2015: Η χρονιά που αποκάλυψε την «Αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ»

(Αρχική επεξήγηση: Εκ των προτέρων γίνεται κατανοητό ότι σε μια ηλεκτρονική επιφυλλίδα δεν μπορούμε να σκιαγραφήσουμε έναν χρόνο ταραχώδους πολιτικής ζωής. Έτσι θα διατρέξουμε επί τροχάδην λίγα εμβληματικά -κατά την γνώμη μας- σημεία).

Το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης

 Μια είδηση συνυφασμένη με προσμονή κυκλοφορούσε στον ΣΥΡΙΖΑ, και τους ενασχολούμενους δημοσιογράφους, από την Άνοιξη του ‘14.

Ο Γιάννη Δραγασάκης είχε επιστρατεύσει πάνω από 1.000 αριστερούς επιστήμονες και συνέθετε το πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνυόταν σε κυβέρνηση. Αδιευκρίνιστες οι συντεταγμένες του προγράμματος, επέτρεπε στην καλή θέληση να το ερμηνεύει ως ένα πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης, κρατικής ανασυγκρότησης, κοινωνικής δικαιοσύνης.

Και ω της απογοήτευσης: Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία αποκαλύφτηκε ότι το περίφημο πρόγραμμα ανάπτυξης ήταν τελικά το γνωστό της Θεσσαλονίκης. Ένα πρόγραμμα που αποκρυστάλλωνε όλη τη νοοτροπία της Μεταπολίτευσης, έταζε παροχές από χρήμα που δεν υπήρχε και χωρίς να προσδιορίζονται πηγές παραγωγής του, πέραν της υποχρέωσης των δανειστών, τη βοήθεια των οποίων απαιτούσαμε ! Εξ αυτού το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης κατέρρευσε στο πρώτο αεράκι του Βαρδάρη.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

 Ουδεμία έκπληξις. Η συνεργασία κυοφορείτο πριν από το από το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλιο του ΄13. Την επερχόμενη συνεργασία είχε αποκαλύψει στον γράφοντα ο νυν υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς. Τα δύο κόμματα μοιάζουν στον ακατέργαστο αντιμνημονιακό τους λόγο, όντας το ένα αντεστραμμένο είδωλο του άλλου. Η Ελλάδα είναι θύμα. Για τους ΑΝΕΛ διεθνών σκοτεινών δυνάμεων που επιβουλεύονται τον ελληνισμό, για τον ΣΥΡΙΖΑ του διεθνούς αιμοσταγούς κεφαλαίου που θέλει να εκποιήσει το πρώτο οικόπεδο του πλανήτη και να καταστήσει σκλάβους τους εργαζόμενους. Πτυχές αλήθειας μπορεί να υπάρχουν σε αυτά. Αλλά τα δύο κόμματα στην θεωρητική τους προσέγγιση δεν βλέπουν φωτοσκιάσεις. Τα πάντα είναι μαύρο άσπρο.

Ατέρμονη Διαπραγμάτευση

 Την ημέρα που ο Γιάνης on air είπε στον Ντάισελμπλουμ «τρόικα τέλος», προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. Βρήκαν το νέο απελευθερωτή της χώρας. Γέμισε το διαδίκτυο με εικόνες photoshop, όπου τον παρουσίαζαν με τα γένια και τον σκούφο του Άρη ή την περικεφαλαία του Κολοκοτρώνη.

Η διαπραγμάτευση τραβούσε, ο Γιάνης έδινε συνεντεύξεις όπου δει, φωτογραφιζόταν με αυταρέσκεια, γινόταν παγκόσμια περσόνα, στα eurogroup αντί να συνομιλεί προσέβαλε τους υπουργούς Οικονομικών, αυτοί δυσανασχετούσαν, κάποια στιγμή έγινε νύξη στην κυβέρνηση να τον αλλάξει και να στείλει έναν συνομιλητή της προκοπής, αλλά αυτό ερμηνεύτηκε εδώ ως παρέμβαση στα εσωτερικά μας, προκαλώντας την μήνιν των οπαδών: Να τα ξεχάσουν αυτά που ήξεραν, εδώ έχουμε εθνική κυβέρνηση, δεν είναι πλέον μπανανία.

Ώσπου ο πρωθυπουργός εδέησε,(αδικαιολογήτως καθυστερημένα), να καταλάβει τι συμβαίνει, όταν στην Ρίγα της Λετονίας κατέβασαν όλοι περιφρονητικά τα ακουστικά την ώρα που μιλούσε ο Γιάνης και τον κατέστησαν επιδεικτικά αποσυνάγωγο – αφήνοντάς τον να μιλάει… στον εαυτό του.

Όλη αυτή η περιπέτεια κατέληξε στην ομολογία του πρωθυπουργού στο ντοκιμαντέρ του Πωλ Μέησον «μείναμε από λεφτά και από δυνάμεις». Με ό,τι αυτό σήμαινε για τα περεταίρω…

Προδότες γερμανοτσολιάδες

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επιφανείς οικονομολόγους τους οποίους μπορούσε να επιστρατεύσει για να αναλύσει τι έφταιξε και γιατί η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία. Έτσι θα «έψαυε» τις πληγές, θα επισήμαινε τα διαχρονικά λάθη, θα κατανοούσε τις στρεβλώσεις, θα επινοούσε λύσεις. Αντί γι’ αυτό η ηγεσία του επινόησε τον μανιχαϊστικό διαχωρισμό σε προδότες-γερμανοτσολιάδες και πατριώτες – όχι μόνο για όσους ήταν υπέρ του μνημονίου, αλλά και για όσους μετριοπαθείς εξέφραζαν επιφυλάξεις για τις αστήρικτες λύσεις που επαγγελόταν.

Κατέληξε στο όστις μη μεθ’ ημών, καθ’ ημών. Προφανώς ως κόμμα, στελέχη, οπαδοί, δεν έχουν κατανοήσει το μίσος που διέσπειραν και πόσο αυτό τους αντιγύρισε ισόποσο ως μπούμερανγκ. Υπάρχουν οπαδοί των μικρών κομμάτων που αρνούνται στο κόμμα τους να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενθυμούμενοι τη λοιδορία για «προδότες γερμανοτσολιάδες».

Βέβαια αν είχε φερθεί μετριοπαθώς, δεν θα είχε γίνει κυβέρνηση!

 Μεταναστευτικό

 Ο διεθνισμός του ΣΥΡΙΖΑ αφελής, γενικόλογος, δεν εδέησε να κατανοήσει ότι όλοι οι μετανάστες δεν ήταν κατατρεγμένοι. Υπήρχαν και αυτοί που από τυχοδιωκτισμό προσέγγιζαν τη χώρα μας, ή άλλοι για να αποφύγουν ενδεχομένως τιμωρίες για ποινικά αδικήματα που είχαν διαπράξει στις χώρες τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ επί χρόνια τους ομογενοποιούσε, και εξέδιδε οργίλες ανακοινώσεις όταν η αστυνομία έκανε «επιχειρήσεις σκούπα» στην Ομόνοια, κατά τις οποίες τους μάζευε (μεταξύ τους και νιγηριανούς σωματέμπορους που εκμεταλλεύονταν 16χρονες συμπατριώτισσές τους).

Με αυτή την αντίληψη, και με την προγραμματική υπόσχεση να δίνει στον καθένα που έρχεται στη χώρα «ταξιδιωτικά έγγραφα» προκειμένου να οδεύσει προς Ευρώπη, αποτέλεσε εύκολη λεία στον Νταβούτογλου, που χρησιμοποίησε ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής τους πρόσφυγες για να πετύχει εύνοιες από την Ευρώπη. Όχι μόνο χρήματα αλλά – κυρίως – το άνοιγμα των ενταξιακών κεφαλαίων που ήταν παγωμένα λόγω της υστέρησης στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη κυπριακή κατοχή, οδηγούμενοι έτσι σε μια εθνική ήττα.

Έτσι ενώ επί Σαμαροβενιζέλων (των «εγκληματιών» που επαναπροωθούσαν τους πρόσφυγες και τους έπνιγαν» όπως λέει ο Συριζαίικος μύθος), το ΄14 ήρθαν περί τις 75 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, επί ΣΥΡΙΖΑ αισίως ξεπέρασαν τις 800 χιλιάδες, χωρίς ωστόσο να έχει υπάρξει τόσο μεγάλη «ποιοτική μεταβολή» επί τα χείρω στο μέτωπο της Συρίας που να δικαιολογεί τέτοια κολοσσιαία αύξηση. Οι περισσότεροι εξ αυτών μάλλον θα εγκλωβιστούν στη χώρα μας. (Παρεμπιπτόντως το ΄15 έχασαν πολύ περισσότεροι τη ζωή τους στα νερά του Αιγαίου απ’ ότι το ΄14).

Οικονομία

Και διηγώντας τα να κλαις. Ο ΣΥΡΙΖΑ επέπεσε ως ταύρος εν υαλοπωλείω. Η μακρόχρονη «διαπραγμάτευση», το αδιανόητο δημοψήφισμα – οπερέτα, καθώς έγινε επί μιας πρότασης – φάντασμα, αφού οι δανειστές την είχαν αποσύρει, τα capital controls, έδωσαν την χαριστική βολή σε μια οικονομία αιμάσσουσα, με θύματα κυρίως τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες κατείχαν εξέχουσα θέση υποστήριξης στον προγραμματικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συνακόλουθη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για τις οποίες ο πρωθυπουργός επαίρεται ότι χρειάστηκαν λιγότερα δις των αναμενόμενων (και ας έχασε το δημόσιο γύρω στα 40 δις), ήταν εκ του περισσού, αφού τον Δεκέμβριο του 14 οι τράπεζες είχαν μηδενική ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης. Η από- και υποεπένδυση παραμένει και η ανεργία θερίζει.

Το 2016

 Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει (ενδεικτικό το ασφαλιστικό) να προσελκύσει υποστηρικτικές δυνάμεις από τα τρία κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων). Εγκολπωθείσα πλέον την ανάλυση περί δυο κυρίαρχων ρευμάτων στην ελληνική κοινωνία (τρίτο η Αριστερά του ΚΚΕ), επιδιώκει να αποτελέσει τον κυρίαρχο πόλο της αντιδεξιάς συσπείρωσης, δορυφοροποιώντας τα τρία κόμματα. Αν ξεπεράσει τους υφάλους ως τα τέλη Μάρτη, θα το επιχειρήσει, μεταλλάσσοντας εαυτόν σε κεντροαριστερά. Δύσκολη η επιτυχία γιατί δεν έχει την ανάλογη κουλτούρα.

Και πάντως ούτε Αριστερά θα είναι. Η «Αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ», έδειξε τις αντοχές της πριν κλείσει χρόνο διακυβέρνησης.

 Του Γιάννη Σιδέρη

  

"Πηγή liberal.gr"