Η προκήρυξη ενός κουκουλοφόρου

«Δεν έχω να εξομολογηθώ ούτε να απολογηθώ για τίποτε. Εσείς, οι άλλοι, οι θεσμικοί, πρέπει να απολογηθείτε για ένα σωρό πράγματα. Ακούς εκεί ׃ ‘’ Η δημοκρατία δεν φοράει κουκούλα!’’. Το λένε και με στόμφο και δεν κοκκινίζουν…

Όλο το πολιτικό τους σύστημα φορά μια κουκούλα μέχρι τους αστραγάλους. Ας βγάλουν αυτοί τις κουκούλες τους, κι ύστερα συζητάμε για τη δική μου.

Λέω ψέματα ;Θα στα πω με τη σειρά, για να καταλάβεις με πόσους κουκουλοφόρους διασταυρώνεσαι κάθε μέρα χωρίς να το παίρνεις πρέφα.

Πας στη τράπεζα, αμέριμνος, για να πληρώσεις ένα λογαριασμό, ή να σηκώσεις λεφτά από το ΑΤΜ – εμένα, άσε με , πες ότι σηκώνω όλο το ΑΤΜ. Με το που περνάς την πόρτα, μία κάμερα που δεν την παίρνεις είδηση στρέφεται πάνω σου. Με το που κάθεσαι φάτσα-κάρτα απέναντι από την οθόνη του μηχανήματος, άλλη μία κάμερα σε γράφει. Δεν ξέρεις ποιος σε παρατηρεί, ποιος σε καταγράφει, αλλά πες μου, τι άλλο από κουκουλοφόρος είναι ο τύπος που είναι κρυμμένος στα κοντρόλ κι όλοι οι άλλοι που τον πληρώνουν; Κουκούλα Νο , λοιπόν, η τράπεζα.

Ήρθαν οι εκπτώσεις, κι εσύ είσαι μες τη καλή χαρά που καθυστέρησε ο χειμώνας και θα πας να τα σκάσεις, να τσακίσεις την πιστωτική σου για ΄΄τρεντι΄΄ κουρελαρία που δεν θα φορέσεις του χρόνου, αλλά τώρα. Μπαίνεις στο πολυκατάστημα (δεν δίνεις σημασία στους κουκουλοφόρους που καταγράφουν τις κινήσεις σου στο τμήμα γυναικείων εσωρούχων, τι δουλεία έχεις εκεί κοτζαμ άντρας;), σαρώνεις τους πάγκους τα ράφια, στενάζουν τα δοκιμαστήρια και τελικά πας κατάφορτος στο ταμείο για τη λυπητερή. Βγάζεις την κάρτα και μόλις περάσει από το μαγικό μηχανάκι, όλα τα καλούδια που διάλεξες έχουν περάσει στο καταναλωτικό σου προφίλ, καταρτισμένο από έναν κουκουλοφόρο που ούτε ξέρεις πού βρίσκεται, ούτε για ποιόν δουλεύει. Έπειτα από μερικές εβδομάδες, ο κουκουλοφόρος της πίστωσης και του εμπορίου μπορεί να σου στείλει καμιά καρτούλα με μία ευκαιρία για χαμηλότοκο προσωπικό δάνειο ή εκπτωτικό κουπόνι αγορών, κι εσύ θ’ αναρωτιέσαι ׃ ˝ Μα, που με ξέρουν, αυτοί; ˝. Ξέρουν τα πάντα για σένα, δεν ξέρεις τίποτα για αυτούς.

Για να μη μου πεις πως έχω προκατάληψη με τους τραπεζίτες και τους εμπόρους -όχι ότι δεν έχω -, θα σε πάω αλλού. Πες μου πόσα ξέρεις γι’αυτούς που ελέγχουν όλο το πλούτο αυτής της χώρας; Τι ξέρεις για τους περίφημους θεσμικούς επενδυτές που αγοράζουν και πουλάνε αβέρτα μετοχές και αποφασίζουν πότε θα ανέβει ή θα κατέβει το Χρηματιστήριο; Έχεις δει τις φάτσες τους;

Όχι, γιατί κρύβονται πίσω νόστιμες, αγγλοσαξονικές επωνυμίες, βρίσκονται στα νησιά Κείμαν ή στη Λιβερία ή στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, αθέατοι πίσω από τις εταιρικές τους κουκούλες. Τι ξέρεις για τα πραγματικά αφεντικά ανώνυμων εταιριών, που κρύβονται πίσω από τα ακριβοπληρωμένα διοικητικά συμβούλια και τους χιλιάδες, εκατομμύρια ανυποψίαστους μικρομετόχους; Α, ναι. Μπορεί να τους βλέπεις καμιά φορά σε κοσμικές στήλες, να χαριεντίζονται με μοντέλες και τραγουδιάρες ή να μετέχουν σε φιλανθρωπικά γκαλά. Αλλά τους βλέπεις όταν κλείνουν τις κρατικές προμήθειες, όταν χρηματοδοτούν κόμματα και πολιτικούς, όταν κινητοποιούν τα λόμπι τους για να αποσπάσουν μία ευνοϊκή νομοθετική ρύθμιση, πλασαρισμένη σαν τελευταία λέξη της μεταρρύθμισης;

Χαμπάρι δεν παίρνεις ! Όλοι προστατευμένοι πίσω από αχυράνθρωπους , κάτω από τη κουκούλα της ανώνυμης εταιρείας και της δημοκρατίας των μετόχων. Θέλεις κι άλλα ; Καλά μην πούμε τα αυτονόητα, για τις κάμερες διαχείρισης κυκλοφορίας, για τους κουκουλοφόρους της αμερικάνικης πρεσβείας που σκανάρουν τη μισή Αθήνα, για τους έμμισθους και αμίσθους ρουφιάνους του κράτους, για τους μυστικούς, για τους υποκλοπείς, για τους μπάτσους χωρίς διακριτικά που μας κάνουν παρέα στις διαδηλώσεις όταν δεν μας ξεμοναχιάζουν στις γωνίες για να μας σαπίσουν στο ξύλο, για τους κρανοφόρους με τα χημικά, για τις κρυφές κάμερες των Τήλε-ρουφιάνων, για τους δορυφόρους που μας παρακολουθούν από ψηλά, για τους ξένους πράκτορες που κάνουν απαγωγές υπόπτων κατά βούληση, για τις μυστικές πτήσεις και φυλακές της CIA, για την ξεφτίλα της κουκούλας που έχει φορέσει εδώ και χρόνια όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση για να είμαστε υποτίθεται, ασφαλείς απέναντι στους κουκουλοφόρους τρομοκράτες. Και οι κουκουλοφόροι της (αν)ασφάλειας δεν θα βγάλουν ποτέ το ενδυματολογικό τους αξεσουάρ.

Να σου θυμίσω και το άλλο : Σου λέει κάτι η φράση ‘’ ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;’’ . Κάτι σου λέει, γιατί την είπε ένας υπεράνω ιστορικής υποψίας δικός σας. Έχεις ακούσει πιο κραχτή καταγγελία για τη δημοκρατία της κουκούλας εδώ και 40 χρόνια; Έλα ντε, ακόμη κι αυτοί που κυβερνάνε αυτό τον τόπο αναρωτιούνται ποιος πραγματικά τον κυβερνάει, κρυμμένος κάτω από την κουκούλα. Ο θείος μπορεί να εννοούσε το παλάτι, τους Αμερικανούς, τους βιομήχανους, ο ανιψιός που είχε την ίδια απορία 40 χρόνια μετά , τα’ ριξε στους νταβαντζήδες. Αλλά μήπως τόλμησε να πει ονόματα; Μούγκα στη στρούγκα… Τώρα τα βρίσκουμε μια χαρά με τους κουκουλοφόρους της πραγματικής εξουσίας , έγιναν σύμμαχοι του μεταρρυθμιστικού έπους. Το μόνο που χαλάει τη μανέστρα είναι πέντε μολότωφ σε κάδους σκουπιδιών και σε αυτοκίνητα και μια ρουκέτα. Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Εγώ μπορεί να είμαι ένας προβοκάτορας, δεν με χαλάει ο χαρακτηρισμός, αλλά και όλα τα αυτοκίνητα, όλα τα μηχανάκια τραπεζών που έχουμε κάψει, όλα τα τζάμια που έχουμε σπάσει, όλες τις βιτρίνες που έχουμε απαλλοτριώσει εδώ και 20 χρόνια να βάλεις , δεν φτάνουν ούτε στο ένα χιλιοστό της ζημίας που προκαλούν οι κουκουλοφόροι της εξουσίας με μια ιδιωτικοποίηση, μία νομοθετική ρύθμιση εμπρησμού των δασών, μία τροπολογία καταπάτησης των ακτών, ένα σκάνδαλο στις κρατικές προμήθειες, έναν σικέ διαγωνισμό ή το διαρκές ξάφρισμα δισεκατομμυρίων ευρώ που χάνουν το δρόμο από τις Βρυξέλλες μέχρι την Αθήνα.

Λοιπόν, η συμφωνία είναι αυτή. Την κουκούλα θα τη βγάλω όταν τη βγάλουν και όλοι αυτοί που κυβερνάνε αυτό τον τόπο, ερήμην μας και ερήμην σας, κάθε φορά που τους υπογράφετε λευκή εκλογική επιταγή.

Στο κάτω κάτω , μπορεί να με θεωρήσεις ένα αναγκαίο κακό. Η «δημοκρατία της κουκούλας» παράγει πολύ θυμό, πολλή οργή, που εσύ, ο καθωσπρέπει αστός, ο φιλήσυχος μικροαστός, ο νομιμόφρων προλετάριος, δεν μπορείς να εκδηλώσεις , την κρατάς μέσα σου κι αν είσαι στη μέση ηλικία, κινδυνεύεις κι από έμφραγμα. Άσε με εμένα, λοιπόν, να κάνω τη βρωμοδουλεία. Με κουκούλα ή χωρίς, δεν έχει και πολλή σημασία. Σε προειδοποιώ, πάντως, κάποτε μπορεί να τη χρειαστείς κι εσύ. Έχουμε μακρύ χειμώνα μπροστά μας, και δεν μιλάω για τον καιρό…»

"Πηγή:athens.indymedia.org"

Economist: Η «συγχρονισμένη κωλοτούμπα» του Τσίπρα.

Με δημοσίευμα ο Economist ασχολείται με τον Αλέξη Τσίπρα ειρωνευόμενος τον πρωθυπουργό και την στροφή του στις "υλικές απολαύσεις του καπιταλισμού".

Ο Έλληνας πρωθυπουργός αλλάζει και αποκηρύσσει την «αριστερίστικη ορθοδοξία» που είχε υιοθετήσει στην προσωπική του ζωή.

Οι διακοπές στο Σούνιο, οι βόλτες με σκάφη επιχειρηματιών, η απόφαση να στείλει τα παιδιά του σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία είναι όλα όσα επικαλείται το δημοσίευμα για να αποδείξει την χωρίς φραγές "κωλοτούμπα Τσίπρα".

Η αρχή έγινε όταν συμφώνησε στο νέο μνημόνιο. Την στιγμή που συμφωνούσε, η ιδεολογία είχε τελειώσει λέει το δημοσίευμα και διερωτάται αν τα υπόλοιπα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένα να τον ακολουθήσουν.

Σύμφωνα με τον Economist, ο Αλέξης Τσίπρας, αν και ένας από τους νεότερους πρωθυπουργούς που έχει γνωρίσει η Ευρωζώνη, έχει στην «πλάτη» του δύο δεκαετίες ως πολιτικός της Αριστεράς. Ωστόσο, όπως αναφέρει το οικονομικό περιοδικό, τώρα πρέπει να βάλει στην άκρη τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις, παρά την αντίθεσή του με τις πολιτικές λιτότητας, ενώ υπογραμμίζει πως η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δίνει, εκ νέου, την εντολή στον Έλληνα πρωθυπουργό να κρατήσει την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης.

Σύμφωνα με τον Economist, ο κ. Τσίπρας έκανε την «ιδεολογική τούμπα» έπειτα από την απειλή του Grexit, όπως και πολλοί προηγούμενοι ηγέτες όταν βρέθηκαν σε συνθήκες κρίσης, αλλά το ερώτημα τώρα είναι εάν και ο υπόλοιπος ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να… αναποδογυρίσει το ίδιο καλά.

«Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να εξέλθει από τα όρια τις ακραίας αριστερής ρητορικής, το ίδιο έκαναν και οι Έλληνες ψηφοφόροι», τονίζει ο Economist, αναφερόμενος στη Λαϊκή Ενότητα που δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή.

Ωστόσο, όπως παρατηρεί, ο Πρωθυπουργός και η υπόλοιπη «ομάδα» του απέχουν πολύ από το να επανεφεύρουν τους εαυτούς τους ως σοσιαλδημοκράτες.

Ενδεικτικό, σύμφωνα με το άρθρο, είναι και το γεγονός πως ο κ. Τσίπρας επέλεξε να συνεργαστεί και πάλι με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, αντί του Ποταμιού ή του ΠΑΣΟΚ.

Μάλιστα, ο Economist σημειώνει πως η νέα κυβέρνηση διατηρεί και κάποιους από τους βασικούς επικριτές του καπιταλισμού, όπως για παράδειγμα ο Πάνος Σκουρλέτης που κράτησε τη θέση του ως υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος, κάτι που ερμηνεύεται ως ένδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σκοπεύει να υποχωρήσει στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων.

Πάντως, το περιοδικό εκτιμά πως η στροφή του Αλέξη Τσίπρα αντικατοπτρίζεται και στην προσωπική του ζωή. Όπως χαρακτηριστικά γράφει, ο Έλληνας πρωθυπουργός πέρασε το καλοκαίρι του σε μια βίλα δίπλα στη θάλασσα και επέστρεψε στο γραφείο του με ελικόπτερο.

Και μπορεί να μην έλειψαν οι επικριτικές «φωνές» από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η εκλογική νίκη του κ. Τσίπρα δείχνει πως οι ψηφοφόροι δεν ενοχλήθηκαν..

Ο Φονικός Κουρέας της Κουμουνδούρου. (ΤΑΙΝΙΑ)

 ΥπόθεσηΣτο Βερολίνο ένας διεφθαρμένος δικαστής είναι ερωτευμένος με μια παντρεμένη γυναίκα που μένει στην Αθήνα στην οδό Κουμουνδούρου και θέλει να την βάλει στο κρεβάτι.

Το ότι είναι παντρεμένη δεν τον σταματά και προσπαθεί να την κατακτήσει με όλα τα μέσα φτάνοντας σε σημείο να πάει φυλακή τον άντρα της γιατί έτσι πίστευε ότι μόνη και απροστάτευτη με ένα παιδί θα έπεφτε στην αγκαλιά του.

Όμως ο δικαστής δεν τα είχε υπολογίσει σωστά και μένει έκπληκτος όταν η γυναίκα αποφασίζει να πέσει στην αγκαλιά του φέρνοντας στο κρεβάτι το παιδί της αλλά και τον φυλακισμένο άνδρα της.     

Το προεκλογικά πολυδιαφημισμένο κούρεμα χρέους που ευαγγελίζονταν ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται ότι μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αφού πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ Πασοκοποιείται και η λογική του ΠΑΣΟΚ πάντα ήταν να βάζει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τα πράγματα.

Έτσι μετά τις αυξήσεις ΦΠΑ στα νησιά, τις μειώσεις συντάξεων. την κατάσργηση του ΕΚΑΣ, τις κατασχέσεις και όλα αυτά για τα οποία δεσμεύτηκαν πρωθυπουργοί τύπου Τσίπρα, ότι δεν θα γίνουν τώρα έρχεται η σειρά ακόμα ενός ΟΧΙ να γίνει ΝΑΙ.

Το ΔΝΤ αλλάζει πλέον την πολιτική του και από ανάγκη κουρέματος του Ελληνικού χρέους προκειμένου το χρέος να καταστεί βιώσιμο μιλάει για ανάγκη δυνατότητας εξυπηρέτησης του χρέους και σύμφωνα με δημοσιεύματα της εφημερίδας "ΑΓΟΡΑ" το νέο σχέδιο που θα προταθεί στον Τσίπρα θα τα έχει όλα, δηλαδή θα έχει …το τυρί στη φάκα κατά τον γνωστό τρόπο με τον οποίο πάντα μα πάντα οι δανειστές αλυσοδένουν τη χώρα.

Η πρόταση των δανειστών θα προτείνει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής δίνοντας περίοδο χάριτος 30 χρόνια, αλλά μετά την περίοδο χάριτος θα πρέπει η Ελλάδα να καταβάλει το 15% του ΑΕΠ, στους δανειστές, για την εξόφληση του χρέους.
Αυτό απλά σημαίνει ότι η χώρα θα παραμένει υπό κατοχή και ποτέ δεν θα μπορεί να σηκώσει κεφάλι.

Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι θα συνεχίζεται και αυτό καθιστά αναγκαία την εξεύρεση λύσης σύμφωνα με την ξεκάθαρη πρόταση της Ζωής Κωνσταντοπούλου που τόσο πολύ λοιδορήθηκε από τα κοράκια της διαπλοκής και τόσο ανεύθυνα αντιμετωπίστηκε στην κάλπη από όλους μας.

   

Οι τράπεζες ζόμπι οδηγούν σε οικονομίες ζόμπι τα κράτη του πλανήτη.

Η νέα συμφωνία μπορεί να είναι η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα - Η συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη στην παρούσα φάση

Την πιστή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και το τέλος της πολιτικής αβεβαιότητας υπογραμμίζει ο επικεφαλής της Νομισματικής Πολιτικής για την Ευρώπη και την Ασία, της Bank of America Merryll Lynch, Αθανάσιος Βαμβακίδης, ως τις προϋποθέσεις για να βγει επιτέλους η Ελλάδα από το ατελείωτο σπιράλ κρίσης και επιβεβαιώσει το success story. 

"Η τελευταία συμφωνία προσφέρει άλλη μια ευκαιρία για την Ελλάδα, όμως αυτή μπορεί να είναι και η τελευταία", τονίζει εμφατικά ο κ. Βαμβακίδης, με συνέντευξή του στο www.bankingnews.gr.
"Πρέπει να σταματήσουμε να κατηγορούμε το πρόγραμμα, τους πιστωτές, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και όποιον άλλον μπορούμε να σκεφτούμε εκτός από τους εαυτούς μας. 

Οι κακές πολιτικές έφεραν την κρίση στην Ελλάδα", λέει, μεταξύ άλλων.

Ο κ. Βαμβακίδης τάσσεται υπέρ της δημιουργίας μίας bad bank που θα εξυγιάνει τις τράπεζες και θα επαναφέρει στη ζωή τον τραπεζικό τομέα, υποστηρίζοντας ότι "οι τράπεζες - ζόμπι οδηγούν σε οικονομίες - ζόμπι".

Σύμφωνα με τον ίδιο ο στόχος ολοκλήρωσης της ανακεφαλαιοποίησης μέχρι το τέλος του έτους είναι μεν αρκετά αισιόδοξος, αλλά εφικτός, εκτιμά, ωστόσο, πως η συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη στην παρούσα φάση.

Όσον αφορά το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ης Σεπτεμβρίου, ο επικεφαλής στρατηγικός αναλυτής της BofA σχολιάζει ότι "για πρώτη φορά, δεν υπάρχει κανένα κόμμα στην Ελλάδα που να υποστηρίζει ότι η χώρα μπορεί να παραμείνει στο ευρώ χωρίς ένα πρόγραμμα" και συστήνει στο νέο κυβερνητικό σχήμα να προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω και να εξηγήσει στους πολίτες πως και χωρίς μεταρρυθμίσεις είναι αδύνατο η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ.

Εύχεται, τέλος, καλή τύχη στον Αλέξη Τσίπρα, με την ελπίδα να αξιοποιήσει την ιστορική ευκαιρία που του δίνεται να αλλάξει την Ελλάδα.

Την συνέντευξη του Αθανάσιου Βαμβακίδη αξίζει να την διαβάσετε.

- Τα προγράμματα διάσωσης επαναλαμβάνουν τις ίδιες μεθόδους χωρίς όμως αποτέλεσμα, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Ποια είναι η μεγάλη αδυναμία και τα ελληνικά προγράμματα βγαίνουν διαρκώς εκτός στόχων με αποτέλεσμα η χώρα να έχει εισέλθει σε ένα σπιράλ κρίσης από το οποίο φαίνεται αδύνατο να βγει;

Εντοπίζω δύο βασικά προβλήματα, που κατά τη γνώμη μου έχουν να κάνουν περισσότερο με την Ελλάδα, παρά με το πρόγραμμα διάσωσης αυτό καθεαυτό. 

Πρώτον, η Ελλάδα απέτυχε να εφαρμόσει βασικές μεταρρυθμίσεις. 

Θα έπρεπε να έχει εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της δόθηκε με την κρίση και να αξιοποιήσει το πρόγραμμα διάσωσης για να απλοποιήσει το φορολογικό της σύστημα και να μεταρρυθμίσει τη φορολογική διοίκηση, να εκσυγχρονίσει τα συνταξιοδοτικά συστήματα και να αυξήσει τα όρια ηλικίας για να τα φέρει πιο κοντά στον μέσο όρο της Ευρώπης.

Επίσης, θα έπρεπε να απελευθερώσει τις αγορές προϊόντων, να δημιουργήσει ένα περιβάλλον πιο φιλικό για τις ξένες επενδύσεις, να κάνει μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, κ.λπ. 

Και αυτές είναι μόνο μερικές από τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα έπρεπε να έχουν ήδη γίνει.

Δεύτερον, η Ελλάδα δεν μπορεί να ανακάμψει χωρίς πολιτική σταθερότητα. 

Οι συχνές εκλογές και η πολιτική αβεβαιότητα εμβαθύνουν την ύφεση.
Αποφάσεις και επενδύσεις αναβάλλονται, καθυστερεί η εφαρμογή του προγράμματος και η εμπιστοσύνη των αγορών πλήττεται. 

Καμία άλλη χώρα σε κρίση δεν πέρασε τόσο μεγάλη περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας, γεγονός που εξηγεί επίσης και το γιατί η Ελλάδα παρουσιάζει τις χειρότερες επιδόσεις. 

Αυτό που θέλω να πω, είναι πως πρέπει να σταματήσουμε να κατηγορούμε το πρόγραμμα, τους πιστωτές, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και όποιον άλλον μπορούμε να σκεφτούμε εκτός από τους εαυτούς μας.

Οι κακές πολιτικές έφεραν την κρίση στην Ελλάδα και η έλλειψη μεταρρυθμίσεων έχει κρατήσει την Ελλάδα σε κρίση όλα αυτά τα χρόνια.

- Τι θα κάνατε αν ήσασταν ένας εκ των δανειστών της Ελλάδας; Θα χορηγούσατε, για παράδειγμα, άλλα δάνεια, γνωρίζοντας ότι έχει ήδη συσσωρευθεί ένα “βουνό” χρέους;

Με εξαίρεση την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, σχεδόν όλα τα νέα δάνεια της Ελλάδας πηγαίνουν στην αποπληρωμή των προηγούμενων δανείων που η χώρα έχει λάβει από τον επίσημο τομέα.

Πρόκειται ουσιαστικά για μία μορφή αναδιάρθρωσης (re-profiling) των δανείων που έχει λάβει η Ελλάδα από τον επίσημο τομέα (σ.σ. ΕΚΤ και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις), μέσω σημαντικής παράτασης του χρόνου αποπληρωμής τους. 

Είναι το πρώτο βήμα ελάφρυνσης του χρέους.
Ως αποτέλεσμα, δεν θα αυξηθεί η αναλογία του ελληνικού κυβερνητικού χρέους προς το ΑΕΠ. 

- Mπορεί η Ελλάδα να ανακάμψει χωρίς την προοπτική κουρέματος της ονομαστικής αξίας του δημόσιου χρέους; Πόσο επαρκές μπορεί να θεωρηθεί το όφελος από την αναδιάρθρωσή του, μέσω επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων και μείωσης των επιτοκίων;

Απολύτως.
Σε όρους καθαρής ονομαστικής αξίας, το ελληνικό χρέος είναι χαμηλότερο από το δημόσιο χρέος της Ιταλίας.
Μέσω παράτασης του χρόνου αποπληρωμής του (μέσω επιμήκυνσης των ωριμάνσεών του), κάθε ανησυχία για τη βιωσιμότητά του θα μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Αυτό βέβαια προϋπο

θέτει ότι η Ελλάδα θα εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις και η οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει.
Το θετικό σενάριο ξεκινά με μεταρρυθμίσεις, αυτό ήταν άλλωστε πάντα το πρόβλημα.

Η πιστή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων θα πείσει και την υπόλοιπη Ευρώπη να συμφωνήσει σε μια ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους.

Διαφορετικά, οποιοδήποτε αίτημα εκ μέρους της Ελλάδας για την ελάφρυνση του χρέους θα αντιμετωπιστεί ως ένας άλλος τρόπος να αποφευχθούν οι μεταρρυθμίσεις.

Στο πλαίσιο αυτό, η τελευταία συμφωνία προσφέρει άλλη μια ευκαιρία για την Ελλάδα, όμως αυτή μπορεί να είναι και η τελευταία.

- Πώς θα εξυγιανθούν τα τραπεζικά χαρτοφυλάκια που αριθμούν κόκκινα δάνεια πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ; Θα ήταν ωφέλιμη για την Ελλάδα η εφαρμογή του μοντέλου των bad banks;

Οι ελληνικές τράπεζες στην παρούσα φάση είναι ο “ελέφαντας στο δωμάτιο”.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να δει σταθερή ανάκαμψη χωρίς να εξυγιάνει τις τράπεζές της.

Οι τράπεζες - ζόμπι οδηγούν σε οικονομίες - ζόμπι.

Η Ελλάδα μπορεί πράγματι να ιδρύσει μία bad bank κάνοντας έτσι μία νέα αρχή στον τραπεζικό τομέα.

Διαφορετικά, το να επαναφέρει τις τράπεζες στη ζωή και το να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη μπορεί να αποδειχθεί αδύνατο.
Μην ξεχνάτε άλλωστε πως οι μελέτες δείχνουν ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPLs) συνεχίζουν να αυξάνονται μέχρι και έναν χρόνο αφότου η περίοδος της ύφεσης έχει τελειώσει. 

Αυτό σημαίνει ότι τα μη εξυπηρετούμενα δανεία των ελληνικών τραπεζών θα μπορούσαν να συνεχίσουν να αυξάνονται μέχρι το τέλος του 2017, από τα ήδη πολύ υψηλά επίπεδα στα οποία βρίσκονται, ακόμη και στο θετικό σενάριο που η οικονομία έχει αρχίσει να αναπτύσσεται τον ίδιο χρόνο.

- Το εκλογικό αποτέλεσμα κλείδωσε, η χώρα έχει κυβέρνηση και τώρα η κύρια προτεραιότητα είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά και όλη η διαδικασία θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2015 προκειμένου να αποφευχθεί το bail in. Είναι εφικτός ο στόχος που έχει τεθεί; Πόσο σημαντική για την επιτυχία του εγχειρήματος θα είναι η συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών;

Είναι πράγματι αισιόδοξος στόχος, είναι όμως εφικτός.
Είναι θέμα πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος, μια για πάντα.

Θα γνωρίζουμε τα αποτελέσματα από την αξιολόγηση του τραπεζικού κλάδου (σ.σ. τον έλεγχο της ποιότητας των στοιχείων ενεργητικού των τραπεζών (AQR) και τα stress tests) που θα ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου. 

Η ανακεφαλαιοποίηση μπορεί στη συνέχεια να ολοκληρωθεί και μέχρι το τέλος του έτους.

Η συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών θα είναι ιδανική, αλλά μπορεί να αποδειχθεί πολύ δύσκολη στην παρούσα φάση.
Το μεγαλύτερο μέρος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών πιθανόν να προέλθει από χρήματα του Δημοσίου, τουλάχιστον για τώρα.

- Το μήνυμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής είναι ότι η πλειοψηφία των βουλευτών ανήκει σε κόμματα που τάσσονται υπέρ των μεταρρυθμίσεων. Όλα δείχνουν ότι το νέο πολιτικό τοπίο για την Ελλάδα είναι ευοίωνο. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη; Ή κρίνετε πώς είναι πιθανό το ενδεχόμενο νέων εκλογών λόγω του εύθραστου κυβερνητικού σχήματος; Και επίσης, ποιοι κίνδυνοι ελλοχεύουν από μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση σε σύντομο χρονικό διάστημα;

Η ταχύτητα με την οποία επήλθε η συμφωνία, από τη στιγμή που η προηγούμενη κυβέρνηση αποφάσισε να συμβιβαστεί με κάνει αισιόδοξο.

Για πρώτη φορά, δεν υπάρχει κανένα κόμμα στην Ελλάδα που να υποστηρίζει ότι η χώρα μπορεί να παραμείνει στο ευρώ χωρίς ένα πρόγραμμα.

Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει ένα επιπλέον βήμα και να δώσει στους πολίτες να καταλάβουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί και να μείνει στο ευρώ χωρίς μεταρρυθμίσεις.
Πολλές από τις μεταρρυθμίσεις θα οδηγήσουν σε άμεσες βελτιώσεις στον τομέα της απασχόλησης αλλά και στο βιοτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα.

Ξεκινώντας από πολύ χαμηλή βάση, η αύξηση του ΑΕΠ θα μπορούσε πραγματικά να είναι μια μεγάλη έκπληξη.
Ωστόσο, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. 

Η πρώτη αναθεώρηση του προγράμματος είναι εξαιρετικά σημαντική, διότι περιλαμβάνει περίπου τα δύο τρίτα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί.

Οι λεπτές ισορροπίες στην κυβερνητική πλειοψηφία εγείρουν ορισμένες ανησυχίες για πολιτικούς κινδύνους, αλλά η κυβέρνηση θα πρέπει να είναι σε θέση να εγκρίνει και να εφαρμόσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης. 

Ελπίζω ότι οι επόμενες εκλογές θα είναι σε τέσσερα χρόνια. Θα είναι εξαιρετικά ανεύθυνο να έχουμε άλλη μια εκλογική διαδικασία σε σύντομο χρονικό διάστημα.

- Ποια είναι η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα;

Θα πρέπει όλοι να του ευχηθούμε καλή τύχη.
Έχει μια ιστορική ευκαιρία να αλλάξει επιτέλους την Ελλάδα.
Αν το κάνει, θα ξεχαστεί ό, τι συνέβη τους τελευταίους οκτώ μήνες και θα επικεντρωθεί στο ελληνικό success story.
Άπαντες στην Ευρώπη θέλουν να πετύχει και θα έχει την στήριξή τους, αν επιδείξει σοβαρότητα στην εφαρμογή του προγράμματος.

"Πηγή:bankingnews.gr"

Aνακοίνωση του Λευκού Οίκου για το χρέος.

Είναι η πρώτη φορά που γίνεται σαφής αναφορά στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους σε επίσημη ανακοίνωση του Λευκού Οίκου.

Για την ανάγκη μιας συμφωνίας ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους κάνουν λόγο οι ΗΠΑ στην ανακοίνωση του Λευκού Οίκου για τη χθεσινή επικοινωνία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο Barack Obama.

Είναι η πρώτη φορά που γίνεται σαφής αναφορά στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους σε επίσημη ανακοίνωση του Λευκού Οίκου.

Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου αναφέρει:

«Ο πρόεδρος Ομπάμα μίλησε τηλεφωνικώς με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα για να τον συγχαρεί για την επιτυχία του κόμματός του στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου.
Ο πρόεδρος Ομπάμα επισήμανε ότι οι ΗΠΑ προσβλέπουν σε μια συνεργασία με τη νέα ελληνική κυβέρνηση στην πορεία της προς την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται, την επιστροφή στην ανάπτυξη και την επίτευξη μιας βιωσιμότητας του χρέους της εντός της Ευρωζώνης, μέσω επίσης μιας συμφωνίας με τους πιστωτές της για την ελάφρυνση του χρέους της.

Ο πρόεδρος Ομπάμα δεσμεύτηκε επίσης για αλληλεγγύη των ΗΠΑ προς την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά στην αντιμετώπιση της πολύ μεγάλης εισροής προσφύγων και μεταναστών και επανέλαβε τη δέσμευση των ΗΠΑ να βοηθήσουν τους Σύρους και άλλους που χρειάζονται ανθρωπιστική αρωγή.

Οι δύο ηγέτες συμφώνησαν για τη σημασία που έχει η συνεργασία με την Τουρκία πάνω σε αυτές τις προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών για να βρεθεί μια επιτυχής λύση στις συνομιλίες για τη διευθέτηση του Κυπριακού».

Ζωή: Το χρέος μπορούσε και έπρεπε να αποκηρυχθεί

Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των εκλογών, για εκείνους στους οποίους απέμεινε λιγάκι "νιονιό" γνωρίζουν ότι αυτό που ξεκίνησε στο Ελληνικό κοινοβούλιο από την Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν ότι καλύτερο προσφέρθηκε  στον Ελληνικό λαό από όλο το πολιτικό σύστημα όλα τα χρόνια ύπαρξης του Ελληνικού κράτους.

Ίσως η παραπάνω θέση να ακούγεται περίεργα σε κάποιους και υπερβολική σε άλλους τόσους και μάλλον αυτό συμβαίνει, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου, όμως την αλήθεια των λεχθέντων θα αποδείξει ο χρόνος και μακάρι να κάνουμε λάθος.

Δυστυχώς αυτό δεν το κατάλαβε ο λαός και για αυτό την μέγιστη ευθύνη έχει η ίδια η Ζωή Κωνσταντοπούλου αλλά και τα στελέχη της Λαϊκής ενότητας, του πολιτικού φορέα που δημιουργήθηκε για να εκφράσει την άλλη πρόταση η καλύτερα την πρόταση που θα μας έβγαζε όχι από την μέγγενη των μνημονίων αλλά από την επαναφορά της Δημοκρατίας στην χώρα μας.

Λάθη στρατηγικής οδήγησαν την Λαϊκή Ενότητα εκτός βουλής τη στιγμή που τουλάχιστον το 35% του λαού έχει καταλάβει τον πραγματικό ρόλο αυτού του έγχρωμου χαρτιού που λέγεται Ευρώ και που αυτός ο κόσμος αναγκαστικά ψήφισε κάτι άλλο γιατί δεν πίστεψε η δεν κατάλαβε την εναλλακτική πρόταση.

Κανείς προεκλογικά δεν μπήκε στη λογική να στηρίξει και να εξηγήσει επαρκώς τον τρόπο και γιατί οι δανειστές δεν μπορούν να απαιτήσουν την αποπληρωμή του χρέους, κανείς δεν εξήγησε ότι και μόνο η προσφυγή στην δικαιοσύνη θα έδινε όλο τον χρόνο να ετοιμαστεί η χώρα για οτιδήποτε και κανείς δεν εξήγησε ότι τελικά η κατάρρευση του Ευρώ θα γίνει από οποιονδήποτε άλλο εκτός από την Ελλάδα.

Ακόμη και τώρα όμως, παρά τα αδιέξοδα στα οποία όλες οι εκλεγμένες κυβερνήσεις, ακόμα και αυτή της αριστεράς, έφεραν την διαπραγματευτική δυνατότητα της χώρας μας υπάρχει η δυνατότητα και ο χρόνος να αλλάξουμε πορεία και να κάνουμε πρωταγωνιστή την πολιτική και την δημοκρατία που τόσο βιάστηκαν και ηττήθηκαν από την οικονομική ισχύ των τοκογλύφων του πλανήτη.

Η Ζωή επιμένει και δίνει τα όπλα στην πολιτεία, το θέμα είναι τα δουλικά να λειτουργήσουν μία φορά προς όφελος του λαού, καθώς ο απολογισμός που κάνει η πρόεδρος της βουλής είναι παρακαταθήκη για τον λαό και κάποια μέρα θα ζητηθούν ευθύνες από όσους εκώφευσαν, εσκεμμένα η μη.   

Σε απολογισμό του έργου της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος προχώρησε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής της στη συνέντευξη Τύπου που παραχωρείται αυτή την ώρα, ισχυριζόμενη πως το “χρέος μπορούσε και έπρεπε, μπορεί και πρέπει να αποκηρυχθεί” και αυτή είναι η μόνη βιώσιμη εναλλακτική για τη χώρα.

Σε αυτούς τους πέντε μήνες λειτουργίας της, η Επιτροπή απέδωσε στο κοινοβούλιο και τον ελληνικό λαό όσα δεν είχαν γίνει ποτέ, ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη, επισήμανε η πρόεδρος της Βουλής και υπογράμμισε το γεγονός ότι σύμφωνα με το προκαταρκτικό της πόρισμα, το χρέος είναι επονείδιστο, απεχθές και μη βιώσιμο.

“Κατέληξε ότι το δημόσιο χρέος έχει συγκροτηθεί ως δημόσιο με παράνομο τρόπο, το παράνομο αυτό χρέος ήταν αδύνατο να αποπληρωθεί χωρίς την παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του πληθυσμού”, δήλωσε η κ. Κωνσταντοπούλου, προσθέτοντας πως το μνημόνιο και η επιφόρτιση της χώρας με το χρέος έγιναν για να σωθούν οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες.

Από το 2010 γνώριζαν όλοι οι δανειστές ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, κάτι που συγκροτεί την έννοια του δόλου, πρόσθεσε η πρόεδρος της Βουλής, σημειώνοντας πως όχι μόνο δεν χρησιμοποιήθηκαν τα συμπεράσματα της επιτροπής, αλλά υπήρξαν συμφωνίες “που στοιχειοθετούν την παραίτηση από θεμελιώδη δικαιώματα του λαού και της χώρας”.

Απαντώντας σε όσους σχολίασαν επικριτικά την Επιτροπή και το έργο της, η κ. Κωνσταντοπούλου τόνισε ότι η Επιτροπή λοιδορήθηκε “γιατί ενόχλησε, είναι πρόβλημα γι αυτούς που δεν ξέρουν τι να την κάνουν” και εκείνοι που “έχουν συγκροτήσει τους πυλώνες του συστήματος δεν σταματούν να λυσσομανούν”. Κατέληξε δε, διαβεβαιώνοντας πως η Επιτροπή θα συνεχίσει το έργο και το αντικείμενό της. “Είμαστε σε διαδικασία συγκρότησης εκείνων των δομών που θα επιτρέπουν να μην πεθάνει το έργο της επιτροπής ακόμη κι αν κάποιοι προσπαθήσουν να την σκοτώσουν”, ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ανδρέας Κεσίδης. 

     

Αυτά που μπορεί να κάνει το μυαλό …δεν τα χωράει ο νους του ανθρώπου.

Οπτική ψευδαίσθηση. 

Οπτική ψευδαίσθηση που γεννά πολλά ερωτήματα για το τι είναι πραγματικό, τι φανταστικό και εάν τελικά οι αισθήσεις μας, μας λένε την αλήθεια.

Κοιτάξτε με προσοχή το αρνητικό της φωτογραφίας της γυναίκας και εστιάστε για περίπου 20 δευτερόλεπτα στην άσπρη κουκίδα που υπάρχει στη μύτη της.

Αν το κάνετε με προσοχή και αυτοσυγκέντρωση τότε θα δείτε στην λευκή περιοχή δεξιά της εικόνας μία γυναικεία μορφή.

Η φιγούρα που φαίνεται στο αρνητικό θα μετατραπεί σε μία έγχρωμη φωτογραφία στην οποία θα απεικονίζεται το πρόσωπο μιας νέας καστανής κοπέλας.

Δοκιμάστε το και θα εκπλαγείτε.

 Μπορεί να μην το πετύχετε με στην πρώτη προσπάθεια αλλά θα γίνει.

Η οπτική ψευδαίσθηση δεν είναι μεταφυσικό  φαινόμενο αλλά είναι γνωστή ως «αρνητικό είδωλο» και προκαλείται από τα γαγγλιακά κύτταρα, που βρίσκονται στα μάτια, τα οποία στέλνουν μηνύματα στον εγκέφαλο με την κωδικοποίηση χρωμάτων σε ζεύγη των βασικών χρωμάτων.

«Ο κώδικας για όλες τις αποχρώσεις που μπορούμε να βιώσουμε στο φάσμα του φωτός, αυτή η πληροφορία αναμεταδίδεται από το πίσω μέρος του ματιού στον εγκέφαλο μέσω τριών αντίπαλων καναλιών νευρώνων» εξηγεί στην αυστραλιανή Daily Mail, ο καθηγητής, Juno Kim από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας της Σχολής Οπτομετρίας.

Εκτός από την κλίμακα του γκρι, το μαύρο και το άσπρο κανάλι, έχουμε επίσης ένα κόκκινο και πράσινο κανάλι και ένα τρίτο μπλε και κίτρινο κανάλι, έτσι ώστε «να μπορούμε να κωδικοποιήσουν οποιαδήποτε απόχρωση που είναι στο περιβάλλον».

«Αν κοιτάξει κανείς κάτι που, για παράδειγμα, είναι κίτρινο για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα διεγείρουν τα κύτταρα που είναι θετικά ευαίσθητα σε κίτρινο – τόσο στο κίτρινο και το μπλε κανάλι», είπε ο Δρ Κιμ.

Η περίπτωση Δ. Καμμένου και οι «53» του ΣΥΡΙΖΑ

του Ανδρέα Χ. Ζούλα

Αυτό που συμβαίνει με την τρικυμία εν ποτηρίω που αντιμετωπίζει η δεύτερη «Κυβέρνηση Τσίπρα» άμα τη συγκροτήσει της λόγω της περιπτώσεως  του κ. Δ. Καμμένου είναι για γέλια και για κλάματα. Από πού να δεις την υπόθεση και να μη γελάσεις, αν αυτό επιδιώκεις ή να μη θλιβείς βαθύτατα για το κατάντημα να ασχολείται η κυβερνώσα σύμπραξη με τέτοια πρόσωπα και καταστάσεις ενώ η χώρα αντιμετωπίζει μέγιστο και πιεστικό  πρόβλημα.

Πριν αναρωτηθούμε πώς ο κ. Δ. Καμμένος μπήκε στην Κυβέρνηση Τσίπρα, με απόφαση φυσικά του πρωθυπουργού, πρέπει να δούμε πώς και γιατί ένας νέος άνθρωπος που έχει διαμορφώσει τέτοια ακροτάτων πεποιθήσεων για πολιτικά, εθνικά και φυλετικά ζητήματα προσωπικότητα και «πιστεύω» γίνεται δεκτός στις τάξεις ενός κόμματος. Εξανίσταται ο κ. Πάνος Καμμένος εναντίον οποιουδήποτε χαρακτηρίσει τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» ακροδεξιό κόμμα. Ο κ. Δ. Καμμένος με αυτά που έχει πει- όσο και αν προσπαθεί να τα αναιρέσει τώρα- σε ποιο σημείο του πολιτικού φάσματος μπορεί να τοποθετηθεί πλην του ακροδεξιού;

Τον δέχθηκε όμως ο κ. Πάνος Καμμένος τον συνονόματό του πολιτικό και μάλιστα τον πρότεινε ως μέλος της Κυβερνήσεως Τσίπρα, αλλά και αφού αποπέμφθηκε από την Κυβέρνηση τον διατηρεί- τουλάχιστον μέχρι τώρα- στις τάξεις και της Κοινοβουλευτικής του ομάδος και του κόμματός του. Και τα λοιπά μέλη του κόμματος και οι βουλευτές των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» ταυτίζονται πολιτικά με τον κ. Δ. Καμμένο; Και αν όχι, πώς δεν θέτουν θέμα αποχωρήσεως και παραιτήσεώς του από το βουλευτικό αξίωμα;

Αυτά όλα συνεκτιμώντας όποιος έχει στοιχειώδη λογική, μοιραία αναρωτιέται γιατί ο κ. Τσίπρας δεν θεωρεί την σύμπραξή του με τους Ανεξάρτητους Έλληνες ως «παρά φύση συνεργασία», όπως κατήγγελλε προεκλογικώς ότι θα ήταν μια σύμπραξή του με τη Νέα Δημοκρατία; Αλλά αυτά είναι τα λιγότερο σοβαρά στη γελοία αυτή υπόθεση. Τα πολύ σοβαρά είναι άλλα.

Διάβασα προεκλογικώς το κείμενο που κατέθεσαν πενήντα (εκ των «53») στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική διάσκεψή του. Και έμεινα σε μία κεντρικής σημασίας κατά την άποψή μου φράση: «Είναι επείγον το κόμμα, το οποίο για μακρά περίοδο, ακόμη και τώρα, είναι πηγή έμπνευσης και παράδειγμα για τη διεθνή αριστερά, να τύχει της φροντίδας και στο ιδεολογικό- θεωρητικό πεδίο, που του αξίζει».

Καταλαβαίνεις φίλε αναγνώστη ό,τι και εγώ; Δηλαδή, το κομμάτι εκείνο του κόμματος που βαρέως φέρει την υπογραφή του μνημονίου, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την συνοχή κόμματος και- κατά συνέπεια- Κυβέρνησης:

Πρώτον, θεωρεί ότι πρωτοστατεί σε μια «ιδεολογική μάχη», πανευρωπαϊκή και γενικότερα διεθνή, για  αλλαγή πορείας και ανατροπή της σημερινής καταστάσεως. Και φυσικά, η αντίθεση εκδηλώνεται προς την πλευρά από την οποία ακριβώς η ελληνική οικονομία και κοινωνία περιμένει βοήθεια. Και δεν είναι μόνο φυσικά η θεσμική, διακρατική συνδρομή που προσδοκάμε. Είναι παράλληλα και κυρίως η εκδήλωση ενδιαφέροντος για την πραγματοποίηση μεγάλων επενδύσεων. Πώς θα έρθουν αυτές οι επενδύσεις, όταν το κόμμα που στηρίζει την Κυβέρνηση τρέφει τέτοια εκτίμηση προς τους φορείς τους;

Δεύτερον, διεκδικεί αυξημένο ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών που θα εφαρμόσει σε κάθε τομέα της δραστηριότητάς της η Κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει ότι θα φτάσει σε άρνηση εγκρίσεως των εκάστοτε μέτρων; Άγνωστο. Εκείνο που είναι γνωστό και βέβαιο είναι πως από έναν τέτοιο συνεχή διάλογο μεταξύ «κόμματος» και «Κυβέρνησης» θα έχουμε σε κάθε περίπτωση αναστολές και απώλεια πολύτιμου χρόνου.

Τρίτον, το τμήμα του κόμματος που φέρεται ως «συνείδηση» του ΣΥΡΙΖΑ πέραν του ότι με τη δράση του υπονοεί ότι η «Κυβέρνηση» την έχει χάσει, αποδεικνύει εμπράκτως ότι βρίσκεται πολύ μακριά από τις πραγματικές ανάγκες και αγωνίες του χειμαζόμενου πολίτη. Τα στελέχη δηλαδή που επαίρονται ότι είναι στην πρωτοπορία της «διεθνούς αριστεράς» στον αγώνα της, ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο να παραμείνουν στην πρωτοπορία αυτή παρά να εγκύψουν στα άμεσα προβλήματα της οικονομίας και του πολίτη. Και αυτό σημαίνει αποκοπή από την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Τέταρτο, το τμήμα του κόμματος που διεκδικεί «τον ρόλο του» στο κυβερνητικό γίγνεσθαι δεν δρα με την δέουσα και επιβαλλόμενη από την φύση των πολιτικών πραγμάτων αμεσότητα και ευθύτητα, αλλά με υπολογισμό. Το τελευταίο αυτό αποδεικνύεται περίτρανα με την κωμικοτραγική περίπτωση Δ. Καμμένου. Οι πάντες εγνώριζαν τι είχε πει ο πολιτικός των ΑΝ.ΕΛΛ, πολύ πριν τις εκλογές. Έστω ότι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και οι άμεσοι συνεργάτες και σύμβουλοί του το αγνοούσαν (πράγμα που μάλλον αποκλείεται). Εκείνοι όμως, όπως αποδεικνύεται από την εκ των υστέρων αξίωσή τους να αποπεμφθεί από την Κυβέρνηση- όπερ και εγένετο αμέσως- το ήξεραν από την πρώτη στιγμή που «ακούστηκε» το όνομά του μεταξύ των «υπουργοποιήσιμων». Και δεν είπαν τίποτε, αλλά περίμεναν.

 Λυπάμαι, αλλά πρέπει να πω ότι η ενέργεια αυτή δεν αποσκοπεί στην «εξυγίανση» της Κυβέρνησης, αλλά στο να εκτεθεί προσωπικά ο πρωθυπουργός από την πρώτη κιόλας μέρα της αναλήψεως των καθηκόντων του και με την πρώτη του πράξη, τον σχηματισμό της Κυβέρνησής του. Ότι δε, αποκλειστικός στόχος της παρέμβασης αυτής των «53» ήταν να δειχθεί η «λάθος επιλογή» του κ. Τσίπρα, αποδεικνύεται ότι δεν θίγονται καθόλου από το γεγονός ότι ο κ. Δ. Καμμένος, ως βουλευτής, θα συμπράττει με αυτούς, ψηφίζοντας τους νόμους που θα φέρνει η Κυβέρνηση με και μετά την έγκρισή τους.  

Και για να κλείσει ο κύκλος αυτός της απαξίωσης πραγμάτων προσώπων και διαδικασιών, πρέπει να λεχθεί ότι αυτό το παιγνίδι των «πολιτικών παγίδων» από τη μια και των ασυγγνώστων επιπολαιοτήτων από την άλλη, μπορεί να στέκει και να αποδίδει καρπούς σε επίπεδο συλλογικών σχέσεων και αντιθέσεων, είναι όμως απαράδεκτο και πολλαπλώς επιζήμιο να παίζεται σε κυβερνητικό επίπεδο.

"Πηγή:ΑΠΕ- ΜΠΕ"