Από αγάπη για την αλήθεια και από την επιθυμία να
αποσαφηνίσει αυτήν, ο Αιδ. Πατέρας Μαρτίνος Λούθηρος, Μάγιστρος των Τεχνών και
της Ιεράς Θεολογίας, και τακτικός καθηγητής αυτών στο Πανεπιστήμιο της
Βιτεμβέργης, προτίθεται να υπερασπιστεί τις ακόλουθες θέσεις και να συζητήσει
επ’ αυτών επί τόπου. Συνεπώς, ζητά από εκείνους που δεν μπορούν να παρίστανται
και να συζητήσουν μαζί του, να το πράξουν γραπτώς.
Εν ονόματι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, Αμήν.
1. Όταν ο
Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε, «μετανοείτε» (Ματθ. δ17), ήθελε ολόκληρη η ζωή
των πιστών να είναι μια ζωή μετάνοιας.
2. Η φράση αυτή δεν μπορεί να κατανοηθεί σαν να αναφέρεται στο μυστήριο της
μετάνοιας, δηλαδή, στην εξομολόγηση και την ικανοποίηση, όπως παρέχονται από
τον κλήρο.
3. Ωστόσο δεν σημαίνει απλώς και μόνο εσωτερική μετάνοια. Η τελευταία δεν έχει
αξία παρά μόνο αν παράγει διάφορες μορφές εξωτερικής ταπείνωσης της σάρκας.
4. Η τιμωρία
της αμαρτίας διατηρείται όσο παραμένει το μίσος προς το εγώ (δηλαδή, η
πραγματική εσωτερική μετάνοια), άρα μέχρι την είσοδο μας στη Βασιλεία των
Ουρανών.
5. Ο Πάπας δεν επιθυμεί ούτε είναι ικανός να συγχωρήσει οποιεσδήποτε τιμωρίες,
εκτός από εκείνες που έχει επιβάλλει η δική του εξουσία ή εκείνη των
εκκλησιαστικών κανόνων.
6. Ο Πάπας δεν μπορεί να συγχωρήσει οποιαδήποτε ενοχή, παρά μόνο δηλώνοντας και
δείχνοντας ότι αυτή η ενοχή έχει συγχωρηθεί από τον Θεό. Ή, ακριβέστερα,
συγχωρώντας την ενοχή σε περιπτώσεις που επαφίενται στην κρίση του. Αν κάποιος
περιφρονήσει το δικαίωμα του να δώσει άφεση στις περιπτώσεις αυτές, ασφαλώς η
ενοχή θα παραμείνει ασυγχώρητη.
7. Ο Θεός δεν
δίνει άφεση σε κανέναν εκτός και αν την ίδια στιγμή ο άνθρωπος ταπεινωθεί σε
όλα τα ζητήματα και δηλώσει υποταγή στον ιερέα, τον εκπρόσωπο Του.
8. Οι εκκλησιαστικοί κανόνες της μετάνοιας επιβάλλονται μόνο στους ζωντανούς
και, σύμφωνα με τους ίδιους τους κανόνες, τίποτε δεν μπορεί να επιβληθεί στους
αποθνήσκοντες.
9. Επομένως, το Άγιο Πνεύμα, που δρα μέσω του Πάπα, είναι καλό προς εμάς στο
βαθμό που ο Πάπας στις αποφάσεις του πάντοτε εξαιρεί το άρθρο περί θανάτου και
ύψιστης αναγκαιότητας.
10. Οι ιερείς δρουν με άγνοια και κακία, στην περίπτωση των αποθνησκόντων, όταν
επιφυλάσσουν γι’ αυτούς εκκλησιαστικές τιμωρίες για το καθαρτήριο.
11. Τα ζιζάνια της μετατροπής της εκκλησιαστικής ποινής σε ποινή του
καθαρτηρίου προφανώς σπάρθηκαν ενόσω οι επίσκοποι κοιμόνταν.
12. Σε παλαιότερες εποχές οι εκκλησιαστικές ποινές επιβάλλονταν όχι μετά, αλλά
πριν την άφεση, ως δοκιμές πραγματικής μεταμέλειας.
13. Οι αποθνήσκοντες απελευθερώνονται με τον θάνατο τους από όλες τις ποινές,
είναι ήδη νεκροί σε ό, τι αφορά το κανονικό δίκαιο και έχουν δικαίωμα να
ελευθερωθούν από αυτό.
14. Η ατελής ευσέβεια ή αγάπη (προς τον Θεό) εκ μέρους του αποθνήσκοντος
συνοδεύεται κατ’ ανάγκη από μεγάλο φόβο, και όσο μικρότερη είναι η αγάπη, τόσο
μεγαλύτερος είναι ο φόβος.
15. Αυτός ο φόβος και ο τρόμος επαρκούν, για να μην αναφερθούμε σε άλλα, για να
αποτελέσουν την ποινή του καθαρτηρίου, καθώς είναι πολύ κοντά στη φρίκη της
απόγνωσης.
16. Η κόλαση, το καθαρτήριο, και ο ουρανός μοιάζουν να διαφέρουν μεταξύ τους
όσο η απόγνωση, ο φόβος, και η βεβαιότητα της σωτηρίας.
17. Προφανώς οι ψυχές στο καθαρτήριο έχουν εξίσου
ανάγκη την αύξηση της αγάπης όσο την ελάττωση της φρίκης.
18. Προφανώς δεν έχει αποδειχθεί, είτε από τη λογική είτε από τις Γραφές, ότι
οι ψυχές στο καθαρτήριο βρίσκονται έξω από την κατάσταση την αξιομισθίας, ή ότι
δεν είναι σε θέση να αυξηθούν ως προς την αγάπη.
19. Ούτε φαίνεται να έχει αποδειχθεί ότι οι ψυχές
στο καθαρτήριο, τουλάχιστον όχι όλες, είναι βέβαιες και σίγουρες για τη σωτηρία
τους, έστω και αν εμείς οι ίδιοι είμαστε απολύτως βέβαιοι γι’ αυτό.
20. Επομένως ο Πάπας, όταν χρησιμοποιεί τις λέξεις
«απεριόριστη άφεση όλων των ποινών» στην πραγματικότητα δεν εννοεί το σύνολο
των ποινών αλλά μόνο εκείνες που έχει επιβάλλει ο ίδιος.
21. Άρα, αυτοί,οι ιεροκήρυκες των συγχωροχαρτιών
σφάλλουν όταν λένε πως ένας άνθρωπος έχει συγχωρηθεί για κάθε ποινή και έχει
σωθεί μέσω των παπικών συγχωροχαρτίων.
22. Μάλιστα, ο Πάπας δεν δίνει άφεση σε καμία ποινή στις ψυχές στο καθαρτήριο,
σύμφωνα με το κανονικό δίκαιο, την οποία οι ψυχές έπρεπε να έχουν πληρώσει όσο
ζούσαν.
23. Αν η άφεση κάθε είδους ποινής μπορούσε να χορηγηθεί σε οποιονδήποτε,
ασφαλώς θα χορηγούνταν μόνο στους τελειότερους, δηλαδή σε ελάχιστους.
24. Για τον
λόγο αυτό, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν εξαπατηθεί από αυτή τη γενικευμένη
και εύκολα παρεχόμενη υπόσχεση για απελευθέρωση από την ποινή.
25. Η εξουσία
που ο Πάπας έχει εν γένει πάνω στο καθαρτήριο αντιστοιχεί στην εξουσία που έχει
οποιοσδήποτε επίσκοπος ή εφημέριος στη δική του επισκοπή ή ενορία…
26. 0 Πάπας κάνει πολύ καλά όταν χορηγεί άφεση σε ψυχές στο καθαρτήριο, όχι με
τη δύναμη των κλειδιών, την οποία δεν έχει, αλλά μεσολαβώντας γι’ αυτές.
27. Κηρύσσουν
μόνο ανθρώπινες διδασκαλίες όσοι λένε πως μόλις τα νομίσματα κουδουνίσουν στο
χρηματοκιβώτιο, η ψυχή φεύγει από το καθαρτήριο.
28. Είναι βέβαιο πως μόλις τα νομίσματα
κουδουνίσουν στο χρηματοκιβώτιο, ίσως αυξηθεί το κέρδος και η πλεονεξία, αλλά
όταν παρεμβαίνει η εκκλησία, το αποτέλεσμα βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στα
χέρια του Θεού.
29. Κανείς δεν γνωρίζει αν όλες οι ψυχές στο καθαρτήριο
επιθυμούν να λυτρωθούν, καθώς έχουμε τις εξαιρέσεις του Αγ. Σεβερίνου και του
Αγ. Πασχάλιου, σύμφωνα με ένα μύθο.
30. Κανείς δεν είναι σίγουρος για τη δική του
μεταμέλεια, και ακόμη λιγότερο για το ότι έχει λάβει ολοκληρωτική άφεση.
31. Εκείνος που εξαγοράζει πράγματι την άφεση με
συγχωροχάρτια είναι τόσο σπάνιος όσο εκείνος που έχει πράγματι μετανοήσει.
Μάλιστα, είναι εξαιρετικά σπάνιος.
32. Όσοι πιστεύουν πως μπορούν να είναι βέβαιοι για
τη σωτηρία τους επειδή αγόρασαν συγχωροχάρτια, θα είναι καταραμένοι αιώνια,
μαζί με τους δασκάλους τους.
33. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ιδιαίτερα
επιφυλακτικοί απέναντι σε όσους λένε ότι η συγχώρεση του Πάπα είναι το
ανεκτίμητο δώρο του Θεού με το οποίο ο άνθρωπος συμφιλιώνεται με Εκείνον.
34. Διότι η χάρη των συγχωροχαρτιών αφορά μόνο τις
ποινές της τελετουργικής ικανοποίησης που καθιέρωσε ο άνθρωπος.
35. Όσοι διδάσκουν ότι η μετάνοια δεν είναι
αναγκαία εκ μέρους εκείνων που σκοπεύουν να βγάλουν ψυχές από το καθαρτήριο
πληρώνοντας χρήματα ή να αγοράσουν εξομολογητικά προνόμια, διδάσκουν μη
χριστιανικές διδασκαλίες.
36. Κάθε
πραγματικά μετανοημένος Χριστιανός έχει δικαίωμα στην πλήρη συγχώρεση της
ποινής και της ενοχής, ακόμη και χωρίς να κατέχει συγχωροχάρτι.
37. Κάθε
αληθινός Χριστιανός, είτε ζωντανός είτε νεκρός, συμμετέχει σε όλες τις ευλογίες
του Χριστού και της εκκλησίας, και αυτή η συμμετοχή του χορηγείται από τον Θεό,
ακόμη και χωρίς να κατέχει συγχωροχάρτι.
38. Παρ’ όλα αυτά, η παπική άφεση και ευλογία σε
καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιφρονείται, διότι και τα δύο αποτελούν, όπως
είπα (Θέση 6), τη διακήρυξη της θείας συγχώρεσης.
39. Είναι πολύ δύσκολο, ακόμη και για τους καλύτερους θεολόγους, την ίδια
στιγμή να επιδοκιμάζουν την απλοχεριά στα συγχωροχάρτια και την ανάγκη για
αληθινή μετάνοια.
40. Ο Χριστιανός που μετανοεί ειλικρινά αναζητά και
επιδιώκει να πληρώσει ποινές για τις αμαρτίες του. Όμως, τα απλόχερα
χορηγούμενα συγχωροχάρτια μετριάζουν τις ποινές και κάνουν τους ανθρώπους να
τις μισήσουν, ή τουλάχιστον τους δίνουν ευκαιρία να τις μισήσουν.
41. Τα παπικά συγχωροχάρτια πρέπει να προβάλλονται
με προσοχή, μήπως και οι άνθρωποι σκεφτούν εσφαλμένα ότι τα χαρτιά αυτά πρέπει
να προτιμηθούν έναντι άλλων καλών έργων αγάπης.
42. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι σκοπός
του Πάπα δεν είναι να δείξει πως η αγορά συγχωροχαρτιών πρέπει να συγκρίνεται
καθ’ οποιονδήποτε τρόπο με έργα ελέους.
43. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι όποιος δίνει στους πτωχούς ή δανείζει
στους έχοντες ανάγκη, κάνει καλύτερη πράξη από όποιον αγοράζει συγχωροχάρτια.
44. Επειδή η αγάπη
αυξάνεται με έργα αγάπης, ο άνθρωπος γίνεται με αυτά καλύτερος. Όμως, δεν
γίνεται καλύτερος με τα συγχωροχάρτια, αλλά απλώς εν μέρει απελευθερώνεται από
ποινές.
45. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι όποιος βλέπει κάποιον που έχει ανάγκη
και τον προσπερνά, αλλ’ ωστόσο δίνει χρήματα για την αγορά συγχωροχαρτιών, δεν
εξαγοράζει την παπική άφεση αλλά την οργή του Θεού.
46. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι, εκτός κι
αν έχουν περισσότερα από όσα χρειάζονται, οφείλουν να εξοικονομούν αρκετά
χρήματα για τις ανάγκες της οικογένειάς τους και σε καμία περίπτωση να μην τα
σπαταλούν αγοράζοντας συγχωροχάρτια.
47. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι η αγορά συγχωροχαρτίων είναι ζήτημα
ελεύθερης επιλογής και όχι επιβολής.
48. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι ο Πάπας, χορηγώντας συγχωροχάρτια,
έχει ανάγκη και άρα επιθυμεί τις ευσεβείς προσευχές τους περισσότερο από τα
χρήματά τους…
49. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι τα παπικά συγχωροχάρτια είναι χρήσιμα
μόνο αν δεν βασίζουν την πίστη τους σε αυτά, αλλά είναι πολύ επιβλαβή αν
εξαιτίας τους οι Χριστιανοί χάσουν τον φόβο ενώπιον του Θεού.
50. Οι
Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι αν ο Πάπας γνώριζε την εξαναγκαστική
απόσπαση χρημάτων την οποία επιβάλλουν οι ιεροκήρυκες που πωλούν τα
συγχωροχάρτια, μάλλον θα προτιμούσε να καεί η Βασιλική του Αγ. Πέτρου παρά να
οικοδομηθεί πάνω στο δέρμα, στη σάρκα και τα οστά του ποιμνίου του.
51. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι ο Πάπας
θα επιθυμούσε και θα έπρεπε να επιθυμεί να δώσει από τα δικά του χρήματα, ακόμα
και αν έπρεπε να πωλήσει τη Βασιλική του Αγ. Πέτρου, σε πολλούς από τους
οποίους κάποιοι γυρολόγοι αποσπούν χρήματα πωλώντας συγχωροχάρτια.
52. Είναι μάταιο να εμπιστεύεσαι τη σωτηρία μέσω
συγχωροχαρτίων, παρ’ ότι ο εκπρόσωπος του Πάπα, ή ακόμη και ο ίδιος ο Πάπας, θα
πρόσφεραν την ψυχή τους ως ασφάλεια.
53. Αυτοί είναι οι εχθροί του Χριστού και του Πάπα, όσοι απαγορεύουν το κήρυγμα
του Λόγου του Θεού σε ορισμένες εκκλησίες προκειμένου σε κάποιες άλλες να
κηρυχθούν τα συγχωροχάρτια.
54. Ο Λόγος του Θεού πληγώνεται όταν, στο ίδιο κήρυγμα, αφιερώνεται ίσος ή
περισσότερος χρόνος στα συγχωροχάρτια απ’ ό,τι στον Λόγο.
55. Ασφαλώς είναι το αίσθημα του Πάπα ότι, αν τα
συγχωροχάρτια, τα οποία είναι κάτι το ασήμαντο, εορτασθούν με μία
κωδωνοκρουσία, μία λιτανεία, και μία ιεροτελεστία, τότε το Ευαγγέλιο, που είναι
το πιο σημαντικό πράγμα, θα πρέπει να κηρυχθεί με εκατό κωδωνοκρουσίες, εκατό
λιτανείες, και εκατό ιεροτελεστίες.
56. Οι αληθινοί
θησαυροί της εκκλησίας, από τους οποίους ο Πάπας παίρνει και διανέμει συγχωροχάρτια,
δεν έχουν συζητηθεί ούτε είναι γνωστοί επαρκώς στον λαό του Χριστού.
57. Προφανώς οι αληθινοί θησαυροί της εκκλησίας δεν είναι πρόσκαιρα αγαθά,
διαφορετικά πολλοί πωλητές συγχωροχαρτίων δεν θα τα διένειμαν τόσο απλόχερα
αλλά απλώς θα τα συγκέντρωναν.
58. Ούτε οι αληθινοί θησαυροί (της εκκλησίας) είναι
τα ελέη του Χριστού και των αγίων, διότι αυτοί, ακόμη και χωρίς τον Πάπα, πάντα
απονέμουν τη θεία χάρη στον εσωτερικό άνθρωπο, όπως παρέχουν και τον Σταυρό,
τον θάνατο και την κόλαση στον εξωτερικό άνθρωπο.
59. Ο Αγ. Λαυρέντιος είπε ότι οι πτωχοί της
εκκλησίας υπήρξαν οι θησαυροί της εκκλησίας, αλλά μιλούσε σύμφωνα με τη χρήση
των λέξεων στην εποχή του.
60. Χωρίς
έλλειψη ευαισθησίας λέμε ότι τα κλειδιά της εκκλησίας, τα οποία δόθηκαν μέσω
του ελέους του Χριστού, είναι αυτός ο θησαυρός.
61. Είναι ξεκάθαρο ότι η εξουσία του Πάπα επαρκεί
μόνο για την συγχώρεση ποινών και την άφεση αμαρτιών σε ιδιαίτερες περιπτώσεις,
που επιφυλάσσονται για εκείνον.
62. Ο πραγματικός θησαυρός της εκκλησίας είναι το
ιερότατο ευαγγέλιο της δόξας και της χάρης του Θεού.
63. Όμως ο θησαυρός αυτός είναι φυσικά εξαιρετικά επαχθής, διότι κάνει τον
πρώτο έσχατο.
64. Από την άλλη, ο θησαυρός των συγχωροχαρτίων
είναι φυσικά απόλυτα αποδεκτός, διότι κάνει τον έσχατο πρώτο.
65. Επομένως οι θησαυροί του ευαγγελίου είναι
δίχτυα με τα οποία κάποιος στο παρελθόν ψάρευε ανθρώπους του πλούτου.
66. Οι θησαυροί των συγχωροχαρτίων είναι δίχτυα με
τα οποία κάποιος σήμερα ψαρεύει τον πλούτο των ανθρώπων.
67. Τα συγχωροχάρτια, τα οποία οι δημαγωγοί επιδοκιμάζουν
ως τις μεγαλύτερες χάρες είναι στην πραγματικότητα τέτοιες μόνο εφόσον αυξάνουν
το κέρδος.
68. Παρ’ όλα αυτά, στην πραγματικότητα είναι οι πιο
ασήμαντες χάρες αν συγκριθούν με τη χάρη του Θεού και το θαυμασμό του Σταυρού.
69. Οι επίσκοποι και οι εφημέριοι είναι
υποχρεωμένοι να υποδεχτούν τους απεσταλμένους με τα παπικά συγχωροχάρτια με
κάθε σεβασμό.
70. Όμως ακόμη πιο υποχρεωμένοι είναι να ανοίξουν
τα μάτια και τα αυτιά τους μήπως και οι άνθρωποι αυτοί κηρύσσουν τα δικά τους
όνειρα αντί εκείνων που τους ανέθεσε ο Πάπας.
71. Αναθεματισμένος και καταραμένος ας είναι όποιος
μιλήσει κατά της αλήθειας αναφορικά με τα παπικά συγχωροχάρτια.
72. Όμως, ευλογημένος ας είναι όποιος είναι φύλακας
κατά της λαγνείας και της ακολασίας των παπικών απεσταλμένων που πωλούν
συγχωροχάρτια.
73. Όπως ακριβώς και ο Πάπας δικαίως κατακεραυνώνει
όσους με οποιονδήποτε τρόπο αποπειρώνται να βλάψουν τον κόσμο με αφορμή την
πώληση των συγχωροχαρτίων,
74. έτσι, ακόμη περισσότερο προτίθεται να
κατακεραυνώσει όσους χρησιμοποιούν τα συγχωροχάρτια ως πρόφαση για να βλάψουν
την ιερά αγάπη και αλήθεια.
75. Το να θεωρεί κάποιος τα παπικά συγχωροχάρτια
τόσο σπουδαία ώστε να δίνουν άφεση αμαρτιών σε κάποιον ακόμη κι αν αυτός έχει
διαπράξει το αδύνατον και έχει ασκήσει βία στη μητέρα του Θεού είναι
παραφροσύνη.
76. Αντιθέτως, λέμε ότι τα παπικά συγχωροχάρτια δεν
μπορούν να αναιρέσουν ούτε την ελάχιστη από τις θανάσιμες αμαρτίες στο βαθμό
που αφορά την ενοχή.
77. Το να λέει κάποιος ότι ακόμη και ο Αγ. Πέτρος,
αν ήταν σήμερα πάπας, δεν θα μπορούσε να χορηγήσει μεγαλύτερες χάρες, αποτελεί
βλασφημία κατά του Αγ. Πέτρου και του Πάπα.
78. Αντιθέτως, λέμε ότι ακόμα και ο σημερινός Πάπας, ή οποιοσδήποτε πάπας,
διαθέτει μεγαλύτερες χάρες, δηλαδή το ευαγγέλιο, πνευματικές δυνάμεις, δώρα
θεραπείας, κλπ. όπως είναι γραμμένο (Α’ Κορ. ιβ’ 12).
79. Το να λέει κάποιος ότι ο σταυρός διακοσμημένος
με τον παπικό θυρεό και στημένος από τους πωλητές των συγχωροχαρτίων είναι ίσης
αξίας με τον Σταυρό του Χριστού αποτελεί βλασφημία.
80. Οι επίσκοποι, οι εφημέριοι, και οι θεολόγοι που
επιτρέπουν τη διάδοση τέτοιων πραγμάτων στον λαό θα πρέπει να λογοδοτήσουν γι’
αυτό.
81. Αυτό το αχαλίνωτο κήρυγμα υπέρ των
συγχωροχαρτίων καθιστά δύσκολο ακόμη και για τους μορφωμένους να διασώσουν τον
Πάπα από τον διασυρμό ή τις δαιμόνιες ερωτήσεις των απλών ανθρώπων.
82. Όπως είναι η εξής: «Γιατί ο Πάπας δεν αδειάζει
το καθαρτήριο χάριν της ιεράς αγάπης και της τρομερής κατάστασης των εκεί
ευρισκόμενων ψυχών, αφού απελευθερώνει άπειρο αριθμό από ψυχές χάριν των άθλιων
χρημάτων με τα οποία θέλει να φτιάξει μια εκκλησία;» Ο πρώτος λόγος θα ήταν
πολύ δίκαιος, ενώ ο δεύτερος είναι πολύ ασήμαντος.
83. Επίσης, «Γιατί οι νεκρώσιμες λειτουργίες και τα
ετήσια μνημόσυνα συνεχίζουν και γιατί δεν επιστρέφει ή δεν επιτρέπει την
απόσυρση των δωρεών που δόθηκαν γι’αυτές, αφού είναι λάθος να προσεύχεται
κανείς για τους λυτρωμένους;»
84. Επίσης, «Τι είδους ευσέβεια είναι αυτή ενώπιον
του Θεού και του Πάπα ώστε με αντάλλαγμα το χρήμα να επιτρέπουν σε κάποιον
ασεβή και εχθρό τους, να εξαγοράζει από το καθαρτήριο την ευσεβή ψυχή ενός
φίλου του Θεού αντί, λόγω της ανάγκης αυτής της ευσεβούς και αγαπημένης ψυχής,
να την απελευθερώσουν χάριν της αγνής αγάπης;»
85. Επίσης, «Γιατί οι εκκλησιαστικοί κανόνες της
μετάνοιας, πολύ μετά την κατάργηση τους στην πράξη και λόγω της κατάχρησης
τους, σήμερα ικανοποιούνται με τη χορήγηση συγχωροχαρτίων σαν να είναι ακόμη εν
ισχύι;»
86. Επίσης,
«Γιατί ο Πάπας, του οποίου ο πλούτος είναι σήμερα μεγαλύτερος από εκείνον του
πλουσιότατου Κροίσσου, δεν κατασκευάζει αυτήν τη Βασιλική του Αγ. Πέτρου με
δικά του χρήματα και όχι με τα χρήματα των πτωχών πιστών;»
87. Επίσης, «Τι είναι αυτό που συγχωρεί ή χορηγεί ο
Πάπας σε όσους μέσω τέλειας μετάνοιας έχουν ήδη δικαίωμα σε πλήρη άφεση και
ευλογία;»
88. Επίσης, «Ποια μεγαλύτερη ευλογία για την
εκκλησία από εκείνη που θα προέκυπτε αν ο Πάπας απένειμε αυτές τις αφέσεις και
τις ευλογίες σε κάθε πιστό εκατό φορές την ημέρα, και όχι μία όπως κάνει τώρα;»
89. «Αφού ο πάπας με τα συγχωροχάρτια επιδιώκει τη
σωτηρία των ψυχών και όχι τα χρήματα, γιατί αναστέλλει τα συγχωροχάρτια και τις
αφέσεις που έχουν χορηγηθεί στο παρελθόν, εφόσον έχουν ίδια
αποτελεσματικότητα;»
90. Η βίαιη κατάπνιξη αυτών των πολύ καυτών
ερωτήσεων του απλού λαού και όχι η απάντηση τους με λογικά επιχειρήματα εκθέτει
την εκκλησία και γελοιοποιεί τον Πάπα στα μάτια των εχθρών τους και καθιστά
δυστυχείς τους Χριστιανούς.
91. Εάν,
επομένως, τα συγχωροχάρτια προβάλλονταν σύμφωνα με το πνεύμα και την πρόθεση
του Πάπα, όλες αυτές οι αμφιβολίες θα διαλύονταν αμέσως. Μάλιστα, δεν θα υπήρχαν
καν.
92. Άρα, διώξτε όλους αυτούς τους προφήτες που λένε
στους ανθρώπους του Χριστού, «Ειρήνη, ειρήνη» και δεν υπάρχει ειρήνη.
93. Ευλογημένοι ας είναι όλοι εκείνοι οι προφήτες που λένε στους ανθρώπους του
Χριστού, «Σταυρός, Σταυρός», και δεν υπάρχει Σταυρός.
94. Οι Χριστιανοί ας είναι επιμελείς στο να
ακολουθούν τον Χριστό, την Κεφαλή τους, μέσα από ποινές, τον θάνατο και την
κόλαση.
95. Κι έτσι να είναι βέβαιοι για την είσοδο τους στον παράδεισο μέσα από πολλές
δοκιμασίες και όχι μέσα από την ψευδή πνευματική ασφάλεια.
Μετάφραση: Θ. Γραμμένος (Περιοδικό: Αστήρ της
Ανατολής, τεύχος Οκτωβρίου 2005)
