Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

O X I



Στην Ήπειρο ο χειμώνας έρχεται νωρίς, ανυπόμονος μα και τραχύς. Λες και θέλει να ταιριάξει στην όψη με τα απόκρημνα βουνά της. Το απόγευμα της Κυριακής 27ης Οκτωβρίου 1940, ο καιρός είχε βαρύνει πολύ και ο αέρας μύριζε νοτισμένο χώμα. Με το σούρουπο έπιασε δυνατή βροχή και το σκοτάδι της νύχτας που έπεσε νωρίς, ήρθαν να το αυλακώσουν αστραπές απανωτές. Κι ο αντίλαλος απ’ τις βροντές ταξίδευε ανάμεσα στα κακοτράχαλα βουνά της Πίνδου, σε κάθε ρουμάνι και λαγκαδιά.

Στα Γιάννινα, στα γραφεία της Μεραρχίας, το κλίμα ήταν φορτισμένο. Ο Μέραρχος Υποστράτηγος Κατσιμήτρος δεν είχε κανένα λόγο να είναι αισιόδοξος. Δύο μέρες πριν, είχε έρθει μήνυμα από τον Συνταγματάρχη Δαβάκη, που βρισκόταν ψηλά στην Πίνδο. Στα απέναντι
γράφει ο Κώστας Μπούζας
φυλάκια των συνόρων τα Ιταλικά τμήματα είχαν πάρει κιόλας επιθετική διάταξη. Αυτά τα νέα, βέβαια, έρχονταν με τη σειρά τους να προστεθούν σε έναν σωρό από παρόμοιες αναφορές, που έφταναν απ’ όλο το μήκος του μετώπου. Κάθονταν όλοι τους σιωπηλοί γύρω από το τραπέζι συσκέψεων. Εκτός από τον ίδιο βρίσκονταν εκεί ο Επιτελάρχης, ο Διευθυντής του γραφείου Επιχειρήσεων και ο Διοικητής Πυροβολικού της Μεραρχίας. Ο τελευταίος μόλις είχε επιστρέψει απ’ τα προκεχωρημένα φυλάκια των συνόρων. Όσα τους είχε εκθέσει πριν από λίγη ώρα, ήρθαν να βαρύνουν ακόμη περισσότερο το ήδη φορτισμένο κλίμα. Οι Ιταλοί είχαν παρατάξει σε επίκαιρες θέσεις το πυροβολικό τους, έτοιμο για μάχη. Οι κινήσεις τους ήταν πυρετώδεις. Όλα αυτά δεν άφηναν πλέον καμιά αμφιβολία. Η νύχτα τούτη έμελλε να είναι η οριστική.


Την σιωπή έσπασε ο Μέραρχος, για να ανακοινώσει τηλεφωνικά στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, στην Αθήνα, το συμπέρασμα στο οποίο λίγο πριν είχαν καταλήξει: «Η προσωπική μου γνώμη είναι πως αύριο πρωί ή μπορεί και τη νύχτα απόψε, θα έχουμε Ιταλική επίθεση. Η Μεραρχία θα εκτελέσει το καθήκον της προς  την πατρίδα, σύμφωνα με τις διαταγές και τις οδηγίες του Γενικού Επιτελείου. Μπορώ να βεβαιώσω υπευθύνως τον κύριο Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, και το τονίζω ιδιαιτέρως, ότι οι Ιταλοί δεν θα περάσουν το Καλπάκι».

Η βροχή συνέχιζε ασταμάτητα και σου ‘δινε την εντύπωση, πως με τις συνεχείς βροντές και τους κεραυνούς, πάσχιζε να ετοιμάσει ένα σκηνικό όσο πιο ταιριαστό γινόταν για την μεγάλη νύχτα που ‘χε φτάσει. Η τελευταία αναφορά που πήρε το βράδυ εκείνο ο Μέραρχος προερχόταν απ’ το Δελβινάκι. Στην μεγάλη αρτηρία από Αργυρόκαστρο προς Κακαβιά ακουγόταν αδιάκοπο βροντοκύλισμα. Άρματα μάχης και βαρύ πυροβολικό. Ξεχώριζε καθαρά ο μεταλλικός ήχος απ’ τις ερπύστριες. Μετά κι απ’ αυτά τα νέα έγειρε λίγο να ξεκουραστεί, μιας και το ‘ξερε ότι οι επόμενες ώρες θα ήταν εξαιρετικά δύσκολες.

Στις τέσσερις παρά τέταρτο χτύπησε το τηλέφωνο. Είναι κάποιες φορές που οι λέξεις έχουν τόσο βάρος, κουβαλούν τέτοιο φορτίο. Η φωνή απ’ την άλλη άκρη της γραμμής, τους μετέφερε την είδηση. Ο Ιταλός πρεσβευτής είχε επιδώσει πριν από λίγο τελεσίγραφο στον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως, ο οποίος με την σειρά του το είχε απορρίψει. Στις έξι η ώρα θα άρχιζε η επίθεση των Ιταλών. Λίγη ώρα αργότερα το Επιτελείο της Μεραρχίας έφευγε βιαστικά, για να εγκατασταθεί σε σκηνές δέκα χιλιόμετρα πιο εδώ απ’ το Καλπάκι, στην Βρύση του Πασά. Η εκστρατεία άρχιζε.

Η νύχτα ήταν άγρια. Η βροχή με αμείωτη ένταση, λες και ζητούσε να πνίξει την γη. Οι βροντές συνέχιζαν να συνταράσσουν το στερέωμα. Και τα τμήματα προκάλυψης, εκεί ψηλά στα σύνορα, να πασχίζουν μέσα σ’ αυτή την κοσμοχαλασιά κάτι ν’ αφουγκραστούν, κάτι να διακρίνουν τις στιγμές που το πηχτό σκοτάδι κομματιαζόταν απ’ την λάμψη κάποιου κεραυνού. Και ξαφνικά διαπέρασε όλα τα φυλάκια με μιας, σαν ένα από τ’ αστροπελέκια που ‘πεφταν, ο συναγερμός. Κι απ’ τις σκοπιές στριγκιά η φωνή: Στα όπλα. Και καλπασμοί πλατάγιασαν και οι κραυγές σαν σπαθιά σκίσαν τη νύχτα: Πόλεμος. Στα όπλα.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και μέσα στο άγριο μπουμπουνητό άρχισαν να ξεχωρίζουν κάποιες βροντές πιο δυνατές, πιο κοντινές, που έκαναν τη γη να τρανταχτεί ξαφνιασμένη. Λάμψεις σκόρπιες εδώ και εκεί σκίζαν το σκοτάδι. Ήταν οι πρώτες οβίδες. Ο πόλεμος είχε αρχίσει...



ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ κ. ΦΛΑΜΠΟΥΡΑΡΗΣ.



Τον αγώνα του "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" συνεχίζει ο φίλος του μπαμπά του Τσίπρα και εκλεκτός του πρωθυπουργού κ. Φλαμπουράρης.
Ο "φίλος του μπαμπά" δίνει μάχη με τους δεν πληρώνω προκειμένου να μην πληρώσει τον λογαριασμό του νερού στην πισίνα του φτωχικού του.
Οι μέθοδοι του αγώνα του, όπως φαίνεται, αποδίδουν καθώς ο δήμος Αίγινας σεβόμενος τον πόνο του προέβη σε εξονυχιστικούς ελέγχους και διαπίστωσε ότι:
1. Το νερό της πισίνας του "παλιόσπιτου" του "φίλου του μπαμπά", υπουργού Φλαμπουράρη, ΕΙΝΑΙ ΒΡΟΧΙΝΟ.
2. Το ρολόι ύδρευσης του "παλιόσπιτου" κατέγραψε λάθος νούμερα καθώς υπήρχε ΔΙΑΡΡΟΗ. (Πώς γίνεται να υπάρχει διαρροή από το ρολόι μέχρι την πισίνα και ποιος ευθύνεται για αυτό είναι άλλο θέμα)
Υπό το φως των νέων δεδομένων κρίθηκε πρέπον να "χαριστεί ο λογαριασμός" και ο "φίλος του μπαμπά" να μην πληρώσει λογαριασμό ύδρευσης ποσού 4000Ε
Ο Φλαμπουράρης δείχνει τον δρόμο καθώς η ανυπακοή στο σάπιο πολιτικό σύστημα της επάρατης δεξιάς συνεχίζεται και με το νέο καθεστώς της πρώτης φασίζουσας αριστεράς.

Ο Αγώνας τώρα δικαιώνεται.         

Julian Assange: «Ο Τσίπρας δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο σε στρατό κι αστυνομία» !

Στην Ελλάδα έχετε κάτι που μοιάζει με πόλεμο, είπε ο Τζούλιαν Άσαντζ, και θα τα καταφέρνατε καλά σε αυτόν τον πόλεμο, εάν η κυβέρνηση έλεγχε στρατό κι αστυνομία.Πολλά και ενδιαφέροντα είπε σε συνέντευξή του, που έδωσε στο Κόκκινο 105,5 και στο Press Project ο ιδρυτής των Wikileaks Τζούλιαν Άσαντζ. 

Διαβάστε ολόκληρη της συνέντευξη:
Παρόλο που με τη δράση του Wikileaks και τις αποκαλύψεις του Edward Snowden ο κόσμος πλέον ξέρει ότι το σύστημα είναι διεφθαρμένο και παρά τα κινήματα που ξεκίνησαν όπως αυτό των αγανακτισμένων και του Occupy Wall Street δεν έχουμε δει μια ικανοποιητική ανατρεπτική διαδικασία. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η αποτυχία όπως εμφανίζεται του Occupy Wall Street να παράγει ένα καθαρό αποτέλεσμα αποθάρρυνε τον κόσμο -τουλάχιστον στην δύση- ώστε να δημιουργηθούν μεγάλες μαζικές συγκεντρώσεις, ωστόσο, πολλά δίκτυα αναπτύχθηκαν από το Occupy Wall Street τα οποία συνεχίζουν σε άλλες περιοχές……
Γενικότερα το πρόβλημα της ανθρωπότητας ήταν πάντα η έλλειψη κατανόησης για το πως λειτουργεί στην πραγματικότητα ο κόσμος και το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε ως ανθρώπινα .όντα είναι να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας και ο ένας τον άλλο. Αυτό έγινε σε κάθε περίπτωση που η ανθρωπότητα κατάφερε κάτι…
Η επόμενη ανάπτυξή μας σε σχέση με το πως θα ξανα-δομήσουμε την κοινωνία και το πως θα παράγουμε καλύτερους θεσμούς μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο όταν α) υπάρξουν νέες πληροφορίες που αποκαλύπτουν πως οι σύγχρονοι θεσμοί συμπεριφέρονται στην πραγματικότητα και β) αυτές οι νέες πληροφορίες καταχωρηθούν με τον σωστό τρόπο στο μυαλό των ανθρώπων… Το πρόβλημα με το α) είναι το πρόβλημα της μυστικότητας και το πρόβλημα με το β) είναι το πρόβλημα που έχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη μετάδοση της πληροφορίας .
Μίλησες για τα Media. Το Wikileaks ξεκίνησε συνεργαζόμενο με μερικά από τα μεγαλύτερα διεθνή ΜΜΕ, ωστόσο, είδαμε ότι πολλά από αυτά τελικά απέσυραν την υποστήριξή τους. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Όλοι οι θεσμοί σε βάθος χρόνου ορίζονται από την αναζήτηση της εξουσίας, άσχετα με το πως ξεκινάνε. Οι μεγάλοι δημοσιογραφικοί οργανισμοί λειτουργούν εδώ και πολύ καιρό και είναι πανίσχυροι και έτσι η ιδιοκτήτες τους και οι διαχειριστές τους έχουν μάθει πως να εκμεταλλεύονται αυτή τους την δύναμη κάνοντας χάρες σε άλλες ισχυρές ομάδες που βρίσκονται κοντά τους και υπερασπίζονται είτε τις ελίτ είτε κατευθείαν τους μετόχους τους.
Η μόνη εξαίρεση είναι όταν αυτοί οι οργανισμοί είτε έχουν κάποιον ιδεολογικό ηγέτη που μπορεί να ελέγξει το πεπρωμένο του οργανισμού ή ίσως όταν το επιχειρηματικό μοντέλο είναι λαϊκό και το μέσο βασίζεται στους αναγνώστες του.
Όσον αφορά τα ΜΜΕ έχουμε συμφωνίες με περισσότερους από 110 δημοσιογραφικούς οργανισμούς σε όλο τον κόσμο και σε πολλές περιπτώσεις διαφορετικών δημοσιεύσεων δώσαμε σε όλους ακριβώς το ίδιο υλικό και έτσι μπορέσαμε να συγκρίνουμε το αποτέλεσμα.
Έτσι μπορούμε να δούμε τις γεωπολιτικές τους δεσμεύσεις, την κουλτούρα τους, την παρέμβαση των πολιτικών και τις παρεμβάσεις των διευθυντών. Είδαμε την απόκρυψη στοιχείων, την λογοκρισία  για λόγους πολιτικής ή υπό τον φόβο νομικών κυρώσεων ή ακόμα και εξαιτίας θεμάτων ευαίσθητων σε κάποιες κουλτούρες.
Για παράδειγμα η Εφημερίδα Guardian, η El Pais, η Le Monde και οι NYT απέκρυψαν πολλά σημεία στη δημοσίευση των διπλωματικών τηλεγραφημάτων για λόγους άλλους από την προστασία ανθρώπων εξαιτίας της αποκάλυψης, ενώ η εφημερίδα Hindu που είναι η καλύτερη αγγλική εφημερίδα στην Ινδία λογόκρινε μόλις δύο τηλεγραφήματα.
Παρόλο όμως που κάνετε αυτές τις αποκαλύψεις το επιχείρημα του συστήματος που λέει ότι «αν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι» φαίνεται ότι είναι αποτελεσματικό στην κοινωνία.
Καταρχάς οι εθνικές υπηρεσίες ασφαλείας είναι πανίσχυρες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο το υπουργείο Άμυνας ταΐζει το 10% του πληθυσμού είτε με άμεση μισθοδοσία είτε μέσω συμβολαίων με άλλες εταιρίες και αυτό το 10% επηρεάζει και άλλες κοντινές κοινωνικές ομάδες, τους φίλους, τους συνεργάτες στις επιχειρήσεις και μπορεί έτσι να εκτείνεται στο 30 ή ακόμα και στο 40% του συνολικού πληθυσμού των ΗΠΑ. Επίσης τα media έχουν επίσης πολλά επιχειρηματικά συμφέροντα που συχνά εμπλέκονται με τις υπηρεσίες ασφαλείας και έτσι καθησυχάζουν τον κόσμο.
Δεύτερον, η υπόθεση με τις μυστικές υπηρεσίες είναι περίπλοκη και εμπλέκεται στην πραγματικότητα ολόκληρος ο κόσμος. Δεν είναι εύκολο για τον κόσμο να φανταστεί, πόσο μάλλον να το πιστέψει. Οι μυστικές υπηρεσίες προσμοιάζουν στο μοντέλο του Θεού: είναι αόρατες, άυλες, κανείς δεν ξέρει τι κάνουν και ξέρουν τι κάνουμε όλοι. Ζητάνε να τις αντιμετωπίζουμε με καλή πίστη. Τουλάχιστον ο Θεός με κάποιο τρόπο απέδειξε ότι υπάρχει.
Ακόμα και οι άθεοι πιστεύουν ότι υπήρξε ιστορικά (ο Ιησούς). Αλλά επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν σε κάτι που δεν έχουν δει οι ίδιοι μέχρι δεν θέλουν να παραδεχτούν τι συμβαίνει μέχρι να δουν υπαλλήλους των μυστικών υπηρεσιών και κατασκόπους κάτω από το κρεβάτι τους. Και στην πραγματικότητα είμαι ικανοποιημένος που δεν καταλαβαίνουν τον κίνδυνο γιατί αν τον καταλάβαιναν η αντίδραση δεν θα ήταν οι άλλοι να σταματήσουν τις παρακολουθήσεις αλλά θα γίνονταν ποιο επιθετικές.
Και για να γυρίσω στην ερώτησή σου, για το «αν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς», αυτό που σκέφτομαι είναι ότι δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα το αν ο κόσμος προσπαθεί να μαντέψει τι θα ενδιέφερε αυτές τις πανίσχυρες επιχειρήσεις και δεν είμαι και σίγουρος που βρίσκονται τα όρια όταν προσπαθείς να περιορίσεις τον εαυτό σου εντός του πλαισίου προσαρμόζοντας την συμπεριφορά σου αυτολογοκρινόμενος.
Ακόμα και κάποιος φούρναρης π.χ., που δεν ασχολείται καθόλου με την πολιτική μπορεί κατά λάθος ή από αδικία να βρεθεί μπλεγμένος έτσι και αλλιώς εξαιτίας ενός μπερδέματος ή εξαιτίας της ανικανότητας στις μυστικές υπηρεσίες και στα κράτη. Αλλά είναι απαραίτητο να προστατέψουμε στην κοινωνία αυτούς που παραμένουν ειλικρινείς, όπως οι ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης.
Όλοι αυτοί είναι που προστατεύουν την κοινωνία από την κατάρρευση εξαιτίας της διαφθοράς ή της ανικανότητας. Αν αυτά τα στοιχεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν η κοινωνία θα παρηκμάσει και αυτό θα επηρεάσει ακόμα και τον φούρναρη. Δεν αφορά μόνο εσένα, αφορά επαγγελματίες που προσπαθούν να ελέγξουν την κυβέρνηση και αν δεν μπορούν να προστατευθούν θα επικρατήσει η κυβέρνηση.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τις κυβερνήσεις να γίνονται όλο και πιο επιθετικές την ίδια ώρα που όλο και πιο δύσκολα ο λαός μπορεί να ελέγξει την εξουσία. Πιστεύεις ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που οι θεωρίες συνωμοσίας απλά δεν είναι πια αρκετά ευφάνταστες;
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ με διώκει με κατηγορία «συνωμοσίας», για κατασκοπεία. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με το λαό. Ακόμα και ο νόμος έχει τη λέξη συνομωσία στον τίτλο του.
Είναι ενδιαφέρον να δείτε ότι κάποιες από τις αβάσιμες και παρανοϊκές περιπτώσεις συνομωσίας που είχαν να κάνουν με τις κρατικές μυστικές υπηρεσίες ή άλλους κρατικούς οργανισμούς τελικά αποδεικνύεται ότι δεν ήταν και τόσο θεωρία συνομωσίας.  Το ήξερα τότε και τότε ξέρουμε ακόμα περισσότερα. Η μεγάλη ανησυχία τώρα είναι που πηγαίνει όλο αυτό.
Θέλω να σημειώσω ότι το μόνο που σώζει το ανθρώπινο είδος είναι η γραφειοκρατία, η διαφθορά και η ανικανότητα γιατί αυτή τη στιγμή οι μυστικές κρατικές υπηρεσίες υποκλέπτουν σχεδόν  όλες τις τηλεπικοινωνίες, σχεδόν κάθε άνθρωπο. Θα μπορούσαν πραγματικά να κυριαρχούν στον πλανήτη αν δεν ήταν διεφθαρμένες, γραφειοκρατικές και αν δεν ήταν ανίκανες. Αλλά ευτυχώς η μυστικότητα ζει εντός της ανικανότητας και της διαφθοράς και υπάρχουν πολύ μεγάλες μυστικές υπηρεσίες και άρα πολύ διεφθαρμένες και πολύ ανίκανες.
Το πρόβλημα είναι ότι στον εμπορικό τομέα, όπως για παράδειγμα το Google και το Facebook δεν είναι ούτε διεφθαρμένοι, ούτε ανίκανοι αφού παραδοσιακά ορίζονται και λειτουργούν μέσα σε μια πολύ ανταγωνιστική αγορά και αναγκάζονται να γίνουν εξαιρετικά αποδοτικές στην συλλογή των πληροφοριών. Αλλά οι μυστικές υπηρεσίες απλά συνδέονται με αυτές τις εταιρίες και ρουφάνε όλες τις πληροφορίες που συλλέγουν.
Να σε ρωτήσω τώρα κάτι διαφορετικά. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει μια αριστερή κυβέρνηση με πολύ καλές σχέσεις με τον Ισημερινό και την Βενεζουέλα. Πως θα σου φαινόταν να ζητούσες πολιτικό άσυλο από την Ελλάδα;
Θα ενδιαφερόμουν πολύ να ακούσω μια τέτοια προσφορά γιατί γνωρίζω ότι υπάρχει μεγάλη υποστήριξη από τον ελληνικό λαό και μια τέτοια κίνηση θα είχε νομικά και ηθικά μεγάλη σημασία στην Ευρώπη. Αλλά η ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι ποια είναι η πραγματική φύση της ελληνικής δύναμης. Έχει στα αλήθεια τέτοια επιλογή; Νομίζω όχι.
Γιατί πιστεύεις ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει στην πραγματικότητα την δύναμη να σου προσφέρει άσυλο;
Αν ήμουν εγώ στη θέση του Τσίπρα τι θα έκανα σε αυτή τη σύγκρουση με την Τρόικα; Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν διαφορετικά επιχειρήματα από διαφορετικές σκοπιές αλλά αυτό που θα έβρισκα εγώ ενδιαφέρον θα ήταν να χρησιμοποιήσω αυτή τη σύγκρουση προκειμένου να δημιουργήσω μια ισχυρή ενότητα εντός της Ελλάδας. Όταν έχεις τον έλεγχο του στρατού και της αστυνομίας σε έναν πόλεμο και εφόσον έχεις υγιή πληθυσμό και δνε αντιμετωπίζεις φυσικές καταστροφές μπορείς να κάνεις πολλά. Αλλά ειλικρινά αυτή είναι η ερώτηση… Γιατί στην Ελλάδα είχατε μια κατάσταση που προσομοιάζει με πόλεμο και μάλιστα η Ελλάδα έχει επιβιώσει στο παρελθόν από ακόμα δυσκολότερες καταστάσεις πολέμου και έτσι δεν υπάρχει λόγος να πιστεύω ότι δεν θα μπορούσατε να τα καταφέρετε καλά και σε αυτόν τον πόλεμο ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να έβγαιναν και μερικά καλά από όλη αυτή την υπόθεση. Επαναλαμβάνω όμως ότι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν έχεις τον έλεγχο της αστυνομίας και του στρατού και νομίζω ότι υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε απόλυτο έλεγχο σε αυτές τις υπηρεσίες, οπότε δεν είχε και πολλές επιλογές.
Στην Ελλάδα ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε τα αποτελέσματα της λιτότητας που έχουν επιβληθεί. Θέλεις να μας πεις αν η TTIP που συζητιέται αυτή τη στιγμή είναι στην πραγματικότητα λιτότητα για όλη την Ευρώπη;
Η TTIP είναι ένα κομμάτι που αφορά τις σχέσεις μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης ενός πολύ μεγαλύτερου σχεδίου που ονομάζουμε τα τρία «Ταυ», TTP , TTIP και TISA. Το σχέδιο αυτό θέλει την δημιουργία μιας μεγάλης περίφραξης, ενός νέου οικονομικού και νομικού καθεστώτος που θα εμπλέκει 52 έθνη, 1.6 δισεκατομμύρια κόσμο και, κυρίως, τα 2/3 του παγκόσμιου ΑΕΠ. Κατασκευάζεται πολιτικά για αποτρέψει την Κίνα να παίξει το χαρτί της.
Όποτε εμφανίζεται κάτι ριζοσπαστικό και μεγάλο σημαίνει ότι υπάρχει κάποια μεγάλη δύναμη που το υποστηρίζει και σε αυτή την περίπτωση έχει την στήριξη των μεγαλύτερων πολυεθνικών εταιριών που πάντα προσπαθούν να πετύχουν συμφωνίες σαν και αυτή αλλά επίσης έχει και την στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και των μυστικών της υπηρεσιών που βλέπουν την ευκαιρία για στρατηγικό αποκλεισμό της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας. Γιατί φοβούνται ότι η Κίνα μπορεί να επεκταθεί στην Ευρώπη και να ενταχθεί στο σύστημα, όπως το ίδιο μπορεί να συμβεί και στις νότιες χώρες της Ασίας.
Η συμφωνίες αυτές είναι οι πιο μεγάλες και ριζοσπαστικές που οδηγούν σε ένα διεθνές καθεστώς από την κατασκευή της Ευρώπης και έχουν στόχο την εγκαθίδρυση μια για πάντα τον διεθνή νεοφιλελευθερισμό σε αυτές τις χώρες δεσμεύοντάς τες με μια διεθνή συνθήκη από την οποία θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποσυρθείς.  Πολύ δυσκολότερο και από την Ελλάδα να αφήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί καλύπτει σχεδόν σε κάθε πτυχή της οικονομίας, όπως είναι οι μεταφορές, τα καύσιμα και οι υπηρεσίες που καλύπτουν περίπου το 75% της ευρωπαϊκής οικονομίας (όπως για παράδειγμα τις υπηρεσίες διαδικτύου, επεξεργασίας τροφίμων, τις συμβουλευτικές και τις λογιστικές υπηρεσίες). Βασικά καλύπτει σχεδόν οτιδήποτε δεν μπορείς να ρήξεις στο πόδι σου.
Βασικά μας επιστρέφει πίσω στα χρόνια ακριβώς μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου πολέμου όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες ήλεγχαν το συντριπτικό ποσοστό του παγκόσμιου ΑΕΠ και ξεκίνησαν να δημιουργούν διεθνείς θεσμούς για να κρατήσει τον έλεγχο. Έτσι δημιουργήθηκε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου. Αλλά σταδιακά ο ΠΟΕ έγινε αυτόνομος θεσμός όταν επεκτάθηκε και συμπεριέλαβε την Ινδία, την Βραζιλία, την Ρωσία και την Κίνα οπότε τελικά εκδημοκρατίστηκε κατά μια έννοια. Οι εσωτερικές διαπραγματεύσεις οδήγησαν τελικά στην συνάντηση στη Ντόχα το 2000 όπου επιχειρήθηκε να θεσπιστούν ουδέτεροι κανόνες που δεν άρεσαν στις ΗΠΑ οπότε τελικά σαμπόταραν αποτελεσματικά τη διαδικασία και ξεκίνησαν τις διαπραγματεύσεις εκτός του ΠΟΕ με τους συμμάχους της. Το αποτέλεσμα ήταν τελικά η διατλαντική εμπορική συμφωνία που αρχικά σχεδιάστηκε για να δημιουργηθεί ένα νέο νομικό πλαίσιο εκτός του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου που θα ελέγχει τα 2/3 του ΑΕΠ, θα δώσει στις πολυεθνικές ότι θέλουν και θα απομονώσει την Κίνα.
Κατά την άποψή μου το σημαντικότερο ζήτημα είναι ότι κλειδώνει για πάντα το αμερικανικό νεοφιλελεύθερο μοντέλο που συνδέεται με τις πολυεθνικές, τουλάχιστον για τις ερχόμενες δεκαετίες. Κάτι που σημαίνει ότι αν η Ελλάδα εκλέξει μια νέα κυβέρνηση ή ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να πάρει άλλο δρόμο, απλά δεν μπορεί. Θα είναι ήδη πολύ αργά. Στη συμφωνία υπάρχουν όροι όπως για παράδειγμα αν η κυβέρνηση θελήσει να αλλάξει την νομοθεσία  μπορεί να δεχτεί πρόστιμο. Μπορεί να δεχτεί ακόμα και πρόστιμο σε περίπτωση που δεν διευκολύνει τις πολυεθνικές αλλά με το να υπάρχει τόσο φιλελεύθερος ρυθμιστικός κώδικας για περίπου το 95% της βιομηχανίας στο διεθνές εμπόριο σημαίνει ότι θα ελεγχθεί σχεδόν απόλυτα η οικονομική δράση.
Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις αυτές τις διεθνείς συμφωνίες και όσο οι βιομηχανίες θα αλλάζουν και θα υπάρχουν νέες ανακαλύψεις, νέοι τρόπο εργασίας και εμπορίου οι χώρες που θα έχουν υπογράψει αυτές τις συμφωνίες θα μείνουν πίσω ακριβώς εξαιτίας του ίδιου του ρυθμιστικού τους πλαισίου.
Μια τελευταία ερώτηση. Αυτές τις ημέρες το προσφυγικό ζήτημα μονοπωλεί τις συνόδους κορυφής. Σε αυτές παίρνουν μέρος οι ίδιοι οι ηγέτες που προμήθευσαν με όπλα ή συμμετείχαν ενεργά στους βομβαρδισμούς των κρατών προέλευσης των προσφύγων. Ποια είναι η γνώμη σου για όλα αυτά;
Είναι ντροπιαστικό από ηθικής άποψης το ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν δέχονται πρόσφυγες από τη Συρία και η Αγγλία ανακοίνωσε ότι θα δέχεται μόνο 4.000 πρόσφυγες το χρόνο για τα επόμενα πέντε χρόνια. Και αυτό ισχύει για όλους. Αυτή η κατάσταση είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής των ΗΠΑ, της Αγγλίας και της Γαλλίας στη Μέση Ανατολή σε συνεργασία με τους συμμάχους τους στην περιοχή, την Τουρκία, την Ιορδανία, το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία.
Όταν δημοσιεύσαμε τα τηλεγραφήματα, που βρίσκονται και στο καινούριο βιβλίο μου: «Τα αρχεία του Wikileaks», δείξαμε ότι οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Συρίας από το 2006 έκαναν σοβαρές προσπάθειες να κάνουν την κυβέρνηση -ανοίγω εισαγωγικά- παρανοϊκή και να την οδηγήσουν να υπεραντιδράσει- κλείνω τα εισαγωγικά- και να την κάνουν να ανησυχεί για πραξικοπήματα δημιουργώντας τεχνική ένταση μεταξύ των σιητών και των σουνιτών και να σταματήσουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης να καταπολεμήσει την δημιουργία του Ισλαμικού Κράτους με στόχο να δημιουργήσουν πρόβλημα στο Ιράκ.
Στην πραγματικότητα προσπαθούσαν να κάνουν την Συρία να φαίνεται αδύναμη και να αποτρέψουν την ίδια την κυβέρνηση από το να έχει πλήρη έλεγχο εντός των συνόρων της στοχεύοντας στην ενθάρρυνση της ανατροπής της κυβέρνησης και την αποτροπή ξένων επενδύσεων στην Συρία. Έτσι μυστικά χρηματοδοτούσαν μια σειρά ΜΚΟ προκειμένου να χρησιμοποιήσουν την Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο για να προωθήσουν τα σχέδιά τους.
Υπάρχει και η ενδιαφέρουσα ερώτηση σχετικά με το τι είχαν να κερδίσουν οι ΗΠΑ ως αποτέλεσμα από όλα αυτά… Λοιπόν δεν έχει να κάνει με το τι κερδίζουν οι ΗΠΑ και ο λαός της, έχει να κάνει με τα συμφέροντα συγκεκριμένων λόμπι που τα προωθούσαν όλα αυτά, όπως οι άνθρωποι της CIA που όταν δημιουργήθηκε το πρόβλημα χρειάζονταν μεγαλύτερο προϋπολογισμό για να λύσουν το πρόβλημα. Υπάρχουν ακόμα τα συμβόλαια με τους εμπόρους όπλων και την βιομηχανία κατασκευής όπλων. Όταν δεν υπάρχουν προβλήματα ο προϋπολογισμός τους περικόπτεται. Και φυσικά υπάρχουν και οι γεωστρατηγικοί στόχοι όπως είναι η αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ, ο έλεγχος των αγωγών φυσικού αερίου, η αποδυνάμωση ενός συμμάχου του Ιράν, ο αποκλεισμός της τελευταίας βάσης των Ρώσων εκτός της χώρας τους, την δημιουργία ενός νέου αγωγού φυσικού αερίου που θα περνάει από το Κατάρ που θα φτάνει στην Ευρώπη προκειμένου να ανταγωνιστούν το ρώσικο αέριο.
Όπως είπα και πριν όταν υπάρχουν μεγάλες αλλαγές υπάρχουν και μεγάλα συμφέροντα και δυνάμεις που θέλουν να τις ελέγξουν κινούμενες με πολλαπλά κίνητρα. Αυτό βλέπουμε εδώ. Είναι εύκολο να προβλέψεις τις καταστροφικές συνέπειες της δράσης τους αλλά από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών δεν υπάρχει τίποτα που να τους χαλάει με το να πλημυρίσει η Ευρώπη από πρόσφυγες από τη Συρία.
Για την ακρίβεια έχουμε μια ενδιαφέρουσα θεωρία σχετικά με την κίνηση των προσφύγων. Κοιτάξαμε στα τηλεγραφήματα που είχαμε στα χέρια μας και έχουμε την εξής θεωρία: Μερικές φορές κάποιες χώρες υπόκεινται σε στρατηγικό απο-πληθυσμό προκειμένου να μειωθεί η δύναμη μιας κυβέρνησης προσπαθώντας να κάνεις τον κόσμο να φύγει από τη χώρα. Στην περίπτωση της Συρίας αυτοί που φεύγουν προέρχονται κυρίως από την μεσαία τάξη, γιατί αυτοί είναι πιο εύκολο να φύγουν, έχουν χρήματα στις βαλίτσες τους. Αυτοί που φεύγουν είναι οι μηχανικοί, οι γιατροί, οι γραφειοκράτες. Αυτοί ακριβώς που χρειάζεται μια κυβέρνηση για να συνεχίσει να λειτουργεί.
Και έτσι ενθαρρύνοντας τον κόσμο να φύγει από χώρα του, π.χ. με την Γερμανία να ανακοινώνει ότι θα δεχτεί πολλούς πρόσφυγες και την Τουρκία να έχει ήδη σχεδόν 2 εκατομμύρια αποδυναμώνεις σημαντικά την Συριακή κυβέρνηση.
Κοιτάξαμε να δούμε αν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο και ανακαλύψαμε ότι το 2007 η Ιρακινή κυβέρνηση έκανε επίσημο αίτημα στη Γερμανία να σταματήσουν να υποστηρίζουν τη μετανάστευση. Σε αυτή την περίπτωση ξεκάθαρα δεν υπήρχε σχέδιο αποδυνάμωσης της Ιρακινής κυβέρνησης αλλά σε κάθε περίπτωση στο Ιράκ ένοιωθαν το ίδιο αποτέλεσμα, ότι αποδυναμωνόταν η δυνατότητα κυβερνησιμότητας ενώ και η Σουηδία στον πόλεμο με το Ιράκ ανακοίνωσε στον ΟΗΕ ότι θα δέχεται πρόσφυγες από τη χώρα ως μέρος της συμμετοχής της.  Έτσι βλέπουμε ότι άσχετα από το αν υπάρχει σχεδιασμός πίσω από αυτές τις κινήσεις οι δυνάμεις που θέλουν την ανατροπή της Συριακής κυβέρνησης θα πρέπει να νιώθουν χαρούμενοι με το τελικό αποτέλεσμα.
Ως άνθρωπος που έχει δεχτεί πολιτικό άσυλο δεν προτείνω φυσικά ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με καλό τρόπο οι Σύριοι πρόσφυγες αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτή η κατάσταση, ο απο-πληθυσμός μιας χώρας οδηγεί τελικά στην κατάρρευσή της.





ΦΟΝΙΚΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΕΝΤΑΣΕΩΝΣ 7,5 ΒΑΘΜΩΝ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΡΙΧΤΕΡ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ. - ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Τη ζωή σε περισσότερους από 100 ανθρώπους κόστισε ο σεισμός – φονιάς μεγέθους 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που σημειώθηκε στο βορειοανατολικό Αφγανιστάν και έγινε αισθητός στο Πακιστάν και το Νέο Δελχί στην Ινδία!



Αρχικά είχε γίνει γνωστό ότι ο σεισμός ήταν 7,7 Ρίχτερ αλλά στη συνέχεια το μέγεθός του αναθεωρήθηκε στο 7,5. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Αμερικανικού Ινστιτούτου Γεωφυσικής (USGS) είχε εστιακό βάθος 213 χιλιομέτρων και το επίκεντρό του βρισκόταν 254 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Καμπούλ σε απομακρυσμένη οροσειρά του Αφγανιστάν.


Σύμφωνα με τον μέχρι στιγμής απολογισμό του Reuters, οι νεκροί από τον σεισμό είναι 126, εκ των οποίων οι περισσότεροι σε περιοχές κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν. Τουλάχιστον 28 άνθρωποι σκοτώθηκαν στις ζώνες όπου ζουν φυλές στο βόρειο τμήμα του Πακιστάν, στα σύνορα με το Αφγανιστάν. Άλλοι 20 σκοτώθηκαν στο βορειοδυτικό τμήμα του Πακιστάν, όπως και 3 στην περιοχή Γκίλγκιτ-Μπαλιστάν και ένας στην πακιστανική πλευρά του Κασμίρ.


Oι νεκροί είναι 24 στο Αφγανιστάν, ανάμεσά τους 12 μαθήτριες ενός σχολείου στο Ταλοκάν, που ποδοπατήθηκαν όταν την ώρα του σεισμού έτρεξαν να φύγουν από το κτίριο για να σωθούν. Άλλοι 5 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην ανατολική επαρχία Νανγκαχάρ, σύμφωνα με Αφγανούς αξιωματούχους. Υπάρχουν φόβοι πως ο απολογισμός των νεκρών θα αυξηθεί, καθώς σε πολλές περιοχές έχουν διακοπεί οι επικοινωνίες.






"Πηγή:e-eidhseis.com"

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1940 ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΠΑΛΑΜΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΞΙΚΟΠΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ.

Παραμονή 28ης Οκτωβρίου σήμερα και αντί να αναφερθούμε στα γεγονότα του 1940, θα αναφερθούμε στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον Οκτώβρη του 2011 και τα οποία λίγοι θυμούνται, όπως επίσης και κανείς μας δεν γνωρίζει την  αλήθεια εκείνων των ημερών.


 Τον Οκτώβρη του 2011 του στρατεύματος ηγούνται ο Ιωάννης Γιάγκος (αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας πτέραρχος) και οι αρχηγοί Στρατού Φραγκούλης Φράγκος, Ναυτικού αντιναύαρχος Δημήτριος Ελευσινιώτης (σημερινός υφυπουργός Αμυνας) και Αεροπορίας αντιπτέραρχος Βασίλειος Κλόκοζας.


Ο Πρωθυπουργός, επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες όπου υπέγραψε το "δεύτερο μνημόνιο",  έχει ενημερωθεί ότι στις 26 Οκτωβρίου οι κκ. Μπεγλίτης και Ι. Μαγκριώτης αποδοκιμάστηκαν έντονα καθώς προσέρχονταν στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη για τον καθιερωμένο εορτασμό. Τα επεισόδια οργανώθηκαν, σύμφωνα με πηγές που βρίσκονται κοντά στον κ. Μπεγλίτη, από ακροδεξιές ομάδες και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις που διατηρούν «ανοιχτή γραμμή» με αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων – απόστρατους και μη…

Ο κίνδυνος στρατιωτικού πραξικοπήματος, όπως άφησαν τότε να διαρρεύσει οι κυβερνώντες, ήταν προ των πυλών.

Τον Σεπτέμβριο του 2012 ο δημοσιογράφος Παύλος Παπαδόπουλος έγραψε για το ΒΗΜΑ της Κυριακής ένα πρωτοφανές, αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για τα όσα συνέβησαν τον Οκτώβρη του 2011. Στο δημοσίευμα είχε κάνει λόγο για παρασκηνιακές διεργασίες και συνωμότες που έδρασαν με  στόχο την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου αλλά μέσω… στρατριωτικού πραξικοπήματος.


 Ολόκληρο το ρεπορτάζ του Π. Παπαδόπουλου.

 Η ελληνική ιστορία βρίθει στρατιωτικών κινημάτων και επαναστάσεων παντός είδους. Κίνημα ήταν η απελπισμένη στάση των Βενιζελικών του 1935 που κατέληξε στη δικτατορία του Ι. Μεταξά. Πραξικόπημα ήταν η αποκαθήλωση του Γ. Παπαδόπουλου από τον ταξίαρχο Δ. Ιωαννίδη που τελείωσε με την κατάρρευση της απριλιανής χούντας το θέρος του 1974. Επανάσταση έγινε το 1909 (Γουδί) όταν αξιωματικοί κατέλυσαν την «έννομη τάξη» της μοναρχίας και έφεραν τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην εξουσία. Επανάσταση θέλησε να αποκαλείται και η στρατιωτική συνωμοσία του 1967 που κατέλυσε το κοινοβουλευτικό πολίτευμα το οποίο προηγουμένως είχαν τραυματίσει οι αυθαιρεσίες των ανακτόρων. Αγνωστο είναι πώς θα αποκαλούσαν «το πραξικόπημα που δεν έγινε» τον περασμένο Νοέμβριο αυτοί που προφανώς  γνωρίζουν αυθεντικά τα γεγονότα εκείνης της εποχής.
Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή: Το μεσημέρι της 1ης Νοεμβρίου 2011, έναν χρόνο ακριβώς νωρίτερα από σήμερα, ο τότε υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ κ. Π. Μπεγλίτης καλεί στις 2 το μεσημέρι στο γραφείο του στο Πεντάγωνο τους αρχηγούς των Επιτελείων. Είναι ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας πτέραρχος Ιωάννης Γιάγκος και οι αρχηγοί Στρατού Φραγκούλης Φράγκος, Ναυτικού αντιναύαρχος Δημήτριος Ελευσινιώτης (σημερινός υφυπουργός Αμυνας) και Αεροπορίας αντιπτέραρχοςΒασίλειος Κλόκοζας. Τους ανακοινώνει αυτό που ήδη γνώριζαν από το πρωί, αφού σχετικές πληροφορίες που αποδίδονταν σε συνεργάτες του υπουργού είχαν διαρρεύσει σε ιστοσελίδες με αμυντικό περιεχόμενο. «Σε λίγη ώρα θα συνεδριάσει το ΚΥΣΕΑ το οποίο και θα σας αποστρατεύσει». Με αυτή τη σκηνή ολοκληρώνεται ένας κύκλος που κατά ορισμένους προσκείμενους στην τότε πολιτική ηγεσία θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως το τέλος της Ιστορίας – «το πραξικόπημα που δεν έγινε».
Η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου δεν εξήγησε ποτέ πειστικά την αιφνιδιαστική αυτή αποστρατεία του συνόλου της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά έγκυρες πηγές που προφανώς γνωρίζουν τις σκέψεις και τις μυστικές συζητήσεις και αποφάσεις τού τότε Πρωθυπουργού αναφέρουν ότι κατά την άποψή του, με την κίνηση αυτή απετράπη η όξυνση ενός κλίματος πολιτικής αποσταθεροποίησης και απεφεύχθη πραξικόπημα. Η τελική απόφαση για τις αποστρατείες ελήφθη τα ξημερώματα της Τρίτης 1ης Νοεμβρίου 2011. Εκείνη την ώρα ο κ. Παπανδρέου οριστικοποίησε τις αποφάσεις του σε μυστική συνεννόηση με τον κ. Π. Μπεγλίτη. Σύμφωνα πάντως με ασφαλείς πηγές «ο κύβος ερρίφθη» λίγες ημέρες νωρίτερα.
 Την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου το απόγευμα ο τότε Πρωθυπουργός επιστρέφει από τις Βρυξέλλες όπου έχει επιτευχθεί η Συμφωνία της 26ης και 27ης Οκτωβρίου για το λεγόμενο «δεύτερο μνημόνιο» και την αναδιάρθρωση του χρέους (PSI). Η συμφωνία χαρακτηρίζεται «προδοτική» από μερίδα του Τύπου.
Ο Πρωθυπουργός έχει ενημερωθεί ότι στις 26 Οκτωβρίου οι κκ. Μπεγλίτης και Ι. Μαγκριώτης αποδοκιμάστηκαν έντονα καθώς προσέρχονταν στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη για τον καθιερωμένο εορτασμό. Τα επεισόδια οργανώθηκαν, σύμφωνα με πηγές που βρίσκονται κοντά στον κ. Μπεγλίτη, από ακροδεξιές ομάδες και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις που διατηρούν «ανοιχτή γραμμή» με αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων – απόστρατους και μη…
· Την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου ο κ. Παπανδρέου μεταβαίνει στο Ηράκλειο της Κρήτης για τη σύνοδο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς με θέμα την Αραβική Ανοιξη. Το κτίριο της Συνόδου φυλάσσεται από αστυνομικό κλοιό καθώς πολιορκείται από διαδηλωτές. Πολλοί λένε ότι η Αραβική Ανοιξη ετοιμάζεται να «απλωθεί» και στην Ελλάδα…


· Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας φθάνει στην Κρήτη η πληροφορία ότι κατά τη διάρκεια της παρέλασης πολιτικοί προπηλακίστηκαν και αποδοκιμάστηκαν σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Ηταν σαφές ότι οι παρελάσεις για την εθνική εορτή είχαν γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από πυρήνες της Ακροδεξιάς και των λεγομένων αντιεξουσιαστών πάσης φύσεως.
· Η στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη ματαιώθηκε έπειτα από εισβολή δεκάδων πολιτών στη λεωφόρο Αλεξάνδρου. Ακολούθησαν έντονες αποδοκιμασίες του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος, εμφανώς ταραγμένος, προέβη σε δηλώσεις. Σύμφωνα με μαρτυρίες συνεργατών του, ο τότε Πρωθυπουργός «επηρεάστηκε βαθύτατα» από τα γεγονότα της ημέρας και ιδίως από τα επεισόδια αποδοκιμασίας του Προέδρου της Δημοκρατίας. Σκέφτηκε σοβαρά ότι ενδεχομένως βρισκόταν σε εξέλιξη μια διαδικασία διαμόρφωσης συνθηκών κοινωνικής αναταραχής και πολιτικής αποσταθεροποίησης με στόχο να δημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για ανατροπή της κυβέρνησης και επέμβαση του στρατού.
Σύμφωνα με μια ορισμένη εκδοχή των γεγονότων, που αποφεύγουν να επιβεβαιώσουν άνθρωποι της τότε εξουσίας, οι μυστικές υπηρεσίες παρείχαν διαρκώς ενημέρωση στον κ. Παπανδρέου για «ύποπτες κινήσεις» ακροδεξιών στοιχείων. Πολιτικός της εθνικοπατριωτικής πτέρυγας της Δεξιάς ομολογεί σήμερα στις ιδιωτικές συζητήσεις του ότι λίγες ημέρες πριν από τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου είχε δεχθεί βολιδοσκόπηση από απόστρατο αξιωματικό για την πιθανότητα συμμετοχής του σε μεταβατική κυβέρνηση στρατιωτικών! Παρά τις προσπάθειες πολιτικών παραγόντων να υποβαθμίσουν τα γεγονότα εκείνων των ημερών δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται (άλλοι με φόβο και άλλοι με ικανοποίηση!) ότι η Ελλάδα, έπειτα από συντονισμένες κινήσεις ακραίων στοιχείων πάσης φύσεως, έφτασε κοντά στην «κόκκινη γραμμή» της αποσταθεροποίησης. Συμπληρώνουν ότι η επέμβαση του στρατού ήταν ακριβώς εκείνο που ήθελαν να προκαλέσουν όσοι απεργάζονται σχέδια με στόχο την απομάκρυνση της Ελλάδας από την Ευρώπη και τη Δύση. Η παραπάνω «αφήγηση» επικρατεί στις αναλύσεις πολλών που βρέθηκαν είτε δίπλα είτε απέναντι από την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, η διενέργεια δημοψηφίσματος για τη δανειακή σύμβαση και το «ξήλωμα» της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν η «διπλή απάντηση» που ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε να δώσει το απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου ενώ ακόμη βρισκόταν στο Ηράκλειο. Η απόφαση για το δημοψήφισμα ανακοινώθηκε τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠαΣοΚ στη Βουλή και η απόφαση για την περισσότερο εκτεταμένη επιχείρηση αποστρατείας αξιωματικών της Μεταπολίτευσης ανακοινώθηκε την επόμενη ημέρα, την Τρίτη 1 Νοεμβρίου σε έκτακτη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ.
Η επικρατούσα ανάλυση στον τότε πρωθυπουργικό κύκλο εδραζόταν στην εκτίμηση ότι οι ανατροπές κυβερνήσεων, όπως άλλωστε διδάσκει η Ιστορία πολλών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδος, δεν πραγματοποιείται αιφνιδίως με μονομερείς ενέργειες ορισμένων αξιωματικών. Πριν από κάθε εκδήλωση «κινήματος» έχει προηγηθεί η οργανωμένη διαπόμπευση της πολιτικής τάξης και ο ερεθισμός της κοινής γνώμης με την πρόκληση εκτεταμένων επεισοδίων. Σύμφωνα με την ερμηνεία αυτή, το «σημείο τομής» των ακραίων ιδεολόγων με όσους ταυτίζουν το εθνικό συμφέρον με τη συνεργασία με ξένες δυνάμεις είχε για μια ακόμα φορά στην ελληνική Ιστορία ενεργοποιηθεί για να προκαλέσει γεγονότα με αβέβαιη έκβαση.
«Ο Στρατός πάντοτε έρχεται στο τέλος ως από μηχανής Θεός και όχι στην αρχή του έργου»παρατηρεί με νόημα υψηλόβαθμο πολιτικό στέλεχος του ΠαΣοΚ. Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, οι στρατιωτικοί θα αναλάμβαναν τη διακυβέρνηση για να αποκαταστήσουν την τάξη σε μια Ελλάδα στην οποία η Αθήνα και άλλα αστικά κέντρα θα θύμιζαν Δεκέμβριο 2008. Η αναπόφευκτη… «παρενέργεια» θα μπορούσε να ήταν η κατάλυση της Δημοκρατίας, η αναστολή της συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ενωση και η αποχώρηση από την ευρωζώνη. Οι εξελίξεις αυτές όμως δεν θεωρούνται απαραιτήτως αρνητικές για πολλούς οπαδούς «εθνικών» και «πατριωτικών» ιδεωδών που εκτιμούν ότι η ένταξη στην ΕΟΚ το 1981 και στην ΟΝΕ το 2000 έβλαψε τα λαϊκά συμφέροντα και προκάλεσε την απώλεια σημαντικού μέρους της εθνικής κυριαρχίας.
Μετά το καλοκαίρι του 2011, έπειτα από έναν χρόνο «υπό τον ζυγό της τρόικας», λέγεται ότι οι απόψεις αυτές νομιμοποιήθηκαν εκ νέου στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι συζητήσεις ήταν (και παραμένουν…) έντονες και συνεχείς στο Πεντάγωνο για τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια χώρα μειωμένης κυριαρχίας και των Ελλήνων σε έναν ηττημένο και ταπεινωμένο λαό. Οι αναφορές αυτές υπέπιπταν στην αντίληψη των πολιτικών προϊσταμένων. Ο κ. Ευ. Βενιζέλος έδειχνε ότι δεν απέδιδε ιδιαίτερη σημασία, αλλά ο κ. Μπεγλίτης επέμενε αντιθέτως ότι οι ενδείξεις ήταν τουλάχιστον ανησυχητικές. Ανήσυχοι δεν ήταν και δεν είναι μόνο οι πολιτικοί του ΠαΣοΚ. «Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός με τον στρατό σε εποχές κρίσης γιατί ο στρατός είναι ο πυρήνας της κρατικής και της εθνικής οντότητας» εξηγεί κορυφαίο πολιτικό στέλεχος της κυβέρνησης Σαμαρά που συμφωνεί με όσους υποστηρίζουν ότι η περυσινή αιφν ιδιαστική καρατόμηση της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και άλλων 13 ανωτάτων αξιωματικών των τριών όπλων δεν ήταν «απόφαση ρουτίνας», αλλά οφειλόταν στη διογκούμενη καχυποψία και ανησυχία περί εκτροπής.
Πηγές προσκείμενες στην τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αμυνας εξηγούσαν ότι οι αλλαγές στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων έπρεπε – βάσει του σχετικού νόμου – να πραγματοποιηθούν μετά την παρέλευση διετίας, δηλαδή τον Αύγουστο του 2011. Καθυστέρησαν τ ρεις μήνες διότι ο Αύγουστος, ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος ήταν πλήρεις γεγονότων λόγω των διαπραγματεύσεων για το δεύτερο μνημόνιο και της έντασης ανάμεσα στην Κύπρο και την Τουρκία με επίκεντρο την έναρξη των εργασιών για την εξόρυξη αερίου στο περίφημο θαλάσσιο Οικόπεδο 12. Προσθέτουν όμως με νόημα ότι σχεδόν ολόκληρη η τότε ηγεσία και στα τρία σώματα των Ενόπλων Δυνάμεων χαρακτηριζόταν από μεγαλύτερη ή μικρότερη πίστη σε εθνικιστικά και πατριωτικά ιδεώδη. Τονίζουν ότι «έπρεπε να φτάσουμε βαθιά στην ιεραρχία για να βρούμε στρατιωτικούς που πιστεύουν στη Δημοκρατία χωρίς αστερίσκους».



Ακραία καχυποψία

Για πολλούς γνώστες των γεγονότων η αιφνιδιαστική αντικατάσταση της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων στόχευε κυρίως στην αποστρατεία του τότε αρχηγού ΓΕΣ κ. Φράγκου. Ο κύριος λόγος ήταν ότι οι σχέσεις του στρατηγού με τον τότε υπουργό Αμυνας κ. Μπεγλίτη χαρακτηρίζονταν από ακραία καχυποψία. Ο στρατηγός γνώριζε ότι οι προθέσεις του υπουργού για την αντικατάστασή του ήταν δεδομένες από την πρώτη ημέρα της ανάληψης της εξουσίας από το ΠαΣοΚ τον Οκτώβριο του 2009. Ο κ. Μπεγλίτης παρακολουθούσε με σκεπτικισμό τις πρωτοβουλίες ενός υπερδραστήριου στρατιωτικού που συγκέντρωνε όλο και μεγαλύτερη εξουσία στο στράτευμα και καλλιεργούσε υψηλές επαφές σε όλα τα κόμματα και στην Εκκλησία.
Στον κ. Φράγκο αποδίδονται απόψεις «κριτικές» απέναντι σε μια πολιτική τάξη που διαφθείρεται από οικονομικά συμφέροντα και παράλληλα υπαναχωρεί διαρκώς σε ό,τι αφορά την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Δεν είναι βεβαίως ο μοναδικός στρατιωτικός που πιστεύει ότι οι επεμβάσεις της τρόικας, η υπογραφή δεσμευτικών μνημονίων, η οικονομική και ψυχολογική βία που ασκείται στον ελληνικό λαό καθώς και η συστηματική αποδυνάμωση των Ενόπλων Δυνάμεων αφενός θέτουν σε νέα βάση τον προβληματισμό για την έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας στο σημερινό ευρωπαϊκό πλαίσιο και αφετέρου καλούν σε αυξημένη επαγρύπνηση για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας.
Την επομένη της καρατόμησης της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων ο κ. Παπανδρέου μετέβη στις Κάννες όπου φέρεται να είπε ότι αποφάσισε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για να αποφύγει την εκδήλωση πραξικοπήματος. Οι παριστάμενοι στη συνάντηση των Καννών, δηλαδή οι κκ. Ευ. Βενιζέλος, Φ. Σαχινίδης και Γ. Ζανιάς μιλώντας προς «Το Βήμα» διαψεύδουν ότι ο κ. Παπανδρέου εξέφρασε φόβους για την εκδήλωση πραξικοπήματος. Ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου πάντως έχει παραδεχθεί σε συνομιλητές του ότι μίλησε στον κ. Σαρκοζί και στην κυρία Μέρκελ περί «κινδύνου κοινωνικής αποσταθεροποίησης».



Τι είπε ο κ. Σαμαράς

Για τα γεγονότα του περασμένου Νοεμβρίου έχει ερωτηθεί από «Το Βήμα» και ο κ. Αντ. Σαμαράς, ο οποίος έχει διαψεύσει κατηγορηματικά την πληροφορία ότι δέχθηκε να υποστηρίξει την κυβέρνηση του κ. Λ. Παπαδήμου λίγες ημέρες αργότερα διότι γνώριζε ότι αν δεν το έκανε θα διακινδύνευε την πραγματοποίηση ενός «σεναρίου εκτροπής». «Στήριξα την κυβέρνηση Παπαδήμου διότι γνώριζα ότι θα μας έβγαζαν από το ευρώ» έχει απαντήσει ο Πρωθυπουργός. Για πολλούς ωστόσο η έξοδος από το ευρώ και το «σενάριο εκτροπής» δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, το οποίο δεν είναι άλλο από τη… δραχμή. Μάλιστα, υψηλόβαθμο στέλεχος της Αριστεράς σε συζήτηση με «Το Βήμα» υποστήριξε ότι σύμφωνα με πληροφορίες που ήταν εν γνώσει της Κουμουνδούρου το «σενάριο εκτροπής» με επέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν έτοιμο να ενεργοποιηθεί και στις 18 Ιουνίου 2012 μετά την επιβολή μέτρων περιορισμού αναλήψεων στις τράπεζες σε περίπτωση που κυριαρχούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της προηγούμενης ημέρας.
Παράγοντες του «εθνικοπατριωτικού χώρου» που συζητούν το «σενάριο της εκτροπής» (και σχεδόν εύχονται να πραγματοποιηθεί…) εξηγούν στους συνομιλητές τους ότι «οι στρατιωτικοί δεν έχουν ουδεμία πρόθεση να διασώσουν την Ελλάδα από το χάος προκειμένου να γίνουν εξιλαστήρια θύματα και να πεθάνουν στη φυλακή». Επισημαίνουν ότι η επικρατέστερη εκδοχή που συζητείται εντόνως το τελευταίο έτος σε εθνικοπατριωτικούς κύκλους είναι ότι σε περίπτωση εκδήλωσης έκρυθμων καταστάσεων οι επικεφαλής των τριών Οπλων θα εμφανιστούν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα ζητήσουν την εντολή να κυβερνήσουν σε συνεργασία με μη πολιτικές προσωπικότητες προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη. Αυτή τη «θεσμική χορογραφία» τυπικώς προέβλεπε ως δυνατότητα το Σύνταγμα του 1952 (όταν αρχηγός του κράτους ήταν ο βασιλιάς), όχι όμως και το ισχύον Σύνταγμα του 1975.

Τι λένε οι Γάλλοι



«Δικαιολογίες του κ. Παπανδρέου»
Ο δημοσιογράφος της γαλλικής «Liberation» (και ανταποκριτής της εφημερίδας στις Βρυξέλλες) κ. Ζαν Κατρεμέρ ήταν απεσταλμένος της εφημερίδας στις Κάννες όταν έγινε η κρίσιμη συνάντηση Παπανδρέου – Μέρκελ – Σαρκοζί. Ο κ. Κατρεμέρ, που δεν θέλησε να μιλήσει στο «Βήμα», υπέγραψε άρθρο που δημοσιεύτηκε στη «Liberation» στις 5 Νοεμβρίου 2011 με τίτλο «Ο Παπανδρέου επέλεξε το δημοψήφισμα για να αποφύγει στρατιωτικό πραξικόπημα». Το άρθρο ήταν επικριτικό για τον Παπανδρέου. Ανέφερε ότι «μπροστά στην οργή των ευρωπαίων ηγετών για το δημοψήφισμα που δεν ανακοινώθηκε σε συνεννόηση μαζί τους, ο Παπανδρέου αναζήτησε δικαιολογία σε άθλιες και χονδροειδείς θεωρίες συνωμοσίας». Η πλευρά Παπανδρέου, αφού διαψεύδει ότι ο κ. Παπανδρέου είπε κάτι τέτοιο στη συνάντηση, επισημαίνει ότι ο Κατρεμέρ ήταν «στημένος» από το γραφείο Σαρκοζί. Ουδείς πάντως αποκλείει ότι ο κ. Παπανδρέου είχε αναφερθεί στο ενδεχόμενο πραξικοπήματος στις κατ” ιδίαν συζητήσεις του με την κυρία Μέρκελ και τον κ. Σαρκοζί στις Κάννες πριν από την έναρξη της ιστορικής συνάντησης.