"ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί σε μια αναπόφευκτη παγίδα φτώχειας"

Ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα να μιλάει μετά την σύνοδο των αρχηγών, είχα την αίσθηση ότι αυτός ο άνθρωπος είναι βλάξ, εκτός και εάν του είπαν να επαναλαμβάνει αυτά που έλεγε γιατί με την θεωρία του "λέγε λέγε" πάντα κερδίζεις, ειδικά αν απευθύνεσαι σε ηλίθιους.

Σήμερα λοιπόν που, επίσημα, ένας στους τρεις Έλληνες αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης, οι νέοι εγκαταλείπουν την χώρα και το ηθικό των ανθρώπων βάλετε καθημερινά, ο Τσίπρας αναπαράγει την βλακώδη θεωρία ότι ο μηχανισμός στήριξης έσωσε την χώρα και ότι οι συνθήκες στην Ευρώπη αλλάζουν και …θα δούμε καλύτερες μέρες.

Επιπλέον αυτός ο άτιμος, έχει το θράσος να λέει στους ομοϊδεάτες του αρχηγούς των άλλων κομμάτων, ότι αν δεν βάλουν πλάτη κάνουν κακό στο λαό, καθώς ο ίδιος θέλει την στήριξη για να σώσει το ασφαλιστικό.

Με την φράση του Όλι Ρεν "κουράγιο Έλληνες" κατά νου, και όλα όσα έλεγε ο Τσίπρας περί χρέους και όσα έκανε μετά, είναι λογικό να διαολίζεται ο οποιοσδήποτε, γιατί κανένας από αυτούς που ψηφίσαμε δεν έχει την αρετή και την τόλμη ή και το μυαλό, να δει την αλήθεια κατάματα και να διεκδικήσει τα δίκια της πατρίδας του.

Κανένας δηλαδή δεν τολμάει να πει ότι το ήμισυ του χρέους που αποκτήθηκε πριν από την κρίση, από το 1988 μέχρι το 2000, οφειλόταν σε υπέρογκα επιτόκια και στη μείωση των κρατικών εσόδων από το 2000 λόγω φορολογικής αμνηστίας προς τους "ημέτερους" και ότι αν δεν υπήρχαν οι δύο αυτοί παράγοντες το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αντιστοιχούσε μόλις στο 49% του ΑΕΠ το 2007, αντί του 103%.

Η παραπάνω θέση είναι απόλυτα αληθής και προκύπτει από τα στοιχεία που δίνει ο Γάλλος οικονομολόγος Μισέλ Χουσόν, επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών και Κοινωνικών ερευνών του Παρισιού.

Οι Δραγασάκης και Σταθάκης παίζοντας τον ρόλο πέμπτης φάλαγγας, όταν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση, προανήγγειλαν την κρυφή ατζέντα του Τσίπρα καθώς διακήρυτταν ότι το Ελληνικό χρέος είναι νόμιμο στερώντας με αυτό τον τρόπο την δυνατότητα της Ελλάδας να αμφισβητήσει το χρέος νομικά.

Παρά του ότι υπήρχαν φωνές κύρους, όπως ο Ζαν Γκαντρέ, καθηγητής οικονομικών του πανεπιστημίου της Λιλ, που υποστήριζαν ότι το ελληνικό χρέος είναι παράνομο σε ποσοστό 70%, εντούτοις αυτοί οι δύο τύποι (Δραγασάκης-Σταθάκης) ήταν οι φανεροί εκφραστές και υποστηρικτές των συμφερόντων των δανειστών.

Η συναίνεση που ζητάει ο Τσίπρας σήμερα, δεν έχει καμία σχέση  με ενδεχόμενη πρόθεσή του να στηρίξει, όχι μόνο τις συντάξεις, αλλά οτιδήποτε μπορεί να καλυτερεύσει την διαβίωση των ανθρώπων.

Όλοι πλέον βλέπουν ποιος είναι ο πραγματικός του στόχος, αλλά αδιαφορεί για την κατάντια στην οποία έχουν περιέλθει οι άνθρωποι.

Αριστερά των αριθμών και των τοκογλύφων δεν υπάρχει, κατά συνέπεια ο Τσίπρας το μόνο που μπορεί να είναι, είναι φασίστας.

Αυτό είναι και το συμπέρασμα της γερμανικής εφημερίδας tagesspiegel, η οποία αναφερόμενη στην οικονομική κρίση στην Ελλάδα και τις επιπτώσεις της στους πολίτες αναφέρει ότι οι πολίτες έχουν δει τις ζωές τους να καταστρέφονται.

Αυτό που βλέπουν όλοι οι άλλοι, φαίνεται ότι μόνο ο Τσίπρας δεν το βλέπει και συνεχίζει να μιλάει για προστασία συντάξεων, ενώ στην πραγματικότητα εγκλωβίζει όλο και περισσότερους ανθρώπους στην "παγίδα φτώχειας" όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο καθηγητής Οικονομικών Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Σάββας Ρομπόλης.

Ο καθηγητής Ρομπόλης αναφέρει χαρακτηριστικά: "ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί σε μια αναπόφευκτη παγίδα φτώχειας" και συνεχίζει "υπό αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα δεν μπορεί να ελπίζει σε μια βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, χωρίς βιώσιμα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης". 
Ο ίδιος θεωρεί επικίνδυνη τη "μόνιμη εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού καθώς και τη διάβρωση των τεχνολογικών και παραγωγικών δομών της χώρας". 

Σε αυτά προστίθεται το γεγονός ότι ο ελληνικός πληθυσμός είναι από τους γηραιότερους στην ΕΕ καθώς τρεις στους δέκα οικονομικά ενεργούς πολίτες είναι άνω των 65, ενώ το 2060 θα είναι έξι στους δέκα.

Με αυτά ως δεδομένα ένας πρωθυπουργός είναι αδύνατον να μην μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα και κατά συνέπεια αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα ότι είναι "μυημένος" από πολύ μικρός και ξεκάθαρος ο ρόλος που του ανατέθηκε.  

του Ανδρέα Κεσίδη, 

     

Χουριέτ στον Ερντογάν: ‘Οποιος προκαλεί τη “Ρωσική Αρκούδα” αποδέχεται και το κόστος.

«Νομικά μιλώντας, η Τουρκία δεν διέπραξε κάποια παρανομία όταν κατέρριψε, την Τρίτη, το ρωσικό SU-24 το οποίο παραβίασε τον εναέριο χώρο της. Δόθηκαν πολλαπλές προειδοποιήσεις και οι «κανόνες εμπλοκής» ήταν γνωστοί στη Μόσχα. Οι σύμμαχοι της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ επίσης επισημαίνουν το γεγονός ότι η Τουρκία δεν παρανόμησε».

Αυτά επισημαίνει σε άρθρο του στην τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» ο πολιτικός αναλυτής Σεμίχ Ιντίζ. Προσθέτει: «Αλλά αυτό δεν αλλάζει το ότι οι πολιτικές συνέπειες του γεγονότος θα είναι κάθε άλλο παρά θετικές, τόσο για τις σχέσεις μεταξύ των δύο χώρων, όσο και για την κατάσταση στη Συρία».

Όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ Κρεμλίνου και Άγκυρας, ο Ιντίζ εστιάζει κυρίως στην οικονομία.

Η Τουρκία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από το ρωσικό φυσικό αέριο και από τη ρωσική αγορά και από τους εκατομμύρια ρώσους τουρίστες που συρρέουν κάθε χρόνο τη χώρα και ο Τούρκος αναλυτής υπενθυμίζει πως «η ετοιμότητα της Ρωσίας να θυσιαστεί, κάθε φορά που ξυπνούν εθνικιστικά αισθήματα, αποτελεί ιστορικό δεδομένο».

«Λαμβάνοντας αυτά υπόψη, είναι σαφές για ποιο λόγο ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δηλώνει ότι η Τουρκία δεν έχει κανένα συμφέρον από την κλιμάκωση της κρίσης με τη Ρωσία. Έχει αναμφίβολα διαπιστώσει ότι όποιος προκαλεί τη ‘Ρωσική Αρκούδα’ αποδέχεται και το κόστος», υπογραμμίζει.

Σχετικά με την κατάσταση στη Συρία, ο Ιντίζ σημειώνει πως η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού όχι μόνο δεν θα αποθαρρύνει τη Ρωσία όσον αφορά τη σημαντική υποστήριξη που παρέχει στονΜπασάρ Αλ Άσαντ (τον οποίο η Άγκυρα θέλει να δει να εγκαταλείπει την εξουσία) αλλά θα εντείνει τις ρωσικές επιδρομές βόρεια της Λαττάκειας κατά ομάδων που υποστηρίζονται από την Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων και των Τουρκμένων.

«Εφόσον η Ρωσία δεν παραβιάσει ξανά τον τουρκικό εναέριο χώρο, υπάρχουν ελάχιστα πράγματα, αν όχι τίποτα απολύτως, που μπορεί να κάνει η Τουρκία για να εξασφαλίσει ότι η Ρωσία δεν θα (συνεχίσει) να βομβαρδίζει με περισσότερη ένταση και σφοδρότητα τους Τουρκμένους. Η Αγκυρα μπορεί, φυσικά, να τους  εφοδιάσει με πυραύλους εδάφους-αέρος, αλλά είναι αμφίβολο εάν οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ θα το επιτρέψουν, δεδομένου του κινδύνου που υπάρχει να καταλήξουν τα όπλα αυτά σε λάθος χέρια», υπογραμμίζει ο Ιντίζ, προσθέτοντας ότι εάν αποδειχθεί πως ένας από τους δύο πιλότους σκοτώθηκε όντως από πυρά τουρκμένων μαχητών καθώς έπεφτε με το αλεξίπτωτό, όπως διατείνεται η Μόσχα, τότε είναι πολύ πιθανό να ξεσηκωθεί η ρωσική κοινή γνώμη απαιτώντας ανηλεή εκδίκηση.

"Πηγή:mignatiou.com"

Τι δείχνει η πρώτη μετά τις εκλογές πανελλαδική δημοσκόπηση.

Η πρώτη μετά τις εκλογές δημοσκόπηση που έγινε για λογαριασμό της εφημερίδας "ΤΟ ΒΗΜΑ" δίνει ποσοστό 18,4% στον ΣΥΡΙΖΑ και 14.9% στην ΝΔ δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την απέχθεια του κόσμου στο δουλικό πολιτικό σύστημα.

Τρίτο κόμμα η ΧΑ με ποσοστό 5,6% καταγράφει η δημοσκόπηση με το ΠΑΣΟΚ να καταλαμβάνει την 4η θέση με ποσοστό 4,5% και το ΚΚΕ 4,4% ενώ όλα τα άλλα κόμματα να μένουν εκτός βουλής.

Για "καρτέρι" μιλάει ο Πούτιν και δίνει στοιχεία για την κατάρριψη ενώ αποκαλύπτει ότι αυτός που δολοφόνησε τον πιλότο είναι Τούρκος πράκτορας.

Για "καρτέρι" μιλάει ο Πούτιν και δίνει στοιχεία για την κατάρριψη του μαχητικού αεροσκάφους από τουρκικά F-16 αποδυναμώνουν τους ισχυρισμούς Ερντογάν-Νταβούτογλου.

Όπως δήλωσε ο αρχηγός της Αεροπορίας πτέραρχου Βίκτορ Μποντάρεφ, τουρκικά ραντάρ παρακολουθούσαν επι 34 λεπτά το SU-34! Παράλληλα, δυο F-16 περιπολούσαν στη περιοχή επί μία ώρα και 45 λεπτά κάτι που δείχνει ότι επρόκειτο για …ενέδρα.

Αποκάλυψε πως το ρωσικό αεροσκάφος χτυπήθηκε απροειδοποίητα, τα F-16 παραβίασαν τον εναέριο χώρο της Συρίας επί 40 δευτερόλεπτα για να κάνουν την κατάρριψη, ενώ το SU-24 καταρρίφθηκε σε απόσταση 5,5 χλμ. νότια των τουρκικών συνόρων αμέσως μετά την επίθεση που είχε πραγματοποιήσει κατά τρομοκρατών.

Ο Πούτιν συνεχίζει να κατηγορεί τον Ερντογάν λέγοντας ότι είναι λαθρέμπορος πετρελαίου. 

Ο Ερνογάν από την πλευρά του βλέποντας την στάση της Ρωσίας αλλά και των Ρώσων πολιτών λέει ότι λυπάται. 

Ταυτόχρονα σε εξαιρετικά δύσκολη θέση έρχεται ο Ερντογάν μετά τις αποκαλύψεις ότι ο αρχηγός των ανταρτών που δολοφόνησε τον Ρώσο πιλότο δεν είναι τουρκομάνος αλλά πράκτορας των Τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.   

Tο παρακράτος δρα ανενόχλητο στην Τουρκία. - Πολιτική δολοφονία μπροστά στην κάμερα.

Σοκαριστικές είναι οι εικόνες που κατέγραψε κάμερα στο Ντιγιάρμπακιρ στην νοτιοανατολική Τουρκία, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων είναι Κούρδοι.

Ο πρόεδρος του τοπικού δικηγορικού συλλόγου Ταχίρ Ελτσί την ώρα που έκανε δήλωση σε δημοσιογράφουςπυροβολήθηκε από άγνωστους ένοπλους άνδρες!

Ακολούθησε ανταλλαγή πυρών με τους αστυνομικούς, ενώ πανικόβλητοι οι δημοσιογράφοι αλλά και ο κόσμος προσπαθούσε να προφυλαχθεί.

Σύμφωνα με πληροφορίες, τραυματίστηκαν 3 αστυνομικοί από τους πυροβολισμούς, ενώ η αστυνομία έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό στην περιοχή για τον εντοπισμό των δραστών.

Ο Ελτσί αποτελούσε «κόκκινο πανί» για εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας, ειδικά μετά από πρόσφατη δήλωσή του στην τηλεόραση ότι το PKK, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν που ηγείται της κουρδικής εξέγερσης στην Τουρκία από το 1984, δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση.

Ο δικηγόρος Ελτσί που έπεσε νεκρός. 

Κλείνουν την πρόσβαση στους πρόσφυγες -Εγκλωβίζονται στη χώρα μας χιλιάδες μετανάστες -Ένταση στα σύνορα Ελλάδας – ΠΓΔΜ -Πρόσφυγας υπέστη ηλεκτροπληξία

Κλείνουν την πρόσβαση στους πρόσφυγες.

«Πρωινές ώρες άρχισαν από την πλευρά της FYROM εργασίες κατασκευής φράχτη με συρματόπλεγμα στην οριογραμμή σε μήκος τριών-τεσσάρων χιλιομέτρων μεταξύ της όχθη του Αξιου ποταμού και του όρους Πάϊκο», δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων  πηγή της αστυνομίας του Κιλκίς η οποία έχει την ευθύνη της φύλαξης των συνόρων στην περιοχή της Ειδομένης όπου συρρέουν καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες με σκοπό να προωθηθούν στα Σκόπια και από εκεί στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.

«Εργάζονται γύρω στα πεντακόσια άτομα με στρατιωτικές φόρμες, τα οποία τοποθετούν μεταλλικούς σωλήνες ύψους ενάμισι μέτρου και σε απόσταση τριών μέτρων μεταξύ τους. Ήδη έχουν τοποθετήσει συρματόπλεγμα σε απόσταση εκατό μέτρων από την πλευρά του Αξιού», πρόσθεσε.

Τα Σκόπια είχαν προαναγγείλει από τα μέσα Νοεμβρίου την ανέγερση φράχτη στα σύνορα με την Ελλάδα «σε περίπτωση που ευρωπαϊκές χώρες μειώσουν τον αριθμό προσφύγων που δέχονται» και η σχετική απόφαση είχε ληφθεί από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της χώρας.

Σε σχετική ανακοίνωση υπογραμμιζόταν πως «ένας τέτοιος φράκτης δεν θα στοχεύει στο κλείσιμο των συνόρων αλλά στον περιορισμό των προσφυγικών ροών, σύμφωνα και με τον αριθμό προσφύγων και των μεταναστών που θα δέχονται οι ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες αυτοί κατευθύνονται».

Κατόπιν αυτού η κατάσταση στον μεθοριακό σταθμό της Ειδομένης,όπου παραμένουν εγκλωβισμένοι περισσότεροι από χίλιοι οικονομικοί μετανάστες καθώς οι αρχές της FYROM επιτρέπουν την είσοδο προσφύγων μόνο από την Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, αναμένεται να εκτραχυνθεί.

«Τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα και τώρα με τον φράχτη ακόμα χειρότερα. Χιλιάδες άνθρωποι καταφθάνουν και αναγκάζονται να κοιμούνται σε σκηνές μέσα στη βροχή και το κρύο. Πρέπει να γίνεται ο έλεγχος στην Αθήνα και να έρχονται εδώ μόνο πρόσφυγες και όχι οικονομικού μετανάστες” δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο δήμαρχος Παιονίας, στον οποίο υπάγεται η Ειδομένη, κ. Χρήστος Γκουτενούδης.

Στο ίδιο πνεύμα και ο κ. Αντώνης Ρήγας, από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

«Αγριεύει η κατάσταση χθες το βράδυ διανυκτέρευσαν δυόμισι χιλιάδες άτομα σε σκηνές που χωρούν μόνο χίλιους πεντακόσιους. Σε λίγο θα αρχίσουν οι επιδημίες και οι αρρώστιες», είπε.

Οι αρχές της FYROM έχουν αναπτύξει στην δική τους μεθόριο ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και τμήματα του στρατου και δεν επιτρέπουν την διέλευση ατόμων που δεν είναι καταγεγραμμένα ως πρόσφυγες πολέμου.

Αντιδρώντας, εκατοντάδες οικονομικοί μετανάστες από το Ιράν, Μπαγκλαντές, Πακιστάν, Μαρόκο, και άλλες χώρες της Ασίας και της Αφρικής έχουν αποκλείσει την σιδηροδρομική διάβαση Ελλάδας με αποτέλεσμα να έχουν εγκλωβιστεί και από τις δυο πλευρές των συ6ν΄πορων εκατοντάδες βαγόνια με προϊόντα. Σκηνές έντασης καταγράφονται καθημερινά ανάμεσα σε μετανάστες και πρόσφυγες καθώς η μια πλευρά επιρρίπτει στην άλλη ευθύνες για το οι έχουν καθηλωθεί στα σύνορα.

Ο αριθμός των εγκλωβισμένων στην Ειδομένη αυξομειώνεται καθώς καταφθάνουν διαρκώς λεωφορεία από την Αθήνα και αποβιβάζουν γύρω στους δυο χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά καθημερινά. Οι πρόσφυγες περνούν στην καλύτερη τουλάχιστον μια νύχτα στην μεθόριο κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες ενώ οι οικονομικοί μετανάστες καθηλώνονται και κάποιοι εξ αυτών προτιμούν να επιστρέψουν στην Αθήνα. Οι καιρικές συνθήκες κάνουν ακόμα πιο δύσκολες τις συνθήκες παραμονής και διαβίωσης.

Ένταση στα σύνορα Ελλάδας – ΠΓΔΜ 

Ένας οικονομικός μετανάστης, Μαροκινός σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, υπέστη ηλεκτροπληξία ενώ βρισκόταν στην υπό κατάληψη σιδηροδρομική γραμμή στον μεθοριακό σταθμό της Ειδομένης. Εκατοντάδες εξαγριωμένοι συμπατριώτες του είχαν συγκεντρωθεί στο χώρο και φωνάζουν στα αραβικά συνθήματα όπως «ο θεός είναι μεγάλος» και «προφήτης μας είναι ο Μωαμεθ». Σύμφωνα με μαρτυρίες συμπατριωτών του, ο νεαρός βρισκόταν σε απόγνωση και ανέβηκε σ ένα σταθμευμένο βαγόνι απ όπου για άγνωστο λόγο, έπιασε τα ηλεκτροφόρα καλώδια.

Η αστυνομία της ΠΓΔΜ, που απάντησε με χειροβομβίδες κρότου λάμψης και περιορισμένη χρήση χημικών στις πέτρες και τα ξύλα που εκσφενδόνιζαν εναντίον των ανδρών της οι μετανάστες, ενίσχυσε αργότερα τις δυνάμεις της και προς το παρόν επικρατεί σχετική ηρεμία.

Ωστόσο τα νεύρα είναι τεντωμένα και ανά πάσα στιγμή η υποβόσκουσα συσσωρευμένη οργή μπορεί να εκδηλωθεί με αφορμή ακόμα και ένα τυχαίο περιστατικό, όπως έδειξε και η περίπτωση της ηλεκτροπληξίας του Μαροκινού.

Δεκάδες μετανάστες εξακολουθούν να παραμένουν στην σιδηροδρομική γραμμή αποκλείοντας κάθε κίνηση αμαξοστοιχιών, ενώ δυνάμεις της ελληνικής αστυνομίας επιτηρούν την παραμονή προσφύγων και μεταναστών στον ίδιο χώρο για την αποτροπή ενδεχόμενων μεταξύ τους συμπλοκών.

Εν τω μεταξύ όπως δήλωσε στο ΑΠΕ ΜΠΕ, ο πρόεδρος του Κέντρου Υγείας Πολυκαστρου, όπου διακομίστηκε αρχικά ο νεαρός Μαροκινός, κ. Περπερίδης, ο τραυματίας κατέληξε στο νοσοκομείο του Κιλκίς, όπου νοσηλεύεται με εγκαύματα εκτός κίνδυνου.

18 Σκοπιανοί αστυνομικοί τραυματίες

Το υπουργείο Εσωτερικών της ΠΓΔΜ (στο οποίο υπάγεται η αστυνομία της χώρας) ανακοίνωσε ότι 18 αστυνομικοί τραυματίσθηκαν κατά τα σημερινά επεισόδια με μετανάστες στα σύνορα της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ, στο ύψος της ουδέτερης ζώνης μεταξύ Ειδομένης και Γευγελής. Δύο από τους τραυματίες φέρουν τραύματα στο κεφάλι, ενώ οι υπόλοιποι είναι σε καλύτερη κατάσταση.

Οι τραυματίες αστυνομικοί μεταφέρθηκαν στο Κέντρο Υγείας της Γευγελής.

Σύμφωνα με την αστυνομία της ΠΓΔΜ, τα επεισόδια προκλήθηκαν από μετανάστες οι οποίοι έριξαν πέτρες κατά των αστυνομικών, σε μία προσπάθεια να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να εισέλθουν στο έδαφος της ΠΓΔΜ.

"Πηγή:protothema.gr"

ΤΣΤΙΠΡΑΣ: Δώστε μου σιωπή, σας δίνω απλή αναλογική.

Το τυράκι στη φάκα είναι η απλή αναλογική και αυτό θα το χρησιμοποιήσει ο Τσίπρας για να πάρει αυτό που απαίτησαν οι δανειστές. Ο Τσίπρας, όπως επανειλημμένα έχουμε τονίσει, δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο παρά μόνο να ικανοποιήσει τα θελήματα των τοκογλύφων και το μόνο που φοβάται είναι λαϊκή εξέγερση καθώς το ασφαλιστικό αγγίζει 2,7εκ. πολίτες.

Προκειμένου να μην υπάρξει εξέγερση ζητάει από τα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης "σιωπή" και την ανταλλάσει με απλή αναλογική.

Από την ΝΔ δεν μπορεί να ζητήσει τίποτε γιατί αυτή την στιγμή είναι ακέφαλη και κανένας υποψήφιος δεν μπορεί να τοποθετηθεί συμφωνώντας μαζί του.

Τον Θεοδωράκη τον έχει "πολιτικά τελειωμένο" την δε Φώφη ξέρει ότι μπορεί να την ελέγχει μέσω του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος, κατά συνέπεια σε καμία περίπτωση αυτούς δεν τους θέλει στα πόδια του σε …"καμιάς μορφής συγκυβέρνηση".

Το ΚΚΕ και τις πρακτικές του τις γνωρίζει καλά ο Τσίπρας γιατί εκεί "μεγάλωσε". Ξέρει ότι το ΚΚΕ είναι μέρος του συστήματος και όχι μέρος του προβλήματος και κατά συνέπεια δεν ασχολείται με αυτόν τον χώρο.  Γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι αν χρειαστεί το ΚΚΕ θα είναι εκεί για να στηρίξει ως βαλβίδα εκτόνωσης.

Τον πραγματικό ρόλο της ΧΑ τον γνωρίζει επίσης πολύ καλά και ξέρει ότι και αυτοί θα βάλουν χείρα βοηθείας προβοκάροντας οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση.

Ξέρει δηλαδή ότι αυτή την στιγμή στο κοινοβούλιο δεν υπάρχει κόμμα που μπορεί να εκφράσει την αγανάκτηση του λαού και κατά συνέπεια το μόνο που φοβάται είναι η εξέγερση και γιαυτό ζητάει την σιωπή τους προσφέροντας απλή αναλογική σε …πεθαμένους.

Εν τω μεταξύ ολοκληρώθηκε η συνάντησή τους, και αυτό που θέλησαν να δείξουν είναι ότι υπήρξαν διαφωνίες αλλά αυτά που ανακοινώθηκαν και θα ανακοινωθούν δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που θα γίνουν.

  

Der Spiegel: Ρωσικές χερσαίες δυνάμεις επιχειρούν στην Συρία

Την ώρα που το καταδρομικό Moskva, που είναι εξοπλισμένο με σύστημα πυραύλων Fort βρίσκεται στο λιμάνι της Λαττάκειας,  αποκλειστικό δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel φέρνει τη Ρωσία να στηρίζει με χερσαίες δυνάμεις τον Μπασάρ αλ Άσαντ.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το δημοσίευμα, υπάρχουν ήδη δύο νεκροί Ρώσοι στρατιώτες, ωστόσο τα ρωσικά ΜΜΕ δεν επιτρέπεται να μεταδώσουν την είδηση.

Σύμφωνα με βίντεο που ανέβασε στο διαδίκτυο τζιχαντιστής, η Ρωσία βομβαρδίζει ήδη την ντε φάκτο πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους, Ράκα γεγονός που ίσως συνδέεται με την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων και στο έδαφος.

Αλλά και ο πρόεδρος της ρωσικής Δούμας δήλωσε σήμερα ότι η Ρωσία έχει το δικαίωμα να απαντήσει με στρατιωτικά μέσα στην κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από την τουρκική αεροπορία.

Η κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού Su-24M από καταδιωκτικά μαχητικά F-16 Fighting Falcon της τουρκικής αεροπορίας στις 24 Νοεμβρίου έκανε τη διεθνή κοινή γνώμη να συνειδητοποιήσει ότι στη Συρία διεξάγεται κανονικός πόλεμος, στον οποίο τα εμπλεκόμενα μέρη συμμετέχουν με πραγματικά όπλα και όχι με χτυπήματα στις διάφορες ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, και ανέδειξε τα παλιά στοιχήματα που παίζονται στη Συρία.

"Πηγή:cnn"

Ο γερασμένος Γερμανοτσολιάς εκδηλώθηκε.

Ο γερασμένος Γερμανοτσολιάς εκδηλώθηκε.

Ο Βασίλης Λεβέντης, σύμφωνα με πληροφορίες, κατηγόρησε τους υπόλοιπους αρχηγούς ότι υπονομεύουν τη συναίνεση και τους ζήτησε να μην χτυπούν την κυβέρνηση γιατί το Grexit δεν έχει φύγει ακόμη από το τραπέζι. 

Αυτό το υποκείμενο ήρθε η ώρα να παίξει ρόλο. Πάντα τον είχαν σαν ασφαλιστική δικλίδα και φάνηκε τώρα που οι υπόλοιποι άθλιοι αποφάσισαν να διεκδικήσουν μερίδιο στην εξουσία από τον Τσίπρα.

Όμως ο πραγματικός στόχος του Τσίπρα με την συνάντηση επετεύχθη. Το μήνυμα στάλθηκε κυρίως προς την κοινοβουλευτική του ομάδα.

Αν δεν ψηφίσετε σας πετάω εκτός και οι αντικαταστάτες σας είναι έτοιμοι.

 Για το τυπικό της συνάντησης, πρώτος προσήλθε στο Προεδρικό ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης, στις 12.00 ακριβώς και αμέσως μετά η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά. Λίγα λεπτά αργότερα, έφθασε ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης και ακολούθως ο Γ. Πλακιωτάκης από την πλευρά της ΝΔ και αμέσως μετά ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνος Καμμένος. Εντός δυο λεπτών προσήλθε και ο Πρωθυπουργός  Αλέξης Τσίπρας.

Τελευταίος εισήλθε στην αίθουσα συσκέψεων, ως είθισται, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, αφού πρώτα χαιρέτησε τους συνεργάτες των Πολιτικών Αρχηγών και εν συνεχεία ξεκίνησε η συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η συζήτηση του Ασφαλιστικού θα μετατεθεί στις αρχές Ιανουαρίου αφού δεν υπάρχει ασφυκτικό χρονικό όριο από τους πιστωτές ενώ κάτι τέτοιο δεν αναμένεται να επηρέασει την πρώτη αξιολόγηση από τους θεσμούς. 

Αυτή είναι η ανάρτηση που έκανε στο Facebook πριν την συνάντηση των πολιτικών αρχηγών, ο Σταύρος Θεοδωράκης.

Η δίκη του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, μια «δίκη ρήξης»

Η δίκη του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, μια «δίκη ρήξης»

Από το βιβλίο του Jacques Vergès, “De la stratégie judicaire”, Éditions de Minuit (1968,1981)*

(για τη μεταφορά: Καπυμπάρα)

ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΙΣΤ΄

Η κατηγορούσα αρχή σπανιότατα παίρνει την πρωτοβουλία μιας δίκης ρήξης. Εκ φύσεως είναι συντηρητική. Όμως μπορεί, σε εξαιρετικές περιστάσεις, να υψώσει τη δική της φωνή σ’ εκείνους που αμφισβητούν την καθεστηκυία τάξη: τότε η δίκη αναποδογυρίζει. Τί παράδοξη κατάσταση, όπου ο κατηγορούμενος απαιτεί το σεβασμό του νόμου, όπου η κατηγορούσα αρχή ανοιχτά τον αρνείται.

Πρώτη δίκη της σύγχρονης εποχής στάθηκε η δίκη του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄. Σε συνεδρία της, την ημέρα της νίκης του Βαλμύ (1792), η Συμβατική Συνέλευση ανακήρυξε της Δημοκρατία. Τί θα απογινόταν ο έκπτωτος βασιλέας; Το πρόβλημα υπερέβαινε την προσωπικότητά του, είχε προαχθεί στον επικίνδυνο ρόλο του συμβόλου. Για την μετριοπαθή πλειοψηφία της Κυβέρνησης και της Συμβατικής, ένα εξτρεμιστικό μέτρο μπορούσε να οδηγήσει στην επικίνδυνη περιπέτεια τόσο του εξωτερικού, όσο και του εμφυλίου πολέμου. Για τη μειοψηφία, συγκεντρωμένη γύρω από τον Ροβεσπιέρο, απελευθέρωνε την Επανάσταση από ό,τι την συνέδεε με το παρελθόν, την υποχρέωνε να συνεχίσει την πορεία της έως το τέλος. Και από τις δύο πλευρές η ανάλυση ήταν η ίδια, όμως οι προσδοκίες αντίθετες. Το πεδίο της «μονομαχίας» ήταν η δίκη του βασιλέα.

Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄

Άρχισε με την κεφαλαιώδη διαδικαστική σύγκρουση. Ο βουλευτής της Βανδέας (περιοχής που πλειοψηφούσαν οι βασιλόφρονες) υπερασπίστηκε το απαραβίαστο του προσώπου του βασιλέα και τη δικονομική μη δυνατότητα διεξαγωγής της δίκης, με ένα αυθόρμητο χιούμορ μιας απόλυτης δικανικής λογικής:

«Για να μπορέσουμε να δικάσουμε τον Λουδοβίκο ΙΣΤ΄, έπρεπε να υπάρχει θετικός προϋπάρχων νόμος που να μπορεί να εφαρμοστεί στην περίπτωσή του Όμως αυτός ο νόμος δεν υπάρχει. Ο ποινικός κώδικας δεν περιέχει καμμία διάταξη, η οποία να μπορεί να εφαρμοστεί στον Λουδοβίκο. Έως τότε που διέπραξε τις εγκληματικές πράξεις υπήρχε ένας θετικός νόμος που τον ευνοούσε, αναφέρομαι στο Σύνταγμα».

Όμως το Σύνταγμα δεν διακήρυσσε το απαραβίαστο, παρά μόνο για τις πράξεις που αφορούσαν κυρίως το θεσμό της Βασιλείας, και ο βασιλέας μπορούσε να έχει διαπράξει εγκλήματα ανεξάρτητα από την ιδιότητά του ως πρώτου δημοσίου λειτουργού. Αναμφιβόλως, παραδεχόταν ο Μορισσόν, «όμως ο κυρίαρχος λαός έχει προσδιορίσει την ποινή που μπορεί να επιβληθεί, και αυτή η ποινή είναι μόνο η έκπτωση από το αξίωμά του».

Εισηγητής της νομοθετικής επιτροπής, ο Μαιλ απέρριπτε αυτή την επιχειρηματολογία με περισσότερη επινοητικότητα παρά με ορθότητα σκέψης. «Το απαραβίαστο», ισχυριζόταν, ήταν συνδεδεμένο με τη λειτουργία του Συντάγματος. Αφού αυτό καταργήθηκε, το απαραβίαστο εξαφανιζόταν. «Το έθνος είχε ανακτήσει τα δικαιώματά του» και ο Λουδοβίκος, καθώς έγινε πάλι απλός πολίτης, δεν μπορούσε να του αντιπαραθέσει ένα ακυρωμένο Σύνταγμα. Ταυτόχρονα, ο Μαιλ υποστήριξε, παραδόξως, ότι ο πολίτης Καπέ (παρωνύμιο του Ούγου, πρώτου βασιλέα της τρίτης «φυλής») δεν ανήκε στην αρμοδιότητα των κανονικών δικαστηρίων αλλά της Συμβατικής, που συνεδρίαζε ως Ανώτατο Δικαστήριο «επειδή το συνταγματικό του απαραβίαστο μπορούσε να εκλείψει μόνο ενώπιον ολόκληρου του έθνους», εκπροσωπούμενου από τη Συμβατική Εθνοσυνέλευση. Κατέληγε προτείνοντας τη σύσταση μιας ανακριτικής επιτροπής, της οποίας τα συμπεράσματα θα κοινοποιούνταν στον Λουδοβίκο, που εκπροσωπείτο από δικηγόρους της επιλογής του.

Τότε ο Σαιν-Ζυστ [ο στενότερος συνεργάτης του Ροβεσπιέρου, των Ορεινών δηλαδή της ΑριστεράςΣ.τ.Μ.] έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο βήμα. Αποφάνθηκε ταυτόχρονα κατά των δύο προηγούμενων θέσεων:

«Η άποψη του Μορισσόν, που διατηρεί το απαραβίαστο, και η γνώμη της Επιτροπής, που θέλει να δικαστεί ως απλός πολίτης, είναι το ίδιο εσφαλμένες. Εγώ λέω ότι ο βασιλέας πρέπει να δικαστεί ως εχθρός».

Ο Σαιν-Ζυστ

Για να αντικρούσει τον Μορισσόν, ο Σαιν-Ζυστ δεν τοποθετείται στο ίδιο πεδίο με αυτόν, δηλαδή στο πεδίο του Αστικού Κώδικα, αλλά στο πεδίο όπου δύο κόσμοι συγκρούονται: «Καθήκον μας είναι λιγότερο να τον κρίνουμε και περισσότερο να τον καταδικάσουμε. Οι μορφές της διαδικασίας δεν υπάρχουν στον Αστικό Κώδικα, αλλά στον Κώδικα των Δικαιωμάτων των Ανθρώπων… Κάποτε θα εκπλήσσονται ότι στο 18^ο αιώνα ήμασταν λιγότερο προχωρημένοι από ό,τι στον καιρό του Καίσαρα. Ο τύραννος θυσιάστηκε παρούσης της Συγκλήτου, χωρίς άλλες διατυπώσεις εκτός από είκοσι δύο μαχαιριές, χωρίς άλλο νόμο εκτός από την ελευθερία των Ρωμαίων. Και σήμερα κάνουμε ευσεβάστως τη δίκη ενός ανθρώπου, δολοφόνου ενός λαού που συνελήφθη επ’ αυτοφόρω, με τα χέρια του βουτηγμένα στο αίμα! Αυτοί που προσδίδουν κάποια σημασία στη «δίκαιη» τιμωρία ενός βασιλέα δεν μπορούν να θεμελιώσουν μια Δημοκρατία».

Μέμφεται με την ίδια βιαιότητα τη Νομοθετική Επιτροπή ότι αποπροσανατολίζεται, μπερδεμένη στις δικανικές λεπτομέρειες, την ίδια κατηγορία που βαραίνει το βασιλέα:

«Να δικαστεί ένας βασιλέας ως απλός πολίτης! Αυτό θα καταπλήξει τους αμερόληπτους απογόνους μας. Δίκη λέγεται η εφαρμογή του Νόμου. Ένας νόμος είναι μία σχέση δικαιοσύνης. Τί σχέση δικαιοσύνης μπορεί να υπάρχει όμως μεταξύ της ανθρωπότητας και των βασιλέων; Υπάρχουν γενναιόφρονες ψυχές που σε άλλες εποχές θα έλεγαν ότι η δίκη ενός βασιλέα δεν πρέπει να διεξαχθεί σχετικά με τα εγκλήματα της διοίκησής του αλλά για το μόνο έγκλημά του, ότι ήταν βασιλέας. Δεν μπορεί οιοσδήποτε να βασιλεύσει εν πλήρει αθωότητι».

Και ο Σαιν-Ζυστ μέμφεται όλους τους ρήτορες ότι έθεσαν το πρόβλημα της δίκης με όρους συναίνεσης και όχι ρήξης: «Για μένα δεν υπάρχει μέσος όρος: αυτός ο άνθρωπος πρέπει να βασιλέψει ή να πεθάνει».

«Η βαναυσότητα αυτής της ιδέας, η κλασικά πομπώδης μορφή του λόγου, η στομφώδης σκληρότητα», γράφει ο ιστορικός του 19^ου αιώνα Μισελέ, «ξεσήκωσε τους παριστάμενους. Ένιωσαν το χέρι ενός αφέντη». Ο Σαιν-Ζυστ είχε δώσει τον τόνο.

Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Ροβεσπιέρος παρενέβη προς την ίδια κατεύθυνση, για να εμποδίσει τη δίκη να πελαγοδρομήσει:

«Ο βασιλέας δεν είναι κατηγορούμενος. Εσείς δεν είσθε δικαστές. Δεν έχετε να διατυπώσετε μια ετυμηγορία υπέρ ή κατά ενός ανθρώπου, αλλά να λάβετε ένα μέτρο εθνικής σωτηρίας. Ο Λουδοβίκος υπήρξε βασιλέας, τώρα έχει θεμελιωθεί η Δημοκρατία. Το «περίφημο» ζήτημα που σας απασχολεί ρυθμίζεται με αυτές μόνο τις λέξεις… Το δικαίωμα της τιμωρίας του τυράννου και το δικαίωμα της εκθρόνισης είναι το ίδιο πράγμα, το ένα δεν εμπεριέχει άλλες μορφές από το άλλο».

Και η κατακλείδα: «Ο Λουδοβίκος πρέπει να πεθάνει, για να ζήσει η Πατρίδα».

Ο Ροβεσπιέρος

Με την ευκαιρία της δικαστικής διαμάχης, ο Σαιν-Ζυστ και ο Ροβεσπιέρος είχαν εκφωνήσει το πραγματικό κατηγορητήριο. Τί θα έκανε η υπεράσπιση; Ο βασιλέας θα αντιπαρέθετε την αντίληψη της ελέω Θεού βασιλείας (στην οποία πίστευε ακράδαντα)στο δημοκρατικό ιδεώδες; Θα αντιπαρέθετε τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις στην πολιτική των μελών της Συμβατικής; Θα απαιτούσε απλώς το σεβασμό του Νόμου; Θα διέκοπτε το διάλογο και θα απηύθυνε έκκληση στο λαό, όπως ο Κάρολος Α΄; Τίποτα από όλα αυτά. Αντικρίζοντας μια κατηγορία ρήξης, ο έκπτωτος βασιλέας υιοθέτησε μια νομοταγή υπεράσπιση. Αποκήρυξε τους εμιγκρέδες αδερφούς του, ισχυρίστηκε ότι δεν αναγνώριζε τις ιδιόχειρες σημειώσεις, τη σφραγίδα, την υπογραφή του, κρύφτηκε ασυστόλως πίσω από την υπευθυνότητα των υπουργών του, επικαλέστηκε ότι «ήταν ικανοποιημένος που έδινε χρήματα σε όσους είχαν ανάγκη», όταν ο Μπαρέρ, μέλος της Συμβατικής, του υπενθύμισε τα εκατομμύρια φράγκα που σκόρπισε «αγοράζοντας συνειδήσεις». Ο ακόλουθος διάλογος συνοψίζει αυτή την εξευτελιστική υπεράσπιση:

«Λουδοβίκε, ο γαλλικός λαός σας κατηγορεί ότι είστε η αιτία που χύθηκε το αίμα των Γάλλων. Τί έχετε να απαντήσετε;»

-«Όχι κύριε, δεν είμαι εγώ που το έκανα!»

Ύστερα από αυτό αγόρευσε ο συνήγορός του ντε Σεζ. «Επιδέξιος και περιπαθής», γράφει ο ιστορικός του 20^ου αιώνα Πιέρ Γκαζότ, «η αγόρευσή του θα είχε πείσει ένα συνηθισμένο δικαστήριο», αυτή είναι όμως η πιο βαριά μομφή που θα μπορούσε κανείς να του απευθύνει. Η δίκη ήταν χαμένη εκ των προτέρων.

Οι Γιρονδίνοι αποπειράθηκαν έναν τελευταίο αντιπερισπασμό, την προσφυγή στο λαό. Όμως την έκαναν εν πλήρει συγχύσει. Για ορισμένους η ετυμηγορία έπρεπε να επικυρωθεί από τις Πρωτοβάθμιες Συνελεύσεις, για άλλους η Συμβατική δεν έπρεπε να εκφέρει γνώμη ως προς την ενοχή ή όχι του βασιλέα, αφήνοντας στις Συνελεύσεις την ευθύνη να προσδιορίσουν την ποινή. Οι μετριοπαθείς ήγειραν το επιχείρημα του εξωτερικού κινδύνου. Ακριβώς, όμως, επικαλούμενοι την ανάγκη προάσπισης της πατρίδας και των κατακτήσεων της Επανάστασης, οι Ορεινοί παρέσυραν όσους δίσταζαν: «Η νίκη θα αποφασίσει αν είστε στασιαστές ή ευεργέτες της ανθρωπότητας», κραύγασε ο Ροβεσπιέρος.

Η επί του ακροατηρίου ψηφοφορία άρχισε στις 15 Ιανουαρίου. Η πρώτη ερώτηση αναφερόταν στην ενοχή: «Ο Λουδοβίκος Καπέ, τέως βασιλέας των Γάλλων, είναι ένοχος συνωμοσίας κατά της ελευθερίας και απόπειρας κατά της ασφάλειας του Κράτους; Ναι ή όχι;». Υπήρξαν 691 ναι, κανένα όχι και 27 αποχές. Η δεύτερη ερώτηση αναφερόταν στην προσφυγή στο λαό. Υπήρξαν 287 ψήφοι υπέρ, 424 κατά και 12 αποχές. Αυτό ήταν για τους Γιρονδίνους μια απρόσμενη ήττα. Η τελευταία ονομαστική ψηφοφορία ως προς την ποινή άρχισε στις 16 Ιανουαρίου, στις οκτώ το βράδυ. Παρατάθηκε καθ’ όλη τη νύχτα και τη «συννεφιασμένη μέρα» της 17^ης. Η ψηφοφορία κατά νομό άρχισε από το γράμμα y, επιλεγμένο με κληρωτίδα: 9 Γιρονδίνοι βουλευτές στους 12, περιλαμβανομένου του ηγέτη τους Βερνώ, ψήφισαν υπέρ της θανατικής ποινής. Η πρόταση θανατικής ποινής για τον βασιλέα επικράτησε με 387 ψήφους υπέρ, έναντι 334 κατά και 28 αποχών. Στις 19 Ιανουαρίου η αναστολή απορρίφθηκε με 380 ψήφους, έναντι 310. Δύο μέρες αργότερα, στις 21 Ιανουαρίου 1793, ο βασιλέας εκτελέστηκε στην πλατεία Κονκόρντ, κυκλωμένοι από μια λαοθάλασσα και από ένοπλους άνδρες. «Στις 10 η ώρα και 10 λεπτά, το κεφάλι του αποκολλήθηκε από το σώμα του και ύστερα επιδείχθηκε στο λαό. Ταυτόχρονα ακούστηκαν από παντού ζητωκραυγές για τη Δημοκρατία».

Η εκτέλεση του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄

Οι βασιλόφρονες ιστορικοί αρέσκονται στην αναπόληση της βαρβαρότητας του θεάματος, σαν να μπορούσε να είναι αρεστός ένας θάνατος. Περιγράφουν τις γυναίκες του λαού, ντυμένες με έξωμα φουστάνια, να παριστάνουν τη Μοίρα Άτροπο στα θεωρεία της Συμβατικής, που σημάδευαν με μια βελόνα τις ψήφους υπέρ της θανάτωσης τη νύχτα της ψηφοφορίας για την ποινή. Αποσιωπούν όμως την ελευθερία της υπεράσπισης που είχε δοθεί στον Λουδοβίκο, την άδεια να του συμπαρασταθεί ένας ιερέας που είχε ορκιστεί στη Δημοκρατία, να μείνει επίσης στη φυλακή του Ταμπλ με τους υπηρέτες του και τους μαγείρους του. Ούτως ή άλλως δεν έγκειται εκεί το πρόβλημα.

Επρόκειτο για μια πολιτική δίκη, μία από τις σοβαρότερες της Ιστορίας. Ολόκληρη η αντίληψη της ελέω Θεού εξουσίας ήταν υπό αμφισβήτηση. Επανευρίσκουμε στη δίκη αυτή όλα τα χαρακτηριστικά των δικών ρήξης: την αγνόηση της προσωπικότητας του κατηγορουμένου, την καθαρή πολιτική σύγκρουση, τη βίαιη αδιαλλαξία. Όμως η πρωτοβουλία, κατ’ εξαίρεση, ανήκει στην Κατηγορούσα Αρχή: παρά τη θέλησή του και σαστισμένος, ο Λουδοβίκος είναι ο πρωταγωνιστής χορευτής αυτού του χορού του θανάτου και της επίκλησης του κρατικού συμφέροντος.

_________________________________________________________________________________

Ο Jacques Vergès είναι δικηγόρος. Γεννήθηκε στην Ταϋλάνδη το 1925 από πατέρα από τη Ρεϋνιόν, νησί του Ινδικού Ωκεανού και γαλλική αποικία και Βιετναμέζα μητέρα. Υπήρξε αντιστασιακός, κομμουνιστής και στρατευμένος αντιαποικιοκράτης. Υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης σε σημαντικές πολιτικές δίκες (Κλάους Μπάρμπι, Ιμπραήμ Αμπντάλα, Κάρλος, Μιλόσεβιτς κ.ά.) Μετά την αμφιλεγόμενη στάση του να υπερασπιστεί τον ναζιστή εγκληματία πολέμου Κλάους Μπάρμπι ο Vergès ασκεί την τέχνη του να είναι ο Vergès, δηλαδή ο δικηγόρος του διαβόλου. Ο λόγος:  «Οι φίλοι του Κάρλος δεν είναι αρκετά πολυάριθμοι για να είναι η κύρια δραστηριότητα ενός δικηγορικού γραφείου». Είναι συγγραφέας, μεταξύ άλλων των έργων “De la stratégie judicaire”-1968/1981, “Beauté de crime”-1988, “Je défends Barbie”-1988, “L’apartheid judiciaire”-2002 (σε συνεργασία με τον P.M. Gallois).

"Πηγή:parallhlografos.wordpress.com"