Ο Τσίπρας φιλούσε υπέροχα

Ο σχολιασμός για τους οπαδούς του Σύριζα στην επετειακή ομιλία της πρωτοδεύτερης φοράς αριστεροδεξιάς θα περιοριστεί στο ότι είναι τακτοποιημένοι. Αυτό όμως που ενδιαφέρει αυτούς που δεν αφήνουν λακκούβες σιέλου βλέποντας τον ακροδεξιά στηριζόμενο «αριστερό» ευρωλάγνο ηγέτη στο πόντιουμ, είναι το τι είπε για όσους δεν έχουν ανιψιό στην Κούλουρη για να τους τακτοποιήσει.

Ο πρωθυπουργός των τακτοποιημένων πολιτών απείλησε ότι ή θα εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που του επιβάλλει ο Σόιμπλε στο ασφαλιστικό ή το ασφαλιστικό θα γκρεμιστεί.

Όμως, αυτός θα το γκρεμίσει και δεν θα γκρεμιστεί από μόνο του  όπως δεν πτώχευσαν από μόνα τους τα δημόσια νοσοκομεία όταν τους πήρε με διαταγή τα αποθεματικά, όπως επέβαλλε από την πίσω πόρτα capital controls πετώντας από πάνω του την καυτή πατάτα του «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος (που ύπουλα κήρυξε εν μέσω διαπραγματεύσεων) για να λέει ότι αναγκάστηκε να πει ΝΑΙ για να μην γκρεμιστεί το τραπεζικό σύστημα. Το είδος της πολιτικής σχολής του Τσίπρα είναι επιθετική οπισθοχώρηση. Νιώθει ο φίλαθλος περήφανος με τις θεαματικές τρίπλες του παίκτη ο οποίος έχει δώσει το παιχνίδι από την προηγούμενη ημέρα. Κανείς δεν κατάλαβε ότι «τα άρπαξε» με την λασπωμένη φανέλα που πλασάρει στο γήπεδο.

Όταν ακούς πολιτικό να λέει ότι «θα κάνει τα πάντα για να στηρίξει το ύψος των συντάξεων» να είσαι σίγουρος ότι την σύνταξη που ήξερες χαιρέτα την. 

Κι αυτό φάνηκε όταν θυμήθηκε την Επανάσταση του Λαού και υποσχέθηκε ότι θα υπερασπιστεί τα χαμηλά στρώματα. Αυτό σημαίνει ότι ως σίγουρο έχει τα 360 ευρώ που είναι η σύνταξη του ΟΓΑ και όλες από εκεί και πάνω θεωρούνται υψηλές για την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα εξαιτίας των υπογεγραμμένων Μνημονίων και όχι λόγω της «καμμένης γης» που έδινε η μία κυβέρνηση στην άλλη επί δεκαετίες.

Η Μνημονιακή πολιτική είναι μία ανεξαρτήτως ποιος θα είναι αυτός που θα εφαρμόζει τις εντολές. Ορθώς του υπενθύμισε  ο Σόιμπλε σε παγκόσμια τηλεοπτική κάλυψη ποια είναι η δουλειά του κάθε μνημονιακού πρωθυπουργού: «Εφαρμογή».

Ο εν λόγω πρωθυπουργός των τακτοποιημένων πολιτών της Ελλάδας χρησιμοποίησε τερτίπια αριστερίστικα του τύπου «δεν θα βάλουμε στο ίδιο σακί τους μεγαλοδικηγόρους με τους νέους εργαζομένους και τα μπλοκάκια». Άρα αυτό που θέλει είναι να φτωχοποιήσει τους πάντες και να βάλει κόφτη στους νέους εργαζομένους, δικηγόρους, μηχανικούς, γιατρούς και λοιπούς ότι για την υπόλοιπη ζωή τους δεν πρέπει να ξεπερνάει ετησίως το εισόδημά τους τα 5.000 ευρώ για να μην γίνουν «μεγαλοδικηγόροι», «μεγαλογιατροί», «μεγαλοεπαγγελματίες» κ.λπ. και τους χαρατσώσει.

Την φτωχοποίηση όμως όλης της μεσαίας τάξης του ιδιωτικού τομέα (το δημόσιο θα το τελειώσει ο επόμενος πρωθυπουργός) την ξεστομίζει και όταν ως εναλλακτική για να μην μειωθούν οι κύριες συντάξεις ξαναβάζει στο τραπέζι την αύξηση εισφορών για ένα υπερταμείο το οποίο θα ξεκινήσει με 3 δις έλλειμμα και με δημόσια υγεία η οποία δεν μπορεί να καλύψει ούτε την μοριακή εξέταση του ιού της γρίπης δωρεάν για τους ασθενείς. 

Οι εισφορές θα ανέβουν χωρίς το κράτος να παρέχει απολύτως τίποτε στον ασφαλισμένο. Η αναγκαστική κατάρρευση του συστήματος είναι μεθοδευμένη. Η αύξηση εισφοράς που θέλει η κυβέρνηση σημαίνει λουκέτο ή αναγκαστικό χρέος σε κάθε μεσαία επιχείρηση που έχει απομείνει. Πρέπει να ανοίξει ο δρόμος για το φιλελεύθερο πρόγραμμα του Μητσοτάκη όπου η ιδιωτική ασφάλεια θα μπει στο παιχνίδι ως το μόνο που μπορεί να σώσει τον Έλληνα ασθενή και μελλοντικό συνταξιούχο και θα παρέχεται αποκλειστικά στους κατοίκους των Βορείων Προαστίων που σήμερα χλευάζει ο «λαϊκός» Τσίπρας από το «αριστερό» πόντιουμ.

Ο Τσίπρας δεν ήρθε πριν ένα χρόνο στην εξουσία ούτε για να σχίσει μνημόνια, ούτε για να χτυπήσει κανένα χέρι στο τραπέζι της Ε.Ε,  αντιθέτως ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος με το κατάλληλο κόμμα την κατάλληλη στιγμή. 

Ένα χρόνο μετά την διακυβέρνησή του λέει ξεκάθαρα αυτό για το οποίο διορίστηκε: Με την καραμέλα του «λαϊκού» σπρώχνει προς τα κάτω την ήδη ρημαγμένη μεσαία τάξη. Να την κάνει ένα στρώμα, που με τα δικά του λόγια λέγεται «λαϊκό» αλλά με την γλώσσα της αλήθειας λέγεται φτωχό.

Ανοίγει δρόμο για το επόμενο στάδιο διακυβέρνησης της χώρας που θα έχει απέναντί της μόνο δύο κοινωνικά στρώματα. Το πριν και μετά Τσίπρα χαμηλό και το μετά Τσίπρα υψηλό. Για το κάτω στρώμα θα υπάρχουν οι φτωχές κοινωνικές παροχές, όπως οι πολυκατοικίες άστεγων οικογενειών που ήδη εγκαινιάζονται στην Αττική, για περίθαλψη τα ιατρεία της γειτονιάς  που θα σου καλύπτουν ένα ράμμα, ένα χάπι υπέρτασης και μπορεί κι ένα εμβόλιο, κάρτα σίτισης από το Ανθρωπιστικό Ταμείο Γιούνεκρ  ενώ  μισθός και σύνταξη θα είναι στα όρια του κατώτατου εισοδήματος φτώχειας που ανά έτος θα πέφτει για να φτάσει στα 200 ευρώ το μήνα ανά άτομο όπως πιλοτικά πραγματοποιείται με το Επίδομα Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος που θέσπισε η Τρόικα.  

Ειδικά με την εισροή νέων εργατικών χεριών προσφύγων και μεταναστών η προσφορά θα είναι μεγαλύτερη της ζήτησης με αποτέλεσμα να πέσουν οι τιμές του μεροκάματου.

Ο Τσίπρας ξεκαθάρισε στην επετειακή του φιέστα ότι το δίλημμα πλέον είναι ταξικό βαπτίζοντας τον Μητσοτάκη ως τον αντίπαλό του. Αλλά αυτό στην ουσία δεν είναι δίλημμα αλλά παραδοχή σε έναν με τον ζόρι φτωχοποιημένο και από την «αριστερά» λαό ότι είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα στην φιλελεύθερη ναζιστική Ε.Ε της Αριστεράς και στην φιλελεύθερη ναζιστική Ε.Ε της Δεξιάς. 

 της Κατερίνας Γκαράνη

ΠΗΓΗ