Η θυσία μιας έντιμης τάξης

Μετά και την έναρξη υποβολής των φορολογικών δηλώσεων και με δεδομένες τις νέες επιβαρύνσεις που θα έρθουν αντιμέτωπα τα μεσαία εισοδήματα, μια συνοπτική καταγραφή των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης στη μεσαία τάξη και η ανασκόπηση των αιτιών αφανισμού της, σίγουρα βοηθά τόσο στον εντοπισμό του «τι πήγε λάθος», αλλά και στο τι πρέπει να γίνει.

Το τελευταίο οικονομικό δελτίο του ΣΕΒ διαπιστώνει εμπεριστατωμένα την κατάρρευση της μεσαίας τάξης, λόγω κυρίως της υπερφορολόγησης και της συρρίκνωσης της αποταμίευσης.

Την ίδια στιγμή, βασικοί επίσης «υπεύθυνοι» για τον αφανισμό του πλούτου του Έλληνα της μεσαίας τάξης είναι κατακόρυφη πτώση της αξίας των ακινήτων (κατά 60-65% από το 2008 έως σήμερα, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Ομοσπονδίας Μεσιτών Αστικών Συμβάσεων Ελλάδος), η βουτιά του χρηματιστηρίου και της κεφαλαιοποίησης των μετοχών.

Αξίζει σχετικά να σημειωθεί πως στα τέλη του 2007 η αποτίμηση του ελληνικού χρηματιστηρίου ήταν στα 196,390 δισ. ευρώ, ενώ η κεφαλαιοποίηση σήμερα διαμορφώνεται στα 39,6 δισ. ευρώ. Ούτε λίγο ούτε πολύ, έχουν χαθεί 157 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ένα ακόμη ενδεικτικό στοιχείο της δεινής θέσης των μικρομεσαίων είναι ότι το μέσο ελληνικό νοικοκυριό στην διάρκεια της κρίσης απώλεσε 4 ποσοστιαίες μονάδες του εισοδήματός του (που μειώθηκε λόγω της ύφεσης κατά 30%), λόγω αύξησης της επιβάρυνσης σε φόρους εισοδήματος, πλούτου κ.λπ. και σε ασφαλιστικές εισφορές.

Επιπρόσθετα, η αποκαλυπτική έκθεση της Credit Suisse έρχεται με τη σειρά της να αναδείξει με ανάγλυφο τρόπο την αλλαγή, επί τα χείρω, που υπέστησαν τα μεσαία στρώματα της Ελλάδας που το 2008 ανέρχονταν 5,8 εκατομμύρια πολίτες και σήμερα έχουν «εξαφανιστεί» 1,2 εκατ. από αυτούς.

Όπως ήταν φυσικό, τα νοικοκυριά προσπάθησαν να κρατήσουν την κατανάλωση σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο, μειώνοντας την αποταμίευσή τους.

Μάλιστα, το 2012 η αποταμίευση των νοικοκυριών μηδενίστηκε και έκτοτε είναι συνεχώς αρνητική, που σημαίνει ότι τα νοικοκυριά στηρίζουν το επίπεδο κατανάλωσής τους όχι πλέον με τρέχουσες αποταμιεύσεις, αλλά με ρευστοποίηση πλούτου (συσσωρευμένες αποταμιεύσεις). Η μεγάλη μείωση των καταθέσεων της περιόδου, η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων και η συσσώρευση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία είναι οι συνηθέστερες μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν από τα νοικοκυριά για να στηρίξουν τη μειούμενη κατανάλωσή τους.

Αναντίρρητα, η στήριξη της κατανάλωσης και των όποιων επενδύσεων κάνουν τα νοικοκυριά, δεν μπορεί να συνεχισθεί πλέον από τα «έτοιμα» και με το τραπεζικό σύστημα να βρίσκεται σε φάση απομόχλευσης. Είναι, συνεπώς, επιτακτική ανάγκη να επεκταθεί η φορολογική βάση ώστε να πάψουν να επιβαρύνονται υπέρμετρα οι μισθωτοί στα μεσαία εισοδηματικά κλιμάκια, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και όσο αυτή η τάξη συρρικνώνεται τόσο η πιθανότητα οικονομικής ανάκαμψης χάνεται.

Θα πρέπει, για τον λόγο αυτό, να υπάρχει ισοβαρής καταμερισμός των φόρων, αλλά και εφόσον μειώνονται τα εισοδήματα θα πρέπει να ακολουθείται από μία μείωση των τιμών της αγοράς τουλάχιστον σε ότι αφορά τα τρόφιμα, αλλά και οτιδήποτε είναι αναγκαίο για την σωστή διαβίωση των ανθρώπων. Εύλογα κάποιος καταλήγει στο συμπέρασμα, χωρίς να είναι οικονομολόγος, ότι δεν γίνεται να υπάρχει άνοδος τιμών, με την ταυτόχρονη μείωση των μισθών και των συντάξεων.

Μόνο η ανασύσταση της μεσαίας τάξης μπορεί να εγγυηθεί θέσεις εργασίας και αξιοπρεπή ζωή. Ό,τι την καταστρέφει, όπως η υπερφορολόγηση και το προωθούμενο ασφαλιστικό θα πρέπει να αποτελεί casus belli για κάθε δημοκράτη και προοδευτικό, Έλληνα πολίτη.

 Γράφει η Ευρώπη Κοσμίδη

Πολιτικός Μηχανικός

rizopoulospost.com