Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.

Ο Περικλής, που λέτε, αυτός του Χρυσού Αιώνα, ήταν πλουσιόπαιδο, γόνος εργολάβων δημοσίων έργων (ο παππούς του ήταν ο Μπόμπολας της εποχής και είχε χτίσει και το Μαντείο των Δελφών, το CNN της εποχής) Είχε σύζυγο την παρδάλω Ασπασία (όχι ακριβώς σύζυγο. Αστεφάνωτη την είχε) στην οποία είχε τεράστια αδυναμία.

Κάποιο πρωί, την ώρα που απολάμβαναν το νέκταρ των θεών με τριμμένο πάγο, τούρχεται μια φλασιά να μεταφέρει το συμμαχικό ταμείο της Δήλου στην Αθήνα. Ήταν ο ηγέτης της Αθήνας και διαχειριστής του ταμείου αυτού, το οποίο λειτουργούςε σαν κρατικός κορβανάς όπου κατέθεταν όλοι οι σύμμαχοι των Αθηναίων για τις ανάγκες ενδεχόμενων πολέμων με Πέρσες και περσίδες. Να φοβήθηκε την παραλία της Ψαρούς στην διπλανή Μύκονο; Μόνο ο Δίας ξέρει.

Τα αποθεματικά του ταμείου ήταν δέκα χιλιάδες τάλαντα (περίπου τρία δις ευρώ σημερινά). Στην καταμέτρηση που έγινε στην Αθήνα βρέθηκαν έξι χιλιάδες τάλαντα. Έκτοτε αγνοείται η τύχη τεσσάρων χιλιάδων τάλαντων.

Κάποιο δειλινό, αραχτοί νωχελικά στα ανάκλιντρα τους αυτός και η Άσπα, της τόσκασε το παραμύθι. Ασπασία μου, της λέει, θα κάνω ένα μνημείο που θα εντυπωσιάσω όλη την ανθρωπότητα και θα με μνημονεύουν ανά τους αιώνες. Λεφτά υπάρχουν. Έξι χιλιάδες τάλαντα του συμμαχικού ταμείου μένουν αδρανή, και ποιος θα πάρει χαμπάρι ότι λείπουν.

Αμ έπος αμ έργον. Καλεί αμέσως τον Φειδία και του αναθέτει την επιστασία των έργων.
Ήταν ψυχοπονιάρης ο Περικλής κι ήθελε να αποζημιώσει τον φτωχό καλλιτέχνη γιατί του είχε φάει την γκόμενα, δηλαδή την Ασπασία, η οποία ως ξύπνια προτίμησε την δόξα και το χρήμα του Περικλέους βεβαίως.

Το έργο της Ακρόπολης αποπερατώθηκε και αποτελεί παγκόσμιο πολιτιστικό μνημείο.

Ωστόσο το κόστος του έργου θεωρήθηκε υπερβολικό, κάτι ψου ψου κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα, κάτι λέγανε για διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, και να ο Περικλής κατηγορούμενος ως καταχραστής.

Στο δικαστήριο επικαλέστηκε την σπουδαία καταγωγή του, την εύρωστη οικονομική του κατάσταση πάππον προς πάππου και ότι δεν είχε ανάγκη περισσότερου πλούτου γιατί δεν ήταν κάποιο λιγούρι των Εξαρχείων. Προβληματίστηκαν οι δικαστές, έκριναν ότι δεν υπήρχε κίνητρο για κατάχρηση και τον απάλλαξαν.

Δεν τέλειωσαν όμως τα βάσανα του. Αυτή τη φορά στο εδώλιο του κατηγορούμενου η Ασπασία του με την κατηγορία ασέβειας προς τους θεούς και προτροπή των γυναικών της Αθήνας προς την ακολασία. Ήθελε, λέει, να τις βγάλει όλες στο κλαρί, να εγκαταλείψουν την κουζίνα και να τρέχουν σε κομμωτήρια και spa.

Σωστό ράκος ο Περικλής για την καλή του. Την υπερασπίστηκε ο ίδιος κι έριξε και δάκρυ καφτό´για να πείσει το δικαστήριο για την αθωότητα της. Ράγισαν όλα τα αγγεία, μαζί και οι καρδιές των δικαστών. Την απάλλαξαν κι αυτήν.

Τη νύφη την πλήρωσε ο φουκαράς ο Φειδίας με την κατηγορία της υπεξαίρεσης. Από την φιλοτέχνηση του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς ξέμειναν μερικά κιλά χρυσού τα οποία τα κράτησε σπίτι του για κάποια ώρα ανάγκης. Για τα γεράματα του.

Βρισκόμαστε στα 2016. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.

Ritsa Drakopoulou