Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Γιατί στόχος ο άμαχος?

Βαγδάτη, Καμπούλ, Μογκαντισού, Βερολίνο, Άγκυρα, Νίκαια, Παρίσι

“Τρομοκρατία” βαφτισμένη σε όλες τις περιπτώσεις. Όμως η  ειδοποιός διαφορά έγκειται στην εκούσια στοχοποίηση αμάχων. Ο ένστολος που δέχεται την επίθεση είναι στιγμιαία φορέας των “πιστεύω” του, ταγμένος σε κάποια ομάδα , ο άμαχος καμία ανάμειξη δεν έχει με τους σκοπούς και την ιδεολογία του εκάστοτε τρομοκράτη.

 Χωρίς η πρώτη περίπτωση να αποτελεί ελαφρυντικό προς τη βιαιότητα, είναι σίγουρο ότι χαράσσονται διακριτές γραμμές σε σχέση με το 5χρονο που κρατούσε το χέρι της μητέρας του πριν αφήσει την τελευταία του πνοή. Τότε μιλάμε για τη γνήσια μορφή τρομοκρατίας, τη γνήσια αποκάλυψη του μεγέθους φρικαλεότητας. Τρόμος και θλίψη, μεγιστοποίηση της αίσθησης της αδικίας.

Και αυτό ακριβώς διαλευκάνει τη στρατηγική πίσω από αυτό. Είμαι μέλος μιας ομάδας , με θέληση για επίτευξη στόχων δυσανάλογων με το μέγεθος της, τον αριθμό των μελών που αριθμεί και την οικονομική ευχέρεια για εξοπλισμό που απαιτείται για μια άμεση επίθεση. Αντίπαλα μέτωπα: ολόκληρες κυβερνήσεις. Δεν έχει σημασία αν οι προαναφερθείς στόχοι είναι αποτέλεσμα ενός τυφλού φανατισμού ή μιας ανθρωποκεντρικής θεώρησης της σύγχρονης παγματικότητας. Θα πρέπει να εξισωθεί αυτό το χάσμα με μεγιστοποίηση του αποτελέσματος των πράξεων της ομάδας μου. Και το σίγουρο δοκιμασμένο μονοπάτι είναι η τρομοκρατία.

Αποτέλεσμα: οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ενημερωμένοι για την ύπαρξη μιας ομάδας που λέγεται Ku Klux Klan,ETA,RAF ή ISIS. Χωρίς τις αφοπλιστικής βιαιότητας ενέργειες τους πόσοι θα γνώριζαν την ιδεολογία τους, τα πιστεύω τους και τα θέλω τους?Σίγουρα πολύ λιγότεροι.

Επιδιώκεται η διαφήμιση. Είναι κίνηση διαμαρτυρίας και marketing. Δεν τους ενδιαφέρει αν είναι καλή ή κακή η διαφήμιση. Επιδιώκεται μόνο η επίδειξη της σημαντικότητας τους, η αντιμετώπιση τους ως απολήψιμους αντιπάλους. Η τρομοκρατία δεν εμφανίστηκε σήμερα, δεν εμφανίστηκε χθες. Είναι παγιωμένη στρατηγική με μεγάλα ποσοστά επιτυχίας.

Το 1977 καταγράφεται συνέντευξη του George Habash (Συνάντηση με την Ιστορία, Οριάνα Φαλάτσι),Παλαιστίνιου πολιτικού και προέδρου του Λαϊκού Μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, όπου δηλώνει: “Η τρομοκρατία είναι η μόνη λύση.”. Και εννοεί η μόνη λύση για την εγκαθίδρυση και την αναγνώριση της ομάδας που εκπροσωπεί. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που απέχει από τη βία, πρόκειται για άνθρωπο μορφωμένο και καλλιεργημένο, πτυχιούχο γιατρό και εθελοντή για χρόνια στο Αμμάν όπου παρείχε ιατρική περίθαλψη σε παιδιά. Ένας άνθρωπος με τόσο έκδηλη την έκφανση του αλτρουϊσμού είναι υπεύθυνος για αποφάσεις που στοίχισαν εκατοντάδες ζωές. Όχι γιατί πιστεύει ότι είναι ηθικό, όχι γιατί πιστεύει ότι είναι δίκαιο, αλλά γιατί θεωρεί ότι είναι έξυπνο και αποτελεσματικό. Προκαλεί φόβο, συναίσθημα μεγάλης ισχύους. Εφιστεί την προσοχή του κάθε πολίτη.

Ο Τσόμσκι λέει: Όλοι επιδιώκουν την διακοπή της τρομοκρατίας. Όρίστε ένας εύκολος τρόπος : Μην είστε μέρος αυτής.”,εννοώντας μη φοβάσαι. Αν σταματήσει να προκαλεί τρόμο το ότι αυτοί οι “απεχθείς, ανήθικοι, αναίσθητοι, απολίτιστοι” μπορεί να βλάψουν και εσένα (γιατί η επιλογή είναι τυχαία) ,τότε έχεις αχρηστεύσει το όπλο τους και έχεις κάνει ένα μεγάλο δώρο στην κοινωνία.

  Αν είναι ανίκανοι να προκαλέσουν φόβο σε μια κοινωνία που εξορθολογίζει και συνειδητοποιεί την τακτική τους τότε δεν θα υπάρχει κίνητρο για τρομοκρατία. Είναι στο χέρι του καθενός να παλέψει με μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες της παγκόσμιας καθημερινότητας: τις τρομοκρατικές επιθέσεις.

γράφει η Γιώτα Κεσσανίδου.