Λίγο πριν την Κρίσιμη Ώρα

Γιώργος Ρωμανός

Στην Τουρκία σήμερα όλα μοιάζουν μ’ εκείνο το νταμάρι όπου πολλοί φυτεύουν σε πολλά σημεία δυναμίτες. Κι αυτοί οι δυναμίτες είναι: τα χρέη της με την Ιστορία, ως προς την κατακράτηση εδαφών τα οποία δεν της ανήκαν ποτέ. Τα ολοκαυτώματα Ποντίων, Αρμενίων, Ορθοδόξων Χριστιανών. Οι σφαγές και οι συστηματικοί διωγμοί Περσών, Κούρδων, Αλεβητών, κ.ά. λαών οι οποίοι ΠΟΤΕ δεν έγιναν ή υπήρξαν ως Τούρκοι. Και πρόσφατα ο νεο-σουλτανικός αυταρχισμός εναντίον όλων: ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε."Ε"., αλλά και της Ρωσίας, με την γνωστή κατάρριψη του αεροπλάνου SU-24, την σκύλευση και διαπόμπευση των πτωμάτων των πιλότων. Κάτι που η ψυχή του ρώσικου λαού δεν θα συγχωρέσει ποτέ.

Ιστορικότητα και γεωστρατηγική είναι τα μόνα ευδιάκριτα στοιχεία στη γυάλινη σφαίρα του μέλλοντος.

Η Τουρκία βρίσκεται ακόμη σήμερα σε ιστορική εκκρεμότητα ως ο «Μεγάλος Ασθενής» του τέλους του 19ου αι. και των αρχών του 20ου αι., κατέχοντας εδάφη που δεν της ανήκουν και έχοντας ξεκληρίσει με γενοκτονίες και άλλους διωγμούς ολόκληρους λαούς προκειμένου η μειοψηφία των Τούρκων -και σήμερα- να φαντάζει πλειοψηφία. Και η Ιστορία διδάσκει ότι για να τα διατηρείς αυτά τα εδάφη, έστω και προσωρινά…, θα πρέπει να μάχεσαι συνεχώς –κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μόνο που μετά το 1908, η νεώτερη Τουρκία έχει μάθει να πολεμά, όταν και όποτε σπανίως αυτό συνέβη, μόνο με την σκανδαλώδη εύνοια των Μεγάλων Δυνάμεων, προστατών της.

Αν κοιτάξει κανείς τους κλασικούς πλέον γεωστρατηγικούς χάρτες θα δει ότι η εν λόγω χώρα βρίσκεται ίσως στην πιο ενδιαφέρουσα θέση της Rimland.

Γεωστρατηγικός χάρτης του Σπάϊκμαν, με την Rimland σημειωμένη με ροζ χρώμα και με μία σειρά από μικρά διακεκομμένα βέλη σε σχήμα τόξου.

Διευκρινίζω, για τους μη ειδικούς αναγνώστες, ότι (και) σήμερα στο γεωστρατηγικό τόξο της Rimlandσυντελείται η συστηματική περικύκλωση της Ρωσίας από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Στον χάρτη που μας άφησε ένας από τους παλιούς μεγάλους θεωρητικούς της γεωστρατηγικής, ο Νίκολας Σπάϊκμαν (Nicholas Spykman), φαίνεται ότι η Τουρκία αποτελεί σχεδόν το κεντρικό τμήμα του τόξου της Rimland (βλ. εικόνα 1, Γεωστρατηγικός χάρτης Σπάϊκμαν). Ενώ στην εικόνα 2 φαίνεται αυτό που όλοι οι μεγάλοι θεωρητικοί καταλήγουν: η Ρωσία, ως ευρύτερη περιοχή-έννοια, αποτελεί την «Καρδία γη» της «Παγκόσμιας νήσου». Ένα κλασικό ζήτημα που ετέθη μέσω αυτών των θεωριών, από τα τέλη του 19ου αι., είναι το να μη βρουν ποτέ στρατιωτική διέξοδο οι Ρώσοι στα θερμά νερά της Μεσογείου.

Παλιότερος χάρτης γεωστρατηγικής θεωρίας. Με βαθύ κόκκινο χρώμα σημειώνεται η «Καρδία γη» και ακριβώς από πάνω, σε λευκό φόντο, αναγράφεται η ένδειξη «Παγκόσμια νήσος». Από κάτω με γαλάζιο-μπλε χρώμα η Rimland.

Μια σειρά συστηματικά διενεργούμενων πολέμων, από την διαλυμένη πλέον Γιουγκοσλαβία μέχρι τη Συρία και το Αφγανιστάν, συνέβησαν στη Rimland. Οπότε τα συμπεράσματα, ακόμη και για τους αμύητους, είναι προφανή. Αυτή είναι η ζώνη των συνεχών πολέμων και καταστροφών στον πλανήτη.

Έτσι, είναι αυτονόητο ότι για τη Ρωσία η Τουρκία και τα πέριξ εδάφη είναι όχι μόνο ζωτικής σημασίας για την εξάπλωσή της, αλλά και για την ίδια την επιβίωσή της. Είναι γεγονός, ότι ο πρόεδρος Πούτιν έχει διαμαρτυρηθεί κατ’ επανάληψη για την τοποθέτηση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς σε χώρες που βρίσκονται σε αυτό το ίδιο τόξο, και ασφυκτικά κοντά στη Ρωσία, όπως, Ρουμανία, Πολωνία, αλλά και για την πιθανολογούμενη χρησιμοποίηση, για τον ίδιο λόγο, των: Σουηδία, Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία, κ.ά. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, ότι για να καταλάβει κανείς τι θα συμβεί στην περιοχή της Τουρκίας θα πρέπει να ερευνήσει τα της …Ρωσίας. Μόνο τότε γίνεται σαφές το παγκόσμιο διακύβευμα.

Η θέση και η στάση της Ρωσίας

Εδώ οφείλω να τονίσω κάτι που πάμπολλοι αναλυτές της Δύσης δεν επισημαίνουν για ευνόητους λόγους. Ότι από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία δρα, δημιουργεί και ενισχύει διαρκώς νέες, οιονεί πολεμικές, θέσεις και σοβαρές βάσεις τόσο μακριά από την πρωτεύουσα του ρωσικού κράτους.

Η παράθεση μερικών μόνο στοιχείων θα βοηθήσει στην κατανόηση των γεγονότων σε ευρύτερη γεωστρατηγική κλίμακα:

1. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν διακήρυξε, ότι αποδέχεται και σέβεται τις ΗΠΑ ως υπερδύναμη στον πλανήτη, αρκεί να μην επεμβαίνουν στα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Είναι σαφές το τι ακριβώς σημαίνει αυτή η δήλωση. Αφού, όταν περιορίζεις τις επεμβάσεις της υπερδύναμης, έστω και σε μία χώρα (πόσο μάλλον στη μεγαλύτερη! του πλανήτη, τη Ρωσία –πράγμα που πολλοί ξεχνούν) αυτό αποτελεί την έμπρακτη αμφισβήτηση ή και ακύρωση της υπερδύναμης. Και μέχρι σήμερα η Μόσχα έχει πει στις ΗΠΑ μια σειρά ΟΧΙ –Nyet– που πλανητικά δημιουργούν μια πολύ δύσκολη κατάσταση η οποία όμως δεν μπορεί να αλλάξει στο μέλλον, για μια σειρά στρατηγικούς λόγους, με ό,τι αυτό σημαίνει.

2. Η Ρωσία αιφνιδίασε τη Δύση, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ με τα νεότατα όπλα και συστήματα που ανέπτυξε σεδιάστημα, αέρα, θάλασσα (πλοία επιφανείας-υποβρύχια) και ξηρά. Ο Ρώσος πρόεδρος αναφέρθηκε δημόσια σε αυτά τα όπλα, ΚΑΙ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, μιλώντας για τους νέους ρωσικούς (υπερ-) πυραύλους Σικάντερ.

3. Η ρωσική πολιτική στις μέρες μας απέκτησε μεγάλο στρατηγικό βάθος, αναπτύσσοντας σχέσεις με Κίνα, Ινδία, Νότιο Αμερική, και πολλές άλλες χώρες. Έτσι δεν θα πρέπει να εκπλαγεί η Δύση αν μελλοντικά και στη Λιβύη συναντήσει μπροστά της τη Μόσχα, όπως έγινε στη Συρία. Συνακόλουθη είναι και η οικονομική πολιτική της Ρωσίας. Επιχειρεί πλανητικές νομισματικές αλλαγές και συμβάλει άμεσα στη σχεδιαζόμενη Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων και Υποδομών, της Κίνας, στην οποία συμμετέχουν και άλλες 100 χώρες.

4. Η Μόσχα αξιοποίησε κάθε συμβάν με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία. Ακόμη και την πολύ οδυνηρή γι’ αυτήν προβοκατόρικη κατάρριψη του SU 24 την μετέτρεψε σε χρυσή ευκαιρία για εγκατάσταση στη Συρία πυραύλων S400, ή μήπως S500, ή και ακόμη ποιο προηγμένων οπλικών συστημάτων δορυφορικής συνεργασίας με κάλυψη όλης της Ευρασίας; Το ερώτημα επιτείνεται από τις μέχρι τώρα αστοχίες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή.

5. Ενισχύει διαρκώς την παρουσία του ρωσικού στόλου στη Μεσόγειο, αλλά και σε άλλα σημεία του πλανήτη: π.χ. στη Χαβάη, πολιτεία των ΗΠΑ…, με πλοίο υψηλής, έως άγνωστης στη Δύση, τεχνολογίας ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων.

6. Ήδη κατέκτησε παγκόσμια την πρώτη θέση στην παραγωγή σιταριού, εκτοπίζοντας τις ΗΠΑ, ενώ πραγματώνει σχέδιο απόλυτης διατροφικής αυτάρκειας (και μεγάλων εξαγωγών) μέχρι το 2020.

7. Ενισχύει διαρκώς τις πλεύσεις και πτήσεις στον «βόρειο διάδρομο», του Βόρειου Πόλου, μια περιοχή που συνήθως ξεχνούν οι αναλυτές.

8. Συνεχίζει τον ανελέητο αγώνα παγκόσμιας κυριαρχίας επί του υγροποιημένου αερίου, LNG,και λοιπών πηγών ενέργειας.

Από αυτά τα, όλως ενδεικτικά, στοιχεία προκύπτει ένα πρώτο συμπέρασμα: η διατήρηση του σημερινού πλανητικού status quo περνάει μόνο μέσα από συνομιλίες για αναδιανομή της παγκόσμιας «πίττας», με σκοπό την διατήρηση της Παγκόσμιας Ειρήνης. Αλλιώς η πορεία της Ρωσία, Κίνας και άλλων αναπτυσσόμενων δυνάμεων δίπλα τους ανακόπτεται μόνο με πυρηνικό πόλεμο μεγάλης κλίμακας. Και αυτή η διάσταση της «μεγάλης κλίμακας» λειτουργεί αποτρεπτικά μέχρι στιγμής, πράγμα που ευχόμαστε όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι.

Μερικά κρίσιμα, αλλά εξαιρετικά σημαντικά στοιχεία, για τη Συρία και την Τουρκία

1. Σχετικά με το πού έχει φτάσει η υπόγεια εμπόλεμη κατάσταση στη Συρία, μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας, παρά την όποια φανερή συνεργασία τους ενδεικτικά αναφέρουμε το εξής: στις 21 Ιουλίου 2016, στην εφημερίδα Wall Street Journal, (αλλά και στο Fox News/World) οι AdamEntous και Gordon Lubold, αναφέρουν ρωσικό βομβαρδισμό κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία (!!!) σε βάση κομάντος Αμερικανών της Delta Force και Άγγλων της SAS.

Εδώ σημειώνουμε: α. Το σε πόσο βάθος, στα σύνορα με την Ιορδανία, βομβάρδισαν οι Ρώσοι.β. Το ότι οι κομάντος, το στρατόπεδο των οποίων βομβαρδίστηκε χωρίς αυτοί να είναι μέσα,αποτελούν μονάδες των καλύτερων μάχιμων δυνάμεων των δύο χωρών της Δύσης. γ. Η αιτία του βομβαρδισμού ήταν, ότι σε αυτό το στρατόπεδο εκπαιδεύονταν (ακόμη και τώρα!) ισλαμιστές στον προσχηματικό Free Syrian Army τον οποίον ενισχύουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εναντίον του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Κι αυτό αποδεικνύει το πόσο δύσκολη θα είναι στο μέλλον η καθολική ειρήνευση στην πολύπαθη Συρία.

Όπως προαναφέραμε και διευκρινίζουν οι Adam Entous και Gordon Lubold πριν τον βομβαρδισμό οι Ρώσοι κομάντος Spetsnaz οι οποίοι «επιτηρούσαν» τη βάση των δυτικών κομάντος φρόντισαν (προφανώς ειδοποιώντας τους…) να φύγουν οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι από αυτήν. Βλέπε: http://www.wsj.com/articles/russian-strikes-on-remote-syria-garrison-alarm-u-s-1469137231 και στο Fox News/World: http://www.foxnews.com/world/2016/07/22/russian-warplanes-reportedly-bombed-us-base-in-syria.html

2. Σήμερα οι ΗΠΑ με απειλούμενη από τον Ερντογάν τη βάση του Ιντσιρλίκ βρίσκονται, εν δυνάμει, προ μίας καταστροφής με απείρως μεγαλύτερες επιπτώσεις από εκείνες που είχε η αποτυχημένη πολιτική τους στο Ιράν, επί Σάχη Παχλεβί. Τότε, 4 Νοεμβρίου 1979, κατά την άνοδο των Ισλαμιστών του Αγιατολάχ Χομεϊνί, οι ΗΠΑ, επί Τζίμι Κάρτερ, υπέστησαν δεινή ήττα με το να τους κάψουν αεροσκάφη και ελικόπτερα στο έδαφος και να καταλάβουν την αμερικανική πρεσβεία για περίπου 400 ημέρες. Αποτέλεσμα της αμερικανικής πολιτικής ήταν το Ιράν να φύγει από την άμεση επιρροή των ΗΠΑ και σήμερα να βρίσκεται στενότατα συνδεδεμένο με τη Ρωσία σε τέτοιο σημείο ώστε κάποιοι, ορθά, να μιλούν για σιδερένια συμμαχία Ρωσίας-Ιράν-Κίνας.

3. Αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς το γεγονός, ότι ο σημερινός κίνδυνος στο Ιντσιρλίκ οφείλεται στο ότιοι ΗΠΑ, δια του προέδρου Μπάρακ Ομπάμα, ενέκριναν την αποστολή πυρηνικών βομβών B61-12, (και όχι των παλαιών Β61 που γράφουν οι αναλυτές), αλλά και άλλων τύπων βομβών, στην Τουρκία. Δηλαδή κατέστησαν, εν δυνάμει, πυρηνική δύναμη την Τουρκία του Ερντογάν. Τη διασπορά αυτή την έχει καταγγέλλει και ο Χανς Κρίστενσεν (Hans M. Kristensen), διευθυντής του Προγράμματος Πυρηνικών πληροφοριών στην Ομοσπονδία των Αμερικανών Επιστημόνων. Όπως φανερώνει η στοιχειώδης λογική, η κίνηση αυτή αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της «Συμφωνίας για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων», του 1975, άρθρο 2. Έτσι, προκύπτουν αμείλικτα ερωτήματα: τι θα κάνουν οι ΗΠΑ στην περίπτωση που ο Ερντογάν χάσει τον έλεγχο, δημιουργηθούν συνθήκες κατά τις οποίες, π.χ. τρομοκράτες, αποπειραθούν να αρπάξουν ή να βλάψουν τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα; Θα διατάξουν οι ΗΠΑ πυρηνικό βομβαρδισμό του Ιντσιρλίκ;! Είναι σαφές το ποιος άνοιξε την πόρτα του φρενοκομείου, με το να μπορεί σήμερα η Τουρκία του Ερντογάν να παίζει εκβιαστικά παιχνίδια με πυρηνικά τα οποία δεν έπρεπε να βρίσκονται στο έδαφός της. Όμως αποδεικνύονται και δύο ακόμη στοιχεία: α. Το πόσο τραγικά διαψεύδεται η προπαγάνδα περί του επιθετικού ρόλου της Ρωσίας, αφού οι γεωστρατηγικά επιτιθέμενοι με διασπορά πυρηνικών όπλων στην Rimland, είναι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Και β, ότι ο προεδρικός υποψήφιος Ντόναλντ Τραμπ κακώς κατηγορείται με βάση το επιχείρημα, ότι «δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης στο θέμα των πυρηνικών». Γιατί, ήδη κάποιοι άλλοι έχουν προδώσει την εμπιστοσύνη τόσο του αμερικανικού λαού όσο και όλων των άλλων λαών του πλανήτη μη τιμώντας τις υπογραφές που έχουν βάλει στη «Συμφωνία του 1975».

Αλλά, τα γεγονότα στην Τουρκία χειροτερεύουν κάθε μέρα. Η νέα (31/7/2016), δεύτερη σε λίγες μόνο μέρες, περικύκλωση της βάσης Ιντσιρλίκ από όχλο και στρατιώτες δημιουργεί μια εικόνα που εικαστικά θα την απέδιδα ως εξής: ο Ερντογάν να βρίσκεται στο σκοτεινό δωμάτιο της…Rimlandκαθισμένος σε ένα βαρέλι από το οποίο έχει περιχυθεί παντού μαύρη πυρίτιδα και να ανάβει συνεχώς σπίρτα προκειμένου να δει τι συμβαίνει γύρω του. Η κατάσταση σαφώς συνέχεται με όσα δημιούργησε το πραξικόπημα.

Οι ΗΠΑ και η Δύση, οι μεγάλοι χαμένοι της υπόθεσης, έχουν τις δικές τους έμμεσες ή και άμεσες ευθύνες. Το ηπιότερο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι, ότι τους ξέφυγε η κατάσταση, ενώ έκαναν τα πάντα επί δεκαετίες για να εκθρέψουν τον τουρκικό Μινώταυρο μέσα στον απολύτως αδιέξοδο λαβύρινθο της πολιτικής τους. Από την άλλη μεριά, η Ρωσία, αφού ήδη επέβαλλε τη γεωπολιτική της στρατηγική στη γειτονία της, Γεωργία, Κριμαία, Ουκρανία, Ιράν, Αρμενία, Ναγκόρνο – Καραμπάχ, κ. α., κερδίζει διαρκώς ερείσματα στη Συρία. Έτσι είχε κάθε λόγο να παρακολουθεί «στενά» τις εξελίξεις (πιο στενά δεν υπάρχει…) στο τουρκικό πραξικόπημα και να οδηγήσει τα πράγματα εκεί που ήθελε. Αυτό για κάθε σκεπτόμενο ήταν μία κίνηση εκ των ων ουκ άνευ, εκτός, φαίνεται, από τα χρυσοπληρωμένα Think Tanks των ΗΠΑ.

Αντίθετα με όσα φαντάζονται στην Ελλάδα οι τουρκοφάγοι νεο-κατακτητές της Κωνσταντινούπολης (μέσω του Βλαδίμηρου Πούτιν…), σήμερα, η Μόσχα έχει ξεκάθαρο στρατηγικό συμφέρον να μη πέσει ακόμη ο Ερντογάν. Ακριβώς λόγω της καταφανούς όξυνσης των σχέσεών του με τις ΗΠΑ. Και φυσικά προκύπτει ένα κυνικό-στρατηγικό δίλημμα, αφού πάντοτε όλα τα ανάλογα διλήμματα είναι κυνικά: τι συμφέρει σήμερα περισσότερο τη Μόσχα; α. μία διαμελισμένη από τους Αμερικανούς Τουρκία, ή, β. μια ακόμη χώρα υποταγμένη στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και μάλιστα, αν καταστεί εφικτό, αυτή να είναι έναπρώην μέλος του ΝΑΤΟ που, γιατί όχι, να γίνει στο μέλλον και μέλος της Ευρασιατικής συμμαχίας; Βέβαια η Τουρκία έχει μια σοβαρή… ιστορική παράδοση στο να αλλάζει στρατόπεδα. Κι αυτό το ξέρει η Ρωσία η οποία δείχνει έτοιμη για όλα. Ακόμη και για μία Τουρκία σε ρόλο νέας Συρίας, όπου ο κάθε εμπλεκόμενος θα παίρνει το κομμάτι του.

Εδώ σημειώνουμε, και κάτι ακόμη που έχει μεγάλη σημασία. Το 2021 η Ρωσία θα πρέπει να υπογράψει εκ νέου με την Τουρκία τη «Συνθήκη του Καρς», η οποία ανανεώνεται κάθε 25ετία. Με αυτήν παγίως διακυβεύεται το 30% των τουρκικών εδαφών τα οποία έχει παραχωρήσειεθελοντικά η Σοβιετική Ένωση στην Τουρκία, το 1921. Έτσι, είναι σαφές ότι αυτός που δεν βιάζεται είναι η Ρωσία. Σε κάθε περίπτωση τον χρόνο που κερδίζει σε όλα τα επίπεδα τον χάνουν οι αντίπαλοί της.

Με αυτά τα αδιαμφισβήτητα δεδομένα ένα είναι βέβαιο: ότι ο Ερντογάν δεν μπορεί να κρατήσει στην ίδια μασχάλη τρία καρπούζια τόσο μεγάλα, όπως ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ρωσία.

Προς το παρόν ο Τούρκος πρόεδρος κάθε μέρα αποδυναμώνεται στο εσωτερικό και το εξωτερικό, πιστεύοντας ότι …δυναμώνει. Συνεχίζει να διαλύει τον τουρκικό στρατό (έχει απολύσει ή συλλάβει περισσότερους από το 44% των αξιωματικών). Μετατρέπει σταδιακά την Τουρκία σε κάτι που μοιάζει μεΙσλαμική νεο-κομμουνιστική χώρα, αφού τα πάντα ελέγχονται από ένα μόνο κόμμα. Έτσι κατάργησε τις Παραγωγικές Σχολές Αξιωματικών, και διέταξε να μορφώνονται, προφανώς από ισλαμιστές πολιτικούς ινστρούχτορες, σε κάποιο πανεπιστήμιο. Διέταξε τους στρατηγούς του να παίρνουν διαταγές από τον ΥΠΕΘ και τους κατά τόπους Νομάρχες. Μόνο που κάτι τέτοιες κινήσεις δεν μπορούν να αναστείλουν τις κοσμογονικές κινήσεις που ήδη συντελούνται στην περιοχή, και έχουν ξεκινήσει στις τεκτονικές πλάκες τηςRimland οι οποίες κυριολεκτικά συγκρούονται κάτω από τα νερά του Κεράτιου κόλπου. Σύντομα οι εξελίξεις στη Ροζάβα και τη Β. Συρία, θα οδηγήσουν στη δημιουργία (και τυπικά) του νέου Κουρδικού κράτους, δηλαδή στην υλοποίηση του πρώτου χειρότερου εφιάλτη της Τουρκίας.

Ακόμη, ο Τούρκος πρόεδρος, δεν μπορεί να αγνοήσει μια σειρά από επιφανείς γνώμες που διατυπώθηκαν δημόσια εις βάρος της Τουρκίας και αποτυπώνουν το κλίμα και το ρήγμα με ΝΑΤΟ, ΗΠΑ. Οπρώην επικεφαλής των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων Ευρώπης, στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ, έχει πει: «Ας είμαστε ξεκάθαροι. Το Ισλαμικό Κράτος δεν είναι απλώς μια τρομοκρατική οργάνωση. Είναι μια σουνιτική τρομοκρατική οργάνωση»… «κι αυτό σημαίνει ότι στοχοποιεί τους σιίτες και εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας, παρά το γεγονός ότι αποτελεί απειλή και για τις χώρες αυτές»…« εξάλλου πάντα υπάρχει η σκέψη ότι η Τουρκία με κάποιο τρόπο υποστηρίζει το ΙΚ. Κάποιος αγοράζει το πετρέλαιο που το ΙΚ πουλά. Το πετρέλαιο που διοχετεύεται μέσω του εδάφους κάποιων. Για μένα περνά μέσω Τουρκίας, αν και οι Τούρκοι ποτέ δεν το παραδέχτηκαν».

Όπως και την απολύτως καταδικαστική γνώμη του απόστρατου Αμερικανού υποστράτηγου Πολ Βάλελι, η οποία πήρε μεγάλη δημοσιότητα στα αμερικανικά και ευρωπαϊκά ΜΜΕ: «η σημερινή Τουρκία επιδιώκει την αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.» … «η Τουρκία συνεργάζεται στενά με το Ισλαμικό Κράτος και για αυτό πρέπει να εκδιωχθεί από το ΝΑΤΟ»…«Επί δεκαετίες η Τουρκία χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων, τα οποία, κατά κανόνα, δεν συμπίπτουν με αυτά της συμμαχίας».

Με αυτά ως αδιαμφισβήτητα γεγονότα η Τουρκία μετά το πραξικόπημα είναι κυριολεκτικά μια άλλη χώρα. Ενώ, είναι δεδομένο, ότι και το ρολόι της παγκόσμιας Γεωστρατηγικής στην πυρίκαυστη ζώνη της Rimlandπλησιάζει στην κρίσιμη δωδεκάτη ώρα.

Ας ευχηθούμε, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, να μη συμβούν τα χειρότερα. Να βρεθεί ειρηνική λύση. Θα ήταν τραγικό ένας νέος, Γος παγκόσμιος πόλεμος να ξεκινήσει αυτή τη φορά από την Τουρκία και εξ’ αιτίας αυτής.

 ΠΗΓΗ