«Ηττηθήκαμε»

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη

-Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης μας ήρθε έτοιμο
-Πριν την εκλογική νίκη υπήρχαν φαινόμενα φατριασμού και είχε αυτονομηθεί το γραφείο του προέδρου
-Κάποιοι ήθελαν κυβέρνηση με κάθε τρόπο, ακόμα και με εκπτώσεις
-Στη μηχανορραφία δεν ήμασταν καλοί όπως η άλλη πλευρά
-Η πορεία του συμβιβασμού είχε ξεκινήσει από το 2013
-Αν ο Συριζα έλεγε από το 2010 ότι συμφωνεί με το 70% του μνημονίου, θα είχε μικρότερο ποσοστό από τη ΔΗΜΑΡ
– Το μνημόνιο συμφωνήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου. Από εκεί και πέρα γινόταν μια διαπραγμάτευση εντός της πολιτικής της λιτότητας, ζητώντας κάποια δωράκια και κάποια φύλλα συκής
-Η κριτική των «53» ήταν σε μεγάλο βαθμό ψευδεπίγραφη
-Ουδέποτε ήταν όνειρό μου μια θέση στην κυβέρνηση. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Δίλημμα δεν υπήρχε. Ήταν δεδομένο για μένα ότι θα μείνω απέξω

Συνέντευξη

«Ο Σύριζα καρπώθηκε το κίνημα των πλατειών χάρη στην ιστορία του και γιατί είχε αποδείξει ότι αγωνίζεται για τα συμφέροντα των πολλών» υποστηρίζει ο καθηγητής και πρώην υπεύθυνος για την Οικονομική Πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Μηλιός, ο οποίος είναι από τους ελάχιστους που ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν έτοιμος να κυβερνήσει. Η έκβαση της υπόθεσης αυτής όμως δεν ήταν θετική, όπως λέει στην συνέντευξη και παραδέχεται ότι ηττήθηκε και αυτός και όλοι όσοι υποστήριζαν μία εναλλακτική πολιτική πρόταση ενάντια σε αυτήν της λιτότητας και των μνημονίων.

«Δεν υπάρχει διέξοδος στην κρίση που να ικανοποιεί όλες τις πλευρές, γιατί τα συμφέροντα των πλευρών συγκρούονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να διαλέξει πλευρά, την πλευρά της εργασίας» αναφέρει ο κ.Μηλιός, πράγματα που ήταν αυτονόητα στο παρελθόν, αλλά όχι πια.

Ο Γιάννης Μηλιός μιλάει για πρώτη φορά αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές της περιόδου που προηγήθηκε των εκλογών του 2015, τότε που ήταν υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής. Μία από τις σημαντικές αποκαλύψεις είναι ότι το περιβόητο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης όχι μόνο δεν το συνέγραψε ο ίδιος αλλά δεν είχε καμία συμμετοχή σε αυτό, καθώς όπως λέει: «Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήρθε ξαφνικά από κάπου έτοιμο. Μας διανεμήθηκε ένα προσχέδιο από το γραφείο του προέδρου».

«Ορισμένα πράγματα από τα δικά μας ενσωματώθηκαν. Είχε ένα στυλ των παλαιών κομμάτων, περίπου υπόσχονταν σε όλους όλα και είχε μια κεντρική ιδέα ότι το πρόβλημα είναι της χώρας γενικώς».

Γιατί δεν αντέδρασε τότε; «Έκανα εσωτερική κριτική, τα είπα στο κόμμα, είναι καταγεγραμμένα αυτά από την κεντρική επιτροπή του Ιουνίου του 2014».

Ο Γιάννης Μηλιός μιλάει για σαφή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ πριν την ανάληψη της εξουσίας. «Το να μεταθέσουμε το σύνθημα μας από το να πληρώσουν οι πλούσιοι, στο «παραγωγική ανασυγκρότηση- ανάπτυξη», που είναι το ίδιο με αυτό που λέει η ΝΔ ως «ανάπτυξη», σημαίνει και μια άλλου τύπου στρατηγική , μια άλλη σχέση με τα κυρίαρχα συμφέροντα, σημαίνει μια μετάλλαξη προς έναν χώρο της κεντροαριστεράς, που δεν θα μας βγει σε καλό».

Αναφερόμενος στην προ διακυβέρνησης εποχή, περιγράφει ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση για το που θα πήγαιναν. «Εκεί είδαμε περίεργα πράγματα να γίνονται. Αναπτύχθηκε ένας φατριασμός, αυτονομήθηκε το γραφείο του προέδρου, διάφορα πράγματα έγιναν εκείνη την περίοδο».

«Όσο πλησίαζε προς την τελική εκλογική νίκη, φαίνεται ότι μια ηγετική ομάδα προσανατολιζόταν όλο και περισσότερο προς την ιδέα της κυβέρνησης με κάθε τρόπο ακόμα και με εκπτώσεις».

Αίσθηση όμως κάνει και αυτό που λέει ο Γιάννης Μηλιός για την φορολογική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που αγνοήθηκε, ειδικά αν συσχετιστεί με το ότι στα δύο σχεδόν δύο χρόνια που κυβερνά, κανένα αποτέλεσμα δεν έχουν να επιδείξουν στην φοροδιαφυγή.

«Το φορολογικό πρόγραμμα που είχαμε επεξεργαστεί, μπήκε στο περιθώριο. Το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης δεν ήταν πειστικό στο που θα βρουν τα χρήματα. Από αυτό το πρόγραμμα δεν υπήρχε ούτε μία λέξη».

Η απόφαση για το τρίτο μνημόνιο υποστηρίζει ότι λήφθηκε μία μέρα μετά την απόφαση του ελληνικού λαού με 61% μη αποδοχής του μνημονίου στο δημοψήφισμα. «Η πορεία αυτή είχε ξεκινήσει από το 2013 αλλά είχε φτάσει σε σημείο μη επιστροφής στα μέσα του 2014».

«Είχε κυριαρχήσει μία αντίληψη ότι οι πολιτικές λιτότητας ήταν απλώς λάθος επιλογές, και κάποιοι έξυπνοι, που είμαστε εμείς θα τους εξηγήσουμε αυτό το λάθος που κάνουν και αμέσως θα το διορθώσουν, πράγμα εξωφρενικό, γιατί δεν ήταν ένα λάθος, ήταν και είναι μια ταξική πολιτική που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα».

«Ηττηθήκαμε»

Ο Γιάννης Μηλιός αναφέρει ότι ο Γιάννης Δραγασάκης ήταν από τους βασικούς εκφραστές της άποψης που κυριάρχησε τελικά: «Και οι πάνω και οι κάτω, οι άνεργοι, οι φτωχοί και το μεγάλο κεφάλαιο έχουν τα ίδια συμφέροντα, που είναι μόνο η ανάπτυξη… τέτοια έλεγαν. Αυτή η πολιτική , που είναι και με τον μεν και με τον δε, σημαίνει ότι τελικά θα ακολουθήσει την πολιτική του ισχυρού δηλαδή του από πάνω».

Λέει και κάτι άλλο όμως ο κ. Μηλιός, αυτή τη φορά για τον Γιάνη Βαρουφάκη. «Θυμηθείτε τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών στις 8 Φεβρουαρίου 2015, που είπε ότι συμφωνούμε με το 70% του μνημονίου»!

«Αν ο Συριζα έλεγε από το 2010 ότι συμφωνεί με το 70% του μνημονίου, θα είχε μικρότερο ποσοστό από τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη. Ούτε ο Δραγασάκης -που δεν ξέρω τι πίστευε- δεν θα μπορούσε να το πει αυτό, ότι συμφωνεί με το 70% του μνημονίου. Φέρανε όμως έναν άνθρωπο που μπόρεσε να το πει. Και το είπε με πολλούς τρόπους. Ότι επειδή έχουμε κρίση, τα συμφέροντα κεφαλαίου και εργαζομένων είναι κοινά. Πως όμως γίνεται να είναι κοινά; Ο μεν θέλει να μειώσει το κόστος και του άλλου το κόστος αυτό είναι το βιοτικό του επίπεδο. Που είναι τα κοινά συμφέροντα;»

Για το Eurogroup στις 20 Φλεβάρη 2015

«Εγώ έμαθα για την απόφαση αυτή στις 17 Φεβρουαρίου. Στις 18 είχα συμφωνήσει να παραβρεθώ σε ένα από τα ιδιωτικά κανάλια σε μία πρωινή εκπομπή. Πήρα στις 7.00 το πρωί και δήλωσα ότι ήμουν άρρωστος και λυπόμουν που δεν μπορώ να βγω στην εκπομπή. Εκτοτε δεν ξαναβγήκα ως ΣΥΡΙΖΑ ποτέ σε κανένα ΜΜΕ (παρότι ήμουν ακόμα υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής). Είχα μάθει ότι θα υπέγραφαν αυτή την συμφωνία, που κατά τη γνώμη μου ήταν μνημόνιο. Το μνημόνιο συμφωνήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου. Από εκεί και πέρα γινόταν μια διαπραγμάτευση εντός της πολιτικής της λιτότητας, ζητώντας κάποια δωράκια και κάποια φύλλα συκής. ‘Έκανα κριτική και έκτοτε πρότεινα μια άλλη πορεία».

«Φαινόταν ότι τα πράγματα πήγαιναν άσχημα. Με αυτή την αβεβαιότητα και την αμφιθυμία που είχε η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα θα πήγαιναν άσχημα. Μια μερίδα του κόσμου έβγαζε τα χρήματα έξω. Φαινόταν ότι η στάση των θεσμών θα οδηγούσε στο κλείσιμο των τραπεζών. Φαινόταν ότι όλες οι εξαγγελίες πήγαιναν στις καλένδες».

Για τις αιτίες τις ήττας όσων διαφώνησαν με την στροφή του κόμματος λέει:

«Ηττηθήκαμε για πολλούς λόγους που τελικά είχαν ως αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει πολιτική ζωή. Αυτό που συνέβαινε ήταν μια πολιτική διαδικασία σε επίπεδο Κεντρική Επιτροπής κυρίως, η οποία είχε μια ηγεμονική κατεύθυνση, που λίγο ή πολύ προδίκαζε τις αποφάσεις. Και δεύτερον στην τακτική, στην μηχανορραφία δεν ήμασταν τόσο καλοί όσο ήταν από την άλλη πλευρά».

Καυστικός όμως είναι και για τους περίφημους «53», οι οποίοι ενώ υποτίθεται ότι ασκούσαν κριτική από αριστερά στον Αλέξη Τσίπρα, εντέλει τα αποδέχθηκαν όλα και παρέμειναν στην κυβέρνηση. « Ένα τμήμα της κριτικής που προερχόταν από τους «53» ήταν σε μεγάλο βαθμό ψευδεπίγραφη. Ήταν μια κριτική που λειτουργούσε ως ένα προκάλυμμα και ταυτόχρονα ως συκοφάντηση άλλων προσώπων, στους οποίους αποδίδονταν διαφορετικές απόψεις, απλώς για να υποστηριχθεί αυτό που έγινε. Ένα «yes» σε οτιδήποτε και αν προέκυπτε, γιατί δεν νομίζω ότι όλοι αυτοί ήξεραν με ακρίβεια τι παιζόταν».

Είναι στεναχωρημένος με την έκβαση, παραδέχεται αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα λέει, γιατί «δεν μπορεί να ξέρει κανείς από πριν τι θα γίνει».

«Αναγνωρίζω πολλά λάθη που μπορεί να γίνανε. Λάθη τακτικής ή οτιδήποτε άλλο. Δεν μπορείς όμως να μην κάνεις λάθη όταν είσαι σε μια τέτοια ιστορική συγκυρία. Η προσπάθεια άξιζε τον κόπο».

Πρόταση να γίνει υπουργός του έγινε, αποκαλύπτει, αλλά αρνήθηκε. «Ουδέποτε ήταν όνειρό μου μια θέση στην κυβέρνηση. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Δίλημμα δεν υπήρχε. Ήταν δεδομένο για μένα ότι θα μείνω απέξω».

«Υπήρχε μια εναλλακτική που δεν εφαρμόστηκε. Δεν ξέρουμε αν θα ήταν νικηφόρα. Για να το ξέρουμε θα έπρεπε να την είχαμε εφαρμόσει».

 ΠΗΓΗ