Στην χώρα των Μπαλαούρηδων: Θα ψηφίσουν τις ομαδικές απολύσεις για να μείνουν στην εξουσία

Ο βουλευτής Γεράσιμος (Μάκης) Μπαλαούρας μιλάει κατά τη διάρκεια της 3ης ημέρας του 2oυ Συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ: "Με την Αριστερά μπροστά για την Ελλάδα που μας αξίζει", στο κλειστό γυμναστήριο του Τae Kwon Do, Παλαιό Φάληρο, Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ

Ακούγοντας μια συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μάκη Μπαλαούρα τα συναισθήματα διαδέχθηκαν το ένα το άλλο με την εξής σειρά: έκπληξη, αμηχανία, συνειδητοποίηση, ντροπή, οργή.

Ο κύριος Βουλευτής ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να βρεθεί η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο ενδεχόμενο να αναγκασθεί να ψηφίσει την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. 

Και αφού κάτι ψέλλισε ο κ. Μπαλαούρας για το μνημόνιο που “δεν είναι δικό μας και μας το επέβαλλαν” έκανε την κορυφαία δήλωση που καταλαμβάνει επαξίως μια θέση δίπλα στις δεκάδες δηλώσεις του αρχηγού του που μπήκαν στο άλμπουμ του πολίτικού αμοραλισμού και του πιο άθλιου πολιτικαντισμου. 

Είπε ο κ. Μπαλαούρας ότι “το θέμα είναι να μην υποστούμε στρατηγική ήττα και να μην φύγουμε από τον στρατηγικό στόχο μας”, θεωρώντας ότι υπό αυτές τις προϋποθέσεις ίσως θα…θυσιασθεί και θα ψηφίσει και την άρση των ομαδικών απολύσεων, που εάν για τον Άδωνι Γεωργιάδη είναι βήμα μεταρρυθμιστικό για έναν που στοιχειωδώς έχει τσίπα και δηλώνει αριστερός αποτελεί θέμα ταμπού. 

Η οργή που διαδέχθηκε την έκπληξη ήταν γιατί με τόσο απροκάλυπτο τρόπο ο κ. Μπαλαούρας ανέδειξε αυτό που είναι η κυβερνητική πολιτική. 

Ο στρατηγικός στόχος είναι να μείνουν στην εξουσία. Και για να μείνουν στην εξουσία όχι μόνο το Τρίτο Μνημόνιο θα εφαρμόσουν, αλλά Τέταρτο και Πέμπτο Εξάλλου το είχε πει ο πρώτος διδάξας: γλυτώσαμε τα χειρότερα… 

Έτσι δικαιολογεί ο κ. Τσίπρας κάθε ημέρα τα όσα συμβαίνουν στην χώρα από τους λανθασμένους πειραματισμούς του. Μα είναι η κυβέρνηση που σχεδόν πανηγυρίζει γιατί ο προϋπολογισμός θα έχει κοινωνικό μέρισμα και έκτακτη βοήθεια για τους φτωχούς. 

Αφού συνέβαλλε στην φτωχοποίηση ακόμη περισσοτέρων Ελλήνων, αφού έκανε την μεσαία τάξη, να σέρνεται στα ταμεία ανεργίας και να ζει με την σύνταξη της γιαγιάς, τώρα έρχεται να μοιράσει κοινωνική προστασία για τους ασθενέστερους. 

Μας έκαναν φτωχούς και τώρα μοιράζουν συσσίτια. Και θέλει να του πούμε και μπράβο! Γιατί δεν μας λέει ο κάθε κύριος Μπαλαούρας ποια θεωρεί δηλαδή στρατηγική ήττα που μπροστά της, είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα; Εκτός φυσικά από την απώλεια της βουλευτικής αποζημίωσης του.

Αλλά αυτά τα ερωτήματα που προκαλούν οργή δεν έχουν πραγματικό περιεχόμενο για όσους παρακολουθήσαν την επίσκεψη Ομπάμα στην Ελλάδα. 

Τον τρόπο με τον οποίο βρέθηκε να κοιτάζει τις μύτες στο λουστρίνι του, να κοιτάζει την ώρα στο ρολόι του, να κουνιέται στην μπερζέρα λες και είχε καρφιά, να καρφώνει το βλέμμα στο νταβάνι του Μαξίμου και το μυαλό του να ταξιδεύει την ώρα των προπόσεων στο Προεδρικό Μέγαρο.

Τον πρωθυπουργό που μια σκίζει τα ιμάτια του και κηρύσσει εθνικό αγώνα για την μείωση του χρέους, την άλλη βάζει τον εκπρόσωπο του να μας εξηγεί ότι και με την ρύθμιση του χρέους, την άλλη βάζει τον εκπρόσωπο του να μας εξηγεί ότι και με την ρύθμιση του χρέους οι πολίτες δεν θα καταλάβουν και πολλά… 

Την μια που βλέπει σύμμαχο του το ΔΝΤ, την άλλη, εχθρό του. Στον μόνο που έχει μείνει πιστός και σούζα είναι η κ. Μερκελ. Μέχρι να έρθουν και οι γερμανικές εκλογές να απελευθερωθεί η κ. Μερκελ και να δώσει το πράσινο φως στον Σόιμπλε για να “στρώσει” τα κακομαθημένα παιδιά της Αθήνας… Και η έγνοια του κ. Τσίπρα, του πρωθυπουργού του Μπαλαουρα ,είναι να ανοίξει γραφείο πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη, να βολέψει κανένα από τα παιδιά που περιφέρονταν στα κομματικά γραφεία, ε και να τους βάλει να τσακώνονται με το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης… Ο θίασος που κοροϊδεύει εδώ και έναν χρόνο ότι όλο κλείνει την αξιολόγηση, ότι όλο έρχεται η απάντησή, ότι όλο βελτιώνονται τα “νούμερα”. Με την χώρα να βουλιάζει, την κοινωνία να διαλύεται. 

Και εκείνος να μπερδεύεται με την εκφορά του “ρ”, να κοιτάζει τις μύτες στο λουστρίνι και αδυνατώντας να ακολουθεί τον Μπαράκ Ομπάμα στους συλλογισμούς του περί Δημοκρατίας, Παγκοσμιοποίησης Ανισοτήτων, να του παραδίδει τη λίστα με τα εθνικά θέματα και τα οικονομικά αιτήματα. Αλλά στην χώρα των Μπαλαουρηδων δεν μπορούσε να συμβεί τίποτα άλλο… Έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν και με τους οποίους όλοι αρχίζουμε να μοιάζουμε και πιο πολύ.