Ο δράστης της πτώχευσης

«Ο κ. Βενιζέλος περιέγραψε το σχέδιο του κ. Σόιμπλε, σχετικά με την οικειοθελή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, τονίζοντας πως εάν το αποδεχόταν η Ελλάδα θα βίωνε τις τραγικές συνθήκες της Βενεζουέλας – ενώ ο κ. Σόιμπλε είχε παραδεχθεί πως οι συνέπειες του σχεδίου του θα ήταν μεν μία ανθρωπιστική κρίση τεραστίων διαστάσεων στην Ελλάδα, αλλά είχε την πρόθεση να βοηθήσει με μερικά δις €, καθώς επίσης με το στήσιμο μίας αερογέφυρας τροφοδοσίας της χώρας μας με βασικά προϊόντα και φάρμακα.

Όσον αφορά δε τις τραπεζικές καταθέσεις, το σχέδιο προέβλεπε την ανάληψη 8 ευρώ την ημέρα ή 50 € την εβδομάδα, τα οποία θα ήταν όμως σφραγισμένα – έως ότου τυπωθούν νέα νομίσματα, δηλαδή δραχμές. Επομένως, δεν μπορούσε να συμφωνήσει με κάτι τέτοιο» (οπότε παραδέχεται έμμεσα πως ήταν αναγκασμένος να συμβιβαστεί με οτιδήποτε άλλο).

Εν πρώτοις απορεί κανείς σχετικά με το πώς μπορεί να εκβιαστεί μία χώρα, οπότε να αναγκασθεί να συμβιβαστεί με την οικιοθελή, με την εκούσια δηλαδή έξοδο της από την Ευρωζώνη. Με απλά λόγια, ποιός θα ήταν ο λόγος για να συμφωνήσει μόνη της να αυτοκτονήσει;

Εν προκειμένω θα μπορούσε να απαντήσει κανείς ότι θα υποχρεωνόταν να το κάνει, μέσω του σταματήματος της παροχής ρευστότητας εκ μέρους της ΕΚΤ – η οποία δεν διστάζει να προβεί σε τέτοιου είδους «παρανομίες», κρίνοντας από αρκετά γεγονότα στο παρελθόν. Κάτι τέτοιο άλλωστε συμπεραίνεται από τα σφραγισμένα 8 € την ημέρα που αναφέρθηκαν – λόγω των οποίων θα υποχρεωνόταν η Ελλάδα να επιστρέψει στη δραχμή.

Τι αλήθεια θα εμπόδιζε όμως την Ελλάδα τότε, όταν δεν είχε υπογράψει ακόμη το PSI, να προβεί σε στάση πληρωμών, προκαλώντας τεράστια προβλήματα στο ήδη υπερχρεωμένο τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης; Πόσο μάλλον αφού είχε τη δυνατότητα να μετατρέψει σχεδόν όλα της τα εξωτερικά χρέη (90%) σε δραχμές με μία απλή απόφαση της Βουλής, οπότε θα μπορούσε απλά να τυπώνει δραχμές και να πληρώνει, ενώ δεν είχε υποθηκεύσει ακόμη το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της, ούτε είχε υπογράψει το αγγλικό δίκαιο; Όταν ο ιδιωτικός της τομέας ήταν ακόμη υγιής, οι τράπεζες επίσης, ενώ δεν είχε υποστεί τις ζημίες άνω του 1 τρις € που της προκάλεσαν τα μνημόνια;

Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε η Ελλάδα έτσι απλά να εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη, η συμμετοχή στην οποία είναι αμετάκλητη; Πόσο μάλλον από τη μία ημέρα στην άλλη, όταν όλοι γνωρίζουμε πως οι πολύ πιο απλές διαδικασίες εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ θα διαρκέσουν τουλάχιστον δύο χρόνια; Με ποιό θεσμικό δικαίωμα, πώς νομιμοποιούταν δηλαδή να την υποχρεώσει να «παραιτηθεί» από τη νομισματική ένωση ο γερμανός υπουργός οικονομικών;

Ισχυριζόμενος όλα αυτά ο κ. Βενιζέλος δεν δικαιώνει την τρομακτική κυβίστηση του κ. Τσίπρα, αφού λογικά θα αντιμετώπισε το ίδιο δίλημμα της υποταγής και της λεηλασίας με εναλλακτική λύση τη δραχμή και τη χρεοκοπία; Έχοντας όμως ένα τεράστιο μειονέκτημα σε σχέση με τον κ. Βενιζέλο, όπως το PSI που είχε υπογραφεί, καθιστώντας τη χώρα κυριολεκτικά έρμαιο των δανειστών της;

Τέλος, πώς γνώριζε ότι οι Έλληνες ήθελαν να υπογραφεί το PSI και με ποιό δικαίωμα δεν ζήτησε την άποψη τους, όπως σχεδίαζε ο τότε πρωθυπουργός με το δημοψήφισμα;

Χωρίς να επεκταθούμε σε άλλες λεπτομέρειες, έχουμε την άποψη πως οι άνθρωποι είναι καλύτερα να αποδέχονται τα λάθη τους αφού, όταν προσπαθούν να τα καλύψουν, κάνουν ακόμη περισσότερα. Είτε το δέχεται πάντως ο συμπαθέστατος κ. Βενιζέλος είτε όχι, η Ελλάδα χρεοκόπησε επί της δικής του θητείας  – αφού το PSI είναι συνώνυμο με την επίσημη πτώχευση της, καθώς επίσης με την ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας.

Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στον τομέα της πολιτικής φαντασίας – η οποία σπάνια «άπτεται» της πραγματικότητας. Πρόκειται για την προσωπική μας άποψη φυσικά, την οποία δεν είναι απαραίτητο να συμμερίζονται οι Έλληνες – θεωρώντας πως έχουμε το δικαίωμα να την εκφράζουμε ελεύθερα.

 ΠΗΓΗ