Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ - ΑΛΛΑ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΝΔ

Η ΝΔ γυρίζει σελίδα - Έγινε η μεγάλη ανατροπή – Τζιτζικώστας: «Συγχαρητήρια στο ΝΕΟ πρόεδρο» - 53% έναντι 47% θα είναι το τελικό αποτέλεσμα, εκτιμούν συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη.

Αν και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η επίσημη διαδικασία της καταμέτρησης των ψήφων για τις εκλογές της ΝΔ, όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει ήδη κόψει πρώτος το νήμα και είναι πλέον ο νέος αρχηγός της γαλάζιας παράταξης, παρά τις αρχικές εκτιμήσεις που ήθελαν τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη να προηγείται. 

Επίσημες ανακοινώσεις αναμένεται να γίνουν αργότερα όταν θα ολοκληρωθεί η καταμέτρηση ενός μεγάλου μέρους των ψήφων, ικανό να δώσει ασφαλή συμπεράσματα για τη διαφορά των δυο μονομάχων. 

Στο στρατόπεδο του κ. Μεϊμαράκη εξέφραζαν, τα πρώτα λεπτά μετά το κλείσιμο της κάλπης, τη βεβαιότητα ότι η διαφορά θα είναι μεγάλη, την ώρα που στο επιτελείο του κ. Μητσοτάκη ζητούσαν υπομονή μέχρι να αρχίσει να ενσωματώνεται η Αττική.

Λίγο αργότερα, οι συνεργάτες του Κ.Μητσοτάκη ανέφεραν ότι πλέον υπάρχει εικόνα «καθαρής νίκης» σε πανελλαδικό επίπεδο και κάνοντας την τελική πρόβλεψη προέβλεψαν διαφορά 6% (53% - 47%).

Όσο ενσωματώνονται τμήματα από την Αττική και την Κεντρική Μακεδονία, η εικόνα ξεκαθαρίζει υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι ενδεικτικό ότι ο κ. Μητσοτάκης κερδίζει ακόμη και την Α' και Β' Θεσσαλονίκης, με πιο χαρακτηριστικό το εκλογικό κέντρο του Βελλίδειου και τις Σέρρες.

Λίγο πριν τις 21:00 το βράδυ και με καταμετρημένο το 50,82% της Επικράτειας, ο κ. Μητσοτάκης πέρασε για πρώτη φορά μπροστά με 50,15 έναντι 49,82 του κ. Μεϊμαράκη.

Τελικά το παιχνίδι γύρισε υπέρ του Μητσοτάκη και πλέον ανατρέπονται όλα τα δεδομένα. 

Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα πάντως δείχνουν σαφές προβάδισμα του Κυριάκου Μητσοτάκη με τις κάλπες της Αττικής και της Θεσσαλονίκης να κρίνουν το μεγάλο νικητή. 

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίρνει κεφάλι στη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας, γεγονός που κρίνει σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα. Αντίθετα ο κ. Μεϊμαράκης προηγείται σε αρκετές περιοχές της περιφέρειας.

To «tweet» Τζιτζικώστα που έδειξε τον νέο πρόεδρο

Με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Τwitter, ο Απόστολος Τζιτζικώστας αποκάλυψε - εμμέσως πλην σαφώς - το νέο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας.

«Συγχαρητήρια στο ΝΕΟ Πρόεδρο! Από αύριο όλοι μαζί θα δουλέψουμε σκληρά για μια μεγάλη, ενωμένη, ανανεωμένη και δυνατή Νέα Δημοκρατία!», έγραψε χαρακτηριστικά ο κ. Τζιτζικώστας.

Λίγο αργότερα ανέβασε ακόμα ένα Tweet στο οποίο έδειχνε ξεκάθαρα τη στήριξή του στον Κυριάκο Μητσοτάκη: 

Και για όσους ΕΜΕΙΝΑΝ με την απορία: Συγχαρητήρια στον Κυριάκο Μητσοτάκη!

newsbomb.gr

Υποθαλάσσια Θεσσαλονίκης: Τα σκάνδαλα του Καραμανλή και Σουφλιά που πληρώνει ο Τσίπρας. - 110 εκατ. το νέο φέσι για το οποίο δεν μιλά κανείς

Όλοι "το παίζουν" αλλά αυτός που πληρώνει είναι ο εξαθλιωμένος λαός. 

Αποζημίωση πληρώνει ο συνταξιούχος και ο άνεργος και όλοι μαζί τρέχουν στην κάλπη και ψηφίζουν δεξιούς και αριστερούς εθνοπατέρες. 

Τώρα που ο Τσίπρας λέει ότι θα κυνηγήσει τον Ψυχάρη, ο Ψυχάρης του θυμίζει πόσο άχρηστος είναι. Η δημοσίευση από το in.gr.

Ξεπερνά τα 110 εκατ. ευρώ η τοκιζόμενη αποζημίωση που επιδίκασαν τα δικαστήρια υπέρ του παραχωρησιούχου της μηδέποτε κατασκευασθείσης υποθαλάσσιας αρτηρίας Θεσσαλονίκης «Θερμαϊκή Οδός», σύμφωνα με τον υπουργό Υποδομών Χρήστο Σπίρτζη.

Όπως τόνισε την Πέμπτη στη Βουλή, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη κατά τη διάρκεια ακρόασης της νέας διοίκησης της Εγνατίας Οδού, τα χρήματα που πρέπει να δοθούν στην κοινοπραξία, χωρίς αυτή να έχει κατασκευάσει το παραμικρό, ξεπερνούν τα 110 εκατ. ευρώ.

Ο κ. Σπίρτζης σημείωσε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη διαπραγμάτευση του υπουργείου Υποδομών με τον παραχωρησιούχο (η κοινοπραξία Boskalis, Ελλάκτωρ, Archirodon), η οποία, σύμφωνα με προηγούμενες δηλώσεις του, έχει στόχο να «κουρευτούν» τουλάχιστον οι τόκοι της οφειλής, η οποία το 2010 ήταν 67 εκατ. ευρώ, όμως έκτοτε «φουσκώνει» λόγω της επιβάρυνσης των προσαυξήσεων.

Μάλιστα, ο υπουργός Υποδομών ξεκαθάρισε στον κ. Κουράκη ότι «δεν υπάρχει ούτε σκέψη» για αναβίωση της υποθαλάσσιας αρτηρίας, το σχέδιο της οποίας μάλιστα εκ παραδρομής είχε επαναφέρει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη.

Μια «πονεμένη ιστορία»

Η παραχώρηση της υποθαλάσσιας αρτηρίας είναι μία πονεμένη ιστορία, που ξεκίνησε το 2007, με ορίζοντα κατασκευής τεσσάρων ετών και διάρκεια εκμετάλλευσης ως το 2037. Το φυσικό αντικείμενο του έργου προέβλεπε τη δημιουργία ενός ενιαίου διαμπερούς κυκλοφοριακού διαδρόμου μετά διοδίων για τη σύνδεση της Δυτικής Εισόδου της Θεσσαλονίκης με την ανατολική πλευρά της πόλης, συνολικού μήκους 6,2 χλμ., εκ των οποίων 1,24 χλμ. θα αποτελούσαν το υποθαλάσσιο τμήμα.

Το κόστος κατασκευής ανερχόταν σε 472 εκατ. ευρώ, ενώ η συμμετοχή του Δημοσίου, το οποίο θα αναλάμβανε παράλληλα το κόστος των απαλλοτριώσεων και των αρχαιολογικών εργασιών, θα έφτανε τα 100 εκατ. ευρώ.

Κατά του έργου προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη ομάδες πολιτών, ενώ τον Μάρτιο του 2008 το υπουργείο Πολιτισμού υιοθέτησε γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) για κατασκευή του έργου με μετροπόντικα στα 25 μέτρα κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας και όχι 15 μ. όπως προέβλεπε ο αρχικός σχεδιασμός.

Έτσι, έπρεπε να εκπονηθεί νέα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και να αναθεωρηθούν πολλές μελέτες του έργο, ενώ το κόστος αυξήθηκε κατά 150 εκατ. ευρώ. Αυτό οδήγησε στον τερματισμό του έργου.
Στις 30 Ιουλίου 2009 η κοινοπραξία «Θερμαϊκή Οδός», έπειτα από εντολή του διατραπεζικού εκπροσώπου των δανειστριών τραπεζών, προέβη σε καταγγελία της σύµβασης παραχώρησης για γεγονός αθέτησης ∆ηµοσίου. Στις 28 Σεπτεµβρίου 2009 το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ αµφισβήτησε την ισχύ της καταγγελίας και προσέφυγε στη διαιτησία λίγες ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές.

Η απόφαση της διαιτησίας

Τελικά, στις 26 Ιουλίου 2010 δηµοσιεύτηκε η απόφαση του ∆ιαιτητικού ∆ικαστηρίου, το οποίο επιδίκασε 43,7 εκατ. ευρώ υπέρ του παραχωρησιούχου. Το σύνολο των απαιτήσεων που έχουν επιδικασθεί υπέρ της κοινοπραξίας από τη διαιτησία έφτασαν τα 67,8 εκατ. ευρώ, όμως το Ελληνικό Δημόσιο προχώρησε σε παύση πληρωμών με αποτέλεσμα η αποζημίωση έκτοτε να τοκίζεται.

Σύμφωνα με δηλώσεις του τότε υπουργού Υποδομών Δημήτρη Ρέππα, οι απαιτήσεις του παραχωρησιούχου και των τραπεζών ξεπερνούσαν τα 400 εκατ. ευρώ, για ένα έργο που θα κόστιζε συνολικά 450 εκατ. ευρώ. «Μέσα από σκληρές διαπραγματεύσεις στη διαιτησία το Δημόσιο πέτυχε να κατεβάσει το ποσό αυτό στα 67 εκατ. ευρώ» είχε πει.

Στις αρχές του 2014, επί υπουργίας του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, το ποσό είχε ξεπεράσει τα 90 εκατ. ευρώ, λόγω των τόκων. Μάλιστα τον Ιανουάριο του 2015, λίγο πριν από τις εκλογές, το υπουργείο Υποδομών προχώρησε στη δέσμευση προϋπολογισμού 3,7 εκατ. ευρώ για πληρωμή απόφασης διαιτητικού δικαστηρίου της 4ης Οκτωβρίου 2012, ενώ το ποσόν εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ).

Πρόκειται για την πρώτη καταβολή αποζημίωσης προς τον παραχωρησιούχο του έργου στην οποία έχει προχωρήσει το Ελληνικό Δημόσιο.

Αχιλλέας Χεκίμογλου

«Έλληνες, μη τον ακούτε» απαντάει η Ραχήλ Μακρή στους γερμανοτσολιάδες της αριστεράς

«Έλληνες, μη τον ακούτε», έλεγε ο εκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος, όταν οι Γερμανοί έμπαιναν στην Αθήνα την Κυριακή 27 Απριλίου του 1941 ανακοινώνοντας ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός σε λίγο δεν θα ήταν ελληνικός αλλά Γερμανικός και θα μετέδιδε ψέματα.

Κάπως έτσι γίνεται και σήμερα καθώς κάθε γερμανοτσολιάς έχει το site του και μέσω αυτού πουλάει εκδούλευση και καταληστεύει, όπως ακριβώς έκαμναν οι μαυραγορίτες της κατοχής.

Αναμφίβολα η Ραχήλ Μακρή δεν είναι το στερεότυπο συμβιβασμένο ανθρωπάκι που κάθεται στο βουλευτικό έδρανο ψιθυρίζοντας “Ναι σε όλα” και ο τρόπος που επιτίθεται στους παραγωγούς ευήκοων, προς το σύστημα, ειδήσεων, αφυπνίζει και μας φέρνει στο μυαλό φράσεις όπως   «Έλληνες, μη τον ακούτε»,

«Έλληνες, μη τον ακούτε», έλεγε ο εκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος,

Λέει η Ραχήλ Μακρή σε ανάρτησή της.

Έχει πολύ ενδιαφέρον για όσους γνωρίζουν ποιος και τι κρύβεται πίσω από κάθε site και κάθε κανάλι σε αυτή την χώρα, να διαπιστώνει, την εξαργύρωση των εκδουλεύσεων και τον λόγο που οι “κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες” φτιάχνουν site και εφημερίδες που δεν διαβάζουν ούτε οι ίδιοι (πέραν του ξεπλύματος βέβαια).
Όλοι γνωρίζουμε τους ιδιοκτήτες και όλοι την δράση των κουτίων κλπ . Όλοι γνωρίζουμε και την προσπάθεια των καθεστώτων να ελέγχουν όλο τον τύπο.

Αγαπητέ ιδιοκτήτη του σάιτ που έχεις σκιστεί να επιτίθεσαι στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ δεν θέλω να πιστεύω ότι οι υπάλληλοι σου γράφουν άρθρα κατ' εντολή λόγω των 500.000 ευρώ που φέρεται σύμφωνα με δημοσίευμα του δεξιού χεριού του μάξιμου να εισεπραξες. Ούτε ότι η λίστα αυτή που κατέχει το δεξί χέρι του Μαξίμου πήγε στο καλάθι των αχρήστων γιατί με απόφαση της κυβέρνησης χαρίστηκαν τα θαλασσοδάνεια του ΚΕΛΠΝΟ από τα οποία πληρώνονταν δημοσιογράφοι και δόθηκε και νέα επιδότηση. Ούτε οτι οι δημοσιογράφοι της λίστας λιβανίζουν την κυβέρνηση και συκοφαντούν καθημερινά με κάθε τρόπο την ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, τον Λαφαζάνη και άλλους. Τι είμαι βασίλισσα της συνομωσιλογίας; 

 εδώ θα δείτε την ανάρτηση του site "γερμανοτσολιάς" http://www.paraskhnio.gr/se-adeies-karekles-milise-i-zoi-i-pa/

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ (ΣΩΚΡΑΤΗΣ-ΓΛΑΥΚΩΝ) - ο κόσμος του Μάτριξ

O διάλογος που είχε ο Σωκράτης και ο Γλαύκων όπου γίνεται η αφήγηση της αλληγορικής ιστορίας με το σπήλαιο του Πλάτωνα και υπάρχει στην Πολιτεία του Πλάτωνα από 514α μέχρι 521β :

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Λοιπόν, είπα, ύστερ’ απ’ αυτά, παρομοίασε με μια εικόνα σαν κι αυτή την ανθρώπινη φύση αναφορικά με την παιδεία και την απαιδευσία. Φαντάσου δηλαδή ανθρώπους σε υπόγειο οίκημα με μορφή σπηλιάς, που έχει την είσοδό του ανοιχτή προς το φως της μέρας, που το μάκρος της πιάνει πέρα πέρα όλη τη πρόσοψη της σπηλιάς και να βρίσκονται εκεί από την παιδική τους ηλικία αλυσοδεμένοι και στα σκέλη και στον αυχένα, ώστε να μένουν με το σώμα τους ακίνητο, έτσι που να μην βλέπουν παρά μόνο ό,τι είναι μπροστά τους, ενώ δεν έχουν την δυνατότητα, εξαιτίας της αλυσίδας, να περιφέρουν ολόγυρα το κεφάλι τους. Και πίσω τους, σε αρκετή απόσταση, σ’ επίπεδο ψηλότερο απ’ αυτούς ν’ ανάβει φως από φωτιά• και στο ενδιάμεσο, ανάμεσα στη φωτιά και τους δεσμώτες, δρόμος ανηφορικός και παράλληλα μ’ αυτόν να’ ναι χτισμένος μαντρότοιχος, να, σαν τα χαμηλά διαφράγματα που τοποθετούν οι ταχυδακτυλουργοί μπροστά στους θεατές, πάνω απ’ τα οποία δείχνουν τα ταχυδακτυλουργικά τους.
ΓΛΑΥΚΩΝ: Βλέπω, είπε ο Γλαύκων.
ΣΩ. Βλέπε λοιπόν ανθρώπους να κουβαλούν, παράλληλα με αυτόν τον μαντρότοιχο, σκεύη κάθε λογής, υψωμένα πάνω απ’ τον μαντρότοιχο, και ανδριάντες και άλλα ομοιώματα ανθρώπων και ζώων, λίθινα και ξύλινα, φιλοτεχνημένα με κάθε τρόπο• κι όπως θα περίμενε κανείς, άλλους απ’ τους διερχόμενους αχθοφόρους να μιλούν, άλλους να σιωπούν.
ΓΛ. Παράξενη εικόνα περιγράφεις, είπε, και παράξενους δεσμώτες.
ΣΩ. Ολόιδιους με μας, αποκρίθηκα• γιατί πιστεύεις ότι άνθρωποι σε τέτοια κατάσταση πρώτα πρώτα θα έχουν δει τίποτ’ άλλο εκτός απ’ τις σκιές του εαυτού τους και των συνδεσμωτών τους, που τις σχηματίζει η λάμψη της φωτιάς στον απέναντι απ’ αυτούς τοίχο της σπηλιάς;
ΓΛ. Μα γίνεται να δουν τίποτ’ άλλο, είπε, εφόσον είναι αναγκασμένοι να έχουν το κεφάλι τους ακίνητο σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους;
ΣΩ. Και τι θα ‘χουν δει απ’ εκείνους τους διερχόμενους αχθοφόρους; τίποτ’ άλλο, εκτός απ’ τις σκιές τους;
ΓΛ. Μόνο αυτές, βέβαια.
ΣΩ. Λοιπόν, αν είχαν τη δυνατότητα να κουβεντιάζουν μεταξύ τους, δεν έχεις τη γνώμη ότι θα νόμιζαν πως οι σκιές που βλέπουν είναι πραγματικά αντικείμενα;
ΓΛ. Οπωσδήποτε.
ΣΩ. Και τι νομίζεις, αν απ’ τα βάθη του δεσμωτηρίου η ηχώ αναμετέδιδε τις φωνές, κάθε φορά που κάποιος απ’ τους διερχόμενους θα μιλούσε, πιστεύεις ότι θα φαντάζονταν ότι κάτι άλλο βγάζει φωνή και όχι οι σκιές των διερχόμενων;
ΓΛ. Μα τον Δία, όσο για μένα, τίποτ’ άλλο.
ΣΩ. Λοιπόν, είπα, άνθρωποι σε αυτή την κατάσταση θα πίστευαν ως πραγματικό μόνο τις σκιές των αντικειμένων που εμφανίζονται και τίποτ’ άλλο;
ΓΛ. Σίγουρα, μόνο τις σκιές.
ΣΩ. Σκέψου λοιπόν, είπα, τι λογής θα μπορούσε να είναι η απολύτρωση και η γιατρειά τους απ’ τα δεσμά και την άγνοιά τους, αν με φυσική ακολουθία συνέβαιναν πράματα σαν και τούτα: κάθε φορά που κάποιος θα λυνόταν απ’ τα δεσμά του και θα ‘νιωθε ξαφνικά την ανάγκη να σηκωθεί όρθιος και να περιστρέφει τον αυχένα του και να βαδίζει και να υψώνει το βλέμμα του προς το φως, και κάνοντας αυτές τις κινήσεις θα ‘νιωθε πόνο και, θαμπωμένος απ’ τον φως, θ’ αδυνατούσε να αντικρίζει εκείνα που προηγουμένως έβλεπε τις σκιές τους• λοιπόν, τι κατά τη γνώμη σου θ’ απαντούσε αυτός, αν κάποιος του έλεγε ότι εκείνα που έβλεπε τότε ήταν ανοησίες, τώρα όμως βλέπει κάτι που βρίσκεται κάπως πιο κοντά στην αλήθεια και το βλέμμα του έχει στραφεί σε πράγματα πιο αληθινά – βλέπει λοιπόν πιο σωστά; Και βέβαια, αν δείχνοντάς του ξεχωριστά, ένα προς ένα, αυτά που περνούν μπροστά του, τον ανάγκαζε να απαντήσει στις ερωτήσεις του, τι να ‘ναι αυτά, τι θ’ αποκρινόταν; δεν πιστεύεις ότι θα τα ‘χε χαμένα και θα θεωρούσε ότι βρίσκονται πιο κοντά στην αλήθεια τα όσα έβλεπε τότε απ’ αυτά που του δείχνουν τώρα;
ΓΛ. Θ’ αποκρινόταν, είπε, ότι ναι, εκείνα βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην αλήθεια.
ΣΩ. Λοιπόν, κι αν τον υποχρέωνε να στρέψει το βλέμμα του προς το ίδιο το φως, δε θα ‘νιωθε πονόματο και δε θα προσπαθούσε να τα’ αποφύγει, στρέφοντας το βλέμμα του προς εκείνο που χωρίς δυσκολίες αντικρίζει και δε θα νόμιζε ότι τωόντι είναι πιο ξεκάθαρα απ’ αυτά που του δείχνουν;
ΓΛ. Ναι, αυτό θα νόμιζε, είπε.
ΣΩ. Κι αν, είπα, κάποιος τον έσερνε βίαια απ’ τη σπηλιά μέσ’ απ’ την τραχιά και απότομη ανάβαση, και δεν τον άφηνε πριν τον σύρει έξω, στο φως του ήλιου, άραγε δε θα ‘ταν μαρτύριο γι’ αυτόν και δε θ΄ αγαναχτούσε που τον σέρνουν μ’ αυτό τον τρόπο; και, όταν θα ‘φτανε στο φως, έχοντας τα μάτια πλημμυρισμένα απ’ τη λάμψη του ήλιου, θα μπορούσε να βλέπει τίποτε, έστω κι ένα, απ’ αυτά που τώρα λέγονται αληθινά;
ΓΛ. Αποκλείεται έτσι ξαφνικά.
ΣΩ. Αν όμως είχε σκοπό να δει όσα βρίσκονται εκεί ψηλά, θα έπρεπε να εξοικειωθεί• έτσι, θα ‘βλεπε στην αρχή πιο εύκολα τις σκιές, κι ύστερ’ απ’ αυτές τα είδωλα και τωνανθρώπων και των αντικειμένων, όπως αντικατοπτρίζονται μες στο νερό, κι ύστερα τα’ αντικείμενα αυτά καθαυτά• κατόπι θα ύψωνε τη ματιά του και θ’ αντίκριζε ευκολότερα, τη νύχτα, τα όσα βρίσκονται στον ουρανό και το ίδιο το στερέωμα τ’ ουρανού, αντικρίζοντας το φως των άστρων και της σελήνης ευκολότερα απ’ ό,τι τη μέρα τον ήλιο και το φως του ήλιου.
ΓΛ. Οπωσδήποτε.
ΣΩ. Και τέλος- τέλος, πιστεύω, τον ήλιο, όχι μες στα νερά ούτε το είδωλό του, όπως αντανακλάται από άλλη θέση, αλλά θα μπορούσε να τον αντικρίσει αυτόν καθαυτόν στη φυσική του θέση, και να παρατηρήσει πως είναι.
ΓΛ. Αυτό επιβάλλει η ανάγκη, είπε.
ΣΩ. Και κατόπι θα κατέληγε πια στο συμπέρασμα ότι αυτός είναι που κάνει τις εποχές και τα έτη και που εποπτεύει όλα όσα βρίσκονται στο πεδίο της όρασής μας. Και κατά κάποιο τρόπο είναι αίτιος για όλα όσα εκείνοι έβλεπαν στη σπηλιά.
ΓΛ. Είναι φανερό ότι σ’ αυτό το συμπέρασμα θα κατέληγε ύστερ’ απ’ τα παραπάνω.
ΣΩ. Τί λοιπόν; δεν πιστεύεις ότι αυτός, ανακαλώντας στη μνήμη του την πρώτη κατοικία του και τη γνώση, που είχαν εκεί αυτός και οι συγκρατούμενοί του εκείνο τον καιρό, θα μακάριζε τον εαυτό του για την αλλαγή και θα ‘νιωθε οίκτο για τους άλλους;
ΓΛ. Και με το παραπάνω.
ΣΩ. Και νομίζεις ότι, για τις τιμητικές διακρίσεις και για τους επαίνους που απένειμαν αναμεταξύ τους οι δεσμώτες και για τις αμοιβές εκείνου που διέκρινε με μοναδική οξυδέρκεια τις σκιές των όσων περνούσαν μπροστά τους και συγκρατούσε καλύτερα την κανονικότητα με την οποία οι σκιές εμφανίζονταν πρώτες ή τελευταίες ή σύγχρονα με τις άλλες, ώστε αξιοποιώντας αυτή την ικανότητά του να βρισκόνταν σε προνομιακότερη θέση να κάνει προβλέψεις, ποια σκιά θα παρουσιαζόταν σε μια ορισμένη στιγμή – τι λες; Θα ένιωθε λαχτάρα γι’ αυτά και θα ζήλευε τους συνδεσμώτες του που έπαιρναν τιμές κι είχαν επιρροή ανάμεσά τους ή θα βρίσκονταν στην κατάσταση που λέει ο Όμηρος ότι βρέθηκε ο Αχιλλέας και θα επιθυμούσε μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής του:Κάλλιο στη γης να ξενοδούλευα ξωμάχος, ρογιασμένος σ’ αφέντη που ‘χασε τον κλήρο του κι είναι το βιός του λίγο και να ξεπέσει σ’ οποιονδήποτε άλλη κατάσταση, παρά να πιστεύει εκείνα και να ζει μια τέτοια ζωή.
ΓΛ. Κι εγώ αυτό πιστεύω, είπε• θα προτιμούσε να ξεπέσει σ’ οποιαδήποτε κατάσταση παρά να ζει μ’ εκείνο τον τρόπο.
ΣΩ. Και κάνε και την εξής υπόθεση, του είπα. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος κατέβαινε ξανά εκεί κάτω και έπαιρνε την προηγούμενη θέση του, άραγε δε θα τύλιγε τα μάτια του πυκνό σκοτάδι, έτσι που ξαφνικά γύρισε απ’ τον ήλιο;
ΓΛ. Σίγουρα, είπε.
ΣΩ. Κι αν υποχρεωθεί λοιπόν αυτός ο άνθρωπος να λέει τη γνώμη του για κείνες τις σκιές που διαβαίνουν και να διαγωνιστεί μ’ εκείνους που δεν έπαυσαν ποτέ να είναι δεσμώτες, όσο τον ταλανίζει το πρόβλημα που θα έχει στα μάτια του, πριν αυτά εξοικειωθούν (κι ο χρόνος αυτής της εξοικείωσης δε θα είναι και τόσο λίγος), δε θα προξενούσε λοιπόν τα γέλια και δε θα ΄λεγαν γι’ αυτόν ότι, με το ν’ ανέβει εκεί πάνω να ‘τον που γύρισε με χαλασμένα τα μάτια, κι ότι δεν αξίζει καν τον κόπο να επιχειρήσει κανείς την ανάβαση εκεί ψηλά• και, αν με κάποιο τρόπο μπορούσαν να βάλουν στο χέρι τους και να σκοτώσουν όποιον θα επιχειρούσε να τους λύσει απ’ τα δεσμά τους και να τους οδηγήσει επάνω, στο φως, δε θα ήταν ικανοί να τον σκοτώσουν.
ΓΛ. Χωρίς άλλο, είπε.
ΣΩ. Λοιπόν αγαπητέ μου Γλάυκων, αυτή την αλληγορική εικόνα πρέπει να τη συσχετίσουμε μ’ αυτά που λέγαμε πρωτύτερα: το οίκημα του δεσμωτηρίου είναι αυτός ο κόσμος, που αντικρίζουμε με την όρασή μας• το φως της φωτιάς που φωτίζει τη σπηλιά είναι η ενέργεια του ήλιου• κι αν παραβάλουμε την ανάβαση εκεί ψηλά και τη θέση των όσων βρίσκονται εκεί με την άνοδο της ψυχής στο νοητό τόπο, θα ‘χεις εύστοχα κατανοήσει ποιες είναι οι προσδοκίες μου …Τώρα δική μας υπόθεση είναι, είπα, των ιδρυτών της πολιτείας, τους χαρισματικούς πολίτες να τους οδηγήσουμε αναγκαστικά στο μάθημα, που προηγουμένως είπαμε ότι είναι το μέγιστο, και ν’ αντικρίσουν το αγαθόν και να επιχειρήσουν εκείνη την ανάβαση, κι όταν τέλος ανεβούν, να μην τους επιτρέπεται αυτό που τους επιτρέπεται τώρα.
ΓΛ. Τι ακριβώς;
ΣΩ. Το να μένουν συνεχώς εκεί πάνω και να μη θέλουν να κατέβουν και να γυρίσουν σ ‘ εκείνο το σπήλαιο των δεσμωτών και να μοιράζονται μ’ εκείνους τους μόχθους και τις τιμητικές διακρίσεις τους, είτε αυτές είναι κατώτερες είτε σημαντικότερες.
ΓΛ. Αν καταλαβαίνω καλά, είπε, θα τους αδικήσουμε και θα τους υποχρεώσουμε να ζουν χειρότερα, την ώρα που οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζουν καλύτερα.
ΣΩ. Φίλε μου, ξέχασες και πάλι ότι ο νόμος δε νοιάζεται γι’ αυτό, πώς μια κατηγορία πολιτών θα απολαμβάνει εξαιρετική ευτυχία, αλλά κινεί τους μηχανισμούς ώστε το αγαθό αυτό να τα’ απολαύσει όλη η πόλη, οδηγώντας τους πολίτες με πειθώ και με εξαναγκασμό σε σύμπνοια• υποχρεώνοντάς τους να μεταδίδουν ο ένας στον άλλο την ωφέλεια που ο καθένας τους θα είναι σε θέση να προσφέρει στα κοινά. Κι ο ίδιος νόμος επιδιώκει ν’ αναδείξει τέτοιους άνδρες στην πόλη, όχι για να τους δώσει το ελεύθερο να στραφεί ο καθένας τους όπου θέλει, αλλά για να τους αξιοποιήσει στο έπακρο για να δεθεί η πόλη με δεσμούς φιλίας.-

Η Πολιτεία περιλαμβάνει την Αλληγορία του σπηλαίου, με την οποία ο Πλάτων εξηγεί τη Θεωρία των Ιδεών του.

Η σημερινή κατάσταση του ανθρώπου, λόγω απαιδευσίας, μπορεί να αναπαρασταθεί άψογα από τον περίφημο μύθο του σπηλαίου που διηγείται ο Πλάτωνας, στην αρχή του έβδομου βιβλίου της Πολιτείας του.

Ο άνθρωπος ζει σε μια ψευδαίσθηση

Σύμφωνα με τον αλληγορικό μύθο οι άνθρωποι ζούμε σαν φυλακισμένοι μέσα στις παραισθήσεις και τις αυταπάτες μας και δεν μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια γιατί μας εμποδίζουν τα δεσμά των αισθήσεων αλλά και τα δεσμά των εξουσιαστών, που χειραγωγούν τις αισθήσεις μαςώστε να αντιλαμβανόμαστε μόνο την πραγματικότητα όπως την καθορίζουν εκείνοι.

Κάποια στιγμή μερικοί δεσμώτες απαλλάσσονται επιτέλους από την επιρροή των δογμάτων, χάρη στην παιδεία και τον ορθό λόγο και επιτέλους με καθαρή σκέψη μπορούν να γνωρίσουν την αλήθεια βασιζόμενοι σε αποδείξεις.

Η ερμηνεία του μύθου από τον μεγάλο μας φιλόσοφο

Κατά τον Πλάτωνα, ο απελεύθερος δεσμώτης είναι ο φιλόσοφος, ο οποίος βλέπει τα ίδια τα όντα, τις ιδέες, και όχι τα είδωλά τους. Οι αλυσοδεμένοι σύντροφοι του είναι οι κοινοί άνθρωποι που, έχοντας εθισθεί στις απατηλές παραστάσεις των αισθητών πραγμάτων, ζουν, χωρίς να το ξέρουν, μέσα στο ψέμα. Πάντοτε βέβαια, για τον Πλάτωνα, υπάρχει η δυνατότητα απεμπλοκής των αλυσοδεμένων ανθρώπων από τις πλάνες τους. Για να το πετύχουν αυτό, χρειάζεται να αποδεσμευτούν από τις αλυσίδες τους. Αυτές συμβολίζουν τις αισθήσεις τους, που τους υποχρεώνουν να παρατηρούν μόνο τα απατηλά είδωλα των ιδεών, των αληθινών όντων. Αντί για τις αισθήσεις τους όμως θα πρέπει να εμπιστευτούν το νου τους.

Ο ρόλος του Μύθου και η θέση του Φιλόσοφου στην Πολιτεία του Πλάτωνα

Η αλληγορία του σπηλαίου είναι μια προσπάθεια τεκμηρίωσης της θέσης του φιλόσοφου ως βασιλιά στην Ιδεώδη Πολιτεία. Οι φυλακισμένοι αρχίζουν να αποδίδουν τα μη πραγματικά σχήματα των σκιών με όρους και έννοιες, ενώ πιστεύουν ότι οι σκιές αυτές είναι η πραγματικότητα.

Το ότι οι φυλακισμένοι, ωστόσο, μπορούν να δουν μόνο τις σκιές αυτές, δε σημαίνει ότι ο υπαρκτός κόσμος περιορίζεται μόνο μες στο σπήλαιο. Αν κάποιοι καταφέρουν να λυθούν από τις αλυσίδες και βγουν από το σπήλαιο, θα τυφλωθούν από τη λάμψη του Ήλιου και θα επιστρέψουν πίσω. Αν, ωστόσο, συνηθίσουν το φως, θα δουν καθαρά τον Ήλιο, που συμβολίζει το Αγαθό, και θα καταλάβουν ότι όσα έβλεπαν μες στο σπήλαιο ήταν απλά αντίγραφα των αληθινών. Ίσως σκεφτούν να επιστρέψουν πίσω, λυπούμενοι τους φυλακισμένους συντρόφους τους. Πίσω, όμως, στο σπήλαιο, δε θα μπορούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι, και, προσπαθώντας να διδάξουν στους υπόλοιπους την αλήθεια, ίσως δεχτούν το μίσος και την αντίδρασή τους.

Σωκράτης : « -Και αν κανείς ήθελεν να επιχειρήσει να τους λύσει από τα δεσμά τους και να τους ανεβάσει, δεν θα ήσαν ικανοί να τον σκοτώσουν αν ημπορούσαν να τον πιάσουν στα χέρια τους; Αφου θα θεωρούσαν ότι θέλει να τους κάνει κακό και να τους τυφλώσει ενώ αυτός θέλει να τους δείξει το μόνο αληθινό Φώς.» Γλαύκων : «-Το δίχως άλλο!». Έχουμε πολλά θλιβερά ιστορικά παραδείγματα εν προκειμένω. Ο ίδιος ο Σωκράτης είχε τραγικό τέλος, επειδή εισήγαγε καινά δαιμόνια...

Ωστόσο, όσοι ελευθερώθηκαν, οι φιλόσοφοι, έχουν χρέος να επιστρέψουν πίσω και να διδάξουν και τους υπόλοιπους.

Συχνά, ο Ήλιος, που συμβολίζει το Αγαθό, ωθεί στην ερμηνεία του Μύθου του Σπηλαίου από θρησκευτικής απόψεως: χωρίς Θεό, οι άνθρωποι ζουν μες το σκοτάδι.

Ο κόσμος μέσα στο σπήλαιο, για ολόκληρο το έργο της Πολιτείας, εκφράζει την εμμονή στα αισθητά πράγματα, όσων μπορούν οι άνθρωποι να αντιληφθούν με τις αισθήσεις τους, ενώ η άνοδος στον πραγματικό κόσμο και η όραση των αληθινών Ιδεών υπό το φως του Ήλιου οδηγούν στην κατα τον Πλάτωνα απόλυτη αλήθεια:

Την εναρμόνιση των τριών τμημάτων της ψυχής και την ενδυνάμωση του λογιστικού.

Καθηλωμένοι στην ίδια θέση οι έγκλειστοι βλέπουν μόνο σκιές και, ελλείψει άλλων ερεθισμάτων, θεωρούν αυτονόητη την αυθεντικότητά τους. Τα δεσμά τούς στερούν κάθε δυνατότητα κίνησης, αυτενέργειας και διεύρυνσης του οπτικού τους πεδίου. Προσωπική δράση δεν υφίσταται. Υπάρχει μόνον όρασης αλλά και αυτή δεν είναι άλλο από παθητική παρατήρηση των συμβάντων, αναντίρρητη αποδοχή των δεδομένων των αισθήσεων, άγνοια, πλάνη.

Η ανάβαση στον κόσμο του φωτός συνιστά μια πορεία, η οποία ξεκινώντας από μια αρνητική γνώση, από τη γνώση "του τι δεν είναι", απολήγει στην αυτογνωσία και την κοσμογνωσία. Ο κόσμος του σπηλαίου απεικονίζει την εμμονή της ψυχής στο αισθητόν, την υπερεκτίμησή του, την παντελή κυριαρχία των αισθήσεων και του επιθυμητικού τμήματός της επί του λογιστικού. Η προσκόλληση στο γίγνεσθαι επιφέρει ψυχική σύγχυση, νόσον, ενώ η θέασις των όντων εσωτερική ισορροπία , την εναρμόνιση των τριών τμημάτων της ψυχής και την ενδυνάμωση του λογιστικού μέρους της. Για τονΠλάτωνα, το αίτημα της αυτογνωσίας είναι πρωταρχικό. Ακόμη κι αν δε βρεθεί ποτέ ο φιλόσοφος -ηγέτης που θα διοικήσει την ιδανική πολιτεία, κάθε άνθρωπος χωριστά θα πρέπει να επιδιώξει τουλάχιστον να ρυθμίσει το πολίτευμα της ψυχής του.

Η ερμηνεία της αλληγορίας του σπηλαίου του Πλάτωνα στη σύγχρονη εποχή

Οι άνθρωποι, από αρχαιότατες εποχές ως σήμερα, ζούμε φυλακισμένοι στα σώματά μας, μέσα στις παραισθήσεις, τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες μας που δημιουργούνται από τον εγωκεντρισμό, την επιθυμία για απόκτηση και εξουσία, τον ατομικισμό, την αδιαφορία για τους άλλους, την προσκόλληση μόνο στις σωματικές μας ανάγκες και σε αυτές που μας προστάζει η αυτοϊκανοποίηση του εαυτούλη μας και την άκριτη υπακοή σε αυτό που μας παρουσιάζουν ως πραγματικό και ως την μοναδική μας επιλογή για ζωή . 

Για να γνωρίσουμε την αλήθεια, πρέπει ν’ αποτινάξουμε τα δεσμά των αισθήσεων αλλά και τα δεσμά των ποικίλων εξουσιαστών, που αφήνουν ν’ αντιλαμβανόμαστε μόνο τα αντίγραφα και τις απατηλές σκιές της πραγματικότητας.

Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που κάποιοι δεσμώτες, καταφέρνουν ν’ απαλλαγούν απ’ την επιρροή των αισθήσεων και των δογμάτων και να γνωρίσουν την αλήθεια, βασιζόμενοι στις αποδείξεις που τους παρέχει μόνο ο ορθός λόγος και η καθαρή σκέψη. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι φιλόσοφοι και οι «πεπαιδευμένοι», οι μορφωμένοι, που η παιδεία τους δείχνει τον τρόπο πώς, ξεγλιστρώντας μέσα από τα ποικίλα δογματικά δίχτυα, να ξεφύγουν από τη μοίρα των δεσμωτών της σπηλιάς…

Άλλωστε ο κόσμος του σπηλαίου και όσα διαδραματίζονται εντός του είναι τόσο δεδομένος, ώστε να μη γεννά την παραμικρή αμφιβολία για το αν είναι αληθινός. Ωστόσο αυτό συμβαίνει και στη δική μας πραγματικότητα που δεδομένα καιαληθινά θεωρούνται μόνο όσα μας δείχνουν τα ΜΜΕ, όσα μάθαμε στο σχολείο, όσα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας όχι όμως με τον νου μας, όσες επιθυμίες απορρέουν από τις σωματικές μας ανάγκες αλλά και τις ανάγκες επιβεβαίωσης του υπέρμετρου εγώ μας με αποτέλεσμα όλα αυτά να έχουν οδηγήσει τον άνθρωπο στη ψευδαίσθηση πως είναι μόνος τουκαι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει είναι εις βάρος των άλλων και της φύσης.

Ο πυρήνας του μύθου του σπηλαίου ξαναπροτάθηκε, σε σύγχρονη εκδοχή, στην ταινία το Matrix (1999) των αδερφών Andy και Larry Wachowsky (Γουατσόφσκυ).

Η ταινία, ως γνωστόν, περιγράφει ένα μέλλον στο οποίο ο κόσμος όπως τον ξέρουμε εμείς είναι ουσιαστικά το Matrix, μιαεικονική πραγματικότητα που δημιουργήθηκε και συντηρείται από νοήμονες μηχανές προκειμένου να κατευνάσει, υποτάξει και εκμεταλλευτεί τον ανίδεο ανθρώπινο πληθυσμό ως πηγή ενέργειας (παραγωγής και κατανάλωσης, θα λέγαμε).

Όπως στο μύθο του σπηλαίου, ο κόσμος του Μάτριξ (σπηλιά -ΜΗΤΡΑ -matrix) , είναι ένας κόσμος παραισθήσεων. Οι άνθρωποι ζουν και κινούνται σε αυτόν, χωρίς να υποψιάζονται την πραγματική «ψεύτικη» κατάστασή του. Η ταινία αναφέρεται δήθεν στο μέλλον, για ευνόητους λόγους, ενώ περιγράφει γλαφυρά τη σύγχρονη κατάσταση της ανθρωπότητας. Στην πρώτη ταινία της σειράς, ο ήρωας ο Neo, διαλέγει το κόκκινο χάπι που του επιτρέπει να προχωρήσει στην αφύπνιση. Ο Σκοτεινός, όπως τον αποκαλούσαν,Ηράκλειτος δηλώνει χαρακτηριστικά :

« ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΥΠΝΗΤΟΥΣ. ΟΙ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΙ ΖΟΥΝ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟ».

Όμως δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι να ξεφύγουν από το Μάτριξ!.. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να αντικρούσουν την φοβερή πραγματικότητα. Θέλουν σαν το Σάιφερ να ζουν στον ψεύτικο κόσμο. Όταν τους δίνουν «το κόκκινο και το μπλε χάπι», δεν επιλέγουν οι περισσότεροι το κόκκινο που θα τους οδηγήσει στο «ξύπνημα». Προτιμούν να μένουν στο όνειρο, παρά να αντιληφθούν το μέγεθος του εφιάλτη στον οποίο είναι έτσι κι αλλιώς μπλεγμένοι.

Οι παρόμοιες ερμηνείες του Μύθου και της ταινίας Μάτριξ στη σημερινή πραγματικότητα

Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε κανένα να ξυπνήσει με το ζόρι. Αυτό όμως που έχουμε υποχρέωση είναι να καταστήσουμε εμφανή και προσβάσιμη την έξοδο από το τούνελ γι' αυτούς, που έχουν κουραστεί να ζουν στο όνειρο-εφιάλτη και η ψυχή τους είναι έτοιμη να ανθίσει στη συνειδητότητα. Δεν είναι χρήσιμο να περιμένουμε την έλευση του Νέου (Νήο=New) εκλεκτού για να μας σώσει από τη μηχανικότητα, γιατί μόνο ο καθένας μπορεί, με τη δική του προσπάθεια και τη σχετική εξωτερική βοήθεια, να γίνει o σωτήρας του εαυτού του. Τα πράγματα όμως δεν είναι και τόσο ζοφερά. Αυτή είναι η μία πλευρά της Σελήνης, η σκοτεινή. Υπάρχει όμως και η άλλη που μας κάνει να είμαστε, υπό όρους, αισιόδοξοι....Είναι η πλευρά που υπάρχει στην έξοδο του σπηλαίου....

ramnousia.com

Το μανιφέστο της καύλας

Η καύλα είναι αγνή, καθολική και αναμάρτητος. Αγνή γιατί πηγάζει κατευθείαν από την ψυχή χωρίς να μπορούν να την τιθασεύσουν τα ανεριστικά φίλτρα του μυαλού. Καθολική γιατί την νιώθει κάθε ον σε αυτή τη γη. Αναμάρτητος γιατί δε λαθεύει ποτέ, δεν αμφισβητείται και δεν παρεξηγείται: την καύλα πολλοί την περνούν για έρωτα, τον έρωτα δεν τον περνά για καύλα κανείς.

Η καύλα είναι πανταχού παρούσα: στροβιλίζει το μυαλό σου και χορεύει με τα σώψυχά σου. Σε κάνει να περπατάς, να ονειρεύεσαι, να σκέφτεσαι και να δρας.
Η καύλα σε ωθεί να ζεις.

Η καύλα δεν είναι μόνο σεξουαλική· είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Η καύλα είναι ενθουσιασμός, μεράκι και δίψα για ζωή. Η καύλα είναι όρεξη, ελευθερία κι ευχαρίστηση.
Η καύλα είναι δύναμη.

Η καύλα είναι παρεξηγημένη. Έχει κατηγορηθεί ως φτηνή, ζωώδης και στιγμιαία. Της φόρεσαν ψεύτικες φορεσιές ρομαντικών ιδεών, την έκαψαν στην πυρά, προσπάθησαν να την τιθασεύσουν με μαστίγια, μετάνοιες και ηθικοκοινωνικούς φραγμούς.
Η καύλα, όμως, δεν είναι εξιδανικευμένη. Βρίσκεται στο εδώ και στο τώρα, χωρίς να αναλώνεται σε υποθέσεις, αναλύσεις και εμμονές. Η καύλα δε γουστάρει να κοιτάει πράγματα κι ανθρώπους με το τηλεσκόπιο, απεχθάνεται τα αδειανά πουκάμισα και τα τινάγματα των πεταλούδων.

Η καύλα δεν είναι φτηνή, γιατί είναι ειλικρινής, ωμή και ατόφια: σιχαίνεται τα ψέματα, το φόβο, τα πρέπει και τις κάθε είδους συμβάσεις. Δε γουστάρει βολέματα, πειθαρχίες και ωχαδερφισμούς. Κάνει πέρα τους δειλούς, τους άτολμους, τους βολεμένους και τους βουτυρομπεμπέδες.
Η καύλα δεν είναι στιγμιαία: η καύλα είναι αθάνατη. Πηγάζει απ’ τη ζωή και χορεύει με το θάνατο. Όσο η γη γυρίζει, θα υπάρχει καύλα, γιατί η γη γυρίζει από καύλα. Η καύλα δεν είναι η πεταλούδα που θα καεί απ’ τη φωτιά· η καύλα ανάβει τη φωτιά. Η καύλα δεν πεθαίνει· χάνεται μόνο όταν πάψει να υπάρχει θέληση.
Η καύλα δεν είναι μία έννοια πολυσύνθετη: απλώς υπάρχει.
Βρίσκεται στα χαμόγελα των ανθρώπων και πίσω από κάθε λαμπρή ιδέα. Βρίσκεται στα κορμιά των εραστών και στις εμπνεύσεις των συγγραφέων. Βρίσκεται στις λέξεις των ποιητών, στις μελωδίες των μουσικών και στο γέλιο των παιδιών. Βρίσκεται στα πινέλα των ζωγράφων, στα “εύρηκα” των εφευρετών και στα χέρια των χτιστών. Βρίσκεται στις ιαχές των πολεμιστών και στο διαλογισμό των μυστών. Βρίσκεται στα πέταλα των λουλουδιών και στο βόμβο των μελισσών, στις στάλες της βροχής, στον κεραυνό, τη βροντή, την ελπίδα και την απελπισία.
Είσαι εδώ λόγω της καύλας και λόγω της καύλας ζεις, υπάρχεις κι αναπνέεις.Κι αφού γεννήθηκες λόγω της καύλας, ζήσε και πέθανε με καύλα.
Περπάτησε με καύλα και όλος ο κόσμος θα γίνει δικός σου.
Χαμογέλασε με καύλα και δε μαλώσεις ποτέ.
Δούλεψε με καύλα και δε θα κουραστείς.
Γέλα με καύλα και θ’ αργήσεις να κλάψεις ξανά.
Κλάψε με καύλα και θα γελάσεις ξανά σύντομα.
Γάμα με καύλα και νιώσε.
Νιώσε με καύλα και ζήσε.
Ζήσε με καύλα και πέθανε ευτυχισμένος.
Τάδε έφη Έρις και αυτός είναι ο νόμος (ή και όχι).
ΕΡΙΣ ΛΥΟΜΕΝΗ

ramnousia.com

Οι κοινωνίες και οι μάζες είναι χειραγωγήσιμες - Η οργάνωση της δημοκρατίας μας είναι τέτοια , ώστε τα μυαλά των πολιτών να μπαίνουν σε καλούπια

Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ, πατέρας της ψυχολογίας, στο βιβλίο του η ψυχολογία των μαζών και η ανάλυση του εγώ, αναλύει τα βασικά χαρακτηριστικά της ψυχολογίας των κοινωνιών αναφέροντας πως οι μάζες διακατέχονται από τα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπου τα οποία ως επί το πλείστον είναι βίαια, επιθετικά και σεξουαλικά. Αυτές οι δυνάμεις μπορεί να οδηγήσουν τις κοινωνίες στο χάος. Ακόμη ισχυριζόταν ότι οι μάζες είναι χειραγωγίσιμες, είναι εύπλαστες κι ότι μπορείς να αγγίξεις τις επιθυμίες και τους φόβους τους και να τους χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου.

Έπειτα από αυτές τις παρατηρήσεις του Φρόιντ αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες και μέθοδοι για την χειραγώγηση της ψυχολογίας των μαζών και των έλεγχο των κοινωνιών.

Μπερνέζ, ο πατέρας των Δημοσίων σχέσεων.

 Κύριος εκφραστής των θεωριών αυτών ήταν ο μαθητής και ανιψιός του Φρόιντ, Έντουαρντ Μπερνέζ, ο οποίος θεωρείται και ο πατέρας των «Δημοσίων Σχέσεων» και ο άνθρωπος που έπλασε την κοινωνία της κατανάλωσης.

Ο Μπερνέζ, δίδαξε πρώτος πώς η σύνδεση των προϊόντων μαζικής παραγωγής με ασυνείδητες επιθυμίες, πείθει τον κόσμο να αγοράζει πράγματα που δεν χρειάζεται. Προέκυψε έτσι μια νέα πολιτική ιδέα για τον έλεγχο της μάζας η οποία υποστήριζε ότι όταν ικανοποιούνται οι ασυνείδητες επιθυμίες του κόσμου, τότε αυτός γίνεται «ευτυχισμένος» και πειθήνιος. Τότε ακριβώς ξεκίνησε η εποχή του καταναλωτισμού η οποία κυριαρχεί έως σήμερα στον δυτικό κυρίως κόσμο, επηρεάζοντας σταθερά τους φόβους και τις επιθυμίες

Χειραγώγηση του φόβου και των επιθυμιών

Οι άνθρωποι ήθελαν πια να αποκτήσουν –ή έστω να κατασκευάσουν ή να δανειστούν - έναν εαυτό, ανεξάρτητο και διαφορετικό απ’ όλους τους άλλους -κι αυτή ακριβώς την εικόνα άρχισε να τους πουλάει η διαφήμιση. Η παλιότερη ιδέα περί της αξίας του ατόμου, που είχε εισαχθεί με τον Διαφωτισμό, συμπληρώθηκε με τη νέα ιδέα πως το άτομο είναι οι επιθυμίες του, και πήρε την αξία θρησκείας στις σύγχρονες κοινωνίες. Χάρη στις μελετημένες εκστρατείες του Μπερνέζ, οι τεχνικές της διαφήμισης έγιναν το μαγικό ραβδί που μας κρατάει μονίμως σε μια μαζική (και μαγική) αυταρέσκεια.
Καθώς η κοινωνία απέρριπτε την προπαγάνδα μετά τον πόλεμο, ο Μπερνέζ επινόησε ένα πιο ελκυστικό όνομα για την κοινωνική εκδοχή της: «Δημόσιες Σχέσεις». Άρχισε να μελετά επισταμένα τα έργα του θείου του. Σύντομα ανακάλυψε ότι δεν χειραγωγεί η πληροφορία τα πλήθη, άποψη που επικρατούσε έως τότε, αλλά το ασυνείδητο. Ξεκίνησε να πειραματίζεται με το μυαλό της λαϊκής κυρίως τάξης και να μελετά τα συναισθήματά της. Έδειξε το μεγάλο του ταλέντο στη χειραγώγηση των ασυνείδητων επιθυμιών όταν εταιρίες τσιγάρων του ζήτησαν να διερευνήσει τρόπους να αυξήσουν την πελατεία τους και να πείσει και τις γυναίκες να καπνίσουν, θέαμα που έως τότε θεωρούνταν ταμπού.

Οι δάδες της ελευθερίας

 Την εποχή εκείνη οι γυναίκες δεν κάπνιζαν δημόσια, πράγμα που περιόριζε στο μισό τους πιθανούς αγοραστές. Ο Μπερνέζ είχε την ιδέα να υποβληθεί ένα δείγμα γυναικών σε ψυχανάλυση, ώστε να φανεί τι πραγματικά σημαίνει το προϊόν γι αυτές. Το συμπέρασμα ήταν πως σε βαθύτερο επίπεδο οι γυναίκες συνέδεαν το κάπνισμα με την ανδρική σεξουαλική εξουσία και την χειραφέτηση. Έτσι οργανώθηκε η ανάλογη διαφημιστική καμπάνια, με μηνύματα που συνέδεαν εντέχνως το κάπνισμα με την ανεξαρτησία. Με την πρόθυμη συνεργασία των φεμινιστριών, που στη διάρκεια μιας παρέλασης οργάνωσαν την πρώτη δημόσια εμφάνιση γυναικών που κάπνιζαν αυτό που οι ίδιες ονόμαζαν "δάδες της ελευθερίας" (torches of freedom), ο παρθένος στην διαφήμιση πληθυσμός υπέκυψε στο δέλεαρ κι έτσι έκτοτε όλες οι γυναίκες του πλανήτη απέκτησαν το δικαίωμα στην "εσωτερική" παρόρμηση να καπνίσουν.

Αυτή ήταν ίσως η πρώτη φορά που η ανάγκη για χειραφέτηση χρησιμοποιούνταν τόσο ξεκάθαρα για χάρη ευτελών (δηλαδή αμιγώς οικονομικών) μηχανισμών χειραγώγησης.

Γιατί ο κόσμος αγοράζει πράγματα που δεν χρειάζεται

 Μετά τον πόλεμο, οι εταιρίες μαζικής παραγωγής αντιμετώπισαν το φόβο του πλεονάσματος κι ήταν αναγκαίο να πείσουν τον κόσμο πως έπρεπε να αγοράσει αυτά τα προϊόντα, έπρεπε ο κόσμος να εκπαιδευτεί ώστε να επιθυμεί νέα πράγματα προτού καν χαλάσουν τα παλιά. Έπρεπε με λίγα λόγια να δημιουργηθεί μια νέα νοοτροπία: οι επιθυμίες όφειλαν να ξεπερνούν τις ανάγκες, σημασία είχε να αγοράζει η μάζα προϊόντα που δεν χρειάζεται αλλά που επιθυμεί. Ο Μπερνέζ, ανέπτυξε διάφορες τεχνικές ώθησης προς τη μαζική κατανάλωση τη δεκαετία του 1920 οι οποίες εφαρμόζονται έως σήμερα. Συνέδεσε τα προϊόντα με αστέρες του κινηματογράφου, έπεισε τις αυτοκινητοβιομηχανίες να προωθήσουν τα αυτοκίνητά τους ως σύμβολα αρρενωπότητας, ξεκίνησε το "product placement" στις ταινίες.

Το κύμα καταναλωτισμού που ακολούθησε οδήγησε με τη σειρά του στην έκρηξη του χρηματιστηρίου καθώς και εδώ ενεπλάκη ο Μπερνέζ: δημιούργησε και στήριξε την αντίληψη ότι και η εργατική τάξη μπορούσε να αγοράσει μετοχές δανειζόμενη από τις τράπεζες τις οποίες ο ίδιος εκπροσωπούσε.

Η μάζα πρέπει να κατευθύνεται στην κατανάλωση

 Ο Μπερνέζ επίσης υποστήριζε πως ο πιο ασφαλής τρόπος για να προστατευτεί η δημοκρατία είναι να αποσπάται η προσοχή της μάζας από επικίνδυνες πολιτικές ιδέες και έντεχνα να κατευθύνεται μόνο προς την κατανάλωση. Ως μόνη εξαίρεση πρότεινε τον τεχνητά και διαρκώς υποδαυλιζόμενο φόβο και απέχθεια προς "τους κομμουνιστές" (με δυο λόγια, η θεωρία του ήταν: "ο ασυνείδητος φόβος φυλάει τα έρμα …"). Ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ τελικά υιοθέτησε την άποψη του και οι αμερικανοί άρχισαν έκτοτε μαζικά να φοβούνται και να καταναλώνουν. Το ίδιο ακριβώς καλλιεργήθηκε σε Αμερική και Ευρώπη και μετά την 11η Σεπτεμβρίου: υπεραπλουστευτικές ερμηνείες περί "καλού και κακού" και μαζική κατανάλωση ήταν και εδώ το κυρίαρχο μοτίβο -ελάχιστα βασισμένο στην αλήθεια, αλλά πολύ ανακουφιστικό για τις μάζες.

Δεν κυβερνά ο λαός αλλά οι επιθυμίες του

 Η κόρη του Μπερνέζ, Αν Μπερνέζ αναφέρει σχετικά: «Ο πατέρας μου χειραγώγησε τον κόσμο κάνοντας τον να πιστεύει ότι δεν θα είχε πραγματική δημοκρατία χωρίς καπιταλισμό και ελεύθερη αγορά […]

Υπαινίσσονταν ότι δημοκρατία και καπιταλισμός ήταν ενωμένα. Είναι όμως μια μορφή δημοκρατίας που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως παθητικούς καταναλωτές κι όχι ως ενεργούς πολίτες». Και συμπληρώνει: «Δεν προστάζει πλέον ο λαός αλλά οι επιθυμίες του. Ο λαός δε συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων κι έτσι η δημοκρατία περιορίζεται από την ενεργό συμμετοχή στην παθητική κατανάλωση που κατευθύνεται από ένστικτα και ασυνείδητες επιθυμίες. Κι όποιος έχει πρόσβαση σε αυτές τις επιθυμίες, θα κάνει το λαό ό,τι θέλει».
Επινοήθηκαν στη συνέχεια τεχνικές από ψυχαναλυτές για να εισχωρήσουν στο μυαλό και στον μυστικό εαυτό των καταναλωτών. Προϊόντα συνδέθηκαν με επιθυμίες και το μάρκετινγκ εταιριών βασίστηκε σε ψυχολογικές έρευνες. Η Άννα Φρόιντ υποστήριζε ότι το περιβάλλον ενισχύει την προσωπικότητα και πως τα προϊόντα ικανοποιούν επιθυμίες και δίνουν μια κοινή ταυτότητα. Δόθηκε από την κυβέρνηση βάρος στην προώθηση μιας στρατηγικής για τη δημιουργία μιας σταθερής κοινωνίας. Ο επικεφαλής ψυχαναλυτής αυτής της στρατηγικής αναφέρει: «το άτομο καθησυχάζει τις ανησυχίες του ξοδεύοντας.»

Συνδυάζοντας ένα προϊόν με τους φόβους και τις επιθυμίες του καταναλωτή

Αν μπορέσεις να κωδικοποιήσεις την παρουσίαση ενός αντικειμένου με τρόπο που να αγγίζει τις βαθύτερες επιθυμίες, αλλά και να εκμεταλλεύεται -εξορκίζοντάς τους- τους βαθύτερους φόβους του καταναλωτή, τότε μέσα του το προϊόν συνδέεται μια και καλή με την ψευδαίσθηση της ασφάλειας και της σιγουριάς. Με μικρές καθημερινές αναμνηστικές δόσεις (έχετε αναρωτηθεί γιατί οι διαφημίσεις επαναλαμβάνονται τόσο υπερβολικά πολλές φορές;) η σύνδεση αυτή ισχυροποιείται και παραμένει.

Ο ίδιος ο Μπερνέζ άλλωστε πίστευε πως όταν κάτι επαναλαμβάνεται συνεχώς στα μαζικά κοινωνικά στρώματα, τότε ακόμη και αν το επαναλαμβανόμενο είναι κάτι μη συμφέρων για την κοινωνία αυτή λειτουργώντας με τα ένστικτα της μάζας και επειδή το ακούει τόσες φορές, το οικειοποιείται οπότε δεν το θεωρεί πλέον τόσο κακό.

Διαμορφωτής των αναγκών και των ανησυχιών μας

Ο δρόμος είχε πια ανοίξει και μια νέα σελίδα είχε γυρίσει για όλους μας. Το ίδιο μοντέλο άρχισε να εφαρμόζεται σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις, μια νέα επιστήμη γεννήθηκε και ανδρώθηκε, ώσπου έμαθε όλους τους τρόπους να μας "πουλάει" με άνεση οτιδήποτε, από τσιγάρα και αυτοκίνητα μέχρι τη δημόσια εικόνα προέδρων, ακόμη και τις ίδιες μας τις απόψεις ή την επιθυμία μας για πόλεμο ή ειρήνη. Έκτοτε η νέα μέθοδος εξακολουθεί να διαμορφώνει καθημερινά τεχνητές "ανάγκες", να καθορίζει τα ρούχα που φοράμε, την τροφή που προτιμάμε, τα κόμματα που ψηφίζουμε, ακόμη και τις ερωτικές μας προτιμήσεις και πολλές από τις βαθύτερες πεποιθήσεις που νομίζουμε αφελώς για ολότελα δικές μας.

 Από τότε, στρατιές ολόκληρες παθιασμένων στελεχών συνεδριάζουν καθημερινά για να αποφασίσουν τι συμφέρει να μας αρέσει περισσότερο την επόμενη χρονιά (ή δεκαετία). Αποτέλεσμα αυτής της ακλόνητης εργατικότητας είναι η άλωση τις τελευταίες δεκαετίες ακόμη και χώρων της τέχνης, που παραδοσιακά αντιστεκόταν (ο Bernays την είχε βέβαια προβλέψει και αυτή). Έτσι σήμερα π.χ. στη δημόσια μουσική σκηνή κυριαρχούν κυρίως κατασκευασμένοι 'καλλιτέχνες', επίτηδες ανούσιοι αλλά έντεχνα πλασαρισμένοι. Όσο για τον ρόλο του καταναλωτή, αυτός συνήθως χειροκροτεί και 'απολαμβάνει', εν μέρει γιατί βρίσκεται σε διαρκή ύπνωση, και εν μέρει γιατί δεν έχει πια κριτήρια για να συγκρίνει το ασήμαντο με το μέτριο ή το εξαιρετικό.

Έρευνα αγοράς, target groups, όλες οι πρωτότυπες συλλήψεις του Bernays κυριαρχούν ακόμη στις τεχνικές της εξουσίας. Γεγονός παραμένει πως οι νεόκοπες αρχές του Φροϋδισμού επηρέασαν έκτοτε βαθιά Εταιρίες και Κυβερνήσεις, οδηγώντας στη σημερινή πραγματικότητα, όπου ακόμα και οι εκλογές σε μια επαρχιακή χώρα της περιφέρειας γίνονται μόνο όταν οι τεχνικοί των στατιστικών δώσουν τα κατάλληλα 'νούμερα', κάτι τουλάχιστον αστείο για ένα πολίτευμα που προτιμά να ονομάζεται δημοκρατικό. Φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει την θεωρία της Ψυχανάλυσης και τον ιδρυτή της για τις μετέπειτα εξελίξεις, πολύ περισσότερο δε μιας και ο ίδιος ο Freud αντιπαθούσε την Αμερική (διαίσθηση ίσως;), την θεωρούσε μάλιστα ένα 'γιγαντιαίων διαστάσεων λάθος'. Παρόλα αυτά, και για να αποδώσουμε τα εύσημα στον ποιητή, τελικά μάλλον συνέβη αυτό που επισημαίνει το εύστοχο στιχάκι: 'τα όνειρα σου μην τα λες, γιατί μια νύχτα κρύα -μπορεί και οι φροϋδιστές να ’ρθούν στην εξουσία'.
Το θέμα φυσικά είναι τεράστιο και οι προεκτάσεις του ατελείωτες γι’αυτό και ελπίζω σε μια ακόμη γόνιμη συζήτηση στην περιοχή των σχολίων.

Οι επιθυμίες μας είναι πράγματι δικές μας ή δημιουργούνται στο υποσυνείδητο;

 Είμαι της άποψης πως πρέπει να κατευνάσουμε όσο μπορούμε τις επιθυμίες μας και να σκεφτούμε αν είναι πραγματικά δικές μας. Ειδικά στις μέρες μας που η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο που οι διαφημιστές όχι μόνο χρησιμοποιούν τις τεχνικές του Bernays αλλά μας αποθηκεύουν επιθυμίες στον εγκέφαλο δείχνοντας μας εικόνες για ένα χιλιοστό του χιλιοστού του δευτερολέπτου που τα μάτια δεν μπορούν να δουν αλλά το μυαλό τα καταγράφει υποσυνείδητα.

Το ξέρατε ότι στην ελληνική νομοθεσία υπάρχει διάταξη που απαγορεύει τη χρήση υποσυνείδητων μηνυμάτων στη διαφήμιση? Βέβαια στη πραγματικότητα κανείς δε τα ελέγχει..

Πλέον εδώ και 30 χρόνια οι διαφημίσεις είναι το ένα κομμάτι όπου χρησιμοποιούνται οι τεχνικές του Bernays. Τα άλλα είναι η πολιτική και η οικονομία.

Γιατί για σκεφτείτε...Τόσο καιρό (σχεδόν 2 χρόνια) ακούμε για οικονομική κρίση που έρχεται κτλ και μόλις ήρθε τελικά χτυπώντας την τσέπη μας εμείς τη δεχθήκαμε σαν μια παλιά συμμαθήτρια που απλά είχαμε χρόνια να δούμε από κοντά!!!

Και όχι μόνο αυτό, συνέχεια επαναλαμβάνονται φράσεις για τρομοκρατία ή για ύπαρξη πυρηνικών από κάποια κράτη (και πολλά άλλα παραδείγματα) ώστε όταν οι βιομηχανίες θα εισβάλλουν με τη βοήθεια του πολέμου στις χώρες αυτές ο κόσμος να μη διαμαρτύρεται καθώς όλα αυτά θα του είναι τόσο οικεία ακόμη και αν ξέρει ότι είναι τόσο άδικα, τόσο ψεύτικα και γίνονται όλα για το χρήμα.

Τέλος θα αναφέρω απλά ότι οι καλύτεροι μελετητές του Bernays στον κόσμο είναι αυτοί που βγάζουν τους λόγους των παγκόσμιων οικονομικών και πολιτικών ηγετών. Προσέχουν κάθε λέξη και πως αυτή υποσυνείδητα θα κατευνάσει τους φόβους μας και τα πιο βίαια ένστικτά μας ώστε να μας δημιουργήσουν πλαστές επιθυμίες. Μάλιστα αναλογιστείτε πως τα βιβλία αυτά υπάρχουν από την 2η-3η δεκαετία του 20ου αιώνα δηλαδή κάποιοι τα χρησιμοποιούν εδώ και έναν αιώνα περίπου...κι έτσι οι άνθρωποι νιώθουν φυτοευτυχισμένοι χωρίς όμως να μπορούνε να ξεχωρίσουν τις δικές τους επιθυμίες από αυτές που τους κατασκεύασαν για να τους έχουν φυτά!!

Αποσπάσματα από βιβλία του Bernays

 Ας δούμε και μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα βιβλία του Bernays "Προπαγάνδα", "Κατασκευάζοντας τη Συναίνεση", "Αποκρυσταλλώνοντας την Κοινή Γνώμη"(αλήθεια πόσο ειλικρινής είναι οι τίτλοι των βιβλίων του!) :

«Ο συνειδητός και ευφυής χειρισμός των οργανωμένων συνηθειών και των απόψεων σχετικά με τις μάζες είναι ένα σημαντικό στοιχείο στη δημοκρατική κοινωνία. Εκείνοι που χειρίζονται αυτόν τον απαρατήρητο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν μια αόρατη κυβέρνηση που αποτελεί την πραγματική δύναμη που κυβερνά ολόκληρη τη χώρα.»

«Κυβερνόμαστε, τα μυαλά μας είναι φορμαρισμένα, οι προτιμήσεις είναι ήδη διαμορφωμένες, οι ιδέες μας είναι προτεινόμενες, κατά ένα μεγάλο μέρος από τα άτομα δεν έχουμε ακούσει ποτέ για αυτά. Αυτό είναι ένα λογικό αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο η δημοκρατική κοινωνία μας οργανώνεται.
Οι τεράστιοι αριθμοί των ανθρώπινων όντων πρέπει να συνεργαστούν κατά αυτόν τον τρόπο εάν πρόκειται να ζήσουν μαζί ως ομαλά λειτουργούσα κοινωνία.
Οι αόρατοι κυβερνήτες μας είναι, σε πολλές περιπτώσεις, απληροφόρητοι της ταυτότητας των συντροφικών μελών τους στο εσωτερικό γραφείο.»

«Η οργάνωση της δημοκρατίας μας είναι τέτοια , ώστε τα μυαλά των πολιτών να μπαίνουν σε καλούπια»

«Η καλή διακυβέρνηση μπορεί να πουληθεί προς μια κοινωνία, ακριβώς όπως και κάθε άλλο αγαθό»

«Ο μέσος πολίτης είναι ο πιο ευαίσθητος αισθητήρας που υπάρχει επί της γης. Ο ίδιος του ο νους είναι το μεγαλύτερο φράγμα ανάμεσα σ’ αυτόν και την πραγματικότητα. Μέσα στο μυαλό του υπάρχουν στεγανά διαμερίσματα, αδιαπέραστα από τη λογική. Η τάση του για απόλυτες απόψεις είναι το εμπόδιο που τον κάνει να μην λειτουργεί με βάση τη σκέψη και την εμπειρία του, αλλά μόνο με μαζικές αντιδράσεις»

ramnousia.com

Δεσμώτες του Ιλίγγου

Είχαν ήδη σχηματίσει τον κύκλο. Πιασμένοι χέρι χέρι. Τα πρόσωπά τους στεγνά, βασανισμένα. Τα ζυγωματικά πεταγμένα έξω, τα μάτια άδεια, με μια σπίθα θα ‘λεγες να πασχίζει στιγμές στιγμές να βγει στην επιφάνεια.

- Δημήτρης

- Παρών...

Ήταν το πρωινό προσκλητήριο κάτι σαν μια τελετή απονομής επαίνου για τη νίκη. Μια ακόμη νύχτα είχε περάσει κι αυτοί βρίσκονταν εκεί. Πόση δύναμη έκρυβε μέσα του εκείνο το παρών. Μα και πόση πάλη, πόση αγωνία, πόσα φαντάσματα...

Θεραπευτική κοινότητα Ιθάκη. Η Ιθάκη τους. Για όλους αυτούς που δεν είχαν φροντίσει να κλείσουν τ’ αυτιά τους την ώρα που τραγουδούσαν οι σειρήνες κι έτσι φυλακίστηκαν στον ψεύτικο παράδεισο. Κι ύστερα ανακάλυψαν πως μόνο παράδεισος δεν ήταν. Κόλαση ήταν σκοτεινή. Άβυσσος μ’ όλη την σημασία της λέξης.

- Σταμάτης.

- Παρών...

Τους είχαν πει για τα ναρκωτικά, ως πού θα τους ανέβαζαν, μα δεν τους είπαν πού θα τους γκρέμιζαν αμέσως μετά. Τους είχαν πει ότι θα τα ‘παιρναν για να ταξιδεύουν, μα δεν τους είπαν ότι ύστερα από τις πρώτες φορές, θα  τα ‘παιρναν απλά και μόνο για να μην πονούν. Τους είχαν πει ότι θα μπορούσαν να τα κόψουν όποια στιγμή ήθελαν, μα δεν τους είπαν για το σύνδρομο στέρησης. Και όχι μόνο το σωματικό που κρατάει λίγες μέρες, μα και το ψυχικό που διαρκεί μήνες. Απογοήτευση, κατάθλιψη, τάσεις αυτοκτονίας...

Ναι, η ψυχή τους η ίδια ήταν αυτή που πονούσε αφόρητα τώρα κι αυτόν τον πόνο ήταν που πολεμούσαν, πιασμένοι χέρι χέρι, εκεί στην Ιθάκη. Τουλάχιστον όμως τώρα αγωνίζονταν και κάθε μέρα τους έφερνε πιο κοντά στην οριστική λύτρωση. Τους μέχρι χθες δεσμώτες του ιλίγγου.

- Γιώργος.

- Παρών...

Πόσα περνούν τώρα απ’ το μυαλό του. Η πρώτη φορά, να έτσι, από περιέργεια. Κι ύστερα ακολούθησαν κι άλλες. Και τα ναρκωτικά να γίνονται όλο και πιο βαριά, μιας και το βαποράκι δεν είχε πια σχεδόν ποτέ ελαφρά. Τέλειωναν γρήγορα του ‘χε πει. Κι η εξάρτηση ν’ αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Στο τέλος ήρθαν κι οι ενέσεις. Και χρειαζόταν τόσες δόσεις. Τόσα λεφτά. Στην αρχή έκλεβε απ’ το σπίτι. Αργότερα άρχισαν κι οι διαρρήξεις. Κρύος ιδρώτας κι ο φόβος να δαγκώνει την ψυχή σαν το ανήμερο θεριό. Και η καρδιά να σπαρταρά, σαν έτοιμη να σπάσει. Κι η δόση με χέρια που ‘τρεμαν, για να περάσει ο πόνος. Κι ύστερα ένας ύπνος βαθύς, λήθαργος σωστός, ανακούφιση έστω και προσωρινή για το βασανισμένο του κορμί. Ως την επόμενη φορά..

- Άγγελος.

- Παρών...

Ναι, ήταν παρών. Λίγο προτού φτάσει στο τέλος, λες και του έδωσε κουράγιο ο Θεός και μπόρεσε και μάζεψε τα κομμάτια του, στέριωσε τα πόδια του που ‘τρεμαν απ’ την εξάντληση, στήριξε όρθιο το ισχνό του κορμί, άνοιξε τα θολά του μάτια και μ’ όσα υπόλοιπα δύναμης του είχαν απομείνει, με σπασμένη φωνή, ψιθυριστά σχεδόν συλλάβισε την μεγάλη λέξη: Όχι...

- Γιάννης.

- Παρών...

Ναι, ήταν παρών κι αυτός. Γιατί η ζωή είναι όμορφη, φτάνει να μπορέσεις να το δεις κι αυτό για να το καταφέρεις, πρέπει ν’ ανοίξεις διάπλατα τα μάτια της ψυχής σου. Και είναι σίγουρα έτσι. Το λένε, αυτόπτες μάρτυρες, αυτοί που κυριολεκτικά έρχονται πίσω από την άλλη όχθη. Οι πρώην δεσμώτες του ιλίγγου.

Κώστας  Μπούζας

Επικοισμός και Δολοφονίες, ο ασφαλέστερος τρόπος με τον οποίο ο Ερντογάν ξερίζωμη τους Κούρδους της Τουρκίας

Ο εποικισμός αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που η Τουρκία ασκεί ήδη για δεκαετίες εναντίον της Κύπρου και που τώρα το καθεστώς Ερντογάν ξεκίνησε μεταφέροντας πληθυσμούς από τον Καύκασο και άλλες περιοχές τους οποίους εγκαθιστά στις νοτιοανατολικές επαρχίες της Τουρκίας με συμπαγή κουρδικό πληθυσμό.

Αυτά, μεταξύ άλλων, επισημαίνει σε ερώτηση που υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης (ΔΗΚΟ) μετά από συνάντηση που είχε στις Βρυξέλλες με εκπροσώπους του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) και την καλεί να αποτρέψει το υπό εξέλιξη νέο τουρκικό έγκλημα.

Σημειώνεται ότι στις 19 Δεκ 2015, ο Κ. Μαυρίδης απέστειλε βίντεο στα όργανα της ΕΕ και στους 751 ευρωβουλευτές στο οποίο ένα κορίτσι 14 χρονών απευθύνεται απεγνωσμένα στην παγκόσμια κοινότητα για να σταματήσει η βία της Τουρκίας που αποσκοπεί στο ξερίζωμα του Κουρδικού πληθυσμού. Στο βίντεο τεκμηριώνεται η επιθετική στρατιωτική πολιορκία του κουρδικού πληθυσμού στις νοτιανατολικές επαρχίες της Τουρκίας που στρέφεται εναντίον εκατομμυρίων ανθρώπων που στερούνται πρόσβαση σε νερό, φαγητό, ρεύμα, φάρμακα και ιατρική περίθαλψη για να τους ξεριζώσει. Με βάση νέα αδιάσειστα στοιχεία για τα οποία ο ευρωβουλευτής ενημέρωσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το τελευταίο έγκλημα ήταν η εν ψυχρώ δολοφονία τριών ακτιβιστριών γυναικών κουρδικής καταγωγής. Οι τρεις ακτιβίστριες και στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) είναι οι Σεβέ Ντεμίρ, Πακιζέ Ναγίρ και Φάτμα Ουγιάρ των οποίων τα σώματα βρέθηκαν διάτρητα από σφαίρες και στα πρόσωπα τους τα εμφανή σημάδια από βασανιστήρια. Μαζί με τις τρεις γυναίκες δολοφονήθηκε από τις τουρκικές κρατικές δυνάμεις και τέταρτο πρόσωπο το οποίο δεν κατέστη δυνατό να αναγνωριστεί η ταυτότητα του.

Πέραν των πιο πάνω, ο ευρωβουλευτής ενημερώνει την Επιτροπή ότι το καθεστώς Ερντογάν ξεκίνησε ήδη τον εποικισμό, όπως διαπράττει και στην Κύπρο για δεκαετίες, μεταφέροντας τουρκογενείς πληθυσμούς από τον Καύκασο και αλλού, στις περιοχές με συμπαγή κουρδικό πληθυσμό και για αυτό ερωτάται η Επιτροπή, «ποιες ενέργειες και άμεσα μέτρα προτίθεται να λάβει για αποτροπή του υπό εξέλιξη νέου τουρκικού εγκλήματος».

Ο ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης σε συνεργασία με το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών δρομολογούν διάφορες ενέργειες που περιλαμβάνουν επισκέψεις εντός Τουρκίας, ανάδειξη και συζήτηση του θέματος ενώπιον του ευρωκοινοβουλίου και συντονισμό με άλλες πολιτικές ομάδες και ευρωβουλευτές.

 mignatiou.com

“Πυρετός” στις ΗΠΑ: το ποσό του τζακποτ ανήλθε στα 950 εκατομμύρια δολάρια!!!

Εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες με αγωνία αλλά και με το… όνειρο μιας καλύτερης ζωής έλεγξαν εξονυχιστικά τα δελτία τους για να διαπιστώσουν εάν έχουν τον μαγικό συνδυασμό στη λοταρία του Powerball κι ενώ το ποσό του τζακποτ ανήλθε στα 950 εκατομμύρια δολάρια. Ανθρακες ο θησαυρός.

Η κλήρωση έγινε χθες το βράδυ στην Φλόριντα λίγο μετά τις 23.00 τοπική ώρα. Σύμφωνα με τους αρμόδιους δεν κέρδισε κανένας τα 950 εκατομμύρια και την Τετάρτη η κλήρωση θα γίνει για 1,3 δις δολάρια. Ο μαγικός συνδυασμός των 6 αριθμών: 32, 16, 19, 57, 34 και ο αριθμός Powerball το 13.

Το ιλιγγιώδες ποσό των 950 εκατομμυρίων συγκεντρώθηκε έπειτα από πολλές εβδομάδες κληρώσεων χωρίς νικητή και είχε ως αποτέλεσμα οι Αμερικανοί να σχηματίσουν ουρές έξω από τα πρακτορεία και καταστήματα σε ολόκληρη την χώρα για να αποκτήσουν ένα λαχνό.

Ο Ντόνι Έλιας, 26 ετών, ένας υπάλληλος σε κάβα στο Λος Άντζελες, δήλωσε ότι μόνο στο κατάστημα που εργάζεται 300 πελάτες αγόρασαν δελτία χθες το βράδυ. Αγόρασε βέβαια και ο ίδιος για τον εαυτό του, επισημαίνοντας ότι είναι κάτι που δεν έχει ξανακάνει ποτέ στο παρελθόν.

Ωστόσο, όπως εκατομμύρια άλλοι συμπολίτες του άλλωστε, ο 26χρονος έχει κάνει… κάποιες σκέψεις για το μέλλον στην περίπτωση που είναι ο μεγάλος νικητής. «Θα πάω ένα ταξίδι στο φεγγάρι» είπε.

Η τελευταία φορά που βρέθηκε νικητής στο Powerball ήταν τον Νοέμβριο, όταν ένας τυχερός από το Τενεσί κέρδισε 144,1 εκατομμύρια. Πέρυσι είχαν σημειωθεί άλλα δύο μεγάλα τζακπότ, τον Φεβρουάριο (564,1 εκατομμύρια) και τον Σεπτέμβριο (310,5 εκατ.)

Εάν η χθεσινή κλήρωση δεν αναδείξει νικητή, το τζακποτ αναμένεται να ανέλθει σε περίπου 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια έως την Τετάρτη, την επόμενη κλήρωση.

No Powerball Jackpot Winner, Pot to Grow to $1.3 Billion

There was no jackpot winner of Saturday’s biggest-ever $900 million Powerball drawing, and the jackpot for Wednesday’s drawing will grow to an estimated $1.3 billion, officials said.

The numbers drawn Saturday’ were 32, 16, 19, 57 and 34. The Powerball number was 13, with a multiplier of 3. Saturday’s Powerball drawing swelled to $900 million after no one won the $500 million jackpot Wednesday.

The odds of winning Saturday’s monster jackpot were one in 292.2 million.

ΔΥΟ ΝΙΚΗΤΕΣ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ 66 ΕΚΑΤ. ΣΤΕΡΛΙΝΕΣ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΛΟΤΑΡΙΑ

To μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε ποτέ στη βρετανική λοταρία το μοιράστηκαν 2 τυχεροί νικητές, γνωστοποίησαν χθες οι διοργανωτές, σε μια κλήρωση όπου πουλήθηκε ένας υπέρογκος αριθμός λαχείων στο πλαίσιο του τζακποτ των 66 εκατομμυρίων λιρών.

Το μεγαλύτερο τζακποτ που έχει ποτέ συγκεντρωθεί στο βρετανικό λότο ανέρχεται στο ποσό 22,6 εκατομμύρια λίρες πριν από περισσότερα 20 χρόνια.

REUTERS