Ο Φαήλος απέρριψε πρόταση του Καρατζαφέρη για την αντιπροεδρία στο κόμμα του: Ο Γιώργος πιστεύει και θέλει να φτιάξει έναν ΣΥΡΙΖΑ της Δεξιάς

Πρόταση να αναλάβει την αντιπροεδρία του νέου κόμματος του Γιώργου Καρατζαφέρη απέρριψε ο Φαήλος Κρανιδιώτης, όπως ανέφερε ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε, ενώ αναφέρθηκε και στο «όραμα» που έχει ο πρώην πρόεδρος του ΛΑΟΣ για το νέο του κόμμα.

Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Αlpha 989 και τον Σπύρο Χαριτάτο, ο μέχρι πρότινος πολιτευτής με τη ΝΔ δήλωσε:

«Έγινε μία και μοναδική συνάντηση και μου έγινε πρόταση να είμαι αντιπρόεδρος σε αυτό το κόμμα (η Εθνική Ενότητα). Δεν υπήρχε τέτοιο θέμα. «Κρέμασε το σαγόνι μου» με αυτά που είπε ο Καρατζαφέρης. Ήθελε τον βασιλιά για πρέσβη και τον πρίγκιπα Νικόλαο για υποψήφιο. Αντιμνημονιακός και δραχμή. Ψήφισε το πρώτο μνημόνιο για να μείνουμε στο ευρώ και να βγούμε τώρα και να πάμε στην δραχμή. Για να πολεμήσεις το τρίτο μνημόνιο πρέπει να έχεις το πρώτο. Έχει μία άποψη κάθε μέρα» είπε ο Φαήλος Κρανιδιώτης και συνέχισε: «Ο Γιώργος Καρατζαφέρης είναι ο μεγαλύτερος περφόρμερ που έχει περάσει από την πολιτική πίστα. Ακόμα και ο Καμμένος είναι ερασιτέχνης μπροστά του. Δεν είναι τόσο τραβηχτικός ούτε ο Τσίπρας. Ο Καρατζαφέρης γεμίζει πίστα. Εμένα μου άρεσε (ο Καρατζαφέρης), όπως η «ασώματος κεφαλή» και η «γυναίκα με τα γένια» . Ο Γιώργος πιστεύει και θέλει να φτιάξει έναν ΣΥΡΙΖΑ της Δεξιάς. Αυτό το πράγμα όλο θα καταλήξει να είναι το ΛΑΟΣ συν τον Μπαλτάκο και κάποιους άλλους. Η ανακύκλωση έχει ένα όριο. Δεν ανακυκλώνεσαι επ’ άπειρον. Το ’10 ήταν «μνημόνιο» και τώρα «αντιμνημόνιο, δραχμή και λίγο βασιλιά», δεν είναι έτσι. Ο Γιώργαρος αν προλάβει τις μεθεπόμενες εκλογές μπορεί να στηρίζει ρουπία Ινδίας και διαρκή επανάσταση για αταξική κοινωνία».

Κάποιοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή για να διαμαρτυρηθούν...

«Κάποιοι βλέπουν ένα κενό που υπάρχει πραγματικά στον χώρο της Δεξιάς από τη μέση της Ν.Δ. έως την Χρυσή Αυγή, υπάρχει ένα κενό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ψηφίσει Χ.Α. επειδή ήθελαν να διαμαρτυρηθούν και δεν είχαν τι να ψηφίσουν. Λέει (ο Καρατζαφέρης) να χωθούμε εδώ για να πάρουμε μερικούς. Πετάει και για τον βασιλιά για να πιάσουμε κανέναν παλαιό δεξιό. Δεν είναι αυτές οι απαντήσεις. Αν πίστευα ότι ο Καρατζαφέρης είναι η απάντηση θα ήμουνα μαζί του. Αν πούμε ότι υπάρχει πρόβλημα πού πάει η χώρα, ο Γιώργος Καρατζαφέρης δεν είναι η απάντηση. Και δεν είναι θέμα ηλικίας. Εγώ δεν έχω πάρει ποτέ λεφτά από το κράτος. Δουλεύω στην μαχόμενη δικηγορία…Με φαντάζεσαι εμένα μαζί με την Ξουλίδου και τον Αϊβαλιώτη δίπλα-δίπλα»;

Υποστήριξε ότι «πάντα σε κάποιους παίκτες ποντάρουν κάποιοι από πίσω. Αυτή η κυβέρνηση θα ήθελε να έχει έναν παίκτη που θα μπορούσε να συνεννοηθεί και με τον Καρατζαφέρη μπορεί να συνεννοηθεί. Θεωρώ ότι δεν είναι τυχαίο (η δημιουργία τώρα του κόμματος Καρατζαφέρη – Μπαλτάκου)».

Οργανώνω πολιτική κίνηση

Επιβεβαίωσε  ότι «οργανώνουμε μία πολιτική κίνηση. Δεν ξέρουμε πώς θα ονομάζεται. Κάποια ονόματα είναι τρολιές. Ισχύει πάντως. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι (Δεξιοί) πρέπει να έχουν μία έκφραση . Υπάρχει μία αριστοκρατία, κάποιοι «φεουδάρχες» που θεωρούν πως όλοι οι άλλοι είναι δουλοπάροικοι. Να γονατίζουν να πατάνε αυτοί για να γίνει υπουργός ο Μιλτιάδης, αρχηγός ο Κυριάκος. Άμα κάνουμε λίστα ποιοι είναι κόρες, γιοι, ανίψια, άστο. Αυτό δεν το ανέχτηκα ποτέ».

Επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Δεν θεωρεί τον εαυτό του δεξιό»

«Ο Κυριάκος δεν θεωρεί τον εαυτό του δεξιό. Θα τον ενοχλεί και θα τον προσβάλει, όταν του το λες. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο κάθε «πορφυρογέννητος» μού είναι παγερά αδιάφορος. Εμένα με ενδιαφέρει ο κόσμος που είναι από κάτω. Θα αρχίσει η πλήρης μητσοτακοποίηση. Θα δεις τί θα γίνει στο συνέδριο. Πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν εκλεγεί σε νομαρχιακές (της Ν.Δ.). Αυτά που λέει ο Άδωνις, ο πρώτος αντιπρόεδρος, δεν είναι η θέση της Νέας Δημοκρατίας. Θα αρχίσει να τον κονταίνει με το αλυσοπρίονο. Ο κ. Μητσοτάκης θέλει να κάνει ένα άλλο κόμμα».

Χαρακτήρισε τη ΝΔ «μπλε, θολό, ποτάμι» όπου «τα όργανα υπάρχουν μόνο ως άλλοθι για να μιλάει ο αρχηγός. Μιλάει ο αρχηγός, τον χειροκροτάνε και τελείωσε» και τον ίδιο τον πρόεδρο της ΝΔ «πριμαντόνα της πολιτικής».

«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Τσίπρας κτλ ανήκουν σε μία τάξη επαγγελματιών πολιτικών που, όπως οι δικηγόροι, τσακώνονται στο δικαστήριο, πάνε μετά στο καφενείο, πίνουν και κανένα καφεδάκι», είπε χαρακτηριστικά.

Πρόσθεσε, ωστόσο, πως «πάντα προσπαθώ να είμαι δίκαιος. Το είχα γράψει δημόσια ότι ο Μητσοτάκης ήταν ο καλύτερος υπουργός στην διαπραγμάτευση, ο καλύτερα προετοιμασμένος. Και έτσι έπρεπε να είναι. Τα καλά τα λέω αλλά υπάρχουν και τα άλλα. Ποια είναι η θέση σου στα εθνικά, το μεταναστευτικό; Έρχεται σαν τρένο το νέο σχέδιο Άναν. Να δούμε εκεί τί στάση θα κρατήσει (ο Μητσοτάκης)».

Τόνισε ότι με τη σημερινή κατάσταση «δίνεται το δικαίωμα στον Νίκο Μιχαλολιάκο να δοξάζεται κρυπτόμενος. Ο Έλληνας όταν βαράνε κάποιον όλοι αισθάνεται (προς αυτόν) μία συμπάθεια».

Θα κάνουν τον φασίστα τιμητικό όρο

Ξεκαθάρισε πως «δεν μασάω ότι «όποιος αντιδρά στο μεταναστευτικό είναι χρυσαυγίτης». Μόλις οι χωροφύλακες έπαψαν να κλείνουν το μάτι (στους χρυσαυγίτες) και τους βούτηξε ο νόμος, κόπηκαν όλα αυτά μαχαίρι. Αυτή είναι η βασική αντίδραση με την άκρα αριστερά. Εγώ δεν θέλω κανείς να υποκαθιστά το κράτος. Νόμος, τάξη, ελευθερία. Ο πραγματικός ιδιοκτήτης της χώρας είναι ο λαός και αυτή τη στιγμή οι Έλληνες αισθάνονται «νοικάρηδες».

Η Δεξιά που θέλει η Αριστερά είναι ή με ξυρισμένο κεφάλι και άρβυλο και να λέει  φιλοναζιστικές μ@λακίες ή χαζοχαρούμενη και ενοχική. Υπάρχει και η χαζοδεξιά που φοβάται τον ίσκιο της. Το να λες ανοιχτά ότι δεν μπορεί ο Πακιστανός να κλείνει τον δρόμο και να κάνει έλεγχο ταυτοτήτων. Όποιος τολμήσει να κάνει κριτική είναι φασίστας. Άμα συνεχίσουν έτσι θα κάνουν τον φασίστα τιμητικό όρο. Θα λένε «καλό παιδί είναι αυτός, φασίστας, ας του δώσουμε την κόρη μας». Φασίστας είναι αυτός που στήνεται στα τέσσερα στους ισλαμοφασίστες του Ερντογάν και του Ισλαμικού Κράτους».

«Πατάνε το κουμπί, κλείνουν οι δρόμοι. Το πατάνε και ανοίγουν. Θέλουν να τους έχουν (τους πρόσφυγες) στον Πειραιά για να ασχολείται ο κόσμος, δημιουργείται ανασφάλεια και δεν αλλάζει εύκολα άλογο ο κόσμος. Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση, πάντως, που μπορεί να γίνει στη χώρα είναι η εφαρμογή των νόμων. Σταματάς τον Έλληνα και του ζητάς την ταυτότητα, στον Έλληνα που πήγε να βγάλει μεροκάματο στον δρόμο της πατρίδας του;» διερωτήθηκε ο κ. Κρανιδιώτης.

«Όταν στέλνεις οργανωμένα τέτοιες μάζες, είναι εποικισμός. Να βοηθήσουμε όλους αυτούς τους κατσαπλιάδες Αφγανούς και Πακιστανούς, γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να αποκτήσουμε μία τεράστια ισλαμική μειονότητα; Κλείσανε τα σύνορα και μας έμειναν εδώ αμανάτι. Ανέφερα την ανάγκη της αυστηρής τιμωρίας γι’ αυτό που συνέβη στη χώρα. Δεν τους άρεσε;  Διάβασαν για τα έξι κυπαρίσσια και ότι θα τους δέσω εγώ τα χέρια. Χρειάζεται τιμωρία, ναι ή όχι; Ο ελληνικός στρατός δεν κρέμαγε, τουφέκιζε. Εγώ νομίζω ότι ο κόσμος θέλει την αυστηρή τιμωρία γι’ αυτό που συνέβη στη χώρα», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.

topontiki.gr

Ο μπαμπούλας του αποπληθωρισμού

Οι κεντρικές τράπεζες σε όλον τον αναπτυγμένο κόσμο έχουν καταβληθεί από τον φόβο του αποπληθωρισμού. Δε θα έπρεπε: ο φόβος είναι αβάσιμος και η εμμονή μαζί του επιζήμια.

Η Ιαπωνία είναι υπόδειγμα αυτού του φόβου. Το 2013, δεκαετίες (σταδιακής) πτώσης τιμών έπεισαν την Τράπεζα της Ιαπωνίας να ξεκινήσει μιαν πρωτοφανή νομισματική επίθεση. Ωστόσο, παρ’ ότι ο βασικός πληθωρισμός αυξήθηκε για λίγο, οι παράγοντες που κινητοποίησαν αυτήν την άνοδο – μια ανταγωνιστική υποτίμηση του γεν και μια φορολογική αύξηση – δεν κράτησαν για πολύ. Τώρα η χώρα επιστρέφει σχεδόν σε αποπληθωρισμού – ένα σημείο που υπογραμμίζουν τα πανικοβλημένα πρωτοσέλιδα.

Ωστόσο, αντίθετα με την εντύπωση που δημιουργούν οι αναφορές του Τύπου, η ιαπωνική οικονομία είναι κάθε άλλο παρά ετοιμοθάνατη. Η ανεργία έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί, το ποσοστό της απασχόλησης συνεχίζει να σημειώνει νέα υψηλά και το διαθέσιμο κατά κεφαλήν εισόδημα ανεβαίνει σταθερά. Μάλιστα, ακόμη και κατά τη διάρκεια των λεγόμενων «χαμένων δεκαετιών» της Ιαπωνίας, το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξήθηκε όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, και το ποσοστό της απασχόλησης ανέβηκε, δείχνοντας πως ο αποπληθωρισμός ίσως να μην είναι τόσο καταστροφικός όσο δείχνουν να πιστεύουν οι κεντρικοί τραπεζίτες.

Στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις οικονομικής συμφοράς που να προκύπτει από την αποτυχία των κεντρικών τραπεζών να πετύχουν τους στόχους του πληθωρισμού. Η ανάπτυξη παραμένει στερεή, εάν όχι θεαματική, και η απασχόληση είναι σε άνοδο.

Υπάρχουν δύο βασικά προβλήματα με τη σημερινή προσέγγιση των κεντρικών τραπεζών. Πρώτον, εστιάζουν στις καταναλωτικές τιμές, οι οποίες είναι λάθος στόχος. Οι καταναλωτικές τιμές πέφτουν για έναν απλό λόγο: οι τιμές της ενέργειας και άλλων ακατέργαστων υλικών έχουν πέσει κατά περισσότερο από το μισό τα τελευταία δύο χρόνια. Η πτώση είναι συνεπώς προσωρινή, και οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να την παραβλέψουν, όταν παρέβλεψαν την άνοδο στις καταναλωτικές τιμές όταν οι τιμές του πετρελαίου ήταν σε άνοδο.

Αντ’ αυτού, οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να εστιάσουν στον ρυθμό της αύξησης των εσόδων, ο οποίες μετριέται με την ανάπτυξη του ονομαστικού ΑΕΠ. Αυτό είναι, άλλωστε, που έχει σημασία για τις εξαιρετικά χρεωμένες κυβερνήσεις και επιχειρήσεις. Σύμφωνα με αυτό το μέτρο, δεν υπάρχει αποπληθωρισμό: ο δείκτης τιμών του ΑΕΠ στις αναπτυγμένες χώρες βρίσκεται σε άνοδο 1-1,5% κατά μέσο όρο. Στην ευρωζώνη, ανεβαίνει κατά 1,2%. Μπορεί αυτό να μη φτάνει τον στόχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας του «μόλις κάτω του 2%», αλλά όχι με αρκετή διαφορά για να δικαιολογήσει την ολοένα και πιο επιθετική χρήση των νομισματικών εργαλείων της ΕΚΤ για την ενίσχυση της οικονομίας.

Επιπλέον, η ανάπτυξη του ονομαστικού ΑΕΠ ξεπερνά το μακροπρόθεσμο επιτόκιο. Όταν, όπως συμβαίνει συνήθως, το μακροπρόθεσμο επιτόκιο είναι υψηλότερο από τον ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ, οι πλούσιοι μπορούν να συγκεντρώνουν πλούτο γρηγορότερα από την υπόλοιπη οικονομία – ένα επιχείρημα που επισήμανε ο οικονομολόγος Τόμας Πίκετι. Όμως σήμερα, η ανάπτυξη του ΑΕΠ ξεπερνά κατά πολύ τα μέσα επιτόκια (τα οποία, σε κάποιες χώρες, συμπεριλαμβάνουν εγγυήσεις μέχρι και 100 μονάδων βάσης) – ακόμη και στην ευρωζώνη, όπου η ανάπτυξη του ΑΕΠ αναμένεται να φτάσει περίπου το 3% φέτος. Αυτό σημαίνει πως οι οικονομικές συνθήκες είναι τόσο ευνοϊκές όσο ήταν στο ζενίθ της πιστωτικής έκρηξης το 2007, και πολύ καλύτερες απ’ ότι ήταν οποιαδήποτε άλλη στιγμή τα τελευταία 20 χρόνια.

Μπορεί να περιμένει κανείς αυτά τα στοιχεία να οδηγήσουν τους κεντρικούς τραπεζίτες να αναθεωρήσουν τις ανησυχίες τους για τον αποπληθωρισμό. Όμως εκείνοι παραμένουν αποφασισμένοι να κυνηγούν τους στόχους του πληθωρισμοί, πεπεισμένοι πως η παραμικρή ένδειξη αποπληθωρισμού θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια πτώση, με τη μειωμένη ζήτηση να κάνει τις τιμές να πέφτουν ακόμη περισσότερο. Αυτό είναι το δεύτερο λάθος τους.

Φυσικά, μία αποπληθωριστική δίνη είναι πιθανή, και οι συνέπειές της θα μπορούσαν είναι σοβαρές. Εάν τα πραγματικά επιτόκια ήταν σημαντικά θετικά, η ζήτηση θα μπορούσε να βουλιάξει, ρίχνοντας τις τιμές στο σημείο όπου θα ήταν αδύνατο για τους δανειολήπτες να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους. Μία τέτοια δίνη συνέβαλε στη Μεγάλη Ύφεση στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930, με τις τιμές να πέφτουν, κάποιες χρονιές, κατά 20-30%.

Όμως δε βρισκόμαστε καθόλου κοντά σε τέτοιες συνθήκες σήμερα. Μάλιστα, τα ονομαστικά επιτόκια βρίσκονται στο μηδέν, ενώ οι ευρύτεροι δείκτες τιμών βρίσκονται σε άνοδο, έστω και ήπια. Με δεδομένο πως οι οικονομικές συνθήκες είναι τόσο ευνοϊκές, δεν προκαλεί έκπληξη που η εγχώρια ζήτηση έχει παραμείνει ισχυρή, επιτρέποντας στην ανεργία να επιστρέψει σε χαμηλά προ κρίσης σχεδόν παντού.

Η ευρωζώνη είναι η μόνη μεγάλη αναπτυγμένη οικονομία όπου η ανεργία παραμένει σημαντική, και συνεπώς η μόνο οικονομία όπου θα μπορούσε να στηριχτεί το επιχείρημα του κινδύνου του αποπληθωρισμού. Όμως ακόμη και στην ευρωζώνη, η ανάπτυξη του ΑΕΠ βρίσκεται πάνω από τις (ομολογουμένως ισχνές) προοπτικές της, και το εναπομένον παραγωγικό κενό κλείνει σταδιακά.

Επιπλέον, ο μόνος λόγος που η ανεργία παραμένει υψηλή στην ευρωζώνη είναι ότι το ποσοστό συμμετοχής στην εργατική δύναμη συνέχισε να ανεβαίνει σε όλη την ύφεση, και πράγματι, η απασχόληση επιστρέφει σε επίπεδα προ κρίσης. Αυτό είναι το ακριβώς αντίθετο από ότι προειδοποιούν τα γεράκια του αποπληθωρισμού. Η δημοφιλής υπόθεση του «αποθαρρυμένου εργαζόμενου» υποστηρίζει πως η πτώση σε αποπληθωρισμό έχει υψηλό κόστος, επειδή η ύφεση οδηγεί τους εργαζομένους να εγκαταλείψουν την εργατική δύναμη ολοσχερώς. Αυτό πολύ απλά δεν ισχύει σήμερα στην Ευρώπη.

Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα. Οι κεντρικές τράπεζες των αναπτυγμένων οικονομιών θα πρέπει να ξεπεράσουν τον παράλογο φόβο της αποπληθωριστικής δίνης και να σταματήσουν να προσπαθούν τόσο απελπισμένα να ωθήσουν τη ζήτηση. Διαφορετικά, θα βρεθούν με μαζικά επεκταμένους ισολογισμούς, και χωρίς αποτέλεσμα να επιδείξουν.     

sofokleous10.gr

Η μητέρα των μαχών ξεκίνησε στο Χαλέπι: 10.000 ισλαμιστές εναντίον Ρώσων πεζοναυτών, Χεζμπολάχ και Ιρανών

Άρχισε η μεγάλη μάχη στο Χαλέπι. Ρωσικά βομβαρδιστικά σε απόλυτη συνεργασία με τις αεροπορικές δυνάμεις του Άσαντ προχώρησαν ήδη στα πρώτα στοχευμένα χτυπήματα κατά των τζιχαντιστών που οργανώθηκαν προκειμένου να εξαπολύσουν ίσως την τελευταία τους μεγάλη επίθεση για να κρατήσουν μια κομβική και στρατηγικής σημασίας περιοχή στη Συρία.

Πρόκειται, όπως εκτιμούν ρωσικές πηγές, για 10.000 τζιχαντιστές, μεταξύ των οποίων και Τουρκομάνοι, κατ' άλλους Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι όμως θα βρεθούν αντιμέτωποι με ισχυρές δυνάμεις από το Συριακό Στρατό, τους Κούρδους, Ρώσους πεζοναύτες, Ιρακινές παραστρατιωτικές ομάδες και την 65η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία του Ιράν.

"Αν δεν αποτρέψουμε αυτά τα σχέδια των τζιχαντιστών, ο βορράς της Συρίας μπορεί να πέσει εκ νέου στα χέρια τους. Ως εκ τούτου η αεροπορία της Ρωσίας θα πάρει ότι μέτρα χρειαστούν", δήλωσε ο Ρώσος στρατηγός Σεργκέι Ρουντσκόι.

Κι αυτό φαίνεται πώς γίνεται πραγματικότητα. Όπως φαίνεται στο βίντεο ρωσικά και συριακά αεροσκάφη βομβαρδίζουν τα στρατηγεία ή τα ορμητήρια των τζιχαντιστών, οι οποίοι φαίνεται στην εικόνα πώς τρέχουν να σωθούν. Ο θάνατος τους όμως έχει έρθει ήδη από ψηλά με βόμβες.

Ο Ρώσος στρατηγός είχε δηλώσει επίσης πώς “δεν σχεδιάζουμε να σαρώσουμε το Χαλέπι”. Σε πρώτη φάση μπορεί. Σχεδιάζεται να αποκόψουν εντελώς τις δυνάμεις του ISIS και της Αλ Νούσρα, να τους φθείρουν με αεροπορικά πλήγματα. Μετά όμως είναι βέβαιο πώς θα αναπτυχθούν και χερσαίες δυνάμεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες, περίπου 8.000 ισλαμιστές της Αλ Νούσρα έχουν αναπτυχθεί νοτιοδυτικά του Χαλεπίου, ενώ 1.500 ισλαμιστές έχουν αναπτυχθεί βόρεια της πόλης. “Είναι γνωστό ότι οι τρομοκράτες της Αλ Νούσρα ετοιμάζουν μεγάλη επίθεση για να "κόψουν" τον δρόμο που συνδέει το Χαλέπι με την Δαμασκό”, είχε πει ο Σεργκέι Ρουντσκόι.

Ε, αυτό φαίνεται πώς δεν μπορεί να επιτραπεί. Η επίθεση σε βάρος των τζιχαντιστών στο Χαλέπι θα είναι σφοδρή με στόχο να τελειώσει οριστικά η παρουσία του ISIS στη Συρία, που ήδη κινείται προς της Λιβύη.

pronews.gr

Υποβάθμιση του αξιόχρεου της Σαουδικής Αραβίας από τον Fitch

Ο διεθνής οίκος Fitch υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Σαουδικής Αραβίας μετά τη μείωση των τιμών του πετρελαίου, ανέφερε το πρακτορείο Bloomberg. Η αξιολόγηση του αξιόχρεου της χώρας υποβαθμίστηκε κατά μία βαθμίδα σε ΑΑ-, σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση του οίκου Fitch.

Οι προοπτικές για την πιστοληπτική αξιολόγηση της χώρας παραμένουν αρνητικές, γεγονός που σηματοδοτεί ενδεχόμενες περαιτέρω υποβαθμίσεις.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Fitch, η κίνηση αυτή αντανακλά την αναθεώρηση των εκτιμήσεών για τις τιμές του πετρελαίου για το 2016 και το 2017 στα 35 και τα 45 δολάρια το βαρέλι, αντίστοιχα.

Πρόκειται για την πρώτη υποβάθμιση της Σαουδικής Αραβίας από τον οίκο Fitch, τουλάχιστον από το 2004.

Ο ΕΟΦ προειδοποιεί: Σταματήστε αμέσως όσοι παίρνετε αυτό το φάρμακο

Σοβαρές βλάβες στο ήπαρ μπορεί να προκαλέσουν δεκάδες φάρμακα που περιέχουν την ουσία νιμεσουλίδη, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων, ο οποίος συνέστησε τον περιορισμό της χρήσης τους έως το πολύ δεκαπέντε ημέρες για κάθε θεραπεία. 

Συνεπώς, όλα τα κουτιά που περιέχουν περισσότερες από 30 δόσεις (δισκία ή φακελάκια) θα πρέπει να αποσυρθούν άμεσα από την αγορά.

Η οδηγία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων, όμως, αφορά άλλα 44 φάρμακα που περιέχουν τη συγκεκριμένη ουσία.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ), συνιστάται στους γιατρούς να βασίζουν την απόφασή τους να συνταγογραφούν νιμεσουλίδη (nimesulide) σε προσεκτική εξέταση των συνολικών κινδύνων του ασθενούς.

Τα φαρμακευτικά προϊόντα που περιέχουν nimesulide για συστηματική χορήγηση έχουν εγκριθεί σ” έναν αριθμό κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση του οξέος πόνου, των συμπτωμάτων επώδυνης οστεοαρθρίτιδας και της πρωτοπαθούς δυσμηνόρροιας (πόνοι περιόδου).

Οι άδειες κυκλοφορίας των προϊόντων που περιέχουν nimesulide ανεστάλησαν στην Ιρλανδία στις 15 Μαΐου 2007, μετά από αναφορές ασθενών που εισήχθησαν στο νοσοκομείοεξαιτίας σοβαρών παρενεργειών που αφορούσαν το ήπαρ.

Ύστερα από αυτό, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων ξεκίνησε έρευνες, ώστε να εξεταστεί η ασφάλεια των συγκεκριμένων φαρμάκων και ενημέρωσε όλα τα κράτη-μέλη.

Έως ότου ξεκαθαριστεί το τοπίο, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων αλλά και ο ΕΟΦ συνιστούν τον περιορισμό της διάρκειας θεραπείας με nimesulide έως το πολύ 15 ημέρες, ενώ όλα τα κουτιά που έχουν περισσότερες από 30 δόσεις πρέπει να αποσυρθούν από την αγορά.

Ο “ανύπαρκτος” Έλληνας έχει κάνει χιλιάδες δωρεάν εγχειρήσεις σε παιδάκια. Τον ξέρει κανείς μας;

Αυξέντιος Καλαγκός, ένας “ανύπαρκτος” Έλληνας που έχει κάνει πάνω απο 14.000 δωρεάν εγχειρήσεις σε παιδάκια, δεν εμφανίζεται σε περιοδικά, τηλεοράσεις και “κίτρινες” ιστοσελίδες. Τον ξέρει κανείς μας;

«Να προσπαθείς να γίνεις κάποιος που θα προσφέρει στους άλλους». Αυτό είναι το μότο του διεθνούς φήμης καρδιοχειρουργού κ. Αυξέντιου Καλαγκού. Συμβουλή που κληρονόμησε από τον πατέρα του και προσπαθεί να την κάνει πράξη κάθε λεπτό της ζωής του. Ο 53χρονος Κωνσταντινουπολίτης, διευθυντής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης, είναι ξακουστός όχι μόνο για την επιστημονική του επάρκεια αλλά και για την πολύτιμη προσφορά του στον συνάνθρωπό του όπου αυτός και αν μένει και σε όποια οικονομική κατάσταση και αν βρίσκεται.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που τον αποκαλούν «φύλακα άγγελο» των άρρωστων φτωχών παιδιών, και όχι άδικα. Τα τελευταία 14 χρόνια έχει χειρουργήσει περισσότερα από 14.000 άπορα παιδιά, μέσα από πρόγραμμα του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Coeurs pour tous» («Καρδιές για όλους») που ο ίδιος έχει ιδρύσει. Ταξιδεύει από τη μια άκρη της Γης στην άλλη χαρίζοντας ξανά τη ζωή σε παιδιά με σοβαρά καρδιακά προβλήματα. Αρκεί ένα μήνυμα, ένα τηλεφώνημα, για να αναλάβει δράση.

Και πού δεν έχει πάει. Μαρόκο, Αλγερία, Μαυρίκιο, Σενεγάλη, Λίβανο, Συρία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Ινδία, Βιετνάμ, Σερβία, Ερυθραία, Μολδαβία, Ουκρανία, Ρουμανία, Κύπρο και τελευταίως Ελλάδα. Εν μέσω οικονομικής ύφεσης, πώς θα μπορούσε να μείνει η χώρα μας έξω από τον κατάλογο; Στην Ελλάδα, το όνομά του έγινε ευρέως γνωστό μετά τη συνεργασία που εξασφάλισε το Νοσοκομείο Παίδων «Μητέρα». Ο κ. Καλαγκός μεταβαίνει στην Αθήνα μία φορά τον μήνα (αναμένεται να έλθει την προσεχή εβδομάδα) και κάνει, κατά μέσο όρο, τέσσερα ως πέντε χειρουργεία. Από τον Σεπτέμβριο, οπότε ξεκίνησε η συνεργασία του με το Νοσοκομείο, ως και σήμερα έχει χειρουργήσει δωρεάν εννέα παιδιά με σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα.

Ο κ. Καλαγκός χειρουργεί συνολικά περίπου 1.000 περιστατικά τον χρόνο, παιδιά και ενηλίκους. Από αυτά, περίπου 300 αφιλοκερδώς μόνο στη Γενεύη και περίπου άλλα τόσα σε άλλες χώρες. Τα έξοδα καλύπτονται από το Ιδρυμα «Coeurs pour tous», το οποίο ίδρυσε το 1998. «Σε αυτό συμμετέχουν βασιλικές οικογένειες, ακόμη και ελβετικές τράπεζες» λέει ο ίδιος, χωρίς να θέλει να αποκαλύψει τα στοιχεία των συμμετεχόντων.

Ο φιλάνθρωπος πατέρας

Η φιλανθρωπική δράση τού επίσης γιατρού πατέρα του έπαιξε καταλυτικό ρόλο στον τρόπο ζωής του κ. Καλαγκού. «Ο πατέρας μου ήταν παθολόγος, διευθυντής της Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Βαλουκλή στην Κωνσταντινούπολη. Στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου είχε μια μονοκατοικία και εκεί έκανε ιατρείο. Από το πρωί ως το βράδυ ήταν με τους ασθενείς του και δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα εξέταζε δωρεάν φτωχούς ανθρώπους. Η φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη, η ιατρική ως λειτούργημα υπήρξε βίωμα μέσα από την οικογένεια» λέει ο κ. Καλαγκός. Η προσφορά του πατέρα του ήταν τόσο σημαντική σε βαθμό που αναγνωρίστηκε και από τους Τούρκους. Εδωσαν το όνομά του σε δρόμο της περιοχής του Αγίου Στεφάνου.

Μιλώντας για την ανθρωπιστική δράση του πατέρα του και την ευαισθησία που είχε απέναντι στους ασθενείς, τους οποίους δεν διέκρινε σε πλούσιους και φτωχούς, λέει ότι μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός ότι ο ίδιος πέρασε δύσκολες στιγμές. «Ουσιαστικά είδε την οικογένειά του να χάνει όλα τα υπάρχοντά της, να διώκεται από το Προκόπι και να αναγκάζεται να μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας μου, για να μπορέσει να σπουδάσει, διάβαζε με το κερί. Είχε νιώσει στο πετσί του την έλλειψη οικονομικών πόρων και πού μπορεί αυτό να οδηγήσει. Γι’ αυτό ήθελε να βοηθάει όλους τους ανθρώπους, χωρίς να κάνει διακρίσεις. Με αυτές τις αξίες μεγάλωσε και εμάς, τα παιδιά του». Εκτός από τον μεγάλο δάσκαλο της ζωής του, τον πατέρα του, ο κ. Καλαγκός είχε την τύχη να βρεθεί σε μεγάλους δασκάλους της Ιατρικής, τον σερ Μαγκντί Γιακούμπ και τον Αλέν Καρπεντιέ(ο εμπνευστής τής πρώτης τεχνητής βαλβίδας καρδιάς). «Οι δύο δάσκαλοι», σημειώνει,«μού μετάγγισαν την αυταπάρνηση και το σθένος που θα πρέπει να έχει ένας χειρουργός».

«Εργάζομαι 20 ώρες την ημέρα»

Εξαιρετικά επίπονο είναι το πρόγραμμα του κ. Αυξέντιου Καλαγκού, καθώς εργάζεται καθημερινά περί τις 20 ώρες. Η ζωή του μοιράζεται ανάμεσα σε χειρουργεία, συναντήσεις και διαλέξεις. Το περίεργο είναι ότι δεν νιώθει κουρασμένος ούτε λεπτό.«Το χαμόγελο ενός παιδιού, η χαρά των γονιών του… Αυτή είναι η ανταμοιβή μου. Τότε ούτε κούραση νιώθω ούτε τίποτα. Παίρνω κουράγιο και συνεχίζω». Η ζωή που έχει ακολουθήσει ο κ. Καλαγκός έχει τα οφέλη της, έχει όμως και τα κόστη της, καθώς αποβαίνει εις βάρος της οικογένειάς του. Ωστόσο ο ίδιος θεωρεί ότι «όταν ο Θεός σού έχει δώσει ένα χάρισμα, πρέπει να το μοιράζεσαι. Δεν πρέπει να κλείνεις ποτέ τα μάτια σου στους άλλους».

ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΔΕΨΕΙ

Ενα κουτί φιλιά για τον γιατρό

Δύο περιπτώσεις παιδιών που έχει αναλάβει ο κ. Καλαγκός έχουν μείνει ανεξίτηλες στο μυαλό του και στην ψυχή του: αυτή της μικρής Σταυριάνας και της Ελγκα από τη Γεωργία.

Το πρώτο κοριτσάκι ήταν από την Αθήνα και η περίπτωσή του επείγουσα. Επρεπε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση εντός δύο εβδομάδων. Υπήρχε όμως μία ακόμη δυσκολία: οι γονείς του λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων δεν έδιναν τη συγκατάθεσή τους για μετάγγιση αίματος. Ο καρδιοχειρουργός κ. Αυξέντιος Καλαγκός, με την υλικοτεχνική υποστήριξη του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης, κατάφερε να ολοκληρώσει τη χειρουργική επέμβαση με τη μικρότερη δυνατή αιμορραγία.

Η δεύτερη περίπτωση, αυτή της Ελγκα από τη Γεωργία, του προκαλεί ακόμη και σήμερα, 15 χρόνια μετά, συγκίνηση όταν τη φέρνει στο μυαλό του. Το κοριτσάκι ήταν τότε επτά ετών με καρδιακή ανεπάρκεια τελικού σταδίου. «Οι γονείς της πούλησαν ό,τι είχαν και δεν είχαν προκειμένου να πάνε στην Τιφλίδα για να υποβληθεί η μικρή σε χειρουργική επέμβαση. Η επέμβαση έγινε και όλα πήγαν καλά. Λίγο πριν βγει από το νοσοκομείο η μικρούλα Ελγκα ήρθε και με βρήκε. Στα χέρια της κρατούσε ένα ξύλινο κουτί. Μου το έδωσε και μου είπε: “Δεν έχω κάτι άλλο να σας δώσω. Ξέρω ότι αυτό δεν έχει μεγάλη αξία. Το είχα όμως στο δωμάτιό μου και έχω βάλει μέσα όλα τα φιλιά μου”. Το ξύλινο αυτό κουτί το έχω πάνω στο γραφείο μου και το κοιτάζω κάθε πρωί προτού ξεκινήσω τη μέρα μου. Κάθε φορά που το κοιτάζω σκέφτομαι τι είναι αυτό που έχει πραγματική αξία στη ζωή. Και προχωράω…».

 "Πηγή:alexiptoto.com"

Η θυσία μιας έντιμης τάξης

Μετά και την έναρξη υποβολής των φορολογικών δηλώσεων και με δεδομένες τις νέες επιβαρύνσεις που θα έρθουν αντιμέτωπα τα μεσαία εισοδήματα, μια συνοπτική καταγραφή των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης στη μεσαία τάξη και η ανασκόπηση των αιτιών αφανισμού της, σίγουρα βοηθά τόσο στον εντοπισμό του «τι πήγε λάθος», αλλά και στο τι πρέπει να γίνει.

Το τελευταίο οικονομικό δελτίο του ΣΕΒ διαπιστώνει εμπεριστατωμένα την κατάρρευση της μεσαίας τάξης, λόγω κυρίως της υπερφορολόγησης και της συρρίκνωσης της αποταμίευσης.

Την ίδια στιγμή, βασικοί επίσης «υπεύθυνοι» για τον αφανισμό του πλούτου του Έλληνα της μεσαίας τάξης είναι κατακόρυφη πτώση της αξίας των ακινήτων (κατά 60-65% από το 2008 έως σήμερα, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Ομοσπονδίας Μεσιτών Αστικών Συμβάσεων Ελλάδος), η βουτιά του χρηματιστηρίου και της κεφαλαιοποίησης των μετοχών.

Αξίζει σχετικά να σημειωθεί πως στα τέλη του 2007 η αποτίμηση του ελληνικού χρηματιστηρίου ήταν στα 196,390 δισ. ευρώ, ενώ η κεφαλαιοποίηση σήμερα διαμορφώνεται στα 39,6 δισ. ευρώ. Ούτε λίγο ούτε πολύ, έχουν χαθεί 157 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ένα ακόμη ενδεικτικό στοιχείο της δεινής θέσης των μικρομεσαίων είναι ότι το μέσο ελληνικό νοικοκυριό στην διάρκεια της κρίσης απώλεσε 4 ποσοστιαίες μονάδες του εισοδήματός του (που μειώθηκε λόγω της ύφεσης κατά 30%), λόγω αύξησης της επιβάρυνσης σε φόρους εισοδήματος, πλούτου κ.λπ. και σε ασφαλιστικές εισφορές.

Επιπρόσθετα, η αποκαλυπτική έκθεση της Credit Suisse έρχεται με τη σειρά της να αναδείξει με ανάγλυφο τρόπο την αλλαγή, επί τα χείρω, που υπέστησαν τα μεσαία στρώματα της Ελλάδας που το 2008 ανέρχονταν 5,8 εκατομμύρια πολίτες και σήμερα έχουν «εξαφανιστεί» 1,2 εκατ. από αυτούς.

Όπως ήταν φυσικό, τα νοικοκυριά προσπάθησαν να κρατήσουν την κατανάλωση σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο, μειώνοντας την αποταμίευσή τους.

Μάλιστα, το 2012 η αποταμίευση των νοικοκυριών μηδενίστηκε και έκτοτε είναι συνεχώς αρνητική, που σημαίνει ότι τα νοικοκυριά στηρίζουν το επίπεδο κατανάλωσής τους όχι πλέον με τρέχουσες αποταμιεύσεις, αλλά με ρευστοποίηση πλούτου (συσσωρευμένες αποταμιεύσεις). Η μεγάλη μείωση των καταθέσεων της περιόδου, η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων και η συσσώρευση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία είναι οι συνηθέστερες μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν από τα νοικοκυριά για να στηρίξουν τη μειούμενη κατανάλωσή τους.

Αναντίρρητα, η στήριξη της κατανάλωσης και των όποιων επενδύσεων κάνουν τα νοικοκυριά, δεν μπορεί να συνεχισθεί πλέον από τα «έτοιμα» και με το τραπεζικό σύστημα να βρίσκεται σε φάση απομόχλευσης. Είναι, συνεπώς, επιτακτική ανάγκη να επεκταθεί η φορολογική βάση ώστε να πάψουν να επιβαρύνονται υπέρμετρα οι μισθωτοί στα μεσαία εισοδηματικά κλιμάκια, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και όσο αυτή η τάξη συρρικνώνεται τόσο η πιθανότητα οικονομικής ανάκαμψης χάνεται.

Θα πρέπει, για τον λόγο αυτό, να υπάρχει ισοβαρής καταμερισμός των φόρων, αλλά και εφόσον μειώνονται τα εισοδήματα θα πρέπει να ακολουθείται από μία μείωση των τιμών της αγοράς τουλάχιστον σε ότι αφορά τα τρόφιμα, αλλά και οτιδήποτε είναι αναγκαίο για την σωστή διαβίωση των ανθρώπων. Εύλογα κάποιος καταλήγει στο συμπέρασμα, χωρίς να είναι οικονομολόγος, ότι δεν γίνεται να υπάρχει άνοδος τιμών, με την ταυτόχρονη μείωση των μισθών και των συντάξεων.

Μόνο η ανασύσταση της μεσαίας τάξης μπορεί να εγγυηθεί θέσεις εργασίας και αξιοπρεπή ζωή. Ό,τι την καταστρέφει, όπως η υπερφορολόγηση και το προωθούμενο ασφαλιστικό θα πρέπει να αποτελεί casus belli για κάθε δημοκράτη και προοδευτικό, Έλληνα πολίτη.

 Γράφει η Ευρώπη Κοσμίδη

Πολιτικός Μηχανικός

rizopoulospost.com

Γιατί κάποιοι είναι καλοί στα μαθηματικά και κάποιοι άλλοι στη γλώσσα

Γάλλοι νευροεπιστήμονες ανακάλυψαν στον εγκέφαλο των επαγγελματιών μαθηματικών τα διακριτά νευρωνικά «αποτυπώματα» της προχωρημένης μαθηματικής σκέψης.

Τα εγκεφαλικά αυτά «κυκλώματα», που ενεργοποιούνται από τις δύσκολες μαθηματικές έννοιες, αποτελούν σε μεγάλο βαθμό το ίδιο νευρωνικό δίκτυο που «χαρίζει» στους ανθρώπους την κατανόηση των απλών αριθμών. Απλώς στην περίπτωση των «υψηλών» μαθηματικών, η δραστηριοποίηση αυτού του δικτύου είναι πιο έντονη. Όμως είναι τελείως διακριτό από το αντίστοιχο νευρωνικό δίκτυο για τη γλώσσα που υπάρχει στο αριστερό ημισφαίριο του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον κορυφαίο Γάλλο νευροεπιστήμονα Στανισλάς Ντεάν του Κολεγίου της Γαλλίας και της Μονάδας Γνωσιακής Νευροαπεικόνισης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), μελέτησαν με την τεχνική της λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI) τους εγκεφάλους 15 υψηλού επιπέδου μαθηματικών και -για λόγους σύγκρισης- 15 μη μαθηματικών, που ήσαν επίσης υψηλού ακαδημαϊκού επιπέδου.

Και οι δύο ομάδες συμμετεχόντων κλήθηκαν να χαρακτηρίσουν ως αληθείς, ψευδείς ή άνευ νοήματος μια σειρά από μαθηματικές και μη μαθηματικές έννοιες και δηλώσεις.
Διαπιστώθηκε ότι έννοιες που προέρχονταν από τα μαθηματικά (ανάλυση, άλγεβρα, γεωμετρία, τοπολογία), ενεργοποιούσαν συγκεκριμένες εγκεφαλικές περιοχές στους μαθηματικούς, αλλά όχι στους μη μαθηματικούς. Οι περιοχές αυτές είναι διαφορετικές από εκείνες που σχετίζονται με την επεξεργασία της γλώσσας και την κατανόηση του νοήματος του λόγου και οι οποίες ενεργοποιούνται σε όλους τους ανθρώπους, μαθηματικούς και μη.

Από την άλλη, οι περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται από τις προχωρημένες μαθηματικές έννοιες, «πυροδοτούνται» επίσης, αν και σε μικρότερο βαθμό, όταν οι άνθρωποι -μαθηματικοί και μη- κάνουν απλούς υπολογισμούς με αριθμούς.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι μοναδικός στο ζωικό βασίλειο – από όσο γνωρίζουμε τουλάχιστον- στην κατανόηση των μαθηματικών εννοιών. Το πώς και γιατί εξελίχθηκε αυτή η ικανότητα στους προγόνους μας τους πιθήκους, παραμένει ακόμη ένα επιστημονικό μυστήριο.

Δύο είναι οι βασικές θεωρίες που έχουν προταθεί. Είτε ότι η μαθηματική ικανότητα αναπτύχθηκε παράλληλα και ως παρακλάδι της γλωσσικής ικανότητας (κάτι που υποστηρίζει και ο Νόαμ Τσόμσκι), είτε ότι η μαθηματική ικανότητα είναι ουσιαστικά άσχετη με τη γλώσσα (κάτι που π.χ. πίστευε ο Αϊνστάιν). Η νέα νευροεπιστημονική έρευνα έρχεται να ενισχύσει τη δεύτερη άποψη και μάλλον θα ικανοποιήσει τους περισσότερους μαθηματικούς.

Σύμφωνα με τους γνωσιακούς νευροεπιστήμονες, θεωρείται πιθανό ότι τα μαθηματικά αναδύθηκαν στον ανθρώπινο εγκέφαλο μέσα από τις αρχαίες και μη γλωσσικές διαισθήσεις που είχαν οι πρόγονοί μας σχετικά με το χώρο, το χρόνο και τον αριθμό. Ακόμη και τα νήπια φαίνεται να έχουν τέτοιες αφηρημένες πρωτο-μαθηματικές διαισθήσεις, οι οποίες αποτελούν το θεμέλιο για την πιο προχωρημένη μαθηματική σκέψη.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Φοβάμαι τους κυβερνώντες όπως φοβόμουν τους Γερμανούς κατακτητές»

Για ποια Ελλάδα τελικώς μιλάμε

«Tώρα που ο καθένας από εμάς, εξ ανάγκης ή ανοησίας δεν νοιάζεται παρά για τον εαυτό του και την οικογένειά του μόνο, -πράγμα που εγώ απεχθάνομαι- αποτέλεσμα να μην είναι πια ενεργό μέλος της κοινωνίας, μήπως θα έπρεπε αντί να πολιτικολογούμε ακατάπαυστα, να κάνουμε ένα νέο συμβόλαιο με  τον εαυτό μας, να νοιαστούμε για κάτι παραπάνω, για την τύχη της χώρας μας δηλαδή;

Αναρωτιέμαι, τι προσφέρουμε και τι μας προσφέρει αυτή η χώρα, πόσο πραγματικά την αγαπάμε και τη σεβόμαστε και πόσο αυτή μας σέβεται και μας αγαπά.Τι κάνουμε εμείς για να τη δούμε να προοδεύει αντί να την εξαπατούμε και τι αυτή κάνει για τη δική μας πρόοδο, εκτός από το να μας βάζει εμπόδια και τρικλοποδιές;

Γεννηθήκαμε σ” αυτό τον τόπο και μέσα από τις δικές του αρετές  και τα δικά του ελαττώματα, αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας, χαμένοι σ’ένα σύννεφο πνευματικής ασάφειας και ανεξήγητου πατριωτισμού. Όμως, κάτι μέσα μας επαναστατεί, κάτι λέει “Οχι.

Ας δούμε με ψυχραιμία, τι είναι αυτό που αγαπάμε και που λέγεται Ελλάδα, και πώς θα μπορούσε να είναι, αν δεν ήταν έτσι που είναι ή πώς θα θέλαμε να είναι για  να την αγαπάμε πραγματικά.

Τι θα έπρεπε να κάνει ή να κάνουμε για να κερδίσει, να κερδίσουμε αγάπη, σεβασμό,  αξιοπρέπεια και προπάντων αμοιβαία εμπιστοσύνη;

Τουρισμός, αρχαίος Πολιτισμός, Γεωργία, Επιχειρηματικότητα, Θάλασσα, Έρευνα και εγκαρδιότητα σαν θετικά. Ίσως και κάτι άλλο  που  μου διαφεύγει.

Σαν αρνητικά όμως, αλλοπρόσαλλη πολιτική, διοικητική ανικανότητα, γραφειοκρατία, ποινικοποίηση της αριστείας, αλληλοεξόντωση, ισοπέδωση, ανεντιμότητα, περιφρόνηση των ομοίων μας, αυτοπεριφρόνηση, έλλειψη αυτογνωσίας, αναποφασιστικότητα, ευθυνοφοβία, αμάθεια, ασυνέπεια, ανυπακοή.

Πόσο μπορείς να αγαπάς έναν τέτοιο κράτος και ένα τέτοιο λαό και τι εσύ είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να δυναμώσεις τα θετικά του και να καταπολεμήσεις τα αρνητικά, ξέροντας όμως και δεχόμενος ότι το 99% των προσπαθειών σου, όχι μόνο θα πάει χαμένο, αλλά θα γίνει αφορμή να κατηγορηθείς, να συκοφαντηθείς, να πονέσεις; Κι όμως εξακολουθούμε να ζούμε σ’αυτό τον τόπο και να λέμε Ναι, να λέμε ότι τον αγαπάμε.

Μια μόνο εξήγηση υπάρχει για αυτήν μας την επιμονή.  Ο φόβος της μοναξιάς, ο φόβος του να μην ανήκεις πουθενά όταν οι άλλοι κάπου ανήκουν και μ’ αυτό το ισχυρό τους όπλο σε μάχονται ή σε αγνοούν.

Το πανάρχαιο αίσθημα της φυλής, «tribu».

Άρα, σύμφωνα με τους άγραφους αλλά ισχύοντες κανόνες που  ο σύγχρονος κόσμος, έχει επιβάλει ανελέητα στον ίδιο του τον εαυτό,  και μια και η μοίρα μάς έχει ενώσει, μήπως πρέπει να δεχτούμε όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά ότι ο δρόμος που έχουμε μέχρι τώρα πάρει δεν είναι ο σωστός και ότι πρέπει να ξαναρχίσουμε από την αρχή, αναζητώντας ένα καινούργιο μονοπάτι, που ίσως  μας οδηγήσει πιο κοντά στο όνειρό μας, που είναι, να λειτουργήσουμε κάποτε κι εμείς σαν ομάδα και μέσω αυτής της ομάδας, να αναδειχτούμε σαν άτομα; Ή  θα συνεχίσουμε τις μεταγραφές όσοι μπορούμε (με όρους όμως συχνά κακούς και ταπεινωτικούς, που ελαχιστοποιούν την αξία μας) και θα αφήσουμε όσους  δεν μπορούν να υφίστανται  δια βίου την πολύμορφη ταπεινωτική ένδεια;

Βέβαια,  ένα έθνος, που έζησε για είκοσι αιώνες στη σκλαβιά, φυσικό είναι  να μην έμαθε να αυτοκυβερνάται, να μην σέβεται και να μην εμπιστεύεται τον εαυτό του.  Και οι σχεδόν δύο αιώνες της ψευτοανεξαρτησίας μας, δεν μας δίδαξαν δυστυχώς πολλά πράγματα. Μόνο κάτι παληκαρισμούς μας ενέπνευσαν που στο τέλος χρειάστηκε πάντα να τους καταπιούμε με ένα ποτήρι αλμυρό  νερό του Αιγαίου και  τελικώς να υποκύψουμε στις αποφάσεις των πιο δυνατών ή πιο ικανών από μας.

Τώρα, μας μένει το όνειρο για μια μικρή ελεύθερη χώρα  που θα εξακολουθεί να λέγεται Ελλάδα (γιατί κάθε ομάδα και κάθε τόπος έχει ένα όνομα) και που για να υπάρξει και να υπολογίζεται η ύπαρξή της, πρέπει σε κάτι να ξεχωρίζει. Αλλά και  κάτι να προσφέρει αυτή της η διαφορετικότητα  στην παγκόσμια κοινωνία, από  την οποία τόσα και τόσα εξακολουθούμε να παίρνουμε αντί μόνο να απαιτούμε εκλιπαρώντας.

Να λοιπόν, που επανέρχεται μοιραία  στο προσκήνιο  η αρχαιότητα,  η θάλασσα και το καλό μας κλίμα (δηλαδή ο τουρισμός), ως αναμφισβήτητες υπάρχουσες αξίες,  που κατά κάποιο τρόπο υπερασπίζονται τον εαυτό τους και δεν έχουν άλλη ανάγκη από εμάς, παρά  να τις σεβόμαστε και να τις συντηρούμε.

Όμως εγώ, δεν δέχομαι και δεν αγαπώ σαν δικό μου, ένα λαό ξενοδόχων, μαγείρων, σερβιτόρων, φυλάκων, ξεναγών και ταξιδιωτικών πρακτόρων. Αντίθετα, περηφανεύομαι και υπερασπίζω έναν έστω λανθάνοντα, αλλά υπαρκτό σύγχρονο πολιτισμό, που εκφράστηκε από Έλληνες δημιουργούς οι οποίοι ζούσαν  τόσο εντός όσο και εκτός   Ελλάδας, τις δεκαετίες του ’60, ’70, και ’80  και που διεθνώς αναγνωρίστηκε (παρά το τραύμα  της βλακώδους και απεχθούς επταετίας). Και εκφράστηκε  μέσω της Ποίησης, της Λογοτεχνίας, της Μουσικής και των εκτελεστών της, των Εικαστικών Τεχνών,  του Κινηματογράφου  του Θεάτρου και  της φιλοσοφίας. Και που δυστυχώς τείνει να σβηστεί από τη μνήμη των ξένων φίλων μας,  αλλά ακόμη χειρότερα και από τις δικές μας μνήμες, που αντί να τις συντηρούμε και να τις διαδίδουμε, επιτρέψαμε να αντικατασταθούν από την εικόνα της διαφθοράς, της επανάληψης, της μίμησης, της μισαλλοδοξίας, της ξενολατρίας και της  αναποτελεσματικής εξωτερικής και οικονομικής μας πολιτικής που μας γονάτισε και μας εξευτέλισε τα τελευταία χρόνια.

Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητά μας, σήμερα.

Ας σκεφτούμε  κι ας αποφασίσουμε λοιπόν τι κάνουμε τώρα, για ποιόν και πώς πράττουμε, δημιουργούμε, πριν να είναι πολύ αργά.  Αν δεχτούμε ότι αξίζει τον κόπο  να τρώμε τις ψυχές μας και το πνεύμα μας γι αυτό το Κράτος και γι αυτόν τον δυστυχώς χαλασμένο Λαό (που ανάμεσά του κάποτε  βρίσκεις ακατέργαστα διαμάντια) κι αυτό μόνο και μόνο χάρη στην αγάπη μας για αυτόν τον Τόπο, ας αναρωτηθούμε ποιό θα πρέπει να είναι το καινούργιο συμβόλαιο  που  θα υπογράψουμε με τον εαυτό μας, δηλαδή με την Ελλάδα, μια και έτσι λέγεται η πατρίδα μας. Σαν άτομα όμως και όχι σαν οπαδοί κανενός. Γιατί η ευθύνη τώρα πια είναι δική μας.  Και είναι δική μας, γιατί ξέρουμε την αλήθεια μας. Εγώ, ως πολίτης, αν και νομοταγής εκ πεποιθήσεως, δεν  παραχωρώ  με τη θέλησή μου στους κυβερνώντες τη Χώρα τα τελευταία χρόνια, το δικαίωμα  να αποφασίζουν αυτοί για τον τρόπο που  συνεχίζω να ζω και να πράττω, ούτε για  το μέλλον και την τύχη των τέκνων μου, φυσικών και πνευματικών.

Και δε μιλώ μόνο για τους εκάστοτε πρωθυπουργούς, αλλά και για την σωρεία των  υπουργών τους και τους παρατρεχάμενους.  Κι αυτό, όχι γιατί τους θεωρώ ανέντιμους (αυτό λίγο με ενδιαφέρει), αλλά γιατί οι περισσότεροι δεν είναι αρμόδιοι, δεν είναι ικανοί, να καθορίσουν το παρόν και  το μέλλον ενός λαού.

Γι” αυτό, αντί να τους ευγνωμονώ που έχουν το θάρρος να αναλάβουν τη διακυβέρνηση ενός κράτους σε στιγμή κρίσης , τους φοβάμαι  όπως φοβόμουν όταν ήμουν παιδί, τους Γερμανούς κατακτητές που μισούσα  κι όμως συμμορφωνόμουν με τις διατάξεις τους.

Δεν έχω συμβουλές να δώσω, ούτε το δρόμο της σωτηρίας να υποδείξω, εκθέτω μόνο τις δικές μου προσωπικές επιλογές, που είναι… να ποντάρουμε στον Πολιτισμό, χρησιμοποιώντας τον Τουρισμό όχι μόνο σαν πηγή πλουτισμού αλλά κυρίως σαν όχημα διάδοσης του δυνάμει αυτού Πολιτισμού. Προτιμώ μια πολιτισμένη χώρα και ας είναι φτωχή, παρά μια πλούσια χώρα άξεστων συμφεροντολόγων.

Προτείνω επίσης να δουλέψουμε επιτέλους ομαδικά και όχι αδελφοκτόνα. Και να παραδεχτούμε, ότι κάποιοι από εμάς είναι πιο προικισμένοι από άλλους και να είμαστε περήφανοι γι” αυτούς και όχι γι’ αυτό ακριβώς να τους μισούμε και να προσπαθούμε να τους ταπεινώσουμε.

Είναι η κατάλληλη στιγμή να  πάρει ο καθένας την ευθύνη της μοίρας ολόκληρου του λαού μας σαν δική του υπόθεση, σύμφωνα πάντα με τη γνώμη και την εκτίμηση που τρέφει για τον εαυτό του.

Μην αναρωτηθείτε… Εσύ Τσόκλη τι κάνεις;

Ναι, εγώ δουλεύω για το σύνολο και με την Τέχνη και τον Λόγο μου συμβάλω όσο μπορώ στην υπόθεση του Πολιτισμού της χώρας μας.

Οργάνωσα και συντηρώ ένα  Μουσείο κι ένα Θέατρο.  Αλλά και άλλα καθαρά ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος κάνω. Τα γνωρίζετε».

Κώστας Τσόκλης

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΟ «ΚΡΑΧ» Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

Ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις σηματοδοτεί η αδυναμία της κυβέρνησης να φέρει σε πέρας τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και να ολοκληρώσει την αξιολόγηση, προκειμένου να έλθει η πολυπόθητη… ανάσταση για την οποία μας προϊδεάζουν πριν από το τριώδιο.

Στην πολιτική στάση και επιλογή των Ευρωπαίων να δώσουν μία λύση στο ελληνικό πρόβλημα και να παράσχουν στην Αθήνα μία λύση, η οποία μπορεί να είναι διαχειρίσιμη επικοινωνιακά, αλλά και να δίδει δυνατότητες στην οικονομία για ανάπτυξη, εναποθέτει όλες τις ελπίδες του το Μαξίμου, μετά την ολοκλήρωση μίας ακόμη φάσης διαπραγματεύσεων χωρίς οριστικό αποτέλεσμα.

Το πακέτο που συζητούν υπουργοί και Τρόικα αυτές τις ημέρες αποδεικνύεται πολύ «βαρύ» για την κυβέρνηση, η οποία διαπιστώνει επιπλέον με ιδιαίτερη ανησυχία ότι δεν είναι διόλου βέβαιο ότι μία συμφωνία θα σηματοδοτήσει και την άμεση έναρξη της συζήτησης για το χρέος.

Κι αν η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί και αποδεχθεί ότι τα μέτρα της συμφωνίας θα είναι σκληρά – ιδίως τα φορολογικά -, εκείνο στο οποίο δεν μπορεί να υποχωρήσει και το ταυτίζει σχεδόν με «άδειασμα» από την Ευρώπη είναι να καθυστερήσει η ελάφρυνση του χρέους.

Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός για την ευρωπαϊκή πλευρά των δανειστών, στις δηλώσεις του την Δευτέρα, μετά τη συνάντησή του με τον πορτογάλο ομόλογό του Κόστα.

«Υπάρχει μια συμφωνία την οποία εμείς τηρούμε απαρέγκλιτα και δεν ζητάμε τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο να την τηρήσουν και οι δανειστές μας. Αυτή η συμφωνία είναι πολύ σαφής και λέει ότι αμέσως μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, θα ανοίξει η συζήτηση για το χρέος, και δεν θέτει ούτε όρους ούτε προϋποθέσεις για να ανοίξει αυτή η συζήτηση» ήταν η χαρακτηριστική υπενθύμιση – μήνυμα του κ. Τσίπρα προς τους ευρωπαίους, οι οποίοι δεν συμμερίζονται την σπουδή της Αθήνας για ουσιαστική παρέμβαση στο χρέος – σε αντίθεση με το ΔΝΤ, που πιέζει, χωρίς όμως ιδιαίτερο αποτέλεσμα στο μέτωπο αυτό υπέρ των ελληνικών θέσεων.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο πρωθυπουργός είναι πιθανόν να επιχειρήσει νέες επαφές με ευρωπαίους ηγέτες και παράγοντες, κατά τη διάρκεια αυτής της ανάπαυλας των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, προκειμένου να ανιχνεύσει διαθέσεις και να διασφαλίσει ότι το κλείσιμο της αξιολόγησης και η υλοποίηση από την πλευρά της Αθήνας των συμφωνηθέντων του καλοκαιριού θα συνοδευτεί με ουσιαστικές και γρήγορες κινήσεις στο θέμα του Χρέους.

Στο κυβερνητικό επιτελείο αρχίζουν και φοβούνται ότι μία επώδυνη συμφωνία, χωρίς το σκέλος του χρέους να είναι σε προτεραιότητα αμέσως μετά την επίτευξή της και άρα χωρίς συγκεκριμένες και ρητές δεσμεύσεις από τους δανειστές άμεσα, είναι πιθανόν να κάνει το πακέτο των μέτρων μη διαχειρίσιμο πολιτικά. Μπορεί δηλαδή να υπάρξουν ακόμη και προβλήματα στην κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή.

"Πηγή:crashonline.gr"

«Ενα είδος προς… εξαφάνιση ο μηχανικός»

Ο​​λοι γνωρίζουμε δύο αρχιτέκτονες – μηχανικούς, τον Ικτίνο και τον Καλλικράτη, που σχεδίασαν τον Παρθενώνα πριν από περίπου 25 αιώνες. Σε μια χώρα με τέτοια Ιστορία και έργα που δημιουργήθηκαν χιλιάδες χρόνια πριν και τα οποία έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε σήμερα, έχουμε φτάσει πολύ κοντά στο χρονικό σημείο όπου οι Ελληνες μηχανικοί στην Ελλάδα θα αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. 

Δεν είναι υπερβολή το παραπάνω, και θα γίνω πολύ συγκεκριμένος. Περίπου 4.000 μηχανικοί διαγράφηκαν από το ΤΕΕ και το ΤΣΜΕΔΕ το 2015, γιατί δεν είχαν δουλειά και δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να πληρώνουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, οι οποίες είναι υποχρεωτικές για να ασκήσεις το επάγγελμα, είτε έχεις είτε δεν έχεις δουλειά. 

Επειδή η κατάσταση επιδεινώνεται κάθε μέρα και οι ελάχιστες δουλειές που υπήρχαν εξαφανίζονται και αυτές, είναι προφανές ότι το 2016 οι μηχανικοί που θα διαγραφούν θα είναι πάνω από 6.000 και λογικά, αν συνεχίσουμε έτσι το 2017, πάνω από 7.000, και το φαινόμενο διαρροής εγκεφάλων, το λεγόμενο «brain drain», θα γιγαντωθεί. 

Και όλο αυτό το φαινόμενο χαροποιεί ιδιαίτερα χώρες που αναζητούν μηχανικούς υψηλού επιστημονικού επιπέδου και τους βρίσκουν έτοιμους και με εμπειρία, και μάλιστα αυτούς που έχει σπουδάσει με δικά του έξοδα ένα άλλο κράτος.

Μέσα σε αυτήν την τραγική για τους μηχανικούς κατάσταση, η κυβέρνηση θα φέρει ένα νομοσχέδιο για ένα «δικαιότερο και βιώσιμο» ασφαλιστικό σύστημα.

Το Ταμείο των μηχανικών, το ΤΣΜΕΔΕ, σύμφωνα με αναλογιστική μελέτη που έγινε για λογαριασμό του ΤΕΕ και η οποία παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα, έχει τους καλύτερους ποιοτικούς δείκτες από κάθε άλλο Ταμείο στη χώρα, και, για να είμαι συγκεκριμένος, θα αναφέρω ίσως τον πιο σημαντικό δείκτη. Αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους 4,5/1, ενώ στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης 1,4/1. 

Η βιωσιμότητα του ΤΣΜΕΔΕ με πληρωμή των εισφορών πριν από τον Ν. 3986/2011 είναι μεγαλύτερη από 40 χρόνια, ενώ με την πρόταση της κυβέρνησης θα γίνει 30 χρόνια. Δηλαδή στο όνομα ενός δικαιότερου ασφαλιστικού συστήματος, η κυβέρνηση θα επιβαρύνει πολύ περισσότερο τους νέους ελεύθερους επαγγελματίες μηχανικούς και θα καταφέρει να μειώσει τη βιωσιμότητα του Ταμείου κατά 25%. 

Για να είμαι πάλι συγκεκριμένος, ένας νέος ελεύθερος επαγγελματίας για κάθε 100 ευρώ που θα πάρει σε σύνταξη καλείται να πληρώσει σήμερα 130 ευρώ, ενώ με την πρόταση της κυβέρνησης θα πρέπει να πληρώσει 223 ευρώ, δηλαδή 70% περισσότερα.

Υπενθυμίζω επίσης ότι η συντριπτική πλειονότητα των τεχνικών εταιρειών καταφέρνει να ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα χρησιμοποιώντας την εγγυοδοσία του ΤΣΜΕΔΕ.

Η κυβέρνηση, δηλαδή, θα καταφέρει με μία κίνηση να επιτύχει ταυτόχρονα τρία αποτελέσματα:

1. Να μείνει η χώρα χωρίς μηχανικούς.

2. Να κλείσει ένα υγειές Ταμείο, όπως είναι σήμερα το ΤΣΜΕΔΕ.

3. Και να κλείσει όλες τις τεχνικές εταιρείες που βασίζονται στην εγγυοδοσία του ΤΣΜΕΔΕ.

Θα προσπαθήσω τώρα να προλάβω και ένα ερώτημα που μπορεί να θέσει κάποιος. Δεν θέλουν οι μηχανικοί, των οποίων το Ταμείο είναι σε καλύτερη κατάσταση από τα υπόλοιπα, να βοηθήσουν το υπόλοιπο ασφαλιστικό σύστημα να επιβιώσει; Αν μπορούσαμε να σώσουμε ολόκληρο το ασφαλιστικό σύστημα, προφανώς θα το συζητούσαμε. Όμως αν συνεισφέρουμε όλη την περιουσία μας στο συνολικό ασφαλιστικό σύστημα, απλώς θα την εξαφανίσει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και ταυτόχρονα θα εξαφανίσει τη δυνατότητα μελλοντικής τεχνικής ανάπτυξης της χώρας, όπως συνοπτικά ανέλυσα παραπάνω.

Επειδή πραγματικά, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα σε λίγα χρόνια η εξαφάνιση του «είδους» του μηχανικού, είναι ανάγκη να ασχοληθεί η ελληνική κυβέρνηση σοβαρά, και όχι με υποθέσεις εργασίας, ούτε με θεωρίες για την ανάπτυξη της χώρας και τις επενδύσεις.

Για να υπάρχουν τα παραπάνω, θα πρέπει κατ’ αρχάς να υλοποιηθούν δύο βασικές αρχές:

·         Σταθερό, ευνοϊκό και φιλικό προς νέες επενδύσεις φορολογικό καθεστώς.

·   Ηλεκτρονικές, δηλαδή αντικειμενικές, και απλοποιημένες διαδικασίες αδειοδότησης κατασκευής και λειτουργίας οποιουδήποτε είδους επιχείρησης.

Μπορεί πραγματικά να μην ενδιαφέρει ούτε την κυβέρνηση, ούτε κανέναν πολίτη αν θα υπάρχουν στο μέλλον μηχανικοί. Ομως είναι προφανές και αυταπόδεικτο από την ιστορία του συγκεκριμένου επαγγέλματος ότι ανάπτυξη σε καμία χώρα και ποτέ δεν υπήρξε χωρίς μηχανικούς. Επομένως, είναι επιτακτική ανάγκη να δει η κυβέρνηση ότι με τις κινήσεις της σε κάθε επίπεδο, νομοθετικό, έκδοσης υπουργικών αποφάσεων και διοικητικών πράξεων, δεν θα επιτύχει να εξαφανίσει ένα επάγγελμα που υπάρχει πάνω από 2.500 χρόνια.

Τέλος, παρ’ όλα όσα έχω αναφέρει στο συγκεκριμένο άρθρο, δεν μπορώ παρά να είμαι αισιόδοξος όταν στη χώρα ο πρωθυπουργός είναι μηχανικός. Αναρωτιέμαι, είναι δυνατόν να εξαφανίσει το επάγγελμά του;

 Άρθρο του Προέδρου του ΤΕΕ Γιώργου Στασινού με τίτλο «Ενα είδος προς… εξαφάνιση ο μηχανικός», δημοσίευσε η εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» στην Κυριακάτική της έκδοση της 3/4/2016.