Που να φαντασθεί ο Όμηρος ότι με αυτές τις τρεις λέξεις που περιέγραψε
πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια την τραγική ιστορία των Αχαιών, ότι οι ίδιες
λέξεις περιγράφουν ανάγλυφα ακόμα και σήμερα την τραγωδία των Ελλήνων .
Αχαλίνωτος Τουρκικός επεκτατισμός, τσάμιδες
και Μακεδονικό ως υπαρκτά προβλήματα συνόρων σε ξηρά και θάλασσα στο εξωτερικό
, φτώχεια , ανεργία και εξαθλίωση ως μόνιμα στο εσωτερικό, έθνος
περικεκυκλωμένο υπό παντοίων μικρών και μεγάλων ανταγωνιστών εν τω ευρυτέρω
σταδίω της ιστορικής αυτού παγιώσεως με ανίκανες ηγεσίες που επιβάλλει ο ξένος
παράγοντας και ένα χρέος μπαλαντέρ στη χρήση αμφοτέρων, είναι η ωμή
πραγματικότητα ενός δράματος χωρίς τέλος
για τους Έλληνες.
Η σύγχρονη τραγωδία ενός λαού που έχει απομακρυνθεί από την ιστορία του και προσπαθεί να
μασκαρέψει τη μοίρα του χωρίς αγώνα, πάλη και σκληρές αποφάσεις, γιατί δεν έχει
αντιληφθεί ακόμα ότι η σωτηρία του είναι αποκλειστικά δική του
υπόθεση σ' ένα ταξίδι επιστροφής
πίσω στα έπη του Ομήρου, που δια της βίας παίρνει πίσω τα υπάρχοντα του από
τους μνηστήρες της Ευρώπης ως άλλος Οδυσσέας και δεν φοβάται χάρη της τιμής και
της δόξας το ραντεβού με τον θάνατο όπως ο Αχιλλέας.
Η αρχαιότερη Ελληνική ιδέα ενός χρήσιμου
δυϊσμού σώματος και ψυχής που εμβολιάστηκε στη χριστιανική ιδέα της αιωνιότητας
δίνοντας νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη για το πώς πρέπει να ζεις και πώς να
πεθαίνεις γι' αυτά που πιστεύεις .
Ένας
διαρκής αγώνας χωρίς δισταγμούς , παραιτήσεις και υποχωρήσεις, με μάχες,
πολέμους και ατομικές συγκρούσεις, αγώνας μέχρι εσχάτων ακόμα και με τον ίδιο
τους τον εαυτό ο κόσμος του Ομήρου και πουθενά δε συναντάς σαν σκέψη και σαν
πράξη την ατίμωση της υποταγής και την προδοσία της παράδοσης .
Ποτέ και πουθενά σε όλη την ιστορία των
Ελλήνων από τον Όμηρο μέχρι και το ηρωικό '40 ...Δεν παραδίδω τα όπλα τα ιερά !
Αυτοί ήταν οι Έλληνες πριν μεταλλαχθούν από
την Κίρκη αυτής της Ευρώπης, για να παραδώσουν κάτι το ιερότερο :
ΨΥΧΗ, ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σε αγνώμονες Ευρωπαϊκές φυλές που ποτέ δεν
αναγνώρισαν εν τοις πράγμασι το πολιτισμικό τους χρέος σ' αυτό που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ !
Τί περιμένει άραγε αυτός ο απόγονος λαός του
Ομήρου, ένα σεισμό, μια πλημμύρα, ένα μολυσματικό ιό ή ένα ακόμα προδομένο
πολίτη από δοσίλογο πολιτικό για να καταλάβει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός !
Δεν παραδόθηκε μόνο η Ελλάδα στους
Γερμανοευρωπαίους, ξεπουλήθηκαν και οι θεσμοί της για ιδιοτελή συμφέροντα στην
πουλημένη εκτελεστική εξουσία της
κυβέρνησης .
Πρώτη η εκκλησία, για να ακολουθήσουν και
κάποιοι αξιωματούχοι της δικαιοσύνης στη συνάντηση με την κυβέρνηση που
διαπραγματεύεται με τις επί μέρους εξουσίες και ποτέ με τον Λαό .
Λύθηκε η παρεξήγηση λέει ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ
Ιερώνυμος εξερχόμενος του Μαξίμου μετά την διφορούμενη δήλωσή του '' εδώ τα
σπίτια μας καίγονται και εμείς τραγουδάμε '' μπερδεύοντας λαό και κυβέρνηση
για το τί ακριβώς εννοεί.
Αποτέλεσμα της συνάντησης Κράτους και
Εκκλησίας αποφθεγματικά τα εξής :
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι , τα Του Θεού Τω Θεώ και τα σπίτια του Λαού στους
τραπεζίτες.
Εκεί τελειώνει το ενδιαφέρον της καθ' ημάς
ορθόδοξης εκκλησίας, στα του οίκου της, για τα δικά της καντήλια, κι ας σβήνουν
αυτά στα σπίτια του Λαού και ύστερα με υποκρισία Κράτος και Εκκλησία μας
ομιλούν για τον κλονισμό της εμπιστοσύνης των πολιτών στους πολιτικούς και των
πιστών στους ιερωμένους .
Τί και αν μεσολάβησε ένας Θεός που έφερε τον
Χριστιανισμό , '' ότε κρίμασιν οίς οίδε Κύριος '', ίδια ήτανε και ίδια
παραμένει, αργυροφύλακας και άπραγος θεατής στον βιασμό του λαού της .
Πού έπρεπε να ήταν η κατά τα άλλα μαχόμενη
εκκλησία μας σήμερα ; εκεί που σχεδιάζεται η θυσία του Λαού ή εκεί που τον
θυσιάζουν ; στο Μαξίμου ή στα Ειρηνοδικεία ; με τους θύτες ή με τα θύματα;
Αντί να επιδιώξει ο Αρχιεπίσκοπος μια
πνευματική συνάντηση υποστήριξης με τους έντιμους δικαστικούς λειτουργούς που
αποτελούν το τελευταίο θεσμικό ανάχωμα
ενός Λαού που κάποιοι θέλουν να τον
εκπλειστηριάσουν, έτρεξε πανικόβλητος στους άθεους και απάτριδες της
κυβέρνησης πρώτος αυτός να συναντηθεί για το δικό του σπίτι , δίνοντας το
παράδειγμα αλλά και το συγχωροχάρτι να
ακολουθήσουν την πορεία εκείνου, “ρήμασι
πειθόμενοι” και οι αργυρολάτρες της δικαιοσύνης για τα εγκώσμιά τους .
Η εκκλησία για τον ιδεολογικό της
μηχανισμό, ώστε να ελέγχει την κοινωνία και οι υμέτεροι της δικαιοσύνης για την παράταση της εξουσίας
τους κατά παράβαση του Συντάγματος και την επιστροφή των αναδρομικών τους κατ΄εφαρμογήν αυτού , γιατί
προφανώς μόνο σ' αυτούς και την κυβέρνηση ισχύει η διπλή ανάγνωση του
Συντάγματος των Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν θεσμοί που να στηρίζουν τον λαό σ' αυτή του τη συμφορά παρά
μόνο έντιμα πρόσωπα που στοχοποιούνται, βρώμικα εκβιάζονται και υπονομεύονται,
με τελικό αποτέλεσμα να παραιτούνται και να απομακρύνονται.
Υπέρτατος θεσμός της Ελληνικής πολιτείας που
κυβερνά και βασιλεύει η ΤΡΟΪΚΑ , ντόπια και ξένη από ανθέλληνες “έλληνες” και μισέλληνες Ευρωπαίους που
αποφάσισαν να βγάλουν από τη μέση τους EΛΛΗΝΕΣ , χωρίς να
σκεφθούν οι ανόητοι ότι, …μετά απ'
αυτούς τί θα μείνει;
Δεν υπάρχουν σύμμαχοι και δεν υπάρχει Ευρώπη που να προστατεύουν τη
χώρα μας ως μέλος αυτής της κοινότητας, παρά μόνο συμφέροντα από μισάνθρωπους
κριτές που έπρεπε να ήταν κρινόμενοι για τη στάση τους και τη συμπεριφορά
τους.
Πόσο επίκαιρος λοιπόν μπορεί να είναι ο Όμηρος
όταν μας λέει ότι η σωτηρία του ανθρώπου ως άτομο και ως κοινωνία δεν είναι
προορισμός , αλλά ένα διαρκές ταξίδι εν μέσω μυρίων συμφορών προς αυτήν.
Μια Οδύσσεια για τη ζωή και μια Ιλιάδα για την αξιοπρέπεια!
Τι πρέπει να κάνουμε εμείς ως Έλληνες για τη σωτηρία μας τη στιγμή που όλοι
γνωρίζουμε ότι τα πάντα έχουν ξεπουληθεί
στο χρώμα του χρήματος και στην αλαζονεία της εξουσίας ;
Να τους ακολουθήσουμε
στην υποταγή και την υποτέλεια της δουλοκτητικής τους ιδεολογίας
ακρωτηριάζοντας το είναι της ιστορίας μας ή να εξεγερθούμε;
Ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί πολιτικά από ένα υποταγμένο σύστημα που ατιμάζει το
κοινό των Ελλήνων, παρά μόνο ιστορικά από τους ίδιους τους Έλληνες εάν
αναλογισθούν την κρισιμότητα των περιστάσεων.
Ποτέ η πολιτική της υποταγή δεν μπορεί να είναι ιστορική αναγκαιότητα, όπως μας την προβάλλουν,
παρά μόνο άλλοθι της ανικανότητας των πολιτικών να διαχειριστούν
τα πράγματα.
Το βλέπουμε, το βιώνουμε και τους αποδεχόμαστε
γιατί ακόμα δεν έχουμε διαμορφώσει την κοινωνική συνείδηση της ευθύνης που
έχουμε ως Λαός απέναντι στα παιδιά μας .
Τους είδαμε προ ημερών ως μονομάχους σε μια
θλιβερή εικόνα της Βουλής που την μετέτρεψαν σε αρένα, για το ποιος είναι
καταλληλότερος Πρωθυπουργός ως λιγότερο ή περισσότερο απατεώνας, με άβουλους
Βουλευτές να χειροκροτούν τη γύμνιά τους .
Τους
είδαμε και στα καθεστωτικά τους συνέδρια, σε λεονταρισμούς εσωτερικής
κατανάλωσης να διαλαλούν ότι θα κάνουν
και αυτά ακόμα που δεν μπορούνε σε μια ακατάσχετη υποσχεσιολογία, γιατί κανείς
δεν τους τράνταξε ώστε να αντιληφθούν ότι η ειλικρίνεια, ο πατριωτισμός και το
ενδιαφέρον για τον Λαό δεν μπορεί να είναι
ψέματα, αερολογίες και γλυκανάλατες θεωρίες, αλλά ζωντανά διλήμματα πολιτικού και πολίτη που ξεκαθαρίζουν στη
σχέση τους ότι τα λόγια πρέπει να γίνονται και πράξη .
Tόση ξεφτίλα, ντροπή και
ζόρι για διεύρυνση εν όψη της επερχόμενης
συρρίκνωσης των “συντρόφων” του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ , που δεν δίστασαν στο συνέδριό τους
να συνευρεθούν... και να αγκαλιασθούν ακόμα
και με τις πασοκογενείς ύαινες που οσφρήστηκαν τη δυσοσμία της εξουσίας.
Αυτοί είναι, μια πολιτική αλητεία γαντζωμένη στο Κράτος, που πιστεύει
και θεωρεί ότι θα της διασφαλίσει παντοτινή εξουσία .
Πολιτική φουρνιά εγκληματικά υπεύθυνη για την
καταστροφή της πολιτικής στη χώρα μας, αξιολύπητοι και ως τέτοιοι πρέπει να αναφέρονται
και να καταδικάζονται .
Παραβάτες του Συντάγματος, καταχραστές των
αξιωμάτων τους που κατήργησαν τη Δημοκρατία μέσω του κοινοβουλευτισμού
επιβάλλοντας το δικό τους καθεστώς, τόσο ασήμαντοι, όσο σημαντικά είναι τα κακά
που προξένησαν σ' αυτή τη χώρα .
Άνθρωποι καταχθόνιοι με σκοτεινούς σκοπούς,
που δεν θα διστάσουν να χύσουν και ημετέρων αίμα ως προβοκάτσια προς πλάνη του
Λαού αρκεί να εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα .
Έχουν εμπειρία σε αυτά, στον αποπροσανατολισμό
και την πλάνη, για να ξαναζήσουμε που ήδη το ξαναζούμε, ένα νέο γύρο στημένης
τρομοκρατίας κατά το Γαλλικό πρότυπο, προς αναστολή ενδεχόμενης εξέγερσης του
Λαού που πρέπει να οργανωθεί και ανάλογα να απαντήσει, διότι αν η ατομική και
χωρίς ταυτότητα βία γι' αυτούς αποτελεί τρομοκρατία, η συλλογική του Λαού για
εμάς αποτελεί επανάσταση .
Ίσως είναι η στιγμή της ιστορίας μας που ο Όμηρος θα μπορούσε να μας
βοηθήσει να θυμηθούμε ποιοί είμαστε, γιατί φτάσαμε ως εδώ και τί πρέπει να
κάνουμε για να σώσουμε τα υπάρχοντά μας,
διότι αυτός ήταν για τους Έλληνες
'' η Ελλάδος παίδευσης, το όραμα και η ψυχή τους ''.
του Ασλανίδη Ματθαίου.
