Μήπως ήρθε ο καιρός να βρούμε το θάρρος μας;

Είναι αλήθειες που κανείς δεν μπορεί πλέον να αποκρύψει καθώς όλοι είδαμε ανθρώπους στα σκουπίδια, όλοι είδαμε κατασχέσεις στα δικαστήρια, είδαμε να μας κόβουν το ρεύμα, το νερό…

Είμαστε άνεργοι, την ώρα που τα δισεκατομμύρια αλλάζουν χέρια με ασύλληπτες ταχύτητες, η χώρα ξεπουλιέται και τα πολιτικά μας δουλικά μας μιλάνε για ανάπτυξη.

Και όμως, παρά του ότι ξέρουμε και βιώνουμε την φτώχεια και τον εξευτελισμό, ως φοβισμένα ανθρωπάκια, λουφάζουμε.

Δεν πάει άλλο και αυτό το βλέπουμε και το ζούμε όλοι.

Μήπως ήρθε ο καιρός να βρούμε το θάρρος μας; 

Μην τρομάζεις. Δεν είπα να κάνουμε επανάσταση, απλά ...να βρούμε το θάρρος μας. 

Ο Ντελάλης.

ΤΟ « ΦΑΣΜΑ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ»

Του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ

Όταν άρχισα να γράφω τούτες τις γραμμές το χρέος της Ελλάδας ήταν 369.896.948,924 ευρώ, που αντιστοιχεί στα 34.210 ευρώ σε κάθε πολίτη, ενώ το ΑΕΠ ανέρχεται στα 171.687.435,598 ευρώ. Όταν τελειώσω το κείμενό μου θα σας ενημερώσω πόσο θα είναι το χρέος. Η ενημέρωσή μου προκύπτει ανά δευτερόλεπτο(!) μέσω του «NATIONAL DEBT CLOCKS. ORG».

Το ζήτημα του χρέους είναι κύριας και ζωτικής σημασίας και απαιτεί μια αποφασιστική αντιμετώπιση όχι μόνο μέσω των διαδικασιών της DSA (Debt SustainabilityAnalysis) αλλά και μέσω των προνοιών που οι κανόνες του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Ενωσιακού Δικαίου εγκαθιδρύουν.

TA ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΝΤΑ

Και επειδή τα συμφωνηθέντα δέον όπως τηρούνται σύμφωνα με την Αρχή του: pacta sunt servanda που επικαλείται και ο Γερμανός Υπουργός των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ασφαλώς συμφωνηθέντες κανόνες είναι –και μάλιστα υπερκείμενοι- και οι κανόνες που προσδιορίζουν και καθορίζουν τη διεθνή και ευρωπαϊκή έννομη τάξη, αλλά και τον διεθνή και ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ

Την κρισιμότητα δε της κατάστασης για την Ελλάδα επεσήμανε στις 13 Οκτωβρίου ο Ζολτ Ντέρβας, αντικειμενικός παρατηρητής του Ινστιτούτου Bruegel των Βρυξελών. Ο Ζολτ Ντέρβας «προανήγγηλε» μεν 4^ο πρόγραμμα για την Ελλάδα, αλλά υποστήριξε ως προϋπόθεση εξόδου της Ελλάδας στις αγορές την απομείωση-περιτομή (κούρεμα) του χρέους κατά 2/3 του χρέους.

Στον ίδιο χρόνο ο μόνιμος εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ad hoc για την Ελλάδα), Κρις Αλενεκτίμησε «δυσκολίες» για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, αν και δήλωσε τελικώς αισιόδοξος…

Οι παραπάνω τοποθετήσεις από διαφορετικά fora αποδεικνύουν τη σύγχυση που υπάρχει για την επίλυση των προβλημάτων γενικώς και για το ελληνικό χρέος ειδικώς. Σύγχυση που αντικρίζει και τις αντικρουόμενες θέσεις μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαϊκών Θεσμών.

Ταυτοχρόνως ο λαϊκισμός (που δεν είναι μόνο φαινόμενο της ελληνικής εσωτερικής πολιτικής), καλά κρατεί και στη Γερμανία, όπου από ό,τι «διαφαίνεται» συζήτηση για την αντιμετώπιση της περιστολής-απομείωσης του ελληνικού χρέους δεν μπορεί να συζητηθεί πριν τις γερμανικές εκλογές. Και εδώ πρωτεύει όχι απλώς το πολιτικό κόστος –αλλά ορθότερα το κομματικό!...

Ταυτοχρόνως η ΕΚΤ (που με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας είναι πλέον Όργανο της Ε.Ε.), καλείται να «αποδείξει» την ανεξαρτησία της έναντι δύο σημαντικών παραγόντων. Έναντι της κυβέρνησης της Γερμανίας που από το καταστατικό της ΕΚΤ και το πρωτογενές Ενωσιακό Ευρωπαϊκό Δίκαιο οφείλει να αγνοεί και έναντι του ΔΝΤ του οποίου οι απόψεις επουδενί τη δεσμεύουν ως προς τις πολιτικές που οφείλει να εφαρμόζει για το ευρωσύστημα.

Η παρέμβαση όμως της ΕΚΤ θα αφορά και στην ποσοτική χαλάρωση QE (Quantitative Easing). Εκτιμάται δε ότι το Δεκέμβριο 2016 θα ληφθούν σημαντικές αποφάσεις ως προς αυτό το ζήτημα. Αποφάσεις που αφορούν ευθέως και στην Ελλάδα. Στην παρούσα δε ιστορική φάση οι Ελληνικές Αρχές θα πρέπει να επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους ως προς την QE. Το ενδιαφέρον δε αυτό ως μείζον ζήτημα δεν πρέπει να αφορά μόνο στην Κυβέρνηση, αλλά πρέπει ειδικώς να αφορά και στην Τράπεζα της Ελλάδος ως μέρος του ΕΣΚΤ και του ευρωσυστήματος. Και τούτο γιατί εγείρεται ζήτημα για την συμμετοχή της Ελλάδας στην QE εν όψει της παράτασης του προγράμματος πέραν του Μαρτίου 2017.

Εκτιμάται δε ότι με θετική έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους από το ΔΝΤ θα ενταχθεί η Ελλάδα στο QE της ΕΚΤ, σύμφωνα με ανάλυσή της Citigroup. Η τράπεζα αυτή στην ουσία «απάντησε» στις δηλώσεις του μέλους της ΕΚΤ Μπενουά Κερέ, ο οποίος απηύθυνε έκκληση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Ο Μπενουά Κερέ μόλις πριν λίγες ημέρες, δήλωσε ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου για την ενίσχυση του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος ότι: «Όλοι οι εμπλεκόμενοι στο ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής συνειδητοποιούν ότι υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους». Το στέλεχος αυτό της ΕΚΤ ανέφερε επίσης πως η συζήτηση για τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα που είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους είναι σε εξέλιξη στο Eurogroup και αφού τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα σημείωσε ότι: α) «για να οδηγηθεί το πρόγραμμα σε επιτυχή ολοκλήρωση και για να αποκατασταθεί η πρόσβαση στις αγορές σε μόνιμη βάση, είναι πάνω απ’ όλα απαραίτητο οι ελληνικές αρχές να συνεχίσουν να δείχνουν μια σοβαρή δέσμευση στους στόχους και στα μέτρα που λαμβάνονται στο πλαίσιο του προγράμματος…» και β) ότι: «η Ελλάδα δεν μπορεί να ανακτήσει πλήρη πρόσβαση σε χρηματοδότηση από την αγορά, παρά μόνο αν το χρέος της καταστεί βιώσιμο.»

Οι εξελίξεις αυτές θέτουν επί τάπητος κατ’ αρχάς και επειγόντως το ζήτημα ένταξης των ελληνικών ομολόγων σε πρόγραμμα QE. Οι κρίσιμοι χρόνοι δε αφορούν: α) στις 8 Δεκεμβρίου 2016, β) στις 19 Ιανουαρίου 2017 και γ) στις 9 Μαρτίου 2017.

Οι χρόνοι αυτοί αφορούν αποφάσεις της ΕΚΤ. Εάν δε η αναμενόμενη ανάλυση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα αποφαίνεται ότι το χρέος είναι «μη βιώσιμο» ή ότι «αναδεικνύονται ζητήματα μη βιωσιμότητας», τότε η ΕΚΤ προδήλως θα αποκλείσει την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στην QE αν και καταστατικά είναι ανεξάρτητη έναντι πάντων για τις δικές της εκτιμήσεις.

Η ένταξη βεβαίως στο QE, εάν συμβεί, δεν θα είναι απεριόριστη, καθόσον εκτιμάται ότι δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 4,2 δις ευρώ λόγω του ότι η ΕΚΤ ήδη κατέχει ελληνικά ομόλογα από 2012 περί τα 24 δις ευρώ. Εν τούτοις η ένταξη της Ελλάδας στην QE θα αποτελεί σημαντική –ουσιαστική ανάσα και ψυχολογική τόνωση της αγοράς, καθόσον μια τέτοια διαδικασία προδήλως σημαίνει εμπιστοσύνη της ΕΚΤ στις οικονομικές εξελίξεις .

·                                 ΚΑΙ ΟΜΩΣ Η ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Και ενώ συζητείται εν Ελλάδι εντόνως τόσο το ζήτημα του δημοσίου χρέους, όσο και της QE, η κρίση είναι προδήλως ευρύτερη.

Ήδη το ΔΝΤ εξέδωσε νέα προειδοποίηση για τις ευρωπαϊκές τράπεζες, επισημαίνοντας το κίνδυνο κυρίως της Deutsche Bank αλλά και της Credit Suisse, ενώ στην ίδια ζοφερή κατάσταση φαίνεται να περιέρχονται η Commerzbank και η UniCredit.

Κατά το μέρος δε που αφορά στην ηπειρωτική Ευρώπη είναι προφανές ότι αντιμετωπίζει κρίση στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα και ακουμπά οικονομίες υψηλών μεγεθών. Ήδη δυσμενείς εξελίξεις απειλούν την μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας, τη UniCredit. Ο ιταλικός αυτός κολοσσός προκειμένου να μην περιέλθει σε αδιέξοδο έχει ανάγκη περίπου 10 δις ευρώ νέων κεφαλαίων.

Παρεμπιπτόντως θα πρέπει να επισημειωθεί ότι κρίσιμο ζήτημα για το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι τα περίπου 100 δις ευρώ των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Ωστόσο, ενώ το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει το άχθος (συνολικώς) των 100 περίπου δις κόκκινων δανείων, μόνο η UniCredit έχει κόκκινα δάνεια, δηλαδή μη εξυπηρετούμενες προς αυτήν υποχρεώσεις, ύψους 80 δις ευρώ. Αλλά και η κατάσταση αυτή ασφαλώς επιδεινώνεται από το δεδομένο ότι στον ευρωπαϊκό χώρο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια εγγίζουν πλέον το αστρονομικό ύψος των 900 δις ευρώ –πράγμα που θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα σε ενεστώτα χρόνο.

Στην ίδια «λογική» προειδοποίησης του ευρύτερου ζοφερού προβλήματος «πολιτεύεται» και η Standard &Poor’s, που σε σχετική έκθεσή της αναφέρεται στα πιστωτικά Ιδρύματα της Μεγάλης Βρετανίας, τα οποία απειλούνται με υψηλά πρόστιμα και αποζημιώσεις εντός του προσεχούς έτους (2017) που προσεγγίζουν τα 20 δις λίρες Αγγλίας. Ταυτοχρόνως το χρέος σήμερα του μη χρηματοπιστωτικού τομέα ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 152 τρις δολαρίων ΗΠΑ(!) που αντιστοιχεί στο 225% του παγκόσμιου ΑΕΠ(!) όπου τα 100 τρις δολάρια αφορούν αμιγώς τον ιδιωτικό τομέα.

Η ΚΡΙΣΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΔΩ...

Είναι κοινός τόπος, αλλά και αδιαμφισβήτητο δεδομένο ότι η γερμανική οικονομία και ειδικότερα η γερμανική οικονομική ελίτ, καθορίζει όχι μόνο τις οικονομικές αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, σύμφωνα με μια ψύχραιμη παρατήρηση, η γερμανική οικονομία μπορεί αιφνιδίως να βρεθεί προ εκπλήξεων, όχι μόνο λόγω της Deutsche Bank, αλλά λόγω και τηςCommerzbank, που αφορά στο δεύτερο γερμανικό κολοσσό. Η τράπεζα αυτή απολύει ήδη προσωπικό της τάξης των 10.000 ατόμων και η μετοχή της δοκιμάζεται δεινώς. Η έκθεσής της δε σε επισφαλή δάνεια αφορά στο ύψος περίπου των 95 δις ευρώ, μη υπολογιζόμενης της έκθεσής της σε άλλα προϊόντα…

Τούτων δοθέντων και με βάση τα πρόστιμα ύψους 9,5 δις δολαρίων ΗΠΑ που η αμερικανική κυβέρνηση επιβάλει στη Deutsche Bank, είναι πρόδηλο ότι και η γερμανική οικονομία θα αντιμετωπίσει στον αμέσως επόμενο χρόνο σοβαρά προβλήματα, ενώ όπως προειδοποιεί το ΔΝΤ ο συνδυασμός της κρίσης της Deutsche Bank και της Credit Suisse μπορεί να προκαλέσει ισχυρούς κλυδωνισμούς στο συνολικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και όχι μόνο στην ευρωζώνη.

Πέραν του προστίμου που αφορά στην Deutsche Bank απειλείται σημαντικό πρόστιμο ύψους που θα αφορά 9 δις σε λίρες Αγγλίας κατά της βρετανικής τράπεζας Royal Bank of Scotland (RBS). Επίσης παρόμοιο δυσμενές πρόστιμο μελετάται να επιβληθεί τόσο στην Barclays όσο και στην Credit Suisse. Υπ’ όψιν δε ότι την «κατάσταση» των ελβετικών χρηματοπιστωτικών συστημάτων επισημαίνει και ηΚεντρική Τράπεζα της Ελβετίας απευθυνόμενη κυρίως στους δύο ελβετικούς κολοσσούς, ήτοι στη UBSκαι στη Credit Suisse, προειδοποιώντας ότι θα πρέπει να αντλήσουν σε άμεσο χρόνο κεφάλαια ύψους 10 δις ελβετικών φράγκων.

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ ΑΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΠΛΕΠΤΟ!...

Με τούτα τα δεδομένα καταγράφεται ένα ανησυχητικό κλίμα στο διεθνές τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα. Κοινός τόπος είναι πλέον ότι η κρίση γενικεύεται…Και όσο το χρέος δεν επιλύεται, και μάλιστα διεθνώς, το «φάσμα απρόβλεπτων εξελίξεων» αρχίζει να οργανώνεται. Και για τη συνέπειά μου: επισκοπώντας μετά 12 ώρες τούτες τις γραμμές, το χρέος της Ελλάδας είναι 370.396.954,922 ευρώ, ήτοι αυξήθηκε και ο καθένας από εμάς οφείλει 34.256 ευρώ, ήτοι 46 ευρώ περισσότερα. Και έπεται η συνέχεια!...

 Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC - EU).

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Του ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ

Στη χώρα μας μετά την ρευστοποίηση του παλαιού πολιτικού σκηνικού που στηριζόταν στον επί χρόνια διαμορφωμένο δικομματισμό ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και την συντηρητική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ έχει διαμορφωθεί ένας νέος,πιο αδύναμος βέβαια,μνημονιακός διπολισμός. Ο βασικός κορμός είναι τα δύο κόμματα ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ,όμως υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι από τα μικρότερα κόμματα να συνδράμουν στον έναν ή στον άλλο πόλο. Βασική τους επιδίωξη είναι η απότομη προσαρμογή της χώρας στον ευρωπαϊκό καταμερισμό με όρους εξόντωσης της εργασίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Το παιχνίδι είναι στημένο από την τρόικα και το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Έτσι, ανεξάρτητα από τις «ομάδες» που παίζουν και τα «συστήματα» που εφαρμόζουν, τελικά όλα τα γκολ τα τρώει η κοινωνία.

ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Επί επτά συναπτά έτη η κοινωνία λεηλατείται βάναυσα,η οικονομία συνθλίβεται,η δημοκρατία έχει γίνει αδειανό πουκάμισο,ενώ έχει πληγεί ανεπανόρθωτα η εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Ο πυρήνας της πολιτικής που ασκείται-ανεξάρτητα κυβερνήσεων- είναι ο ίδιος,αντίστοιχα και οι στόχοι είναι οι ίδιοι. Αυτό που διαφοροποιείται είναι οι επί μέρους πολιτικές.

Τα μνημόνια θεωρούνται η κανονικότητά μας, το χρέος δεν αμφισβητείται ούτε διεκδικείται η διαγραφή του, η θέση της χώρας μέσα στο ΕΥΡΩ θεωρείται αμετακίνητη.

Επί επτά χρόνια υλοποιείται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο με συνέπεια: να αφαιμάσσεται το εισόδημα του κάθε πολίτη,η αποταμίευσή του και τα περιουσιακά του στοιχεία και αυτοί οι πόροι να μεταφέρονται στο εξωτερικό για την αποπληρωμή των δανείων. Παρομοίως αυτή η λογική μεταβίβασης πόρων ισχύει και για τα δημόσια αγαθά τα οποία εκποιούνται χωρίς καμία φειδώ. Το ελληνικό κράτος για να αποφύγει την πραγματικότητα ότι, δηλαδή, βρέθηκε σε καθεστώς αδυναμίας πληρωμών και χρεωκοπίας, επέλεξε να μεταφέρει το πρόβλημα στο λαό τον οποίο οδήγησε σε φτωχοποίηση. Χρεοκόπησε λοιπόν τα νοικοκυριά της χώρας για να στηρίξει τις τράπεζες και για να μην προχωρήσει το κράτος στην αυτονόητη και λυτρωτική τυπική χρεωκοπία του,στην διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και στην επανεκκίνηση σε άλλη βάση της οικονομίας της χώρας.

Η κατάσταση όμως δεν περιορίζεται στα πιο πάνω. Η τρόικα με την συνδρομή των ελληνικών κυβερνήσεων αποδιάρθρωσε την εργασία,αύξησε θεαματικά την ανεργία και αποδεκάτισε το εισόδημα από εργασία στον ιδιωτικό τομέα, ζητήματα που δεν έχουν σχέση με την δημόσια δαπάνη αλλά την δαπάνη του επιχειρηματία ,ώστε την κρίση να μην την πληρώσει το κεφάλαιο αλλά κυρίως η εργασία.

ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ: ΒΑΣΤΑ ΜΕ ΝΑ ΣΕ ΒΑΣΤΩ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΜΕ ΤΟ ΒΟΥΝΟ

Το πολιτικό σύστημα έχει αποσταθεροποιηθεί αφού η διάρκεια θητείας των μνημονιακών κυβερνήσεων έχει περιοριστεί στα δύο – δυόμισυ χρόνια λόγω της μεγάλης δυσαρέσκειας του κόσμου,όμως τα μνημόνια καλά κρατούν.

Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανένας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ είναι ίδια κόμματα, όμως αναμφισβήτητα εφαρμόζουν παρόμοιες πολιτικές. Ανεξάρτητα αν ο ένας αισθάνεται πιο άσχημα που εφαρμόζει αντιλαϊκές πολιτικές και ο άλλος αισθάνεται πιο άνετα στο νεοφιλελεύθερο κουστούμι του το αποτέλεσμα για την κοινωνία είναι εξ’ ίσου οδυνηρό.

Η κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση ισχυρής πίεσης και σε μια διαδικασία αποσταθεροποίησης. Η ΝΔ προαλείφεται για την εξουσία και προσπαθεί να μας κάνει να πιστέψουμε ότι έχει σχέδιο για έξοδο της χώρας από την κρίση. Πρόκειται για ένα ακόμη επεισόδιο στον διαρκή εμπαιγμό του λαού.

Έχουμε όλοι μας δοκιμάσει στο πετσί μας τις πολιτικές που εφάρμοσε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στην αρχή της κρίσης. Με αυτές τις πολιτικές χάθηκε πάνω από 25% του εθνικού εισοδήματος και συνακόλουθα διευρύνθηκε το ποσοστό του χρέους, αυξήθηκε η αποεπένδυση,καταστράφηκαν δεκάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, οι άνεργοι ξεπέρασαν το 1,5 εκατομμύριο, αποδεκατίστηκαν μισθοί και συντάξεις, διευρύνθηκε η φορολογία στο εισόδημα και στις κατοικίες,πολλαπλασιάστηκαν τα κόκκινα δάνεια. Οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ακινητοποίησαν, στέγνωσαν και βύθισαν στο τέλμα την ελληνική οικονομία που στηριζόταν στην οικοδομή,στον τουρισμό και στην εσωτερική κατανάλωση, χωρίς να διαμορφώσουν φυσικά ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης .Ο μοναδικός τομέας που κινήθηκε δια της αδράνειας ήταν ο τουρισμός που υποβοηθήθηκε από την εσωτερική υποτίμηση και από την ανασφάλεια στη γύρω περιοχή.

Γκρέμιζαν δηλαδή χωρίς να χτίζουν κάτι νέο.

Οι δήθεν μεταρρυθμίσεις ήταν αποκλειστικά μονομερείς επιθέσεις στον κόσμο της εργασίας και τίποτε άλλο.

Πάνω σε αυτά τα συντρίμμια ήρθε και η μεταλλαγμένη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και αποτελειώνει ότι έχει μείνει όρθιο.

Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσει την δήθεν δίκαιη ανάπτυξη, ενώ η ΝΔ προβάλλει την δήθεν συμφωνία αλήθειας. Πρόκειται για νέα συνειδητά ψέμματα.

Τα σχέδια τους αφορούν μνημονιακές παραλλαγές.

Ο μεν Α. Τσίπρας προσπαθεί μάταια να δώσει ταξικό πρόσημο στην πολιτική του ,όχι με βάση τα χαρακτηριστικά της οικονομικής και κοινωνικής του πολιτικής η οποία είναι αναμφίβολα αντιλαϊκή, αλλά στηριζόμενος στην επιλεκτική και αποπροσανατολιστική αντιπαράθεσή του με τμήμα του τηλεοπτικού κατεστημένου και της διαπλοκής. Την ίδια στιγμή,όμως, δείχνει ανοχή στις νέες αξιώσεις των δανειστών. Οι προσδοκίες του έχουν περιοριστεί μόνο στην ποσοτική χαλάρωση η οποία ακόμη και αν επιτευχθεί δεν θα είναι χωρίς επί πλέον επώδυνα μέτρα.

Από την άλλη πλευρά ο Κ. Μητσοτάκης με πιο απροκάλυπτο τρόπο υιοθετεί τα μέτρα του ΔΝΤ ιδιαίτερα αυτά που αφορούν στη μείωση δαπανών και στην απορρύθμιση της εργασίας ,ενώ υπόσχεται μειώσεις στην φορολογία του κεφαλαίου και περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις.

Οι δύο αυτές δυνάμεις δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στο ξεπέρασμα της κρίσης. Διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί να φέρει περισσότερες ξένες επενδύσεις οι οποίες συνιστούν κυριολεκτικά κλοπή του δημόσιου πλούτου. Όμως η εμπειρία δείχνει ότι η αναγκαία βιώσιμη αναπτυξιακή δυναμική μπορεί να προέλθει κυρίως από:την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, την αποκατάσταση της ρευστότητας και την αναδιάρθρωση των κόκκινων δανείων ,την συλλογική αξιοποίηση του αργούντος επενδεδυμένου κεφαλαίου,την παραγωγική εξειδίκευση σε τομείς που συνιστούν συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και ιδίως από την ανάκτηση της ικανότητας των μικρών και των συνεταιριστών παραγωγών να δημιουργήσουν νέα προστιθέμενη εργασία και πρόσθετες θέσεις εργασίας.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΛΛΙΩΣ!

Τα μνημονιακά κόμματα δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο διότι έχουν αποδεχτεί πλήρως τους τρεις παράγοντες επιδείνωσης της κρίσης:τα μνημόνια,την μη διαγραφή του χρέους και την παραμονή στην ευρωζώνη.

Δίχως την κατάργηση των μνημονίων,την βαθειά διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την Ευρωζώνη δεν μπορεί να παραχθεί ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Αυτά τα τρία ζητήματα είναι που προκαλούν τα βάσανα του ελληνικού λαού και ταυτόχρονα συνιστούν ανυπέρβλητα εμπόδια στην απόλυτα αναγκαία αναδιανομή ,ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας τα οποία με τη σειρά τους θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την φτώχεια την ανεργία,την ισχυροποίηση του ελάχιστου υπολλείμματος κοινωνικού κράτους που έχουμε σήμερα.

Συνεπώς αν θέλουμε να βγούμε από το σημερινό καταστροφικό αδιέξοδο πρέπει να αποκτήσει ηγεμονικό χαρακτήρα ένα εναλλακτικό σχέδιο μετάβασης έξω από την κρίση, που θα συγκροτείται γύρω από το πεντάπτυχο: ακύρωση μνημονίων,βαθειά διαγραφή χρέους, έξοδος από την ευρωζώνη με εθνικοποίηση τραπεζών, παραγωγικός μετασχηματισμός, ριζική αναδιανομή εισοδημάτων πλούτου και δύναμης σε βάρος του κεφαλαίου.

-Είναι σίγουρο ότι ο διπολισμός θα δίνει την μάχη για την σταθεροποίησή του, πλην όμως οι αντικειμενικές συνθήκες θα οδηγούν σε περαιτέρω ρευστοποίηση και σε κατακερματισμό του πολιτικού σκηνικού,ενώ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας θα ωθείται εκτός της κλασσικής πολιτικής συμπεριφοράς:στο άκυρο, στο λευκό στην αποχή,όσο δεν προβάλλει πειστικά μια νέα πολιτική εναλλακτική πρόταση. Τα μνημόνια θα συνεχίσουν να παράγουν αναλώσιμες κυβερνήσεις και θα προκαλούν απαξίωση του πολιτικού συστήματος ,ενώ ο εργαζόμενος κόσμος παρά την απογοήτευσή του θα αναζητά λύσεις εκτός των προδιαγραφών που του έχουν θέσει.

Το μεγάλο ζητούμενο,λοιπόν, είναι η αναγκαία πολιτική αλλαγή να γίνει από τα αριστερά και όχι από τα δεξιά και ακροδεξιά.

Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αξιοποιηθούν δύο κρίσιμοι παράγοντες: η άνοδος του μαζικού κινήματος και η συσπείρωση της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ ριζοσπαστικής αριστεράς. Δηλαδή της Αριστεράς που επιμένει αριστερά!

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΑΜ ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΕΣ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ: ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΝΑ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.

ΑΚΡΟΝ ΑΩΤΟΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ ΑΠΟ ΠΡ. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ, ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ, ΚΥΡ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ: ΚΟΡΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ''ΟΧΙ'' ΤΟΥ '40, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΣΕ ΝΕΑ ΚΑΤΟΧΗ ΤΗ ΧΩΡΑ

Ο Παν. Λαφαζάνης, Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑ.Ε, μιλώντας σήμερα το πρωί σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια της παρέλασης στο Κερατσίνι, έκανε τις παρακάτω δηλώσεις:

«Αποτελεί το άκρον άωτον της υποκρισίας να ακούμε παχιά λόγια και μεγάλες κορώνες για το ΟΧΙ του ’40 και την Εθνική μας Αντίσταση από μία πολιτειακή και πολιτική ηγεσία που έχει παραδώσει τη χώρα στηνμνημονιακή υποδούλωση, στο ξεπούλημα και σε νεοαποικιακή κατοχή.

Από μια πολιτειακή και πολιτική ηγεσία, επίσης, που έχει «θάψει» στην πράξη τις αμετάκλητες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, οι οποίες δικαιώνουν τους συγγενείς των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, όπως έχει ενταφιάσει στην πράξη και τις μεγάλες εθνικές διεκδικήσεις των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου, τα οποία στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτουςαναβιβάζει κατ’ ελάχιστον σε ύψος άνω των 300 δισ. ευρώ».

Ο Παν. Λαφαζάνης τόνισε επίσης την επικαιρότητα του ΟΧΙ του ’40 και υπογράμμισε ότι:

«Τιμούμε το ΟΧΙ του ’40 και το αντιστασιακό έπος του ελληνικού λαού, σημαίνει πρώτα απ’ όλα ότι διεξάγουμε στο σήμερα ανειρήνευτο αγώνα για να απαλλάξουμε τη χώρα από την τρόικα και ταμνημόνια, τη λιτότητα και την υποτέλεια και ν’ ανοίξουμε τον δρόμο για μια Ελλάδα εθνικά κυρίαρχη,ανεξάρτητη και λεύτερη, που θα βαδίζει σε τροχιά ανάπτυξης, κοινωνικού μετασχηματισμού,αλληλεγγύης και δικαιοσύνης».

Ο Παν. Λαφαζάνης τόνισε ότι αυτός ο αγώνας μπορεί και πρέπει να καταστεί άμεσα νικηφόρος και επ’ αυτού τόνισε χαρακτηριστικά:

«Η τιμή στο ΟΧΙ του ’40, στην αντιστασιακή εποποιία ’41 – ’44 και στο συνακόλουθο πρόσφατο περήφανοΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, σημαίνει ότι διαμορφώνουμε τώρα και έγκαιρα, ενόψει εξελίξεων, ένα μεγάλο πολιτικό λαϊκό μέτωπο αντίστασης και ανατροπής.

Αυτήν την ώρα καλούμε όλες ανεξαιρέτως τις αριστερές, ριζοσπαστικές πατριωτικές, δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις να σγκροτήσουμε συγκροτήσουμε ένα νέο σύγχρονο ΕΑΜ χωρίς να το ακολουθήσουν οι γνωστοί παλιότεροι συμβιβασμοί.

Απευθύνουμε έκκληση για ένα μεγάλο πολιτικό κινηματικό και εκλογικό μέτωπο όλων των ριζοσπαστικών δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, που μπορεί εδώ και τώρα να συνεγείρει και να ενώσει τον λαό σε έναν νικηφόρο αγώνα για να γκρεμίσουμε το μνημονιακό τείχος και να δώσουμεελπίδα και προοπτική στη χώρα και τη νεολαία μας».

ΤΟ ''ΜΕΤΩΠΟ'' ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Πολιτικοί κύκλοι, αναφερόμενοι στην πρόταση της ΛΑ.Ε για ένα μέτωπο, πολιτικό και εκλογικό, τωνριζοσπαστικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, τόνιζαν ότι αν αυτό το μέτωπο, από την ΛΑ.Ε και τηνΑΝΤΑΡΣΥΑ, έως την Πλεύση Ελευθερίας και άλλες ριζοσπασισκές δυνάμεις, μπορούσε να διαμορφωθεί, τοτε θα άλλαζε ριζικά ο πολιτικός και κινηματικός χάρτης της χώρας.  

Πολύ περισσότερο, αν το ΚΚΕ εγκατέλειπε την αντιενωτική στάση του και συμμετείχε στο μέτωπο.

Ένα τέτοιο μέτωπο, δίνοντας ελπίδα στον λαό θα μπορούσε να υποβοηθήσει μια πολύ μεγάλη πλατιά και δυναμική ανάπτυξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Οι ίδιοι κύκλοι τόνιζαν ότι ένα τέτοιο μέτωπο, σύμφωνα με σοβαρές σφυγμομετρήσεις που έχουν γίνει και για ευνόητους λόγους δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, θα είχε ισχυρές πιθανότητες να έρθει γρήγορα δεύτερη πολιτική δύναμη, ρίχνοντας στα τάρταρα τον ΣΥΡΙΖΑ και να παίξει το ρόλο τουκαταλύτη για μια μεγάλη ανάπτυξη ενωτικών λαϊκών αγώνων σε νικηφόρα κατεύθυνση.  

Ο λαός χρειάζεται ελπίδα.  

Την ελπίδα μπορεί να την προσφέρει πιο γρήγορα από κάθε τι μια ενωτική, αξιόπιστη καιριζοσπαστική αντιμνημονιακή προσπάθεια.  

Όσες δυνάμεις αυτήν την ώρα δεν ''πιάνουν'', με εκείνο ή το άλλο πρόσχημα, την απόλυτη ανάγκη τουενωτικού μηνύματος, δυστυχώς προσφέρουν εκ των πραγμάτων νερό στο μύλο της απογοήτευσης και του ''μνημονιακού μπλοκ''.

Τα επιτεύγματα των μνημονίων.

Του Δημήτρη Καζάκη

Σύμφωνα με τα στοιχεία των ληξιαρχείων στην Ελλάδα η σιωπηρή γενοκτονία που συντελείται εναντίον των Ελλήνων συνιστά ένα ακόμη success story των μνημονίων. Για το πρώτο 8μηνο του 2015, οι θανάτοι ανήλθαν σε 87.270 και οι γεννήσεις σε 63.750. Με άλλα λόγια το δημογραφικό έλλειμμα για τον πληθυσμό της Ελλάδας έφτασε αισίως τους 23.520.

Πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ ελλείμματος ανάμεσα σε θανάτους και γεννήσεις για ολόκληρη την περίοδο μετά το τέλος του πολέμου. Μήπως είναι κάτι συγκυριακό; Όχι. Πρόκειται για ένα μόνιμο χαρακτηριστικό, που παρατηρείται συστηματικά από το 2011 και μετά. Δηλαδή στα χρόνια επιβολής των μνημονίων. Τυχαίο; Κάθε άλλο.

Δείτε τι συμβαίνει. Το 2011 εμφανίζεται δημογραφικό έλλειμμα σε βάρος των γεννήσεων της τάξης των 4.671. Ο λόγος είναι απλός. Οι γεννήσεις εκείνη τη χρονιά μειώνονται δραστικά κατά 8.338 έναντι του 2010, ενώ οι θάνατοι αυξάνουν κατά 2.015 έναντι του προηγούμενου έτους.

Το 2012 τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Οι θάνατοι αυξάνουν κατά 5.589 έναντι του 2011, ενώ οι γεννήσεις πέφτουν εντυπωσιακά κατά 6.057. Το αποτέλεσμα ήταν το δημογραφικό έλλειμμα να εκτιναχθεί στους 16.297 για το 2012.

Το 2013 η κατηφόρα συνεχίζεται. Ενώ οι θάνατοι φαίνονται λιγότεροι έναντι του 2012 κατά  4.874, οι γεννήσεις συνέχισαν να καταρρέουν κατά 6.237. Κι έτσι το δημογραφικό έλλειμμα συνέχισε να αυξάνει κατά 17.660 αυτή την χρονιά.

Το 2014 η δημογραφική κατάρρευση συνεχίζεται. Οι θάνατοι ξαναπέρνουν την ανιούσα και αυξάνονται έναντι του 2013 κατά 2.294. Οι γεννήσεις συνεχίζουν να μειώνονται αν και μόνο κατά 705. Έτσι το δημογραφικό έλλειμμα διαμορφώθηκε για το 2014 σε 20.659.

Στο οκτάμηνο του 2015 η δημογραφική κατάρρευση εμφανίζεται ακόμη χειρότερη. Οι θάνατοι εμφανίζονται πολύ πιο αυξημένοι και στο οκτάμηνο έχουν φτάσει τους 87.270. Αν συνεχίσει έτσι το έτος θα κλείσει με τους θανάτους να πλησιάζουν ή και να ξεπερνούν τους 120 χιλιάδες. Αριθμός ρεκόρ για ειρηνική περίοδο. Οι δε γεννήσεις βρίσκονται στις 63.750 στο οκτάμηνο.

Έτσι μόνο μέσα στο πρώτο οκτάμηνο του 2015 το δημογραφικό έλλειμμα έχει εκτιναχθεί στα 23.520 και ίσως να ξεπεράσει κατά πολύ, έως το τέλος του χρόνου, τις 26 χιλιάδες. Το 2015 απ' ότι φαίνεται θα είναι η χειρότερη χρονιά της περιόδου των μνημονίων από άποψη θανάτων και δημογραφικής κατάρρευσης. Αυτό είναι το τίμημα της λεηλασίας των ταμείων των νοσοκομείων, ασφαλιστικών ταμείων και γενικά του δημοσίου, προκειμένου να πληρωθεί το ΔΝΤ. Πρώτη φορά αριστερά, βλέπετε.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι από το 2011 έως το 2014 πέθαναν επίσημα 7.680 παραπάνω από ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο. Ενώ ταυτόχρονα οι γεννήσεις μειώθηκαν την ίδια περίοδο κατά 21.337. Ποτέ ξανά καθ' όλη την μεταπολεμική περίοδο η Ελλάδα δεν υπέστη τέτοια πληθυσμιακή καταστροφή.

Το δημογραφικό έλλειμμα της περιόδου 2011 έως το πρώτο οκτάμηνο του 2015 έχει φτάσει στους 82.807! Με άλλα λόγια χάρις στα μνημόνια έχει ήδη χαθεί ο πληθυσμός μιας ολόκληρης πόλης  μεγέθους Κατερίνης. Ουσιαστικά μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων δεν πρόκειται καν να γεννηθεί.

Έχει κανείς αμφιβολία ότι αυτή η δημογραφική κατάρρευση δεν έχει να κάνει με την τραγική κατάσταση του ιατροφαρμακευτικού συστήματος της χώρας, λόγω των οριζόντιων περικοπών και ιδιωτικοποιήσεων που επιβάλλονται από δανειστές και δοσίλογους; Έχει κανείς αμφιβολία ότι η δημογραφική κατάρρευση είναι άσχετη με τη δραματική επιδείνωση της μαζικής φτωχοποίησης και εξαθλίωσης, ιδίως στις νέες ηλικίες;

Να θυμήσουμε μόνο ότι ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό στην Ελλάδα από 27-28% ολόκληρη την πριν των μνημονίων περίοδο έχει αισίως σκαρφαλώσει - σύμφωνα με επίσημα αναξιόπιστα στοιχεία - στο 36% το 2014. Άλλο ένα success story των μνημονίων. Η Ελλάδα σήμερα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό φτωχοποίησης σ' ολόκληρη την ΕΕ με εξαίρεση τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Αλλά να είστε σίγουροι ότι θα τις ξεπεράσουμε πολύ σύντομα χάρις στα νέα μνημόνια της αριστεράς.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι το ποσοστό του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας υπολογιζόμενο με το κατώφλι φτώχειας του έτους 2005 έχει εξελιχθεί από 16,4% το 2009, σε 16,3% το 2010, 22,9% το 2011, 32,3% το 2012, 40,0% το 2013 και 42,7% το 2014. Κατά τ' άλλα οι Σαμαροβενιζέλοι μιλούσαν για success story!

Την ίδια ώρα το ποσοστό του πληθυσμού σε κατάσταση υλικής στέρησης από 23,0% το 2009 εκτινάχθηκε στο 37,3% το 2013 και στο 39,3% το 2014. Άλλη μια μεγαλειώδης επιτυχία τουsuccess story. Όμως το χειρότερο απ' όλα είναι το γεγονός ότι η ηλικιακή ομάδα που πλήττεται περισσότερο από την υλική στέρηση είναι τα ανήλικα από 0 έως 17 ετών. Από 24,4% το 2009 έφτασε το 2013 στο 40,0% και το 2014 στο 42%. Μόνο τριτοκοσμικές χώρες χωρίς παρόν και μέλλον παρουσιάζουν τέτοια φαινόμενα εξαθλιωσης στα ανήλικα.

Συνιστά αυτή η δημογραφική κατάρρευση, γενοκτονία του ελληνικού λαού; Σύμφωνα με τον ορισμό της γενοκτονίας που δόθηκε στη Σύμβαση για την Πρόληψη και Τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας και η οποία ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Δεκέβριο του 1948, αναφέρει τα εξής στο άρθρο 2:

"Εις την παρούσαν Σύμβασιν ως γενοκτονία νοείται οιαδήποτε εκ των κατωτέρω πράξε­ων, ενεργουμένη με την πρόθεσιν ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος, εθνικής, εθνολογικής, φυλετι­ κής ή θρησκευτικής, ως τοιαύτης : α) Φόνος των μελών της ομάδος. β) Σοβαρά βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητος των μελών της ομάδος. γ) Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδος εις συνθήκας διαβιώσεως δυναμένας να επιφέρωσιν την πλή­ ρη ή την μερικήν σωματικήν καταστροφήν αυτής. δ) Μέτρα αποβλέποντα εις την παρεμπόδισιν των γεννήσεως εις τους κόλπους ωρισμένης ομάδος. ε) Αναγκαστική μεταφορά παίδων μιας ομάδος εις ετέραν ομάδα."

Ο πατέρας του όρου "γενοκτονία", Ραφαέλ Λέμκιν, έγραφε για το περιεχόμενό της:

"Σε γενικές γραμμές, η γενοκτονία δεν σημαίνει απαραίτητα την άμεση καταστροφή ενός έθνους, εκτός κι αν πραγματοποιείται με μαζικές δολοφονίες όλων των μελών του έθνους. Σκοπός είναι μάλλον για να δηλώσει ένα συντονισμένο σχέδιο με ποικίλες δράσεις που αποσκοπούν στην καταστροφή των βασικών θεμελίων της ζωής των εθνικών ομάδων, με σκοπό την εκμηδένιση των ίδιων των ομάδων. Οι στόχοι ενός τέτοιου σχεδίου θα ήταν η διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκείας, και της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων, όπως και η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας, ακόμη και της ζωής των ατόμων που ανήκουν σε αυτές τις ομάδες."  (Raphael Lemkin, Axis Rule in Occupied Europe, Carnegie Endowment for International Peace, 1944, σ. 79)

Τι απ΄όλα αυτά δεν συντρέχουν στην περίπτωση της Ελλάδας των μνημονίων και της ευρωπαίκής κατοχής; Και μόνο η κατάρρευση των γεννήσεων λόγω των μνημονιακών επιταγών συνιστά πολιτική γενοκτονίας σε βάρος του ελληνικού λαού. Μια πολιτική γενοκτονίας για την οποία ευθύνονται τόσο οι Ευρωπαίοι, όσο και οι ντόπιοι δοσίλογοι.

Όμως η γενοκτονία δεν σταματά εκεί. Η διάλυση της εθνικής παιδείας, της υγείας, η καταστολή του εθνικού αισθήματος, η αναγκαστική μετατροπή της χώρας σε αποθήκη λαθραίων μεταναστών υπό καθεστώς δουλεμπορίου, αλλά και η σκόπιμη στέρηση των βασικών θεμελίων της ζωής ενός ολόκληρου έθνους, του ελληνικού, συνιστά καραμπινάτη γενοκτονία.

Ιδίως από τη στιγμή που επιχειρείται να υποβιβαστεί ή και να χαθεί η εθνική ταυτότητα του Έλληνα έναντι ενός πολιτικού και γεωγραφικού προσδιορισμού, Ευρωπαίος. Η επιβολή της τεχνητής ιδιότητας Ευρωπαίος έναντι του Έλληνας, συνιστά φαινόμενο ισάξιο του εκγερμανισμού των Πολωνών και των υπολοίπων εθνών και εθνοτήτων επί ναζισμού. Η διαφορά είναι μόνο στα μέσα. Η λογική και οι επιδιώξεις ακριβώς οι ίδιες. Η διεθνής κοινότητα καταδικάζει κάθε μορφή βίαιης αφομοίωσης ενός υποτελούς, ή υπό κατοχή έθνους, αποεθνοποίησης και γενοκτονίας ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, από την εποχή των συμφωνιών της Χάγης το 1907.

Σήμερα συντελείται η πιο γενικευμένη βίαιη αφομοίωση ενός ανεξάρτητου έθνους, αποεθνοποίησης και γενοκτονίας των Ελλήνων, προκειμένου να επιβληθεί ο Ευρωπαϊσμός, όπως επιχείρησε παλαιότερα να επιβληθεί ο πανγερμανισμός, ο πανσλαβισμός, ο αγγλοσαξονισμός, κοκ. Η μόνη διαφορά βρίσκεται στα μέσα. Αν και από την σκοπιά του αποτελέσματος δεν παίζει κανένα ρόλο.

Όσοι ντρέπονται για την κληρονομιά τους και την εθνική τους ταυτότητα, όσοι είναι αρκούντως ραγιάδες και υποτακτικοί για να ανεχθούν ένα τέτοιο έγκλημα εναντίον όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά της ίδιας της ανθρωπότητας, δεν έχουν παρά να επιβραβεύσουν την Κυριακή τους βασικούς συντελεστές της γενοκτονίας. Είτε με την ψήφο τους σε μια από τις κομματικές παραλλαγές τους, είτε με την αδιαφορία και την αποχή τους.

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Γενικός Γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ.

Αλήθειες για την φτώχεια στον πλανήτη μας, που θα έπρεπε να ξέρουμε

Οι αριθμοί που επιβεβαιώνουν την πικρή αλήθεια. Tο 80% του πληθυσμού της γης, αντιμετωπίζει υψηλή οικονομική κρίση.

Γράφει ο Άρης Σώζος

Σύμφωνα με τη UNICEF 22.000 παιδιά, πεθαίνουν  καθημερινά από τη φτώχεια και τις κακουχίες.

Στην Αφρική και τη Νότιο Ασία, το 28% των παιδιών δεν τρέφονται σωστά και ζυγίζουν πολύ λιγότερο από όσο προβλέπεται για την ηλικία τους. Η φτώχεια δεν αφήνει τους γονείς να αγοράσουν βασικά προϊόντα όπως το γάλα.

Εάν η φτώχια συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, σύμφωνα με τη Millennium Development Goals, μέσα σε10 χρόνια θα έχουμε 30 εκ. λιγότερες γεννήσεις παιδιών.

Την περίοδο 2000-2008 πέθαναν 80 εκ. παιδιά από ασιτία. Ένας στους 5 ανθρώπους στον πλανήτη, επιβιώνει με ένα δολάριο την ημέρα.

Τον περασμένο χρόνο, είχαμε συνολικά 925 εκ. ανθρώπους που υπέφεραν από πείνα και κακουχίες. Πιο συγκεκριμένα είχαμε 19 εκ. στις αναπτυσσόμενες χώρες, 37 στη Βόρειο Αφρική, 53 στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, 239 στην Κεντρική και Νότια Αφρική και 578 στην Ασία.

Το 70% των φτωχών ανθρώπων παγκοσμίως, είναι γυναίκες.

Στο 80% των φτωχών οικογενειών, ηγούνται γυναίκες και είναι αυτές που δουλεύουν τις περισσότερες ώρες.

Οι γυναίκες στην Νότια και Δυτική Ασία καθώς και στη Βόρειο Αφρική, εργάζονται κυρίως σε χωράφια. Μόνο ένα 20% πληρώνεται από άλλες εργασίες.

Η φτώχεια χτυπάει τις γυναίκες μέχρι και στη μάθηση. Τα 2/3 του αγράμματου πληθυσμού παγκοσμίως, πρόκειται για γυναίκες που αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σχολεία για να δουλέψουν.

Μια γυναίκα στην Αφρική έχει 1 στις 16 πιθανότητες να πεθάνει κατά τη γέννα της.

Το 40% των γυναικών στην Αφρική, δεν έχει πρόσβαση στη βασική μαθησιακή εκπαίδευση.

Κάθε χρόνο πεθαίνουν 11 εκ. παιδιά από μαλάρια, πνευμονία και διάρροιες. Είναι κάτω των 5 ετών και οι γονείς δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να τους παρέχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Το 67% των παιδιών στην Αφρική, δουλεύουν από πολύ μικρή ηλικία για να βοηθήσουν τις οικογένειες τους. Από αυτό το ποσοστό, το 40% έχει ήδη δική του οικογένεια.

Τουλάχιστον 1 δις παιδιά ζουν με τις οικογένειες τους κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Από αυτό το νούμερο, 1 παιδί πεθαίνει ανά 5 δευτερόλεπτα από περιπτώσεις σχετικές με την πείνα.

471 άνθρωποι ζούν αυτή τη στιγμή στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία. Από αυτούς, 97 εκ. άνθρωποι αμείβονται με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα, ενώ 24 εκ. επιβιώνουν με λιγότερο από 1 μόλις δολάριο.

Το 2009 υπήρχαν 49 εκ. παιδιά που δούλευαν στη Κεντρική Αφρική κάτω των 14 χρονών. Τα 44 εκ. από αυτά, δεν έβγαζαν ημερησίως πάνω από 1 δολάριο.

Στη Νότια Ασία, 1 δις κόσμος, ζει καθημερινά με 1 δολάριο. Επίσης ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό ή πόσιμο νερό, είναι 240 εκ. Ο αριθμός όσων δεν έχουν κατάλληλη υγιεινή, φτάνει το μισό δις.

Το 2010 υπήρχαν 40 εκ. Αμερικάνοι που ζούσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Το ποσοστό των παιδιών κάτω των 6 ετών που ζουν σε φτώχειας οικογένειες με έσοδα της μητέρας τους, είναι 52.9%.

Τα ετήσια έσοδα ενός γονιού με δύο παιδιά που δουλεύει full time σε εργασία με βασικό μισθό, φτάνουν τα 10.712 δολάρια.

Από το 2000 μέχρι το 2006, η Αμερική αντιμετώπισε την πιο γρήγορη έξαρση φτώχειας από την εποχή του Κραχ. Ο αριθμός έφτασε τα 6 εκατομμύρια.

Το ποσοστό των αστέγων με ένα, δύο και τρία παιδιά, αντιστοιχεί σε 26%, 28% και 30%.

Το 62% των αστέγων της Αμερικής, έχει τελειώσει τη βασική μαθησιακή εκπαίδευση.

Κάθε 30 δεύτερα, ένα παιδί πεθαίνει στην Αφρική από μαλάρια.

800 εκ. άνθρωποι πηγαίνουν καθημερινά στο κρεβάτι νηστικοί. Από αυτούς τα 300 εκ. είναι παιδιά.

1.5 δις κόσμος σε παγκόσμια κλίμακα, δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Επιπλέον καμία χώρα στην Αφρική και τη Νότιο Ασία, δεν διαθέτει λεφτά από τον κρατικό προϋπολογισμό, για αναβάθμιση των υδρευτικών συστημάτων. Πολλές δεν έχουν καν.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η φτωχή διατροφή και η έλλειψη θερμίδων, σκοτώνει 1 στους 3 ανθρώπους . Ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών, γεννιέται με σωματικές ανωμαλίες.

Το ποσοστό των μανάδων παγκοσμίως που είναι μορφωμένες, εμβολιάζουν κατά 50% περισσότερο τα παιδιά τους, από τις αγράμματες.

Στις αναπτυσσόμενες χώρες, περισσότερο από το 1/4 των παιδιών κάτω των 6 ετών, υποσιτίζονται.

Στις αναπτυσσόμενες χώρες , γύρω στα 2.5 δις άνθρωποι, αναγκάζονται να στηρίζονται στη βιομάζα- καυσόξυλα, στον ξυλάνθρακα και την κοπριά των ζώων, για τις ενεργειακές τους ανάγκες και το μαγείρεμα. Στην υπο-Σαχάρια Αφρική, πάνω από το 80% του πληθυσμού στηρίζεται στην παραδοσιακή βιομάζα για το μαγείρεμα, όπως και ο μισός και άνω πληθυσμός της Ινδίας και της Κίνας.

706 εκ. κόσμος στη Νότιο Ασία, δεν έχουν και δεν είχαν ποτέ στη ζωή τους ηλεκτρισμό.

 ΠΗΓΗ