ΑΣΤΡΑΨΕ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΗΞΕ! Άγρια επίθεση κατά Τουρκίας και Ερντογάν από τον Ισραηλινό υπουργό Άμυνας

Ποιος τον είδε και δεν τον φοβήθηκε τον Ισραηλινό υπουργό Εθνικής Αμύνης, ο οποίος καταφέρθηκε με σκληρά λόγια κατά της Τουρκίας και του προέδρου της Ρετζέτ Ταγίπ Ερντογάν.

Όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ επικαλούμενα την ισραηλινή εφημερίδα, Haaretz, ο Ισραηλινός ΥΠΕΘΑ πρόσφατα μιλώντας σε συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιτέθηκε με δριμύτητα κατά της Τουρκίας και υποστήριξε πως θα πρέπει να ασκηθεί μια πολύ σκληρή πολιτική κατά των Τούρκων, ενώ επιτέθηκε με δριμύτητα στον Ερντογάν το οποίο κατηγόρησε σαν τον μέγα οπορτουνιστή με απρόβλεπτες στροφές στην εξωτερική του πολιτική όπως αυτό έγινε με την Ρωσία.

Ο Avigdor Liberman τόνισε στην ομιλία του ότι κανείς δεν πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στον Ερντογάν ο οποίος είναι άκρως επικίνδυνος και πηγή αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή. Η Τουρκία, υποστήριξε ο Ισραηλινός ΥΠΕΘΑ, μετατρέπεται από τον Ερντογάν ενώ καταρρέει το κεμαλικό καθεστώς σε μια φονταμενταλιστική ισλαμική χώρα με όλους τους κινδύνους αυτής της εξέλιξης.

Να σημειωθεί ότι ο Avigdor Liberman είχε αντιταχτεί έντονα στην απόφαση του Ισραήλ να προχωρήσει σε αποζημίωση των θυμάτων του Mavi Marmara και τάχτηκε υπέρ της ανοιχτής σύγκρουσης με τους Τούρκους, σύμφωνα με τον γνωστό Τουρκολόγο Νίκο Χειλαδάκη.

ΠΗΓΗ

Τι τρομακτικό κρύβεται πίσω απο το Ιταλικό δημοψήφισμα;

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Η Ιταλία οδεύει προς δημοψήφισμα την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου, και πολλοί φοβούνται ότι το επερχόμενο δημοψήφισμα αυξάνει τους πολιτικούς κινδύνους και θα ωθήσει την χώρα και την ΕΕ σε περιπέτειες. Είναι κάτι σωστό, ή μήπως το δημοψήφισμα κρύβει κάτι άλλο, πολύ πιο αισιόδοξο, ή απόλυτα τρομακτικό;

Είναι γνωστή η «αλλεργία» των εκάστοτε «ισχυρών» της εξουσίας, οικονομικά ή πολιτικά «ισχυρών»,  στα δημοψηφίσματα. Το δημοψήφισμα δίνει την δυνατότητα στους πολίτες να αποφασίσουν για σημαντικά ζητήματα, τα οποία οι πολιτικοί δεν μπορεί, δεν πρέπει, να αποφασίσουν είτε επειδή αφορούν κάποιο νέο ζήτημα, για το οποίο χρειάζεται ανανέωση της λαϊκής εντολής ή επειδή αλλάζουν τους όρους του παιχνιδιού.

Στην παρούσα φάση η Ιταλία καλείται να ψηφίσει για την συρρίκνωση των εξουσιών του κοινοβουλίου εις όφελος του πρωθυπουργού. Τι ακριβώς όμως ο Renzi και ο «κάθε Renzi» μπορεί να αποφασίσει για τους Ιταλούς χωρίς τους Ιταλούς, καλύτερα από τους ίδιους;

Τα δύο θέματα που θα σήκωναν αντιθέσεις από το κοινοβούλιο έχουν να κάνουν με την διάσωση των Τραπεζών και τον διορισμό «τεχνοκρατών» για την επίλυση των ιταλικών προβλημάτων, είτε από την Ιταλική ηγεσία ή από την ΕΕ με την αφορμή εποπτείας. Τεχνοκρατών που όπως στην Ελλάδα είχαμε το 2012 τον κύριο Λουκά Παπαδημο, με τον «τεχνοκρατικό μανδύα» μετέτρεψαν τα απαξιωμένα Ελληνικά ομόλογα με χρηματιστηριακή αξία 20 σε διακρατικά δάνεια με αξία 80 και υποθήκη τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδος, αποδίδοντας τεράστιες υπεραξίες στις ξένες τράπεζες και δίνοντας, εμμέσως, τα κλειδιά της χώρας στον κύριο Σοιμπλε! Πίσω από τον τεχνοκρατικό μανδύα, αν και όχι πάντα, μπορεί να υποθηκευτεί μια χώρα, να πτωχεύσουν οι πολίτες. Όχι επειδή οι τεχνοκράτες δεν ξέρουν τι κάνουν, αλλά επειδή οι τεχνοκράτες όταν είναι ανεξέλεγκτοι «συνήθως» διορίζονται για να εκπληρώσουν ένα σκοπό. Ας ελπίσουμε στην Ιταλία ο σκοπός να είναι καλός. Όμως με «κόκκινα» δάνεια 360 δις, εκείνο που περιμένει την Ιταλία, είναι διασώσεις τραπεζών, για τις οποίες θα χρειαστούν 40 αρχικά και στη συνέχεια ως 300 επιπλέον δις κεφάλαια, και στη συνέχεια εποπτεία από τον μηχανισμό του κυρίου Σόιμπλε, γι αυτό ενδεχομένως «χρειάζονται» τα χέρια λυτά οι κυβερνώντες, για να τα επιβάλλουν χωρίς συνταγματικό κώλυμα!

Αν λοιπόν περάσει το «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα, ο Ιταλός πρωθυπουργός θα περάσει άμεσα σε μέτρα διάσωσης των Τραπεζών, τραπεζών όπως Monte dei Paschi, UniCredit ή Banco Popolare, με παράλληλη επιβολή μέτρων λιτότητας και φοροκαρπαζιάς στα οποία αρέσκεται ο κύριος Σοιμπλε για να «μειωθεί» στη συνέχεια το χρέος από τα επίπεδα 150%-160% του ιταλικού ΑΕΠ στα οποία θα έχει εκτοξευτεί λόγω διασώσεων! Σε αυτή τη φάση, εν ολίγοις, υπάρχει συμφωνία των Ιταλών Μεγαλοτραπεζιτών με τα συμφέροντα Σόμπλε, για την λεηλάτηση της υπόλοιπης Ιταλικής οικονομίας και του κράτους. Γι αυτό το δημοψήφισμα έχει την υποστήριξη, με χαρά, των Γερμανών. Όμως το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο, γι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι όχι μόνο οι τιμές των CDS (ασφάλιστρων κινδύνου) του Ιταλικού δημοσίου έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν, επειδή ο μεγάλος χαμένος θα είναι το κράτος, αλλά έχουν αρχίσει να υποχωρούν και οι τιμές στις Τράπεζες, διότι το «ΝΑΙ» επίσης δεν είναι καθόλου σίγουρο!

Τα CDS ανέβηκαν ήδη 70 μονάδες βάσης σε 2 βδομάδες, διότι θα χρεωθεί το Ιταλικό κράτος για να διασώσει τράπεζες, και αυτό οδηγεί σε αύξηση χρέους της Ιταλίας που ήδη είναι 130% του ΑΕΠ  και θα οδηγήσει στη συνέχεια σε μνημόνια! Αυτού φυσικά, καθόλου δεν διασφαλίζει ότι ένα «ΟΧΙ» θα λύσει το πολύπλοκο Ιταλικό πρόβλημα. Σε περίπτωση «ΟΧΙ», οι καταθέτες αυξανόμενα θα αποσύρουν χρήματα και η εμπιστοσύνη στις προβληματικές τράπεζες θα έχει κρίση. Μονά-ζυγά, επομένως, φαίνεται ότι δρομολογούνται εξελίξεις, εξελίξεις με ντόμινο χρεοκοπίας τραπεζών, κρατών ή και των δύο! Η Ευρώπη, όπως την κατάντησε ο κύριος Σόιμπλε και το ιερατείο των Βρυξελλών, μέσα από πολύχρονη φοροκαρπαζιά και λιτότητα, είναι βαριά άρρωστη με πολλές εταιρίες ήδη χρεοκοπημένες, και δεν θα διασωθεί εύκολα, θα θρηνήσουμε αρκετές επιπλέον χρεοκοπίες αν κάτι δεν αλλάξει στο «σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας»...!

* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.

Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού

 ΠΗΓΗ

Κουνάει το Κιλκίς ο Εγκέλαδος.

Ακόμα ένας σεισμός μεγέθους 3,9 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ έγινε στο Κιλκίς σήμερα 30/11/2016.

Ο σεισμός έγινε αισθητός σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας και στην Θεσσαλονίκη καθώς είχε εστιακό βάθος μόλις 5 Km.

Το επίκεντρο ήταν 4 Km έξω από την πόλη του Κιλκίς στην  περιοχή της Κρηστώνης.

Ανάλογη σεισμική δραστηριότητα με αυτήν που παρατηρείται αυτές τις μέρες δεν έχει ξανασυμβεί στην περιοχή.

Προηγούμενος σεισμός ανάλογου μεγέθους είχε συμβεί την το πρωί της Τετάρτης (16/11).

Έξαλλος ο Πούτιν με Ερντογάν

Φαίνεται ότι ο Ερντογάν δεν μπορεί να κρατηθεί και έτσι με τις δηλώσεις του ανάγκασε το Κρεμλίνο να προβεί σε δηλώσεις. Σήμερα (30/11) το Κρεμλίνο ανακοίνωσε πως η δήλωση του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι οι δυνάμεις του στη Συρία βρίσκονται εκεί για να ανατρέψουν τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ προκάλεσαν έκπληξη στη Μόσχα και πως περιμένει εξηγήσεις από την Άγκυρα.

Σε ομιλία του χθες Τρίτη ο Ερντογάν καταδίκασε το Συριακό ως «αποτυχία του ΟΗΕ» και εμφάνισε ως «πράξη απόγνωσης» την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία τον Αύγουστο, η οποία εξωθήθηκε από τις γεωστρατηγικές εξελίξεις προκειμένου να εισβάλλει με άρματα μάχης, μαχητικά αεριωθούμενα και ειδικές δυνάμεις στο συριακό έδαφος.

«Είμαστε εκεί για να φέρουμε δικαιοσύνη. Είμαστε εκεί για να τερματίσουμε την κυριαρχία του απάνθρωπου Άσαντ, ο οποίος ασκεί κρατική τρομοκρατία», δήλωσε ο Ερντογάν.

«Η ανακοίνωση αυτή ήταν πραγματικά κάτι καινούριο για εμάς», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ.

«Είναι μια πολύ σοβαρή δήλωση και διαφέρει από προηγούμενες και από την αντίληψή μας για την κατάσταση. Ελπίζουμε πως οι τούρκοι εταίροι μας θα μας παράσχουν κάποιου είδους εξήγηση γι' αυτό», πρόσθεσε ο Πεσκόφ.

ΠΗΓΗ

Βρήκαν τον κλεμμένο θησαυρό των ναζί - Πού τον εντόπισαν

Χρόνια και χρόνια γίνονται συζητήσεις για τον αμύτθητο θησαυρό των Ναζί ο οποίος μυστηριωδώς δεν ευρέθηκε ποτέ. Υπολογίζεται ότι ο χαμένος χρυσός του Αδόλφου Χίτλερ αξίζει πάνω από 100 εκατ. λίρες και πολλοί θα ήθελαν να τον βρουν....

Σύμφωνα πάντως με κάποιους κυνηγούς θησαυρών, ο εν λόγω θησαυρός βρίσκεται στον βυθό της Βαλτικής.

Βρετανός δύτης υποστηρίζει ότι τα χαμένα εκατομμύρια των Ναζί βρίσκονται στο ναυάγιο γερμανικού κρουαζιερόπλοιου, με άλλους ερευνητές να υποστηρίζουν ότι ο χρυσός βρίσκεται ακόμα καλά κρυμμένος σε γερμανικό καταφύγιο.

Ο δύτης Phil Sayers διατείνεται ότι σε βάθος 450 μέτρων στον πυθμένα της Βαλτικής Θάλασσας και στο κουφάρι του τραγικού κρουαζιερόπλοιου Wilhelm Gustloff βρίσκεται ο αμύθητης αξίας θησαυρός του Χίτλερ.

Το Wilhelm Gustloff βυθίστηκε από τους Ρώσους το 1945 οδηγώντας στον υγρό θάνατο 9.500 ανθρώπους που βρίσκονταν επάνω στο τεράστιο πλοίο.

Σύμφωνα με τον 61χρονο δύτη ο Rudi Lange, επιζών του ναυαγίου - ο οποίος εργάζονταν ως ασυρματιστής, είδε στο πλοίο κιβώτια με το σήμα των ναζί. Έως το 1972 ο Lange δεν ήξερε τη περιείχαν τα κιβώτια ώσπου συναντήθηκε με άλλον ένα επιζώντα του ναυαγίου ο οποίος του επιβεβαίωσε το πολύτιμο περιεχόμενο των κιβωτίων αφού αυτά φυλάσσονταν σε δωμάτιο χρηματοκιβώτιο εντός του πλοίου.

ΠΗΓΗ

Κρίση σε βάθος και χωρίς τέλος

Σε αλλεπάλληλα κύματα εκδηλώνεται η κρίση στην υφήλιο με διάφορες μορφές και εντάσεις. Τα δυτικά ΜΜΕ ελέγχονται απολύτως από τους υποστηρικτές της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης, την ηττημένη Κλίντον, τον παραιτημένο Ομπάμα, τη Μέρκελ, επίδοξο χαλίφη στην ηγεσία του δυτικού κόσμου κ.λπ. Η πληροφόρηση που δεχόμαστε διαμορφώνεται ακόμα από τους ηττημένους αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, μας διοχετεύουν εικόνα στρεβλή, παραποιημένη. Ο κόσμος σε ΗΠΑ και ΕΕ ψηφίζει αντισυστημικά, θέλει δουλειά και ειρήνη, αλλά τα ΜΜΕ επιμένουν να σκιαμαχούν εναντίον του Πούτιν, ασχολούνται π.χ. με το πώς έβηξε ο Τραμπ και όχι με τη διακήρυξή του ότι θα καταργήσει την ΤΤΙΠ, την απόρρητη συμφωνία που μετατρέπει την ΕΕ σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Ο Τραμπ και ο Πούτιν, θέλουν να ματαιώσουν τη στρατηγική σύγκρουσης των ισχυρών ελίτ, Ευρώπης και Αμερικής, αλλά παρά τις τακτικές νίκες τους είναι σε θέση άμυνας, ιδίως ο Ρώσος πρόεδρος.

Ο λαϊκός παράγων αφυπνίζεται στις χώρες της Δύσης, ΗΠΑ και Ευρώπη (ΕΕ), αλλά με ρυθμούς ατμομηχανής του περασμένου αιώνα και με ασαφή προσανατολισμό. Η λαϊκή παρέμβαση εκφράζει διάθεση για αλλαγή αλλά η «άλλη πολιτική» παραμένει ζητούμενο. Η έλλειψη ηγεσίας είναι έκδηλη.

Δικαιώνεται απολύτως ο Μαρξ όταν έλεγε ότι κυρίαρχη ιδεολογία είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης. Κυρίαρχη παραμένει η ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης με τη συμβολή και της ενσωματωμένης Αριστεράς- Μπλερ, Ολάντ, Τσίπρας κ.λπ. – και όχι η «ιδεολογία του Έθνους». Αυτό εκφράστηκε πεντακάθαρα από τον εξουθενωμένο Ομπάμα, όταν μόλις προ ημερών ανέθεσε στη Μέρκελ τα καθήκοντα του ηγέτη του δυτικού κόσμου, των ιδεών και των αξιών του. Ο Σόιμπλε έμεινε στα κρύα του λουτρού και ο Τραμπ θεωρείται αντίπαλος, η νίκη του ασήμαντο γεγονός, μη αποδεκτό.

Διόλου τυχαία, ο δεξιός Τραμπ και ο Κόρμπιν, θεωρούμενος αριστερός και «εθνικιστής» ηγέτης του βρετανικού Εργατικού Κόμματος, αντιμετωπίζονται με την ίδια εχθρική διάθεση, ενώ ο Μπλερ που έχει ομολογήσει ότι με ψέματα προκάλεσε/διευκόλυνε την επέμβαση στο Ιράκ και τη διάλυση της χώρας, απειλεί να επανέλθει στην πολιτική. Αλήθεια είναι επίσης ότι η απόπειρα νεκρανάστασης του Μπλερ αποκαλύπτει σοβαρές ελλείψεις υπηρετικού προσωπικού της Παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο, η έλλειψη αυτή αντισταθμίζεται πλήρως από την αντίστοιχη φτώχεια ηγεσίας στα αριστερά του φάσματος, λες και οι κοινωνίες απαλλάσσονται ενστικτωδώς από τα περιττά ράκη. Με τη (σχετική) εξαίρεση της Λεπέν, η «λειψανδρία» βγάζει μάτι. Το αδαές πλήθος  εκφοβίζεται με τα φαντάσματα του Στάλιν και του Χίτλερ μιας και οι σημερινές «ακραίες» ηγεσίες δεν θυμίζουν ούτε καν χάρτινες τίγρεις.

Στη Γαλλία η Αριστερά φυτοζωεί και στη Δεξιά επικρατεί εμφύλιος με τον πρώην πρωθυπουργό Φ. Φιγιόν να προπορεύεται. Ο Φιγιόν έχει ομολογήσει στον (πολιτικό άνδρα) Φιλίπ ντε Βιλιέ ότι «όχι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις αλλά η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ κυβερνάει τον κόσμο», όπως τουλάχιστον αναφέρει το ιστολόγιο «agora vox, 22/10/2015». Όποια και αν είναι τελικά η επιρροή τους, Λεπέν και Φιγιόν αποτελούν δυο ισχυρές προσωπικότητες, όχι εχθρικά διακείμενες στη Ρωσία και ως εκ τούτου συγκεντρώνουν τα πυρά του «παγκοσμιοποιημένου» πολιτικού προσωπικού και των ΜΜΕ. Αμερικανικές πηγές και δημοσιεύματα υποστηρίζουν (από τα μέσα του περασμένου καλοκαιριού) ότι η Ιταλία θα ψηφίσει «όχι» στο δημοψήφισμα, ο Ρέντσι θα παραιτηθεί, η χώρα θα φύγει από το ευρώ και η ΕΕ θα οδεύσει σε διάλυση. Οι προβλέψεις αυτές έχουν μια καλή δόση επιθυμιών και προπαγάνδας αλλά εκδηλώνουν και την πρόθεση των ΗΠΑ να σπρώξουν όσο μπορούν τα πράγματα, ώστε η Γερμανία του Σόιμπλε να υποκύψει.

Αμερικανικές πηγές διαρρέουν, επίσης, πληροφορίες, με ισχυρή δόση προπαγανδιστικού εκφοβισμού και εδώ, ότι η Ελλάδα μη μπορώντας να καταλήξει σε στοιχειωδώς ανεκτή συμφωνία με τους δανειστές, θα καταφύγει στη λύση του διπλού νομίσματος, οπότε προφανώς το αμερικανικής επιρροής ΔΝΤ θα συνεχίσει να είναι αδιάλλακτο για να πετύχει τη ρήξη Αθήνας-Βρυξελλών. Θα είναι και η τελική δικαίωση του Βαρουφάκη, υποστηρικτή εξαρχής αυτής της λύσης.

Καίριο θέμα των ημερών και τελευταίο αυτής της σύντομης επισκόπησης είναι το Κυπριακό. Μετά από σαράντα τόσα χρόνια ακινησίας οι υδρογονάνθρακες ωθούν πιεστικά σε λύση του ζητήματος. Ελλαδική και κυπριακή πλευρά δείχνουν ότι παζαρεύουν ουσιώδεις αλλά τελικά δευτερεύουσες πλευρές του κυπριακού προβλήματος. Αν το Κυπριακό ήταν και είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής, όπως λέει η Αθήνα, τότε πριν και πάνω από όλα το κύριο θέμα είναι να παραμείνει ακέραιη η Κυπριακή Δημοκρατία, η επίσημη, αναγνωρισμένη, διεθνής προσωπικότητα της Κύπρου. Αυτή με την οποία πορεύθηκε όλα τα χρόνια της κατοχής, με παρόντα τα στρατεύματα Κατοχής, χωρισμένη στα δυο και με κατεχόμενα εδάφη.

Η Κυπριακή Δημοκρατία υπήρχε με όλα αυτά. Και δεν νοείται τώρα για να κερδηθούν «μερικά χωράφια» να χαθεί η διεθνής υπόσταση της Κύπρου, δηλαδή το όλον. Διότι αυτό υποκρύπτει η ιδέα Κοτζιά περί αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων Κατοχής. Η αποχώρηση είναι αυτονόητη αλλιώς τι νόημα έχει η όποια διαπραγμάτευση; Άλλο θέμα η ρύθμιση των όρων της αποχώρησης ή της διευθέτησης του εδαφικού. Αλλά αυτά δεν νοείται να είναι ανταλλάγματα για την εξαφάνιση της διεθνούς υπόστασης της Κύπρου. Η Τουρκία επιδιώκει να πάρει ολόκληρη την Κύπρο – αυτό που δεν μπορούσε, πολιτικά, το 1974. Αλίμονο αν ό,τι δεν έγινε τότε, να γίνει τώρα με τη συνενοχή του πολιτικού κόσμου και του λαού.

e-dromos.gr