Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Έκτακτο: Κατέπεσε τούρκικο F-16.

Αεροσκάφος F-16 της πολεμικής αεροπορίας της Τουρκίας κατέπεσε πριν από λίγο στην αεροπορική βάση του Ντιγιάρμπακίρ.
Σύμφωνα με τούρκικες πηγές η κατάριψη του αεροσκάφους οφείλεται σε εχθρική ενέργεια. Ο πιλότος διεσώθη.
Δεν ανακοινώθηκαν άλλες λεπτομέρειες και σωστικά συνεργεία βρίσκονται στην περιοχή που κατέπεσε το F-16.




Σοκ στην Τουρκία: Ισραήλ-Ελλάδα-Κύπρος ανακοίνωσαν τη δημιουργία κοινής στρατιωτικής δύναμης εκτάκτων αναγκών – Eπιταχύνει το θερμό επεισόδιο η Άγκυρα

Tα προεόρτια της δημιουργίας με κοινό επιτελείο εκτάκτων αναγκών, μιας ισχυρής κοινής στρατιωτικής δυνάμεως, από τις τρεις χώρες για την διαφύλαξη του αγωγού Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδος  είχαμε πριν λίγο.Ισραήλ, Ελλάδα και Κύπρος συμφώνησαν να συσταθεί μια κοινή δύναμη με ειδικές ομάδες διάσωσης για δράση σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, με την συμμετοχή και άλλων χωρών.

Η απόφαση,  λήφθηκε μετά από τις μεγάλης κλίμακας δασικές πυρκαγιές που έπληξαν τον περασμένο μήνα, το Ισραήλ και  ανάγκασαν το Τελ Αβιβ να ζητήσει βοήθεια από ξένες χώρες.

«Έχουμε συμφωνήσει να κινηθούμε προς την κατεύθυνση μιας περιφερειακής δύναμης διάσωσης με πολυεθνικές δυνάμεις για την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, η οποία θα  αποτελείται από τις  τρεις χώρες μας  Ισραήλ, Ελλάδα και  Κύπρος», είπε ο Νετανιάχου.

«Δεν είναι μόνο ο συντονισμός σε περιόδους κρίσης, αλλά στην πραγματικότητα δημιουργείται ένα κοινό κέντρο (!!) διοίκησης με τη συμμετοχή όχι μόνο των τριών χωρών μας, αλλά και  άλλων  χωρών»,  πρόσθεσε ο ίδιος.
Μιλάμε για την συγκρότηση μιας μικτής στρατιωτικής δυνάμεως από ειδικές δυνάμεις , με την βοήθεια μαχητικών αεροσκαφών , ελικοπτέρων και ταχύπλοων σκαφών που θα «φροντίζουν» την ομαλή ροή του αερίου προς την Ευρώπη σε κάθε περίπτωση .
Ο άξονας αυτός θα «τέμνει» τις τουρκικές ενεργειακές επιδιώξεις στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο και θα αποτελεί σίγουρα σημείο τριβής.
Τα τρία κράτη έχουν ήδη την εμπειρία και σε αυτόν τον τομέα, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι αυτήν την δεδομένη στιγμή συμφέρει και την Ελλάδα η υλοποίηση του αγωγού αυτού,  για να καταστεί η χώρα μας , διαμετακομιστικό κέντρο ενέργειας στην ΕΕ..
Υπενθυμίζεται ότι πριν λίγες ημέρες  Έλληνες και Κύπριοι πυροσβέστες πολέμησαν μαζί με Ισραηλινούς συναδέλφους τους και  άλλες 12 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, στις μεγάλες φωτιές που έκαιγαν το Ισραήλ για πολλές ημέρες . Τον Ιούνιο, σε μια παρόμοια κατάσταση, τα ισραηλινά αεροσκάφη ήρθαν ως  ενίσχυση των Κυπρίων.
Το εμβληματικό έργο  όμως σχέδιο  της τριμερούς συνεργασίας θεωρείται η κατασκευή του  αγωγού για την εξαγωγή φυσικού αερίου προς την ΕΕ, διότι  αυτό το έργο θα προσδώσει βάθος  και στην άμυνα της Ελλάδος, όπως και να το κάνουμε.
Η συνεργασία με ένα κράτος σαν το Ισραήλ, που χρησιμοποιεί τεχνολογία αιχμής  στον αμυντικό τομέα είναι σημαντική , ιδιαίτερα στην ελληνική  αμυντική βιομηχανία και στην τεχνογνωσία με σκοπό την απόκτηση  ελληνικού στρατηγικού πλεονεκτήματος σε σχέση με τους Τούρκους.

Υπάρχουν πολεμικά συστήματα τα οποία έχουν την δυνατότητα να αλλάζουν ακόμη και τους συντελεστές ισχύος , όπως είναι τα στρατηγικά  βλήματα από αεροσκάφη ή πολεμικά πλοία τα οποία με την εμβέλεια τους  μπορούν να διαλύσουν την υποδομή του αντιπάλου. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε σε καμία περίπτωση .    
pentapostagma.gr

O μοιραίος Φοβήθηκε και δέχθηκε τους τουρκικούς όρους: Απογοητευτική η στάση του Προέδρου της Κύπρου

Ακούγοντας το διάγγελμα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, για τους λόγους που τον ανάγκασαν λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όταν βγαίνουν τα …φαντάσματα, να αποδεχθεί όλους τους όρους των Τούρκων και να πάει στη Γενεύη να κλείσει το Κυπριακό, μου ξέφυγε και το είπα και δυνατά κιόλας: «Δεν μιλάς σοβαρά, Πρόεδρε. Τα έπαιξες;».


Όταν διάβασα το διάγγελμα, ήμουν βέβαιος ότι άκουσα καλά… Και σκέφθηκα αν θα πρέπει να κλάψω, να γελάσω ή να οργιστώ…


Και ο λόγος είναι απλός… Ομολόγησε ότι αποδέχθηκε τα τουρκικά αιτήματα επειδή τον απείλησαν και τον εκβίασαν, έστω και αν το είπε με άλλα λόγια. Ενώ έπρεπε να διαολοστείλει αυτόν που του μετέφερε τον εκβιασμό της Τουρκίας. Και αν αυτός ήταν ο κατοχικός ηγέτης, έπρεπε να του δώσει και δύο μπάτσους… 

Και το αναφέρω πολύ σοβαρά. Διότι δεν απειλείς, ούτε εκβιάζεις, κύριε Ακιντζί, έναν άνθρωπο, όπως τον Αναστασιάδη, που σε έκανε συμπρόεδρο του άμοιρου νησιού μας, και προσπαθεί να σε επιβάλει στη θέση αυτή και με την υπογραφή του…

Οι αναγνώστες θα νομίζουν ότι κάνω πλάκα, αλλά σας διαβεβαιώ ότι γράφω τα παραπάνω με την κάθε σοβαρότητα που επιτρέπουν αυτά τα απίθανα που ακούμε από τον Πρόεδρο της Κύπρου.

Λοιπόν, αγαπητέ κύριε Πρόεδρε, φίλε κ. Νίκο Αναστασιάδη…

Έπρεπε να βρεις ένα καλύτερο επιχείρημα για να δικαιολογήσεις τη στροφή σου – κωλοτούμπα το λένε στας Αθήνας… Τι τους έχεις τριγύρω σου τόσους νέους ανθρώπους, που καλώς τους επέλεξες και τους εμπιστεύθηκες. Πρέπει εδώ και εκεί να τους ακούς. Ακόμα και οι αδιόρθωτοι υποστηρικτές του αλήστου μνήμης φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, θα σου έλεγαν ότι το παραμύθι δεν θα το πιστέψουν οι… ιθαγενείς. Θα σου έλεγαν και άλλα. Όπως ότι όταν παίζει κανείς θέατρο πρέπει να έχει και τα ελάχιστα προσόντα και εφόδια. Εσύ, Πρόεδρε, δεν μπορείς να κρυφτείς. Δεν είσαι, ας πούμε, ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Ούτε ο Νίκος Τορναρίτης, που έχουν το κλάμα ένα γρόσι…

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Έρχεται αυτός που σου μεταφέρει τον εκβιασμό και την απειλή του Ταγίπ Ερντογάν -ο Ακιντζί; Ο Άιντα; Εσύ θα μας πεις… Και σου λέει ότι αν δεν δεχθείς να επιστρέψεις στην Ελβετία θα «πολιτογραφήσουν» ακόμα 26 χιλιάδες εποίκους και, στη συνέχεια, θα προσαρτήσουν και τα κατεχόμενα. Σωστά το κατάλαβα; Αν διάβασα καλά το διάγγελμα, πολύ καλά κατάλαβα…

Και τι κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Και όχι οποιοσδήποτε Πρόεδρος… Μιλάμε για τον Νίκο τον Αναστασιάδη. Που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Που νευριάζει με το παραμικρό. Που πετά τασάκια και ό,τι άλλο βρει μπροστά του. Τι κάνει, μα τον Θεό, πέστε μου… Φοβάται και δέχεται τον εκβιασμό αντί να τους ρίξει δέκα… καντήλια και να σηκωθεί να φύγει. Ποιος θα του έβρισκε άδικο; Ποιος στον κόσμο, ακόμα και αυτός ο απαράδεκτος Άιντα, που ήταν παρών σ’ αυτήν την απαράδεκτη άσκηση εκβιασμού του κ. Αναστασιάδη, θα έλεγε μία κακή κουβέντα εναντίον του.
Και όμως. Κάθησε σαν μαθητούδι στην καρέκλα, δέχθηκε τον εκβιασμό και την απειλή και θα πάει στη Γενεύη όπου θα τον κλείσουν σε ένα δωμάτιο και θα τον αφήσουν να φύγει μόνο αν δεχθεί τις υπόλοιπες εντολές του Σουλτάνου… Αυτό σχεδιάζουν να του κάνουν. Και το γνωρίζει.

Αγαπητέ Νίκο Αναστασιάδη, γιατί να σ’ το κρύψω… Μας απογοήτευσες… Χάσαμε και τα τελευταία ίχνη ελπίδας που είχαμε ότι θα άντεχες στις πιέσεις και στους εκβιασμούς και θα κέρδιζες μία καλή συμφωνία για τους Έλληνες της Κύπρου.

Απογοήτευσε και πίκρανε τους πολίτες η στάση σου. Ακόμα και οι δικοί σου άνθρωποι αδυνατούν να βρουν μία δικαιολογία για να στηρίξουν την αψυχολόγητη αντίδρασή σου στον εκβιασμό που επιχείρησαν οι Τούρκοι. Ήταν τόσο λάθος η απόφασή σου, και οι άνθρωποι που σε γνωρίζουν καλά διαβεβαίωναν πως αναζητάς νέες δικαιολογίες τώρα για να τα… «τουμπάρεις», που λέτε και στη Λεμεσό.

Τις προάλλες, αγαπητέ Πρόεδρε της Δημοκρατίας, διάβασα ξανά ένα κείμενο, που μου είχαν στείλει ως απόρρητο και αναφέρονταν στις κουβέντες σου με τη Βικτώρια. Ειλικρινά το καταγράφω: Δεν θέλω να πιστέψω με τίποτα όλα όσα διαρρέουν αυτοί οι περίεργοι τύποι από τη Μόσχα. Όχι, δεν μπορεί να είναι και αλήθεια…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Παρακολουθώντας από την τηλεόραση του κυπριακού Mega τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ να κλαίει και να οδύρεται για την κατοχή και να διακηρύσσει με στόμφο ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει να συνεχιστεί άλλο, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι ο μεγαλύτερος δραματικός ηθοποιός στην ιστορία της Ελλάδας και της Κύπρου. Ούτε παίζεται, ούτε κανείς μπορεί να τον φτάσει, ούτε θα ξαναγεννηθεί στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο τόσο μεγάλη προσωπικότητα. Φίλε Αβέρωφ, η κατοχή δεν τελειώνει με την αποδοχή και από το κόμμα σου της παραμονής κατοχικών στρατευμάτων ή τη δημιουργία τουρκικής βάσης στην Κύπρο μετά τη λύση. Δεν γίνεται…


ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Ποιος έδωσε την εντολή για να κυκλοφορήσει το απίθανο ψέμα ότι πίσω από τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας είναι ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν; Μα κύκλοι του ΔΗΣΥ που φτάνουν και μέχρι το Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας. Είναι ανόητοι. Υπάρχει άνθρωπος στην Κύπρο, που έχει μία σταγόνα πατριωτισμού και ο οποίος δεν συμφωνεί με τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας; Δεν καταλαβαίνω. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν θέλουν να καταργηθούν οι αναχρονιστικές εγγυήσεις; Ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου και ο κ. Νίκος Αναστασιάδης δεν ζητούν την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων; Τότε γιατί διαρρέουν όλες αυτές τις αθλιότητες εναντίον του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος με μία απλή κίνηση διεθνοποίησε το πρόβλημα της Κύπρου;





Ιδεολογικές αλχημείες σε καιρούς αμηχανίας

Δύσκολοι οι καιροί που ζούμε. Ο χώρος και ο χρόνος αλλάζουν γοργά, άνισα. Ο χώρος μικραίνει, για πλανητικό χωριό μιλάνε κάποιοι, σμίγει πολύμορφα ανθρώπους άγνωστους με ποικίλες ταυτότητες: ως εμπόρους και επιχειρηματίες, ως τουρίστες, ως μετανάστες, ως πρόσφυγες.

Ο χρόνος επιταχύνεται συμπαρασύρει όσους μπορούν να ακολουθήσουν, αφήνει πίσω του εκείνους που, λόγω τόπου γέννησης, γλώσσας ή κοινωνικής συνθήκης, ασθμαίνουν. Στη συνθήκη αυτή κάποιοι έχουν νέες ευκαιρίες, πολλοί περισσότεροι αδυνατούν να ακολουθήσουν και λίγοι, ελάχιστοι, σωρεύουν και καρπώνονται αμύθητα πλούτη και αγαθά.
Ετσι, στον ύστερο καπιταλισμό, τη μεταβιομηχανική κοινωνία ή όπως αλλιώς ονομάσουμε τις κοινωνίες μας το 1% του πληθυσμού κατέχει περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου πλούτου.
Οι αντιδράσεις ποικίλες, ενίοτε αναμενόμενες και εύλογες, συχνά χωρίς πυξίδα, ιδεολογικά ετερογενείς. Στην αμφισβήτηση, κυρίως από δεξιά, από ομάδες που αυτο-προσδιορίζονται ως υπερκομματικές, αλλά όχι σπάνια κι από αριστερά, δεσπόζουν δύο μοτίβα: ασφάλεια και κοινωνική δικαιοσύνη.
Ασφάλεια ως ασπίδα στη διάχυτη αβεβαιότητα και τη συνακόλουθη ανασφάλεια. Κοινωνική δικαιοσύνη ως βάλσαμο στις τεράστιες και διαρκώς διογκούμενες ανισότητες που περιθωριοποιούν λαούς και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Τα δύο μοτίβα προβάλλουν ως εύλογα, ως αυτονόητα. Μόνο που προέρχονται από διαφορετικές ιδεολογικές παραδόσεις, δεν είναι εύκολα συμβατά.
Ετσι δίνουν τροφή σε ιδεολογικές ανακατασκευές, αλχημείες, με στόχο τη μεγιστοποίηση του πολιτικού οφέλους. Η ασφάλεια, ακρογωνιαίος λίθος όλων των καθεστώτων και ακόμη περισσότερο των εθνικών κρατών, αναδείχτηκε ιστορικά σε θεμελιώδη αρχή των Συντηρητικών.
Η κοινωνική δικαιοσύνη, αντίθετα, ήταν και είναι διακριτικό συστατικό των Ριζοσπαστών σε όλες τους τις εκφάνσεις, από τη σοσιαλδημοκρατία ώς τα κομμουνιστικά κόμματα.
Εδώ και κάποια χρόνια, πολλά πολιτικά κόμματα στις κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες, κυρίως δεξιά και ακροδεξιά, εστίασαν στο δίπολο, το ανέδειξαν σε έμβλημα της πολιτικής τους.
Κάτι ανάλογο έκαναν κόμματα της Αριστεράς, πιο αμήχανα, πιο αδέξια. Ο λόγος κυρίως ιδεολογικός καθώς ακρογωνιαία στοιχεία της ταυτότητάς τους, όπως η αλληλεγγύη και ο διεθνισμός, αντιβαίνουν, και έτσι αποδυναμώνουν στη γέννησή του, κάθε λόγο που εστιάζει προνομιακά στην ασφάλεια.
Η πολιτική αποτελεσματικότητα της αλχημείας συμπαρέσυρε δυνάμεις, συντηρητικές, ενίοτε και φιλελεύθερες που μέχρι πρότινος εστίαζαν στην ελευθερία. Ετσι, σε πολλές χώρες είμαστε μάρτυρες σε μία ιδεολογική διολίσθηση προς τα δεξιά.
Η διολίσθηση δεν ακολουθείται πάντα από ανάλογη μετακύλιση του ιδεολογικού λόγου των κομμάτων αυτών σε παραδοσιακές ιδέες της Δεξιάς, ιδιαίτερα της Ακροδεξιάς, όπως ισχυρότερο κράτος, εντονότερος κρατικός παρεμβατισμός σε τομείς όπως η οικονομία και η εκπαίδευση.
Συχνά, συχνότατα συμβαίνει το αντίθετο. Η επίκληση παραδοσιακών συντηρητικών αξιών, όπως η ασφάλεια, η τάξη και ορισμένες ηθικο-θρησκευτικές αρχές συμβαδίζουν με την προάσπιση αρχών όπως η μέγιστη ελευθερία των αγορών, η ολική απορρύθμισή τους.
Τυπικό παράδειγμα, για να μην αναφερθώ στα καθ’ ημάς, ο νέος ηγέτης της γαλλικής Δεξιάς, πιθανόν ο επόμενος πρόεδρος της χώρας, Φρανσουά Φιγιόν.
Πατέρας πέντε παιδιών, καθολικός, έντονα συντηρητικός (τάχθηκε εναντίον των αμβλώσεων) επιχειρεί να μπολιάσει γκoλικές αρχές με τη μέριμνα για ασφάλεια και την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς.
Ο στόχος διπλός. Να ανταγωνιστεί τη Μαρίν Λεπέν στο γήπεδό της και να καθησυχάσει τους οικονομικά ισχυρούς.
Πέρα από την υφιστάμενη αβεβαιότητα και το εμφανές ιδεολογικό κενό, η προαναφερθείσα αλχημεία αντλεί την αποτελεσματικότητά της από τη χαλαρή και πολύσημη χρήση των δύο όρων.
Στο παρελθόν, ασφάλεια και κοινωνική δικαιοσύνη σήμαιναν συγκεκριμένα πράγματα: ασφάλεια από την κρατική και ατομική αυθαιρεσία, προστασία -μέσω της αναδιανομής εισοδήματος- των αδυνάτων.
Τώρα σημαίνουν οτιδήποτε. Ασφάλεια από το κράτος, από έναν εξωτερικό εχθρό, από τον γείτονα, από τον «ξένο», τον μετανάστη, τον πρόσφυγα. Οσο για την κοινωνική δικαιοσύνη αυτή μπορεί να σημαίνει την καταγγελία των ελίτ, του κατεστημένου, αλλά και κάθε τι που υποτίθεται πως φρενάρει την οικονομία, από τις μαζικές απολύσεις έως τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων.
Η ιδεολογική αλχημεία απολήγει στις πιο απίθανες λογικές και πρακτικές. Σε ακροδεξιά ρατσιστικά παραληρήματα, σε φράχτες, σε πολιτικές αντίθετες από αυτό που διατυμπανίζουν.
Τυπικό παράδειγμα ο λόγος του Τραμπ στις ΗΠΑ: ενώ κατακεραύνωνε το κατεστημένο και υπερθεμάτιζε την ανάγκη κοινωνικής δικαιοσύνης, απέρριπτε τη μεταρρύθμιση της υγείας του Ομπάμα ως σπάταλη θεωρώντας αποτελεσματικότερη την παροχή της από ασφαλιστικές εταιρείες χρηματοδοτούμενες από τους φόρους, αλλιώς από τον δημόσιο κορβανά.
Παντελής Κυπριανός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών