Βλέπουν μακριά και κλαίνε… από τώρα!

Ο ξεπεσμός έγινε μόδα! Διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πρωτοκλάψει πάνω από το καθημαγμένο σώμα του λαού που οι ίδιοι παραδίδουν βορά στα ξενόφερτα θηρία! «Κλαίνε» και ψηφίζουν… Αρκεί να γεμίζει ο κορβανάς κάθε μήνα!

Αυτή τη φορά είχε σειρά ο άλλος συριζαίος, ο Κώστας Σέλτσας, βουλευτής Φλώρινας, που δήλωσε:

«Θα ψηφίσω την απόφαση της κυβέρνησης. Έχω τα ερωτηματικά μου, δεν το κρύβω. Έχω το σφίξιμο της καρδιάς και του στομαχιού όπως όλοι οι αριστεροί, κάτι παίρνουν από τα σωθικά μας αυτές οι αποφάσεις. Παρ’ όλα αυτά είμαι μάχιμος».

Έχει το σφίξιμο στην καρδιά και το στομάχι, ίδιο με αυτό που νιώθει και ο δολοφόνος την ώρα που δολοφονεί. Όχι από άλλο λόγο παρά μόνο από το φόβο της αποκάλυψης του εγκλήματός του.

Ο Σέλτσας όμως εξακολουθεί να είναι... «μάχιμος». Έμμεσα μας απειλεί ότι θα συνεχίσει, μέχρι να μην μείνει τίποτε όρθιο σ’ αυτόν τον τόπο!

Οι λέξεις που πρέπει να συνοδεύουν την κριτική για κάτι τέτοια ανεκδιήγητα πολιτικά σκουπίδια, είναι φτωχές, όταν συμπυκνώνονται σε εκφράσεις... κόσμιες!

Δεν μπορούν να αποδώσουν το μέγεθος και την έκταση του ηθικού ξεπεσμού, του αμοραλισμού και της ξεφτίλας που αποπνέουν αυτά τα όντα που απαιτούν να συγκαταλέγονται στην κοινότητα των ανθρωπίνων όντων!

Είναι έτοιμα, αυτά τα όντα, να παραδώσουν στο δήμιο της εξαθλίωσης, της πείνας και του αργού θανάτου τους πολίτες αυτού του τόπου. Ξεπουλούν τα υπάρχοντά του τόπου, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, αρκεί να εξαργυρώνουν την πολιτική αλητεία τους με το παχυλό μηνιάτικο, που τους εξασφαλίζει τρυφηλή ζωή.

Ξένοι κι απόμακροι από την καθημερινή, σκληρή και αδυσώπητη, πραγματικότητα της εξαθλίωσης και της πείνας που σφίγγουν καρδιές και στομάχια.

Οι δηλώσεις τους δεν εμπεριέχουν το παραμικρό ίχνος μεταμέλειας για τα εγκλήματα που διαπράττουν -κατά συρροή- σε βάρος ενός ολόκληρου λαού.

Απλώς, σαν δειλά ανθρωπάρια που είναι, προσπαθούν να αποσπάσουν τη συμπόνια των θυμάτων τους για το... «βαρύ έργο που έχουν επωμισθεί», έτσι που να έχουν ένα κάποιο άλλοθι για τις αυριανές δίκες που βλέπουν στον ορίζοντα της πορείας τους!

Δίκες που δεν πρόκειται να αποφύγουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα χοντρά μηνιάτικα κι αν τσεπώσουν, όσους νόμους ασυλίας κι αν ψηφίσουν!

Ως τότε, αυτά τα πολιτικά -άεργα- αποκαΐδια, ας συνεχίσουν να κλαψουρίζουν!

Ως τότε ας «σφίγγεται» το στομάχι τους και η καρδιά τους κάθε φορά που θα σηκώνουν χέρι και θα φωνάζουν... «ναι, σε όλα» κι ας σκέφτονται την ώρα που... θα σφίξουν οι κώλοι!

dromosanoixtos.gr