Ζαλίζομαι. Τι έχω πάθει;” Αυτή τη φράση ακούνε συχνά οι ιατροί των επειγόντων περιστατικών. Υπολογίστηκε ότι 1 στους 4 ασθενείς που επισκέπτονται τα τμήματα επειγόντων περιστατικών, αναφέρουν τη ζάλη ως στοιχείο του προβλήματός τους.
Πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν τη ζαλάδα με τον ίλιγγο και είναι λογικό. Αρκετές φορές αυτά τα δύο συμπτώματα μπορεί να συνυπάρχουν.
Η ζάλη είναι μια πολύ γενική έννοια, γιατί κάθε άνθρωπος χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο ανάλογα με την αίσθηση που έχει. Έτσι κάποιος μπορεί να πει “Νιώθω μια θολούρα, σαν να ζαλίζομαι” κάποιος άλλος να πει “ Έχω μια σκοτοδίνη, σαν να πάω να λιποθυμήσω” ενώ ένας άλλος “Νιώθω όταν περπατάω ότι ζαλίζομαι, δεν έχω ισορροπία”. Όλες αυτές τις δηλώσεις μπορούμε να τις βάλουμε υπό την γενική έννοια “ζάλη”.
Ως ίλιγγος αναφέρεται η ψευδαίσθηση της κίνησης, ενώ το σώμα παραμένει ακίνητο. Με απλά λόγια ο ασθενής μπορεί να αναφέρει “Νιώθω ότι γυρίζουν όλα γύρω μου. Δεν μπορώ να σταθώ όρθιος.” Υπάρχει μια αίσθηση περιστροφής του σώματος ή των αντικειμένων, μαζί με μια τάση για πτώση προς κάποια κατεύθυνση - πλάγια, εμπρός, πίσω, κάτω.
Αν και αποτελούν διαφορετικές οντότητες, σε αρκετές περιπτώσεις ο ίλιγγος εκδηλώνεται ή συνοδεύεται από ζάλη. Ο ίλιγγος μπορεί να συνοδεύεται επίσης από αίσθημα ναυτίας, εμετό, εφίδρωση, αίσθημα φόβου.
Η ζαλάδα συνήθως δεν αποτελεί αιτία ανησυχίας για τους ιατρούς, εκτός και αν δεν βελτιώνεται ή υπάρχουν και άλλα συνοδά συμπτώματα, όπως καρδιακή αρρυθμία ή λιποθυμία. Για τον ασθενή όμως που την αισθάνεται μπορεί να τον οδηγήσει ακόμα και σε κρίση πανικού. Μπορεί να αγχωθεί γιατί δεν βρίσκεται καμία αιτία από την εργαστηριακή εξέταση ή γιατί δεν υπάρχει κάποια θεραπεία που να βοηθάει να εξαφανιστεί.
Αρχικά χρειάζεται ένα λεπτομερές ιστορικό και μια καλή κλινική εξέταση ενώ στην συνέχεια πιθανόν θα χρειαστεί ο ασθενής να απευθυνθεί σε ειδικούς ιατρούς (ΩΡΛ, νευρολόγο, καρδιολόγο, οφθαλμίατρο κτλ.) ώστε να διερευνηθεί ποια είναι η αιτία που δημιουργεί αυτά τα συμπτώματα. Μόνο μετά που θα γίνουν όλα αυτά μπορεί να συστηθεί μια αγωγή για το αίτιο, αν υπάρχει.
Υπάρχουν πολλές και διάφορες αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν ζαλάδα και ίλιγγο. Κάποιες πιο συχνές είναι:
-καρδιολογικές παθήσεις (αρτηριακή υπέρταση, αρρυθμίες, αγγειακές διαταραχές)
-παθήσεις ωτός (καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης, σύνδρομο Meniere, αιθουσαία νευρωνίτιδα)
-μυοσκελετικές παθήσεις (αυχενικό σύνδρομο, στένωση αυχένα)
-οφθαλμικές παθήσεις
-ψυχολογικές παθήσεις
Επίσης αιτίες μπορεί να είναι η αϋπνία, η υπερκατανάλωση καφέ, η κατάχρηση αλκοόλ ή άλλων τοξικών ουσιών και η υπερκόπωση, οι φαρμακευτικές αγωγές, οι ημικρανίες, οι ιώσεις, οι αλλεργίες, η αναιμία. Το άγχος και η στεναχώρια πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει σε ζάλη η ίλιγγο.
Αντιμετώπιση του ιλίγγου και της ζάλης
Η θεραπεία τους εξαρτάται από το τι είναι αυτό που τα προκαλεί. Σε κάποιες περιπτώσεις, ο ίλιγγος και η ζαλάδα περνάνε χωρίς καμία θεραπεία. Συνήθως όμως δίνεται φαρμακευτική αγωγή. Στην αρχή συμπτωματική αγωγή με αντιεμετικά, αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να προσφέρει ανακούφιση από συμπτώματα όπως η ναυτία και η έντονη ζαλάδα που σχετίζονται με τον ίλιγγο.
Εάν ο ίλιγγος προκαλείται από μόλυνση τα αντιβιοτικά ή τα στεροειδή μπορεί να μειώσουν το οίδημα και να θεραπεύσουν τη μόλυνση.
Για τη νόσο του Meniere, μπορεί να συνταγογραφηθούν διουρητικά χάπια για τη μείωση της πίεσης από την συσσώρευση υγρού στο αυτί.
Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για τον ίλιγγο (αυχενική στένωση, δισκοπάθεια συρίγγιο του λαβυρίνθου, νευρίνωμα αιθουσαίου νεύρου κ.α.).
Η φυσικοθεραπεία, η χειροπρακτική, ο βελονισμός και η ψυχολογική υποστήριξη μπορεί να βοηθήσουν επίσης.
Αντιμετώπιση με Ομοιοπαθητική
Για όποιον επιθυμεί μια διαφορετική προσέγγιση, πιο φυσική και ολιστική υπάρχει και η Ομοιοπαθητική. Αρκετές περιπτώσεις και μερικές φορές αρκετά σοβαρές μπορούν να βοηθηθούν από αυτήν με αποτέλεσμα ο ασθενής να δει τις περισσότερες φορές γρήγορα αποτελέσματα και στη ζάλη και στον ίλιγγο.
Όπως και σε οποιαδήποτε άλλη πάθηση, η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι εξατομικευμένη. Δεν έχει παρενέργειες όταν γίνει σωστά και όταν επιτευχθεί το αποτέλεσμα συνήθως δεν υπάρχει υποτροπή. Η θεραπεία διακόπτεται και ο ασθενής δεν χρειάζεται να λαμβάνει ομοιοπαθητικά φάρμακα για να μην ξαναπάθει ζαλάδα η ίλιγγο.
Θα μπορούσα να γράψω για αρκετές περιπτώσεις αλλά λόγο χώρου θα σας δώσω ένα παράδειγμα του πόσο γρήγορα μπορεί η ομοιοπαθητική θεραπεία να αντιμετωπίσει τον ίλιγγο.
Ο ασθενής είναι 60 ετών και μου τηλεφωνεί να μου πει ότι έπαθε ξαφνικά ίλιγγο. “Γυρίζουν όλα γύρω μου”, μου λέει “και δεν μπορώ να σταθώ όρθιος. Χρειάστηκε να κρατηθώ από τον τοίχο για να μην πέσω κάτω. Είμαι ξάπλα και παρόλα αυτά νιώθω ότι ζαλίζομαι με την παραμικρή κίνηση. Όλο αυτό συνέβη ξαφνικά.”
Επειδή τον είχα ασθενή και είχε λάβει ομοιοπαθητικά στο παρελθόν, τον ρώτησα απλώς να μου πει τι ήταν αυτό που τον άγχωσε αυτές της μέρες. Λαμβάνοντας υπόψη την απάντηση του, γνωρίζοντας όλο το ιστορικό του και γενικά την συμπεριφορά του, είπα στην γυναίκα του να αγοράσει ένα συγκεκριμένο ομοιοπαθητικό φάρμακο και να του το δώσει αμέσως. Έτσι και έγινε.
Μετά από μερικές ώρες, μου τηλεφωνεί να μου πει ότι ο ίλιγγος πέρασε και νιώθει μια χαρά. Δεν είναι ιδιαίτερα αγχωμένος και μπορεί να πάει και να κάνει τις δουλειές του. Από τότε δεν είχε ξανά πρόβλημα με ίλιγγο και ένιωθε πολύ μειωμένο άγχος για τα ζητήματα που αντιμετώπιζε.
Όπως βλέπετε από το παραπάνω περιστατικό η ομοιοπαθητική θεραπεία δεν στοχεύει μόνο στην αντιμετώπιση τις ζάλης ή του ιλίγγου αλλά βοηθάει συνολικά τον οργανισμό. Ο ασθενής θα δει βελτίωση όχι μόνο στη ζάλη αλλά και καλυτέρευση της διάθεσης, του άγχους, της ενέργειας και γενικά μια ολική τόνωση του οργανισμού, μια αύξηση του επιπέδου υγείας του.
Κωνσταντίνος Πίσιος,
ειδικός ομοιοπαθητικός - παθολόγος,
www.drpisios.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου