Ναι, οι σκνίπες που κατακλύζουν βεράντες και κήπους είναι
ενοχλητικές και πρόβλημα μεγάλο.
Ομως η χρήση φυτοφαρμάκων/εντομοκτόνων στις πόλεις πρέπει να είναι συμβατή και φιλική με την ανθρώπινη ζωή και το περιβάλλον.
Αφορμή για το ρεπορτάζ που ακολουθεί είναι η τοξική δηλητηρίαση που υπέστην από χρήση εντομοκτόνου ακατάλληλου τόσο για χέρια ερασιτέχνη όσο και για μέσα στον αστικό ιστό.
Με αφορμή μια δηλητηρίαση
«Πότε θα φύγετε για να ψεκάσω για τις σκνίπες;». Με αυτά τα λόγια μάς προϋπάντησε η γειτόνισσά μας ένα κυριακάτικο απόγευμα καθώς μπαίναμε στο σπίτι μας.
Τα λόγια της απέσπασαν την προσοχή μου από το περιεχόμενο του σακουλιού που κρατούσε στα χέρια της. Η κουβέντα μας δεν κράτησε πάνω από πέντε λεπτά. Ηταν όμως αρκετά, όπως φάνηκε, για να ξεκινήσει η περιπέτειά μας.
Οταν μπήκαμε στο σπίτι, τόσο το παιδί όσο και εγώ, νιώθαμε τα χείλη μας να καίνε. Δεν έδωσα σημασία.
Λίγο μετά, το παιδί άρχισε να διαμαρτύρεται για ζαλάδα και πονοκέφαλο και μου ζήτησε θερμόμετρο. Αισθανόταν να καίγεται. Εγώ διαπίστωνα μια πικρή γεύση και έντονη ξηρότητα στον λαιμό μου που με παραξένευε.
Μέχρι να κοιτάξω το παιδί, άρχισα να αισθάνομαι το κεφάλι μου βαρύ, τα μάτια μου να καίνε εσωτερικά, όπως όταν έχει κανείς υψηλό πυρετό, ενώ μια ξαφνική υπνηλία με κατέκλυσε.
Τότε θυμήθηκα το σακουλάκι που κρατούσε η γειτόνισσα και κατάλαβα. Είχε ρίξει κάποιο φάρμακο. Της τηλεφώνησα. Δεν το αρνήθηκε. Της ζήτησα την ονομασία του σκευάσματος.
Οταν το βρήκα στην επίσημη ιστοσελίδα της παρασκευάστριας εταιρείας, έμεινα εμβρόντητη. Επρόκειτο για ένα εντομοκτόνο με τη δραστική ουσία chlorpyrifos.
Στη συσκευασία του υπήρχαν οι επισημάνσεις «απαγορεύεται η πώλησή του σε ερασιτέχνες», «Βλαβερό», «Επιβλαβές για το περιβάλλον».
Κάλεσα το Κέντρο Δηλητηριάσεων. Με συμβούλευσαν να κάνουμε μπάνιο και να πάμε στο νοσοκομείο. Ενημέρωσα και τους γείτονές μου. Σάστισαν. Δεν έφταιγαν, δεν έκαναν κάτι ηθελημένα. Το μόνο που έκαναν ήταν να εμπιστευτούν τον ειδικό στον οποίο απευθύνθηκαν.
Η επόμενη μέρα με βρήκε σε μεγάλη αδυναμία και με διάρροια στο νοσοκομείο. Μου εξήγησαν ότι αυτά είναι μερικά από τα συμπτώματα της έκθεσης σε οργανοφωσφορικές ουσίες. Η διάγνωση; Τοξική δηλητηρίαση.
Ο γιατρός, όταν του είπα τη δραστική ουσία του φαρμάκου στην οποία εκτεθήκαμε, ήταν κάθετος: «Ενημερώστε τους γείτονές σας ότι οι οργανοφωσφορικές ενώσεις είναι απαγορευμένες για χρήση στον αστικό ιστό. Να μην το ξανακάνουν».
Το μόνο που μπορούσε να γίνει ήταν να κάνω υπομονή μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματα.
Να μετακομίσουμε μέχρι να καθαριστεί το σπίτι, να πλυθούν τέντες, τοίχοι, δέντρα και φυτά. Ετσι έγινε. Η γειτόνισσα έπαθε κάτι σαν νευρικό σοκ - από τη στεναχώρια της είπαν για ό,τι έγινε- και για περίπου δύο μήνες δεν μπορούσε να μιλήσει.
Ο γιατρός τής σύστησε διακοπές στη θάλασσα γιατί ο καθαρός αέρας θα ήταν το γιατρικό της. Μήπως όμως έφτασε σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας του σκευάσματος που χρησιμοποίησε;
Αναρωτιέμαι λοιπόν. Πού βρίσκεται η ευθύνη; Σε αυτόν που πουλά ασυλλόγιστα σκευάσματα ή σε αυτόν που ανεύθυνα τα χρησιμοποιεί; Γιατί δείχνουμε εμπιστοσύνη σε κάποιον άγνωστο υπάλληλο και προσπερνούμε την ευθύνη που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας πρωτίστως και στον περίγυρό μας και δεν διαβάζουμε τις οδηγίες χρήσης σε ό,τι κι αν χρησιμοποιούμε;
«Θάβουν» τα βιολογικά, προωθούν τα τοξικά
Θελήσαμε να ανιχνεύσουμε τη «συμπεριφορά» των πωλητών στα γεωπονικά καταστήματα. Απευθυνθήκαμε λοιπόν σε φυτώρια της Αττικής, ζητώντας λύση για τη μελίγκρα στις λεμονιές, την ψώρα στις τριανταφυλλιές και τις σκνίπες που κατακλύζουν κήπους και βεράντες.
Σε κάποια φυτώρια πήγα με δείγματα φύλλων, σε κάποια απλώς έδινα την κλινική εικόνα του φυτού.
Στα τρία γεωπονικά καταστήματα από τα έξι που επισκέφθηκα, μου πούλησαν εντομοκτόνα με τη δραστική ουσία chlorpyrifos που είναι απαγορευμένη για χρήση από ερασιτέχνες και μέσα σε κατοικημένες περιοχές.
Τουλάχιστον τα 2 από τα 6 φυτώρια είχαν και βιολογικά σκευάσματα. Στην ερώτηση γιατί δεν μου δίνουν κάποιο από αυτά, απάντησαν: «Δεν θα λύσεις το πρόβλημά σου με βιολογικά», «είναι πιο ακριβά», «πρέπει να ξέρεις τι κάνεις για να έχεις αποτέλεσμα».
Σε ερώτηση για το τι σημαίνουν οι επισημάνσεις «επιβλαβές», «επικίνδυνο για το περιβάλλον», γιατί είχα και παιδί και ζώο στο σπίτι, είπαν: «Κάθε φάρμακο έχει επίδραση στο περιβάλλον», «η Ε.Ε. έχει φροντίσει έτσι ώστε τα φάρμακα να έχουν ήπια επίδραση στο περιβάλλον», «να φροντίσετε να μην το φάει ο σκύλος γιατί θα έχει πρόβλημα».
Μόνο ένας μου έδωσε οδηγίες προστασίας. Να φορέσω μάσκα και γάντια για να ψεκάσω, να το κάνω απόγευμα ή πολύ πρωί και το παιδί να μην είναι στο σπίτι.
Κανείς δεν αναφέρθηκε στην απαραίτητη χαμηλή θερμοκρασία περιβάλλοντος και άπνοια ως τις κατάλληλες συνθήκες για ψεκασμούς.
Κανείς δεν είπε ότι θα έπρεπε να βγάλω και να πλύνω τα ρούχα που θα φορούσα στη διάρκεια του ψεκασμού. Ηταν όλοι τους τόσο σίγουροι ότι οι πελάτες τους διαβάζουν τις οδηγίες χρήσης του εκάστοτε φάρμακου ή απλά δεν δίνουν σημασία;
Αλλά όμως και κανείς από τους παριστάμενους πελάτες δεν ενδιαφέρθηκε να ρωτήσει για τις εμφανείς προειδοποιητικές επισημάνσεις πάνω στη συσκευασία.
Ενας μάλιστα με παρότρυνε στην αγορά του ίδιου με αυτόν οργανοφωσφορικής σύστασης σκευάσματος «αν ήθελα να σώσω τα φυτά μου, όπως αυτός, που τόσο πολλά λεφτά είχε δώσει για να τα αποκτήσει».
Μόνο στα δύο μικρότερα φυτώρια που επισκέφθηκα μου έδωσαν σκευάσματα με μόνη σήμανση «ερεθιστικό», αφού με ρώτησαν πρώτα αν ήμουν διατεθειμένη να ψεκάσω. Και μόνο ο ένας εξ αυτών όταν του ζήτησα λύση για τις σκνίπες αντέδρασε σαν να του έλεγα κάτι φυσιολογικό. «Ε, σκνίπες έχουμε όλοι μας» και δεν μου σύστησε τίποτα άλλο.
Πώς μπορεί να ελεγχθεί η διακίνηση των φυτοφαρμάκων;
Τα πρώτα σημαντικά βήματα έγιναν και από το 2014 με νομοθετική πράξη ξεκίνησε η ηλεκτρονική καταγραφή πώλησης φυτοφαρμάκων σε on line σύνδεση με την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου, ενώ τέθηκε σε εφαρμογή η ηλεκτρονική συνταγογράφηση γεωργικών φαρμάκων (στην ιστοσελίδα του υπουργείου).
Οι γεωπόνοι των καταστημάτων θα είναι κυρίως οι συνταγογράφοι. Ετσι θα μπορεί να ελεγχθεί η διακίνηση του φαρμάκου, κατά συνέπεια το είδος της δραστικής ουσίας, της ποσότητας, αλλά και σε τι είδος καλλιέργειας πρόκειται να χρησιμοποιηθεί.
Ετσι ελέγχεται ο επαγγελματίας και το γεωπονικό κατάστημα. Πράξη που μπορεί να βάλει φρένο στην πώληση και χρήση παράνομων φυτοφαρμάκων που, σύμφωνα με στοιχεία του Ελληνικού Συνδέσμου Φυτοπροστασίας (ΕΣΥΦ), «εκτιμάται ότι με το εμπόριο παράνομων και πλαστών προϊόντων υπάρχουν απώλειες στη φορολογία της τάξης των €21-30 εκατ. ετησίως σε ολόκληρη την Ευρώπη».
Για την ανάσχεση του φαινομένου, δημιουργήθηκε η γραμμή καταγγελίας (800 11 39 100) αλλά και διαφημιστικά σποτ για την ενημέρωση των καταναλωτών (http://www.esyf.gr/themata.php?s=1).
Ειδικοί που ασχολούνται με το θέμα προτείνουν ακόμη να δημιουργηθεί φάρμακο κατάλληλο για τον ερασιτέχνη τόσο σε δραστική ουσία (δηλ. με ήπιες εγκεκριμένες ουσίες, που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν στον αστικό ιστό) όσο και σε συσκευασία (να μπορεί να το χρησιμοποιεί 1 ή 2 φορές το πολύ).
ΠΗΓΗ
Ομως η χρήση φυτοφαρμάκων/εντομοκτόνων στις πόλεις πρέπει να είναι συμβατή και φιλική με την ανθρώπινη ζωή και το περιβάλλον.
Αφορμή για το ρεπορτάζ που ακολουθεί είναι η τοξική δηλητηρίαση που υπέστην από χρήση εντομοκτόνου ακατάλληλου τόσο για χέρια ερασιτέχνη όσο και για μέσα στον αστικό ιστό.
Με αφορμή μια δηλητηρίαση
«Πότε θα φύγετε για να ψεκάσω για τις σκνίπες;». Με αυτά τα λόγια μάς προϋπάντησε η γειτόνισσά μας ένα κυριακάτικο απόγευμα καθώς μπαίναμε στο σπίτι μας.
Τα λόγια της απέσπασαν την προσοχή μου από το περιεχόμενο του σακουλιού που κρατούσε στα χέρια της. Η κουβέντα μας δεν κράτησε πάνω από πέντε λεπτά. Ηταν όμως αρκετά, όπως φάνηκε, για να ξεκινήσει η περιπέτειά μας.
Οταν μπήκαμε στο σπίτι, τόσο το παιδί όσο και εγώ, νιώθαμε τα χείλη μας να καίνε. Δεν έδωσα σημασία.
Λίγο μετά, το παιδί άρχισε να διαμαρτύρεται για ζαλάδα και πονοκέφαλο και μου ζήτησε θερμόμετρο. Αισθανόταν να καίγεται. Εγώ διαπίστωνα μια πικρή γεύση και έντονη ξηρότητα στον λαιμό μου που με παραξένευε.
Μέχρι να κοιτάξω το παιδί, άρχισα να αισθάνομαι το κεφάλι μου βαρύ, τα μάτια μου να καίνε εσωτερικά, όπως όταν έχει κανείς υψηλό πυρετό, ενώ μια ξαφνική υπνηλία με κατέκλυσε.
Τότε θυμήθηκα το σακουλάκι που κρατούσε η γειτόνισσα και κατάλαβα. Είχε ρίξει κάποιο φάρμακο. Της τηλεφώνησα. Δεν το αρνήθηκε. Της ζήτησα την ονομασία του σκευάσματος.
Οταν το βρήκα στην επίσημη ιστοσελίδα της παρασκευάστριας εταιρείας, έμεινα εμβρόντητη. Επρόκειτο για ένα εντομοκτόνο με τη δραστική ουσία chlorpyrifos.
Στη συσκευασία του υπήρχαν οι επισημάνσεις «απαγορεύεται η πώλησή του σε ερασιτέχνες», «Βλαβερό», «Επιβλαβές για το περιβάλλον».
Κάλεσα το Κέντρο Δηλητηριάσεων. Με συμβούλευσαν να κάνουμε μπάνιο και να πάμε στο νοσοκομείο. Ενημέρωσα και τους γείτονές μου. Σάστισαν. Δεν έφταιγαν, δεν έκαναν κάτι ηθελημένα. Το μόνο που έκαναν ήταν να εμπιστευτούν τον ειδικό στον οποίο απευθύνθηκαν.
Η επόμενη μέρα με βρήκε σε μεγάλη αδυναμία και με διάρροια στο νοσοκομείο. Μου εξήγησαν ότι αυτά είναι μερικά από τα συμπτώματα της έκθεσης σε οργανοφωσφορικές ουσίες. Η διάγνωση; Τοξική δηλητηρίαση.
Ο γιατρός, όταν του είπα τη δραστική ουσία του φαρμάκου στην οποία εκτεθήκαμε, ήταν κάθετος: «Ενημερώστε τους γείτονές σας ότι οι οργανοφωσφορικές ενώσεις είναι απαγορευμένες για χρήση στον αστικό ιστό. Να μην το ξανακάνουν».
Το μόνο που μπορούσε να γίνει ήταν να κάνω υπομονή μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματα.
Να μετακομίσουμε μέχρι να καθαριστεί το σπίτι, να πλυθούν τέντες, τοίχοι, δέντρα και φυτά. Ετσι έγινε. Η γειτόνισσα έπαθε κάτι σαν νευρικό σοκ - από τη στεναχώρια της είπαν για ό,τι έγινε- και για περίπου δύο μήνες δεν μπορούσε να μιλήσει.
Ο γιατρός τής σύστησε διακοπές στη θάλασσα γιατί ο καθαρός αέρας θα ήταν το γιατρικό της. Μήπως όμως έφτασε σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας του σκευάσματος που χρησιμοποίησε;
Αναρωτιέμαι λοιπόν. Πού βρίσκεται η ευθύνη; Σε αυτόν που πουλά ασυλλόγιστα σκευάσματα ή σε αυτόν που ανεύθυνα τα χρησιμοποιεί; Γιατί δείχνουμε εμπιστοσύνη σε κάποιον άγνωστο υπάλληλο και προσπερνούμε την ευθύνη που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας πρωτίστως και στον περίγυρό μας και δεν διαβάζουμε τις οδηγίες χρήσης σε ό,τι κι αν χρησιμοποιούμε;
«Θάβουν» τα βιολογικά, προωθούν τα τοξικά
Θελήσαμε να ανιχνεύσουμε τη «συμπεριφορά» των πωλητών στα γεωπονικά καταστήματα. Απευθυνθήκαμε λοιπόν σε φυτώρια της Αττικής, ζητώντας λύση για τη μελίγκρα στις λεμονιές, την ψώρα στις τριανταφυλλιές και τις σκνίπες που κατακλύζουν κήπους και βεράντες.
Σε κάποια φυτώρια πήγα με δείγματα φύλλων, σε κάποια απλώς έδινα την κλινική εικόνα του φυτού.
Στα τρία γεωπονικά καταστήματα από τα έξι που επισκέφθηκα, μου πούλησαν εντομοκτόνα με τη δραστική ουσία chlorpyrifos που είναι απαγορευμένη για χρήση από ερασιτέχνες και μέσα σε κατοικημένες περιοχές.
Τουλάχιστον τα 2 από τα 6 φυτώρια είχαν και βιολογικά σκευάσματα. Στην ερώτηση γιατί δεν μου δίνουν κάποιο από αυτά, απάντησαν: «Δεν θα λύσεις το πρόβλημά σου με βιολογικά», «είναι πιο ακριβά», «πρέπει να ξέρεις τι κάνεις για να έχεις αποτέλεσμα».
Σε ερώτηση για το τι σημαίνουν οι επισημάνσεις «επιβλαβές», «επικίνδυνο για το περιβάλλον», γιατί είχα και παιδί και ζώο στο σπίτι, είπαν: «Κάθε φάρμακο έχει επίδραση στο περιβάλλον», «η Ε.Ε. έχει φροντίσει έτσι ώστε τα φάρμακα να έχουν ήπια επίδραση στο περιβάλλον», «να φροντίσετε να μην το φάει ο σκύλος γιατί θα έχει πρόβλημα».
Μόνο ένας μου έδωσε οδηγίες προστασίας. Να φορέσω μάσκα και γάντια για να ψεκάσω, να το κάνω απόγευμα ή πολύ πρωί και το παιδί να μην είναι στο σπίτι.
Κανείς δεν αναφέρθηκε στην απαραίτητη χαμηλή θερμοκρασία περιβάλλοντος και άπνοια ως τις κατάλληλες συνθήκες για ψεκασμούς.
Κανείς δεν είπε ότι θα έπρεπε να βγάλω και να πλύνω τα ρούχα που θα φορούσα στη διάρκεια του ψεκασμού. Ηταν όλοι τους τόσο σίγουροι ότι οι πελάτες τους διαβάζουν τις οδηγίες χρήσης του εκάστοτε φάρμακου ή απλά δεν δίνουν σημασία;
Αλλά όμως και κανείς από τους παριστάμενους πελάτες δεν ενδιαφέρθηκε να ρωτήσει για τις εμφανείς προειδοποιητικές επισημάνσεις πάνω στη συσκευασία.
Ενας μάλιστα με παρότρυνε στην αγορά του ίδιου με αυτόν οργανοφωσφορικής σύστασης σκευάσματος «αν ήθελα να σώσω τα φυτά μου, όπως αυτός, που τόσο πολλά λεφτά είχε δώσει για να τα αποκτήσει».
Μόνο στα δύο μικρότερα φυτώρια που επισκέφθηκα μου έδωσαν σκευάσματα με μόνη σήμανση «ερεθιστικό», αφού με ρώτησαν πρώτα αν ήμουν διατεθειμένη να ψεκάσω. Και μόνο ο ένας εξ αυτών όταν του ζήτησα λύση για τις σκνίπες αντέδρασε σαν να του έλεγα κάτι φυσιολογικό. «Ε, σκνίπες έχουμε όλοι μας» και δεν μου σύστησε τίποτα άλλο.
Πώς μπορεί να ελεγχθεί η διακίνηση των φυτοφαρμάκων;
Τα πρώτα σημαντικά βήματα έγιναν και από το 2014 με νομοθετική πράξη ξεκίνησε η ηλεκτρονική καταγραφή πώλησης φυτοφαρμάκων σε on line σύνδεση με την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου, ενώ τέθηκε σε εφαρμογή η ηλεκτρονική συνταγογράφηση γεωργικών φαρμάκων (στην ιστοσελίδα του υπουργείου).
Οι γεωπόνοι των καταστημάτων θα είναι κυρίως οι συνταγογράφοι. Ετσι θα μπορεί να ελεγχθεί η διακίνηση του φαρμάκου, κατά συνέπεια το είδος της δραστικής ουσίας, της ποσότητας, αλλά και σε τι είδος καλλιέργειας πρόκειται να χρησιμοποιηθεί.
Ετσι ελέγχεται ο επαγγελματίας και το γεωπονικό κατάστημα. Πράξη που μπορεί να βάλει φρένο στην πώληση και χρήση παράνομων φυτοφαρμάκων που, σύμφωνα με στοιχεία του Ελληνικού Συνδέσμου Φυτοπροστασίας (ΕΣΥΦ), «εκτιμάται ότι με το εμπόριο παράνομων και πλαστών προϊόντων υπάρχουν απώλειες στη φορολογία της τάξης των €21-30 εκατ. ετησίως σε ολόκληρη την Ευρώπη».
Για την ανάσχεση του φαινομένου, δημιουργήθηκε η γραμμή καταγγελίας (800 11 39 100) αλλά και διαφημιστικά σποτ για την ενημέρωση των καταναλωτών (http://www.esyf.gr/themata.php?s=1).
Ειδικοί που ασχολούνται με το θέμα προτείνουν ακόμη να δημιουργηθεί φάρμακο κατάλληλο για τον ερασιτέχνη τόσο σε δραστική ουσία (δηλ. με ήπιες εγκεκριμένες ουσίες, που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν στον αστικό ιστό) όσο και σε συσκευασία (να μπορεί να το χρησιμοποιεί 1 ή 2 φορές το πολύ).
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου