Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

Παναγιώτης Λαφαζάνης: Θα έχουμε συγκλονιστικές εξελίξεις στην Ελλάδα

Συγκλονιστικές εξελίξεις στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη προβλέπει με συνέντευξή του στο Liberal και στον Βασίλη Γεώργα ο Γραμματέας της Π.Σ. της ΛΑ.Ε. Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θεωρεί οτι είναι πιθανόν η ευρωζώνη να διαλυθεί λόγω των αντιθέσεων και αντιφάσεων της μέσα στο 2017 και να προκύψει μια μικρότερη ζώνη ενός νέου ευρώ (“μάρκου”), ενώ η Ελλάδα είναι, έτσι και αλλιώς, πολύ δύσκολο να κρατηθεί εντός της ευρωζώνης μέσα στο 2017. Το θέμα για την Ελλάδα είναι να μην βρεθεί απροετοίμαστη με μια ασύντακτη έξοδο από την ευρωζώνη αλλά να αποχωρήσει από την ευρωζώνη στη βάση ενός σχεδίου και ενός ριζοσπασπικού προγράμματοςανασυγκρότησης και προοπτικής για τη χώρα και τον λαό.
Ο Παναγ. Λαφαζάνης χαρακτήρισε φαρσοκωμωδία την επιδίωξη όλου του μνημονιακού κατεστημένου να κλείσει άρον-άρον η δεύτερη αξιολόγηση, αφού αυτή θα συνοδεύεται με σκληρό πακέτο μέτρων, στην ουσία τέταρτο μνημόνιο, και θα επιδεινώσει περισσότερο τη θέση της χώρας και της προοπτική της.
Ο Παναγ. Λαφαζάνης τόνισε, ακόμα, οτι η πολιτική του νέου αμερικανού Προέδρου, Ντ. Τραμπ, θα αλλάξει τα δεδομένα στον κόσμο όπως τον γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες. Η λεγόμενη “παγκοσμιοποίηση” , όπως την γνωρίσαμε, πιθανότατα γίνεται παρελθόν και έναςνέος κόσμος αναδύεται μέσα στο 2017. Αυτός ο κόσμος μπορεί να αποδειχθεί πιο συγκρουσιακός, και καταστροφικός, αν δεν μπορέσει η Αριστερά να βάλει το στίγμα της στις παγκόσμιες εξελίξεις.
Ο Παν. Λαφαζάνης τόνισε οτι από εξωτερικούς παράγοντες και κυρίως από κοινωνικές εκρήξεις στη χώρα, μπορεί να προκύψουν μεγάλες ανατροπές, ενώ πρόβλεψε οτι δύσκολα αυτή η κυβέρνηση θα βγάλει το 2017, το σκληρότερο έτος από όλα τα μνημονιακά χρόνια.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ, αποσαφήνισε ο Παναγ. Λαφαζάνης, είναι ένα μεγάλο ενωτικό μέτωπο, πολιτικό, κινηματικό, εκλογικό όλων των αριστερών πατριωτικών δημοκρατικών δυνάμεων για να υπάρξει μια νέα ανατρεπτική δυναμική στη χώρα. Σε αυτό το μέτωπο δε περισσεύει κανείς με συνεπή αντιμνημονιακό προσανατολισμό στη βάση ενός θετικού ριζοσπαστικού προγράμματος.
Η συνέντευξη στον Βασίλη Γεώργα:
*Προβλέπετε ότι θα ξαναζήσουμε μέρες του 2015 ή η κυβέρνηση θα κλείσει τελικά γρήγορα τη 2η αξιολόγηση;
Οι μέρες του 2015 ήταν πολύ διαφορετικές και δεν υπάρχει καμία σύγκριση με το σήμερα. Το 2015 η χώρα αντιμετώπισε μια διαπάλη για το που θα πάει. Αν θα ξαναμπεί στο μνημονιακό εκτροφείο ή θα απαλλαγεί από αυτό. Δυστυχώς κέρδισαν οι δυνάμεις της μνημονιακής υποδούλωσης και έτσι έχουμε μπει πλέον στο τρίτο και ίσως καταστροφικότερο μνημόνιο για τη χώρα. Σήμερα ζούμε μια φαρσοκωμωδία. Όλες οι κατεστημένες δυνάμεις επιδιώκουν την άρον – άρον ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης αγνοώντας ότι αυτή συνεπάγεται σκληρά μέτρα. Αντέχει η χώρα νέα μείωση αφορολόγητου ορίου, νέα περικοπή συντάξεων και πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% για χρόνια; Γιατί αυτό σημαίνει η δεύτερη αξιολόγηση.
*Σημαίνει, όμως και χρήματα που δεν τα έχουμε, και ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης…
Το άλλοθι των χρημάτων είναι κωμικό. Η ποσοτική χαλάρωση, αν συμβεί, θα έχει πάρα πολύ μικρή επίπτωση στην ελληνική οικονομία. Ιδιαίτερα με την κατάσταση που επικρατεί και τις μαύρες τρύπες που υπάρχουν στο τραπεζικό σύστημα. Επομένως δεν καταλαβαίνω γιατί επιδιώκουν με τέτοιο φανατισμό την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και τα σκληρά μέτρα που θα τη συνοδεύσουν, τα οποία συνιστούν, είτε το πούμε έτσι είτε όχι, ένα τέταρτο μνημόνιο.
Οι δανειστές δεν θέλουν να κλείσουν με την ελληνική εκκρεμότητα;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ για το τελευταίο που ενδιαφέρονται αυτή την ώρα είναι να επισπεύσουν τις διαδικασίες της αξιολόγησης. Το ενδιαφέρον τους πλέον δεν είναι η Ελλάδα όπως ήταν παλαιότερα. Είναι τόσο μεγάλα τα προβλήματα που έχει σήμερα η ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε η προσοχή έχει στραφεί στην προσπάθεια να τα αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα. Και βεβαίως η Ελλάδα είναι το μπαλάκι ανάμεσα στις αντιθέσεις που έχουν τώρα το ΔΝΤ και η γερμανική ΕΕ αλλά και οι δυνάμεις της ΕΕ μεταξύ τους. Υπάρχει μια διελκυστίνδα για τον χαρακτήρα των μέτρων που πρέπει να ληφθούν, για τη συμμετοχή του ΔΝΤ και για τους όρους της συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα. Όλα αυτά θα εξαρτηθούν από το που θα βρουν μια βάση συνεννόησης η Γερμανία και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
*Είναι πραγματική αυτή η διαφωνία μεταξύ Ε.Ε και ΔΝΤ ή πιστεύετε πως εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες;
Βεβαίως και είναι πραγματική. Το τελευταίο που θα ήθελε το ΔΝΤ είναι να μπει στο ελληνικό πρόγραμμα διότι ξέρει ότι είναι αποτυχημένο, ότι δεν θα έχει θετική επίπτωση στην ελληνική οικονομία και θα χάσει τα λεφτά του από χέρι. Επομένως θέλει να αποφύγει το πικρό ποτήρι της συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα. Ακόμη και ως τεχνικός σύμβουλος δεν θα ήθελε να συμμετάσχει, διότι έχει ευθύνη. Έχει, όμως, αγκιστρωθεί και δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιες θα είναι οι αποφάσεις που θα ληφθούν στο τέλος, και ειδικά με ποιους όρους θα μπει, αν μπει τελικά, στο τρίτο μνημόνιο.
*Ακόμη και αν κλείσει η αξιολόγηση πιστεύετε πως η κυβέρνηση θα ζητήσει αυξημένη πλειοψηφία από τη Βουλή αν πρόκειται να τεθεί θέμα θεσμοθέτησης του κόφτη σε μισθούς – συντάξεις και νέας μείωσης του αφορολογήτου;
Η κυβέρνηση από τη στιγμή που θα συμφωνήσει στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και των μέτρων που θα τη συνοδεύουν το πιθανότερο είναι ότι θα αναλάβει την ευθύνη της ψήφισης και υλοποίησής τους. Βεβαίως θα θέλει μια ευρύτερη πλειοψηφία, θα την επιδιώξει ίσως, αλλά θα είναι πολύ δύσκολο να ακυρώσει τη συμφωνία στο όνομα της ευρύτερης πλειοψηφίας. Ούτε θα της είναι εμπόδιο να τα ψηφίσει τα μέτρα αν δεν εξασφαλίσει ευρύτερη συναίνεση.
*Μπορεί η Ελλάδα να ανακάμψει οικονομικά με τέτοια μέτρα και το πρόγραμμα να βγει με αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα των 6,5 δισ. ευρώ το χρόνο;
Πιστεύω ότι μέσα στο 2017 θα έχουμε συγκλονιστικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Εξελίξεις οι οποίες μπορούν να προκύψουν από τα μεγάλα αδιέξοδα που θα συνεχιστούν και αυτή τη χρονιά ιδιαίτερα στο κοινωνικό-οικονομικό πεδίο. Το 2017 θα είναι η χειρότερη μνημονιακή χρονιά για τη χώρα. Πολύ σκληρή χρονιά και για την οικονομία και για την κοινωνία διότι επισωρεύονται παλιά και νέα μνημονιακά μέτρα και δημιουργούν μια εφιαλτική κατάσταση. Εδώ πρέπει να εκτιμήσουμε και την παράμετρο του κοινωνικού πεδίου. Προβλέπω ότι μέσα στο 2017 θα έχουμε μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις οι οποίες μπορεί να προκύψουν ακόμη και από ασήμαντες αφορμές που θα δώσουν το έναυσμα για ισχυρές κοινωνικές εκρήξεις. Ταυτόχρονα βλέπω ότι η ευρωζώνη κλυδωνίζεται, και ίσως μέσα στο 2017 να δούμε το τέλος της και την ενδεχόμενη διαίρεσή της. Κάτι που θα σημάνει ότι η Ελλάδα θα βρεθεί ασύντακτα εκτός ευρώ, χωρίς σχέδιο και χωρίς πρόγραμμα. Και αυτό καταλαβαίνετε ότι θα είναι ιδιαίτερα επώδυνο. Όλα αυτά δείχνουν το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε. Με όλα αυτά τα σκληρά μέτρα που θα επιβληθούν έτσι και αλλιώς, η Ελλάδα δεν έχει καμία προοπτική. Ούτε αυτή η κυβέρνηση έχει μέλλον. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται με τον ίδιο τρόπο και να ακολουθεί μια μνημονιακή περιπέτεια η οποία είναι απολύτως αδιέξοδη και αποτυχημένη. Είναι από χέρι χαμένη. Η χώρα μας πρέπει να βρει τη δύναμη και να αναλάβει την ευθύνη να ακολουθήσει έναν εναλλακτικό δρόμο. Να προχωρήσει σχεδιασμένα στην έξοδο από την ευρωζώνη στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος και να ακολουθήσει μια νέα πορεία. Να μην της επιβληθούν εξελίξεις από άλλες καταστάσεις οι οποίες θα είναι επώδυνες. Πρέπει να σχεδιάσει η ίδια τις εξελίξεις.
Αυτά τα σενάρια τα ακούμε συνεχώς. Τα έχουμε ακούσει από όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, τα επαναλαμβάνει διαρκώς και η κυβέρνηση Τσίπρα. Κάθε μήνας που περνάει έρχεται  ένα καινούριο αισιόδοξο σενάριο που επίκειται και θα ανοίξει έναν ελπιδοφόρο δρόμο για τη χώρα. Όπως δεν πραγματοποιήθηκαν και τα προηγούμενα, έτσι δεν θα πραγματοποιηθούν και τα νέα αισιόδοξα σενάρια. Μπήκαμε με τους χειρότερους οιωνούς στον καινούριο χρόνο, με την αξιολόγηση να καρκινοβατεί, τις αντιθέσεις στους θεσμούς να επιτείνονται, την αγορά να βρίσκεται στο ναδίρ και την φτώχεια να εξαπλώνεται. Βλέπουμε επίσης αυτά που συμβαίνουν στην ευρωζώνη. Η Ιταλία είναι με το μισό πόδι στη λιρέτα. Η Γαλλία αντιμετωπίζει τρομακτικά διλήμματα το επόμενο διάστημα.
*Συνεπώς που οδεύουμε;
Σε όλες τις χώρες το κύμα αμφισβήτησης προς το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση γιγαντώνεται. Στην Ελλάδα θεωρώ ότι πλέον η επιλογή του εθνικού νομίσματος είναι πλειοψηφική μέσα στην κοινωνία. Βλέπω ότι μια νέα πόλωση αναδύεται ανάμεσα στους λεγόμενους ευρωπαϊστές και στους λεγόμενους αντιευρωπαϊστές, για να το πω σχηματικά. Επομένως όλα αυτά δείχνουν ότι βαδίζουμε σε νέες καταστάσεις για τη χώρα μας και την Ευρώπη και τον κόσμο. Η Ελλάδα δεν μπορεί να πορεύεται με όνειρα θερινής νυκτός σε αυτό το πεδίο. Πρέπει να αντιληφθεί ότι με παλαιές και αποτυχημένες συνταγές δεν αντιμετωπίζονται οι νέες καταστάσεις.
*Ένα ερώτημα είναι ποια θα είναι και η πολιτική που θα ακολουθήσει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ απέναντι στην Ελλάδα, τη Γερμανία, την ευρωζώνη και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση…
Διαβλέπω κάποιες τάσεις οι οποίες αναδεικνύουν μια νέα πολιτική κατεύθυνση από την πλευρά των ΗΠΑ. Δεν ξέρω, για παράδειγμα, αν ο Τραμπ θα ακολουθήσει την παλιά πολιτική που είχαν οι ΗΠΑ απέναντι στην ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΟΝΕ. Θα τις υποστηρίξει; Με ποιες πολιτικές δυνάμεις θα αναπτύξει σχέσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με τις παραδοσιακές συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης ή με τις ακροδεξιές δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού; Αυτό είναι ένα ερώτημα. Δεν θέλω αυτή τη στιγμή να προεξοφλήσω τις επιλογές που θα κάνουν οι ΗΠΑ, αλλά είναι ένας παράγοντας που πρέπει να σταθμιστεί πάρα πολύ σοβαρά. Ο Τραμπ σαφώς αναδεικνύει μια πολιτική οικονομικού προστατευτισμού. Βλέπετε τι κάνει τώρα με τις αυτοκινητοβιομηχανίες. Αν αυτή η πολιτική γίνει κυρίαρχη και είναι η άποψη των Ηνωμένων Πολιτειών για το αύριο, είναι βέβαιο ότι σε συνδυασμό με την κρίση που διανύει αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα βαδίσουμε σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο το 2017.
*Θα μπορούσε να επιταχύνει εξελίξεις προς την κατεύθυνση της αποδόμησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Πρέπει να αναρωτηθούμε αν ο Τράμπ θέλει την ευρωζωνική και ευρω-ενωσιακή προοπτική ή μήπως τη θεωρεί ένα περιττό βάρος μέσα στη νέα θεώρηση που έχει για το νέο ρόλο που πρέπει να παίξουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να συνεχίσουν να είναι παγκόσμια ηγεμονική δύναμη. Διότι μέσα από την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση οι ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες χάνουν έδαφος και αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση, αύριο θα χάσουν τα πρωτεία. Ίσως ο Τραμπ να αποβλέπει σε μια καινούρια παγκόσμια πολιτική για τις ΗΠΑ, προκειμένου να αναζωογονήσει τη δυνατότητά τους να είναι παγκόσμια ηγεμονική δύναμη με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο από τους προηγούμενους. Βλέπετε ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, για πρώτη φορά διεξάγεται ένας άγριος εσωτερικός πολιτικός πόλεμος. Ένας εμφύλιος πολιτικός πόλεμος. Το δημοκρατικό στρατόπεδο εμφανίζει τον Τραμπ περίπου ως εγκάθετο των Ρώσων και υποστηρίζει ότι κέρδισε τις εκλογές χάρη στον Πούτιν, και ο Τραμπ κατηγορεί τον Ομπάμα ότι αυτός δημιούργησε το Ισλαμικό Κράτος. Αυτά είναι πρωτόγνωρες σε οξύτητα αντιπαραθέσεις για τις ΗΠΑ.
*Παρότι οι μετρήσεις δείχνουν ότι πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών αμφισβητούν το ευρώ, εντούτοις οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν έχετε πείσει και ότι το κόμμα σας δεν κερδίζει ούτε από την απώλεια της στήριξης προς την σημερινή κυβέρνηση.
Το μήνυμα της Λαϊκής Ενότητας είναι ότι πρέπει να αλλάξουμε σελίδα, όσο και αν αυτό που λέμε δεν περνά από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να μεταδοθεί πλατύτερα στην κοινωνία. Θεωρώ, όμως, ότι και οι δημοσκοπήσεις είτε για ιδιοτελείς είτε και για αντικειμενικούς λόγους δεν μπορούν να αποτυπώσουν πλέον τις τάσεις που διαμορφώνονται στην κοινωνία μας και να συλλάβουν τα μηνύματα. Από την άλλη ακόμη και αυτές οι χειραγωγημένες δημοσκοπήσεις που δεν έχουν κανέναν λόγο να φουσκώνουν την προτίμηση του λαού στο εθνικό νόμισμα, είναι υποχρεωμένες να καταγράφουν έστω και μερικώς την άνοδο του ρεύματος υπέρ του εθνικού νομίσματος στην κοινωνία. Πρόσφατη δημοσκόπηση περίπου έδειξε ότι πλειοψηφεί η επιλογή του εθνικού νομίσματος.
Η ΛΑΕ συστηματικά υποβαθμίζεται και υποεκτιμάται στις δημοσκοπήσεις για μια σειρά λόγους που αφορούν κυρίως την ενοχλητική πολιτική της επιλογή. Είναι μια επιλογή η οποία αμφισβητεί το υπάρχον σύστημα, τις ολιγαρχίες του και το καθεστώς που κυριαρχεί στο χώρο τον Μέσω Μαζικής Ενημέρωσης. Ένα καθεστώς που συνιστά μια διαπλεκόμενη υπερεξουσία στη χώρα μας.
* Τι θέση μπορεί να έχει ΛΑΕ στο πολιτικό σκηνικό αύριο με αφήγημα την έξοδο από το ευρώ;
Επιδίωξή μας είναι να γίνει μια κυβέρνηση η οποία θα έχει ως προμετωπίδα το εθνικό νόμισμα, και στη βάση του νομίσματος να εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού για τη χώρα.  Σε αυτή την κατεύθυνση θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα ευρύτερο μέτωπο δυνάμεων. Ένα μεγάλο πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο με στόχο να αναπτυχθεί μια δυναμική η οποία θα απαλλάξει τη χώρα από τα μνημόνια, θα δώσει τη δυνατότητα να αποκτήσει μια στοιχειώδη κυριαρχία με μια εθνική νομισματική πολιτική, και στη βάση αυτή να μπορέσει να εθνικοποιήσει τις τράπεζες ώστε να εφαρμόσουν αποκλειστικά αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική. Εμείς πιστεύουμε ότι μόνον έτσι θα τελειώσουμε με την υποτέλεια, το ξεπούλημα της χώρας, την λιτότητα και την φορολεηλασία.
*Ακούγονται πολύ θεωρητικά αυτά που μας περιγράφετε. Μπορείτε να πείσετε τον καθημερινό άνθρωπο ότι την επαύριο που θα ξυπνήσει με δραχμή, δεν θα υποστεί μια νέα συμπίεση στα εισοδήματά του ή οι βασικές λειτουργίες του κράτους και της οικονομίας θα συνεχίσουν να υφίστανται και δεν θα καταρρεύσουν;
Υπάρχει μια τρομοκρατία γύρω από το εθνικό νόμισμα η οποία είναι απολύτως αβάσιμη και αδικαιολόγητη. Εθνικό νόμισμα σημαίνει εθνική κεντρική τράπεζα η οποία θα χειραφετηθεί από το ευρωπαϊκό σύστημα κεντρικών τραπεζών και με την κατεύθυνση της κυβέρνησης θα εφαρμόσει μια εθνική νομισματική πολιτική. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να αποκτήσει η χώρα εθνική κυριαρχία. Με την εθνική νομισματική πολιτική θέλουμε να προστατεύσουμε την παραγωγή και την οικονομία μας και να δώσουμε μια ισχυρή ώθηση στην ανάπτυξη.
*Πως θα επιτευχθεί αυτό;
Το δεύτερο που θα επιτύχουμε, είναι αν χρειαστεί να πάμε σε μια λελογισμένη υποτίμηση του νομίσματος, πράγμα που μπορεί να τονώσει την εγχώρια παραγωγή, να ανακόψει την εισαγωγική διείσδυση και επομένως να υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τις εισαγωγές και να διευρύνει την απασχόληση. Όταν ακούει κανείς υποτίμηση νομίσματος το μυαλό του μπορεί να πηγαίνει σε αρνητικές εξελίξεις. Εφόσον, όμως, η υποτίμηση είναι περιορισμένη, σχεδιασμένη και στοχευμένη σε μια χώρα που βρίσκεται σε χρόνια ύφεση και έχει ένα αργό παραγωγικό δυναμικό και μεγάλη ανεργία, γίνεται αναγκαία και μπορεί να δώσει μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη.
*Υποεκτιμάτε τις δυσκολίες και τα παρουσιάζετε ρόδινα. Υπάρχει ένα χρέος σε ευρώ στη μέση, ο πληθωρισμός, οι ελλείψεις…
Λένε ότι αν πάμε σε εθνικό νόμισμα θα υπάρξουν ελλείψεις σε πετρέλαιο, φάρμακα, πρώτες ύλες κλπ. Οι  φόβοι αυτοί είναι αστήρικτοι, πολύ περισσότερο που η χώρα σήμερα, μετά από τις μνημονιακές πιέσεις, έχει ένα ισοσκελισμένο, έως πλεονασματικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών. Αυτό σημαίνει ότι με το συνάλλαγμα που εισπράττει η χώρα από τις εξαγωγές της, τα εμβάσματα και τον τουρισμό, θα μπορεί να πληρώνει όλες τις εισαγωγές που πραγματοποιεί, ακόμη και ειδών πολυτελείας που δεν έχει ανάγκη η μεγάλη πλειοψηφία. Όχι μόνο δεν θα υπάρξει πρόβλημα τροφοδοσίας της χώρας, αλλά αντίθετα επειδή με το εθνικό νόμισμα θα τονωθεί η παραγωγική βάση της χώρας, τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα διότι θα περιοριστούν σημαντικά οι εισαγωγές και θα τονωθούν οι εξαγωγές.
Δεν υπάρχει επίσης φόβος να έχουμε αναζωπύρωση του πληθωρισμού διότι ήδη η οικονομία βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, η ζήτηση είναι πολύ χαμηλή και το παραγωγικό δυναμικό της χώρας αξιοποιείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Επομένως, αν ενισχυθούν με χρηματοδοτικές ροές οι τάσεις ανάκαμψης της οικονομίας δεν θα προκαλέσουν πληθωριστικές πιέσεις. Εγώ πιστεύω ότι δεν θα προκαλέσουν καθόλου πληθωρισμό, αλλά και αν υπάρξει ένας πληθωρισμός 1% θα είναι ασήμαντος και δεν θα έχει καμία επίπτωση στην οικονομία.
*Το χρέος θα μείνει σε ευρώ. Θα συνεχίσουμε να το πληρώνουμε;
Το χρέος δεν μπορεί να το αντιμετωπίσουμε παρά μόνο με έναν τολμηρό ριζοσπαστικό τρόπο. Η χώρα μας είναι ήδη πτωχευμένη και δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της. Το ΔΝΤ μιλά για κούρεμα του χρέους, παρότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν το υποστηρίζει πλέον. Η μόνη ριζοσπαστική αντιμετώπιση είναι η διαγραφή του χρέους, κατεύθυνση που είναι ρεαλιστική και μαζί με αυτό πρέπει να διεκδικήσουμε και τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις ύψους πάνω από 300 δισ. ευρώ τόσο για τις καταστροφές όσο και για την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου, αποζημιώσεις που πρέπει να εγγραφούν ως απαιτήσεις στον προϋπολογισμό με βάση την τεκμηριωμένη μελέτη του Γενικού Λογιστηρίου.
Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι το ιδιωτικό χρέος, μεγαλύτερο πρόβλημα και από το δημόσιο χρέος. Οι τράπεζες έχουν κάνει ήδη προβλέψεις  για ληξιπρόθεσμα χρέη και μπορούν να προχωρήσουν άμεσα στη διαγραφή τους. Πέραν αυτού, χρειάζεται να γίνει στη βάση κριτηρίων και ελέγχων μια μεγάλη Σεισάχθεια (διαγραφή), αλά Σόλωνα, στα ιδιωτικά χρέη των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων και επιχειρήσεων. Το εθνικό νόμισμα μπορεί να βοηθήσει να πραγματοποιηθεί αυτή η Σεισάχθεια, αφού με εθνικό νόμισμα θα μπορέσει να γίνει η απαραίτητη για την περίσταση ανακεφαλαιοποίησητων τραπεζών από το Δημόσιο για τη στήριξή τους και με αντόντον τρόπο θα γίνει δυνατό να περάσουν και οι τράπεζες υπό δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο.
*Η εικόνα επίσης που αναδύεται το τελευταίο διάστημα με τις σφοδρές αντιπαραθέσεις στελεχών της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της Πλεύσης Ελευθερίας, δεν είναι καθόλου θετική για την συνένωση δυνάμεων του λεγόμενου αντμνημονιακού μετώπου στην οποία αναφερθήκατε…
Εμείς ως ΛΑΕ δεν έχουμε προχωρήσει σε αντιπαραθέσεις προς καμία άλλη αριστερή ή και αντιμνημονιακή δύναμη. Δεν έχουμε καμία αντιπαράθεση ούτε με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, ούτε με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτε με κανέναν άλλο αριστερό ριζοσπαστικό χώρο. Και δεν θεωρούμε ότι πρέπει να έχουμε ως κατεύθυνση τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις διότι είναι άγονες και δεν βοηθούν ιδιαίτερα σε αυτή τη συγκυρία που είναι να αντιμετωπιστεί ο κύριος αντίπαλός μας που είναι οι μνημονιακές, κατά βάση, δυνάμεις.
Αντίθετα αυτό που λέμε είναι ότι πρέπει να αναπτυχθούν οι μέγιστες δυνατές πρωτβουλίες για ένα ευρύτατο, όσο το δυνατόν πλατύτερο ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό μέτωπο, που θα δώσει μια νέα δυναμική στον αντιμνημονιακό χώρο και θα διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό.
*Έχετε αναλάβει ή θα πάρετε πρωτοβουλίες για συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις πρόσωπα ή κόμματα που υποστηρίζουν το «αντιμνημόνιο» και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα;
Η ΛΑΕ είναι η μόνη δύναμη στον αριστερό, αντιμνημονιακό χώρο που μιλά για την ανάγκη να υπάρξει αυτό το μέτωπο με όλες τις αριστερές και δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις, χωρίς καμία εξαίρεση. Απευθύνουμε πρόσκληση σε όλους. Από το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέχρι την Πλεύση Ελευθερίας και άλλες πατριωτικές, δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις. Και βεβαίως θα αναλάβουμε και πιο συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση, με συναντήσεις ή και άλλες μορφές, για να αναδείξουμε και τη σκοπιμότητα αυτού του μετώπου και να υποβοηθήσουμε θετικές εξελίξεις για τη διαμόρφωσή του. Με τον Αλέκο Αλαβάνο και το Σχέδιο Β έχουμε ήδη μια θαυμάσια συνεργασία. Προχωράμε μαζί και η συνεργασία που έχουμε είναι ένα υπόδειγμα για το τι μπορεί να διαμορφωθεί ευρύτερα.
*Θα βλέπατε εκλογική συνεργασία με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας;
Βεβαίως. Θα έλεγα ιδιαίτερα επιδιώκουμε συνεργασία με το ΚΚΕ διότι είναι μια μεγάλη δύναμη στον αριστερό χώρο με μεγάλη παράδοση. Έχουμε διαφορές και ενδεχομένως σημαντικές με το ΚΚΕ. Αλλά δεν έχουμε μόνο διαφορές. Υπάρχουν πάρα πολύ κρίσιμα και επίκαιρα θέματα όπως τα μνημόνια, η λιτότητα κ.ά, τα οποία χρειάζεται να συνενωθούμε για να τα αντιμετωπίσουμε. Βεβαίως λυπούμεθα διότι από την πλευρά του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν υπάρχει αντίστοιχη ενωτική θέληση, και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν θέλει ούτε καν να έχει φυσιολογικές σχέσεις με τη Λαϊκή Ενότητα όπως έχει με όλα τα άλλα κόμματα. Εμείς επιμένουμε στην ενωτική γραμμή γιατί δεν υπάρχει άλλη αποτελεσματικότερη πολιτική γραμμή από την ενωτική προσπάθεια.
*Για το θέσω πιο συγκεκριμένα, θεωρείτε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να υπάρξει στην Ελλάδα ένα συγκροτημένο κόμμα υπέρ της «δραχμής»;
Η ΛΑΕ είναι μια συγκροτημένη παράταξη που υποστηρίζει το εθνικό νόμισμα, βεβαίως με ένα ευρύτερο ουσιαστικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Αυτό που πρέπει να γίνει με το θέμα του εθνικού νομίσματος είναι όχι μόνο να υπάρχει ένα κόμμα που να το υποστηρίζει με θέρμη, αλλά πρέπει να δημιουργηθεί ένα πολιτικό μέτωπο δυνάμεων και να στηρίξει όλη αυτή την υπόθεση για το εθνικό νόμισμα πάνω σε ένα πρόγραμμα. Οι προϋποθέσεις είναι ώριμες, καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες, αλλά πιστεύουμε πως μια μεγάλη συμπαράταξη δυνάμεων ενάντια στα μνημόνια, το ευρώ και τη νεοφιλελεύθερη ΕΕ, θα δώσει μια μεγάλη ώθηση στο να υπάρξει και ένα πολύ πιο ισχυρό λαϊκό ρεύμα, και βεβαίως ένα ισχυρότατο εργατικό λαϊκό κίνημα σε αυτήν την κατεύθυνση. Ο κόσμος αλλάζει. Πάμε σε έναν διαφορετικό κόσμο. Δεν λέω καλύτερο. Ο κόσμος που αναδύεται μέσα από την κρίση και ίσως τα ερείπια της ευρωζώνης, της ΕΕ και της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης», μπορεί να είναι χειρότερος, πιο συγκρουσιακός και άγριος. Μπορεί να γίνει καλύτερος αν τη σφραγίδα σε αυτές τις αλλαγές βάλουν οι δυνάμεις της Αριστεράς, της πραγματικής σύγχρονης Αριστεράς και όχι της ανύπαρκτης Αριστεράς, όπως του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ.
*Να σας προβοκάρω λίγο και να σας ρωτήσω τι σας διαφοροποιεί από την σκληρή δεξιά της Γερμανίας που λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει από το ευρώ; Και γενικά τι σας διαφοροποιεί από όλους αυτούς τους ευρωσκεπτικιστές που υποστηρίζουν την εθνική και οικονομική απομόνωση π.χ στην Ιταλία, τη Γαλλία, κλπ. Αν φύγουν όλοι τι έχουμε να κερδίσουμε από μια διαλυμένη Ευρώπη;
Το θέμα είναι ότι ούτε η ευρωζώνη, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορούν να διατηρηθούν. Οι αντιθέσεις στο εσωτερικό τους και οι αντιφάσεις τους, προκαλούν προβλήματα που τις οδηγούν σε αποσύνθεση. Από εκεί και πέρα οι διαφορές μας με δυνάμεις ακροδεξιές που θέτουν θέματα εθνικού νομίσματος είτε εξόδου από την Ε.Ε είναι χαώδεις. Εμείς δεν αντιδρούμε στο ευρώ και την ΕΕ από ξενοφοβικές, εθνικιστικές, αντιδημοκρατικές και αυταρχικές κατευθύνσεις. Δεν θέλουμε να πάμε σε κοινωνίες του μεσοπολέμου, του φόβου και του τρόμου. Δεν θέλουμε να επιστρέψουμε σε σκοτεινούς καιρούς. Εμείς θέλουμε να υπερβούμε την ευρωζώνη και την Ε.Ε, από μια θετική και προοδευτική σκοπιά. Θέλουμε μια νέα Ευρώπη κυρίαρχων εθνικών κρατών τα οποία θα συνεργάζονται στενά στον τομέα της οικονομίας και της ασφάλειας, με όρους ισοτιμίας και όχι με όρους ηγεμονισμού, επιβολής και διεύρυνσης ανισοτήτων.
*Δεν επιβεβαιώνεται πάντως η περιβόητη «αριστερή στροφή» στην Ευρώπη. Το αντίθετο…
Η συνθηκολόγηση Τσίπρα ήταν μια μεγάλη οπισθοχώρηση για την Αριστερά. Όσο ήταν ανοιχτή μια αντιμνημονιακή κατεύθυνση της Ελλάδας το πρόσημο πάνω στο οποίο παίζονταν οι ευρωπαϊκές εξελίξεις είχε αριστερή χροιά. Θυμάστε πριν την υπογραφή του μνημονίου τι κλίμα επικρατούσε και τι ελπίδες είχαν δημιουργηθεί για μια αριστερή αναγέννηση στην Ευρώπη από το πείραμα της Ελλάδας. Η εξευτελιστική συνθηκολόγηση του Τσίπρα στην Ελλάδα προκάλεσε μια μεγάλη οπισθοχώρηση της Αριστεράς σε όλη την Ευρώπη.
*Στην Ελλάδα βλέπετε εκλογές;
Είπα από την αρχή ότι είναι αδιέξοδος ο δρόμος για τη χώρα. Η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να έχει συνέχεια και είτε λόγω εσωτερικών κινηματικών εξελίξεων, είτε αλλαγής εξωτερικών καταστάσεων θα επισπευσθούν πολιτικές εξελίξεις. Οι βουλευτές της πλειοψηφίας δεν θα ρίξουν την κυβέρνηση. Είναι συνένοχοι, έχουν βάλει την υπογραφή τους στο τρίτο μνημόνιο, έχουν ψηφίσει μέχρι τώρα πολύ σκληρά μνημονιακά  μέτρα. Επομένως πολύ δύσκολα θα διαφοροποιηθούν από αυτή την πορεία, και πολύ περισσότερο που τους κρατάει στο παιχνίδι η βουλευτική καρέκλα. Στην Ελλάδα η καρέκλα έχει αναχθεί σε αυτοσκοπό. Είναι ιδεολογία και πρόγραμμα μαζί. Η κυβέρνηση αυτή δύσκολα θα βγάλει το 2017.

 iakra.gr

Η Απάντηση Του Θαλή Του Μιλήσιου Όταν Τον Πρόσβαλαν Ότι Ήταν Φτωχός

Ο Θαλής, απασχολημένος καθώς ήταν συνεχώς με την επιστημονική του έρευνα, δεν είχε φροντίσει να αποκτήσει χρήματα. Η απόκτηση χρημάτων δεν τον ενδιέφερε άλλωστε και ιδιαίτερα, αφού πίστευε ότι η πιο πολύτιμη αλλά και η πιο σταθερή περιουσία που μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος στη ζωή του είναι η γνώση. 
«Ο πλούτος είναι κάτι το αβέβαιο», συνήθιζε να λέει ο Θαλής, όπως και όλοι οι σοφοί άνθρωποι του καιρού του, «όμως η γνώση, από τη στιγμή που την αποκτάς, είναι για πάντα δική σου και κανείς ποτέ δεν μπορεί να σου τη στερήσει».
Ο Μέλισσος, πολύ νέος τότε, άκουγε συνεχώς να παινεύουν το Θαλή για τη σοφία του και ζήλεψε τον έπαινο του δήμου. Πώς είναι δυνατόν, σκεφτόταν, να θαυμάζουν έναν άνθρωπο σχεδόν φτωχό μόνο και μόνο επειδή ξέρει τις αποστάσεις μεταξύ των αστεριών ή επειδή μπορεί να μετρήσει το ύψος των πυραμίδων της Αίγυπτου; Δε θα ήταν πιο λογικό να θαυμάζουν εκείνον, τον ίδιο το Μέλισσο, που είχε γεννηθεί σε οικογένεια με πολλά χρήματα και που ήταν ήδη ένας ικανός έμπορος, κι ας ήταν τόσο νέος;

Έτσι, ένα πρωί που συνάντησε το Θαλή στην αγορά της Μιλήτου, ο Μέλισσος τον χλεύασε μπροστά σε όλο τον κόσμο:

«Να, λοιπόν, και ο περίφημος Θαλής, που όλη του η γνώση και η σοφία δεν είναι αρκετές για να του φέρουν λίγα, έστω, χρήματα! Σπουδαία γνώση, μα την αλήθεια!»

Ο Θαλής δε μίλησε. Τα λόγια του ανόητου εκείνου νεαρού εμπόρου τον είχαν αφήσει αδιάφορο. Το ίδιο βράδυ όμως στο σπίτι του σκέφτηκε πως είχε ευθύνη απέναντι σε όσους είχαν ακούσει τα λόγια του Μέλισσου.

Αρχικά, του είχε φανεί ότι δεν υπήρχε λόγος να του απαντήσει, καθώς τα προσβλητικά λόγια ενός ξιπασμένου νεαρού δεν μπορούσαν καν να τον αγγίζουν. Οι άλλοι όμως τι είχαν άραγε καταλάβει από αυτό το περιστατικό;

Ο Θαλής συνειδητοποίησε πως όσοι είχαν ακούσει στην αγορά τα λόγια του Μέλισσου, και κυρίως οι πιο νέοι ανάμεσά τους, διέτρεχαν τώρα έναν κίνδυνο: τον κίνδυνο να πιστέψουν ότι ο ίδιος δεν είχε απαντήσει επειδή αναγνώριζε ότι τα λόγια του Μέλισσου ήταν σωστά.

Γεννημένος δάσκαλος καθώς ήταν, ο Θαλής ένιωσε να βαραίνει στους ώμους του αυτή η ευθύνη. Κι έτσι, έκρινε πως το σωστό ήταν να απαντήσει στα προσβλητικά λόγια του Μέλισσου, αλλά με το δικό του τρόπο.

Συνεχίζοντας τις αστρονομικές του παρατηρήσεις ο Θαλής κατέληξε σε κάποια μετεωρολογικά συμπεράσματα.

Συμπέρανε δηλαδή ότι οι καιρικές συνθήκες θα ευνοούσαν εκείνη τη χρονιά τη σοδειά της ελιάς. Έτσι, φρόντισε από πολύ νωρίς να διαθέσει τις λιγοστές του οικονομίες για να νοικιάσει όλα τα ελαιοτριβεία του τόπου. Τα νοίκιασε, βέβαια, σε πολύ χαμηλή τιμή, καθώς ήταν ακόμη η εποχή που κανείς άλλος δεν ασχολιόταν με τις ελιές.

Έφτασε όμως και ο καιρός της συγκομιδής της ελιάς και η σοδειά ήταν τόσο πλούσια που υπήρχε πολύ μεγάλη ζήτηση για ελαιοτριβεία.

Κι αφού τα ελαιοτριβεία τα είχε όλα νοικιάσει ο Θαλής, κέρδισε πολλά χρήματα εκείνη τη χρονιά παραχωρώντας τα στους ενδιαφερομένους έναντι αμοιβής.

Πήγε τότε ο Θαλής και βρήκε το Μέλισσο.

«Όπως βλέπεις», του είπε, «αν το θελήσω, μπορώ να γίνω πλούσιος χάρη στις γνώσεις μου, και μάλιστα πολύ πιο πλούσιος από σένα».

Ο Μέλισσος ντράπηκε ακόμα και να σηκώσει το βλέμμα του για να αντικρίσει αυτό του Θαλή. Καθώς όμως ήταν τίμιος νέος, αναγνώρισε το λάθος του. Από τότε μάλιστα άρχισε να αποζητά τη συντροφιά του Θαλή κι έγιναν, τελικά, φίλοι οι δυο τους.

Ο Μέλισσος δεν άφησε το εμπόριο, καθώς αυτή ήταν η εργασία του και την έκανε καλά, άρχισε όμως να σκέφτεται. Άρχισε να θέτει ερωτήματα, πρώτα στον εαυτό του και μετά στους άλλους. Έμαθε να μη θεωρεί τίποτα δεδομένο. Έμαθε ακόμα, κι αυτό ήταν πολύ σημαντικό, να μην περιγελά όσους δεν του έμοιαζαν. Και, παρ’ όλο που ποτέ του δεν έγινε αληθινός σοφός, σαν το Θαλή, κατόρθωσε όμως κι εκείνος να αξιωθεί έναν κλήρο γνώσης.

Πηγή: Ο πιο σοφός απ’ όλους – Ένα μυθιστόρημα για επτά σοφούς, Ουρανία Τουτουντζή κοινωνιολόγος και διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

 Το διαβάσαμε εδώ

ΓΑΠ-Φώφη: Tο ειδύλλιο του αμοιβαίου εξευτελισμού

Όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ  ξέρουν πώς αισθάνονται ο Γ. Παπανδρέου και η Φώφη Γεννηματά ο ένας για τον άλλον. Ξέρουν π.χ. ότι στο περιβάλλον της κόρης του Γ. Γεννηματά μια περίοδο έλεγαν ότι «έχει και η Φώφη όνομα και είναι πιο καθαρό από του Γιώργου».  Κάποιοι υποψιάζονται ότι το σύστημα  Παπανδρέου δεν ήταν άσχετο από τον οκταετή αποκλεισμό της Φώφης από τη Βουλή το 2007, λόγω της εκλογής της στην υπερνομαρχία Αττικής.


Εν πάση περιπτώσει ο γιος του Παπανδρέου δεν ήθελε την κόρη του Γεννήματα στα πόδια του. Άλλωστε ούτε ο πατέρας της την έβαλε στην πολιτική. Την έβαλε ο Σημίτης το 1996 – στα …36 της ενώ μέλος της Κεντρικής Επιτροπής έγινε το… 2001!- μετά το θάνατο του ως πρόεδρος του Ομίλου «Γιώργος Γεννηματάς». Την ίδια χρονιά έγινε και ο Γ. Παπανδρέου πρόεδρος του  Ιδρύματος «Ανδρέας Παπανδρέου». Σόι πάει το βασίλειο.
Έκτοτε η πορεία τους υπήρξε διαφορετική. Ο Παπανδρέου υπό συνθήκες που όλοι γνωρίζουν έγινε μέχρι και πρωθυπουργός. Η Φώφη δεν κατάφερε να πάρει τίποτε περισσότερο από τους τίτλους  της υφυπουργού και της αναπληρώτριας υπουργού σε διάφορα υπουργεία -στα οποία  δεν άφησε  έργο. Απλώς της έδιναν το «μαύρο αυτοκίνητο με τα κουρτινάκια» που έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος που είχε διακρίνει τις αντιθέσεις μεταξύ των δυο κληρονόμων την έκανε ένα φεγγάρι πορτ παρόλ του και όχι και μεγάλη επιτυχία, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα στις εκλογές.
Ωστόσο η μοίρα της είχε ένα δώρο- άδωρο. Όσο χειρότερα πήγαινε το ΠΑΣΟΚ τόσο κέρδιζαν έδαφος οι φιλοδοξίες της να αναλάβει την ηγεσία του. Το κατάφερε το καλοκαίρι του 2015, αφού  ο Παπανδρέου είχε πατήσει τα κορδόνια του και ο Βενιζέλος  συνέχισε να ρίχνει στη φωτιά της αυτοκαταστροφής τα πολιτικά του προσόντα.
Σε μια ψηφοφορία στην οποία, όπως ανακοινώθηκε, πήραν μέρος μόλις 52.000 οπαδοί του ΠΑΣΟΚ νίκησε τον από τον πρώτο γύρο τον Ανδρέα Λοβέρδο.Κυρίως λόγω ονόματος και του βεβαρημένου ιστορικού του αντιπάλου της που είχε φύγει από το ΠΑΣΟΚ.  Το πρώτο κύμα απογοήτευσης από τον Τσίπρα τη βοήθησε να έχει καλύτερες επιδόσεις από τον Βαγγ. Βενιζέλο.  Πολλοί υπολόγισαν ότι στις επόμενες εκλογές  θα πήγαινε καλύτερα για τον ίδιο λόγο, αν δεν άρχιΖε τα λάθη με κορυφαία την επιδίωξη διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και πλέον τη σύμπραξη με τον Γ. Παπανδρέου.
Η αποστασία του ΓΑ από το ΠΑΣΟΚ και η ίδρυση δικού του κόμματος που πήγε άπατο, άφησε τη Βουλή για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες χωρίς μέλος της δυναστείας Παπανδρέου. Η Φώφη ήταν αρχηγός Κοινοβουλευτικής Ομάδας, έπαιρνε την εκδίκησή της και η περιφρόνησή της για τον νεοπαπανδρεϊσμό δεν κρυβόταν. Φάνηκε και στην προθυμία της δήλωσης που έκανε όταν ασκήθηκε η πρώτη δίωξη για την οικονομική διαχείριση του ΠΑΣΟΚ επί Παπανδρέου.
Είναι άγνωστο τι μεσολάβησε και η Φώφη που δεν ήθελε ούτε να τον δεχθεί, τον έκανε εταίρο της. Πολλοί το εντάσσουν στα πλαίσια της περίεργης απόφασης της να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ και να  δημιουργήσει νέο κόμμα, που να της ανήκει αποκλειστικά -με τα συμφραζόμενα της εν γένει παρουσία της, όπως π.χ. η εξομολόγησή της  για  συγκεκριμένο επιχειρηματία ότι «την έχει σαν κόρη του».  Η ουσία είναι ότι άρχισε να μπαίνει και η ίδια σε διαδικασία καταστροφής του ΠΑΣΟΚ, ανάλογη με αυτή του  Παπανδρέου που προηγήθηκε.
Από την άλλη πλευρά είναι επίσης άγνωστα και τα κίνητρα του Παπανδρέου να υποταχθεί τη Φώτη, την οποία θεωρεί μικρότερο κακό από ότι θεωρεί ο Βενιζέλος και τους δυο μαζί. Κάποιοι λένε ότι τον ώθησε η απελπισία που τον κατέβαλε μετά την αποτυχία του συστήματος Κλίντον,  από το οποίο περίμενε να ευεργετηθεί με κάποιοι αξίωμα κάπου στο κόσμο. Άλλοι η ανάγκη του να προταθεί  για πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνής την οποία συντηρεί από χρόνια, αλλά το κόμμα του δεν είναι  μέλος της, όπως το ΠΑΣΟΚ.
Είναι προφανές ότι πρόκειται για λυκοφιλία στην οποία το μόνο κοινό είναι η εκατέρωθεν επιδίωξη να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ, κάτι που δεν κατόρθωσαν όσοι το επιχείρησαν ως τώρα -και δεν είναι βέβαιο ότι θα το κατορθώσει  και ο συνεταιρισμός των γόνων.  Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οδηγούν τη συμπόρευσή τους σε αποτυχία.
Ο ένας είναι ότι θα αντιπαρατεθούν για την ηγεσία του νέου σχήματος καθώς ο Παπανδρέου έσπευσε ήδη για τους εκπροσώπου του να δηλώσει ότι θα είναι υποψήφιος. Ο δεύτερος είναι ότι οι διαφαινόμενες ροές από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το ΠΑΣΟΚ αποκλείονται πλέον καθώς  όσοι  ψηφοφόροι έφυγαν εξ αιτίας του Παπανδρέου δεν πρόκειται φυσικά να επιστρέψουν σε ένα σχήμα που δεν θα ονομάζεται καν ΠΑΣΟΚ.
Ένας ακόμη λόγος είναι οι αντιδράσεις στελεχών με πρώτο τον Βαγγέλη Βενιζέλο που δικαιώθηκε για την καταγγελία που έκανε εναντίον της σε μια συνεδρίαση: «θέλεις να φέρεις πίσω τον Παπανδρέου».Ο ίδιος ανήγγειλε ότι θα αποχωρήσει αν επιστρέψει ο Παπανδρέου και έχει έναν ακόμη λόγο. Υπάρχει περίπτωση να τοποθετήσει τον εταίρο της η Φώτη στο ψηφοδέλτιο της Θεσσαλονίκης με στόχο να αφήσει εκτός Βουλής τον Βενιζέλο.
Η υποψηφιότητα Παπανδρέου θα είναι έτσι κι αλλιώς σημείο τριβής. Ο υπομονετικός, αλλά ισχυρός στη Α Αθήνας, Κ. Σκανδαλίδης δεν πρόκειται να δεχθεί καπέλο και να χάσει την έδρα του, ενώ στην Αχαΐα δεν θέλουν ως υποψήφιο τον ΓΑΠ εδώ και πολλά χρόνια.
Επιπλέον θα υπάρξουν τριβές για την τοποθέτηση των δικών του ανθρώπων σε ψηφοδέλτια ανά την επικράτεια εξοβελίζοντας στελέχη που στάθηκαν πιστά στο ΠΑΣΟΚ- όταν αυτός το  διέσπασε. Στην περίπτωση μάλιστα που ο Τσίπρας προκηρύξει εκλογές ως τα τέλη Μαρτίου, για να προλάβει τη λίστα, το ειδύλλιο του αμοιβαίου εξευτελισμού δεν θα προλάβει ούτε να σαραντίσει.
ΥΓ Προφανώς  οι τράπεζες  τις  οποίες  φέσωσε ο Παπανδρέου  πρέπει  να έχουν  το νου  τους  μήπως  πίσω από  αυτά  κρύβεται  προσπάθεια  αποφυγής  των χρεών.

 Του Ανδρέα Δεληγιάννη

Η επερχόμενη παγκόσμια κρίση είναι δεδομένη και αναπόφευκτη (αν όχι σχεδιασμένη)…


του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Τον Μάϊο του 2000, στο αμερικανικό Πεντάγωνο κυκλοφόρησε ένα διαβαθμισμένο έγγραφο με τον τίτλο “Joint Vision 2020”, το οποίο κήρυσσε την ανάγκη για “κυριαρχία πλήρους φάσματος” των ΗΠΑ μέχρι το 2020 σε κάθε “πεδίο μάχης” στον πλανήτη.

Το έγγραφο εξέταζε όλες τις στρατιωτικές απειλές και τις προκλήσεις που μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι ΗΠΑ το 2020 και τις πιθανές αντιδράσεις σ’ αυτές.
“Κυριαρχία Πλήρους Φάσματος” (Full Spectrum Dominance – FSD) είναι ο όρος-κλειδί σ’ αυτό το “σχέδιο” του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας που σημαίνει “την ικανότητα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, που λειτουργούν μόνες ή με τους συμμάχους τους, να νικούν κάθε αντίπαλο και να ελέγχουν κάθε κατάσταση σε όλο το φάσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων”.
Οι συντάκτες του κειμένου χρησιμοποίησαν δύο φορές την λέξη «κάθε», δημιουργώντας έτσι την μεγαλύτερη ίσως μεγαλομανιακή παραίσθηση στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία…
Ο όρος “Πλήρους φάσματος” αναφέρεται σε τρία πράγματα: στο γεωγραφικό πεδίο εφαρμογής, το επίπεδο των συγκρούσεων, και την τεχνολογία. Είναι ένα δόγμα που στοχεύει έμμεσα στην παγκόσμια κυριαρχία, που επιβάλλεται στα πάντα, από τις ταραχές στους δρόμους μέχρι τον θερμοπυρηνικό πόλεμο, δίνοντας προς τον σκοπό αυτό λευκή επιταγή στους κατασκευαστές όπλων για μια σειρά από άκρως εξελιγμένες οπλικές εφαρμογές. Αυτό είναι το δόγμα μέσω του οποίου ο Ράμσφελντ ανέπτυξε την στρατηγική του “Σοκ και Δέος” και τις πολεμικές επεμβάσεις των “προθύμων” στην Μέση Ανατολή. Ο Ράμσφελντ ήταν ένας από τους πολλούς μανιακούς της τεχνολογίας ανάμεσα στους neocons, ένας τεχνο-geek, που νόμιζε ότι είναι ο νέος Κλαούζεβιτς.

Δεκαέξι χρόνια διαταραχής σε όλο το φάσμα

Η τραγική ειρωνεία σήμερα, μετά την δεκαεξαετή εμπειρία εφαρμογής αυτού του δόγματος, είναι ότι όχι μόνο δεν έχει επιτύχει τους αρχικούς στόχους, αντίθετα, ο απολογισμός της πολιτικής της Αυτοκρατορίας είναι ιδιαίτερα ζοφερός. Ευρώπη και Αμερική είναι πλέον σε μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η “τρομοκρατία” όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε, αλλά γιγαντώθηκε. Όσο για τις συνθήκες που θα επικρατήσουν τους επόμενους κρίσιμους μήνες του 2017, προβλέπεται να ενισχύσουν το κλίμα της πολιτικής αβεβαιότητας και του κοινωνικού αναβρασμού τόσο στην Ευρώπη όσο και διεθνώς.

Πρόκειται, με λίγα λόγια, για μια Διαταραχή (Disorder), μια Αταξία σε όλο το φάσμα, αντί για Κυριαρχία (Dominance).
Δεν θυμόμαστε, φερ’ ειπείν, προηγούμενες αμερικανικές προεδρικές εκλογές τόσο γκραν γκινιόλ που να απεικονίζουν τόσο έντονα την σύγκρουση Χάους και Τάξης.
Η Χίλαρυ Κλίντον, η εν λευκώ υποψήφια του κατεστημένου, που δουλεύει για την Παγκοσμιοποίηση μέσα κι έξω από τον Λευκό Οίκο τα τελευταία 24 χρόνια. είναι η επιτομή της Νέας Τάξης. Απέναντί της ο …απρόβλεπτος, αυτοδημιούργητος δισεκατομμυριούχος Ντόναλντ Τραμπ, που είναι η προσωποποίηση του Χάους και είναι πλέον ο πρόεδρος των ΗΠΑ..
Από την εδώ πλευρά του Ατλαντικού έχουμε το ευρωπαϊκό Βρετανικό αντίστοιχο, με το Brexit να χρεώνεται το χαοτικό ντόμινο που θα συντρίψει όχι μόνο την ευρωπαϊκή, αλλά ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία.
Επιπλέον, οι συνθήκες εντός της Ευρωζώνης είναι εξόχως διαλυτικές. Εκλογές και Δημοψηφίσματα που είναι στον ορίζοντα, μέσα στα πλαίσια ανερχόμενου ευρωσκεπτικισμού και βαθύνουσας τραπεζικής κρίσης, αναμένεται να έχουν καταλυτικά αποτελέσματα. Τυχόν έξοδος της Ιταλίας και της Γαλλίας από την Ευρωζώνη θα είναι το οριστικό τέλος της Γερμανικής Ευρωένωσης.
Στην Μέση Ανατολή, το αυτοκρατορικό σχέδιο για “πλήρη κυριαρχία” θυσίασε εκατομμύρια ανθρώπους στον βωμό του νεοταξικού Μολώχ, κατέστρεψε κυρίαρχα κράτη και ιστορικές περιοχές, λήστεψε τον πλούτο και τους πόρους πολλών μεσανατολικών χωρών και λεηλάτησε ό,τι μπορούσε να λεηλατηθεί.
[Thierry Meyssan, “From 10 September 2001 to today: 15 years of crime”, 15/09/2016] Όλες αυτές οι χώρες, με τις οποίες ξεκίνησαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έναν -ακήρυχτο- πόλεμο, ρημάχτηκαν, κυριολεκτικά, από σούπερ-τεχνολογικούς μαζικούς βομβαρδισμούς, ακόμα και κατά μη στρατιωτικών στόχων…
Η μόνη ουσιαστική χερσαία μάχη που έκαναν οι Αμερικανοί μετά το Βιετνάμ ήταν το Μακελειό της Rumaila στην εισβολή στο Ιράκ το 1991, όταν η αιφνιδιαστική επίθεση που διέταξε ο στρατηγός Barry McCaffrey (και πάλι κατά παράβαση κάθε διεθνούς δικαίου και σύμβασης) είχε ως αποτέλεσμα την σφαγή δεκάδων χιλιάδων αδιάφορων ιρακινών στρατιωτικών και αμάχων δύο ημέρες μετά την κατάπαυση του πυρός, όταν οι Ιρακινοί είχαν διεξάγει τακτική υποχώρηση. 
Οι Ιρακινοί στρατιώτες κατά κυριολεξία λιαζόντουσαν στα τανκς που ήταν σταθμευμένα στην Βαγδάτη – των οποίων τα όπλα ήταν κλειδωμένα σε θέση μη-μάχης όταν άρχισε η θανατηφόρα άνανδρη επίθεση του McCaffrey. Στις άλλες “δοξασμένες” μάχες περιλαμβάνονται η παράνομη εισβολή στο έδαφος του Αφγανιστάν, της Λιβύης, της Συρίας, της Υεμένης κ.λπ.
Υπάρχει ένας νέος όρος δημοφιλής στους στρατιωτικούς κύκλους, που επαναλαμβάνεται από τους “ενσωματωμένους” στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες στα τηλεοπτικά κανάλια: ο Ασύμμετρος πόλεμος. Υπάρχει επίσης και η ασυμμετρία της τεχνολογίας, αλλά οι συντάκτες του “Joint Vision 2020” δεν είχαν ασχοληθεί με αυτή την παράμετρο τότε.
Ισχύει για βομβιστές αυτοκτονίας και τύπους που κάνουν αεροπειρατεία στ’ αεροπλάνα με χαρτοκόπτες, αλλά όχι για τα όπλα υψηλής τεχνολογίας που χρησιμοποιούν οι Επικυρίαρχοι εναντίον των θυμάτων τους.
Το αστείο είναι ότι ποτέ δεν ακούσαμε για την “ασυμμετρία’ της σφαγής των Ιρακινών που διέταξε ο Barry McCaffrey, ή την “ασυμμετρία” της εισβολής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Γρενάδα, μια νησιωτική χώρα με τον πληθυσμό μιας μεσαίας επαρχιακής πόλης των ΗΠΑ.

Το Οικονομικό Σύστημα μεγαλύτερη απειλή από την Τρομοκρατία

Η Βαβυλώνα ιστορικά είναι συνώνυμη με την εικόνα της αυτοκρατορίας, του πολέμου, της ανόδου και της πτώσης του αυτοκρατορικού μεγαλείου. Ο θρύλος της είναι ένα κληροδότημα στον υπόλοιπο πολιτισμό από την αρχή του σημερινού ιστορικού κύκλου. Μόλις η κληρονομιά αυτή διέσχισε τον Ατλαντικό Ωκεανό, μέσα από το μυστικιστικό έργο του Φράνσις Μπαίηκον Nova Atlantis (Νέα Ατλαντίδα), ο Βαβυλωνιακός πολιτισμός ταυτίστηκε με τον Ατλαντικό πολιτισμό.

Οπότε, σήμερα, το τίμημα των πολέμων των Επικυρίαρχων γίνεται όλο και μεγαλύτερο, ενώ οι προσπάθειες επιβολής των ατλαντικών αξιών στην κατακτημένη Βαβυλώνα-Μεσοποταμία επιδεινώνουν σταθερά την ζωή στην χώρα καθώς οι “επαναστατημένοι” συνεχίζουν να αντιστέκονται αποφασισμένα στα καθεστώτα-μαριονέττες και στους proxy στρατούς των εισβολέων.
Τέτοια ξεκάθαρη πώρωση, αναισθησία και απαξίωση της ανθρωπότητας μπορεί να οδηγήσει μόνο στην πτώση και τιμωρία εκείνων που ευθύνονται για την απάνθρωπη αυτή συμπεριφορά.
Ο γνωστός οικονομολόγος, πρώην υφυπουργός των ΗΠΑ, Δρ Paul Craig Roberts έγραψε πρόσφατα, ότι το οικονομικό σύστημα, που δουλεύει χέρι-χέρι με τους διαμορφωτές της πολιτικής, έχει κάνει περισσότερη ζημιά απ’ ό,τι οι τρομοκράτες. Paul Craig Robert, The Financial System Is A Larger Threat Than Terrorism, 08/03/2016] Τα αρνητικά επιτόκια της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής είναι “πόλεμος κατά των μετρητών”. Θέλουν να εξαλείψουν συνολικά τα μετρητά και να υπάρχει μόνο το ηλεκτρονικό χρήμα, που δεν μπορεί να “σηκωθεί” από τις τραπεζικές καταθέσεις παρά μόνο για να ξοδευτεί στην κατανάλωση (και σ’ αυτό η Ελλάδα γίνεται εκβιαστικά το πειραματόζωο).
“Οι κεντρικές τράπεζες, οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι και οι “presstitutes” (“δημοσιογραφικές πόρνες”) στις οικονομικές φυλλάδες υπερασπίζονται τα αρνητικά επιτόκια καταθέσεων προκειμένου να ωθήσουν τους ανθρώπους να ξοδεύουν και όχι να αποταμιεύουν … παρά την δημοσίευση της έκθεσης της ίδιας της Fed (Ομοσπονδιακής Τράπεζας) ότι το 52% των Αμερικανών δεν διαθέτουν καν τα 400 δολλάρια που χρειάζονται μηνιαίως για να ζήσουν χωρίς να πουλήσουν κάποια από τα υπάρχοντά τους ή να τα δανειστούν”, γράφει ο Graig Roberts.
Ένα παράπλευρο σύμπτωμα των αρνητικών επιτοκίων είναι και η αλλαγή της λειτουργίας των τραπεζών μέσα από έναν κύκλο χρεωκοπιών των μικρότερων τραπεζών.
Το μοντέλο της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κυριαρχίας, όπως δομήθηκε από τις τράπεζες κατά την διάρκεια των προηγούμενων εκατό ετών, καταρρέει.

Η επερχόμενη παγκόσμια κρίση είναι δεδομένη και αναπόφευκτη (αν όχι σχεδιασμένη)…

Οι διαφορετικές ομάδες της ελίτ έχουν διαφορετικές επιλογές για την αντιμετώπιση των όσων έρχονται. Από την ολοκληρωτική εξαφάνιση των ρευστών με πλήρη “εικονικοποίηση” της οικονομικής ζωής και μια virtual πραγματικότητα όπως το “Matrix”, τον ολοκληρωτικό συγκεντρωτισμό της χρηματοπιστωτικής πολιτικής που οι Παγκοσμιοποιητές ζητούν πλέον ανοικτά, έως την εισαγωγή ενός νέου παγκόσμιου χρυσού προτύπου.

Το αποτέλεσμα θα είναι να αναγκαστούν να εφαρμόσουν νέες πιο επιθετικές μορφές εκμετάλλευσης, χρησιμοποιώντας πολιτικούς και στρατιωτικούς θεσμούς -μεταξύ των οποίων, μισθοφορικούς στρατούς- και κτηνώδη βία… η ανυπακοή στο σύστημα θα σημαίνει σίγουρο θάνατο!
Είναι τυχαίο ότι οι Ρότσιλντ, που ελέγχουν το ΔΝΤ, ελέγχουν επίσης και το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου χρυσού; Μήπως προετοιμάζονται για την παγκόσμια κατάρρευση;
Ο Βρετανός τραπεζίτης Τζαίηκομπ Ρότσιλντ (Jacob Rothschild) εξέφρασε το καλοκαίρι τις ανησυχίες του σχετικά με την κατάσταση των χρηματοπιστωτικών αγορών. Σύμφωνα μ’ αυτόν, ζούμε το “μεγαλύτερο πείραμα στην νομισματική πολιτική στην παγκόσμια ιστορία”, που έχει οδηγήσει σε μια γρήγορη ανάπτυξη των χρηματαγορών αλλά στον τομέα της πραγματικής οικονομίας “η ανάπτυξη παραμένει αναιμική, με ασθενή ζήτηση και αποπληθωρισμό σε πολλά μέρη του αναπτυγμένου κόσμου”.
Σύμφωνα με τον πανίσχυρο τραπεζίτη, υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι για την παγκόσμια οικονομία, σε συνδυασμό με την επιδεινούμενη γεωπολιτική κατάσταση.
Στους κινδύνους αυτούς, ο Ρότσιλντ περιλαμβάνει το Brexit, τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, την επβραδυνόμενη οικονομική ανάπτυξη της Κίνας, την τρομοκρατία και την κατάσταση στην Μέση Ανατολή.
Το σχετικό ρεπορτάζ αναφέρεται στην έκθεση (του Ιουνίου) της αμερικανικής τράπεζας Merrill Lynch, που λέει ότι τα επιτόκια στις αναπτυγμένες χώρες, ιδιαίτερα το 0.5% στις ΗΠΑ, βρίσκονται σήμερα στο χαμηλότερο επίπεδο από ποτέ… Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι οι αρνητικές αποδόσεις των κρατικών ομολόγων.
Το καλοκαίρι, η απόδοση του δεκαετούς διάρκειας γερμανικού κρατικού ομολόγου έφθασε κάτω του μηδενός για πρώτη φορά στην ιστορία.
Το Janus Capital εκτιμά ότι οι παγκόσμιες αποδόσεις είναι οι χαμηλότερες στα τελευταία 500 χρόνια και το συνολικό ποσό τέτοιων ομολόγων φθάνει τα 10 τρισεκατομ. δολλάρια… 10 trillion! Πρόκειται για “έναν σουπερνόβα που κάποια ημέρα θα εκραγεί”, όπως είπαν.

Ο Ρώσσος ειδικός στα οικονομικά, Michael Khazin, σχολιάζοντας την δήλωση του Ρότσιλντ, λέει, μεταξύ άλλων, ότι ο Ρότσιλντ εκφράζει τους φόβους του γιατί έχει χάσει τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας. Η μέχρι σήμερα διαχείριση του νομισματικού συστήματος πραγματοποιήθηκε μέσα από τις δομές των Ρότσιλντ. Κυρίως από την Goldman Sachs.

Αλλά σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει, λέει ο Khazin, και “… στην κυβέρνηση Ομπάμα δεν εκπροσωπούνται από το 2013 άνθρωποι της Goldman Sachs”. Οι Ρότσιλντ έχασαν τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας και αν προσπαθήσουν να τον ξαναπάρουν τώρα, αυτό θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα.

Η γεωπολιτική κατάσταση είναι συνέπεια της οικονομικής κατάστασης. Ολόκληρο το γεωπολιτικό μοντέλο μετά το 1945 και, ειδικά, μετά την δεκαετία του ’90, με την καταστροφή της ΕΣΣΔ, δεν λειτουργεί πλέον. Το οικονομικό σύστημα που βασίζεται στο δολλάριο δεν λειτουργεί, επίσης, γι’ αυτό η γεωπολιτική πραγματικότητα αποσυντίθεται.
Η παραμικρή διαταραχή θέτει το σύστημα εκτός ισορροπίας και έτσι, ουσιαστικά, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι η κατάρρευση μέχρι το 2020.
Ίσως γι’ αυτό ο κεντρικός αρχιτέκτονας του σχεδίου της αμερικανικής παγκόσμιας κυριαρχίας στα τέλη του 20ου αιώνα, ο πολωνικής καταγωγής στρατηγικός αναλυτής Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, διαπιστώνει “τεκτονικές διεθνείς ανατροπές” σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην ανεξάρτητη, συντηρητική αμερικανική επιθεώρηση “American Interest”.
Αυτός που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο κύριος εμπνευστής του “Joint Vision 2020”, με τις ιδέες που ανέπτυξε στο βιβλίο του “Η Μεγάλη Σκακιέρα”, το 1997, τώρα ομολογεί ότι η Σκακιέρα είναι σπασμένη και ότι χρειάζεται μια “Παγκόσμια Αναδιάταξη”. [Mike Whitney, The Broken Chessboard: Brzezinski Gives Up on Empire, CounterPunch, 25/08/2016] Το πιο ενδιαφέρον σημείο όσων λέει είναι ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον η παγκόσμια ιμπεριαλιστική δύναμη. Αλλά, τι άλλαξε από το 1997, όταν ο Μπρεζίνσκι έλεγε ότι οι ΗΠΑ ήταν “η υπέρτατη δύναμη στον κόσμο”;
Ένας βασικός παράγοντας είναι η Αδυναμία της Ευρώπης. Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγει και ο ίδιος ο μεγαλοεπενδυτής Τζωρτ Σόρος. Σε άρθρο του στο Project Syndicate προειδοποιεί ότι η αποσύνθεση της ελαττωματικής Ευρωπαϊκής Ένωσης ΔΕΝ είναι αναστρέψιμη.
“Το καταστροφικό σενάριο που πολλοί φοβούνταν έχει ξεκινήσει, με αποτέλεσμα η αποσύνθεση της Ε.Ε. να είναι μη αναστρέψιμη”… Η Ευρώπη οδεύει σε μια άτακτη διάλυση.
Οι Επικυρίαρχοι γνωρίζουν καλά την ατζέντα των κραδασμών και το παιχνίδι του “Ordo Ab Chao”, που είναι σχεδιασμένο για να δίνει στους ισχυρούς ακόμα περισσότερη εξουσία. Θα το παίξουν μέχρι την τελευταία στιγμή μέσα από την βιομηχανία του φόβου και την ηλεκτρονική παραπλάνηση των μαζών. Όμως, τα αφυπνισμένα μυαλά μπορούν να ξεφύγουν από αυτόν τον άγονο κύκλο του δυϊσμού, να νικήσουν το “Χάος και Τάξη” και να μετασχηματίσουν την κοινωνία εναντίον και πέραν της σχεδιαζόμενης Παγκόσμιας Τάξης…

Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.111, Οκτώβριος 2016