Κούρεμα καταθέσεων βλέπει η MOODY'S

Για τον κίνδυνο που διατρέχουν οι ελληνικές τράπεζες και οι καταθέσεις στην περίπτωση που δεν κλείσει η αξιολόγηση, προειδοποιεί ο Οίκος Moody’s.Σύμφωνα με τον διεθνή Οίκο αξιολόγησης, η μείωση για δεύτερο συνεχόμενο μήνα που έδειξαν τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος για τις καταθέσεις στις τράπεζες τον Ιανουάριο του 2017, είναι πιστωτικά αρνητική για τις ελληνικές τράπεζες.

Τα στοιχεία για τις καταθέσεις έρχονται την ώρα που οι εκπρόσωποι των επίσημων πιστωτών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επέστρεψαν στην Αθήνα στις 28 Φεβρουαρίου, για να επαναλάβουν τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση. Αυτό δημιουργεί ελπίδες για ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης της εφαρμογής του προγράμματος στήριξης της Ελλάδας, που εκκρεμεί από τον Δεκέμβριο του 2016 και θα ήταν επωφελής για τις τράπεζες.

Σύμφωνα με τη Moody’s, η μείωση των καταθέσεων αποδίδεται κυρίως στην καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης, που μείωσε την εμπιστοσύνη των καταθετών.

Σε εκείνη την περίπτωση, έφυγαν από το τραπεζικό σύστημα περίπου 40 δισ. ευρώ, αναγκάζοντας συνεπώς τις τράπεζες να αυξήσουν την εξάρτησή τους από τη χρηματοδότηση της κεντρικής τράπεζας, περιλαμβανομένου του ELA. οι Ελληνικές αρχές επέβαλαν capital controls τον Ιούνιο του 2015, που περιόρισε τις αναλήψεις ρευστού στα 60 ευρώ ημερησίως και βελτίωσαν την επιδεινούμενη ρευστότητα των τραπεζών.

Τον Ιούλιο του 2016, μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τον Δεκέμβριο του 2015, τα νέα μέτρα που εφαρμόστηκαν για τη μερική χαλάρωση των capital controls βοήθησαν τις τράπεζες να προσελκύσουν και πάλι καταθέσεις.

Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, από τον Ιούλιο του 2015 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2016, επέστρεψαν στο τραπεζικό σύστημα καταθέσεις ύψους 430 εκατ. ευρώ μηνιαίως κατά μέσο όρο, από την εγχώρια αγορά. Όμως η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης αντισταθμίζει αυτή τη θετική δυναμική στις καταθέσεις, προκαλώντας μειώσεις 3,4 δισ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2016 και 1,6 δισ. τον Ιανουάριο του 2017.

Η μείωση των καταθέσεων στα 119,7 δισ. ευρώ στο τέλος Ιανουαρίου αποτελεί χαμηλό 15ετίας για το σύστημα και υπονομεύει την προσπάθεια των τραπεζών να βελτιώσουν τη χρηματοδότησή τους, μειώνοντας την εξάρτησή τους από τη χρηματοδότηση της κεντρικής τράπεζας, σημειώνει ο οίκος. Αυτή η χρηματοδότηση αντιπροσώπευε το 22% των συνολικών τραπεζών assets τον Δεκέμβριο του 2016, από το οποίο το 14% σχετιζόταν με τον ELA. Αν και οι ελληνικές τράπεζες το 2016 έκαναν βήματα για να μειώσουν την εξάρτησή τους από τον ELA, όπως για παράδειγμα αποκτώντας πρόσβαση στη διατραπεζική αγορά repo, η αύξηση των καταθέσεων είναι ζωτικής σημασίας για τη μακροπρόθεσμη χρηματοδοτική τους δυνατότητα.

Μια ενδεχόμενη αύξηση του ELA για να αντισταθμιστεί η εκροή καταθέσεων θα αυξήσει τα κόστη χρηματοδότησης των τραπεζών και θα μειώσει την κερδοφορία, ενώ θα είναι καταστροφική σε ό,τι αφορά στη βελτίωση της εμπιστοσύνης των καταθετών και την περαιτέρω χαλάρωση των capital controls.

Αν και περαιτέρω καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης θα ήταν επιβλαβείς για τις τράπεζες, ωστόσο η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και των συζητήσεων για τη διάσωση μεταξύ της κυβέρνηση και των πιστωτών της στις 28 Φεβρουαρίου είναι θετική εξέλιξη.

Η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης επικεντρώνεται στην άρνηση της Ελλάδας να νομοθετήσει δημοσιονομικά μέτρα πέραν του Αυγούστου 2018, όταν λήγει το τρίτο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής.

Επιπλέον, η πολυπόθητη ένταξη των ελληνικών κρατικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, που θα βελτίωνε την εμπιστοσύνη επενδυτών και καταθετών, εξαρτάται από την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.

 ΠΗΓΗ

ΑΠΟΦΑΣΗ – ΣΤΑΘΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: ΣΤΟΠ στο γκρέμισμα πρώτης κατοικίας

Το 5ο τμήμα του ΕΔΔΑ δικαίωσε το ζευγάρι των προσφευγόντων αποφαινόμενο ότι η διοίκηση παραβιάζει το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (δικαίωμα στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή) αφού για να θεωρηθεί μία κατεδάφιση δικαιολογημένη, δεν αρκεί απλά να προβλέπεται ως κύρωση από την πολεοδομική νομοθεσία περί αυθαίρετων κατασκευών.

Για το δικαστήριο του Στρασβούργου και για να μην παραβιάζεται η Ευρωπαϊκή Σύμβαση, το «πράσινο φως» για την κατεδάφιση της αυθαίρετης, αλλά μοναδικής κύριας κατοικίας δεν μπορεί να δοθεί, εάν δεν έχουν ληφθεί υπόψη τα εξής στοιχεία:

Α) εάν η κατοικία χτίστηκε παράνομα, Β) εάν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα το γνώριζαν, Γ) ποια ήταν η φύση και η έκταση της παρανομίας, Δ) ποιο είναι το ειδικό δημόσιο συμφέρον που εξυπηρετεί η κατεδάφιση Ε) εάν υπάρχει άλλη διαθέσιμη εναλλακτική κατάλληλη κατοικία για τα πρόσωπα που θίγονται ΣΤ) εάν υφίστανται λιγότερο επαχθείς τρόποι για την αντιμετώπιση του θέματος.

Το ιστορικό

Η προσφεύγουσα έχτισε με τον σύζυγό της, σε ένα οικόπεδο 625 τ.μ. (στην ιδιοκτησία της είχαν περάσει τα 484 τ.μ.) ένα ακίνητο, το 2004. Ξόδεψαν όλες τις οικονομίες τους για να φτιάξουν αυτό το σπίτι, χωρίς ωστόσο να εκδώσουν οικοδομική άδεια. Δύο χρόνια αργότερα οι συνιδιοκτήτες του οικοπέδου προσέφυγαν στα δικαστήρια, αντιδρώντας στην ανέγερση του κτίσματος. Η γυναίκα ήταν άνεργη, με μόνη πηγή εισοδήματος κάποια μεροκάματα που έκανε σε παραθεριστικές κατοικίες, ενώ ο σύζυγός της είχε υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου, ήταν ανίκανος προς εργασία και λάμβανε σύνταξη αναπηρίας. Το μόνο περιουσιακό του στοιχείο ήταν ένα οικόπεδο, το οποίο πούλησε 1.200 λέβα (614 ευρώ) για να αγοράσουν ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο.

Το 2011 δημοτικοί υπάλληλοι, υποκινούμενοι από συνιδιοκτήτες, ξεκίνησαν τη διαδικασία επιθεώρησης του σπιτιού, προκειμένου να χαρακτηριστεί παράνομο και να γίνει η κατεδάφισή του. Τον Σεπτέμβριο του 2013 ο επικεφαλής του περιφερειακού γραφείου της αρμόδιας διεύθυνσης έκρινε ότι το σπίτι είχε ανεγερθεί παράνομα και πρέπει να κατεδαφιστεί. Η γυναίκα δεν προέβαλε κάποιο επιχείρημα για το αντίθετο και ως εκ τούτου μόλις η απόφαση οριστικοποιείτο η προσφεύγουσα όφειλε να συμμορφωθεί. Εάν δεν το έπραττε, οι Αρχές θα της το επέβαλλαν.

Τα «πηγαινέλα» στα δικαστήρια και στα περιφερειακά γραφεία διήρκεσαν μέχρι το 2015, με τις βουλγαρικές Αρχές να αναζητούν εναλλακτική στέγη για το ζευγάρι. Τότε ήταν που αποφάσισαν να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Για το Στρασβούργο πρωτεύον ζήτημα είναι εάν η κατεδάφιση θα επιτύχει μία δίκαιη ισορροπία μεταξύ των συμφερόντων της προσφεύγουσας να κρατήσει τα υπάρχοντά της και του δημοσίου συμφέροντος να διασφαλίσει την αποτέλεσματική εφαρμογή της απαγόρευσης κτιρίων χωρίς άδεια.

Αυτό σημαίνει ότι ένα μέτρο πρέπει να είναι κατάλληλο για την επίτευξη του στόχου και να μην είναι δυσανάλογο προς τον σκοπό αυτό. Σύμφωνα με την απόφαση, οι προσφεύγοντες δεν είχαν στη διάθεσή τους μία διαδικασία που να τους επιτρέπει μία σωστή εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας για την ενδεχόμενη κατεδάφιση της οικίας, υπό το πρίσμα των προσωπικών τους περιστάσεων.

Αρχή αναλογικότητας

Σύμφωνα με τον δικηγόρο Βασίλη Χειρδάρη, με τη συγκεκριμένη απόφαση «το Στρασβούργο αναβαθμίζει σοβαρά τη θέση της μοναδικής κατοικίας και προστατεύει τους πολίτες που κινδυνεύουν με κατεδάφιση της οικίας τους, υποχρεώνοντας τα εθνικά δικαστήρια να εφαρμόζουν σε κάθε περίπτωση τη θεμελιώδη αρχή της αναλογικότητας και δίνει την κατευθυντήρια γραμμή της απόλυτης εξατομίκευσης της κάθε υπόθεσης.

Πρέπει δηλαδή το εθνικό δικαστήριο να κρίνει αιτιολογημένα και εμπεριστατωμένα εάν η κατεδάφιση της οικίας του ενδιαφερομένου είναι δυσανάλογη για την προσωπική του περίπτωση… Κατά πρώτον, τοποθετεί μία αρχή ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση αρκετή, ούτε δικαιολογείται η καταδάφιση οποιασδήποτε κατοικίας, επειδή ο ενδιαφερόμενος έχει παραβιάσει απλά και μόνο μία γενική και απόλυτη νομοθεσία.

Δεν επαρκεί δηλαδή η διατύπωση ότι τα αυθαίρετα κτίσματα κατεδαφίζονται, γιατί αυτό παραβιάζει από μόνο του την αρχή της αναλογικότητας και το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ… Η πρόκριση πέραν του στενού δημόσιου συμφέροντος της επιλογής προστασίας της κατοικίας, που στηρίζει την ατομική και οικογενειακή ζωή, αποτελεί ορθή επιλογή».

ΠΗΓΗ: Εθνος

ΑΣΤΡΑΨΕ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΗΞΕ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ! Κατηγορεί ανοικτά και χωρίς περιστροφές τη Μέρκελ για αναβίωση του…

Ιδιαίτερα σκληρούς χαρακτηρισμούς χρησιμοποίησε  σε ομιλία του σήμερα ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με αφορμή το  εμπάργκο στην πραγματοποίηση ομιλιών από κυβερνητικά στελέχη επί γερμανικού εδάφους ενόψει του δημοψηφίσματος στη Γερμανία που θα του δώσει υπερεξουσίες.  

«Η Γερμανία δεν επιτρέπει στους υπουργούς μας να μιλούν. Πιστεύουν ότι θα αλλάξουν οι προσθέσεις των ψηφοφόρων», είπε μεταξύ άλλων αλλά δεν σταμάτησε εκεί. «Αυτές οι απαγορεύσεις είναι όμοιες με τις ναζιστικές πρακτικές. Δεν  θέλουμε να δούμε να αναβιώνει ο Ναζισμός. Πιστεύαμε ότι η Γερμανία είχε αφήσει πίσω της τη ναζιστική εμπειρία, αλλά αυτό αποδεικνύεται λάθος «.

Οι δηλώσεις έγιναν κατά τη διάρκεια εκδήλωσης της Ένωσης Γυναίκα και Δημοκρατία (KADEM) στην Κωνσταντινούπολη.  «Η Γερμανία έχει ξεφύγει από το μονοπάτι της δημοκρατίας», πρόσθεσε.

«Γερμανία, δεν έχεις καμία σχέση με την δημοκρατία και θα πρέπει να γνωρίζεις ότι οι σημερινές σου ενέργειες δεν διαφέρουν πολύ από εκείνες της ναζιστικής περιόδου. Όταν το λέμε αυτό ενοχλούνται. Γιατί ενοχλείστε;», είπε ακόμη ο Ερντογάν.

Το νέο κεφάλαιο της έντασης μεταξύ Βερολίνου και Άγκυρας ξεκίνησε μετά την ακύρωση εκδήλωσης στην οποία επρόκειτο να μιλήσει ο υπουργός Δικαιοσύνης Μπεκίρ Μποζντάγ στην πόλη Γκαγκενάου με συνέπεια ως ένδειξη διαμαρτυρίες εκείνος να ακυρώσει συνάντηση με τον Γερμανό ομόλογό του, ενώ επεισοδιακή ήταν  και η παρουσία του υπουργού Οικονομίας, Νιχάτ Ζεϊμπεκτζί.

Λίγα 24ωρα μετά ξενοδοχείο στο Αμβούργο ακύρωνε συνέδριο με τον  υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου που είχε προγραμματιστεί για τις 7 Μαρτίου επικαλούμενο λόγους ασφαλείας.

Η έκρηξη Ερντογάν ήρθε παρά το γεγονός ότι υπήρξε τηλεφωνική συνομιλία της Άνγκελα Μέρκελ με τον Τούρκο πρωθυπουργό Μπιναλί Γιλντιρίμ, ενώ πίσω από τη στάση του Βερολίνου φέρεται να βρίσκεται η φυλάκιση του ανταποκριτή της εφημερίδας Die Welt στην Τουρκία.

Χθες, ο  Τσαβούσογλου επέκρινε την απαγόρευση των γερμανικών αλλά και των ολλανδικών αρχών για τη διεξαγωγή τέτοιου είδους συγκεντρώσεων χαρακτηρίζοντάς τις αντιδημοκρατικές κι επισήμανε ότι η Τουρκία θα συνεχίζει να διοργανώνει προεκλογικές εκδηλώσεις έως το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου που προβλέπει την ενίσχυση των εξουσιών του προέδρου.

Ο Ελληνικός Γόρδιος Δεσμός

Οι διαπραγματεύσεις για το Ελληνικό Πρόβλημα κρατάνε πρακτικά όσο και η 7ετής Κρίση στο μικρό και άτακτο Γαλατικό χωριό των Νέο-Ελλήνων.

Η αδυναμία εύρεσης μιας βιώσιμης λύσης έχει πλέον καταστήσει την πτωχή, πλην έντιμη Ελλάδα, αφορμή ανεκδότων μεταξύ των ξένων. Μάλιστα, η πολιτικά ορθή λέξη που χρησιμοποιείται για την απουσία ενός σύγχρονου κρατικού μηχανισμού είναι αυτή περί “Κανονικότητας”!

Είμαστε σαφώς, όπως λένε, μια ΜΗ ΚΑΝΟΝΙΚΗ χώρα και εξ αυτού συνάγεται πως πρέπει να μας … κανονίσουν με κάποιον τρόπο… !!!

Ατέρμονες συζητήσεις γίνονται μεταξύ των Ειδικών, των Τεχνοκρατών και των Δημοσιογράφων, με τον σκοπό της εκάστοτε συζήτησης να χάνεται τελικά σ’ έναν ορυμαγδό συναισθημάτων που αδιέξοδα οδηγούν σε μια αέναη επανάληψη (και μάλλον επιδείνωση) των διαπιστωμένων κακοδαιμονιών.

Υπάρχει πρόβλημα συνεννόησης – ΣΑΦΩΣ!

Η πτωχή, πλην τιμία Ελλάς, έχει μετατραπεί στον Μεγάλο Ασθενή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, και σχεδόν οι φίλοι και σύμμαχοι Ευρωπαίοι έχουν αρχίσει  να βαριούνται με το όλο ζήτημα, καθώς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η ασυνεννοησία είναι έκδηλη.

Και όλο μετράνε και ξαναμετράνε και πάνω που πάνε να κάνουνε τη σούμα, κάτι χαλάει τη μαγιά.

Οι αριθμοί υποτίθεται πως είναι αμείλικτοι μα εδώ στην Ελλάδα απέκτησαν συγχωρητική διάθεση… και κατά την Ορθόδοξη παράδοσή μας πάνε να πείσουν τους εταίρους μας πως πρέπει αυτοδικαίως να εφαρμόσουν το: «Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν»

Είναι αλήθεια πως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών Γερμανούς κατά την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης Γερμανίας!

Είναι εξίσου αλήθεια, όμως, πως η Ελλάς δε δύναται να επικαλεστεί την τιμιότητά της πλέον, καθώς ξεφάντωσε σ’ ένα πάρτυ διάρκειας 40 ετών με δανεικά και έχει απολέσει το Ηθικό πλεονέκτημά της κατά μεγάλο μέρος, παρά τα μύρια όσα δεινά βιώνουν οι σύγχρονοι Έλληνες μέσα στη συνεχιζόμενη Κρίση!

Και τώρα ζητάει συγχώρεση, όπως αυτή κάποτε συγχώρεσε!!! = Φευ! + Ουαί τοις Ηττημένοις, είχαν προειδοποιήσει οι Αρχαίοι Γαλάτες.

…και κάπου εδώ είναι που βρίσκει τοίχο το πράγμα. Βρίσκει τοίχο γιατί είναι Πολιτισμική η σύγκρουση και όχι Οικονομική, όπως φαινομενικά δείχνει.

Οι Ξένοι απαιτούν, κατά την αντίληψη περί δικαίου που τους χαρακτηρίζει, πως οι συμφωνίες πρέπει να τηρηθούν. Αυτό είναι το δίκαιο, αυτό είναι το λογικό, λένε.

Οι Έλληνες βλέπουν πως αν τηρήσουν τις συμφωνίες θα γίνουν χίλια κομμάτια για να τα καταφέρουν και θα πονέσουν τόσο πολύ που η διάσωση της χώρας να φαντάζει τιμωρία και όχι ανταμοιβή!

Έτσι, λοιπόν, οι Δυτικοί λάτρεις του Δικαίου κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τους εραστές της Επιείκειας και προσπαθούν να συνεννοηθούν ! = Μάλλον αδύνατον!

Ίσως, γιατί κάπου εκεί μέσα στην εμμονή με το δίκαιο, με το Fair, ελλοχεύει το πρόσχημα για την επιβολή του Ισχυρού στον αδύναμο.

Αντιστοίχως δε, μέσα στην εμμονή για την Αγάπη και την ανωριμότητα της αέναης συγχώρεσης να υποκρύπτεται μια Μεγαλοσύνη που πολλάκις υμνήθηκε, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε…

Η Δυτική Ευρώπη χτίστηκε πάνω στη Ρωμαϊκή παράδοση περί δικαίου. Η Αγάπη στη Δύση ήταν πάντοτε ο κομπάρσος, ένα είδος Πολιτισμικού Απεριτίφ!

Ο Νέος Ελληνισμός ως Πολιτισμός, μη έχοντας διαβεί το σκαλοπάτι του πραγματισμού, παρέμεινε προσκολλημένος στην προτεραιότητα της αγάπης και δίκαιος κατ’ αποκοπή. Δηλαδή: το δίκαιο ήταν πάντα διαπραγματεύσιμο ζήτημα αν ήταν να θιχτεί η αγάπη προς τον ημέτερο. Ειδικά όταν απειλούνταν οι δικοί μας άνθρωποι μέσα στο στενό οικογενειακό πλαίσιο, τότε το δίκαιο μπορούσε να πάει στον αγύριστο μονομιάς…

Στην Ελλάδα η Αγάπη προέκυψε ως η Χριστιανική εφηβεία του αρχαίου Έρωτα. Στην Ευρώπη ο Έρωτας σοβαρεύτηκε, έγινε ενήλικας και ονομάστηκε Δίκαιο – πληρώνοντας όμως το τίμημα της χαμένης αθωότητας.

Το Δίκαιο, όμως, έχει ένα κακό: είναι ψυχρό και σε συνεφέρνει απότομα από την όποια διάθεση έχεις να παίξεις μαζί του.

Η Αγάπη ως πρωταγωνίστρια του Ελληνόφωνου κόσμου, μετά την Ύστερη Αρχαιότητα, έχει μια γλύκα, ένα αίσθημα θαλπωρής που όλα τα συγχωρεί και όλα τα ανέχεται: «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.»

Το μεγαλειώδες κείμενο της προς Κορινθίους Επιστολής ίσως και να έχει αποτελέσει την κρίσιμη στροφή του Ελληνικού Κόσμου προς μια πορεία ΜΗ Ευρωπαϊκή.  (ΙΣΩΣ ήδη από το 1054 μ.Χ.)

Δεν είναι απαραίτητα κακό το να θέλουμε να παραμείνουμε ΜΗ Ευρωπαίοι, ΑΛΛΑ οφείλουμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς θέλουμε ως λαός!: Είμαστε απολύτως σίγουροι ότι θέλουμε να αλλάξουμε προς το δικαιότερον?

Το Δίκαιον προδίδει τη συγχώρεση αρκετά συχνά..., αναγκαστικά από τη φύσει του.

Το Δίκαιον είναι Λογικό και υπολογιστικό. Κατανέμει και αποδίδει κατά τα δέοντα. Ισορροπεί, όμως, τις διαφορές.

Η Αγάπη σε οδηγεί σε αυτοθυσία και σε μια Ανοχή του Λάθους.

Η Ελληνίδα Μάνα, για παράδειγμα, θα μετατραπεί σε Δίκαιο Κριτή του μονάκριβου υιού της?

Ο ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ συγκρούεται ΜΕ ΤΟΝ νεώτερο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ της ΑΓΑΠΗΣ πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων  = Αυτό συμβαίνει με Πολιτιστικούς όρους και γι’ αυτό ακριβώς Λύση δε διαφαίνεται.

Αντιμετωπίζουμε σαν Έθνος το σοβαρότερο Υπαρξιακό και Αξιακό ερώτημα της μακράς μας Ιστορίας και το ερώτημα είναι ψυχρό, ήτοι: Θέλουμε να γίνουμε αυτό που θα μας μεταλλάξει σε κάτι που για αιώνες ειρωνευόμασταν ΑΛΛΑ θα μας χαρίσει ΚΡΑΤΟΣ???

Διότι Κράτος με την έννοια του Συστηματικού Μηχανισμού δεν είχαμε ούτε στα Αρχαία χρόνια. Είχαμε μεν Πόλεις Κράτη αλλά ποτέ δεν οργανώσαμε Κρατικό Μηχανισμό που να υπερβαίνει την ατομικότητα των μελών του σε μεγάλες κλίμακες.

Ο Αλέξανδρος το πάλεψε μεν, αλλά δεν πρόλαβε ή υποπτευόμαστε ότι δεν τον άφησαν να προλάβει οι ίδιοι οι δικοί του συνοδοιπόροι (…??...)

Τρομαχτικό το ερώτημα και θέλουμε δεν θέλουμε κάποια στιγμή θα απαντηθεί στην πράξη μέσω της αναγκαστικής ώριμης επιλογής που ακόμα και το χαρισματικό κείμενο της προς Κορινθίους αναφέρει προς το τέλος:  

… «Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου»…

Στην πράξη ΕΥΤΥΧΩΣ ο Γόρδιος δεσμός τελικά θα λυθεί. Αυτό είναι το πραγματικά αισιόδοξο σε κάθε γιγαντιαίο πρόβλημα άλλωστε, καθώς σύντομα θα έρθουμε αντιμέτωποι με το πραγματικό ερώτημα, αφήνοντας πίσω μας το κατά τα φαινόμενα μόνον Χρηματο-Οικονομικό ζήτημα.

Οι επιλογές μας είναι συγκεκριμένες και ο χρόνος τελειώνει και πιέζει:

Α. Να παραμείνουμε στα ίδια και σταδιακά να εξαφανιστούμε, πολιτισμικά, γλωσσικά και δημογραφικά? (μήπως τελικά είναι η πιο απλή λύση!?!)

Β. Να μιμηθούμε τη Δύση, κληρονομώντας όμως και όλα τα δικά τους κακά, ως προς τα οποία ο Ελληνισμός πάντοτε υπερτερούσε? (αρκεί κάποιος να δει μια Ελληνική παρέα να πίνει καφέ και θα καταλάβει τη διαφορά) Η μίμηση, όμως, θα οδηγήσει σε εξομοίωση και πολιτιστικό αφανισμό. Ήδη ο μιμητισμός και η ημιμάθεια στην Ελλάδα έχουν αρχίσει να δημιουργούν αξιοπερίεργα μίγματα συμπεριφορών, αισθητικής και απόψεων.

Γ. Να στραφούμε προς το Αρχαιότατο ένδοξο παρελθόν της Κλασσικής Ελλάδος, με ό,τι όμως μπορεί να σημαίνει αυτό σε επίπεδο ρεαλισμού και δυνατότητας εφαρμογής στον 21ο αιώνα? Δύσκολο έργο και ακόμα κι αν το επιλέγαμε θα έπαιρνε 2-3 γενιές για να μπορέσουμε να κάνουμε τέτοια αναστροφή. Από την άλλη, το ερώτημα είναι γιατί απλώς να μην επενδύσουμε ΣΟΒΑΡΑ στην Κλασσική Παιδεία και το όποιο όφελος να επέλθει ΦΥΣΙΚΑ?

Δ. Να προσκολληθούμε προς το Βυζαντινό μας παρελθόν απαρέγκλιτα, κάτι που όμως έχει αποδειχθεί δυσλειτουργικό τελικά εδώ και δεκαετίες και Ιστορικά μας έφερε σε δύσκολη θέση αποδεδειγμένα (?) Το Βυζάντιο ΜΕΝ είχε πολύ περισσότερα θετικά από αρνητικά που του καταμαρτυρούν τα τελευταία χρόνια, από την άλλη όμως αναμφίβολα είναι ένα ξεπερασμένο πρότυπο.

Ε. Να βρούμε την Εσωτερική Ισορροπία, ώστε όλες οι εσωτερικές τάσεις και απόψεις να ισορροπήσουν σε ένα Ενωτικό Μίγμα (?)

Αυτό δεν θα αρέσει σε αρκετούς, γιατί όλοι θα πρέπει να διευρύνουν την ανοχή τους προς τον εκάστοτε συνομιλητή. Και αυτό είναι επίπονο…

ΙΣΩΣ ΟΜΩΣ να  κρύβει τη συνταγή της επιτυχίας για τον Νέο Ελληνισμό.

ΙΣΩΣ…

…Και η κλεψύδρα αφήνει και άλλους κόκκους να πέφτουν με σταθερή ταχύτητα και ο χρόνος πιέζει. Οι μέρες περνούν, οι μήνες και τα χρόνια σβήνουν στην ταπεινή μας καθημερινότητα, αλλά σίγουρα έχει πλησιάσει το σημείο που σαν Κοινωνία και σαν Έθνος θα πρέπει να αποφασίσουμε!!!

Αυτό είναι το μόνο βέβαιο, ο Γόρδιος δεσμός τελικά θα λυθεί με κάποιον τρόπο….

macroskopio.gr

Οργανώνουν κίνημα κατά των πλειστηριασμών στη Λάρισα

Κίνημα κατά των πλειστηριασμών αποφασίστηκε να αρχίσει να αναπτύσσεται και στη Λάρισα μετά τη σύσκεψη που διοργανώθηκε την Κυριακή στη θεσσαλική πόλη, με τη συμμετοχή ανθρώπων του κινήματος κατά των πλειστηριασμών από τα Τρίκαλα, την Καρδίτσα και τον Βόλο.

Στη σύσκεψη συμμετείχαν και εκπρόσωποι του κινήματος «Δεν πληρώνω» από την Αθήνα, όπου και μετέφεραν την εμπειρία τους από τις κινητοποιήσεις.

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιάννης Παπαϊωάννου από τη Λάρισα, τόνισε πως στην πόλη υπάρχει ανάγκη για να αναπτυχθεί ένα κίνημα κατά των πλειστηριασμών, διότι υπάρχει έντονο και μεγάλο πρόβλημα.

«Είναι προγραμματισμένοι ήδη 50 πλειστηριασμοί μέχρι τον Σεπτέμβριο στη Λάρισα που αφορούν κυρίως αγροτική γη, οικόπεδα και σπίτια λαϊκών οικογενειών. Θέλουμε να υπάρξει μια πρωτοβουλία ανθρώπων στη Λάρισα όπου θα δέχεται καταρχήν πληροφόρηση από την κοινωνία, θα γίνεται μια ιεράρχηση και από εκεί και πέρα θα επεμβαίνουμε για να σταματήσουμε τους πλειστηριασμούς», είπε μεταξύ άλλων ο κ. Παπαϊωάννου.

Ο Ηλίας και ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος, εκπροσωπώντας το κίνημα «Δεν πληρώνω» από την Αθήνα, είπαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πως πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα και στις υπόλοιπες πόλεις η προσπάθεια που γίνεται στην Αθήνα, διότι τα «προβλήματα είναι πολλά, καθώς αυξάνονται οι πλειστηριασμοί και η απώλεια της λαϊκής περιουσίας»

iefimerida.gr

ΤΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟΥ STRATFOR ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Το ντόμινο του Grexit – Η Ευρώπη προετοιμάζεται για τα χειρότερα

Η φετινή χρονιά θα αποδειχθεί αποφασιστική για την ευρωζώνη.

Μεταξύ Μαρτίου και Σεπτεμβρίου, η Ολλανδία, η Γαλλία και η Γερμανία διενεργούν εκλογές, τα αποτελέσματα των οποίων θα βοηθήσουν ώστε να αποφασιστεί το μέλλον του κοινού νομίσματος της Ευρώπης. Εκλογές ενδέχεται να διενεργήσει και η Ιταλία μέχρι το τέλος του έτους. Λόγω της αβεβαιότητας, οι μεγάλοι «παίκτες» της ευρωζώνης κάνουν κινήσεις ώστε να προετοιμαστούν για ό,τι θα φέρει το μέλλον.

Στην Ιταλία, η κυβέρνηση «κρέμεται από μια κλωστή». Ασχέτως όμως αν η χώρα διενεργήσει εκλογές, το γεγονός πως σχεδόν το ήμισυ του εκλογικού σώματος στηρίζει κόμματα που θέλουν αποχώρηση από την ευρωζώνη, θα φέρει τις διεθνείς αγορές και τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης στην κόψη. Η ανησυχία θα είναι ακόμα μεγαλύτερη αφού «αντάρτες» του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος ανακοίνωσαν ότι δημιούργησαν ένα νέο πολιτικό κόμμα, που θα μπορούσε να υπονομεύσει τις επιδόσεις του κυβερνώντος κόμματος έναντι του ευρωσκεπτικιστικού Κινήματος των Πέντε Αστέρων στις επόμενες εκλογές.

Το κόμμα με τις υψηλότερες δημοσκοπικές επιδόσεις στη Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο, θέλει και αυτό να διενεργήσει δημοψήφισμα για τη συμμετοχή της χώρας στην ευρωζώνη.

Εν τω μεταξύ, η απειλή εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει. Η Αθήνα πρόσφατα υποσχέθηκε να εφαρμόσει οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να λάβει την επόμενη δόση από το δάνειο διάσωσης, όμως ορισμένα μέτρα περιλαμβάνουν πολιτικά ευαίσθητα ζητήματα, όπως οι συντάξεις και οι εργασιακοί κανόνες, και θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν πολιτική αστάθεια ή κοινωνικές αναταραχές.

Καθώς ο κυβερνητικός συνασπισμός της χώρας έχει οριακή πλειοψηφία εδρών στη Βουλή, θα μπορούσε να καταρρεύσει ακόμα και αν λίγοι μόνο βουλευτές αλλάξουν στάση. Και οι πρόωρες εκλογές στη χώρα θα μπορούσαν να μετατραπούν σε δημοψήφισμα για τη συμμετοχή στην ευρωζώνη.

Τώρα που το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Ελλάδας βρίσκεται στα «χέρια» θεσμικών δανειστών, η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη δεν θα ήταν τόσο καταστροφική όσο θα ήταν πριν από πέντε χρόνια. Ωστόσο, η αναταραχή που θα προκαλούσε θα μπορούσε να εξαπλωθεί στους άλλους «αδύναμους κρίκους» της ευρωζώνης, περιλαμβανομένης της Ιταλίας και της Ισπανίας. Επιπλέον, αν συμβεί σύντομα μετά το Brexit, το Grexit θα βάθαινε τις αναταραχές στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα μπορούσε να επηρεάσει τις εκλογές και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Η αβεβαιότητα έχει κάνει τα μέλη της νομισματικής ένωσης να αρχίσουν να εξετάζουν τις επιλογές τους.

Την προηγούμενη Πέμπτη, για παράδειγμα, το νομοθετικό σώμα της Ολλανδίας ενέκρινε έρευνα για τη μελλοντική σχέση της Ολλανδίας με το ευρώ. Επισήμως, το θέμα πυροδοτήθηκε από τις ανησυχίες για τις επιπτώσεις που έχουν για τους Ολλανδούς καταθέτες και συνταξιούχους οι πολιτικές χαμηλών επιτοκίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Όμως η έρευνα, τα ευρήματα της οποίας θα ανακοινωθούν αργότερα φέτος, θα προσπαθήσει να απαντήσει επίσης σε ερωτήματα όπως το αν και πώς η Ολλανδία θα μπορούσε να φύγει από την ευρωζώνη. Η έρευνα αποκαλύπτει πόσο σοβαρά παίρνουν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα σε όλη την ευρωζώνη την πιθανότητα διάλυσής της.

Το ότι η έρευνα προτάθηκε από ένα κεντρώο κόμμα, τους Χριστιανοδημοκράτες και όχι από το Ευρωσκεπτικιστικό Κόμμα της Ελευθερίας, δείχνει πως ίσως έχει πολιτικά κίνητρα. Ξεκινώντας την έρευνα λίγο πριν τις εκλογές της 15ης Μαρτίου, τα μετριοπαθή κόμματα ίσως προσπαθούν να στείλουν μήνυμα στους ψηφοφόρους πως και αυτοί ανησυχούν για τις επιπτώσεις που είχαν στην οικονομία της χώρας το κοινό νόμισμα και οι δημοσιονομικές πολιτικές. Ταυτόχρονα, όμως, η έρευνα δείχνει πως οι Ολλανδοί πολιτικοί ανησυχούν για το μέλλον της νομισματικής ένωσης και θέλουν να ξέρουν ποιες θα είναι οι επιλογές τους στην περίπτωση τελικής κρίσης στην ευρωζώνη. Δεδομένης της απειλής ενός δημοψηφίσματος για τη συμμετοχή στην ευρωζώνη στη Γαλλία, την Ιταλία ή την Ελλάδα, οι φόβοι τους είναι βάσιμοι.

Η Ολλανδία αποτελεί σημαντικό «παίκτη» στη Βόρεια Ευρώπη. Έχοντας γύρω της τη Γερμανία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, η χώρα επικεντρώνει μεγάλο μέρος της εξωτερικής πολιτικής της στη διατήρηση της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή.

Οι απόψεις της ως προς το πώς θα πρέπει να κυβερνάται η ευρωζώνη είναι γενικά κοντά σε αυτές της Γερμανίας. Οι δυο χώρες, για παράδειγμα, έχουν επικρίνει τα σχέδια για τη διάσωση χωρών της Νότιας Ευρώπης. Εν τούτοις, η Ολλανδία κατανοεί τη σημασία της Γαλλο-Γερμανικής συμμαχίας στην «καρδιά» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι βασικός υπέρμαχος της Ευρωπαϊκής ενοποίησης τις τελευταίες έξι δεκαετίες.

Για τον λόγο αυτόν, η χώρα είναι απίθανο να ενεργήσει μόνη της. Αν επιταχυνθεί η κρίση στην ΕΕ, τότε η Ολλανδία πιθανότατα θα προσπαθήσει να ευθυγραμμίσει τις πολιτικές της με αυτές των παραδοσιακών της συμμάχων, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου, καθώς και με τη στρατηγική της Γερμανίας.

Η Γερμανία, όμως, αντιμετωπίζει τα δικά της, σκληρά ερωτήματα. Αν και μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος της χώρας –και ιδιαίτερα οι συντηρητικοί ψηφοφόροι- δεν εγκρίνουν το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, ωστόσο η κυβέρνηση στο Βερολίνο θέλει να αποτρέψει κλιμάκωση της κρίσης στην Ελλάδα εν όψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Συνεπώς, η Αθήνα πιθανότατα τελικά θα καταλήξει σε συμφωνία με τους πιστωτές της, έστω και αν αυτό θα γίνει μόνο για να αποτραπεί χρεοκοπία της χώρας τους επόμενους έξι μήνες.

Συγκριτικά, η γερμανική κυβέρνηση θα έχει λιγότερη επιρροή στη Γαλλία και την Ιταλία, χώρες που αποτελούν πολύ πιο σοβαρή απειλή για το μέλλον της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αν οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις κερδίσουν εξουσία στη Γαλλία ή την Ιταλία, το Βερολίνο θα έμπαινε σε mode κρίσης και θα προσπαθούσε αμέσως να καταλήξει σε συμφωνία με τις νέες κυβερνήσεις στο Παρίσι ή τη Ρώμη.

Όμως κάποιες από τις απαιτήσεις τους –όπως οι προτάσεις του Εθνικού Μετώπου για εισαγωγή δασμών σε όλες τις εισαγωγές της Γαλλίας ή για φορολόγηση επιχειρήσεων που προσλαμβάνουν ξένους εργαζόμενους, περιλαμβανομένων των πολιτών της ΕΕ- θα είναι δύσκολο να ικανοποιηθούν χωρίς να διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η έρευνα του Ολλανδικού κοινοβουλίου δείχνει πως η διάλυση της ευρωζώνης, ή τουλάχιστον η αναδιαμόρφωσή της, είναι μια πιθανότητα που οι κυβερνήσεις αρχίζουν να συνυπολογίζουν όταν εξετάζουν τις επιλογές τους για το μέλλον. Και το γεγονός πως μια κεντρώα ομάδα ηγήθηκε της πρότασης για την έρευνα αποκαλύπτει πως τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα δεν είναι πλέον τα μόνα που αμφισβητούν τη μοίρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα, το 2015, το Ολλανδικό υπουργικό συμβούλιο συζήτησε σχέδιο για την αντικατάσταση της περιοχής Σένγκεν με ένα μικρότερο μπλοκ που θα απαρτίζεται από χώρες της Βόρειας Ευρώπης.

Όταν ιδρύθηκε η ευρωζώνη, βασικός στόχος της ήταν να φέρει τη Γαλλία και τη Γερμανία τόσο κοντά, ώστε να είναι αδιανόητος ένας ακόμα μεταξύ τους πόλεμος. Όμως ο διακανονισμός αυτός έχει φέρει τα μέλη της σε μια απίθανη κατάσταση. Αν διαλυθεί η ευρωζώνη, η κατάρρευσή της θα προκαλούσε μια σταθερή αποξένωση των μελών της -ιδιαίτερα της Γαλλίας και της Γερμανίας- θέτοντας σε κίνδυνο την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική τάξη της Ευρώπης.

Από την άλλη πλευρά, αν η ευρωζώνη παραμείνει ενωμένη και συνεχίσει να προκαλεί τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων και να εγείρει αμφιβολίες μεταξύ κυβερνήσεων και χρηματαγορών, τότε η συνέχειά της θα βρίσκεται υπό μόνιμη απειλή.

Ο συνεχής κίνδυνος, με τη σειρά του, θα έβλαπτε την οικονομία της Ευρώπης και θα οδηγούσε σε άνοδο ακόμα περισσότερων ακραίων εθνικιστικών και λαϊκιστικών πολιτικών κινημάτων στο μέλλον.

euro2day.gr

Είμαστε λαός ηλιθίων και το ξέρουν;

Ξεκινάει καινούργια εβδομάδα και από ότι δείχνουν τα πράγματα μας ετοιμάζουν “πολιτική αντιπαράθεση” η οποία θα ξεπεράσει την προπαγάνδα και θα κινηθεί στα όρια της ηλιθιότητας, γιατί  ως ηλίθιους μας αντιμετωπίζουν τα πολιτικά μας δουλικά και ίσως όχι άδικα, καθώς, λαμβάνοντας τα δεδομένα των εκλογικών αναμετρήσεων, εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι είμαστε ηλίθιοι.

Ένας λαός ηλιθίων, που εύκολα κουμαντάρεται, είναι ότι καλύτερο για ηγετίσκους όπως ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και ο "αριστερός" Τσίπρας.

Το πεδίο στο οποίο θα δοκιμαστεί η βλακεία μας είναι για ακόμα μία φορά η αξιολόγηση.

Ιαχές θα ακούγονται από κάθε μεριά του πολιτικού μας προσωπικού οι οποίες θα λένε αρλούμπες όπως "Η Ελλάδα θα καταστραφεί αν δεν κλείσει η αξιολόγηση" (μνημονιολόγος, γυρολόγος, σήμερα αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης), "η αξιολόγηση θα κλείσει" (νεκροθάφτης της αριστεράς, καλοθρεμμένος της Χούντας, "μπαμπάς" του αριστερού Τσίπρα, Αλέκος Φλαμπουράρης) και άλλες με "βαθύτερο προβληματισμό" όπως αυτή του Βαγγέλη Βενιζέλου που λέει ότι η αξιολόγηση θα κλείσει αλλά αυτό έχει μικρή σημασία. Και όλα αυτά θα λέγονται ενώ όλοι ξέρουν ότι η αξιολόγηση έκλεισε προ πολλού και τώρα απλά ψάχνουν το περιτύλιγμα που θα μας την σερβίρουν.

Κυρίες και κύριοι ξεχάστε την αξιολόγηση και κοιτάξτε τον υπουργό του Παπανδρέου που μας έβαλε στα μνημόνια και ο οποίος για τις υπηρεσίες που προσέφερε έλαβε το "χρίσμα της δικαιοσύνης" όταν ο δικαστής του έλεγε εκείνο το περίφημο ύπαγε και μηκέτι αμάρτανε. Κοιτάξτε τον Παπακωσταντίνου που είπε ότι η Ελλάδα θα σωθεί αν προσφύγει στη παγκόσμια τράπεζα.

Αυτό που ακολούθησε δείχνει τη σχέση όλων των μπάσταρδων είτε λέγονται δεξιοί, είτε σοσιαλιστές είτε αριστεροί. Αμέσως μετά τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου βγήκαν οι αριστεροί και έλεγαν ότι κάνουν επαφές με την παγκόσμια τράπεζα για να πάρουν 3 δίς ώστε να δημιουργήσουν κάποιες χιλιάδες θέσεων εργασίας. Νοιάζονται δηλαδή για θέσεις εργασίας.

Αν αυτά γίνονται πιστευτά και τους ψηφίζουμε τότε το μόνο βέβαιο είναι ότι έχουν απόλυτο δίκιο που μας θεωρούν ηλίθιους. 

 Ανδρέας Κεσίδης.