Τσίπρας: Μετά τη βόλτα στην πνιγμένη Αττική πήγε Σουηδία να μιλήσει για… κοινωνική Ευρώπη

Αλγεινές εντυπώσεις έχει προκαλέσει η συμπεριφορά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο θέμα των φονικών πλημμυρών της Δυτικής Αττικής, στις οποίες χάθηκαν 16 άνθρωποι και καταστράφηκαν περιουσίες χιλιάδων άλλων, σε μία πρωτοφανή τραγωδία.

Ο κ. Τσίπρας, όχι μόνο εμφανίστηκε στον τόπο της τραγωδίας 30 ώρες μετά, – μόλις χθες το απόγευμα –  επιλέγοντας να κάνει μία ολιγόλεπτη επιφανειακή και πρόχειρη επίσκεψη, χωρίς καν να έλθει σε επαφή με οικογένειες θυμάτων ή με περιοχές που τα προβλήματα είναι δυσθεώρητα, αλλά φρόντισε αμέσως μετά να αναχωρήσει για μία εκδήλωση στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, δίνοντας την εντύπωση αμεριμνησίας και εφησυχασμού.

Μάλιστα ο πρωθυπουργός φάνηκε ότι απλώς ενέταξε την επίσκεψη αυτή στη διαδρομή του από το κέντρο της Αθήνας προς το αεροδρόμιο της Ελευσίνας, απ’ όπου πήρε το κυβερνητικό λίαρ τζετ για το ταξίδι του. Άφησε έτσι την εντύπωση ότι εάν το αεροδρόμιο, όπου έχουν έδρα τα κυβερνητικά αεροσκάφη ήταν κάπου αλλού, τότε δεν θα περνούσε ποτέ από τη Μάνδρα, για να δει έστω κι έτσι ένα μέρος της βιβλικής καταστροφής.

Ο κ. Τσίπρας  θα μπορούσε ακόμα και να αναβάλει το ταξίδι του στο Γκέτεμποργκ, όπου θα παραστεί ουσιαστικά σε μία συζήτηση πανηγυρικού χαρακτήρα, με ελάχιστο νόημα και επιρροή στις ευρωπαϊκές διεργασίες και να δείξει έτσι ότι εννοεί τη κίνηση που είχε κάνει μία μέρα νωρίτερα, όταν κήρυξε την Πέμπτη Ημέρα εθνικού πένθους. Παρά ταύτα υποβάθμισε τη σημασία της δικής του παρουσίας στον συντονισμό και τον έλεγχο των σοβαρών και απολύτως αναγκαίων κυβερνητικών ενεργειών, που πρέπει να γίνουν το συντομότερο για να βοηθηθούν οι πληγέντες να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους.

Η κυβέρνηση έτσι κι αλλιώς μοιάζει χαμένη στην προσπάθεια να χειριστεί το ανθρώπινο δράμα στη Δυτική Αττική, αλλά και απορροφημένη στην προσπάθειά της να αποσείσει από πάνω της τις όποιες ευθύνες για την καταστροφή.

Οι καταγγελίες για καθοριστικές παραλείψεις των τελευταίων χρόνων στα αντιπλημμυρικά έργα, ιδίως της περιφέρειας Αττικής, αλλά και για την ελλιπή προετοιμασία και την καθυστερημένη κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού τα τελευταία 24ωρα, παρότι ήταν γνωστό ότι θα χτυπούσε η θεομηνία, έχουν πάρει μία ανεξέλεγκτη ορμή. Η οργή των κατοίκων, αλλά και οι αποκαλύψεις φορέων και επιστημόνων, δεν αφήνουν περιθώρια στην κυβέρνηση να διαφύγει των ευθυνών αυτών, με αποτέλεσμα ο κλοιός της σκληρής κριτικής να σφίγγει.

Κυβερνητικά στελέχη προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες στους προηγούμενους, ακόμη και να καταφύγουν στη συνήθη για τέτοιες περιπτώσεις ενοχοποίηση των πολιτών, ωστόσο φαίνεται όλο και καθαρά πλέον ότι την τελευταία τριετία υπήρξε αβελτηρία και μοιραία καθυστέρηση στην εκτέλεση προστατευτικών έργων. Ακόμη κι αν το μπαλάκι δηλαδή πάει στις «διαχρονικές ευθύνες», το κάδρο περιλαμβάνει πλέον και τη σημερινή κυβέρνηση και μάλιστα σε κεντρική θέση.

Το Γκέτεμποργκ

Για την ιστορία, ο πρωθυπουργός συμμετέχει σήμερα στη «διάσκεψη κορυφής για κοινωνικά θέματα για τη δίκαιη απασχόληση και την ανάπτυξη» που συγκαλούν ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, και ο Πρωθυπουργός της Σουηδίας, Στέφαν Λεβέν.

Οι εργασίες θα διαρκέσουν έως το μεσημέρι και αμέσως μετά θα υπάρξει τελετή υπογραφής της «Διοργανικής Διακήρυξης» και οικογενειακή φωτογραφία!

Στη συνέχεια προβλέπεται γεύμα εργασίας των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων με θέμα την εκπαίδευση και τον πολιτισμό.

Θα κάνουν… μεγάλες χαρές στη Δυτική Αττική, μόλις πληροφορηθούν τα αποτελέσματα της διάσκεψης αυτής -αυτό ακριβώς περιμένουν αυτή την ώρα!

 tokarfi.gr

μονόπραχτο για υπνοβάτες του φώτη μισόπουλου

....σε δυο εικόνες

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ :

Α' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ

Β' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

ΑΝΖΕΛ

ΤΥΜΠΑΝΙΣΤΗΣ

[ένας χώρος τυχαίος- π.χ. ένα παλιό εργοστάσιο, ένα ίδρυμα για έγκλειστους, ένας χώρος υπό εγκατάλειψη][Λίγο φως][Ανάμεσα στο κοινό κάθεται ο Αντρέ Ζίντ[1*] - αμίλητος]

''...μέχρι που στο τέλος μια λέξη θα μου αρκεί : ''ησυχία'', όπως στα νοσοκομεία ή ''πυρ''// Τάσος Λειβαδίτης

1η ΕΙΚΟΝΑ

A' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : ...την άλλη μέρα δεν πέθανε κανείς και το τέλος της ιστορίας ήταν ρηχό, σαν κάτι ν' αντλούσε από το μέλλον ή εκείνος που προσάραξε καταπίνοντας τη νύχτα γύρω του - έπειτα κατάλαβα,- έκανα λάθος στον παραλήπτη - αυτόν που θα δικαιούται περισσότερα στο όνομα ''Θάνατος'', όπως μια δικαίωση καθώς επιστρέφουν τα τρία ένοχα πρόσωπα, για τα οποία σάς μίλησα άλλη φορά [μικρή παύση] αιώνες, και αιώνες, χωρίς διακοπή[παύση]- χωρίς διακοπή - πώς να περάσει κανείς απ' τη ζωή στη μη ζωή, αφού ένα πρωί επανέρχεται η ομιλία της πρώτης στιγμής και χρειάζεται ένας φόνος ή το κρυμμένο δικαίωμα που επικυρώνει τη μαρτυρία μιας άλλης εποχής

Β' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : ...όταν γινόταν βράδυ ή έβρεχε - ήμουν έτοιμος να υποστώ τις συνέπειες : ''Αργήσατε'', μου λέει, ''ναι'', του λέω, ''αυτή υπήρξε η τελευταία αλήθεια, ένας υπαινιγμός, που μόνο το πέρασμα των χρόνων κάνει να καταλάβεις πώς ήταν το αντίο που έλειπε'' - και μετά όλα γυρίζουν κατά τη σιωπή όπως μια άπιαστη σκόνη ή μια χαμένη αλληλογραφία, ένας έρωτας αφόρητος, ένα παλιό ραδιόφωνο σαν τις νότες που άφησε κάποιος - αφρόντιστες - ταξίδια που δεν ξεκίνησαν ποτέ [παύση]

Α' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : ....ορίστε, καρφώνοντας ένα τριαντάφυλλο στη μια πλευρά του καπέλλου σάς το προσφέρω - δεν ξαναγυρίζω, τα φεγγάρια στην πόλη ήταν πάνω από τέσσερα, τώρα ούτε μισό...

Β' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : ....ποτέ δεν είμασταν ζωντανοί - όλα περιέχουν μια περιττή συγκομιδή αντιθέτως Κυριακή απόγεμα - το κέρδος που τους ξέφευγε ήταν το εγχειρίδιο μιας πολύτιμης αγνωσίας - καμιά εμπιστοσύνη, τίποτε,  - μεγάλοι στίχοι άπνοιας προφέρονται τα βράδια -, είμαι έτοιμος να ξεφύγω, έχω νοιώσει πώς γίνεται η αρίθμηση των τρένων [μικρή παύση]. Με την συγκατάθεση όσων δεν θα επιστρέψουν ποτέ...[παύση]

Α' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : ....όλα είναι εγκαρτέρηση...

Β' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : οι προαγωγοί είναι κρυμμένοι καλά - εγώ, χρειάζομαι τη βιβλοθηκάριο που τη λέγανε Ανζέλ [1*] - κανείς μας δε μιλούσε, η φωνή μου κατέληγε σ' ένα μικρό βηματισμό,- οι λέξεις, ξέρετε, χορεύουν - τα βιβλία θα έρχονται στο σπίτι, ο Προμηθέας ξέρει -το ίδιο και η Ανζέλ [1*] - καληνύχτα.....αγάπησα μια έννοια αφηρημένη. - πώς και γιατί;;- τα πλήκτρα του πιάνου στην άκρη των χεριών τους, - ιδού- επιτήδειοι - αδιάκοπο χειροκρότημα τους αξίζει [χειροκροτεί], θα κάνουν μια μεγάλη υπόκλιση, θα σκαρφαλώσουν -εκεί- στο στήθος του πλήθους, όπως χαριτωμένα τρωκτικά όταν τους δείχνεις ελεύθερο διάδρομο - μια πίστα για υπνοβασίες. Θα έρθουν μαζί μας - θα δεις, ένα τυχαίο επεισόδιο θα μάς σώσει - θ' αλλάξει οριστικά τη ζωή μας...

[ο Προμηθέας και η Ανζέλ, πηδούν πάνω στους θεατές με ακροβατική χάρη - ενθουσιασμός, πανδαιμόνιο. Οι υπνοβάτες σωριάζονται στο πάτωμα - ακίνητοι σε έκσταση-, ενώ βγάζουν επιφωνήματα θαυμασμού και χαράς]

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : Ζήτω κι από μένα, ζήτω κι από εμάς - Κυρίες και Κύριοι, σάς έφερα τη φωτιά, τι άλλο περιμένατε;;....

ΑΝΖΕΛ : [σα να διακόπτει] ....κι εγώ έφτασα μέχρις εδώ για ν' απαντήσω στις ερωτήσεις που δεν κατάφερε ο Οιδίποδας -, είμαι το άλλο πρόσωπο της Σφίγγας [ζητωκραυγές, επευφημίες] [Λίγο φως] [Ησυχία]

Α' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : ....πιστεύω στην απαραίτητη νύχτα - αυτή την πρόφαση όταν λεηλατεί τις ανεκδήλωτες επιθυμίες

ΑΝΖΕΛ : ....θα σου πω πού θα μπορούσες να κοιμηθείς - είναι για να αποφύγεις τα βλέμματα των υπολοίπων ή να υπερασπίσεις το δικαίωμα στη λιποταξία απ' όλο αυτό που ονομάζουμε φυγή, - υπεκφυγή - υπεκφυγή του Σύμπαντος Κόσμου - όλ' αρχίζουν σαν πρόσχημα ακουστικής εντροπίας [γελάει αινιγματικά]

Α' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : ....αδυνατώ να περιγράψω τον τρόπο που θέλω έναν καιρό ορφανό - μόνο για μένα - ή καθώς εποικίζω την υφήλιο με τα δικά μου σπαράγματα

[παύση] - ανάμεσα στα τόσα δε γεννήθηκα ποτέ, κυρίως για λόγους προσωπικούς ή βιολογικούς - έζησα στο πανόραμα της άλλης ερήμου - αυτής που θα απέφευγα, υπάρχω θωπεύοντας τις υποψίες και τα εγκαταλειμμένα παράθυρα των τελευταίων επιδρομών ή τους φανατικούς χορούς των αστεριών και τις σιωπές καθώς βαρύνουν τ' ανεξερεύνητα σημεία στις όχθες - από παρόρμηση τάχω καλά με άστεγους και διαρρήκτες - δεν ήταν η μοίρα μου αυτή -

Β' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : .....δεν ήταν η μοίρα μας αυτή

Α' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ :....χειμώνες, καλοκαίρια - τα χρόνια που πέρασαν - δε θυμάμαι -, έχω δώσει τ' όνομά μου σ' έναν νεκρό, τελείως άγνωστο - η καλύτερη πράξη της ζωής μου  -, ούτε λουλούδια επιπλέουν, ούτε τριαντάφυλλα - ούτε η άβυσσος - είναι όλα κρυμμένα όπως οι καθρέφτες που καταπίνουν τα είδωλα [μεγάλη παύση]

Β' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : .....γυρίζουμε σπίτι σα να πρόκειται για τη συντέλεια, σημείο μηδέν της βιογραφούμενης μυθοτοκίας, - παλιοί εντολοδόχοι και το αρκετό σκοτάδι πάνω μου - ό,τι άφησαν οι ίδιοι οι θεοί, λογοκριτές και λογοκριμένοι, οι κόκκινες φλέβες που διατρέχουν τα μάτια μου κι από κάτω είσαι σύ - αθεράπευτη- [δείχνοντας προς την Ανζέλ] [μικρή παύση] η συγκατοίκηση με τα φαντάσματα στην επικράτειά μας είναι δύσκολη κι απαιτητική - μες στη διαστροφή γινόμαστε όχι απλά υποφερτοί, περίπου όλβιοι, - μακάριοι. [γελάει] [Σκοτάδι]

2η ΕΙΚΟΝΑ 

[Ζητωκραυγές, επευφημίες][Φως]

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....ζήτω κι από μένα, ζήτω κι από εμάς- Κυρίες και Κύριοι, σάς έφερα τη φωτιά, τι άλλο περιμένατε;;....τα ίδια μου τα χέρια σταυρώθηκαν ανάμεσα στο φεγγάρι και στον τοίχο με την ανάμνηση που ταξίδεψε σαν ξεριζωμένο φυτό γέρνοντας σε τοπία και καγκελόπορτες

ΑΝΖΕΛ : ....αλλά ήταν αργά, οι Επαναστάσεις σβήνουν γρήγορα, επιστρέφουν στα σπίτια τους νωρίς οι ηττημένοι, εκεί, στις εκβολές του ποταμού-θεού με τις γυναίκες που κοιμήθηκαν ή τις άλλες μ' ένα υπερωκεάνειο στα μαλλιά - αρμενίζοντας κατά τη συγνώμη με το βάρος του λάφυρου, - σάς λέω από πριν - δεν έχω καμιά σχέση με την υπόθεση, προσπαθώ μάταια να βρω ποια είμαι [μικρή παύση]

Α' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : ....έπειτα έφταιγε και το χρώμα της γης, γη που γλιστρούσε πάνω σε γη - περνούσαν οι πεθαμένοι αυτοί που είχαν ξενυχτήσει κοντά μας για ένα τσιγάρο κι ένα ποτήρι κρασί, ''σύντροφε'', μου έλεγε ο πιο μικρός, ''εδώ κοιμόταν μια αθυρόστομη που είχε τα στήθια της σαν κουπαστή για να μαντεύουμε το μέλλον'', αλλά εμείς είχαμε μαζευτεί αλλού, - χήρες κι ορφανά, ζητιάνοι που περισσέψαν απ' τον πόλεμο - μαντήλες κεντημένες με παλιές αγκαλιές, καθώς όλοι περίμεναν ένα ξύλο από βαρύ τριαντάφυλλο να τους περάσει απέναντι. Σάς λέω από πριν - δεν έχω καμιά σχέση με την υπόθεση, προσπαθώ μάταια να βρω κι εγώ ποιος είμαι [παύση]

ΑΝΖΕΛ : ....τώρα θα έρθει ο γηραιότερος να ξεφυλλίσει τις νύχτες, τα σκορπισμένα σπίτια, τις τύχες τους - μια κλεψύδρα σαν εγκατάλειψη και σε κατάσταση πολιορκίας, - ο ήλιος θα περάσει απ' την άλλη μεριά μ' όλα τα συγκινητικά του αντίο - εκεί στο βάθος μείναν οι υπόλοιποι όσοι δεν πρόλαβαν το συρμό - ανεκτίμητες συναντήσεις της τελευταίας στιγμής

Α' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : ....εσείς, θα ταξιδέψτε μαζί μας;;

ΑΝΖΕΛ : ....όχι

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....έχω φύγει από καιρό κι επέστρεψα για μια παράλογη οργή που δεν έχει κοπάσει [γελάει] [μικρή παύση]. Είπα ψέμματα, σάς είπα ψέμματα - όπως είναι ψέμματα και ανακρίβειες όταν κανείς επινοεί έναν μύθο για τα Βιβλία των Νεκρών ή τους κρεμασμένους μιας εξέγερσης που σπαταλήθηκαν άδοξα. Θα μείνω κοντά σας, όπως ένα άταφο πτώμα κι ένα ποτήρι μπύρας μαζί [γελάει τρανταχτά] - στην κίνηση της αγοράς [γελάει ξανά] [παύση] - ατμόσφαιρα εξαγνισμού και δικαιοσύνης, σκορπίζοντας χαμόγελα σε ρινόκερους περαστικούς και σε κλουβιά πουλιών που ατενίζουν το μέλλον

[χειροκροτήματα, επευφημίες][ησυχία]

ΑΝΖΕΛ : ....τα παλιά χειρόγραφα - σημαδεμένη τράπουλα - χαιρέκακη υπομονή - προλέγει κάθε σκοπό που φέρνουν οι κρεμασμένες σκιές....

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ...γιατί παρέδωσες στους εχθρούς μου τον τρόπο που έβλεπα;; [παύση] Με ποια μποτίλια ταξιδεύουν στο πέλαγος τ' αρχαία παλίμψηστα οι χτύποι του ρολογιού καθώς σημαίνουν τις υποψίες - από κάπου έρχεται κείνη η δυνατή φωνή σαν να κατακρίνω τις μέρες που γύρισα την πλάτη - είμαστε πίσω στην πόλη άνευροι, στα σκοτεινά οδοφράγματα [μεγάλη παύση] κανείς δεν αντέχει ως τα μεσάνυχτα οι μεγάλες σιωπές αργούν να περικυκλώσουν της λησμοσύνη- μ' εξουσιάζει, λοιπόν, η εντύπωση ότι θα κοιμηθώ εύκολα - μπορώ να νοιώθω μη υπαρκτός - το φως κι ο χρόνος καταφέρνουν να χωθούν εκεί που δεν υπάρχουμε, βασιλεύει ένα χρέος σαν τις παλιές μυρωδιές [μικρή παύση]

ΑΝΖΕΛ : Ω, σώμα απρόσμενο στην ύστερη ύλη σου, πλασμένο από κάτι αταξινόμητο, κι η πιο λυπημένη γυναίκα ήταν εκείνη κατά το τέλος της άλλης μέρας όταν ξεσπούσε σε μια πνιχτή ασέληνη αιθρία

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ....γιατί δε με ρώτησες;;;

ΑΝΖΕΛ : .....''επειδή ήσουν με τους άλλους'', μου είπε - τα ιδιόχειρα αποτρόπαια λάθη, απλά δεν υπήρχα, ''θα σε δω σύντομα'' ειπώθηκε αφηρημένα καθώς κι οι εραστές από μια απερίγραπτη νύχτα χάνουν σαν τις καμέλιες τα πέταλα μιας εποχής...

ΤΥΜΠΑΝΙΣΤΗΣ : .....επιβιβάζονται σε τρένα που ξαστόχησαν σκόπιμα, ώρα να περάσουν κι αυτές οι ελεγείες - ευγενικές ευθανασίες - έτσι βρήκα τη θέση μου κάτω απ' τ' άστρα, μια πράξη φονική που διαιώνισε το είδος των ανθρώπων - τώρα κοιτάζω προς την νεροποντή, οι σάρκες δεν ανασταίνονται - θα ερμηνεύσω τον τελευταίο τυμπανιστή. Ξημέρωσε.

Β' ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ : ''.....μέχρι που στο τέλος μια λέξη θα μου αρκεί : ''ησυχία'' όπως στα νοσοκομεία ή ''πυρ''. Ή πρηνηδόν.

[Φως. Σκοτάδι. Αυλαία]

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης, Καστανιώτης, 2010, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου [για τον υπαινιγμό στα πρόσωπα μόνο, -Προμηθέας και Ανζέλ, με άλλους διαλόγους]