του Λευτέρη Παυλίδη.
Τόσος ντόρος…
τόσα χρόνια… Κι όμως! Μετά από τόσες δεκαετίες, ακόμα συνεχίζει να τίθεται υπό
αμφισβήτηση η ‘ιδιοκτησία’ του ονόματος από τους γείτονες Σκοπιανούς και να το
διεκδικούν με τόση εμμονή.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Γιατί όμως; Αφού ασχολήθηκαν τόσοι και τόσοι με το θέμα, ας κάνω κι
εγώ μια ερασιτεχνική προσέγγιση, όσο πιο αντικειμενικά μπορώ, διότι ο
συναισθηματισμός δυστυχώς μου το επιτρέπει μέχρι ένα σημείο. Ποιά είναι τα
στοιχεία που μπορεί να κάνει έναν λαό να ταυτιστεί με ένα ιστορικό όνομα;
Καταρχήν η ίδια η
ιστορία. Όλες οι αναφορές από τους αρχαίους ιστορικούς, μιλάνε για τοποθεσίες
που και σήμερα ακόμη βρίσκονται στα ελληνικά εδάφη. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες
οι ιστορικές περιγραφές ανήκουν σε ελληνικές περιοχές και πόλεις (Δίον, Βεργίνα,
Πέλλα κλπ) ούτε ότι η πρώτη πρωτεύουσα της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας ήταν οι
Αιγές και στη συνέχεια η Βεργίνα. Τόποι δηλαδή σε αδιαμφισβήτητο ελληνικό
έδαφος, καθώς και ονόματα ελληνικά (όχι σλάβικα) με ελληνική ετυμολογία των
λέξεων.
Όλες οι αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν, έφεραν στο φως αποδεικτικά στοιχεία για την ελληνικότητα της Μακεδονίας: ναοί, θέατρα, λουτρά, αλλά και μια ολόκληρη πόλη (Δίον) με τείχη, ψηφιδωτά και αγάλματα, με κορωνίδα τον τάφο του Φιλίππου στην Βεργίνα, καταμαρτυρούν την ελληνικότητά της.
Περεταίρω, όλοι πρωταγωνιστές της Μακεδονικής ιστορίας είχαν επίσης ελληνικότατα ονόματα: Φίλιππος, Αλέξανδρος, Αρχέλαος, Κάσσανδρος, Ολυμπιάδα, Θεσσαλονίκη κλπ. Κανένας δεν είχε σλάβικο ή σλαβικής καταγωγής. Την ελληνική τους ρίζα μπορεί να αποδείξει μόνο η ετυμολογία τους. Για παράδειγμα: Αλέξανδρος σημαίνει προστάτης των ανδρών και προέρχεται από τις λέξεις «άλεξ» και «ανδρός», Φίλιππος σημαίνει φίλος των αλόγων και προέρχεται από τις λέξεις «φίλος» και «ίππος». Δυστυχώς για τους γείτονες, οι λέξεις αυτές δεν σημαίνουν τίποτα στη γλώσσα τους…
Όλες οι αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν, έφεραν στο φως αποδεικτικά στοιχεία για την ελληνικότητα της Μακεδονίας: ναοί, θέατρα, λουτρά, αλλά και μια ολόκληρη πόλη (Δίον) με τείχη, ψηφιδωτά και αγάλματα, με κορωνίδα τον τάφο του Φιλίππου στην Βεργίνα, καταμαρτυρούν την ελληνικότητά της.
Περεταίρω, όλοι πρωταγωνιστές της Μακεδονικής ιστορίας είχαν επίσης ελληνικότατα ονόματα: Φίλιππος, Αλέξανδρος, Αρχέλαος, Κάσσανδρος, Ολυμπιάδα, Θεσσαλονίκη κλπ. Κανένας δεν είχε σλάβικο ή σλαβικής καταγωγής. Την ελληνική τους ρίζα μπορεί να αποδείξει μόνο η ετυμολογία τους. Για παράδειγμα: Αλέξανδρος σημαίνει προστάτης των ανδρών και προέρχεται από τις λέξεις «άλεξ» και «ανδρός», Φίλιππος σημαίνει φίλος των αλόγων και προέρχεται από τις λέξεις «φίλος» και «ίππος». Δυστυχώς για τους γείτονες, οι λέξεις αυτές δεν σημαίνουν τίποτα στη γλώσσα τους…
Και μια και
μιλάμε για την γλώσσα. Είναι το δεύτερο στοιχείο που διακρίνει και διαχωρίζει
τους Έλληνες από τους βάρβαρους (δεν το λέω εγώ, οι αρχαίοι Έλληνες το λέγανε).
Ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος, υπερήφανος για την γλώσσα του και την καταγωγή του,
όταν έστειλε στην Αθήνα τις 300 περσικές πανοπλίες παρουσιάζοντας τη νίκη του
Γρανικού, ως νίκη του Πανελληνίου εναντίον των βαρβάρων, έθεσε την επιγραφή «Αλέξανδρος
Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν
κατοικούντων». Δεν βλέπω πουθενά σλάβικα. Όπως δεν υπάρχουν και σε όλα
τα υπόλοιπα Μακεδονικά ευρήματα. Είναι πραγματικά αστείο και αγγίζει την
γελοιότητα η διεκδίκηση της Μακεδονικής ιστορίας από τους Σλάβους. Μπροστά δε
στην παντελή έλλειψη αιτιολογίας και επιχειρηματολογίας, δείχνει απίστευτη
ασχετοσύνη και ανιστορικότητα.
Τρίτον: η φυλή.
Οι Σλάβοι είναι μία ινδοευρωπαϊκή φυλή που εξαπλώθηκε από την κεντρική και
ανατολική Ευρώπη, καθώς και από την βόρεια και την κεντρική Ασία και
εγκαταστάθηκε στην περιοχή τον 6ο αιώνα μ.Χ. [1]. Η ετυμολογία της
λέξης προέρχεται από το «σκλάβοι», συναντάται δε με τις μορφές sclaveni και
sclavi. Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνταν
Σλοβένοι, ενώ οι γείτονές τους Γερμανοί τούς ονόμαζαν Wenden ή Winden, δηλαδή
κελτικός κλάδος που αφομοιώθηκε από τους Σλάβους αργότερα.
Πώς λοιπόν ένας λαός που εμφανίστηκε στη περιοχή 1.000 ολόκληρα χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο και την δημιουργία της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, διεκδικεί τόσο την καταγωγή του Μέγα Στρατηλάτη όσο και το όνομα Μακεδονία; Ποια λογική έχει; Είναι δυνατόν να στέκεται ένας τέτοιος ισχυρισμός; Με αυτή τη λογική να διεκδικήσουμε κι εμείς την βόρεια Ήπειρο από την Αλβανία, αλλά και την ανατολική Θράκη από την Τουρκία! Αφού αρκεί μόνο η γεωγραφική θέση, χωρίς κανένα άλλο από τα στοιχεία που προπεριέγραψα. Και αντιστρέφοντας, πώς θα αντιδρούσαν οι Γερμανοί εάν η Αυστρία διεκδικούσε μέρος της Βαυαρίας, οι Ιταλοί εάν η Ελβετία διεκδικούσε την Λομβαρδία ή οι Γάλλοι εάν οι Βρετανοί διεκδικούσαν την Βρετάνη; Θυμίζω δε τι συμβαίνει στις μέρες μας στην Ισπανία με την Καταλονία, όπου εκεί δεν διεκδικεί άλλος λαός, αλλά ένα μέρος των ίδιων των Ισπανών επιθυμεί να αυτονομηθεί!
Πώς λοιπόν ένας λαός που εμφανίστηκε στη περιοχή 1.000 ολόκληρα χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο και την δημιουργία της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, διεκδικεί τόσο την καταγωγή του Μέγα Στρατηλάτη όσο και το όνομα Μακεδονία; Ποια λογική έχει; Είναι δυνατόν να στέκεται ένας τέτοιος ισχυρισμός; Με αυτή τη λογική να διεκδικήσουμε κι εμείς την βόρεια Ήπειρο από την Αλβανία, αλλά και την ανατολική Θράκη από την Τουρκία! Αφού αρκεί μόνο η γεωγραφική θέση, χωρίς κανένα άλλο από τα στοιχεία που προπεριέγραψα. Και αντιστρέφοντας, πώς θα αντιδρούσαν οι Γερμανοί εάν η Αυστρία διεκδικούσε μέρος της Βαυαρίας, οι Ιταλοί εάν η Ελβετία διεκδικούσε την Λομβαρδία ή οι Γάλλοι εάν οι Βρετανοί διεκδικούσαν την Βρετάνη; Θυμίζω δε τι συμβαίνει στις μέρες μας στην Ισπανία με την Καταλονία, όπου εκεί δεν διεκδικεί άλλος λαός, αλλά ένα μέρος των ίδιων των Ισπανών επιθυμεί να αυτονομηθεί!
Ας εξετάσουμε όμως
και το περιβόητο ζήτημα της γεωγραφικής τους θέσης. Αν και δεν αρκεί από μόνη
της η τοποθεσία για να εξασφαλίσει την υιοθέτηση μιας ονομασίας (και μάλιστα μιας
χώρας) ας δούμε τι συνδέει την περιοχή τους με την Μακεδονία. Σύμφωνα με τις
περιγραφές του Ησίοδου, το αρχαίο Μακεδονικό βασίλειο, συνόρευε στα δυτικά με
το βασίλειο της Ηπείρου, στα βορειοανατολικά με τους Ιλλυριούς, στα βόρεια με
τους Παίονες και στα ανατολικά με τους Θράκες. Πράγματι, η τότε Μακεδονία
εκτείνονταν και συμπεριελάμβανε και εδάφη της σημερινής Fyrom, όπως και μέρος της Βουλγαρίας. Για την ακρίβεια,
ένα μικρό βόρειο τμήμα της τότε Μακεδονίας περιελάμβανε ένα επίσης μικρό (νότιο)
τμήμα της σημερινής Fyrom. Αυτό βέβαια εάν
εξετάσουμε το βασίλειο της Μακεδονίας επί εποχής Φιλίππου, διότι επί εποχής
Μ.Αλεξάνδρου καταλάμβανε σχεδόν όλο τον τότε γνωστό κόσμο! Όλη τη Βαλκανική
χερσόνησο, την βόρεια Αφρική, όλη την Ασία, μέχρι και τις Ινδίες (τελικά η
γεωγραφική λογική θα μπορούσε να μας βάλει σε μεγάλους μπελάδες με πολλά
κράτη). Φανταστείτε το Πακιστάν να διεκδικεί την ονομασία της Μακεδονίας,
επειδή εκεί ζει μια φυλή (Καλάς) που ισχυρίζεται πως είναι απόγονοι του Μεγάλου
Αλεξάνδρου! [6] Γελάτε;
Κατόπιν τούτων
ρωτώ: είναι δυνατόν να παραβλέψουμε όλα τα υπόλοιπα στοιχεία και να τα
απομονώσουμε, περιοριζόμενοι μόνο στη γεωγραφική θέση, δανείζοντας έτσι ή καλύτερα
παραχωρώντας μέρος του ελληνικού ονόματος; Λένε μερικοί «ας συμφωνήσουμε να
ονομαστούν Άνω Μακεδονία». Είναι τόσο απλό; Πόσο αφελής μπορεί να είναι κάποιος
σήμερα, με όλες τις απειλές που δέχεται περιμετρικά η χώρα μας από το βαλκανικό
τόξο (Τουρκία-Βουλγαρία-Σκόπια-Αλβανία) για να ενδίδει με τόση ευκολία;
Στην Ελλάδα τίποτα δεν χαρίστηκε. Ό,τι έχει κερδήθηκε και μάλιστα με ποταμούς αίματος. Επειδή λοιπόν ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να ακολουθήσει στο μέλλον, θα πρέπει να είμαστε πιο φρόνιμοι και να επιδείξουμε ωριμότητα και υπευθυνότητα. Η εξωτερική μας πολιτική άλλωστε και η διπλωματία ποτέ δεν ήταν το δυνατά μας σημεία, γι’ αυτό και φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Να μιλάμε δηλαδή για τα αυτονόητα. Απ’ την άλλη, ο αλυτρωτισμός των γειτόνων έχει επιδειχθεί πολλάκις και κατά καιρούς έχουν προβάλει και εδαφικές βλέψεις.
Στην Ελλάδα τίποτα δεν χαρίστηκε. Ό,τι έχει κερδήθηκε και μάλιστα με ποταμούς αίματος. Επειδή λοιπόν ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να ακολουθήσει στο μέλλον, θα πρέπει να είμαστε πιο φρόνιμοι και να επιδείξουμε ωριμότητα και υπευθυνότητα. Η εξωτερική μας πολιτική άλλωστε και η διπλωματία ποτέ δεν ήταν το δυνατά μας σημεία, γι’ αυτό και φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Να μιλάμε δηλαδή για τα αυτονόητα. Απ’ την άλλη, ο αλυτρωτισμός των γειτόνων έχει επιδειχθεί πολλάκις και κατά καιρούς έχουν προβάλει και εδαφικές βλέψεις.
Και για όσους δεν
το γνωρίζουν, να θυμίσω και το εξής: η περιοχή των γειτόνων, ως γεωγραφικό
διαμέρισμα, επί εποχής Τίτο δηλαδή σαν Γιουγκοσλαβία, είχε όνομα. Λεγόταν Vardarska. Υπάρχουν πολλά ιστορικά
στοιχεία και ντοκουμέντα και όποιος το ψάξει θα το διαπιστώσει. Είναι η
ονομασία του Αξιού στα σλάβικα (Vadar) από όπου και προήλθε
ο γνωστός μας παγωμένος άνεμος Βαρδάρης. Η δε Μπανόβινα του Βαρδάρη ήταν μία
από της εννέα Μπανόβινες του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας. Τι τους εμποδίζει να
επιστρέψουν σε αυτό; Υπάρχει βέβαια και μια άλλη ιστορική θέση, καθαρά ως άποψη
και ασχέτως αν θα το δεχτούμε ή όχι, που μιλάει για την αρχαία Παιονία [2]. Και
για αυτό το θέμα υπάρχουν πάρα πολλά στοιχεία, αλλά εμάς τους Κιλκισιώτες μας
πονάει και αυτό [4]. Αν κρίνω από την πρόσφατη αντίδραση του Δημάρχου Παιονίας [5]
μπορούμε να φανταστούμε πως θα αντιδρούσαν οι συντοπίτες μας σε ένα τέτοιο
ενδεχόμενο…
Τέλος, ας μη
λησμονήσουμε -συνδυάζοντας και Χριστιανικές πηγές- την περιοδεία του Αποστόλου
Παύλου στη Μακεδονία και μάλιστα 2 φορές. Ποιά μέρη επισκέφτηκε; Την Νεάπολη
Καβάλας, τους Φιλίππους, την Αμφίπολη, την Απολλωνία, την Θεσσαλονίκη και την
Βέροια. Όλες αυτές οι πόλεις αποτελούν την ιστορική Μακεδονία και καμία δεν
βρίσκεται στα γειτονικά εδάφη. Αλλά και οι επιστολές του «προς Θεσσαλονικείς»
αναφέρονται στους ομώνυμους κατοίκους της ελληνικής πόλης. Τίποτα δεν
παραπέμπει γεωγραφικά στην Fyrom. Εάν μπορούσαν
να προβάλουν έστω και ένα στοιχείο σύνδεσης (πέραν από τον ελλιπή γεωγραφικό)
ίσως να μπορούσε να μπει σε μια σοβαρή βάση αυτή η συζήτηση.
Όλα αυτά είναι
γνωστά σε όλους. Και οι ιστορικοί δεν είναι ανιστόρητοι, ξέρουν πολύ καλά την
αλήθεια. Οι ξένοι μάλιστα, διδάσκονται ίσως καλύτερα την ελληνική ιστορία κι από
μας τους Έλληνες. Και οι ηγεσίες τους γνωρίζουν επίσης καλά ποια είναι η
πραγματικότητα. Τότε γιατί το κάνουν;
Γιατί αναγνώρισαν 98 (και όχι 133) κράτη το όνομα Μακεδονία ή Δημοκρατία της
Μακεδονίας στους γείτονες; [3]. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία που έχει να κάνει
με την σκόπιμη συρρίκνωση της Ελλάδας, αλλά επί του παρόντος δεν θα αναλύσω
περισσότερο. Ο έχων οφθαλμούς ορά, ο έχων
ώτα ακουέτω κι ο έχων νουν νοείτω. Το θέμα όμως δεν είναι γιατί το
επιδιώκουν οι άλλες ηγεσίες, αλλά γιατί
το αποδέχεται η δική μας; Ούτε σε αυτό θα απαντήσω και θα σας παραπέμψω και
πάλι στη παραπάνω φράση του Χριστού…
Έχοντας φτάσει
στο τέλος αυτού του κειμένου, νιώθω ειλικρινά ότι τόση ώρα προσπαθώ να αποδείξω
τα αυταπόδεικτα. Πράγματα που δεν χρειάζονται να αποδειχτούν, μας βάζουν στη
διαδικασία να τα αποδείξουμε. Κρίμα. Νιώθω ντροπή. Δεν είναι δυνατόν οι
πολιτικάντηδες αυτής της χώρας να δέχονται να συζητούν για τέτοια θέματα.
Κάποια ζητήματα, όπως τα εθνικά, είναι αδιαπραγμάτευτα και πέραν κάθε
αμφισβήτησης. Εφόσον τολμούν να τα διαπραγματεύονται, δύο τινά μπορεί να
συμβαίνουν: ή δεν γνωρίζουν την ιστορία (κάτι που δεν τους απαλλάσσει από την
ευθύνη) ή μολονότι την γνωρίζουν… την ξεπουλούν. Η Μακεδονία όμως δεν πωλείται ούτε ενοικιάζεται και προπάντων δεν
δωρίζεται! Αυτό το απέδειξαν χθες στη Θεσσαλονίκη οι 500.000 Έλληνες που
μετέβησαν στη συμπρωτεύουσα για να διαμαρτυρηθούν, προαισθανόμενοι τις
προθέσεις των πολιτικάντηδων που θέτουν υπό συζήτηση το όνομά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου