Η παντοδυναμία της Ανικανότητας - ένα παγκόσμιο φαινόμενο

O Paul Craig Roberts είναι αδιαμφισβήτητα μια αμφιλεγόμενη και άκρως αντισυμβατική προσωπικότητα. Αμερικανός πολίτης με πλούσια καριέρα στην Πολιτική Οικονομία, στη Δημοσιογραφία και σε θέματα Ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος.

Το ακόλουθο κείμενό του είναι μια κραυγή απελπισίας για τον καταιγισμό Αvικανότητας που δέχεται στη χώρα του απ’ όλες ανεξαιρέτως τις κοινωνικές δομές. Του προκαλεί εντύπωση, καθώς η πάλαι ποτέ Αμερικανική Υπερδύναμη δείχνει τώρα πια να καταρρέει στα χέρια τόσων πολλών Ανίκανων.

Ενώ μιλάει για τη χώρα του, οι σκέψεις του περί ‘επιδημιολογικής ΑΝικανότητας’ βρίσκουν γενικά εφαρμογή καί στον δικό μου εγχώριο Ελληνικό μικρόκοσμο. ΌΧΙ με τα ίδια επιμέρους δεδομένα, αλλά με τη λογική της παρατήρησης ενός παρόμοιου φαινομένου. 

Ο όρος ΑΝικανότητα, βέβαια, με υποχρεώνει σε δήλωση άφεσης αμαρτιών των Υποκειμένων - με τη σκέψη ότι αφού η φύση τους στέρησε από ικανότητες, είμαι αναγκασμένη να το αποδεχτώ.

Δεν έχω, όμως, πειστεί ακόμη!

Και αυτό διότι πρόκειται για τόσο εξαπλωμένο φαινόμενο που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω … το πόσο τυχαία μπορεί η φύση να λειτούργησε … με τόσο κοινό τρόπο.

Ο Paul Craig Roberts, λοιπόν, γράφει συγκεκριμένα:

Έχοντας μεγαλώσει κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, βλέπω σήμερα τη χώρα μου και δεν την αναγνωρίζω. Έζησα μια ζωή σε μια ικανότατη χώρα και τώρα η ΑΝικανότητα έχει κατακλύσει τα πάντα.

Τα πάντα όλα στον βωμό της ΑΝικανότητας!

Η Αστυνομία, για παράδειγμα, είναι ΑΝίκανη. Πυροβολούν παιδιά, γιαγιάδες, ανάπηρους και ισχυρίζονται ότι ‘άνοιξαν πυρ’ γιατί φοβήθηκαν για τη ζωή τους.

Η Εξωτερική Πολιτική της Ουάσινγκτον είναι ΑΝίκανη. Η Ουάσινγκτον έχει αποξενωθεί από τον υπόλοιπο Κόσμο με τις παράλογες και παράνομες επιθέσεις της προς άλλες χώρες. Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ είναι οι δύο πιο αναξιόπιστες χώρες στον πλανήτη, και οι δύο χώρες με τις πιο απειλητικές προθέσεις.

Το σύμπλεγμα Στρατού Ασφαλείας είναι ΑΝίκανο. Το κράτος Εθνικής Ασφάλειας είναι τόσο ΑΝίκανο που δεν μπόρεσε να σταματήσει την πιο ταπεινωτική ιστορικά επίθεση ενάντια σε μια Υπερδύναμη που αποδείχθηκε εντελώς ανήμπορη, καθώς λίγοι - ελαφρά οπλισμένοι - άνθρωποι που δεν ήξεραν να πιλοτάρουν κατέστρεψαν το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και μέρος του Πενταγώνου. Οι στρατιωτικές βιομηχανίες έχουν φτιάξει, με γιγαντιαίο κόστος, το F-35 που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα Ρωσικά μαχητικά αεροπλάνα, ούτε ακόμη-ακόμη και τα F-15 και F-16 που υποτίθεται ότι θα αντικαθιστούσε.

Τα Μ.Μ.Ε. είναι ΑΝίκανα. Δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε μια ιστορία που έχει αναφερθεί μέσα στον 21ο αιώνα και να μην αποδείχτηκε ελλιπής σε ακριβολογία. Πιθανόν να υπάρχει καμιά, αλλά δε μου ’ρχεται στο μυαλό.

Τα Πανεπιστήμια είναι ΑΝίκανα. Αντί να προσλαμβάνουν Καθηγητές για να διδάξουν στους μαθητές, προσλαμβάνουν Διοικητικό Προσωπικό για εύρυθμη λειτουργία. Αντί για Καθηγητές υπάρχουν Πρόεδροι, Αντιπρόεδροι, Καγκελάριοι, Αντικαγκελάριοι, Κοσμήτορες, βοηθοί Κοσμήτορα, Πρυτάνεις, Αναπληρωτές Πρυτάνεις, βοηθοί Πρύτανη κλπ…. Αντί για ουσία, υπάρχει λογοκρισία και υπερευαισθησία. Τα Πανεπιστήμια δαπανούν πάνω από το 75% του προϋπολογισμού τους σε Διοικητικό Προσωπικό, πολλοί από τους οποίους λαμβάνουν υπέρογκες αμοιβές.

Τα Δημόσια Σχολεία έγιναν ΑΝίκανα, επίσης, καθιερώνοντας τυποποιημένα Εθνικά Διαγωνίσματα. Σκοπός της εκπαίδευσης στην εποχή μας έγινε το να περάσεις επιτυχώς κάποιο Test. Οι διαπιστεύσεις στη σχολική φοίτηση και η αμοιβή των εκπαιδευτικών δεν εξαρτώνται από την ανάπτυξη της δημιουργικότητας ή της ελεύθερης σκέψης των μαθητών, αλλά από την παροχή συγκεκριμένης βοήθειας στην απομνημόνευση δεδομένων με σκοπό την προετοιμασία των μαθητών πάνω σε συγκεκριμένα Tests.

Θα μπορούσα να συνεχίσω ατέρμονα…

Αντ’ αυτού, θα αναφερθώ σε μια ιστορία “καθημερινής ΑΝικανότητας” που με εμπόδισε να γράψω αυτήν την εβδομάδα.

Πρόσφατα, ενώ ήμουν εκτός σπιτιού, ένας χειριστής βαρέος οχήματος που εργαζόταν σε κοντινό εργοτάξιο πέρασε κάτω από τα ηλεκτρικά σύρματα με το ανυψωτικό του μηχάνημα σε όρθια θέση. Και αντί να σπάσει το σύρμα, έσπασε στη μέση ο στύλος που μεταφέρει ηλεκτρισμό στο σπίτι μου. Η εταιρεία, λοιπόν, ηλεκτρικής ενέργειας (όπως ήταν αναμενόμενο…), εμφανίστηκε στο σπίτι μου ή, όπως υποψιάζομαι, ένας Υπεργολάβος, ο οποίος επανέφερε το ρεύμα, αλλά δεν έλεγξε το κατά πόσο το ουδέτερο καλώδιο ήταν συνδεδεμένο ή όχι. Κατά συνέπεια, για μια ολόκληρη εβδομάδα οι γραμμές υψηλής τάσης στο σπίτι μου χτύπησαν κόκκινο σε σημείο που “κάηκαν” όλες οι συσκευές ανεξαιρέτως. Όταν επέστρεψα, το σπίτι ‘επιθεωρήθηκε’ και το μόνο αυτονόητο συμπέρασμα που βγήκε ήταν ότι ‘δεν είχα ρεύμα’. Ξαναήρθε η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας και ‘ανακάλυψε’ ότι η υψηλή τάση ήταν η αιτία που ό,τι ήταν στην πρίζα - δηλαδή τα πάντα! - είχαν καταστραφεί.

Το λοιπόν... Εδώ έχουμε την ιστορία ενός χειριστή βαρέος οχήματος που δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν πρέπει να περάσει κάτω από τα ηλεκτρικά σύρματα με το ανυψωτικό του όρθιο. Έχουμε, επίσης, μια εταιρεία παροχής ηλεκτρικού ρεύματος ή τον Υπεργολάβο, ο οποίος δεν συνειδητοποιεί ότι το ρεύμα δεν μπορεί να επανασυνδεθεί χωρίς προηγουμένως να βεβαιωθεί ότι το ουδέτερο καλώδιο είναι συνδεδεμένο.

Ποιό το αποτέλεσμα; Όλες οι συσκευές του σπιτιού μου “ψήθηκαν” στην κυριολεξία. Μιλάμε για χιλιάδες δολάρια ζημιά!

Αυτή είναι η Αμερική σήμερα. ΑΝΙΚΑΝΟΙ κυβερνούν ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ που θέλουν και πόλεμο με το Ιράν, την Κορέα, τη Ρωσία και την Κίνα. Λαμβάνοντας υπόψη το εξαιρετικό επίπεδο ΑΝικανότητας σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, σας εγγυώμαι ότι αυτοί οι πόλεμοι δεν πρόκειται ποτέ να κερδηθούν.

Πηγή: Paul Craig Roberts