ο Οδυσσέας δεν πέρασε ακόμη - του φώτη μισόπουλου

μονόπρακτη φάρσα σε τρεις εικόνες για ήχους, φωνές και πρόσωπα

''.....Ο έμπορος των ταγκό μιλούσε με τη θέρμη ιδρυτού πόλεων, δείχνοντας με το χέρι προς το παράθυρο.'' ΚΟΛΕΤ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ, μτφρ. Κώστας Ταχτσής

[Σκηνικό Δείπνου. Θεατές, ηθοποιοί, αντικείμενα ή εικόνες συναπαρτίζουν μια χορεία συνδαιτυμόνων. Ποτήρια με κρασί, κομμάτια ψωμί πάνω στο τραπέζι. Κάθε φορά στην αντιστοιχία της φωνής φωτίζεται ελαφρά από πίσω το ανάλογο αντικείμενο]

[ΗΧΟΙ από θαλασσινό τοπίο,- τα κύματα, τα θαλασσοπούλια, οι θόρυβοι καραβιών, ο άνεμος - ακούγονται κάθε τόσο]

ΟΙ  ΦΩΝΕΣ :

ΕΝΑ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΣΑΝ ΑΡΠΥΙΑ

                      Α' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ          

                      Β'ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ

                      ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ''ΑΜΛΕΤ''

                      ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ''ΚΙΧΛΗΣ''

                      ΤΟ ΚΟΥΠΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

[τα παραπάνω ενυπάρχουν ως εικόνες είτε αντικείμενα στον σκηνικό χώρο]

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

                          Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

                          Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ

                          Ο ΑΜΛΕΤ

                          ΕΝΑΣ ΝΑΥΑΓΟΣ

                          Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΝΑΝΙΖΕΤΑΙ

                          Ο ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

                          ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ

                          Η ΝΤΙΛΟΥ'

                          Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΑΠ' ΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ

η σιωπή

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ :...αρχετυπικός ή αρχέγονος - σαν κάρτα Ταρό - τελικά είναι απλά φρούτο, νομίζει πως παίρνει εκδίκηση για όλους τους πολέμους, φορούσε ένα κράνος από χαρτί γλασέ,- γελοίος-, κατατροπώνοντας όνειρα σε ανατριχιασμούς, i brividi del lago perduto - θ' αποκτήσω καινούρια δουλειά, έτσι θα σωθώ από κάθε σάπιο εναίσθημα που τριγυρίζει τον κόσμο μου, μιαν απόσταση που καλύπτει κι απορρίπτει το μυαλό, μπορεί, του καθένα - άρα και το δικό μου - χωρίς ποίηση όπως την ξέραμε - ένα είδος μυστικού γάμου με γερασμένες αμαρτίες και ψεύτικους εναγκαλισμούς :

Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ : ...ακόμα και η καλοσύνη πεθαίνει από καλοσύνη [1] 

Ο ΑΜΛΕΤ : ...τέταρτη πράξη, έβδομη σκηνή

ΕΝΑ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΣΑΝ ΑΡΠΥΙΑ :...χαράς ηδονή, - η αγριότητα έχει τη θέση της στο Τρίγωνο των Βερμούδων, λέξεις που συνοδεύουν μια γυναίκα, απρόφερτες, - υποσιτίζουν τους έρωτες, δε σημαίνουν τίποτα - κατά βάθος

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ :.....τ' αντικείμενα μιλούν μια γλώσσα αναπάντεχη, ανακάλυψη πρόσφατη της μεταφυσικής δίχως όρια και του οργιώδους πνευματισμού, σαν τα κλουβιά με τα φίδια ή τις σαύρες που ζούνε στην Αποκάλυψη, - εκείνο το δαχτυλίδι ανάμεσα στις μύγες του μπαρ ή τη μυρωδιά απ' το πετρέλαιο, - διακόρευση, καθώς το δάχτυλο προχωρεί στο κενό ή μια ιστορία που γράφτηκε προτού τη ζήσουμε όπως τα μεγάλα κενοτάφια του Έρωτα, κι οι Επαναστάσεις ενώ περιδιαβαίνουν τους τοίχους, - αιχμηρές σαν εφηβείες που δε λησμονούν -, κοντοστέκεται πάντα η ίδια σκιά που αμαυρώνει τη ημέρα - υπάρχει για τον καθένα η τελευταία φορά που πετυχαίνει κάτι - την απώλειά του, - ίσως απλώς να φοβάται ή να κυριεύεται - τελευταία υποχώρηση, τα ναυάγια που έχω υπόψη μου έχουν το άρωμα της πριγκίπισσας Σενιάγκιν- χήρας-, [2] μεταξύ ηδονής, ψυχοφαρμάκων και οίκτου //

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ : .....παράξενες εικασίες, αλχημείες και παρεξηγημένα σώματα

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΝΑΝΙΖΕΤΑΙ : ....παρουσίες φιλήδονες, γεύματα με κηροπήγια μεσαιωνικά,- έρπουν στα πόδια τους οι βασιλίσκοι - είχαν το όνομα που θύμιζε απαρηγόρητες συμπτώσεις [γελάει]

Α' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ [3]: ......-μοχθηροί σαν προφητεία ή τα καράβια που ξεβράστηκαν, - το πιο μεγάλο ήταν ο ''Άμλετ''

Β' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ :......-έλεγαν βυθίστηκε αύτανδρο, κι οι ναύτες αναγνωρισμένοι παντογνώστες με την παράδοξη επιβράβευση του Μηδενός

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ :.....κάπως έτσι ακούγονταν η φρίκη - άλλωστε μετά τον πνιγμό καραδοκεί η διασημότητα, αδερφοί μου !!!

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΝΑΝΙΖΕΤΑΙ :......τρεμάμενα χέρια, σταγόνες ιδρώτα στο πρόσωπο, σύμπτωση και ταύτιση αγωνίας και κρύου [γελάει]

Ο ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ :.....σ' αυτό το ακρογιάλι έζησα ένα πάρτι - κυνικός και ωμός, ανάμεσα σε πτώματα και ουίσκυ [μεγάλη παύση]

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ :.....δεν αντιλέγω, - ώρα να φεύγω, τα σπίτια κοντά στη θάλασσα παντρεύονται κύματα, ο χειρομάντης φοράει μια σιωπή μ' εξογκωμένα ζυγωματικά, τα προλεγόμενα έχουν κριθεί, περίεργες φοβίες έζησαν τελευταία φορά κάποιοι, που πίστευαν πως ο έρωτας δεν ζει με τις νοθείες του εαυτού του, - αδιάπτωτος μονόλογος γι' αυτούς που υποχωρούν 

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΝΑΝΙΖΕΤΑΙ : .....ή εκείνος ο άνθρωπος στη μέση του δάσους όταν μιλούσε για την ''Κίχλη'', [4] έν' αρχαίο ένστιχτο που ψιθυρίζουν τα πουλιά με συγκατάβαση - υποταγμένος

Β' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ : ή το πουκάμισο του Νάρκισσου ανάμεσα στις σκουριές και τα παλιά ναυάγια

Α' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ : .....κάποτε θα μυρίσουν τα φύλλα γυμνωμένα δέντρα το θαύμα που ακολουθούσε τις Σεμνές στα χαμόσπιτα και στα τσαντήρια [παύση]

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ :......στα πηγάδια που γέρασαν//

 η εξορία

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ''ΑΜΛΕΤ'' :....περιμένουμε τα προσωπεία μας στροβιλίζοντας νύχτες ναυτικών τώρα ανύπαρχτες σαν το βαθύ ποτάμι με τ' όνομα ενός θεού που δεν γνωρίσαμε ή που χάθηκε παίρνοντάς τον οι χορευτές μαζί τους στ' αλωνίσματα και στους καημούς, ρίχνοντας τα ζάρια στο έρεβος

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ''ΚΙΧΛΗΣ'' :.....ω, εσύ, παλιέ Δεσμώτη, ερχόμενος κατά πόδας, τη θεική ρωγμή αναζητώντας κατά το Φως

Α' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ :....κανένας δε ξεφεύγει απ' τους καθρέφτες, απ' το ρίγος του ξέφωτου...

Β' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ :......ή όταν ο φόβος περάσει το νερό και σταθεί στα ρηχά αυλάκια - ήταν κάποτε οι ζωές που περιμέναμε, αλλά δεν ήρθαν

TO ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ''ΑΜΛΕΤ'' :......τώρα μοιράζομαι της τύχης ετούτα τα τεχνάσματα και ''ουκ έστι θάλασσα'', έχουν στραφεί οπίσω τα φυλλώματα που παντρολόγησαν την άνοιξη, - την Οφηλία -, ένα πρωί θα μετρήσεις στα πόδια σου τη δύναμη του χώματος, πώς ξεπηδάν από τα σωθικά το αίμα κι ο καρπός, πώς τόση γύμνια κλεισμένη στ' αλάβαστρα, στου άσπρου την απαντοχή που μάς τυφλώνει....

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ''ΚΙΧΛΗΣ'' :......θα φύγουν προς τ' άστρα αλλοτινά καράβια, όσα χαράμισαν το βιος μας και το πέλαγος - όσα οι θεοί δεν άφησαν να έρθουν προς το μέρος μας, το μέρος μιας ήρεμης καρδιάς ανάμεσα σε βούρλα καλαμιές κι εραστές ταριχευμένους στη λάβα από θύμησες

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ :......η αράχνη υφαίνει τον ιστό της με χίλιες λέξεις, να προλάβω κι εγώ τα τσαλακωμένα σεντόνια, ψηλαφίζω τις πληγές σαν η αυγή ένα πορτρέτο να σε λυπούνται την ώρα που οι ερωμένες κρυφοκοιτάζουν γενεές γενεών επίδοξων βιαστών για να επαληθεύσουν ερωτικές καινοτομίες, - λιποθυμίες κατευνασμού -

...όλα έχουν πια τελειώσει, - φωτοστέφανο-, ο χειρότερος εχθρός, η εποχή, η συσσωρευμένη ηδονή με τον οβάλ καθρέφτη του χωλ παρακαλώ, 

- ακολουθεί γαλήνη που δεν αγγίζουν τα δάχτυλα και τα σχοινιά, μάς εκπαιδεύουν ήδη αγοραίες Αφροδίτες, στο στόχαστρο καθώς τα χρόνια εξουσιάζουν, οι φωνές είναι σιγανές ψυχρές, άλλες πάλι γυναίκες κρατούν στη χούφτα τους μισό φεγγάρι κι οι ναυαγοί τρέχουν να προφτάσουν τα στενά αιδοία τους 

ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ :......ήμουν υπόδικος, κι από τότε πηγαίνω παντού - σ' όλα τα ναυάγια στοιχειώνω, δίπλα στην τέφρα όταν χρυσίζει στο νερό, περιγράφω την ταπείνωση, σύντροφοι, - πώς είναι το τραγούδι που δεν ακούγεται 

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ :.....το τέλος, πριν απλώσει το χέρι του, -

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ :....με δουλεύετε, ρε;; οι γριές πάντα γελούν για ν' αποφύγουν την αναγνώριση, ο αμαρτωλός και βρωμερός λαός συμπαρασύρεται [μικρή παύση] αλλά συμπαρίσταμαι!//

Α' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ :.....μάζευαν το αλάτι, η λιμνοθάλασσα τελείωνε όπως ένα καχεκτικό φλυτζάνι τσάι

Β'ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ :.....δυσοίωνα τα μάτια της αντιλόπης - κι όμως δε γνωρίζει τίποτε από ναυάγια και πνιγμούς, - μόνο δυσοίωνα - και γυαλιστερά....

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΝΑΝΙΖΕΤΑΙ :........την επαίνεσε βλέποντας τους γοφούς της στους τέσσερις τοίχους, - όρθιος μες στο σκοτάδι

Α' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ : ......μου είναι αδιάφορο - ω- πόσο μου είναι αδιάφορο να κουβαλώ μέσα σου την τέφρα ενός μαλάκα, που ζηλοφθονεί το θάρρος να φωνάζεις από μακριά χειρονομώντας, ''taxi! taxi!'', per una puttana di lusso.....

Β' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ :.....συμπέρασμα : αποστολικός ζήλος και μπίζνες [μ' έναν πιγκουίνο]

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΝΑΝΙΖΕΤΑΙ :.....θ' ακολουθήσω τον Οδυσσέα...

Ο ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ :.....ποιον απ' όλους;; Βάζω τα κόλπα, βάζεις τις γνωριμίες, χρειαζόμαστε κάποια να βάζει το μουνί - έτσι δεν είναι ;;;

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΝΑΝΙΖΕΤΑΙ :.....θ' ακολουθήσω τον Οδυσσέα [μικρή παύση] αυτόν τον παντρεμένο άστεγο που συζεί με την Κίρκη [γελάει με νόημα]

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ :....θα παίξουμε το ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΓΙΑ ΑΣΤΕΓΟΥΣ [5] - αηδιασμένους στην οδό Τζέησον -, γιατί υπάρχουν παντού πλέον....

ΝΤΙΛΟΥ [5] : ''.....αυτοί υπέμειναν κι άντεξαν'', τόγραφε ο Φόκνερ ξημερώματα

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΝΑΝΙΖΕΤΑΙ :.....μα είχα βάλει κι εγώ δεν θυμάμαι πόσα δολάρια - χωρίς να έχω το σπίτι μου, κατάγομαι από κει που οι θεοί έχουν βάλει πεντακόσια δολάρια για πανήντα οικογένειες [γέλια] [παύση] μπορεί και πιο πολλές

ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ : ......δοξάζω τον Θεό που άφησε εμένα πριν πάρει τους υπόλοιπους με τις παλίρροιες [σταυροκοπιέται]

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΝΑΝΙΖΕΤΑΙ :.....ξέρω μιλάς για τον Κοκό και την Χαχά 

ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ :.....είμαι μνησίκακος κι ολοκληρώνομαι σε πολλές μηνιαίες δόσεις - σε τελευταία ανάλυση το μέλλον του κόσμου είναι μια άνευρη ηρεμία - στην πόλη ο έρωτας κοστίζει όσο ο βήχας της Ντιλού που βουλιάζει ακίνητη //

  

η πονηριά

Α' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ :.....συνεχίζομαι στα αιώνια δείγματα γραφής, χρέος πιστότητας και οιστρηλασίας

Β' ΛΕΥΚΗ ΛΗΚΥΘΟΣ :......αφού είπες θα ξέρεις και την παραμικρή λεπτομέρεια μετά θάνατον, η τέχνη θα υποπέσει στη ρομαντική αστειότητα του ακατόρθωτου άθλου, του δήθεν ερωτικού υπερβατικού - όπως πάντα -

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ :.....πάντως δε φταίει ο χλευασμός, η δόξα των όσων ενδίδουν ή κάτι χειρότερο - παραμείναμε άνθρωποι, γιατί κατεβαίνουμε τα σκαλιά γρηγορότερα κι απ' τις οπτασίες, - κάτι που γίνεται μόνο τις νύχτες 

Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΑΠ' ΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ [6] :......παρ' όλη την αριστουργηματική πλοκή απαιτεί αφοσιωμένους θεατές

ΕΝΑ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΣΑΝ ΑΡΠΥΙΑ :.....η μεταμόρφωση κάθε τυχοδιώκτη σε απόπειρα απαγωγής ή αυτοχειρίας, ο άντρας που άχνιζε μπροστά σε μια πισίνα χωρίς τον Χόκνευ, χωρίς στέγη και κυρίως το καπέλο του - ύστατη μετατροπή - καθώς μου έπιανε τον ώμο ένοιωσα το καλόπιασμα του θανάτου - ένας βαθύς ήλιος όπως τα πουλιά, - ένα όνειρο, - αν το ήθελα θα το είχα πολύ εύκολα

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ''ΚΙΧΛΗΣ'' :......canto poco mosso, ο Οδυσσέας ήταν σιωπηλός

ΤΟ ΚΟΥΠΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ :......είπε, θα βρέχει όλη νύχτα. Έβρεχε, λοιπόν, όλη νύχτα. ήταν σα να επέστρεφε ένα ένστιχτο γεμάτο από εκατό χρόνια, κρυμμένο στην υγρασία της ομορφιάς που ήταν παραδομένη. Εγώ πυροβόλησα τη φωνή του ναυαγού. Μια λίμνη αίματος, o ήλιος χανόταν ανάμεσα στο αδύνατο των δέντρων όταν στέλνουν κάποια ομιλία λειψή για να μάς ξεγελάσουν. Αμέσως μετά, υπάρχεις.

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ :.......... το χειρότερο μετατρέπεσαι σ'  έναν τόπο ακίνητο, που δεν μάς αποχωρίστηκε ποτέ. 

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ''ΑΜΛΕΤ'' :.......εκείνη η γυναίκα που την κρύβει η φτελιά ή πάλι το πρόσωπό μου βουλιαγμένο στο χώμα καθώς κοιτάζω την δύση πίσω απ' τον ώμο. Λαχανιαστά. Είμαι το ''ασύνδετο '' ποίημα που θ' αρχίσει τώρα:

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ :........έχω πεθάνει νέος, ξαναήρθα πριν λίγο σαν λέξη ανέκφραστη - θα ρωτήστε σύντομα τ' όνομά μου, το ξέρω- είναι χαμένο στις σελίδες μιας ανομολόγητης αμαρτίας.Έμεινα ώρες ακίνητος, τα μάτια μου ανοιχτά-

Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΑΠ' ΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ :.....ακόμα κι ο ουρανός κάποτε είναι γεμάτος λάσπη.

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ :.....πάντως με τη βροχή έχωνα μια πετσέτα στην χαραμάδα της πόρτας να μην μπαίνουν τα νερά

Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΑΠ' ΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ :.......το τοπίο απ' τη μια άκρη μέχρι την άλλη ήταν άδειo

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ :....εμπρός, λοιπόν, αρχίζουμε : ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΓΙΑ ΑΣΤΕΓΟΥΣ//

  

[Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΑΠ' ΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ χορεύει ταγκό με ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ τραγουδώντας και οι δυο, η ορχήστρα των ναυαγών -αστέγων παίζει τη σχετική μουσική]

Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΑΠ' ΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ :.....συχνά σκέφτομαι πως αρνιέμαι το τέλος

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ :......θα εγκαταλείψω ξαφνικά και για πάντα

Η ΚΟΜΙΣΑ ΑΠ' ΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ :.....ό,τι φαινόταν και θύμιζε έλος

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ :......θα σφίξω το χέρι στην αρχαία μου λάμπα

Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΑΠ' ΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ :.......η ζωή είναι πύργος στην αμφίστομη Δύση

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ :......''σεβασμός απαιτείται στον κύριο Κόμη''

Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΑΠ' ΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ :.....έχω αφήσει πια πίσω μου αυτό που θα ζήσει

.....στερνή διανυκτέρευση στη γενέτειρα κώμη

.....δεν υπάρχει οικειότητα, ο γνωστός ενικός

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΠΟΥ ΑΥΝΑΝΙΖΕΤΑΙ : [τραγουδώντας, επίσης, γυμνός απ' τη μέση και κάτω ίσως και λίγο μεθυσμένος απωθεί ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ, αγκαλιάζει και χορεύει ο ίδιος με την ΚΟΜΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ]

.....στην υγεία σου πίνω το τελευταίο νερό

......κίνησα μόνος-κύριε Κόμη, φανερά κυνικός-

.....σε άλλους ορίζοντες με πάει το έλκηθρο,

.......για πρώτη φορά γλιστράει σταθερό- 

......κι ο ουρανός κρεμασμένος σε φόντο υπέρυθρο //

[Μουσική. Φως. Χαρούμενες φωνές. Σκοτάδι. Αυλαία]

  

ΑΝΑΦΟΡΕΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] ΣΑΙΞΠΗΡ, ΑΜΛΕΤ -τέταρτη πράξη, έβδομη σκηνή

[2] ....πρόσωπο στο ''Τέλος του αγαπημένου'' της Κολέτ [Καστανιώτης], μτφρ. Κώστας Ταχτσής

[3] ....οι λευκές λήκυθοι, ήταν μάλλον νεκρικές τεφροδόχοι

[4] Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ. ''ΚΙΧΛΗ''

[5] ....ηρωίδα του Γ. Φόκνερ, Η βουή και η Μανία [Καστανιώτης], μτφρ. Παύλος Μάτεσις                                 

[6] Ένας πλούσιος Αμερικανός διπλωμάτης ταξιδεύει με υπερωκεάνιο από το Χονγκ Κονγκ προς τη Χαβάη, όπου θα συναντήσει τη σύζυγό του. Λίγο μετά την αναχώρηση ανακαλύπτει ότι στην καμπίνα του έχει μπει μια πανέμορφη λαθρεπιβάτισσα, μια Ρωσίδα κόμισσα που προσπαθεί να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ [κινηματογραφικη επιτυχία του 1967]

http://www.cine.gr/film.asp?id=713681&page=2

**[το τραγούδι του επίλογου είναι σονέτο του γράφοντα // 2012]