Σαντάμ, Καντάφι, Ερντογάν κοινή γαρ η τύχη

Ο Σαντάμ, ο Καντάφι και ο Ερντογάν έχουν ένα κοινό σημείο. Προκάλεσαν, έβγαλαν γλώσσα, επιδίωξαν κέρδη και εξουσία χωρίς έγκριση από την υπερδύναμη, τις ΗΠΑ. Το γεγονός ότι ο Καντάφι έγινε στο τέλος πρόβατο δεν τον ωφέλησε. Οι αυτοκρατορίες δεν ξεχνούν και κυρίως δεν συγχωρούν την αναίδεια. Ο Σαντάμ δεν κατάλαβε ότι δεν φτάνει να είσαι πιστός και πειθήνιος. Αν απλώσεις το χέρι σου μακρύτερα από τα γούστα του άρχοντα, είσαι καταδικασμένος. Ο Ερντογάν έχει κάνει όλες τις παραπάνω αμαρτίες. Και έχει προσθέσει μια ακόμα, τη χειρότερη: Εκβιάζει τις ΗΠΑ. Για όσο καιρό οι ΗΠΑ θα είναι υπερδύναμη, ο Ερντογάν θα είναι θανατοποινίτης.

Από αυτή την άποψη έρχεται καθυστερημένα η συμβουλή του Τούρκου πρώην πρεσβευτή στο Παρίσι κ. Οζούλκερ ότι ο Ερντογάν πρέπει να είναι προσεκτικός επειδή, είπε, ο πόλεμος στη Συρία θα επεκταθεί και θα συμπεριλάβει και την Τουρκία. Ο πρεσβευτής εξήγησε ότι ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Σ. Αραβία και Ιορδανία, συζήτησαν και προγραμμάτισαν, τον περασμένο Ιανουάριο, σχέδιο για τη Συρία «προβλέποντας» (δηλαδή, σχεδιάζοντας) επέκταση του πολέμου στην Τουρκία, προφανώς με πρωταγωνιστές τους Κούρδους. Η επέκταση του πολέμου από τη Συρία στην Τουρκία είναι το «plan B» του αποτυχημένου πραξικοπήματος, με τον ίδιο στόχο, να πέσει ο Ερντογάν και να διαμελιστεί η Τουρκία. Οι ΗΠΑ έχασαν στην πρώτη φάση τον πόλεμο απέναντι σε Συρία, Ρωσία, Ιράν και Χεζμπολά αλλά δεν τα παράτησαν. Εμμένουν ως προς την Τουρκία και επιμένουν στην αρχική θέση τους, να φύγει ο Άσαντ ή, εναλλακτικά, να μην μπορεί να κερδίσει τις εκλογές όποτε αυτές γίνουν.

***

Κεντρικό σημείο της αμερικανικής στρατηγικής είναι η κύκλωση της Ρωσίας. Γι’ αυτό δεν θέλουν φασαρίες στην άμεση γειτονιά μας και επιθυμούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα είπε ότι οι ΗΠΑ θέλουν να κρατήσουν την Τουρκία στο Δυτικό στρατόπεδο και θεωρούν την Ελλάδα σημείο στήριξής τους σ’ αυτήν την προσπάθεια. Αν λέει την αλήθεια τότε η όξυνση με αφορμή τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς έχει, αντικειμενικά, τουλάχιστον δυο πλευρές:

Πρώτον, η Τουρκία θέλει να εμπεδώσει διεθνώς ως τετελεσμένο το «νέο καθεστώς» στο Αιγαίο με την επιβολή της στις ψοφοδεείς ελληνικές κυβερνήσεις, από την εποχή Σημίτη ως σήμερα.

Δεύτερον, ο Ερντογάν προειδοποιεί ότι μπορεί εύκολα να καταστρέψει τον σχεδιασμό των ΗΠΑ «ηρεμία στα Βαλκάνια, τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, όλοι ενωμένοι κατά της Ρωσίας». 

Αφού οι ΗΠΑ απειλούν με πόλεμο και διαμελισμό την Τουρκία, ο Ερντογάν μπορεί να απαντήσει ανοίγοντας δεύτερο μέτωπο, στα Βαλκάνια, αρχίζοντας από την Ελλάδα και συμπαρασύροντας τη Σερβία και την Αλβανία. Αυτό το μήνυμα έστειλε ο Ερντογάν στις ΗΠΑ με τη σύλληψη των Ελλήνων αξιωματικών. Συνυπολογίζοντας ότι η συνεχής ταπείνωση και εξευτελισμός της Αθήνας καθιστούν την Τουρκία ντε φάκτο κυρίαρχο στο Αιγαίο. Όταν υποχωρείς στα Σκόπια, θα γονατίσεις στην Τουρκία, είναι ο συλλογισμός του Ερντογάν.

Η τουρκική πίεση με τους φυλακισμένους Έλληνες και οι υποχωρήσεις στο Σκοπιανό για το όνομα και τα αλυτρωτικά φτιάχνουν ένα θανατηφόρο δηλητήριο και για τον πιο μελετημένο προεκλογικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ. Και βάζουν, γενικότερα, στη θέση του υπόλογου το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας από την «Αριστερά» έως την Άκρα Δεξιά. Διότι δεν θα κριθούν οι σημερινοί και χθεσινοί «αρμόδιοι» μόνο για τις θέσεις τους στα εθνικά θέματα, αλλά και για όσα έπραξαν ή παρέλειψαν ώστε να μην μπορούμε να αντιμετωπίσουμε προσβολές και αμφισβητήσεις εθνικού χώρου και εδάφους.

***

Ο Ερντογάν θέλει την Τουρκία στο ρόλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μ. Ανατολή. Αλλά το ίδιο θέλουν οι ΗΠΑ για τον εαυτό τους. Οι ΗΠΑ έχασαν την πρώτη φάση του πολέμου από τη Ρωσία και τους συμμάχους της και τώρα συζητούν να μοιραστούν τη λεία της Μ. Ανατολής με τους παραδοσιακούς κυρίαρχους στην περιοχή, τους Αγγλογάλλους, χωρίς να ξεχνάμε το Ισραήλ. Αν κερδίσουν, φυσικά, πράγμα διόλου αυτονόητο.

Η Τουρκία, όσο είναι μεγάλο κράτος, θα τρέφει σταθερά αυτοκρατορικές φιλοδοξίες. Αν διαμελιστεί, θα καταλήξει στις «χαμένες» πατρίδες, όπως εμείς. Σε κάθε περίπτωση, οφείλουν να επαγρυπνούν όσοι εδώ μπορούν ακόμα να διακρίνουν τα στίφη των τουριστών που διαβαίνουν τα σύνορα από τα φουσάτα των ένοπλων που έχουν στόχο να εισβάλλουν στη χώρα. Αλλιώς, είτε «πέσουμε από τα σύννεφα» είτε μας ρίξει στο χώμα ο αντίπαλος, σακατεμένοι θα καταλήξουμε.

Η ερώτηση έρχεται αυτομάτως: Είναι καταδικασμένες οι πιο ανίσχυρες χώρες στην υποταγή και τη δουλεία; Όχι. Αλλά: Πρώτον, μπορούν να ξεφύγουν από τον κλοιό σε περιόδους μεγάλων ανακατατάξεων, συνήθως μεταπολεμικές (βλ. Ρωσική, Κινεζική, Επανάσταση). Δεύτερον, αν εξασφαλίσουν σταθερές και ισχυρές συμμαχίες (βλ. Βιετνάμ, Συρία). Τρίτον αν είναι αποφασισμένες σε μακρόχρονες θυσίες, (βλ Βενεζουέλα κ.λπ.). Απαραίτητη προϋπόθεση η σταθερή, ικανή ηγεσία και μακρά ευνοϊκή συγκυρία.

Το επιμύθιο είναι ότι ο Ερντογάν έκανε το ασυγχώρητο λάθος να μπει σε έναν πόλεμο που για να τον κερδίσει χρειάζεται την άδεια κάποιων (Αμερικάνων ή Ρώσων) που δεν έχουν συμφέρον να τον δουν νικητή. Πιο χαζή επιλογή δεν γίνεται. Ο Κεμάλ έπαιξε μεταξύ Αγγλογάλλων και Μπολσεβίκων και έφτιαξε κράτος. Εκατό χρόνια μετά ο απρόσεκτος Ερντογάν ίσως είναι ο μοιραίος άνθρωπος που θα το διαλύσει.

Πηγή: e-dromos.gr