Ο Τσακαλώτος επαινεί την ΝΔ και δηλώνει ότι με κεφαλικό φόρο θα πάρει από τον λαό λεφτά που δεν υπάρχουν.

Φτάσαμε και σε αυτό το σημείο, να επαινεί την ΝΔ ο Τσακαλώτος γιατί κατάφερε, επί δικής της διακυβέρνησης,  να έχει η Ελλάδα,  λιγότερους φόρους κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες από τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ.

Μία δεύτερη ανάγνωση των δηλώσεων Τσακαλώτου οδηγεί αβίαστα στο παραπάνω συμπέρασμα, όμως δείχνει ταυτόχρονα ποιοι και τι είναι όλοι αυτοί που φώναζαν στις πλατείες «Να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή».

Τυχοδιώκτες φασίστες που άλλα πίστευαν και άλλα έδειχναν. Πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις έναν Τσακαλώτο που λέει  στη βουλή, «συμφωνώ για αυστηρή τιμωρία, όμως η φοροδιαφυγή είναι πολύπλοκη και θέλει σύνθετη προσέγγιση. Το σημαντικό είναι να υπάρξει βούληση. Από τη δική μας κυβέρνηση υπάρχει και αν υπάρξει και από άλλες κυβερνήσεις αυτή η βούληση θα έχουμε λύσει ένα συστημικό πρόβλημα της κοινωνίας» και συνεχίζει «για να λυθεί αυτό το πρόβλημα πρέπει κάθε απασχολούμενος, έμπορας, επαγγελματίας, επιχείρηση, να έχει τη πιθανότητα ότι θα γίνει έλεγχος και θα έχει αυστηρές ποινές. Για να φθάσουμε εκεί πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα».

Δηλαδή αυτός ο τενεκές πιστεύει ότι με "κεφαλικό φόρο" θα πρέπει να πάρει λεφτά που δεν υπάρχουν από απασχολούμενους, εμπόρους, επαγγελματίες και επιχειρήσεις.

Όλοι αυτοί που προανέφερε καθώς και ο πρωτογενής τομέας ταΐζουν τύπους σαν και αυτόν, έναν άρρωστο δημόσιο τομέα και έναν αθηνοκεντρικό τσούρμο από λήσταρχους που δεν προσφέρουν τίποτε στην κοινωνία.

Σε λίγο με όλα αυτά που κάνουν θα περιμένουμε τον Ερντογάν σαν λυτρωτή όπως περίμεναν οι Βυζαντινοί τον Μωάμεθ.

Σημείωση από την Βικιπαίδεια. 

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β'. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Η άλωση αυτή της Κωνσταντινούπολης, σήμανε και το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Το Βυζάντιο ήταν ήδη εξασθενημένο και διαιρεμένο τους τελευταίους δύο αιώνες, σκιά της παλιάς Αυτοκρατορίας. Η Άλωση του 1204 από τους Σταυροφόρους και αργότερα, μετά την επανάκτησή της το 1261, οι πολιτικές και θρησκευτικές έριδες, η αδυναμία βοήθειας από την Δύση, η άσχημη οικονομική κατάσταση και η φυγή ανθρώπινου δυναμικού, οδήγησαν στη σταδιακή εξασθένηση και συρρίκνωση.