ΜΙΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.

του Ασλανίδη Ματαθαίου.

Όσο απευκταίος και αν είναι ο πόλεμος, δεν γνωρίζω αν υπήρχε άλλος τρόπος να πραγματοποιηθεί διεύρυνση της ανθρώπινης κοινωνίας χωρίς αυτόν.

Ισχυρές αυτοκρατορίες όπως των Μακεδόνων, των Ρωμαίων, του Βυζαντίου, ενσωμάτωσαν πολιτισμένους πληθυσμούς σε ένα νικηφόρο έθνος, δημιουργώντας ισχυρότερες κοινωνίες σε οργάνωση και πολιτισμό με μοναδική ίσως εξαίρεση την Οθωμανική αυτοκρατορία, που όσο νικηφόρος και αν υπήρξε η πορεία της στα χρόνια της επέκτασής της , άλλο τόσο ανίκανη αποδείχθηκε να δημιουργήσει μια προοδευτική κοινωνία, αξιοποιώντας τους πολιτισμένους λαούς που κατέκτησε. 

Και αυτό, λόγω της ''νομαδικής'' της καταγωγής που θεωρούσε τους κατακτημένους λαούς κοπάδια και τους ανθρώπους πρόβατα, με ποιμένα τον εαυτό της , πολιτευόμενη την κυριαρχία της τόσο αντιπαραγωγικά και παρασιτικά, που όση διπλωματία και αν διέθεσε, με την μέθοδο των προνομίων, της ήταν αδύνατο να κρατήσει υπό τον ζυγό της, λαούς με ανώτερο πολιτισμό που ποθούσαν την λευτεριά τους. Και παρά του ότι διαμελίστηκε, το "παρελθόν" την χαρακτηρίζει έως και σήμερα. 

Όπως αντιμετώπισαν οι Οθωμανοί τους κατακτημένους λαούς, έτσι και οι ιστορικοί λαοί αντέδρασαν ανάλογα με την προσωπικότητά τους.

Πρωταγωνιστές μια χούφτα Έλληνες, που κόντρα στο Graecia Fuit του εθνολογικού ληξίαρχου Μέττερνιχ , επέλεξαν την σύγκρουση, από το αισχρώς ζείν, ως διαδικασία διαχωρισμού της φυλής μας από το Οθωμανικό σύμπλεγμα με την επανάσταση του Εικοσιένα, ανατρέποντας για πολλοστή φορά το Δαρβινικό αξίωμα που θέλει τον ισχυρότερο να επιβιώνει, καθιστώντας το διφορούμενο, ως προς το τι συνιστά ισχύ για τον άνθρωπο , η ύλη ή το πνεύμα ; 

Μια άλλη αντίληψη της ισχύος ως ψυχο-πνευματικό θαύμα, άσχετα αν στο χώρο της ιστορικής θεώρησης η εγκόσμια έννοια του θαύματος είναι μη αποδεκτή, είναι η επανάσταση των αγωνιστών του Εικοσιένα η οποία αποτελεί ιστορικό θαύμα ανατροπής κάθε πολεμικής νομοτέλειας.

Δίδαγμα φιλοσοφικό και μήνυμα στους επιγινόμενους πως,  αν θέλεις να κερδηθεί ο αγώνας, δεν πολεμάς μόνο με τα όπλα στο χέρι, αλλά με όπλα ψυχής που δεν ηττώνται ποτέ. 

Για τους Έλληνες ο αγώνας αυτός, απέναντι στην Ευρωπαϊκή επιρροή και την επεκτατική Τουρκία, συνεχίζεται εδώ και διακόσια χρόνια γιατί η Ελλάδα, στην νεότερη της ιστορία δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητο κράτος, αλλά ένα έθνος που αγωνίζεται να ελευθερωθεί, έχοντας ως εκπροσώπους βασιλιάδες και δικτάτορες των όπλων η της κάλπης που τους διορίζει οποιοσδήποτε άλλος πλην του λαού. 

Εάν εκ προοιμίου, δεν μπορούμε να αρνηθούμε την ύπαρξη ενός μαχητικού ενστίκτου που προσδιορίζει την συμπεριφορά της ανθρώπινης φύσης και οδηγεί τους ανθρώπους σε σύγκρουση, γεγονός που βεβαιώνει και ο ίδιος ο Freud σε μια ανταλλαγή επιστολών με τον Einstein, τότε, τι μπορούμε να αναμένουμε, από ένα νομαδικό λαό απόγονων των Οσμανλίδων, που βγήκε από τις στέππες της Κεντρικής Ασίας με μόνη παιδεία , την σχέση του με τα ζώα; 

Την αλαζονική συμπεριφορά των νομάδων ενισχύει και η θέση του αυτοαποκαλούμενου πολιτισμένου κόσμου και δει των κατά τα άλλα συμμάχων μας, Αμερικανών και Ευρωπαίων, οι οποίοι έμαθαν με "στρατούς" να επιβάλλουν τον "πολιτισμό" τους και κατά συνέπεια είναι εντός του διανοητικού τους πεδίου τόσο η κατάρριψη ενός μαχητικού αεροπλάνου που "παραβίασε" τον εναέριο χώρο των νομάδων όσο και η σύλληψη "συμμάχων" που βρέθηκαν λίγα μέτρα μέσα στην "νομαδική" γη. 
  
Αυτή είναι η μοίρα των Ελλήνων στον δυμέτωπο αγώνα τους, μια εχθρική απειλή από την Τουρκία, έναντι μιας εχθρικότερης διπλωματίας από την Δύση !!! 

Σύγκρουση και διπλωματία, γεγονότα και πραγματικότητες, που ποτέ δεν μελετήθηκαν σοβαρά από τις εξουσιομανείς ηγεσίες μας για μια διαφορετική Ελλάδα από αυτήν που την κατάντησαν, όταν πανικοβάλλεται να τρέχει στην Αμερική και όταν διαπλέκεται να φωλιάζει στην Ευρώπη. 

Υπήρξαν και άλλες αυτοκρατορίες που ιδρύθηκαν από νομάδες της στέπας, οι πιο πολλές διήρκεσαν λιγότερο από τρεις γενεές με ελάχιστες, όπως η Οθωμανική, να ξεπερνούν αυτό το όριο και αυτό χάρη του δόγματος ακεραιότητάς της από τις δυνάμεις της Δύσης. 

Το 1821 ο υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας, γράφει στον Τσάρο της Ρωσίας: "το πρόβλημα δεν είναι να δώσουμε βοήθεια στους Έλληνες, που δεν την αξίζουν καθόλου, αν και κατοικούν την πατρίδα του Θεμιστοκλή και του Μιλτιάδη, αλλά αν μπορούμε να επιδιορθώσουμε αυτό το παλαιό οικοδόμημα που ονομάζεται Οθωμανική αυτοκρατορία". 

Μήπως ισχύει τίποτε διαφορετικό για την σημερινή Τουρκία, από την Ευρώπη; η μήπως ισχύει κάτι άλλο για την Ελλάδα που είναι και μέλος της Ευρώπης;

Αυτή ήταν η Αγγλική διπλωματία που κυριαρχούσε στα κράτη της Δύσης και παραμένει η ίδια , να διατηρηθεί ο σφαγέας των λαών η Τουρκία, μη τυχόν και κατέβει στο Αιγαίο η Ρωσία. Όσο για τους υποδουλωμένους Έλληνες , δεν ήταν απόγονοι του Θεμιστοκλή και του Μιλτιάδη κατά τα λεγόμενα του, απλώς κάτοικοι, της πατρίδας εκείνων. 

Κάπως έτσι ξεκίνησε με την ολιγορία ημών η παραχάραξη της ιστορίας μας και τώρα δεν σταματά, πρώτα αμφισβητήθηκε η ελληνικότητα των Ελλήνων για να ακολουθήσει η ελληνικότητα των εδαφών μας (Μακεδονία...) και ίσως γι' αυτό δεν έχουν επιστραφεί και τα γλυπτά του Παρθενώνα, γιατί πιθανότατα να μη μας θεωρούν εθνολογικά κληρονόμους των δημιουργών που τα φιλοτέχνησαν. 

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι ποιοι είναι τελικά φίλοι και ποιοι εχθροί; γιατί δεν υπάρχουν φίλοι η εχθροί αλλά μόνο συμφέροντα που κερδοφορούν. 

Ελλάδα, Τουρκία, Λίβανος, Συρία, Λιβύη, Παλαιστίνη, Ισραήλ, Ευρώπη, Ασία, ήπειροι και ο κόσμος όλος, θύματα του ανταγωνισμού των ισχυρών που μόνο στην πλάτη αντιμαχόμενων τρίτων μπορούν να εμπορευθούν την κερδοφορία, σε κλιμακούμενο καθεστώς με εξοπλιστικά και θερμά επεισόδια στο Αιγαίο σήμερα, που σε άλλους ανήκει και άλλοι ... το ιδιωτεύονται, θεωρώντας τους παράκτιους λαούς μας, πιόνια της δικής τους σκακιέρας.

Εάν υπήρχε πόλεμος που "έπρεπε" να κηρυχθεί σε αυτόν τον τόπο, θα ήταν μόνο για χάρη της ειρήνης και μόλις τελείωνε να κατατίθενται τα όπλα, γιατί κάθε πόλεμος είναι μιά εθνική πανωλεθρία, είτε νικηφόρος είτε όχι .

Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε εμείς και να αντιληφθεί για τον εαυτό της η φίλη μας Τουρκία που οραματίζεται νησιά και βραχονησίδες, αλλάζοντας στάση και συμπεριφορά προς μια άλλη πορεία, όχι για να γίνει μια υποταγμένη Ευρωπαϊκή χώρα όπως έκαναν εμάς, αλλά για να γίνει μια κοινωνία δημοκρατίας και να πολεμήσουμε από κοινού για την ειρήνη στην περιοχή μας.

Πόλεμος για την ειρήνη στην περιοχή και όχι πόλεμος για τον πόλεμο, καταφύγιο των οικονομικών και πολιτικών τυχοδιωκτών που θέλουν να αυτοβαφτίζονται, πλανητάρχες, σουλτάνοι και τσάροι. 

Τόσα χρόνια στην σύγχρονη εποχή με την ανατολίτική της διπλωματία και ακόμα δεν κατάλαβε, ότι η ένταση που προκαλεί, με ανοχή των ισχυρών, στο Αιγαίο, δεν είναι δικός της πόλεμος για αποκομιδή λαφύρων , αλλά παιχνίδι άλλων, που συνεχίζουν τον μεγάλο πόλεμο που ποτέ δεν έχει τελειώσει;

Ένας διαρκής πόλεμος κατάλοιπο του μεγάλου από τις υπερδυνάμεις, που αλλάζει μορφή μέσα στον χώρο και τον χρόνο, με αποτελεσματικότητα τόσο ικανοποιητική για το κεφάλαιο που τις ενώνει, ώστε να διατηρείτε η ψευδαίσθηση της ειρήνης σε ένα κόσμο που βομβαρδίζεται και μεταναστεύει.
Και αυτό είναι που βαρύνει εγκληματικά τα πολιτισμένα κράτη της Δύσης, τα οποία όφειλαν μετά τον μεγάλο πόλεμο, τήν Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην ''λελογισμένη πολιτική'' , από ότι στην ''ορθολογική στρατηγική''. 

Ας το σκεθφεί καλά αυτό η *σύμμαχος μας Τουρκία που ονειρεύεται το Αιγαίο στην κούρσα του εξοπλισμού της, γιατί προς το παρόν άλλοι ορίζουν τις επιθυμίες μας στις θάλασσες του πλανήτη και υπονομεύουν με την αλαζονεία της...., την μοναδική γέφυρα που πρέπει να μας ενώνει !!!