η γέφυρα - του φωτη μισοπουλου

φάρσα για ένα πέρασμα στην ομίχλη σε 4 διαδρομές

                           Και η γραβάτα ήταν λερωμένη, αλλά δε βαριέσαι, σε νέγρο θα πήγαινε 

                           ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ, Η ΒΟΥΗ ΚΑΙ Η ΜΑΝΙΑ [*]

                           W.H.AUDEN, THANK YOU FOG

ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

ΧΟΡΟΣ : ......τα δέντρα κουβαλάνε σκοτάδι - εννοώ τα δέντρα γύρω απ' την αυλή, - όσα απέμειναν - οι υπόλοιποι υπάρχουμε αρκετά μακριά όπως μια πόρτα μισάνοιχτη - βαριά και σε ξύλο αφρόντιστο για να μη δραπετεύουν μυστικά ή εκείνες οι χαμένες σκέψεις που μάς βυθίζουν στο ανύπαρχτο, -''εσάς'', μου λέει, ''κάπου σάς ξέρω'', αλλά δε μίλησα - μοίραζα φυλλάδια έχοντας στο νου την επόμενη εξέγερση κι έπρεπε όλοι να μένουν στην πιο πυκνή σκιά ή στην αφάνεια όπως ένας ανεπιθύμητος επισκέπτης -/ εγκατέλειψα, λοιπόν, μια υποψία για την επέτειο εκείνης της απροσδόκητης μέρας, - ''το παράλογο'', μου είπε, ''κρύβεται, αλλά είναι ιερό'', κι έτσι ξαφνιάστηκα ή η καταχνιά που αραιώνει έμοιαζε με την βαθιά ικανοποίηση του ιεροφάντη που σιωπούσε ή ο φόβος ήταν η ερημιά να συνεχίζεται κάπου μένοντας για καιρό με κρυφές ελπίδες, - αλησμόνητες λέξεις - ''πώς θα περάσουμε απέναντι'', μου λέει, ''ένα βράδυ που θ' αγκαλιάσω τη Νίνα Ζαρέτσνυ [1] θάναι σαν την Αγία Μετανάστευση'' του λέω - θα βρεθούμε απέναντι μεμιάς''  

Α' ΣΥΝΝΕΦΟ : .....υποθέσεις απύθμενες, όπως ένα καρβέλι ψωμί που το κρύβεις, αλλά δεν μπορεί να είσαι πια ο άλλος - είσαι μάλλον εκείνος μέσα σ' ένα απόλυτο ημίφως - μόνος, - κι όλα γίνονται φανερά και ξαφνικά με άλλο αίμα [μικρή παύση]

Β' ΣΥΝΝΕΦΟ : ........οι όχλοι σκορπίζουν την κατάλληλη στιγμή ανάμεσα σ' ασθενικές βροχές και καμπάνες - συναντούν το αφηρημένο βλέμμα του νεκρού σαν τη δικαίωση ή τις απλές νιφάδες των ονείρων καθώς αναχωρούν.  

Ο ΑΝΤΡΑΣ : ......τις νύχτες -τότε- γινόμαστε ακόμα πιο μόνοι κι ο Θεός γνωρίζει αν έχουν τακτοποιηθεί τα πράγματα όπως έπρεπε, αλλιώς ικετεύουμε το ακατόρθωτο ή κάποιος κλαίει σιγά σαν όταν δεν υπάρχει τίποτα απαραίτητο να γίνει  

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ : .......Μη-/ καταστρέφεις τη νύχτα ! [2].//  

ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

ΧΟΡΟΣ : .....υπάρχει η ανένδοτη θέληση ανεπίδοτη - δε χρειάζεται να ρωτήσεις τίποτα -υπάρχει η επανάληψη της γης μέσα στο χρώμα του χειμώνα - μπορώ να σου μιλήσω να κάνω να πιστέψεις ο,τι θέλω - Ode to a Nightingale, [3] οι αυλές ήταν τόσο μικρές απλά για να χωράει το κελάηδισμα και το αγκάλιασμα των εραστών - ατάραχα ερωτικά ζευγάρια -

Ο ΑΝΤΡΑΣ : .......ο Τζόυς θα 'ταν - στον καθένα κυριαρχεί μια ιδιωτική Κόλαση - με αθώα έκφραση και πονηρό πρόσωπο 

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ : [παύση]......αυτοί λοιπόν υπομένουν 

Ο ΑΝΤΡΑΣ : .....και αντέχουν 

Α' ΣΥΝΝΕΦΟ : .....υπάρχει ένας άντρας που μίσησε ο Τζόυς - όπως εμείς τον εκδότη μας 

Β' ΣΥΝΝΕΦΟ : ......ένα έγκλημα - πότε πότε το 'χω ανάγκη, από ψηλά ένα σταχτί γρασίδι, η πάχνη που γεφυρώνει τα χαντάκια [παύση] 

όσο ανεβαίνει μπορεί να προσπεράσει τα δέντρα, ο ουρανός γίνεται ασυγχώρητα γκρίζος 

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ : .....έλα τώρα να βρεθούμε, ήταν δίπλα μου, - εκείνο το στενό μαξιλάρι με τις τόσες εκδοχές και τους άπειρους προορισμούς

Ο ΑΝΤΡΑΣ : .....[κάνει να τη φιλήσει] [μικρή παύση] θα γυρίσω στην πόλη απ' τον παλιό δρόμο.... 

Α' ΣΥΝΝΕΦΟ : .......πήγαινε σπίτι, - το απόλυτο αστράφτει σαν εφήμερο - είναι καλύτερος εκείνος ο άσπρος κύκλος γύρω από τις ίριδες των ματιών 

Β' ΣΥΝΝΕΦΟ : .......ενώ εγκύπτει η όμορφη ασάφεια των προσώπων

Ο ΑΝΤΡΑΣ : ....στο δάσος οι βάτραχοι αγνόηαν τη σταχτιά έκδοσή τους - μετά από λίγο έστριβα. [σκοτάδι. Φως. Ησυχία]//  

ΤΡΙΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

ΧΟΡΟΣ : ......θα περιμένω στην ομίχλη ο υπόγειος είναι πιο γρήγορος - συνεχίζω αυτό που έγραψα πριν από λίγους μήνες - θα ξανασυμβεί -και δίπλα το είδωλό μου - για κείνο και για μένα δεν υπάρχει τίποτα μετά θάνατον, ούτε υπαινίσσομαι την ελάχιστη επανόρθωση, / πιωμένος, - κατά το σούρουπο μερικές φορές κατάφερνα να κοιμηθώ - ευτύχησα να μη ζήσω εκείνο τον πόλεμο, θα ζήσω όμως κάποιον άλλο, ''πόλεμοι θα υπάρχουν'', είπε, ''αρκεί να προλάβεις να θυμηθείς''- ή όποιος ξερόβηξε στην πόρτα παραμονεύοντας τη σελήνη που διώχναμε 

Α' ΣΥΝΝΕΦΟ : ....όλα μένουν άφωνα, απρόφερτα όπως το ναυάγιο  και οι δεκάρες του λοστρόμου

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ : .....ένα στοίχημα χωρίς μυστήριο 

Β' ΣΥΝΝΕΦΟ : .......πώς μάς ρυπαίνει, λοιπόν, το αδύνατο..... 

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ : .......τον άγγελο τον κοίταζα μηχανικά -δεν έβλεπα- τι να ξέρω;; - άλλωστε από υποσχέσεις χορτάσαμε, αλλά εγώ άνοιξα την ομπρέλα μου αμέσως όπως μια παρήγορη σκέψη που στεγνώνει το παρελθόν, θυμήθηκα ένα όνομα βιβλικό που ιστορούσε την αλήθεια και γλύτωσα [παύση] 

Ο ΑΝΤΡΑΣ : [ίσως τυφλός]......αχνό κορμί στο σκοτάδι αχνό...αχνό...μες απ' τον άνεμο που φτάνει ως εδώ που έρχεται ως εδώ που σέρνεται            άνεμοι        χλωμοί           ανάμεσα στις νύχτες-ακόμα πιο πολύ      το κορμί σου γίνεται πάλι άγνωστο

γίνεται βροχή

βροχή

μέσα στη νύχτα

Α' ΣΥΝΝΕΦΟ : .........βροχή

Β' ΣΥΝΝΕΦΟ : .........βροχή

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ : ......τώρα φεύγω μια μαγική διαφάνεια, πίσω απ' την ομίχλη.....

Ο ΑΝΤΡΑΣ : ......πίσω από το σκιάχτρο - που γαβγίζει στα σκυλιά.// 

ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ 

ΧΟΡΟΣ : ....έχω επιτρέψει μια παλιά μνήμη που την ανοίγω με κόπο

κι όλα θα μοιάσουν χαμένες ζωές, όπως λίγος άνεμος που μπαίνει σαν ύπαρξη απ' αλλού

- ανάβοντας τα φώτα, - το ραδιόφωνο- η εκπνοή που θυμάμαι- αργείς ακόμα-

δεν είσαι η έκρηξη, μισούν τους έρωτες των άλλων, ''η Ισαβέλλα Τυσόν[4] ήταν εντελώς άδεια'' 

 -/

ούτε θα πρέπει ν' αφήνουμε γερμένα κάτοπτρα που συναρπάζουν τη γύμνια μας 

είμαι από την άλλη μεριά, κρατώ ένα ζευγάρι παπούτσια για να φύγουμε -μια κωμική απόχρωση-

- καθώς το χάος κοιτάζει μέσα μου δεν ακούγεται τίποτα- μόνο ο χρόνος ή η φωτιά που ξεχνάει το φόβο

Α' ΣΥΝΝΕΦΟ : ......πώς θα περάσουμε απέναντι;;

Β' ΣΥΝΝΕΦΟ : ......πώς θα περάσουμε απέναντι;;

Ο ΑΝΤΡΑΣ : .......''ένα βράδυ που θ' αγκαλιάσω τη Νίνα Ζαρέτσνυ θάναι σαν την Αγία Μετανάστευση - θα βρεθούμε απέναντι μεμιάς''

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ : ......Ode to a Nightingale

A' ΣΥΝΝΕΦΟ : ........δεν θάναι η Ισαβέλλα Τυσόν

Β' ΣΥΝΝΕΦΟ : ........δεν θάναι η Νίνα Ζαρέτσνυ

Ο ΑΝΤΡΑΣ : .....ένα βράδυ που θ' αγκαλιάσω τη γυναίκα θάναι σαν την Αγία Μετανάστευση- θα βρεθούμε απέναντι μεμιάς [Φως, μουσική] 

ΑΥΛΑΙΑ 

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ  

[1] Νίνα Ζαρέτσνυ, ηρωίδα του Τσέχωβ στον Γλάρο, ο μεγάλος ερωτας του Τρέπλεβ

[2] Άμλετ, μτφρ. Γ. Χειμωνά, Κέδρος

[3] Ωδή για ένα αηδόνι, Τζον Κιτς 

[4] Ισαβέλλα Τυσόν, ηρωίδα στο διήγημα της Βιρτζίνια Γουλφ ''Μια γυναίκα στον καθρέφτη''

[*] Γουίλιαμ Φώκνερ, Η Βουή και η Μανία, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης, 2010