ενδοχώρα - του φωτη μισοπουλου

μπαλάντα σε πεζό λόγο για μια απώλεια

Έτσι με μια γραβάτα φανταχτερή

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ, ΑΜΟΡΓΟΣ 

[φωτο 1]

.......σε ο,τι αφορά τις σελίδες που γυρίζω θα είναι απομίμηση της περιγραφής με το άρωμα του πεύκου ή ενός οδοιπορικού λησμονημένου από όλους ή τουλάχιστο μπορώ να εξαπατώ τον εαυτό μου λέγοντας ''θυμάμαι πώς ήμουν νέος'' Αγάπησα τη διασπορά την εκτενή παγωμένη στροφή όταν η θάλασσα αντικρίζει την πλάτη μας ξανάρχομαι από την ήττα του απόλυτου βάθους τα φεγγάρια του καλοκαιριού έχουν ραγίσματα και βλεφαρίζουν ανυπόκριτα υποβάλλουν ερωτήσεις στα μεγάλα σώματα που κουβαλάει η νύχτα ή το θρόισμα των φύλλων ενώ κοιτάζεις κατά το νότο κατά τη βροχή που φτάνει ευσυνείδητα και αθώα 

Το κύμα ''είναι πριόνι θαλασσινό που πετσοκόβει τους γλάρους'' [1] είχα πεθάνει ξαφνικά όπως όταν κοπάσει ένας θόρυβος δηλαδή είναι τότε που μακριά το μαχαίρι σφίγγει τον προηγούμενο εφιάλτη απ' τον καρπό Αόρατο σύρμα για πουλιά ή την κοφτερή οδοντοστοιχία But all his arts and toys are now with Death [2] το χώμα τριβόταν εύκολα Τι γνώμες ν' ακούσω εξαντλημένος ; Θαυμασμός ή υπομονή οι τριβές του ανέμου που γίνονται ψίθυροι σα να ψηλαφείς τη λευκή ακόρεστη μνήμη Παύση ''Και η γραβάτα ήταν λερωμένη, αλλά δε βαριέσαι, σε νέγρο θα πήγαινε'' Τη λύση έδωσε ο Φώκνερ [3] 

Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .........η ποίηση επιβάλλεται μέσα από την κτηνωδία των εραστών έλειπαν οι επισκέπτες και ήταν όλα καλύτερα [παύση]

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ........στην κορυφή της σκάλας ένα φως

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....τι το απαίσιο έχει ; Σταματήστε να μιλάτε λοιπόν πηγαίνετε στο άλλο δωμάτιο 

Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: ....ποιο είναι το σώμα που μετέφεραν έξω ; ένα πεθαμένο χέρι που μάς αγγίζει το πρόσωπο χωρίς να θέλει Μητρικός εγωισμός που στέκεται αμήχανα ή εγκληματικά [παύση] Είναι το ίδιο 

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....λένε πως στον νεκρό πρέπει να δένουν τα πόδια υπάρχει πάντα κίνδυνος να χαθεί στον καθρέφτη ή στην ομίχλη Ακόμα κι αν η γη μπροστά στην πόρτα είναι γυμνή σα να συνοδεύει κάποιος το είδωλό του στο σύνορο 

Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......To suffer the loss they were afraid of, yes [4]

B' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......ή στεκόμουν πίσω από τα έπιπλα για ν' αποφύγω το σούρουπο όμως μέσα στο ύπνο μου ακούστηκαν οι δεσμοφύλακες που γύρευαν τα τσιγάρα του θύματος [μικρή παύση]

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .......''Και η γραβάτα ήταν λερωμένη, αλλά, δε βαριέσαι, σε νέγρο θα πήγαινε'' Τη λύση έδωσε ο Φώκνερ 

 ......ένα βράδυ θα μιλήσουμε για την Αποκάλυψη Κάποιος θα έχει γενέθλια σαν το δικαίωμα να είσαι ανέντιμος και μετριόφρων ή θα σταθούμε ακίνητοι ο ρόλος που θα παίξουμε θα είναι άλλος οι φανοστάτες διαθέτουν την υπεροψία τους ''εσείς'' μου λέει ''θα βγάλετε λόγο;'' ''όχι'' του λέω ''ήρθα για την αγαθοεργία αλλά σάς βρίσκω διασκεδαστικούς και χωρίς αυτήν'' ''είναι το μίσος που κι αυτό λάμπει φιλάρεσκα στα φυλλώματα των δέντρων κι οι ασθενείς σύχναζαν στο προαύλιο για να είναι κοντύτερα στην έξοδο ή όπως η έγκαιρη εξέγερση Είχε απαγορευτεί κι η τελευταία ελεημοσύνη ξέρετε '' ''ευχαρίστησα είχαμε λάβει την έγκριση ανέγερσης οικογενειακού τάφου από τότε που μάς άφησε μια λευκή νύχτα απλήρωτους σχεδόν ο εραστής της μητέρας'' 

''αλήθεια πού θα πήγαινε ; οι λευκές νύχτες λιγοστεύουν απροειδοποίητα - στα τρένα δεν ακούς αξιοσημείωτες ιστορίες : Επαναλαμβανόμενοι μελοδραματισμοί Η μητέρα έστεκε μάλιστα στο πλάι για να διευκολύνει - περνούσε ανέπαφο το παρελθόν ''κι η μικρή υπηρέτρια προσπάθησε ν' αποφύγει τον Σταυρόγκιν ή την εξομολόγησή του αλλά στάθηκε αδύνατο γιατί από κείνη τη μέρα ήθελε να την βιάζουν στα κρυφά στον ίδιο όροφο πάντα γελώντας μοχθηρά ή με περίσκεψη [5] 

                                                                                                            - ''Και η γραβάτα ήταν λερωμένη, αλλά, δε βαριέσαι, σε νέγρο θα πήγαινε''Τη λύση έδωσε ο Φώκνερ 

.......And all becomes again what 'twas before [6]

Now the Nile gave him up, the eternal Nile [7]

Όποια ταπείνωση γευτήκαμε ήταν για να κερδίσουμε τη μέλλουσα ζωή, σύντροφοι,

''Και η γραβάτα ήταν λερωμένη, αλλά, δε βαριέσαι, σε νέγρο θα πήγαινε'' Τη λύση έδωσε ο Φώκνερ 

 ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Νίκος Γκάτσος, Αμοργός, Ίκαρος, 1990

[2] Fernando Pessoa, Αντίνοος, Αρμός, β' έκδοση 2006, μτφρ. Κ. Λάνταβος [Μα όλα τα κόλπα του και τα παιγνίδια ανήκουν του θανάτου]

[3] Γουίλιαμ Φώκνερ, Η Βουή και η Μανία, Καστανιώτης, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, 2010

[4] Seamus Heaney, Η κυβέρνηση της γλώσσας, μτφρ. Ερωτόκριτος Μωραΐτης, Πατάκης, 2006, ο βαθύς ήχος στον Όντεν [να υποφέρουν την απώλεια που φοβούνταν, ναι-] 

[5] Φ.Μ.Ντοστογιέφσκι, Η εξομολόγηση του Σταυρόγκιν, μτφρ. Αναστασία Τρουλάκη, Εμπειρία, 2016 [Σταυρόγκιν : πρόσωπο στα έργα του Ντοστογιέφσκι που αναφέρονται εδώ], ακόμα βλ. Φ.Μ.Ντοστογιέφσκι''Οι δαιμονισμένοι'' - Συμπλήρωμα ''Η εξομολόγηση του Σταυρόγκιν'', Μαλλιάρης, μτφρ. Δημήτρης Παπαδόπουλος, 2014

[6] Fernando Pessoa, ο.π. Κι όλα ξαναγίνονται ο,τι ήσαν πριν

[7] ο.π. Ο Νείλος τώρα τον εξέβρασε, ο αιώνιος Νείλος