ανομβρία - του φωτη μισοπουλου

quarteto για τρεις φωνές και μια σιωπή

στο γιο μου Σταύρο Μάριο - 

γιατί πώς αλλιώς θα εξηγήσουμε οι δυο μας, - το ποτάμι, αυτό το μεγάλο τελεσίγραφο...

 ''Οι στίχοι που φτιάχνεις δεν αξίζουν καθόλου'', του είπα, ''επομένως προσπάθησε να μιλάς σε πρόζα''

ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ, Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ [Τέλματα] [1]

Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν. Έτυχε να 'ναι τα χρόνια δίσεχτα.....

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ, ΚΙΧΛΗ

 ALLEGRO MA NON TROPPO

.......το χώμα αποκτά φαντασιώσεις καθώς πέφτει το φως - τα χρώματα της Κίχλης που αποφάσισε να βρει την άκρη της άμμου ή μια ερωμένη που βυθίζεται σ' έναν ύπνο αλόγιστο και μένει αξέχαστη απ' όλους σαν πεθαμένη - η ταραχή της προσευχής ανάμεσα στο χρόνο που τελειώνει και τα τρεμάμενα χέρια 

oι λέξεις λοιδορούν τον μαγικό θρίαμβο η ζωή θα είναι δανεική απ' ο,τι έχει ακόμα μπροστά πενιχρό κι ευκολονόητο έτσι εξηγείται που τα τελευταία χρόνια οι ναύτες βλέπουν τα τραγούδια τους να ησυχάζουν πάνω σε τόπους και νερά ηδονικά - ψάχνοντας - τους προγόνους των λέξεων - ιστιοφόρα που αναχώρησαν μόλις άρχιζε ο εσπερινός και μάς γοήτευε ο καρπός τους κρύσταλλα από κύματα όπως οι αλησμόνητες μουσικές λήκυθοι ή πάλι η μοίρα του άλλου που οδήγησε στο μεγάλο λυγμό με την υδρία και μια μέρα μου λέει ''είναι που ζήσαμε τόσες Κυριακές σαν άγνωστοι γι' αυτό αναχώρησαν τα δέντρα'' θα μου πείτε φθινοπωρινά επακόλουθα αλλά ένα βράδυ στον έσχατο ορίζοντα φάνηκε η γυναίκα με τη βαλίτσα να ομορφαίνει το βήμα της στο λίκνισμα τόσο άσχημη που όποιος τη χάιδευε γινότανε αθώος ξαφνικά ''εγώ'' μου λέει ''ήμουν με τον δολοφόνο κοιμόμουν μαζί του χρόνια ολάκερα μήπως γλυτώσουμε την καταδίκη - χαλεπή μοχθηρή με ταπεινά ελατήρια- ώσπου μάντεψα το ρηθέν παρά του προφήτου αλλιώς κι η μοναξιά θα ήταν μάταιη''- αυτοί λοιπόν υπέμειναν και άντεξαν μέχρι τέλους ''θα φύγω σε ηλικία απροσδιόριστη πρέπει να δούμε το ζητούμενο η εξέγερση θα κρύβεται σε σκοτάδι ή σιωπή κι οι ενέδρες στήνονται σε όσους κοιτάζουν μακριά όπως οι Αρχάγγελοι όταν χαρίζουν τα κλειδιά σε κλέφτες που ερωτεύτηκαν - έγνοια έφηβη - κι ο καλύτερος μύθος είναι ένα κοιμητήρι περαστικό -''ακούστε'', σύντροφοι- ''η αναμονή της δίκης θα προκαλέσει όπως εκείνος που τόλμησε να μπει στο δωμάτιο με τα παλιά ένστιχτα - σάς περίμενα καιρό αρκεί να βρούμε τον συνήγορο που θα μιλήσει για κείνη την απύθμενη εσοχή στον τοίχο σαν ενοχή που με συχώρεσε''.// 

 ADAGIO TRIONFANTE

..........αλλά ένα βράδυ ήρθε ο άλλος ''δεν έχω πρόθεση να ενοχλήσω'' είπε ''κανέναν - ψάχνω την καταχθόνια πλεκτάνη που υπαινίχθηκε ο τελευταίος όταν χάθηκε από προσώπου γης'' κι οι δεσμοφύλακες με τους κατάδικους κοιμούνται τώρα μεσοπέλαγα αφρόντιστοι κι ανέμελοι όπως ένα έλεος κρυφό που δείχνεις με το δάχτυλο ή όπως τους άξιζε σαν ένοχοι αληθινοί ή πάλι η φωνή του πνιγμένου που σταματάει στο κόκαλο ή όταν όλα είναι έτοιμα να σωπάσουν αλλά οι ναυαγοί ξυπνούν με τ' όνειρο της σημαίας που κυματίζει σαν απερίσκεπτη διανυκτέρευση κι ένα πρωί ''αμάρτησα'' μου λέει ''χωρίς να έχω παραδοθεί σε πράγματα απαγορευμένα, αλλά τότε πώς έγινε αυτό ;'' ''είναι που μάς βρήκαν σε στάση άσεμνη'' της λέω 

 ''τι κάνετε εδώ ; '' μάς είπαν κι όταν άνοιξε η πόρτα στο διάδρομο ήταν όλα αυτονόητα ''ανέλαβα την υπεράσπιση του ανελέητου θόρυβου αλλά χρειάζομαι τον γειτονικό κήπο για να ξεγελιέται ο φύλακας'' - έπειτα ήταν όλα αληθινά σαν εξιλέωση ή όπως όταν η ιστορία είχε πολλές εκδοχές αλλά μόνο μία οδηγούσε στην απόλυτη κρίση - στο μακρινό μυστικό - ''έχω ανάγκη να ησυχάσω'' είπε ''εσείς, τι δουλειά κάνετε ;'' ''εγώ'' του λέω ''έχω ένα χέρι λιγότερο επειδή το άλλο μαθαίνει να εξευμενίσει από τις πρώτες μέρες την Επανάσταση και περιμένω την αόρατη κουστωδία του Κυρίου'' άλλωστε ήρθαν στο φως τα περασμένα γενέθλια του κατηγορουμένου ζήτημα χρόνου να νοιώσει κανείς διαφορετικά γι' αυτό έμεινα φτωχός περπατώντας σκονισμένους δρόμους ή απερίσκεπτες λέξεις κι όταν με δίκαζαν ήταν σχεδόν κεκλεισμένων των θυρών αλλ' ο Θεός ξέρει με ποιο τρόπο θα συχωρεθούν οι αμαρτίες μας κι όλα τα νοσοκομεία ανέμεναν μια μακρινή μελωδία στα χέρια για να στηθεί η επικύρωση - άμωμη και με μιλιά αγγελική les anges sont blancs [2] κι έτσι ενεργούσα στα κρυφά προσποιούμενος - ''δε θέλω λεφτά '' του λέω ''παρά μια προσευχή τελείως δυσανάγνωστη που θα τη λέει Εκείνος'' κι άφησα να πέσει το μικρό χαρτί ξέροντας πως οι τυφλοί διαβάζουνε καλύτερα όταν αρχίζουν οι βροχές 

ALLEGRO VIVACE  

........''χρειάζομαι τις πληροφορίες'' μου λέει '' κοντολογίς η δίκη έχει περιοριστεί σημαντικά'' αλλά κάθε που βράδιαζε ερχόταν η γυναίκα με το βαθύ ντεκολτέ, απ' το προηγούμενο μονόπραχτο, ''σύντροφε'' μου λέει ''υπάρχει μια έρημος πάντα σ' ένα άδειο κρεβάτι βαθύτερη από μάς'' κι ήθελε να της πιάσω το χέρι στα κρυφά αλλά αρνιόμουν όπως η αναπάντεχη υπόθεση που εξανεμίζεται για να περάσουμε το σύνορο με διάθεση νικηφόρα κι εξορκιστική κερδίζοντας υστεροφημίες που μάς όφειλαν ακόμα προπολεμικά πριν την ανάβαση, θα έλεγα

 προτίμησα λοιπόν την εξαφάνιση όπως τελειώνουν τόσες μάταιες επισκέψεις κι όταν βασιλεύει απόλυτη σιγή είμαι σίγουρος πως παίρνει μέρος στο Παράλογο κι ο Ιησούς γιατί είναι με το μέρος της Εξέγερσης αλλά πώς φύγανε οι μάρτυρες αυτό θα σάς το πω μιαν άλλη φορά κι η σύλληψη έγινε αφού είχα μείνει έκθετος ή πάλι οι ερωμένες που καταρρέουν ανάμεσα στις λευκές νύχτες που υπόσχονται και σε νεκρώσιμες προκυμαίες και μια πανσέληνο θα τον συναντήσω πίσω απ' το έγκλημα - ''Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Φιόντορ Μιχαήλοβιτς'' - σα ν' απευθυνόμουν έγκαιρα στον συνήγορο υπεράσπισης - ή εκείνοι οι εφιάλτες που επαληθεύονται τις τελευταίες μέρες της Αποκάλυψης Owl and nightingale are dumb [3] γι' αυτό και ξέχασα να σάς γράψω, μόνο τώρα που με ρωτάτε θυμήθηκα κείνο το στερημένο άσυλο προφέροντας σιγανά τ' όνομα του απέναντι ερχόταν οι κλητήρες κάποτε να κρυφακούσουν στο απόδειπνο αλλά τους προκαλούσαν σύγχυση οι οιμωγές ''τόσοι γλάροι μες σε δωμάτια κλειστά'' μονολογούσε ο μικρότερος ώσπου βρεθήκαμε ένα βράδυ μ' εκείνον, τον άλλο, με το παλτό - γυμνός επιδειξίας που έκρυβε επιμελώς τα αχαμνά του ''άκου'' μου λέει ''εγώ μέχρι τώρα έγραφα ποιήματα- ήθελα να με προσέξουν οι ανακριτές καθώς δεν ήμουν μόνο αθώος αλλά κι απληροφόρητος ή ενδεής κι ένα πρωί μου λέει ''σταμάτα, ''οι στίχοι που φτιάχνεις δεν αξίζουν καθόλου'' - από τότε And on our krees their muzzles laid / And Death put down his book [4] - ''επομένως προσπάθησε να μιλάς σε πρόζα'' 

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1], .....Καστανιώτης, νουβέλες, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, 2010  

[2], Γιώργος Σεφέρης, Ημερολόγιο καταστρώματος Β' [με μια αναφορά στον Balzac] 

[3], Γ. Όντεν [ο κούκος και τ' αηδόνι είναι μουγκά], -Ο βουβός ήχος στον Όντεν [μτφρ. Ερωτ. Μωραίτη] στο : Σήμους Χήνι, Η κυβέρνηση της γλώσσας, Πατάκης, 2008 

[4], Γ. Όντεν ο.π. [και] Το ρύγχος τους στα γόνατά μας ακουμπούσε / Κι ο θάνατος το βιβλίο του παρατά