Είμαι Έλλην δημόσιος υπάλληλος.

Είναι απορίας άξιον γιατί οι Έλληνες δεν είναι "κομμουνιστές", αφού οι περισσότεροι ένα και μόνο όνειρο βλέπουν. Να είναι δημόσιοι υπάλληλοι και να γεράσουν απολαμβάνοντας οφέλη ως συνταξιούχοι του δημοσίου.

 Αυτό το όνειρο υλοποιείται κάθε βράδυ στον ύπνο του νεοέλληνα από τον εκάστοτε διεκδικητή της ψήφου με αποτέλεσμα ο ονειροκρίτης να έχει γίνει το μπέστ σέλερ της «νεοελληνικής κουλτούρας».

Είμαι Έλλην δημόσιος υπάλληλος παιάνιζε ολημερίς και ολονυχτίς άλλοτε ο σοσιαλισμός, άλλοτε η δεξιά και άλλοτε, εν χωρώ, όλοι μαζί και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις μας είπαν «μαζί τα φάγαμε»

Γιούργια στο τυρί χωρίς κανείς να δει την φάκα και ένα μεσημέρι μια μωβ γραβάτα μας είπε …κουράγιο Έλληνες.

Το έγκλημα ετελέσθη και ολόκληρες γενιές αποδέχονται τα μνημόνια είναι ιστορική αναγκαιότητα αναζητώντας την ευτυχία στις πύλες του δημοσίου.

Ο δημόσιος υπάλληλος είναι πλέον «ταξική ύπαρξη» και ο Έλληνας …"κομμουνιστής".

Σε αυτό το όνειρο ποντάρει ο Τσίπρας και στις κάλπες που είδη στήθηκαν θα υπάρχει το παραβάν των δημοσίων υπαλλήλων για να υπάρχει λεπτομερής καταγραφή της ηλιθιότητας όλων μας.  

Όσοι ονειρεύονται ότι ο νεοφιλελευθερισμός του Μητσοτάκη μπορεί να νικήσει πλανώνται πλάνην οικτράν. 

Ανδρέας Κεσίδης.