ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΗΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ.

"Όσο για το όνομα , ας καθιερώσουν οι φίλοι ... μας Σκοπιανοί ως επίσημη γλώσσα του κράτους των την ελληνική διάλεκτο μετά της υμετέρας παιδείας , και τότε , ίσως τους αναγνωρίσουμε κατά την Ισωκρατική παραίνεσιν , ως Μακεδόνες"

του Ασλανίδη Ματθαίου.

αντί προλόγου ( για τα εσωτερικά )

Ισωκράτους προς Δημόνικον παραίνεσις.

1.  '' το γάρ αφανες ( των δεινών ... ) εκ του φανερού ταχίστην έχει την διάγνωσιν '' !

- σε τούτο μόνο με τρομάζουν τα μελλούμενα στην Ελλάδα : διότι , όταν εν μέσω Μακεδονικής σεναριογραφίας στην Βαλκανική ενταφιάζεις φανερά τα πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα της Αμφίπολης και εκταφιάζεις από την αφάνεια τα ψευδεπίγραφα < εφευρήματα > των Σκοπιανών , δεινή η τύχη  και το μέλλον αβέβαιον της Ελλάδας .

Πόσοι πρέπει να απολογηθούν από τους διάφορους ... κυβερνήτες μας για την ταφή της αλήθειας στους λόφους της Αμφιπόλεως ;  - περίεργη και αιφνιδιαστική η αποσιώπηση ..... της άλλοτε προβολής της ,  σε μια περίοδο μάλιστα που η ανάδειξη από μόνη της , ίσως ....  αποτελούσε καταλύτη στην υπόθεση της Μακεδονίας . 

Φοβούμε δε , ότι και τα ευρήματα αυτής την επαύριο , θα κασμούν της "φωτισμένης" Ευρώπης τας πόλεις , αν όχι των ευρωπαϊκών Σκοπίων .

2. ||  - εν όψει δε της επίσκεψης Μέργκελ στην Αθήνα , δηλωτικό του ενδιαφέροντός της για την επικείμενη ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών , ομοίως ο Ισωκράτης παραινετικά λέει :

 '' Μίσει τους κολακεύοντας ( ευρωπαίους ) , ώσπερ τους εξαπατώντας ( πολιτικούς μας ) :  αμφότεροι γάρ πιστευθέντες , τους πιστεύοντας ( έλληνες ) αδικούσιν '' !

Το πολιτικό σύστημά μας , άθυρμα στα χέρια των ξένων .

Για άλλη μια φορά στα πλαίσια της υποκρισίας του με την γνωστή ατάκα της  ''βαριάς καρδιάς ''  θα ψηφίσει την συμφωνία θέτοντας υπεράνω πατρίδας  το εντολοδόχο σύστημα εξουσίάς του , που εδώ και διακόσια χρόνια κρατά την χώρα υπόδουλη και εξαρτημένη .

Ούτως ή άλλως , οι βουλευτές ..... και οι υπουργοί ..... μας , δεν προλαβαίνουν .... ή ξεχνούν .... να διαβάσουν τους όρους της κάθε συμφωνίας ... , ακόμα και αν αυτή αφορά τα ιστορικά δίκαιά μας , ώστε με κριτικό και αυτόβουλο πνεύμα να υπερασπιστούν , έστω και μία φορά  την ψήφο κατά συνείδηση με το :  ''ανέγνων , έγνων , κατέγνων''  ( διάβασα , κατάλαβα , καταδίκασα ) , αντί του κατ' αγέλη , όλα να τα ψηφίζουν  .

Εσύ δύστηνε ( υπό πάντων εγκαταλελειμένε ) λαέ ποιούς θα πιστεύσεις , για να μή αδικηθείς ;  και τί σκοπεύεις να κάνεις για τα ιστορικά δίκαιά σου ;

Δύο επιλογές έχεις απέναντι στην ιστορία , ή την γράφεις ή την διαγράφεις !

Μέσα από τα πολλά αναπόφευκτα  που σου επέβαλλαν , μήπως , ήγγικεν η ώρα να σκεφθείς καί εσύ με την σειρά σου , το αναπόφευκτο της ανατροπής του ;           

Για την Μακεδονική γλώσσα :

Γράφει ένας βαθύς ερευνητής του ζητήματος ο O Hoffmann.

"Το ελληνικό όνομα είναι φωνητικά και μορφολογικά τόσο βασικά διαφορετικό από το θρακικό και το ιλλυρικό , ώστε είναι εντελώς αδιανόητο να θεωρηθούν τα ελληνικά ονόματα των Μακεδόνων ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα ελληνικά και τα θρακικά".

Όποιος λοιπόν , συνεχίζει ο Ηoffmann , δεν θεωρεί Έλληνες τους Μακεδόνες ,πρέπει, για να είναι συνεπής, να βγάλει το συμπέρασμα ότι οι Μακεδόνες, ήδη από τον 6. και 5. αιώνα π.Χ.  χωρίς ανάγκη, παράτησαν εντελώς τα αρχικά εθνικά τους ονόματα και, για να δείξουν τον θαυμασμό τους προς τον ελληνικό πολιτισμό, πήραν τα ελληνικά ονόματα.

Το να ανασκευαστεί μια τέτοια αντίληψη νομίζω πως δεν αξίζει τον κόπο , διότι γλωσσοϊστορικές υποθέσεις που προβάλλονται χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η πραγματική ζωή των λαών κρίνονται από τον εαυτό τους .

Η αδιάσπαστη συνοχή με τον νοτιότερο ελληνισμό ως εθνική συνείδηση, ήταν εκείνη που κράτησε τους Μακεδόνες τόσο προσηλωμένους στα ιστορικά τους πεπρωμένα, ώστε οι βασιλείς τους, όταν είδαν ότι η αττική διάλεκτος καλλιεργήθηκε σε φορέα ανώτερου πνευματικού πολιτισμού, δεν δίστασαν να καθιερώσουν αυτή ως επίσημη γλώσσα του κράτους και της παιδείας των.

Και όταν κατέλυσαν το κράτος των Περσών, αυτήν επέβαλλαν ως επίσημη γλώσσα της δημόσιας ζωής στα κράτη των ελληνιστικών χρόνων.

Αυτός ο παντοτινός προσανατολισμός των Μακεδόνων στα ελληνικά πεπρωμένα και η παντοτινή αντίθεση με τους Θρακοϊλλυριούς , ανάγκαζε όλους τους μεγάλους ιστορικούς όπως τον Βeloch και τον Kaerst να μην μπορούν να κατανοήσουν τίποτα από την Μακεδονική ιστορία, χωρίς την προϋπόθεση της ελληνικής εθνικότητας των Μακεδόνων .

Όλα συνηγορούν ότι ελληνική διάλεκτο μιλούσαν οι Μακεδόνες , πριν αποφασίσουν να επισημοποιήσουν στη χώρα τους την αττική διάλεκτο .

Μόνο στην Ελληνική γλώσσα επάνω στην Ευρώπη υπάρχουν λέξεις που αρχίζουν από ξ και ψ. Το ίδιο και στην Μακεδονική , π.χ. Ξάνδικος ( όνομα μηνός ) , ψηρός (= ξηρός ) .

Μόνο στην Ελληνική υπάρχουν αρσενικά κύρια ονόματα σε  -τας στη δωρική και αιολική που έγινε  -της στην ιωνική και αττική . Το ίδιο και στην Μακεδονική , π.χ. Αλκέτας , Αμύντας , Ορέστας , Φιλώτας κ.λ.π.

Ελληνική διάλεκτος η Μακεδονική από της εμφανίσεως των Μακεδόνων στο προσκύνιο της ιστορίας , γλώσσα μητρική της καταγωγής των .

[ Ξένη εντελώς γλώσσα , κανένας λαός στον κόσμο δεν επέβαλε θεληματικά στον εαυτό του , ξένη ιστορία όμως , υστερόβουλα .... πρόθυμα την υιοθετούν   ] .

'' Από όλους τους ανόητους ισχυρισμούς , γράφει ο Γερμανός ιστορικός Βeloch , που παρουσιάστηκαν ως τώρα επάνω σε θέματα ιστορικά δεν υπάρχει ανοητότερο από αυτόν , ότι δηλαδή , λαός που πραγματοποίησε την παγκόσμια κυριαρχία , θα απαρνούνταν τη δική του γλώσσα , για να προσλάβει μιαν άλλη ξένη '' .

Το ότι , ο Μακεδονικός εθνικός κλάδος χώρισε και έμεινε πίσω από το σώμα της ελληνικής φυλής ενωρίτερα απ΄ότι ο ιωνικός , αιολοαχαϊκός και δωρικός , πριν η πρωτοελληνική γλώσσα διαμορφώσει από τους αντίστοιχους ινδοευρωπαϊκούς φθόγγους το φ , το θ και το χ ακολουθόντας τον δικό του δρόμο ως προς τους φθόγγους αυτούς αντιστοίχως σε β , δ και γ , είναι πιθανό ,

- αλλά το πιθανότερο είναι ότι ο Μακεδονικός κλάδος , χωρίς να πάψει ποτέ να είναι ελληνικός , αφομοίωσε γλωσσικά τόσο πολλούς Θρακοϊλυριούς στις βόρειες περιοχές της αρχαίας Μακεδονίας , ώστε , όπως συμβαίνει πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις , δέχθηκε ως προς το φθογγικό αυτό στοιχείο ξένη επίδραση , ενώ σε όλα τα άλλα γλωσσικά του στοιχεία , παρέμεινε , καθαρά ελληνικός .

Αυτή είναι και η μόνη φωνητική διαφορά που χωρίζει την αρχαία Μακεδονική γλώσσα από τις άλλες ελληνικές διαλέκτους , δηλαδή αντί για  β , δ , και γ , τα σύμφωνα φ , θ , και χ .

Ο κορυφαίος Γάλλος γλωσσολόγος A. Meiller , θεώρησε φρονιμώτερο όσες φορές έγραψε σχετικά , να εκφράσει την άγνοιά του , ως προς την εθνικότητα των Μακεδόνων , χωρίς να αποκλείση το ενδεχόμενο της ελληνικής των καταγωγής σε σχέση με άλλους εκπροσώπους της επιστήμης και όχι τυχαίους .

Όπως ο ιστορικός O. Muller και ο γνωστός γλωσσολόγος της Αυστρίας  P. Kretschmer , οι οποίοι παραβλέποντας την αναμφισβήτητη αλήθεια ,  ( ότι η γλώσσα κάθε λαού που δεν ζει απομονωμένος σε νησίδα του ωκεανού αλλά στο σταυροδρόμι των αλλόγλωσσων εθνών της Βαλκανικής , μπορεί , παρ' όλή του τη γλωσσική και εθνολογική του αυτοτέλεια να δεχτεί μικρό ή μεγάλο αριθμό ξένων γλωσσικών στοιχείων ) , προτίμησαν να καθορίσουν την καταγωγή των αρχαίων Μακεδόνων από τα ελάχιστα ξενίζοντα και ανελλήνιστα γνωρίσματα που ανακάλυψαν ,  σε σχέση με τα πάμπολλα ελληνικά γνωρίσματα που παρουσιάζουν τα γλωσσικά κατάλοιπά τους .

Στην συνέχεια , επειδή η ιστορία δεν μπορεί να φιλοξενεί εσαεί λανθασμένα αφηγήματα , ο ίδιος ο P. Kretschmer που πρώτος ανάμεσα στους διεθνείς γλωσσολόγους αμφισβήτησε την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων , υπό το βάρος της ιστορικής αλήθειας σε νεώτερο σύγγραμμά του , δέχεται την ελληνική τους εθνικότητα παραμερίζοντας τελείως , τις δυσκολίες που έβλεπε πρίν .

Η αναθεώρηση αυτή του Kretschmer που επήλθε από την δύναμη των πραγμάτων είχε βαρύνουσα σημασία διότι προήρχετο από ένα κορυφαίο γλωσσολόγο και καθιερώνεται πια ως αναμφισβήτητη η ελληνικότητα της γλώσσας και εθνικότητας των αρχαίων Μακεδόνων .

Την νέα γνώμη του Kretschmer την δέχεται ο E. Schwyzer και ο Otto Reche γράφοντας :

'' Οι Μακεδόνες είναι το τελευταίο μετά τους Δωριείς κύμα του ελληνισμού ''

Οι Μακεδόνες δεν ήταν λοιπόν ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο έλληνες , είναι ότι είναι οι σημερινοί έλληνες της Κάτω Ιταλίας , του Πόντου και ..... της Καππαδοκίας , οι οποίοι μέσα στον ακέριον ελληνισμό τους , παρουσιάζουν και κάποιες ασήμαντες ξένες αρθρωτικές επιδράσεις , ιταλικές ή τουρκικές .    

Τώρα πιά και οι διστακτικώτεροι από τους σοβαρούς επιστήμονες δεν μιλούν για μή ελληνική εθνικότητα των Μακεδόνων , παρά μόνο , για μικρότερη ή μεγαλύτερη επίδραση που δέχτηκε η ελληνική γλώσσα των κυρίαρχων Μακεδόνων από θρακοϊλλυρικά φύλα που αφομοίωσαν .

Και αν η δυναμική των Μακεδόνων στο να αποροφούν και να αφομοιώνουν και λίγους γειτονικούς των βαρβάρων λαούς ήταν εκείνη που είτανε , δεν σημαίνει ότι οι < βάρβαροι > εκτός ελληνικής επικράτειας , γίνανε Μακεδόνες .

Διότι το αποφασιστικό στην ιστορία των εθνών δεν είναι η ανάμιξη , αλλά το ποιά φυλή αφομοιώνει την άλλη , και αυτή όπως ξέρουμε , είναι πάντα η πιό πολυάριθμη , η πιό δυναμική .

Εάν οι ξένοι που εισέδυσαν κατά καιρούς στην Ελλάδα και την Μακεδονία ήταν περισσότεροι από εμάς , τότε δεν θα μπορούσε να γίνει λόγος για νεοελληνική εθνότητα , οσοδήποτε ελληνικό αίμα και αν έτρεχε στις φλέβες του ξενόγλωσσου πια έθνους που θα κατοικούσε την χώρα μας και οσαδήποτε γλωσσικά ή πολιτιστικά ελληνικά υπολείμματα και αν ενσωματώνονταν στη νέα , αλλά ξένη πιά , γλώσσα του .

Έλληνες λοιπόν οι αρχαίοι Μακεδόνες και ελληνική η χώρα αυτών από την δεύτερη π.Χ. χιλιετηρίδα όπως πιστοποιούν οι ελληνικές επιγραφές της Βαλκανικής , και όπως αναγνωρίζεται από όλους τους ιστορικούς που αναζητούν την αλήθεια .

Τα γλωσσικά μας σύνορα ξεκινούσαν από τον ποταμό Γενυσό (Skumbi ) της Αλβανίας , περνούσαν από τα Σκόπια της Σερβίας και από τη Σόφια της Βουλγαρίας , και αγγίζοντας κατά μήκος τον Αίμο κατέληγαν στον Εύξεινο .

Η ελληνόφωνη αυτή έκταση γνώρισε στον μεσαίωνα τους Σλάβους μόνο ως επιδρομείς , όχι ως μόνιμους κατοίκους , που απλώθηκαν και πλήθυναν επί Τουρκοκρατίας , εξεσλαβίζοντας με τον γνωστό τους τρόπο την ελληνικότατη νότια Βουλγαρία ( Α. Ρουμελία ) , που οι ίδιοι ακόμα την ονομάζουν Romania , δηλ. χώρα των Ρωμαίων , όπως ακριβώς οι Τούρκοι τη λένε Roum-eli ( = χώρα των Ρωμαίων ) .

Η δική τους παρουσία λοιπόν στην Βόρεια Μακεδονία είναι μιά παρένθεση μέσα στην ελληνική αιωνιότητα , και όχι η δική μας μέσα στην θρακοϊλλυρική ή σλαβική για να ονειρεύονται κράτος μακεδονικό με γλώσσα και εθνότητα .

Αυτή είναι η ιστορία των πραγμάτων στην Βαλκανική και δεν πρέπει να σιωπάται , τουλάχιστον από εμάς , γιατί αποτυπώνει την αλήθεια και καμμιά αλήθεια όταν λέγεται δεν εμπεριέχει εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς στην de facto κατανομή ταν κρατών που ζούμε , απλώς είναι η αλήθεια !!!

Γι' αυτό ας σοβαρευτούν οι πολιτικοί μας στα ιστορικά  και να συνειδητοποιήσουν οι κυβερνήτες μας για να μή βιώσουμε άλλους διχασμούς ότι , ο έλληνας ,  από καταβολής στην θεώρηση της ζωής του , απολαμβάνει τα παρόντα ..... αγαθά ως θνητός και διαφυλλάτει τα ιστορικά του υπάρχοντα ως αθάνατος !!!