ο Άγιος Οιδίπους - του φωτη μισοπουλου

η εξαίσια ειλικρίνεια του ποτέ

Είστε τυφλή - Ψηλαφίστε το πρόσωπο ενός Έλληνα νέου, του Συρανό, του Άγιου Βασίλη, ενός μωρού, ενός εύθυμου φαύνου, ενός αγνώστου που κοιμάται, του πατέρα σας....

VLADIMIR NABOKOV, LOLITA [1α] 

 ΝΕΡΩΝ : Ανόητος θάμουν αν τους φοβόμουνα, αφού εγώ ο ίδιος φτιάχνω θεούς 

ΣΕΝΕΚΑΣ, OCTAVIA [1β] 

1. HOMO ERECTUS

......εγώ που είχα, λοιπόν, εντελώς διαφορετικές πιθανότητες ένα πρωί θα έδινα το σύνθημα στην Έντα Γκάμπλερ [2] ή κάπου αλλού το ίδιο επάξια, για παράδειγμα στη Ρόζα Καμπάρκας [3], - ότι μια ανθρώπινη σχέση μπορούσε να είναι η θεμελιώδης γεωμετρία της πραγματικότητας, - ξέρω, κρύβεται κανείς πίσω από ένα κομμάτι ψωμί, ταξιδεύει πηδώντας με χάρη πάνω στη ξεχασμένη ρόδα από φθαρμένο καουτσούκ, - στο πρώτο νεκροταφείο αυτοκινήτων που συναντά αποχαιρετά τον κρόταφο του φίλου του που λιώνει στον πυρετό, - η αόριστη ιδέα για τη ζοφερή ή τρυφερή ζωή που αγγίζει τα φαντάσματα της παιδικής παντομίμας ή τον πανούργο χρόνο ανάμεσα σε φτερά ροδοπέταλα καυτές αλήθειες και την πρώτη κρίση της τρέλας - την ευφρόσυνη αδιαφορία είτε απαλλαγή από το δύστηνο της υποκρισίας  Θα μπορούσα να εκφραστώ με ειλικρίνεια : ''Φανερά απελπισμένη'' : Το σώμα σας, ωστόσο, κατακλύζεται από μια οδυνηρή αφομειώσιμη ομορφιά, - επαναλαμβάνει ένα κοπιαστικό λυγισμένο σπασμό, την πληθωρικότητα του ''μικρού θανάτου'' [4] - οι θυγατέρες του Βασιλιά Ληρ και τα ανδρείκελά τους, - μόνο για την τελευταία συμφώνησα, όπως ο Βασιλιάς - είναι σα να κρύβομαι απέναντι σε μια μεταφυσική της παραμυθίας, όπως κανείς γεννιέται από νωχελικά τινάγματα, - ''αγαπητή μου : - ''είστε τυφλή - Ψηλαφίστε το πρόσωπο ενός Έλληνα νέου, του Συρανό, του Άγιου Βασίλη, ενός μωρού, ενός εύθυμου φαύνου, ενός αγνώστου που κοιμάται, του πατέρα σας'' [5] - παρά την προχωρημένη μου ηλικία στοιχειοθετώ ακριβέστερα τις συνήθειες που έχω, αξιόπιστος και χωρίς ψυχική έξαρση όντας, μόνο που είναι τερατώδες και απρόσμενα δύσκολο να σάς πείσω - κάποτε συμβιβάζομαι με αυταπάτες - με ο,τι βρίσκει ένα κομμάτι πραγματικού εαυτού έξω απ' το σώμα, - έστω, βυθισμένου στον ύπνο του Αναίτιου - αισθάνομαι ουμανιστής ''εξ απαλών ονύχων'', είναι αδύνατο να μην μιλήσει κάποιος για την αγιοποίηση του Οιδίποδα, προφανές - καταστρέφουμε τις προκαταλήψεις της λογικής, στην πρόκλησή τους 

 2. ΙΟΚΑΣΤΗ

......''αναζητώ την ιδιοκτήτρια'', είπα, ή τους περιπλανώμενους ποιητές που ερωτεύονται εύκολα την περιρρέουσα ευθυμία της παραλίας, - ένας μακρύς άσπρος λαιμός όπως οι ανώνυμες αντιλόπες του δάσους, ή ο δραπέτης ανάμεσα στις αντεγκλήσεις μιας μάγισσας που δεν έχει ελπίδα και τ' αγαπημένα μου βιβλία εξομολογούνται τα μυστικά που πούλησα εύκολα στο βαθύ παρελθόν, - οι εραστές παραμένουν τυφλοί - η Μποβαρύ θυμόταν συχνά τον Φλωμπέρ για τον παράνομο δεσμό της με τον Λεόν, μ' εκείνο τον φωσφορίζοντα ιδρώτα παρά τον ανεμιστήρα και τη γύμνια της, σαν τελεσίδικη δήλωση υποτέλειας - μόνο ο Σίσυφος θα βεβαιώσει τη διαρκή απουσία και τη γοητεία - μόνο αυτός ή ο Οιδίποδας αντέχουν να σταθούν Δεσμώτες κατά την σκιά του Προμηθέα ''στήνοντας το δικό τους σπιτικό'' ακριβώς όπως σαλεύουν οι αναστημένοι γάτοι στη φωτιά κρεμασμένοι απ' τις μαρκίζες του Λαβυρίνθου, - ''πρέπει να σταθείτε μια μέρα'', μου λέει, ''στην άκρη εκείνης της κλωστής που την αποκαλούσαν Αριάδνη'', - [μικρή παύση]-, ''μόνο έτσι απομονώνονται οι δυσοίωνες φράσεις τις νύχτες των οργίων - όταν κάποιος ενδίδει στη γλώσσα που λαχταρούσε, στο βαρύ άρωμα της στενότερης και πιο ποθητής ατραπού'', - ο Οιδίποδας θα συναντούσε τον Κυρίλοφ [6], επρόκειτο για το πιστόλι της εκδημίας του, μια ευκαιρία να τον ικετεύσει για την τυφλότητα, ''μερικοί ζούνε τον πόνο μέσα από τον έρωτα των άλλων'', έλεγε, ''σάς κατανοώ'', εξήγησε ο Κυρίλοφ, ''αλλά ο θάνατος ή η σημαινόμενη αξία του ''μικρού θανάτου'' έχει σημάδια πολύ ατομικά, κάτι σαν μοναδικό -φαινομενικά - ασήμαντο ξεκίνημα με τον Υπερσιβηρικό - πειστήριο κι αυτό κάποιου ''μικρού εγκλήματος'', που περνάει απαρατήρητο πολλές φορές, - ασυγχώρητα, βέβαια''- και γέλασε, ''δεν έχεις τίποτε να φοβηθείς'', συμπλήρωσε, ''άλλωστε εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε τους θεούς'' - [παύση] Όλα φαίνονταν θριαμβικά, αμίλητα, ερωτικά δια βίου - μισοθαμμένα στην άμμο delle vacanze, - σε αυστηρή ύπτια στάση  Στοπ 

  3. ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΙ

......ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ : ........οι μεταμφιεσμένες σάρκες της Μοίρας, - είμαι τυφλός αλλά μπορώ να γίνω πολύ όμορφος, - ήταν γνωστό ότι οι θεοί είχαν μηχανές μεγάλου κυβισμού, από την χτεσινή μου ομορφιά δεν έμεινε ούτε μια εγκαταλειμμένη νύχτα, - μια χαρά θεοί ήταν όλοι τους, οι υπόλοιποι, έχουν βλαστημήσει την ώρα που γεννήθηκαν κοινοί θνητοί - ζούνε ωστόσο την κατάληψη του δικού μου αποκλειστικού θεάματος  [παύση] Ο ήλιος προχωρούσε αθόρυβα σαν το σκυλί σε γνώριμο δρόμο η νοημοσύνη παρίστανε κι αυτή ένα τέχνασμα ποδηλασίας,- πρόσκαιρη υποταγή στην απόγνωση ή ένα φορτίο συναισθηματικής εξάντλησης, το δικό μου σώμα  ναρκισσεύεται ανάμεσα στις σελίδες αφρόντιστων βιβλίων και φόβων διαλυμένων σε φορμόλη - καμιά φορά υπέροχοι ιριδισμοί ακουμπούν ελάχιστα στα κλειστά μάτια μου προκαλώντας ανεδαφικές κι ασύμβατες λογικές ισορροπίας - όριζαν πεισματικά το μέγεθος της σκιάς όσων φαίνονταν σε μια αίθουσα προβολών, περίεργης συνεύρεσης, στα έγκατα του κρανίου μου- θάρχομαι κάθε Κυριακή να σάς βλέπω, μετά την εκκλησία, βέβαια - νάχουμε τον απαραίτητο χρόνο, είπα, - αλλά δεν ενδιαφέρθηκε κανείς - όλα περίκλειστα,- μεσάνυχτα και κάτι η πανσέληνος περνούσε πάνω απ' τα κεφάλια μας σαν ευλογία ταξικής θέωσης ηθικής απογείωσης και μεταφυσικού πειθαναγκασμού ή διάφοροι κύκλοι μοναξιάς με ανασκαφές ερώτων ημιτελών από παλιούς αιώνες φανέρωσαν δικαιωματικά σαν λάφυρο τις πιο μύχιες κρυψώνες απόδρασης απ' τα εγκόσμια - εξακολουθεί να με ελκει η οριζοντιότητα της θάλασσας ή του τοπίου επειδή οι τελευταίοι άνθρωποι που γνώρισα ανασηκώνουν τους ώμους ή μένουν σιωπηλοί, αμειδίαστοι - [μικρή παύση] να μου γράφετε, δεν έχει σημασία σε ποια διεύθυνση, το δικό μου όφελος στηρίζεται στον αμέριστο πόνο στην αμέτρητη δυστυχία σας : αγκαλιάζω πολύ λίγα πράγματα - το σκαμνί της βιβλιοθήκης, την καταιγίδα, την ανάσα που ακούγεται αόριστη από την άλλη πλευρά του τοίχου 

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1α] βλ. σημ. 5 / VLADIMIR NABOKOV 

[1β] στο JAN KOTT, ΘΕΟΦΑΓΙΑ, Εξάντας, μτφρ. Α. Βερυκοκάκη-Αρτέμη, 1976

[2] [ΕΡΡΙΚΟΣ ΙΨΕΝ] : Η Έντα Γκάμπλερ, κοπέλα από ανώτερη κοινωνική τάξη, αποζητάει στη ζωή το απόλυτο, λατρεύει το ωραίο και προσπαθεί να ζήσει ασυμβίβαστα. Κάποιοι συμβιβασμοί που έχει κάνει μέχρι τότε και ο γάμος της, που την αφήνει ανικανοποίητη, δημιουργούν εύλογες αντιδράσεις για έναν χαρακτήρα σαν το δικό της. Έτσι, έρχεται σε σύγκρουση με το άμεσο περιβάλλον της και με τον ευρύτερο κοινωνικό της περίγυρο, ενώ βαθμιαία παγιδεύεται μπροστά σε αδιέξοδο, με συνέπεια να οδηγηθεί στην καταστροφή. [ΠΗΓΗ : ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ]

[3] Ρόζα Καμπάρκας, ιδιοκτήτρια ενός παράνομου οίκου ανοχής [βλ. GABRIEL GARCIA MARQUEZ, ΟΙ ΘΛΙΜΜΕΝΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ, μτφρ. Καίτη Σωτηριάδου, Λιβάνης, 2004

[4] la petite mort = μικρός θάνατος, οργασμός [μεταφορικά] 

[5] VLADIMIR NABOKOV, LOLITA, μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, ΤΟ ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη / αχρονολόγητο

[6] Κυρίλοφ, πρόσωπο στους Δαιμονισμένους του Ντοστογιέφσκι