Πώς θεράπευσα το αυτοάνοσο νόσημά μου αποφεύγοντας εντελώς τη ζάχαρη

Άρθρο της συγγραφέως και δημοσιογράφου Sarah Wilson

Στην πραγματικότητα αυτό είναι ένα άρθρο που δυσκολεύτηκα να γράψω. Σταμάτησα να καταναλώνω ζάχαρη εξαιτίας του αυτοάνοσου νοσήματος από το οποίο έπασχα (θυρεοειδίτιδα του Χασιμότο). Ένας σημαντικός λόγος που επιμένω σε μια διατροφή χωρίς ζάχαρη είναι ότι διαπίστωσα πολύ μεγάλη διαφορά.

Έτσι, η απάντηση είναι πολύ απλή: η αποφυγή της ζάχαρης είχε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στο αυτοάνοσο νόσημά μου, περισσότερο από ό,τι είχε η φαρμακευτική αγωγή ή οποιαδήποτε άλλη ιατρική παρέμβαση (και, πιστέψτε με, είχα δοκιμάσει τα πάντα). Τα τελευταία 3 χρόνια ήμουν σε θέση να αντιμετωπίσω καλύτερα το πρόβλημα και ακόμα να το θεραπεύσω αντιστρέφοντας τη βλάβη.

• Τώρα πλέον έχω μηδενικά αντιθυρεοειδικά αντισώματα.
• Λαμβάνω ελάχιστη δόση θυροξίνης.
• Τα επίπεδα των ορμονών μου επανήλθαν στο φυσιολογικό.

Μου πήρε χρόνια ολόκληρα μέχρι να φτάσω σε αυτό το σημείο. Αποφάσισα να ακολουθήσω μια τεράστια αλλαγή στη διατροφή μου η οποία επιτάχυνε τη διακοπή της κατανάλωσης ζάχαρης. Ήθελα να σπάσω τον φαύλο κύκλο στον οποίο με είχε παγιδεύσει αυτή η ασθένεια. Παρακάτω εξηγώ πώς ακριβώς συνέβη αυτό.

Η ζάχαρη είναι βλαβερή για το έντερο.

Η διαταραχή της ισορροπίας του σακχάρου στο αίμα ερεθίζει το πεπτικό σύστημα προκαλώντας εντερική διαπερατότητα, η οποία με τη σειρά της οδηγεί στην εμφάνιση αυτοάνοσου νοσήματος. Οι τοξίνες περνούν στην κυκλοφορία του αίματος προκαλώντας μια αυτοάνοση αντίδραση, καθώς τα αντισώματα επιτίθενται στους ξένους εισβολείς. Τα αντισώματα στη συνέχεια μπορεί να επιτεθούν σε μέρη του σώματος όπως ο θυρεοειδής.

Η ζάχαρη προκαλεί φλεγμονές.

Η παραπάνω διαδικασία δημιουργεί φλεγμονές, οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Η ζάχαρη επηρεάζει επίσης την ικανότητα των λευκών αιμοσφαιρίων να καταστρέψουν τις τοξίνες. Αυτό ξεκινά μέσα σε 30 λεπτά μετά την κατανάλωση και διαρκεί για 5 ώρες.(1)

Η απότομη άνοδος της ινσουλίνης καταστρέφει τον θυρεοειδή αδένα.

Όπως πολλοί ήδη γνωρίζετε, η ζάχαρη κάνει το πάγκρεας να εκκρίνει ινσουλίνη για να μεταφέρει το επιπλέον σάκχαρο από το αίμα στα κύτταρα, όπου η γλυκόζη χρησιμοποιείται για την παραγωγή ενέργειας. Με την πάροδο του χρόνου όμως, τα κύτταρα χάνουν την ικανότητα να ανταποκρίνονται στην ινσουλίνη. Το πάγκρεας αναγκάζεται να παράγει ακόμη περισσότερη ινσουλίνη, γεγονός που τελικά οδηγεί στην αντίσταση σε αυτή.

Μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή η επαναλαμβανόμενη άνοδος της ινσουλίνης αυξάνει την καταστροφή του θυρεοειδούς αδένα. (2)

Επιπλέον, τα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα εκλαμβάνονται ως απειλή για την επιβίωση του οργανισμού. Έτσι, τα επινεφρίδια εκκρίνουν κορτιζόλη, η οποία στη συνέχεια αναγκάζει το ήπαρ να αυξήσει το ποσοστό της διαθέσιμης γλυκόζης φέρνοντας τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σε φυσιολογικά επίπεδα.

Η κορτιζόλη είναι η ορμόνη της «αντίδρασης μάχης ή φυγής» και εκκρίνεται όταν υπάρχουν καταστάσεις ιδιαίτερα απειλητικές για τη ζωή. Προκαλεί αύξηση του καρδιακού παλμού, του οξυγόνου και της ροής του αίματος, ενώ σταματά την πέψη, την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή, ώστε όλη η ενέργεια να μεταφερθεί στον εγκέφαλο και τους μυς.

Το πρόβλημα είναι ότι αν η κορτιζόλη παράγεται σε υπερβολικό βαθμό (από την κατανάλωση ζάχαρης καθημερινά) καταστέλλεται η λειτουργία της υπόφυσης, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία του θυρεοειδούς (υποθάλαμος, θυρεοειδής και υπόφυση). (3)

Από την άλλη πλευρά, η κακή λειτουργία του θυρεοειδούς μπορεί να προκαλέσει προβλήματα με την ινσουλίνη.

Η λειτουργία του θυρεοειδούς μας εξαρτάται από τη διατήρηση του σακχάρου σε φυσιολογικά επίπεδα και η διατήρηση του σακχάρου στο αίμα μας σε ένα φυσιολογικό επίπεδο εξαρτάται από την υγιή λειτουργία του θυρεοειδούς. Η κακή λειτουργία του θυρεοειδούς επιβραδύνει τον ρυθμό που ο οργανισμός επεξεργάζεται τη ζάχαρη – στα κύτταρα, το πεπτικό σύστημα, την αντίδραση στην ινσουλίνη και την απομάκρυνσή της. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε ακόμη και φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μας, αλλά επειδή η αντίδραση σε αυτή και η απορρόφησή της καθυστερεί, παθαίνουμε πολύ εύκολα υπογλυκαιμία (και συνεπώς καταναλώνουμε ζάχαρη).

Οι άνθρωποι με προβλήματα του θυρεοειδούς συνήθως αντιμετωπίζουν δυσκολίες με το θέμα της ζάχαρης.

Πρέπει να σπάσετε τον φαύλο κύκλο μόνοι σας. Είναι δύσκολο να πει κανείς ποιό προκύπτει πρώτο – τα προβλήματα με τον μεταβολισμό ή η κακή λειτουργία του θυρεοειδούς. Δεν έχει σημασία όμως. Στο τέλος, το πραγματικό πρόβλημα είναι η ζάχαρη και η λύση είναι να την αποφύγετε.

Όσον αφορά τον εαυτό μου, ξέρω ότι το πρόβλημα με την ασθένεια πήγαζε από τον εθισμό μου στη ζάχαρη γύρω στο τέλος της εφηβείας μου. Αυτό οδήγησε σε προβλήματα με το έντερο, αϋπνίες, εξαρτήσεις, ορμονικά προβλήματα, νευρολογικές διαταραχές και προβλήματα στα επινεφρίδια. Στη συνέχεια εμφανίστηκε η νόσος Γκρέιβς (μια άλλη μορφή θυρεοειδικής νόσου) και τέλος η θυρεοειδίτιδα του Χασιμότο.

Ο μόνος τρόπος για να σπάσετε τον φαύλο κύκλο και να αποτρέψετε την εμφάνιση όσο και την επιδείνωσή του είναι να αποφύγετε τη ζάχαρη.

Πηγές:

1) http://www.lef.org/protocols/immune-connective-joint/autoimmune-diseases/Page-03

2) http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16530289

3) http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3500324