"Ρεαλιστική Ανυπακοή" το κόμμα του Βαρουφάκη.

To όνομα του νέου κόμματος, πολιτικού φορέα του κινήματος Diem25 στην Ελλάδα, γνωστοποίησε ο Γιάνης Βαρουφάκης, μέσα από την προσωπική του ιστοσελίδα.

Όπως αναφέρει, το κόμμα θα ονομάζεται Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής (ΜέΡΑ25).

«Το κόμμα του DiEM25 στην Ελλάδα βαπτίστηκε από τα μέλη του κινήματός μας, με την συναίνεση της συντριπτικής πλειοψηφίας, ένα μήνα σχεδόν πριν την Ιδρυτική Συνδιάσκεψη (Δευτέρα 26η Μαρτίου στην Αθήνα). Όπως συμβαίνει με όλες τις μεγάλες μας αποφάσεις, στην ψηφοφορία συμμετείχαν μέλη μας απ’ όλη την Ευρώπη. Αυτό άλλωστε είναι το «διαφορετικό» που φέρνει το DiEM25 στη πολιτική ζωή της Ελλάδας και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών: τον αυθεντικά ριζοσπαστικό, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό διεθνισμό που, εντός του κινήματός μας τουλάχιστον, έχει ήδη γίνει πραγματικότητα», αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο κ. Βαρουφάκης στην ανάρτησή του.

Το τρίπτυχο του κόμματος όπως αναφέρει είναι Ευρωπαϊκός Διεθνισμός – Οικονομικός Ορθολογισμός και κοινωνική απελευθέρωση.

Αναφέρει ακόμα:

«- Γιατί «μέτωπο»;

Επειδή η Ελλάδα ασφυκτιά και ερημοποιείται σε μια Ευρώπη που παραπαίει και αποδομείται.

Επειδή όσο χώρες όπως η Ελλάδα ασφυκτιούν η Ευρώπη θα παραπαίει, ενισχύοντας την ασφυξία της πατρίδας μας

Μόνο ένα πλατύ, συμφιλιωτικό, πανευρωπαϊκό μέτωπο εναντίον της ολιγαρχίας-δίχως-σύνορα, που ευθύνεται για την χρεοδουλοπαροικία της Ελλάδας, μπορεί να δώσει ανάσες στην χώρα, ελπίδα και ανακούφιση στους πολίτες.

– Γιατί «ευρωπαϊκή ρεαλιστική ανυπακοή»;

Επειδή ο μόνος τρόπος να είναι κανείς υπεύθυνος σήμερα είναι να μην υπακούει στις παράλογες πολιτικές που ερημοποιούν την χώρα.

Επειδή ο μόνος τρόπος να επιστρέψει ο σεβασμός στον Κοινοβουλευτισμό, στο Σύνταγμα, στην απλή λογική είναι να τερματιστεί η τυφλή υπακοή «προς τας υποδείξεις» της τρόικας εξωτερικού κι εσωτερικού.

Οι αυθεντικά ευρωπαϊστές σήμερα αρνούνται να υπακούουν δουλικά στους ανίκανους ψευδο-τεχνοκράτες που, στον βωμό στενών ολιγαρχικών συμφερόντων, καταστρέφουν την Ελλάδα, απαξιώνοντας παράλληλα την Ευρώπη.

– Γιατί «μέρα»;

Επειδή κουραστήκαμε στην ατελείωτη νύχτα των Μνημονίων (που όλο «τελειώνουν» μονιμοποιούμενα). Και επειδή, άλλωστε, «diem» σημαίνει, στα λατινικά, «μέρα»…

Τις επόμενες μέρες κι εβδομάδες, η απόφαση των μελών μας θα μετουσιωθεί στην Ιδρυτική Διακήρυξη του ΜέΡΑ25 – του κόμματος των υπεύθυνα και ρεαλιστικά ανυπάκουων ελλήνων ευρωπαϊστών. Θα ακολουθήσει προ-συνεδριακή εκδήλωση την Τρίτη 20/2 στην Καλαμάτα (7.30μμ στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο) και, στις 26ης Μαρτίου 2018, η Ιδρυτική Συνδιάσκεψη μας στην Αθήνα, το Πρόγραμμα Πολιτικής μας, και βέβαια όλη η απαιτούμενη οργανωτική δουλειά.

Έως τότε καλούμε όσους νιώσουν πως, με την γέννηση του ΜέΡΑ25, γεννιέται μια αχτίδα φωτός που αξίζει τον κόπο να ενισχυθεί, να την ενισχύσουν.

Προχωράμε!».

Ετοιμη για εμπορικό πόλεμο με Ηνωμένες Πολιτείες η Ευρώπη

Η απειλή ενός εμπορικού πολέμου ανάμεσα στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, μια «εξαιρετικά δυσάρεστη για όλον τον κόσμο εξέλιξη», όπως τη χαρακτήρισε η Σεσίλια Μάλμστρομ, Ευρωπαία Επίτροπος Εμπορίου, είναι ορατή.

Οι δύο πλευρές φαίνεται να παίρνουν θέσεις μάχης. Αιτία είναι οι επιθετικές δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου κατά της Ε.Ε., την οποία κατηγόρησε για αθέμιτες πρακτικές στον τομέα του εμπορίου, εξωθώντας την ευρωπαϊκή πλευρά να δηλώσει ότι είναι έτοιμη για πόλεμο.

Ο Μαργαρίτης Σχινάς, εκπρόσωπος της Κομισιόν, δήλωσε χθες πως η Ε.Ε. «είναι έτοιμη να αντιδράσει άμεσα και με τον κατάλληλο τρόπο σε περίπτωση που πληγούν οι εξαγωγές της από περιοριστικά μέτρα εκ μέρους των ΗΠΑ». Ο κ. Σχινάς τόνισε, επίσης, πως η εμπορική πολιτική της Ε.Ε. «δεν προβλέπει νικητές και ηττημένους, καθώς στην Ε.Ε. πιστεύουμε ότι με το εμπόριο μπορούν να βγαίνουν όλοι κερδισμένοι». Υπογράμμισε, ωστόσο, ότι θέση της Ε.Ε. είναι ότι το εμπόριο πρέπει να βασίζεται σε κανόνες. Ηταν η ευθεία απάντηση της Κομισιόν στα όσα είχε δηλώσει νωρίτερα ο Ντόναλντ Τραμπ, στο πλαίσιο συνέντευξής του στο βρετανικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο ITV.

Κατηγόρησε την Ε.Ε. ότι έχει τηρήσει «πολύ αθέμιτη» στάση απέναντι στις εξαγωγικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ, προειδοποίησε ότι τα προβλήματα με την Ε.Ε. θα μπορούσαν να εξελιχθούν «σε κάτι πολύ μεγάλο» σε ό,τι αφορά το θέμα του εμπορίου και ουσιαστικά απείλησε την Ε.Ε. πως αυτό «θα αποβεί πολύ εις βάρος της». Υποστήριξε ότι οι αμερικανικές επιχειρήσεις δυσκολεύονται πολύ να διασφαλίσουν πρόσβαση στις ευρωπαϊκές αγορές και να προωθήσουν σε αυτές τα προϊόντα τους. Επέκρινε την Ε.Ε. ότι οι επιχειρήσεις της καταβάλλουν πολύ περιορισμένους φόρους για όσα προϊόντα εξάγουν στην αμερικανική αγορά, ενώ την ίδια στιγμή επιβάλλουν υψηλούς φόρους και δρακόντεια μέτρα στις αμερικανικές εξαγωγές.

Εσπευσε, βέβαια, να διευκρινίσει ότι αυτό το πρόβλημα δεν αφορά μόνον την Ε.Ε. αλλά πολλές άλλες χώρες που θα μπορούσε να κατονομάσει. Η συνέντευξή του στο βρετανικό δίκτυο έρχεται να επιβεβαιώσει τις εντυπώσεις που προκάλεσε η ομιλία του στο Νταβός, με την προειδοποίησή του ότι οι ΗΠΑ «δεν θα κλείνουν πλέον τα μάτια στις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές» άλλων χωρών, καθώς και οι δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Στίβεν Μνούτσιν περί προτίμησης της Ουάσιγκτον στο ασθενές δολάριο. Την περασμένη εβδομάδα, άλλωστε, ο Αμερικανός πρόεδρος είχε ρίξει την πρώτη βολή στον εμπορικό πόλεμο με την Κίνα και τους εταίρους της Ουάσιγκτον στην Ασία, όταν επέβαλε δασμούς στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών και πλυντηρίων. Προετοιμάζοντας τους εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ για περαιτέρω κινήσεις προς την ίδια κατεύθυνση, ο κ. Μνούτσιν δήλωσε στο Νταβός ότι οι ΗΠΑ θα κλιμακώσουν τα μέτρα κατά των εμπορικών τους εταίρων, ώστε να αντιδράσουν στις ανισορροπίες που χαρακτηρίζουν το παγκόσμιο εμπόριο. Πρόσφατα ο Αμερικανός πρόεδρος άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να επιβάλει δασμούς στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου.

Το Σάββατο προκάλεσε ανακούφιση στο Μπέλφαστ η είδηση ότι η αμερικανική Επιτροπή Διεθνούς Εμπορίου απέρριψε αίτημα της αμερικανικής αεροδιαστημικής βιομηχανίας Boeing για επιβολή δασμών κατά της βρετανικής Bombardier, που απασχολεί πάνω από 1.000 άτομα στη Βόρεια Ιρλανδία. Από αμερικανικής πλευράς είχε διατυπωθεί απειλή για δασμούς 292% στις εισαγωγές αεροσκαφών της Bombardier. 

Οι ΗΠΑ παρουσιάζουν μεγάλο εμπορικό έλλειμμα από τις συναλλαγές τους με την Ε.Ε. και πάνω από τα δύο τρίτα αυτού του ελλείμματος οφείλεται σε εισαγωγές από τη Γερμανία. Στη διάρκεια του 2016 οι ΗΠΑ εισήγαγαν ευρωπαϊκά προϊόντα και ευρωπαϊκές υπηρεσίες αξίας άνω των 75 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο Εμπορίου. Σε ό,τι αφορά το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ από το διμερές εμπόριο με την Κίνα, έφτασε το 2016 σχεδόν στα 251 δισ. ευρώ. Οι ΗΠΑ εμφανίζουν, επίσης, εμπορικό έλλειμμα ύψους 46 δισ. ευρώ και 51 δισ. ευρώ από το διμερές εμπόριο με την Ιαπωνία και το Μεξικό, αντιστοίχως.

Οι αμερικανικές μετοχές και το... ακρωτήρι του φόβου

O δείκτης CAPE του Σίλερ δείχνει πως οι αγορές είναι πιο υπερτιμημένες από ό,τι λίγο πριν το κραχ του 1929. Τι υποστηρίζουν όσοι θεωρούν υπερβολικούς τους φόβους για επερχόμενη βουτιά. Τα σημάδια από την αγορά ομολόγων.

Ο λόγος για να πιστεύει κανείς ότι η αμερικανική αγορά μετοχών είναι υπερτιμημένη μπορεί να συντμηθεί σε μία λέξη με τέσσερα γράμματα: CAPE (σ.σ. τα αρχικά του cyclically adjusted price/earnings, που μεταφράζεται ως «ακρωτήρι» στα αγγλικά).

O δείκτης που μετράει την κυκλικά προσαρμοσμένη τιμή μιας μετοχής σε σχέση με τα κέρδη έκανε σπουδαία δουλειά στο να στέλνει σήμα για το πότε η αμερικανική αγορά μετοχών είναι υπερβολικά φθηνή ή ακριβή. Το σήμα αυτό ήταν πολύτιμο. Δεν βοηθούσε στην πρόβλεψη ενός υψηλού ή χαμηλού, αλλά ήταν πολύ δυνατό στην πρόβλεψη των αποδόσεων σε διάστημα δέκα ετών. Όσο πιο φθηνή η αγορά, με βάση τον CAPE, τόσο ισχυρότερες οι δεκαετείς αποδόσεις.

Αυτή τη στιγμή, δείχνει πολύ καθαρά πως οι αμερικανικές μετοχές είναι πολύ ακριβές και στην τελευταία του μέτρηση την περασμένη εβδομάδα ξεπέρασε ένα πολύ δυσοίωνο ορόσημο. Η μέτρηση στην οποία βασίζεται ο δείκτης, τον οποίο ανακάλυψε ο νομπελίστας καθηγητής του Yale Ρόμπερτ Σίλερ, συγκρίνει τις τιμές των μετοχών με τον μέσο όρο των πραγματικών κερδών τα τελευταία δέκα χρόνια και δείχνει πως η αγορά μετοχών στις ΗΠΑ είναι ακόμα πιο ακριβή από ό,τι ήταν λίγο πριν το μεγάλο κραχ του 1929. Μόνο τα δύο τελευταία χρόνια της φούσκας του dot.com είχαν σημειωθεί ανάλογες υπερτιμήσεις.

Εκ πρώτης όψεως είναι κάτι τρομακτικό. Αλλά η αγορά δεν δείχνει να είναι τόσο «φουσκωμένη» όσο το 1929. Και ο CAPE δείχνει μια υπερτιμημένη αγορά σχεδόν αδιάκοπα από το 2010. Ως εκ τούτου, υπάρχει μια ακμάζουσα βιομηχανία ακαδημαϊκών και τμημάτων έρευνας επενδυτικών εταιρειών που είτε απορρίπτουν τον CAPE, είτε τον προσαρμόζουν με διάφορους τρόπους, για να δείξουν πως η αγορά δεν είναι τελικά τόσο υπερτιμημένη.

Πρώτον, μια σημαντική προσαρμογή, που περιλαμβάνεται σε ένα πρόσφατο άρθρο με τίτλο CAPE Fear (σ.σ. ακρωτήρι του φόβου στα αγγλικά) του Ρομπ Άρνοτ και άλλων ερευνητών, είναι η παρατήρηση πως ο CAPE δεν έχει μια ανοδική τάση με την πάροδο του χρόνου. Αν θέλουμε μια «δίκαιη αξία» του CAPE, μπορούμε να τη λάβουμε συγκρίνοντας το σημερινό νούμερο με μια καμπύλη με ανοδική κλίση μακροπρόθεσμα, παρά με τον ιστορικό μέσο όρο. Όπως επισημαίνει ο κ. Άρνοτ, οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί τον τελευταίο αιώνα από μια ουσιαστικά αναδυόμενη αγορά στη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου. Είναι φυσικό πως ο δείκτης κερδών θα έχει αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου.

Χρησιμοποιώντας την καμπύλη που προτείνει ο κ. Άρνοτ, η αγορά δείχνει αρκετά ακριβή, αλλά όχι τόσο ακριβή όσο το 1929 (όπου η αγορά φαίνεται τώρα τόσο «φουσκωμένη» όσο ήταν και στη «φούσκα» του dotcom).

H πιο δημοφιλής ένσταση κατά του CAPE είναι πως περιλαμβάνει ακόμα το κραχ στα κέρδη που σημειώθηκε μετά την κρίση χρέους. Ήταν μια σύντομη και απότομη πτώση, που ξεπέρασε το 90%, η οποία σε μεγάλο βαθμό προήλθε από τις μεγάλες απομειώσεις στις τράπεζες (κάτι που σημαίνει πως αντανακλά μια διόρθωση στα κέρδη των προηγούμενων ετών, που ήταν πάντοτε υπερβολικά αισιόδοξα) και η οποία σταμάτησε μετά από δύο χρόνια. Η κριτική κατά του CAPE είναι πως αν η απότομη βουτιά στα κέρδη αφαιρεθεί από τον μέσο όρο της τελευταίας δεκαετίας, τότε τα κέρδη στον παρονομαστή θα αυξηθούν σημαντικά και ο CAPE θα μειωθεί. Οι μετοχές δεν θα δείχνουν ξαφνικά τόσο ακριβές.

Είναι ένα εύλογο επιχείρημα, αλλά αν το εξετάσει κανείς καλύτερα διαπιστώνει πως δεν είναι τόσο προφανές όσο φαίνεται αρχικά. Η πτώση στα κέρδη ήταν δραστική, αλλά η ανάκαμψη ήταν εξίσου γρήγορη. Αν ξεκινήσουμε να μετράμε τον CAPE από τον Ιούνιο του 2010, όταν τα κέρδη είχαν ολοκληρώσει την ανάκαμψή τους, τότε ο δείκτης είναι τώρα μόλις 27,3%. Είναι μια μέτρηση πολύ χαμηλότερη από την επίσημη σημερινή μέτρηση του 33,2, αλλά και πάλι είναι αρκετά πάνω από την καμπύλη του Ρομπ Άρνοτ. Είναι επίσης εκεί όπου έφτασε ο CAPE, με βάση τους υπολογισμούς του Σίλερ στο τέλος του 2016. Είναι ακριβώς εκεί όπου ήταν το υψηλό του CΑPE το 2007, πριν ξεκινήσει η κατάρρευση της κρίσης χρέους.

Το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι πως αν αλλάξουμε τον παρονομαστή με τον μέσο όρο των κερδών των τελευταίων επτά ετών και έξι μηνών (μια περίοδος που εξαιρεί πλήρως τη βουτιά των κερδών μετά την κρίση), τότε ο CAPE είναι τώρα στο 29,76, όταν το υψηλό του πριν από το μεγάλο κραχ ήταν 29,16. Η τρομακτική διαπίστωση πως η αγορά παραμένει τόσο υπερτιμημένη όσο πριν το πιο δραματικό κραχ της ιστορίας παραμένειαμετάβλητη, ακόμα και αν αγνοήσουμε πλήρως τη βουτιά στα κέρδη την περίοδο 2008-10.

Σε κάθε περίπτωση, τα κέρδη φαίνεται πως αυξάνονται απότομα με μη βιώσιμο τρόπο και θα αρχίσουν να κινούνται χαμηλότερα. Είναι άλλωστε ακριβώς αυτή η τάση που παρακίνησε τον Σίλερ και άλλους να χρησιμοποιήσουν τον CAPE ως δείκτη.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν σημαίνει πως η αγορά θα καταρρεύσει αύριο. Όπως είχε πει ο κ. Άρνοτ: «Οι περισσότεροι από εμάς που χρησιμοποιούν τον CAPE ως εργαλείο αποτίμησης αποδεχόμαστε πως ο CAPE είναι απλά ένα μέτρο αποτίμησης και πως -όπως αρέσκεται να επισημαίνει ο Αμερικανός επενδυτής Σταν Ντρακενμίλερ-, οι κεφαλαιακές ροές κατευθύνουν τη βραχυπρόθεσμη συμπεριφορά της αγοράς με πολύ πιο ισχυρό τρόπο σε σχέση με την αποτίμηση».

Μια τελευταία ένσταση είναι πως ο CAPE δεν περιλαμβάνει τα επιτόκια. Αν τα επιτόκια είναι χαμηλά, τα μελλοντικά κέρδη είναι υψηλότερα και είναι λογικό να πληρώνει κανείς περισσότερο για τις μετοχές. Τα επιτόκια είναι φυσικά πολύ χαμηλά. Όπως ο CAPE στέλνει εδώ και χρόνια σήμα ότι οι αγορές είναι ακριβές, έτσι και οι αποδόσεις των ομολόγων φαίνονται εδώ και χρόνια έτοιμες να ξεφύγουν από την καθοδική τροχιά που κρατάει από τις αρχές του 1980, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ.

Ωστόσο, κανείς δεν υποστηρίζει την απομονωμένη χρήση του CAPE. Η ίδια η παρουσίαση του δείκτη από τον κ. Σίλερ είναι σε έναν πίνακα που περιλαμβάνει και τις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων. Και οι αποδόσεις ξεκίνησαν το 2018, με μια φρενήρη άνοδο. Αν η απόδοση του αμερικανικού 10ετούς ξεπεράσει το υψηλό του 2,63% της περασμένης χρονιάς, θα ενταθεί η φημολογία πως έχει τουλάχιστον σπάσει η τάση.

Πολλοί έχουν πειστεί πως ο CAPE δεν έχει σημασία και ότι η bull market στα ομόλογα θα συνεχιστεί. Θα έπρεπε τουλάχιστον να εξετάσουν το ενδεχόμενο οι ισχυρισμοί αυτοί να είναι λάθος.

Copyright The Financial Times Limited 2017. All rights reserved.

Ο αφανισμός του Χίτλερ πληγώνει την Χρυσή Αυγή.

Για όσους έχουν την παραμικρή αμφιβολία ότι η Χρυσή Αυγή είναι μία φιλοχιτλερική – φασιστική οργάνωση δεν έχουν παρά να διαβάσουν το κείμενο που είναι αναρτημένο στο site της χρυσής αυγής και αφορά τον βομβαρδισμό της Δρέσδης από τους συμμάχους την νύχτα της 13^ης προς 14^η Φεβρουαρίου του 1945.

«Η Δρέσδη, όπως και πολλές άλλες μεγάλες γερμανικές πόλεις που βομβαρδίστηκαν, πυρπολήθηκαν και ισοπεδώθηκαν πριν από αυτήν, έγινε θύμα της μεθοδευμένης εξόντωσης αμάχων με σκοπό την κατατρομοκράτηση του γερμανικού λαού και την κάμψη της θέλησής του για αγώνα. 

Ο απώτερος αντικειμενικός σκοπός εκείνης της δολοφονικής και απάνθρωπης επιλογής του συμμαχικού άξονα των αγγλοαμερικανών υπήρξε διττός: 

η  διατήρηση του στρατηγικού πλεονεκτήματος έναντι του εχθρού με την συστηματική καταστροφή της υποδομής της πολεμικής μηχανής του, αλλά κυρίως η αφόρητη ψυχολογική πίεση μέσω της απάνθρωπης κατατρομοκράτησης του άμαχου πληθυσμού. Αυτή η ψυχολογική πίεση αποσκοπούσε στην κατάπτωση του ηθικού του γερμανικού λαού μπροστά στον αποδεδειγμένα υπέρτερο αντίπαλο που κυριαρχούσε στους ουρανούς εξοντώνοντας κατά βούληση τους αμάχους, ώστε να καμφθεί το καθεστώς.»

Φυσικά γράφοντας τούτες τις γραμμές δεν ξεχνώ την αναφορά του Μίκυ στην χειρότερη μορφή φασισμού που είναι ο «κρυφτοφασισμός» που εκκολάφτηκε σε όλα τα κόμματα του αυτοαποκαλούμενου δημοκρατικού τόξου όμως στην περίπτωση της χρυσής αυγής το «πράγμα» είναι για γέλια καθώς ισχύει κατά μέγιστο η λαϊκή ρήση: «θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει»