Λευκός Πύργος, το κόσμημα του Θερμαϊκού

Ο Λευκός Πύργος αποτελεί την πρώτη σκέψη οποιουδήποτε όταν αναφέρεται η Θεσσαλονίκη. Είναι το κλασσικό φόντο για φωτογραφία στη συμπρωτεύουσα και το θέμα εκατομμυρίων καρτ-ποστάλ και αναμνηστικών. Όμως τι κρύβεται στ’ αλήθεια πίσω από το αυτό το έμβλημα που σήμερα υψώνεται μοναχικό στην παραλία της πόλης;

Ιστορικές ρίζες

Η ιστορία του αγαπημένου χώρου περιπάτου των Θεσσαλονικέων δια μέσου των αιώνων είναι αρκετά σκοτεινή. Η ακριβής περίοδος κατασκευής του δεν είναι γνωστή. Εκτιμάται όμως, μέσω δενδροχρονολόγησης που πραγματοποιήθηκε σε κάποια ξύλινα τμήματά του, ότι προέρχονται από βελανιδιές του 15ου αιώνα. Αυτό συμπίπτει χρονικά με την κατάκτηση της πόλης από τους Τούρκους. Επομένως, ο Λευκός Πύργος φαίνεται να είναι ό,τι διασώζεται από την οθωμανική οχύρωση που κτίστηκε  σε αντικατάσταση παλαιότερου βυζαντινού πύργου. Σκοπός της ανέγερσής του ήταν η οριοθέτηση του οχυρωματικού τείχους προς την πλευρά της θάλασσας.

Όσον αφορά στις συνθήκες ανοικοδόμησής του ο όγκος πληροφοριών είναι ελάχιστος. Ωστόσο, ο τρόπος κατασκευής του, που ανταποκρινόταν στη μεταγενέστερη αμυντική τεχνική με χρήση πυροβόλων όπλων, αποδίδεται σε βενετσιάνικο σχεδιασμό. Η συμμετοχή Βενετών τεχνιτών, όμως, διαψεύδεται οριστικά από εσωτερική αναφορά σε «αγγαρεία» του λαού το 1619. Άλλωστε η τοιχοδομία συνάδει με άλλες οθωμανικές κατασκευές της ίδιας περιόδου, για τις οποίες υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες.

Αλλά και για τον αρχιτέκτονα του έργου, το τοπίο παραμένει θολό. Επικρατέστερος για τη διεκδίκηση του «τίτλου» φαίνεται ο Μιμάρ Σινάν, έμπιστος του Σουλεϊμάν. Βέβαια, ίσως πρόκειται για άλλη μία φήμη, καθώς δεν επιβεβαιώνεται από καμία σχετική μαρτυρία.

Οι ονομασίες του Πύργου

Σε αντίθεση με την ιστορική διαδρομή του, υπάρχει πληθώρα πληροφοριών για τις ποικίλες ονομασίες τού πύργου. Την αρχική ονομασία «Πύργος των Λεόντων» διαδέχθηκαν πολλές άλλες, μέχρι να καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως «Λευκός Πύργος».

Από το 17ο αιώνα ονομαζόταν «Φρούριο της Καλαμαριάς», ενώ το 19ο έγινε ο «Πύργος των Γενιτσάρων», καθώς λειτουργούσε ως κατάλυμά τους. Αργότερα τον ίδιο αιώνα, χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή και τόπος εκτέλεσης για βαρυποινίτες. Απόρροια αυτής της χρήσης αποτέλεσαν ονομασίες με χροιά θανάτου, όπως «Πύργος του Αίματος» από το χρώμα της όψης του μετά από σφαγές φυλακισμένων. Σύμφωνα με άλλες πηγές, η τελευταία οφείλεται στην εξόντωση του τάγματος των Γενιτσάρων από το Μαχμούντ Β’ στις 16 Ιουνίου 1826. Τέλος, το 1890 ο φυλακισμένος βαρυποινίτης Nathan Gueledi τον ασβέστωσε με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Από τότε αναφέρεται ως Beyaz Kule, δηλαδή Λευκός Πύργος.

Η Αρχιτεκτονική του

Από αρχιτεκτονικής πλευράς ο πύργος είναι πλίνθινος, κυλινδρικός με ύψος 33,90 μέτρα, διάμετρο 22,70 μέτρα και περίμετρο 70 μέτρα. Αποτελείται από ισόγειο και 6 ορόφους, που συνδέονται μεταξύ τους μέσω εσωτερικού κλιμακοστασίου συνολικού μήκους 120 μέτρων. Οι σκάλες αυτές ελίσσονται κοχλιωτά στη διεπιφάνεια με τον εξωτερικό τοίχο, αφήνοντας έναν κεντρικό κυκλικό πυρήνα διαμέτρου 8,50 μέτρων. Έτσι, σε κάθε όροφο σχηματίζεται μια κυκλική αίθουσα η οποία περιβάλλεται από μικρότερα τετράπλευρα δωμάτια. Η συγκεκριμένη διάταξη δημιουργεί εσοχές στον περιμετρικό τοίχο, αξιοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το μεγάλο του πάχος.

Στον τελευταίο όροφο υπάρχει μόνο η κεντρική αίθουσα γύρω από την οποία δημιουργείται δώμα. Αρχικά καλυπτόταν από κωνική μολυβδαίνια σκεπή, ενώ ανάμεσα στις πολεμίστρες ξεπρόβαλλαν τα κανόνια που ήλεγχαν το Θερμαϊκό Κόλπο. Χαρακτηριστική έμεινε η δυνατότητά τους να βάλουν βλήματα «40 οκάδων σε μήκος 8 μιλίων». Η εσωτερική διαρρύθμιση των χώρων, η ύπαρξη τζακιών, καπναγωγών και μικρών αφοδευτηρίων επιβεβαιώνουν τις ιστορικές μαρτυρίες για χρήση του και ως στρατιωτικό κατάλυμα πρόσθετα της αμυντικής.

Στον περιβάλλοντα χώρο υπήρχε χαμηλό οκταγωνικό περίβολο (προτείχισμα), ενισχυμένο με οκταγωνικούς πυργίσκους στις τρεις γωνίες του, εξοπλισμένους με τηλεβόλα. Ούτε για αυτό είναι γνωστό το πότε χτίστηκε. Φανερά, όμως, χρησίμευε για την προστασία του πύργου από τη θάλασσα. Επίσης, εξυπηρετούσε την τοποθέτηση βαρέων πυροβόλων προς έλεγχο του λιμανιού, μέχρι τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, οπότε και κατεδαφίστηκε.

Ο Λευκός Πύργος και η σύγχρονη «καθημερινότητά» του

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912, ο πύργος περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο και είχε κατά καιρούς διάφορες χρήσεις. Τα πρώτα χρόνια, ένα τμήμα του χρησιμοποιήθηκε ως Εργαστήριο Μετεωρολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Ακόμη, εκεί φιλοξενήθηκε και η αεράμυνα της πόλης.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, πραγματοποιήθηκε αναστήλωση υπό την εποπτεία της 9ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Λίγα χρόνια αργότερα, για τον εορτασμό των 2300 χρόνων από την ίδρυση της Θεσσαλονίκης, στέγασε την έκθεση «Θεσσαλονίκη – Ιστορία και Τέχνη». Με τον τρόπο αυτό, αναδείχθηκαν στοιχεία που διέκριναν διαχρονικά την πόλη και τις ιδιαίτερες πτυχές της ζωής της.

Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και εκθεσιακός χώρος. Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι ακόμα και τώρα η αντοχή του μνημείου είναι περιορισμένη. Επιπλέον, λόγω ελλιπούς εξαερισμού, είναι δύσκολη η διατήρηση σταθερών συνθηκών θερμοκρασίας και υγρασίας στο εσωτερικό του. Για αυτούς τους λόγους, οι διεθνείς πρακτικές επιβάλλουν αυστηρό έλεγχο της ροής των επισκεπτών. Πιο συγκεκριμένα, ο αριθμός των ατόμων που επιτρέπονται ταυτόχρονα στο μνημείο δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 70.

Συνοψίζοντας, ο Λευκός Πύργος είναι ένα γοητευτικό ταξίδι στο χρόνο, άρρηκτα συνδεδεμένο με τη νεότερη ιστορία της Νύμφης του Βορρά.

Βιβλιογραφία:

Λευκός Πύργος Θεσσαλονίκη, επίσημη ιστοσελίδα

Μουσείο Λευκού Πύργου, Πολιτιστικός και Τουριστικός Οδηγός Θεσσαλονίκης

Ο Λευκός Πύργος, Ήτο ο Πύργος Ούτος Βαστίλλη της Θεσσαλονίκης, Δημήτριος Τσιρόγλου, Εκδόσεις Σαββάλας

Ο Λευκός Πύργος θυμάται…, Γιώργος Σανιδάς, Εκδόσεις iWrite

από το «https://artic.gr»

Βυθίσατε τη χώρα

Του Κωνσταντίνου Σταθόπουλου

Φαντασθείτε την χώρα σαν ένα καράβι. Σαν μία κιβωτό καλύτερα, όπου μέσα της ζουν, μετακινούνται, εργάζονται, ταξιδεύουν απ’ άκρη σ’ άκρη όλα τα έμβια αυτού του πλανήτη.

Φανταστείτε τώρα τους γιούς, γαμπρούς ή οποιονδήποτε άλλον επιβάτη, συνταξιδιώτη, γνωστού ή άγνωστου του υποτιθέμενου Νώε (κυβερνήτη της κιβωτού) να προσπαθούν να πάρουν την εξουσία, ανοίγοντας τρύπες στα ύφαλα του σκάφους και να κατηγορούν τον Νώε πως δεν κάνει καλά την δουλειά του.

Φανταστείτε τώρα τον κυβερνήτη, προκειμένου να μην χάσει την θέση του, να ανοίγει τρύπες σε άλλα σημεία του σκάφους αποδίδοντας αυτές τις ενέργειες στους υπόλοιπους, εν προκειμένω, πολιτικούς του αντιπάλους.

Φανταστείτε τώρα πως όσο μεγάλο και αν είναι αυτό το πλοίο και όσα εφόδια και αν διαθέτει, ή όσα μπορεί να παράγει, καθότι από την δημιουργία του είχε την ευλογία να διαθέτει όλα εκείνα που θα το καθιστούσαν αυτόνομο, ομοιογενές, καινοτόμο, κατασκευαστικά τέλειο, με ιστορία ήθη, έθιμα, που θα του επέτρεπαν να μπορεί να επιβιώσει και να αναπτυχθεί στο διηνεκές, να είναι γεμάτο τρύπες στα ύφαλα σαν σουρωτήρι.

Και τις τρύπες αυτές διαχρονικά να είχαν προκαλέσει αυτοί που διεκδικούσαν κάθε φορά την ηγεσία.

Τώρα πάψτε να φαντάζεστε και βάλτε στην θέση των «ζώων» της κιβωτού τους εαυτούς μας.

Για λίγη περισσότερη τροφή ή νερό, καλύτερο προαυλισμό, καλύτερη διαβίωση, να συμμετέχουμε, να κρύβουμε ή να αδιαφορούμε στην δημιουργία οπών ή ρωγμών στα ύφαλα, υποστηρίζοντας τον κάθε φορά, σύμφωνα με την γνώμη μας, καλύτερο κυβερνήτη-καπετάνιο, αρνούμενοι να δούμε το τραγικό παιχνίδι που παίζεται μπροστά στα μάτια μας και που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην βύθιση της κιβωτού-χώρας και στον αφανισμό.

Ανοίγοντας τρύπες, κάποιες τροφές, εφόδια, εργαλεία, άρχισαν να καταλήγουν στον πάτο της θάλασσας.

Ζητήθηκε τότε βοήθεια από τις διπλανές κιβωτούς οι οποίες γνωρίζοντας το ποιόν των κυβερνητών είτε από ιστορικά γεγονότα, είτε γιατί οι ίδιοι τους εκπαίδευσαν, έβαλαν στόχο την κατάκτηση της καλύτερης ποιοτικά κιβωτού, χρησιμοποιώντας τους ίδιους κυβερνήτες ως Δούρειους ίππους.

«Προσέφεραν» λοιπόν τρόφιμα, εργαλεία και ότι άλλο θα βελτίωνε εμφανισιακά τουλάχιστον την κιβωτό, ζητώντας όμως εγγυήσεις και τόκους που δεν μπορούσε πλέον να δώσει, διότι οι τρύπες στα αμπάρια ήταν τόσο μεγάλες που χάθηκε όλος εκείνος ο πλούτος που μόνη της η κιβωτός είχε παράγει και αποθηκεύσει.

Επιπλέον καθότι αδίστακτοι οι άλλοι κυβερνήτες, ζήτησαν από τους κυβερνήτες της κιβωτού, να συνεχίσουν, εκεί που μπαλώνουν μία τρύπα, να ανοίγουν άλλες δύο, ώστε να είναι σίγουροι για την επιτυχία του σατανικού τους σχεδίου.

Αυτοί δέχτηκαν με χαρά και ανακούφιση καθώς θα συνέχιζαν να διοικούν, να πλέουν, να περνούν καλά, να τρέφονται, να διοικούν και να αμείβονται εφόσον τηρούν απαρέγκλιτα τα «συμφωνηθέντα» και εφόσον πλέον και με τις συστάσεις των έξω αφεντικών, μπορούσαν να τιθασεύσουν κάποιες αντιδράσεις από τα πιο νοήμονα «ζώα».

Για να είναι όμως σίγουροι πως το σχέδιο θα είναι απόλυτα πετυχημένο, θα έχει διάρκεια και φοβούμενοι τις όποιες αντιδράσεις και την τραγική για αυτούς κατάληξης ως τροφής των ψαριών, ενώθηκαν μεταξύ τους και πόνταραν σε κάτι που είναι γνωστό από την εμφάνιση του ανθρώπου επάνω στην γη: Τον φόβο.

Δυστυχώς για τα «ζώα», καθότι ανίκανα να σκεφτούν, αναλύσουν, συμμετάσχουν, απορήσουν, ενωθούν, κατανοήσουν, ο φόβος εδώ και αιώνες έχει τα ίδια χαρακτηριστικά και οδηγεί στο ίδιο μονοπάτι. Το μονοπάτι της εξάρτησης από το εκάστοτε αφεντικό.

Βάλτε τώρα το μυαλό σας σε λειτουργία και σκεφτείτε, πόσο δύσκολο θα ήταν να πετάξουμε όλους αυτούς στην θάλασσα, να αρχίσουμε μόνοι μας, ένας ένας και όλοι μαζί να βουλώνουμε τις τρύπες, ακυρώνοντας τα προηγούμενα συμφωνηθέντα ως μη γενόμενα, καθότι θα έχουμε ήδη τιμωρήσει τους επίορκους, καταχραστές και απάτριδες κυβερνήτες και αρχίζοντας να κάνουμε κάτι που μας είναι γνωστό εδώ και αιώνες:

Προσωπική δουλειά, δική μας παραγωγή, χωρίς δανεικά, αυστηρή τήρηση των νόμων, ώστε κανείς ξανά να μην σκεφτεί να βάλει χέρι στα αμπάρια, επιστροφή των μορφωμένων και πεπαιδευμένων καπετανέων από το εξωτερικό και όχι πλέον μπαλώματα στο σκαρί, αλλά και κατασκευή κινητήρων που θα του δώσουν ώθηση να κερδίσει την χαμένη απόσταση.

Υ.Γ. Μπορεί σε πολλούς να φαίνεται ως μία απλοϊκή ανάλυση ή ένα παραμύθι για παιδιά του δημοτικού, αλλά:

1) Ξεκινώντας από τα απλά κατανοείς τα δύσκολα και πολύπλοκα και

2) Ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως τα παιδιά του δημοτικού, έχουν λιγότερο μυαλό, γνώσεις και αξιοπρέπεια από τα μεγάλα «ζώα» της κιβωτού;

ΠΗΓΗ

Η Τουρκία θέλει το Αιγαίο: Αυτή είναι η μόνη αλήθεια

Η Τουρκία παρενοχλεί την Ελλάδα εδώ και καιρό. Πριν λίγες ημέρες τουρκικά μαχητικά παρενόχλησαν το ελικόπτερο που μετέφερε τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον Έλληνα αρχηγό ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Αποστολάκη καθώς πετούσε από τη Ρω προς τη Ρόδο. Με την παράνομη κατάληψη της βόρειας Κύπρου το 1974 και του Αφρίν τον Μάρτιο –χωρίς καμία διεθνή αντίδραση– η Τουρκία νιώθει ότι παίζει χωρίς αντίπαλο και είναι αποφασισμένη να συνεχίσει με στόχο, αυτή τη φορά, το Αιγαίο.

Μια ακόμα τουρκική πρόκληση σημειώθηκε πρόσφατα όταν τρεις νεαροί Έλληνες θέλοντας να τιμήσουν έναν νεκρό πιλότο ύψωσαν την ελληνική σημαία σε ελληνικές νησίδες στο Αιγαίο. Σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ η Τουρκία απαίτησε από την Ελλάδα την απομάκρυνση των σημαιών και κατόπιν την απομάκρυνε με επιχείρηση των ειδικών δυνάμεων της Ακτοφυλακής από τη νησίδα Μικρός Ανθρωποφάγος.

«Μην κάνετε επικίνδυνα βήματα. Ίσως οι στρατιώτες μας προκαλέσουν κάποιοι ατύχημα», είχε δηλώσει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών. Πολλά τουρκικά ΜΜΕ ανακοίνωσαν με υπερηφάνεια την επιχείρηση λες και η Τουρκία κέρδισε κάποια ένδοξη μάχη ή κατέκτησε εδάφη. Τα ελληνικά ΜΜΕ πάντως ανέφεραν πως σύμφωνα με μαρτυρίες και οι πέντε σημαίες που υψώθηκαν είναι στη θέση τους.

Τα νησιά που η Τουρκία διεκδικεί και απειλεί να καταλάβει ανήκουν νομικά και ιστορικά στην Ελλάδα. Από την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα (Δεκέμβριος 2017) και έπειτα τα τουρκικά ΜΜΕ έχουν κλιμακώσει την ανθελληνική τους ρητορική, μιλώντας για «κατάληψη» των νησιών από την Ελλάδα και για πόλεμο.

Ορισμένα, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει καταστεί παράδεισος τρομοκρατών που απειλούν την Τουρκία, ενώ άλλα λένε πως η Ελλάδα θέλει να εισβάλει στην Τουρκία. Άλλα βλέπουν σύγκρουση στο Αιγαίο και κατηγορούν το ελληνικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη ότι θέλει να αναβιώσει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, λόγω μιας έκθεσης που διοργάνωσε εκεί.

Το 1923 ιδρύθηκε η Τουρκική Δημοκρατία μετά την κατά των Ελλήνων γενοκτονία το 1913-23. Από τότε οι επεκτατικοί στόχοι της Τουρκίας εμπνέονται από βασιζόμενη στην ιστορία επιθετικότητα, από το μίσος κατά των Ελλήνων και την οθωμανική παράδοση της κατάκτησης και του ιερού πολέμου. Από τον 15ο αιώνα μέχρι τη δημιουργία του ελληνικού κράτους οι Έλληνες ζούσαν υπό τον οθωμανικό ζυγό. Ο Ερντογάν θέλει να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ή τουλάχιστον να επεκτείνει τα τουρκικά σύνορα όσο το δυνατόν περισσότερο.

«Υπάρχουν τα σύνορα και υπάρχουν και τα σύνορα της καρδιάς μας… Πως μπορούμε να θεωρήσουμε την Αδριανούπολη ξεχωριστά από τη Θεσσαλονίκη; Από τη Θράκη μέχρι την Ανατολική Ευρώπη, σε κάθε βήμα, βλέπει κανείς τα ίχνη των προγόνων μας… Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία», είχε πει. Ο Ερντογάν επίσης αναφέρθηκε στο λεγόμενο «Εθνικό Συμβόλαιο» ένα ψήφισμα του οθωμανικού κοινοβουλίου του 1920 που αφορούσε τα σύνορα του μελλοντικού τουρκικού κράτους.

«Κάποιοι ιστορικοί αναφέρουν ότι βάσει του Εθνικού Συμβουλίου εντός των τουρκικών συνόρων πρέπει να είναι η Κύπρος, το Χαλέπι, η Μοσούλη, το Αρμπίλ, το Κιρκούκ, το Μπατούμ, η Θεσσαλονίκη, το Καρντζαλί, η Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου», έγραφε η τουρκική Χουριέτ. Στις 18 Απριλίου ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε πως «οι νησίδες Καρντάκ» (τα Ίμια) τα ύδατα και ο εναέριος χώρος αυτών ανήκουν στην Τουρκία αποκλειστικά.

Τα μεγάλα τουρκικά κόμματα επίσης ενώνονται στον πόθο της εισβολής στα νησιά του Αιγαίου. Διαφωνούν μόνο στο ποιος Τούρκος πολιτικός είναι ένοχος γιατί τα παρέδωσε στην Ελλάδα! Το κεμαλικό CHP (αξιωματική αντιπολίτευση) κατηγορεί το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και αντίστροφα.

Η Τουρκία αναζητά οικονομικά κέρδη από τον επιπλέον τουρισμό, αλλά κυρίως από τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Το 2011, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, η Αθήνα ανακίνησε το ζήτημα των υδρογονανθράκων. Το 2017 η γαλλική TOTAL και η ιταλική Edison υπέγραψαν σχετικές συμφωνίες με το ελληνικό κράτος. Αν και η Ελλάδα θα ήθελε ίσως οικονομική συνεργασία με την Τουρκία, η Άγκυρα φαίνεται πως επιλέγει άλλα μέσα.

Η Τουρκία έπαιρνε πάντα ό,τι ήθελε από τη Δύση και τις ΗΠΑ. Στράφηκε προς τη Ρωσία και το Ιράν σε μια προσπάθεια να εκβιάσει τη Δύση για περισσότερα. Στο μεταξύ οι Τούρκοι απειλούν την Ελλάδα. Ο σύμβουλος του Ερντογάν, ο Γιγίτ Μπουλούτ μίλησε για «εκδίκηση του αίματος των πατέρων τους που σκοτώθηκαν από Έλληνες».

«Η Ανατολία θα βαδίσει σε ολόκληρη την Ελλάδα. Κανείς δεν μπορεί να το αποτρέψει αυτό. Η Ελλάδα πρέπει να γνωρίζει η θέση της. Αν επιχειρήσει να επιτεθεί και να βιάσει τη γεωγραφία, όπως έκανε πριν από 100 χρόνια, εμπιστευόμενη τον Μακρόν, τη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Μέρκελ, το τέλος θα είναι τρομακτικό», είπε. Μάλλον έχει έρθει η ώρα να σταματήσουμε άμεσα την Τουρκία.

Η Uzay Bulut είναι Τουρκάλα δημοσιογράφος που ζει στις ΗΠΑ

Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα "gatestoneinstitute"

Κομματικός Στρατός!

Σαν συνέχεια του μπάχαλου που ανέφερα εχθές, είναι και οι άσκοποι κομματικοί διορισμοί εκεί που δεν χρειάζονται,ώστε να υπάρχει καλή δικαιολογία για τις μειώσεις των συντάξεων!!!
Αυτό λέγεται μεταρρύθμιση , η πιο λαϊκά : Κομματικός Στρατός!

ΠΗΓΗ

Washington Post: Η οικονομική κρίση της Ελλάδας τέλειωσε... μόνο αν δεν ζεις εκεί

 «Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει τελειώσει, μόνο αν δεν ζεις εκεί» αναφέρει στον τίτλο της η Washington Post και προσθέτει πως: «Μπορεί όλοι να έχουν προχωρήσει, γιατί η Ελλάδα δεν απειλεί να ρίξει τα άλλα κομμάτια του ντόμινο της παγκόσμιας οικονομίας, ωστόσο οι κάτοικοί της είναι κολλημένοι ακόμα στη χειρότερη κατάρρευση που έχει σημειωθεί σε πλούσια χώρα».

Εάν οι τελευταίες προβλέψεις του ΔΝΤ αποδειχθούν σωστές, μπορεί να χρειαστούν άλλα 10 χρόνια προκειμένου η Ελλάδα να επιστρέψει εκεί που ήταν το 2007, σημειώνει o συντάκτης του άρθρου Matt O' Brien.

«Και αυτό μόνο αν δεν υπάρξει και άλλη φάση ύφεσης. Δύο χαμένες δεκαετίες είναι το καλύτερο σενάριο για την Ελλάδα», αναφέρει ο συντάκτης της Washington Post.

Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ συρρικνώθηκε 26% από τα μέσα του 2007 έως τις αρχές του 2014, θυμίζοντας ορισμένες από τις μεγαλύτερες οικονομικές καταστροφές στην παγκόσμια ιστορία, όπως τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας '30 για τις ΗΠΑ ή την κρίση της Αργεντινής το 2000, με την επισήμανση μάλιστα πως της Ελλάδας «είναι λίγο χειρότερη».

Το άρθρο συνεχίζει επισημαίνοντας την απογοητευτική αλήθεια ότι η ελληνική οικονομία έχει αναπτυχθεί μόλις 2,8% (σε όρους προσαρμοσμένους στον πληθυσμό) στα τέσσερα χρόνια «αυτού που υποτίθεται ότι είναι ανάκαμψη».

«Για να σας δώσουμε μία ιδέα του πόσο απογοητευτικό είναι αυτό, η Αμερική της δεκαετίας του '30 αναπτύχθηκε 30,2% και η Αργεντινή του 2000 αναπτύχθηκε 26,9% τα πρώτα τέσσερα χρόνια μετά την κρίση.

Το αποτέλεσμα ήταν στο ανάλογο σημείο της ανάκαμψής του οι ΗΠΑ να έχουν σχεδόν επιστρέψει εκεί που βρίσκονταν μετά το κραχ και η Αργεντινή να είναι στην πραγματικότητα 17,1% πλουσιότερη από ό,τι ήταν προ κρίσης. Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι 23,5% φτωχότερη από ό,τι το 2007.

Πηγή: International Monetary Fund; Angus Maddison

«Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις για την Ελλάδα» επισημαίνει το άρθρο, συνεχίζοντας: «Ίσως να ήταν σε καλύτερη θέση σήμερα εάν είχε κηρύξει χρεοκοπία το 2009» αναφέρει ο συντάκτης, αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι τότε πόνος θα ήταν πολύ μεγάλος και άμεσος. Σημειώνει δε ότι από τη στιγμή που δεν έγινε τότε, δεν θα μπορούσε να γίνει αργότερα ή σήμερα.

«Είναι πολύ πιο δύσκολο να αντικαταστήσεις ένα νόμισμα από το να προβείς απλά σε μία υποτίμηση του δικού σου» παραδέχεται η εφημερίδα, υπογραμμίζοντας ότι ο πανικός, που θα πυροδοτούσε μία τέτοια κίνηση θα οδηγούσε σε ένα σπιράλ ύφεση την οικονομία. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ελλάδα δεν έφυγε από το ευρώ» εξηγεί.