Η Ρωσία μπορεί να επιστρέψει στη σκακιέρα των Βαλκανίων;

Του Πάνου Ιγνατίου 

Το ισχυρό και καλά συνδεδεμένο ρωσικό συμβούλιο διεθνών σχέσεων προτείνει να οργανώσει η Μόσχα μια πολυμερή διάσκεψη για να διαιρέσει εκ νέου τα Βαλκάνια σύμφωνα με τις εθνοτικές διαφορές, γεγονός που θα προωθήσει την αμφιλεγόμενη πρόταση του πρώην Βρετανού διπλωμάτη Timothy Less στα τέλη του 2016 που επίσης κάποιοι εκτιμούν ότι θα ανοίξει  το κουτί της Πανδώρας, ενώ κάποιοι αναφέρουν ότι η Ρωσία πιστεύει ότι αυτή η διαδικασία είναι «μη αναστρέψιμη» και ότι θα πρέπει, ως εκ τούτου, να επιδιώξει να «καθοδηγήσει υπεύθυνα» γεγονότα, όπως ακριβώς προσπαθεί να κάνει όταν πρόκειται για την «αποκέντρωση» της Συρίας.

 Ιστορικό ανάγνωσης

 Η επίσκεψη του Προέδρου Πούτιν στη Σερβία την περασμένη εβδομάδα αποτέλεσε την ευκαιρία για το εξαιρετικά επιθετικό  ρωσικό συμβούλιο διεθνών Σχέσεων  να δημοσιεύσει τρία πολύ σημαντικά άρθρα για τα Βαλκάνια, τα οποία αναφέρονται παρακάτω.Κάθε ένα από αυτά τα άρθρα συνδέεται απρόσκοπτα με το επόμενο, με το πρώτο να είναι ενημερωτικό για το τι συμβαίνει στα Βαλκάνια, το δεύτερο να εξηγεί τη σημασία του ρόλου της Ρωσίας στην επίλυση του «Ερωτήματος του Κοσσυφοπεδίου», ενώ το τελευταίο   προτείνει μια λύση-πακέτο για την περιοχή.

Βασικά αποσπάσματα

Το τρίτο από αυτά τα αναλυτικά άρθρα - η πρόταση για μια λύση-πακέτo - που αποτελεί τον πυρήνα του επιχειρήματος που στήνεται, καθώς θα μπορούσε να επεξηγεί την δυναμική επιστροφή της Ρωσίας στα Βαλκάνια παρόλο που συνεπάγεται σε έναν τεράστιο κίνδυνο , αυτόν του να ανοίξει κατά λάθος το κουτί της Πανδώρας. 

Τα ακόλουθα είναι μερικά από τα βασικά του σημεία:

"Οι εξωτερικοί παίκτες επιδιώκουν πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα στα Βαλκάνια. Κατά κανόνα, ταιριάζουν μόνο με τις πραγματικές ανάγκες της περιοχής και του πληθυσμού της ... Φαίνεται ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι εξωτερικοί παράγοντες θα αρνηθούν και θα ενεργήσουν μονομερώς και οι ενδοπεριφερειακές πολιτικές δυνάμεις θα είναι διαπραγματεύσιμες. Ωστόσο, είναι επίσης αδύνατο να αφήσουμε την κατάσταση από μόνη της, αλλά και να δώσουμε μια «λευκή επιταγή» σε όσους προτιμούν τις καταστρεπτικές πολιτικές που βλάπτουν τα Βαλκάνια και τους λαούς  και τις προοπτικές μιας , βιώσιμης, δίκαιης και συνολικής διευθέτησης από το να πάρουν μονομερείς αποφάσεις. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα ήταν εξαιρετικά συμφέρουσα και επίκαιρη η Ρωσία να προσφέρει μια πολυμερή μορφή ενός «γενικού βαλκανικού διακανονισμού» σε ένα σύστημα αναφοράς που θα ήταν αναμφισβήτητα επωφελής για όλους τους πολιτικούς παράγοντες της ενδοκοινοτικής οικονομίας και τις εξωπεριφερειακές δυνάμεις ... 

Ακόμα κι αν μια τέτοια  πρόταση αντιμετωπίζεται με εχθρότητα, θα πρέπει να προταθεί. Ανεξάρτητα από την επίλυση των προβλημάτων της μεταπολεμικής κληρονομιάς, η δημιουργία ενός μόνιμου «Βαλκανικού Συμβουλίου» αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα. Θα περιλαμβάνει εκπροσώπους της Ρωσίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας, της Τουρκίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Σλοβενίας και της Γερμανίας ως διεθνείς παρατηρητές, με διαμεσολάβηση εκ μέρους της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και απεσταλμένους όλων των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων»  Ένα άλλο σενάριο είναι η «Μόνιμη Βαλκανική Διάσκεψη» υπό την ηγεσία της ΕΕ και με τη μεσολάβηση υψηλών εκπροσώπων από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Μια τέτοια απόφαση θα μπορούσε να εφαρμοστεί μεταβάλλοντας τη μορφή των συνομιλιών στις Βρυξέλλες και με τη συναίνεση των Αλβανικών και Σερβικών κομμάτων. Το τρίτο σενάριο είναι η «Μόνιμη Βαλκανική Διάσκεψη  με ευρεία συμμετοχή» υπό την ηγεσία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Θα συνεπαγόταν αύξηση του αριθμού των βαλκανικών διαπραγματευτών και θα συνεπαγόταν μια σειρά διαφόρων εδαφικών ανταλλαγών, που θα βασίζονταν όχι μόνο στην εθνότητα, αλλά και στα γεωπολιτικά συμφέροντα κάθε βαλκανικής χώρας καθώς και στην εγγυημένη βιωσιμότητα τέτοιων ανταλλαγών.  Το τέταρτο σενάριο είναι η δημιουργία της "Βαλκανικής Ένωσης", η οποία βασίζεται στην ΕΕ. Η Τουρκία, ως "αιώνιος" υποψήφιος για την ΕΕ, θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια τέτοια "Ένωση". 

Η Ρωσία επιδιώκει φαίνεται τη συμμετοχή της Τουρκίας για να έχει ισχυρό ρόλο και λόγο στην διέλευση των αγωγών απο τη Ρωσία – Μαύρη Θάλασσα – Τουρκία- Ευρώπη διαμέσου των Βαλκανίων. Αν θα φέρει πιθανόν  ενστάσεις η Γερμανία και οι ΗΠΑ η Τουρκία θα στραφεί προς τη Ρωσία σε μια συμμαχία και να προσπαθήσουν μαζί με την Κίνα του Silk Road One Belt Road να αντικαταστήσουν την Γερμανία στα Βαλκάνια. Ομως η Γερμανία θέλει να διατηρήσει την Εθνική Οδό Βερολίνο – Βαλκάνια – Κωνσταντινούπολη – Βαγδάτη ! Στα Βαλκάνια η  Ρωσία θα μπορεί να ελέγξει τους Χριστιανικούς πληθυσμούς η Τουρκία θα ελέγξει τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς και η Κίνα θα ανοίξει το Χρηματοκιβώτιο και θα λαδώσει τις μηχανές για την κατασκευή των μεγάλων έργων.  

Η «αυθόρμητη» και αυταρχική εδαφική αναδιοργάνωση που σχεδιάστηκε για τους βαλκανικούς λαούς μετα την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας  δεν τους προσέφερε καλύτερη ζωή και καλή σχέση μεταξύ τους. Μερικοί εκπρόσωποι τοπικών περοιοχών  και της κοινότητας των εμπειρογνωμόνων έχουν  την ετυμηγορία ότι "απέτυχε άθλια". Οι εθνικές ομάδες χωρίζονται μεταξύ διαφορετικών πολιτικών οντοτήτων σε διαφορετικές χώρες και δεν αισθάνονται πάντα άνετα εκεί. Τα ζωτικά τους συμφέροντα απειλούνται και είναι δυνατόν να είναι ανεξέλεγκτα σε  πιθανές συγκρούσεις και αναδιανομή εδαφών  εξαιτίας κάποιων εξωτερικών παραγόντων αλλά και εθνοτικών διαφορών. Πολλές χώρες και περιφερειακές οντότητες δεν είναι απλώς βιώσιμες. Το επιτυχημένο μέλλον τους μπορεί να συνδέεται αποκλειστικά με την ένταξη σε ομοεθνέις ομάδες , την ένωση, τις συμμαχίες, την αναζήτηση κάποιων άλλων μορφών και συνιστωσών της κρατικής υπόστασης προκειμένου να επιβιώσουν ως οντόττητες.  Μπορούν να υπάρχουν κανονικά μόνο υπό εξωτερικό έλεγχο ή ως μέρος κάποιας άλλης οντότητας.

 Διατηρώντας ωστόσο την τεχνητή ύπαρξη εθνικής  και εδαφικής οριοθέτησης δεν οδηγεί πουθενά. Πχ είναι πολύ δύσκολο για τους Σέρβους να μετακινηθούν σε περιοχές ανταλλαγής που ζουν Μουσουλμάνοι.  Θα δημιουργηθούν περισσότερες εντάσεις, θα τροφοδοτήσει διάφορους ακραίους εθνικιστές και λαϊκίστες, θα συσσωρεύσει δυναμικές κρίσης, οι οποίες υφίστανται ήδη σε μεγάλο βαθμό. Θα πρέπει λογικά να μετακινηθούν πληθυσμοί και να διαχωριθστούν εθνοτικά.  Συνεπώς, στην περιοχή, καθώς και στις διεθνείς κοινότητες εμπειρογνωμόνων, διάφοροι παράγοντες και οι συνθέσεις τους διοργανώνουν μια  άτυπη συζήτηση για να περιγράψουν τα πιθανά σενάρια της διευθέτησης των Βαλκανίων μακροπρόθεσμα.

Μεταξύ των εξωτερικών παραγόντων, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ο πιο ενεργός υποστηρικτής της δημιουργίας «εθνοκεντρικών κρατών», δηλαδή της «μεγάλης» Αλβανίας, της «μεγάλης» Σερβίας και της «μεγάλης» Κροατίας. Αυτό το σενάριο θα σήμαινε την ακόλουθη εδαφική ανταλλαγή:

 - "Μεγάλη" Αλβανία: η Δημοκρατία της Αλβανίας, το μεγαλύτερο μέρος του Κοσσυφοπεδίου, μέρος της Μακεδονίας, τμήμα της Σερβίας (Bujanovac και Presevo), η περιοχή Ulcinj του Μαυροβουνίου. Αυτό συνεπάγεται ότι η Αλβανία όταν ενδυναμωθεί θα αρχίσει διακδικήσεις σε βαρος των νοτίων γειτόνων της.

 - "Μεγάλη" Σερβία: η Δημοκρατία της Σερβίας, η Δημοκρατία της Σέρπσκα με πρόσβαση στη θάλασσα στην περιοχή Herceg Novi (Μαυροβούνιο) και οι σερβικές κοινότητες στο βόρειο τμήμα του Κοσσυφοπεδίου, συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Μιτρόβιτσας.

 - "Μεγάλη" Κροατία: Δημοκρατία της Κροατίας, και μια τρίτη ονότητα  στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη [Herceg Bosna (Herzeg-Βοσνία)]. Το Μαυροβούνιο θα λάβει μέρος του, ιστορικά, Σερβικού Σαντζακίου

 - Βοσνία-Ερζεγοβίνη στα σύνορα της Ομοσπονδίας Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με την πιθανή επιλογή δημιουργίας συνομοσπονδίας με την Κροατία / Σερβία / Μαυροβούνιο.

 - Η ΠΓΔΜ θα βρισκόταν σε χειρότερη θέση, χωρίς να ελέγχει τα περισσότερα από τα δικά της εδάφη. Επιπλέον, υπάρχει εδώ μια τάση να δοκιμαστούν  οι διαφορές  μεταξύ της Βουλγαρίας, της Ελλάδας, της Αλβανίας και της Σερβίας. Ένα από τα πιθανά σενάρια για τη Μακεδονία σε αυτή την περίπτωση είναι η δημιουργία μιας συνομοσπονδίας με τη Βουλγαρία ή τη Σερβία. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να προσμετρηθούν οι στόχοι αυτών των χωρών έναντι της Ελλάδας.

 Το κουτί της Πανδώρας δεν πρέπει ποτέ να ανοίξει !  Το θέμα είναι ότι ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να προκύψει από οποιαδήποτε διμερή ιδιωτική συμφωνία για ανταλλαγές και αναθεωρήσεις που θα ξεπεράσει την πολυμερή μορφή συμμετοχής και τη "δέσμη μέτρων", ειδικά υπό την πίεση της Ουάσινγκτον, ακολουθώντας μόνο τις δικές της γεωπολιτικές φιλοδοξίες. «Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ελέγξουμε περαιτέρω καταστροφικές διεργασίες που ξυπνούν από αυτή την προσέγγιση στο μέλλον. Τουλάχιστον, αν είναι δυνατόν να το αποφύγουμε.»

Ωστόσο, η ένταξή τους σε οποιαδήποτε από τις προαναφερθείσες πολυμερείς μορφές αλλάζει σημαντικά την εικόνα. Πρώτον, επιτρέπει να  προωθήσουν οποιαδήποτε ενέργεια με οργανωμένο και ελεγχόμενο χαρακτήρα. Δεύτερον, παρέχει την ευκαιρία να συνδυάσουν  όλες τις πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες είναι ξεχωριστά απαράδεκτες και διαμορφώθηκαν σε διαφορετικές περιόδους, σε ένα ενιαίο "πακέτο", συντονισμένο και εγκεκριμένο από όλους που να είναι αποδεκτό. Τρίτον, ανοίγει τις προοπτικές παροχής ισχυρών διεθνών εγγυήσεων για την "επίλυση τύπου πακέτων" επιτόπου. Τέταρτον, «καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού να είναι σαφείς και αποδεκτοί από όλους τους παίκτες.»

 Από το σχέδιο "Yinon" Προς την πρόταση του Timothy Less

 Κρίνοντας από το κείμενο, οι συγγραφείς γνωρίζουν πολύ καλά τους κινδύνους που συνεπάγεται η πρότασή τους, αλλά φαίνεται να πιστεύουν ότι η Ρωσία θα πρέπει να προσπαθήσει «να καθοδηγήσει υπεύθυνα» αυτό που θα μπορούσε να θεωρήσει ως το σημείο αυτό ως μια «μη αναστρέψιμη διαδικασία» παρόμοια με τις επιλογές που αφορουν  στο σύστημα «αποκέντρωσης» της Συρίας. Στο πλαίσιο της Μέσης Ανατολής, το «Σχέδιο Γιουνιόν» του Ισραήλ «για το διαχωρισμό και την κυριαρχία της περιοχής φαίνεται να έχει κατορθώσει εν μέρει στη Συρία μετά την ίδρυση μιας αμερικανικής« σφαίρας επιρροής »εντός των ελεγχόμενων από Κουρδικό στοιχείο  περιοχών ανατολικά του Ευφράτη και ενός τουρκικού σε τμήματα του Βορειοδυτικού. Συνεπώς, δεδομένου ότι η Ρωσία στερείται πολιτικής βούλησης, κινήτρου και εντολής για την ανατροπή αυτών των διαδικασιών, έχει αναλάβει τη «παθητική διευκόλυνση» τους ως μέρος της μεγαλύτερης φιλοδοξίας του 21ου αιώνα να γίνει η υπέρτατη «εξισορροπητική» δύναμη στην Αφρο- Ασία. Ομοίως, η Ρωσία είναι έτοιμη να εφαρμόσει τις εμπειρίες που έμαθε στην περιοχή της Μεσογείου στα Βαλκάνια, εκτός από  «υπεύθυνη καθοδήγηση» της πρότασης του πρώην βρετανικού διπλωμάτη Timothy Lenn «για την εκ νέου διαίρεση των Βαλκανίων κατά μήκος των εθνοτικών γραμμών και με βάση τα Εθνικά κριτήρια με μια περιφερειακή διαφοροποίηση του «σχεδίου Yiunion» Ο κοινός στρατηγικός παρονομαστής μεταξύ των δύο θεάτρων της Ευρασίας - Βαλκανίων είναι ότι η Ρωσία φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι δραστηριοποιείται μέσα σε αυτό που οι αναλυτές περιγράφουν  ως το πρότυπο Εξουσίας  του 19ου αιώνα, δίνοντας προτεραιότητα στις σχέσεις του με τις λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις παρόμοιων μεγεθών μέσω της διαλεκτικής διπλωματίας την αντιληπτή δαπάνη των μικρών και μεσαίων εταίρων της. Τα  γεγονότα ομως  συμβαίνουν πριν από ό, τι πιστεύει η Μόσχα ως ο πιο ρεαλιστικός τρόπος για την «εξισορρόπηση» των περιφερειακών υποθέσεων και την επιτάχυνση της αναδυόμενης πολυπολικής παγκόσμιας τάξης που επιδιώκει.

 Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για τους αντικειμενικούς παρατηρητές, είτε επειδή η Ρωσία - όπως κάθε χώρα - θα επιδιώξει πάντα να προωθεί τα δικά της συμφέροντα πρωτίστως και κυρίως, τα οποία θέλει να υλοποιήσει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για βαλκανικές υποθέσεις. Για παράδειγμα, η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου του 1878 επεδίωκε να προωθήσει τα συμφέροντα της Ρωσίας μέσω της δημιουργίας μιας λεγόμενης «Μεγαλύτερης Βουλγαρίας» πριν οι διπλωματικές παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων  αρχίσουν και το αποτρέψουν , ώστε κάτι παρόμοιο είναι πιθανόν  να συμβεί στο εγγύς μέλλον εάν η Μόσχα θεωρεί ότι η ρωσική διευκόλυνση της εφαρμογής της πρότασης του Timothy Less θα ενίσχυε την επιρροή της στην περιοχή μέσω της διαλεκτικής διπλωματίας και άλλων μεθόδων ως ήπια δύναμη που προσπαθεί να πείσει ότι δεν θέλει την αποσταθεροπόιηση και πρέπει να τους πείσει για να μην τις φορτώσουν μετά όλες τις ευθύνες.. Είναι σημαντικό ότι ο νέος περιφερειακός εταίρος της Ρωσίας, η Κροατία, θα επεκταθεί εδαφικά μόνο βάσει της πρότασης του Ρωσικού Συμβουλίου Διεθνών Σχχέσεων, ακριβώς όπως η Βουλγαρία ήταν έτοιμη να κάνει με  τη Συμφωνία του Αγίου Στεφάνου, ενώ η Σερβία θα έπρεπε να διαπραγματεύται για ανταλλαγή  μερικών από τα  εδάφη της. ‘Οταν όμως κάνουν αναφορά στην Συμφωνία του Αγιού Στεφάνου σήμερα εννοούν την περιοχή του Αγιού Στεφάνου που αρχίζει από την Ουγγαρία και καταλήγει στα Ανατολικά Βαλκάνια !  Αν η Ουγγαρία αρχίσει την αποσταθεροποίηση με διεκιδκήσεις που ήδη υπάρχουν κατά των γειτόνων μέχρι που θα φτάσει η ένταση και θα ανοίξει «Το Κουτί της Πανδώρας»;

 Η σύνδεση του Κοσσυφοπεδίου

 Τελικά,  όλη αυτή η περιφερειακή διαδικασία κατακερματισμού ξεκίνησε με το Κοσσυφοπέδιο, το οποίο άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας παραβιάζοντας την ανυποψίαστη αρχή ότι τα εσωτερικά διοικητικά σύνορα πρέπει να παραμείνουν αμερόληπτα μετά την ανεξαρτησία των συστατικών οντοτήτων τους. Αν και σχετίζεται, η ανεξαρτησία της Βοσνίας από τη Γιουγκοσλαβία ήταν διαφορετική από την αυτονομιστική εκστρατεία του Κοσσυφοπεδίου εναντίον της Σερβίας, διότι η πρώην αποτελούσε μια εσωτερική μονάδα ισοδύναμη με τους άλλους πλέον ανεξάρτητους ομολόγους της, όπως η Σερβία, ενώ το Κοσσυφοπέδιο ήταν μια αυτόνομη επαρχία υπό τη δικαιοδοσία του Βελιγραδίου. Οι εξωτερικά υποστηριζόμενες προσπάθειες ανασύνταξης των καταθλιπτικών εθνοκεντρικών -φυγοκεντρικών δυνάμεων (πρωτίστως μεταξύ αυτών και του φασιστικά υποστηριζόμενου έργου του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου της λεγόμενης "Μεγάλης Αλβανίας") που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί η πρόταση του Timothy Less και το οποίο έργο λαμβάνει μαζική ώθηση από την προοδευτική διάλυση της ΠΓΔΜ ως κράτος μετά την πρόσφατη αλλαγή του ονόματος και  το αλβανικό δίκαιο.

 Ο πρόεδρος της Σερβίας Βούτσιτς είναι ύποπτος- σύμφωνα με κάποιους που θέλουν να τον παρουσιάσουν έτσι- ότι συνωμοτεί για να αλλάξει το σύνταγμα της χώρας του, προκειμένου να αφαιρέσει το απόσπασμα που ορίζει ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της επικράτειάς του πριν από τη σύναψη συμφωνίας για την «πώληση της περιοχής» που αποτελεί το  λίκνο του πολιτισμού της Σερβίας για ταχεία ένταξη στην ΕΕ που πάλιν όμως δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να προηγηθεί η  πολιτική του αυτοκτονία, εκτός αν το σχέδιο εκτελείται με τη σωστή "κάλυψη". Στην περίπτωση αυτή, η σχετικότητα της εγχώριας μαλακής εξουσίας της πρότασης του Ρωσικου Συμβουλίου  να "καθοδηγεί υπεύθυνα" αυτό που πιστεύει η Μόσχα για να είναι η «μη αναστρέψιμη διαδικασία» της αναγνώρισης της "ανεξαρτησίας" του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, διότι θα μπορούσε να στηριχτεί για «να μαλακώσει το χτύπημα» Για το τι πρόκειται να κάνει ο Vucic. Η Ρωσόφιλια είναι ζωντανή και καλά στη Σερβία, οπότε οι άνθρωποι μπορεί να αντιδρούν διαφορετικά σε αυτό το γεγονός αν έχει την έγκριση της Ρωσίας.

 Αυτό δεν είναι μόνο άγρια κερδοσκοπία είτε επειδή ο Βούτσιτς επισκέφθηκε τη Μόσχα τον περασμένο Οκτώβριο, κατά τη διάρκεια της οποίας η ρώσικη εφημερίδα  Kommersant ανέφερε ότι ο σέρβος ηγέτης ζήτησε από τον Ρώσο ομόλογό του να υποστηρίξει το σχέδιό του για το Κοσσυφοπέδιο Ο Βούτσιτς περιέργως είπε αμέσως μετά ότι «πήραμε όλα όσα ψάχναμε. Συμφωνήσαμε με τα πάντα»  αν και« δεν μπόρεσε να αποκαλύψει τις λεπτομέρειες ». Εν πάση περιπτώσει, ήταν ενδιαφέρον ότι ο ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ δήλωσε ένα μήνα αργότερα ότι « Εάν το Βελιγράδι θεωρήσει ότι οποιαδήποτε λύση διευθέτησης είναι αποδεκτή από τη Σερβία, με εποικοδομητικό τρόπο» σηματοδοτώντας ότι η Ρωσία δεν θα είναι « περισσότερο Σερβική από τους Σέρβους στην αμφισβήτηση της βούλησης της διεθνούς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Σερβίας» αν περικόψει μια συμφωνία για το Κοσσυφοπέδιο. Εάν είναι επιτυχής, τότε ο «συμβιβασμός του Κοσσυφοπεδίου» του Βούτσιτς θα είναι το γεωπολιτικό αποκορύφωμα της «επανάστασης του 2000». Μπορεί να είναι αλήθεια αυτά τα σενάρια ; Είναι πιθανόν να αλλάξει το Σύνταγμα και να ενσωματώσει το Κοσοσοβο και να ξεκινήσει η πορτέια απιστυρεφής !  Οι σέρβοι έχουν διεθνώς νομικό διακαίωμα να επιστρέψουν στο Κοσσυφοπέδιο  και ήδη το 80 % των αντρών είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για αυτό. Αν όμως επιστρέψουν στην Σερβία την Republic of Srpska και να ξεχάσουν το Κόσοβο  ίσως να συμφωνησει ο λαός. Ίσως , αλλά το Κοσοβο είναι η καρδία της Χριστιανικής Ορθόδοξης Σερβίας  και θα υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις και θα αποτελέσει εστία μεγάλης σύγκρουσης για τον Βουσιτς. Τι σύμφώνησε και πήρα τα πάντα από τον Β Ποήυτιν μονο οι δυο άντρες το γνωρίζουν.

 Τελικές Σκέψεις

 Για το τόσο αμφιλεγόμενο σχέδιο όσο και η σκέψη μιας Ρωσικής Οργάνωσης πολυμερούς διάσκεψης για την εθνική αναδιανομή των Βαλκανίων, οι εμπειρογνώμονες της ρωσικής ομάδας προβληματισμού δεν μπορούν να προσβληθούν διεθνώς επειδή επιθυμούν να προωθήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα με «δημιουργικό» τρόπο, ακόμη και αν αυτό ισοδυναμεί με την επανάληψη των στρατηγικών βασικών στοιχείων της συριακής κατάστασης στη Σερβία. Αντί του «σχεδίου Yunion»  για την περιοχή της Μέσης Ανατολής, η πρόταση για τα Βαλκάνια, που εκτοξεύθηκε αργότερα το 2016, του Timothy Less, χρησιμοποιείται ως πρότυπο, αν και στις δύο περιπτώσεις φαίνεται ότι η Ρωσία παραιτείται από το «αναπόφευκτο» των δύο σχεδίων και πιστεύει ότι είναι καλύτερο να προσπαθήσουν να «καθοδηγήσουμε υπεύθυνα» αυτές τις διαδικασίες προς την κατεύθυνση των συμφερόντων της Μόσχας όσο το δυνατόν ρεαλιστικότερα. Ενώ παραμένει να δούμε αν το Κρεμλίνο είναι δεκτικό προς τη σύσταση του Ρωσικου Συμβουλίου και  το γεγονός ότι εκτυλίσσεται αυτή τη στιγμή είναι σημαντικό από μόνο του. Πριν δυο χρόνια η Ρωσία δεν αποδεχόταν την  Διάσκεψη των Βαλκανίων που προτάθηκε από τους δυτικούς. . 

politis