τριλογία του φωτη μισοπουλου

......όλοι βγήκαμε απ' το παλτό του Γκόγκολ

Φ.Μ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ [1α] 

την δ' Οδυσσεύς φράζεσθαι ανώγει δίον υφορβόν

ΟΔΥΣΣΕΙΑ [1β] 

[ΣΚΗΝΙΚΟ : .....δε θέλησα να έχω σχέση με τον άνεμο που υπήρχε το ίδιο το σκοτάδι μυρίζει ερωτικές βεντέτες απ' το Νότο ο άνθρωπος που ανασπά και κραδαίνει μάχαιρα κάνει μια χειρονομία σα να πίνει      το βράδυ ο γέρος είμαι εγώ ή περπατούν γυρεύοντας οι άλλοι κοιτάζοντας πάνω απ' τις μπύρες που ξεχειλίζουν τις μνήμες όπου δεν μέτρησαν ή μάτια αδιάφορα σα να μιλάμε για αγέννητους ή εκείνον μ' ένα σώμα σταχτί όπως η ήμερη ουσία του Ουάιλντ καχεκτικός αληθινό καταχώνιασμα κατά πώς το θερμαίνουν κάρβουνα οι κόγχες μας και υποθέτω τη γυμνή ασημένια κοιλιά σαν φιλοφρόνηση του Όμβριου Δία αγνώστων λοιπών στοιχείων Καλοκαίρι Για τους ανίδεους βδομάδες σιωπηλές Τα ξέρω όλα πίσω από την Πέτρα το θέατρο Sisyphus αίθουσα τσέπης γεμάτη καθρέφτες κύριο δράμα ο Μυστικός Δείπνος ο,τι κι αν παίζεται ο,τι στήνεται από τα doigts de faune[2]] Α' ΜΑΘΗΤΗΣ : .......δεν είναι το ίδιο όπως το σκοτάδι καθώς κοιτάζω εμένα εννοώ ξέρω πού θα πήγαινα η ποίηση αυτοαποκαλείται Πραγματικό αξίζει να μελετηθεί η ανθρώπινη ζωή με το νυστέρι του ανατόμου Έτσι επέζησα μέχρι σήμερα  Β' ΜΑΘΗΤΗΣ : ......στα θέατρα κάπου στα φουαγιέ εγχειρίζουν ένα βρώμικο χαρτί όταν υποκρίνονται μια πολύκροτη δίκη Απαλλαγή λόγω αμφιβολιών Ο σκηνοθέτης Παίρνει την έκφραση του αγέρωχου κεφαλιού Καημένη Σύμπιλ [3] Τι ειδύλλιο κι αυτό αλήθεια [Παύση] τη χάιδεψα τόσες φορές όσες ερχόταν το φως του ήλιου ανάμεσα στο δρόμο και τους αντίλαλους της ερημιάς το παιχνίδι συντελούσε να δίνει νόημα στις αυταπάτες τ' ομολογώ μπροστά σας περιττές προσπάθειες παρεμβαίνοντας στους νόμους της επιστήμης μια νύχτα αφού σιγουρευτώ θα του μιλήσω εκείνη η κάποια αδιάκοπα όμορφη που εξουσιάζει τον Τζόυς στη Νέκυια καταλαμβάνει τον ενθουσιώδη χωρόχρονο που χρειάζομαι Η ζαρτιέρα της και το γυμνό δέρμα η μοναδική αγάπη του Κίρκεγκορ για τη Ρεγγίνα Όλσεν Εννοούσα βέβαια τη Σύμπιλ Βέιν δίπλα στα μαζεμένα χόρτα Με πόνο ύποπτο 

[ΣΚΗΝΙΚΟ : .....οι σωσίες κατοικούν μαζί σ' ένα τόπο μοιραίο χρησιμεύουν στην ιστορία να βρουν διέξοδο οι εποχές ύποπτοι σε όλα τα εγκλήματα που δεν τελέσθηκαν ή που.    Μένουν πάντα αποσβωλομένοι παρατηρούν τον Ντόριαν     οι καιροί υπομειδιούν έχουν μερικές μέρες προθεσμίας όρια υποθετικής δυσμένειας ή τελεσίδικης καταδίκης εκείνο το κυλιόμενο φως δεκανίκια περίεργης ατομικότητας ο Οδυσσέας σε κάποια γωνιά της ταβέρνας λίγο απ' τον Ελπήνορα ή τη Νέκυια λίγο απ' τα διαφημιστικά χαρτιά που λέρωνε η γάτα ''παρακαλώ να σταματήσουμε αυτήν την κουβέντα'' η φωνή ήταν της Σύμπιλ Βέιν πριν πεθάνει όπως η δούκισσα του Μάλφι [4] το μεσημέρι διαγράφονται τα ωραία φθινόπωρα τελευταία δεκαετία της ζωής μου καθώς αποστηθίζω δυο σταγόνες νερό η ενοχή του Ντόριαν θα ήταν αυταπόδεικτη αν δεν ήταν ο σωσίας του μια φωνή ακέφαλη και βιαστική από τη μια νύχτα στην άλλη γυναίκες με βραχνές φωνές κι άγριο γέλιο υπάρχει κάτι πάντα που έχουμε σταματήσει ν' αγαπάμε Μελόδραμα Ας υποθέσουμε τη στιγμή που ήταν απολύτως αναγκαία η εκπόρνευση νόμιζα ότι ήμουν άνθρωπος θέλω απλά να ξεκουραστώ Αυτό κι αυτό μου είπαν είσαι άνθρωπος όχι στα σίγουρα περίπου σαν άνθρωπος] ΤΖΌΥΣ : ......για τα τριάντα χρόνια που προηγήθηκαν ή έπονται μόλις μαντέψεις την ανυπαρξία μένει ένας τόπος που γλυτώνεις την μοχθηρία ή την μαντική κρυμμένη σε ηττημένους μυστικισμούς ο λόγος για το φως σαν έπεφτε πάνω στο πορτρέτο Ξέθωρη Η Σύμπιλ δεν προλαβαίνει να εκτεθεί στο Salon d' automne γυμνή ηλιοτροπική με τ' ακριβά της εσώρουχα ταυτισμένη με τον Ντόριαν το πορτρέτο διαφορίζεται επαμφοτερίζουν στις διαβάσεις τα γυναικεία χέρια αποκτούν ακουστικές οσμές κυρίως η περίπτυξη που προηγήθηκε αναίτια Το όνομά της το έμαθα με κάποια αληθοφανή καθυστέρηση Απ' το παλτό του Γκόγκολ Εγκατέλειψαν τον πίνακα στηγκαλερί Ζ..... Επιτάχυνση της γήρανσης δοσμένη - φυλακισμένοι στο παλτό ΦΙΟΝΤΟΡ ΜΙΧΑΗΛΟΒΙΤΣ : ....κι ανόθευτοι

[ΣΚΗΝΙΚΟ :......να μην κοιμάσαι να μην τρως να μην ανήκεις ξανάβρισκα την άνοια και την άγνοια τους δολοφόνους που εξαφανίζονται επίμονα σε μια γοητεία του καινούριου ήθελα να είμαι κάποιος άλλος πρώτη θέση δεξιά με το βλέμμα στην αφωνία του επόμενου η πόρτα που κλείνει και είναι νύχτα δεν έχει αλλάξει τίποτε επανέρχεται συχνά εκείνος ο αέρας της θάλασσας σαν να ψάχνει συρματοπλέγματα ή γλαροπούλια άγονο παρόν σύντομες χαρές όπου ο συγγραφέας υποθηκεύει τ' ανανεωμένα του μυστικά οι θαμποί καθρέφτες ξαναβρίσκουν την αποθέωση πλανιούνται γύρω από κι ένα σπίτι με συνειδητή μορφή παρελθόντος] ΤΡΕΠΛΕΒ [5] : .....τα δάχτυλα αργοσαλεύουν Πίσω από τις κουρτίνες οι σκελετοί έχουν παραταχθεί με διάθεση ονειροπόλησης σκιάχτρα λευκά άκρα από πέπλο όταν δεν μ' αγγίζουν έχω να διηγηθώ περισσότερα από εκείνα που αγαπούν τις προσμονές των άλλων οι σωσίες καταντούν μια περιττή προσπάθεια να υπερβούμε το λάθος Οι γνώριμες μέρες του χειμώνα το ίδιο επώδυνο να γεννηθείς ή να πεθάνεις τους πίστεψα τα μάτια γίνονται αναμνήσεις σχεδόν μια διπλή ζωή πεπεισμένη και η φωνή μουρμουρίζει σαν ίχνος βγάζοντας αργά τα γόνατά σου από την λάσπη θα χρειάζομαι έναν θεό να μιλάει στο σμήνος με τα πουλιά το μαρμάρινο δάχτυλό του γεμάτο σκεπτικισμό πάνω στο δάπεδο ξεφορτώνομαι όλη εκείνη την επιτηδευμένη ευχαρίστηση πράγματα που με δυσκολία θα μπορούσα να καταλάβω θέλω ν' αφήσω ένα ίχνος ανάμεσα στις φυλλωσιές μέσα από την άμμο καθώς θα έρχεται το τέλος χωρίς καθημαγμένα θαλασσοπούλια καθημερινό και απρόοπτο πραγματικά δεν είναι πολύ αυτό που ζητώ ούτε καν παράλογο ούτε καν η Νίνα [6] απλά ένα ασήμαντο περιτοιχισμένο σπιτάκι για πολλούς χειμώνες ο φανοστάτης έχει δικό του βάρος δεν αφήνει να φανούν τα πουλιά στη βροχή κρύβει το ελάχιστο αίμα ικανό να με προδώσει στη διάρκεια της απουσίας μου έσχατες εικόνες πώς να ξέρεις με σιγουριά ποιος είσαι και πού ; [μικρή παύση] Μισή ώρα με τα πόδια από τη σαρκοφάγο σου

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 

[1α] Διαδίκτυο

[1β] Σ' αυτήν την πόρτα ο Οδυσσέας πρόσταξε να 'χει το νου του / στ. 129, Ραψωδία Χ [Μνηστηροφονία], μτφρ.-επιλεγόμενα Δ.Ν.Μαρωνίτης, Καστανιώτης, 2001

[2] τα δάχτυλα του φαύνου

[3] γυναικείο πρόσωπο στο Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ, που δολοφονεί ο Ντόριαν / Όσκαρ Γουάιλντ

[4] [στο κλασσικό έργο του ελισαβετιανού θεατρικού συγγραφέα John Webster [1580-1625] The Duchess of Malfi.......στην Δ' Πράξη, την στιγμή που ο Φερνάντο αντικρίζει το πτώμα της Δούκισσας, την οποία ο ίδιος έχει διατάξει να στραγγαλίσουν [βλ. Φερνάντο Πεσσόα, Ηρόστρατος - Η αναζήτηση της αθανασίας, εισ.-μτφρ.-σημ. Χάρης Βλαβιανός, Εξάντας, 2001]

[5] βασικός ήρωας στον ''Γλάρο'' του Τσέχωβ

[6] Νίνα Ζαρέτσνυ,  έρωτας  του Τρέπλεβ στον ''Γλάρο''

[tailer] επιλογές εικόνων και μουσικής στο βίντεο από τον Σταύρο Μάριο Μισόπουλο