ήλιο πια έβλεπες μόνο ψηλά - του φωτη μισοπουλου

....ένας περίπατος στο μουσείο δεν συμβάλλει στην καλλιέργεια αλλά προκαλεί φθόνο

FERNANDO PESSOA, ΗΡΟΣΤΡΑΤΟΣ - η αναζήτηση της αθανασίας [1α]

......πολλάκις παρετήρησα ότι πτηνά του ιδίου πτερώματος κελαηδούν ομού

JAMES JOYCE, ΟΔΥΣΣΕΑΣ [1β]

 ...ήλιο πια έβλεπες μόνο ψηλά στον αέρα ξέρω καλά νοιώθω ότι τον έχω συναντήσει αναιτιολόγητα ακόμα και μέσα στη νύχτα Τυλιγμένος στο εκτυφλωτικό φως Φωνή μεθυσμένη εξαντλημένη γιατί δε φεύγετε αφού είναι τόσο πληκτικά ρώτησα Θα υπάρξουμε Δυσοίωνη νότα υστερίας Χάθηκα σε ποιήματα άλλων με το άγχος της εκδίκησης ή της υπέρβασης όταν πεθαίνει κανείς κλωτσάει αλλά δεν πρόκειται Τουλάχιστο εμείς Και δεν ήταν πια το ίδιο με τα δικά μου σκυλιά Τ' αδέσποτα έμοιαζε να είχαν παρατήσει το χορό κάθε ένα στη θέση που τους είχε οριστεί υπήρχε ενδιαφέρον είχα κάποιο σκοτεινό πάθος έκρυβα ένα ειδύλλιο μιλώντας αόριστα τη νύχτα σκεφτόμουν τον άρρητο τρόπο όπως νοικιάζουν στο τσίρκο τις ιδέες τους οι μικρές νυχτερίδες προσέξτε δε μιλούν πιάνονται ζωντανές κι αν κάποιος περνούσε τυχαία θα ήμουν αναπολόγητος πολλά αυτά που πρέπει σβήνοντας να επιβιώσει η αναβλητική στοχαστικότητα με απρόσμενο κόστος υπάρχει ένας ξένος την επόμενη στιγμή όχι απαραίτητα δική μας μοναδικά δική μας ούτε ολωσδιόλου ξένος αλλά έστω φαινόταν εκείνο που λέμε χαιρετισμός στα φυλλώματα ή το ξέφωτο τον εαυτό μου ανεβασμένο σ' ένα ικρίωμα μ' αντίθετη κατεύθυνση Έβρεχε Κάποιος αναγνωρίζει το ποιητικό στίγμα μιλώ για τις ελευθεριάζουσες κυρίες εκείνης της οδού μυστικό καλά κρυμμένο στις λευκές νύχτες μου αυτές τις μέρες παίρνω άδεια ο αέρας είναι ζεστός και πνιγηρός τα όνειρα εξαργυρώνουν όσα περιμένεις δεκαετίες οι θεοί γνωρίζουν αλλά σίγουρος η νύχτα η επόμενη νύχτα ο αιώνιος οπτικός παραλογισμός αρκούν για την κυριολεξία που ψάχνουμε να ζούμε την ανούσια παρότρυνση λοιπόν μερικά χρόνια ακόμη χωρίς λύπη Μεσάνυχτα Καιρός να μαζεύω τ' ανέκδοτα τετράδια και τους υπαινιγμούς ολόκληρης ζωής Η αποψινή δέηση περιλαμβάνει κατ' αρχάς την ομίχλη σου βουβή μάρτυρας ολόκληρου παρελθόντος εκφράζει τα υψηλά συναισθήματα με τον ίδιο τρόπο που στέκεται κάποιος απέναντι στην όχθη Αφιλόξενα Να ξεχωρίζει από μακριά το φως ότι επέζησε 

 ...είμαι βέβαιος πως αυτό το δεύτερο έγκλημα θα διαπραχθεί από σένα με εξαιρετική τρυφερότητα όπως όταν παραβιάζεται μια προφητεία περάσαμε το ύψωμα προχωρήσαμε προς τα δέντρα η πάχνη ανέβαινε το φάντασμα θα βγει και θ' αρχίσει να τριγυρνάει αυτές τις νύχτες δίχως προσχεδιασμό και προμελέτη θα σπρώχνει επιτήδεια τις σκιές των αγαλμάτων με δήθεν αποχαιρετισμούς κι έχετε γειά Έπεφτε μια ψιλή βροχή κι έβγαλα το καπέλο ζαρωμένο αλλά ήταν αδιάβροχο πολύ σκληρά πράγματα σε μια πάσχουσα πραγματικότητα αύριο βράδυ στις εννιά πρέπει να μ' έχεις εγκαταλείψει έτσι θα είμαι μόνο εγώ τότε ένα σκυλί ή μου φάνηκε και ήμουν βέβαιος αν έπιανε την οσμή μου θα κατέστρεφε την ησυχία του μουσείου το φεγγάρι έπεφτε στα μάτια μονοκονδυλιά θα είμαι απασχολημένος με τη διαδικασία του θανάτου μου ''μπορείτε να μπείτε μόλις ετοιμαστείτε'' μου είπε ο φύλακας κάποτε το νόημα που έχουν τα λόγια μας είναι λιγότερο σκοτεινό νόμιζα ότι οι όγκοι στο μουσείο ασχολούνταν με την βοτανική ή κάτι σαν την ξιφασκία προαναγγελία κάποιας τυχαίας επιστροφής ένα παράθυρο απ' όπου θα κοίταζα έξω μόνο κακόμοιρα πρόσωπα ή την αναγγελία της απώλειας γιατί αν μπω στη θάλασσα και ταξιδέψω πολύ καιρό οι φανοστάτες θα κρατήσουν με κατανόηση το πανωφόρι μου όπως θα έρχομαι απ' την αριστερή πλευρά του δρόμου και μην ξεχνάς σύντροφε αναγνώστη πρόκειται για τη δολοφονία κάποιου τυχαίου αθώου αναρχικού ηδονιστή [2] και εραστή των απολαύσεων ξαναγύριζα για τελευταία φορά στη μικρή περιουσία μου πριν την αφήσω με την ελπίδα να τη φυλάξει ένας άλλος ενώ λοιπόν βγαίνεις θα ξαναζήσεις τη νοσταλγία της αμέτρητης νύχτας θα μπεις πίσω μου ακολουθώντας τα ίχνη των άλλων στο χιόνι εκείνος ο αγνοημένος παράδρομος ''θα ταξιδέψω μαζί σας από φιλία μεγαλόψυχα'' ακούστηκε πάλι ο φύλακας ''οι περίπατοι στους διαδρόμους του μουσείου έχουν αυξήσει το φθόνο μου για τα πράγματα'' παραδέχτηκε

  ...έσπρωχνα ένα ποδήλατο μα στο τέλος πήρα λάθος δρόμο Ορίστε Τώρα χρειάζεσαι μια έπαυλη μια μέγιστη φιλοφρόνηση αποφάσισα να συνεχίσω άλλη φορά μόλις παρουσιαστεί η πρώτη ευκαιρία ανάμεσα στα εκθέματα το πρόσωπό μου είχε χάσει τα χαρακτηριστικά του αναγνώριζες ένα τεράστιο αβγό η φωνή μου φαινόταν σα να φτάνει από μακριά θ' αναλάβω ως φάντασμα τη φρούρηση της περιοχής ή ακόμα και του μουσείου ένα κορμί επίσης ακαθόριστο που δεν χώριζε απ' το μαρμάρινο τραπέζι Τα πράγματα αντιστέκονταν όσο πλησίαζα το κλειδί έμπαινε χωρίς να γυρίζει ''ο Θεός σάς έστειλε σε μένα απόψε'' είπε κοκκινίζοντας ο φύλακας ''την άνοιξη όταν λιώνει το χιόνι αποκαλύπτονται τα προσωπικά κοιμητήρια του καθένα'' ''ποιος θεός'' μουρμούρισα η συνομιλία συνεχίστηκε για μια ώρα περίπου πήγα πίσω στην άλλη πλευρά του κτιρίου είχα παραβιάσει την πόρτα τα αγάλματα συζητούν ζωηρά λόγω της πολυετούς ακινησίας της μακρόχρονης σιωπής που λύνεται ξαφνικά στο πρώτο κουδούνισμα όταν έρπει ή άμα εισβάλλει η αυγή ασυνήθιστα κάθετη - στο τσάι - καυτό - με κανέλα - παρά έξω - μονάχα η αιωνιότητα η κυρία με το βαθύ ντεκολτέ ο άνδρας με ο,τι περίσσευε από την αλληλογραφία Γαλήνη Ο καθρέφτης παρέχει την αθανασία η σκέψη λειτούργησε ως πρόκληση μπαίνουν όλοι με τη σειρά θα παίζουνε ζάρια ως το ξημέρωμα τα κέρινα ομοιώματα οι εγκλωβισμένοι στον καθρέφτη ''ζητάτε πολλά για κάποιον που έχει έρθει εδώ μόνο τρεις ζωές'' ακούστηκε να λένε Πίσω από τα κλειστά βλέφαρα η ατέλειωτη παρέλαση των εξορισμένων η κυρία με το σιβυλλικό χαμόγελο έκλεισε ακόμα πιο σφιχτά τα μάτια οι γωνίες φαίνονται περισσότερο σκοτεινές ''κοιμάται σάς περιμένει'' ανακοίνωσε το άγαλμα ''είμαι σίγουρος πως είμαστε δύο πτηνά του ιδίου πτερώματος'' είπα κάπως απότομα ''ακόμα και το στέμμα παζαρεύεται τελευταία στιγμή'' απάντησε Περασμένα μεσάνυχτα Τι μυθικοί που είναι οι βραδινοί εστεμμένοι Και αστείρευτοι

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1α]  μτφρ-σχόλια Χάρης Βλαβιανός, Εξάντας, 2001

[1β]  μτφρ Σωκράτης Καψάσκης, Κέδρος, 1990

[2] I was 

      And I no more exist

      Here drifted

      An hedonist

      [EZRA POUND, HUGH SELWYN MAUBERLEY] 

      [Ή μουν 

        Και πλέον δεν είμαι 

        Εδώ ξέπεσε 

        Ένας ηδονιστής] μτφρ. Χάρης Βλαβιανός, Εστία, 1987