pour un théâtre impossible : il Quasimodo - του φωτη μισοπουλου

l'élégance de Iocastas 

 

Η ζωή ποτέ δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να μιμείται το βιβλίο / Ρολάν Μπαρτ [1α] 

Το σκάνε οι κοιμισμένοι μου σε μία άλλη Αμερική/ Ζαν Ζενέ, ο θανατοποινίτης. [1β] 

ΣΚΗΝΙΚΟ : la femme avec la coiffure de rêveur [*] [......δάχτυλα στο παρελθόν βουτηγμένα γκρίζα μιας αναδρομικής διευθέτησης αβίαστα όπως ο δρόμος που τώρα μένει η εύληπτη ξενάγηση της άγνοιας οι διωγμοί της ιστορίας the French lieutenant 's woman [2] η κωμική μοναξιά με το αμάρτημα να συναντιέμαι στις χαρές και τ' αγαθά αυτού του κόσμου εκείνο το συμπληρωματικό εφφέ όταν σκορπούσε το γέλιο τίποτε δε φωτίζεται ώστε να έχει μεταβληθεί ξημερώνει κι η λάμψη της ασφάλτου τραβάει την προσοχή σαν αγώνας πυγμαχίας προς το τέλος του ίσως έχουμε νοιώσει ότι αλλάζοντας τη μέρα βυθίζεσαι στα μισά φεγγάρια που ήξερες Τυφλός Χρειαζόμουν τη φυσαρμόνικα για τα ευαίσθητα θηλαστικά οΤζόυς Οιδίποδας ηδυπαθής σκοτεινά βράδια ασάφειας κι αιώνιοι θεοί που ποζάρουν πλαστικοί για μάς τους εύπιστους υποκείμενα φθοράς λεηλασίας και πρώιμης αλχυμείας το μεσημέρι τα στήθη της είχαν την υγρασία της λιμνοθάλασσας μου το 'χαν πει χωρίς να πιστεύω κι έτσι κανείς ανταποκρίνεται στα αρχέτυπα με το μυαλό θολό αρκετά πεπερασμένο σε ο,τι κατάλοιπο Εμφανίζονται πολλοί Φοβούνται την Κόλαση Του Δάντη Συμμαχίες ανίερες πως δεν υπάρχει Θεός Ούτε δεκάρα Άφησα το ψάθινο καπέλο μου σπρώχνει ένοχα τις εποχές διαδέχονται ισημερίες η μία την άλλη τον φλύαρο Σκάμαντρο σε πτώματα η μοίρα αιμορραγεί πρωτόπλαστους Ζήτησαν να πω Ναι στην εξέλιξη της Πλεκτάνης Απουσιάζω Αποσιώπηση μιας δροσερής νοσταλγίας τραγικός ένα χέρι λιγότερο από την τελευταία εξέγερση ισοπεδώθηκε ο,τι έστεκε όρθιο στο Βιτέμπσκ[3] [εισέρχεται στη σκηνή η γυναίκα με το ονειροπόλο χτένισμα] έχουμε και λέμε η δημιουργική γραφή απαιτούσε δημιουργική ανάγνωση όπως οι γεροντοκόρες με τα πρώην τέλεια μάτια συνεχείς παγίδες κομμάτια νερού που πνίγουν τον αναγνώστη nouveau roman απεγνωσμένες ηδονές στην άκρη της λευκότερης νύχτας κραυγές επιληψίας με παρωπίδες ανάμεσα στο ποθούμενο και την υπόθεσή μας :  Δικαιοσύνη] 

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟ ΧΤΕΝΙΣΜΑ : ......η εικόνα γίνεται ασπρόμαυρη η καμέλια χάνει τα πέταλά της φυλή ληστεμένη par les poètes μάς ανήκουν τα πάντα ο Οιδίποδας-ποιητής παρών στη συνουσία του ποιητικού πατέρα Λάιου με τη Μούσα-Ιοκάστη [4] σαν το παιδί στο μεταίχμιο ερειπωμένων παραμυθιών ή ο γέροντας στην άκρη του διηγήματος αγιοποιημένη υστεροφημία των novelists ύστερα η βουή της ανοιξιάτικης καταιγίδας ''ονειρεύεσαι ; τι όνειρο βλέπεις ;'' αλλά τα μάτια αδειάζουν όπως τα μάτια των αγαλμάτων στράφηκα προς τα δέντρα ράμφη πουλιών κοντά στο βράχο αντανακλούσαν το τελευταίο φως του ήλιου ''μη με παρεξηγείτε είμαι σίγουρος πως άκουσα βροχή'' μ' εξουσίαζε η θέα του βουνού το σταχτί μισόφωτο εξορισμένο απ' το σύδεντρο στην άκρη του ξέφωτου αποκτούσα κάποιο δικό μου αρχέτυπο σα να κοιτάζουμε όλοι το ίδιο κομμάτι άζυμου άρτου πανάχραντου μήπως γίνει κατανοητός ο λόγος τού να υπάρχει ακέραιο κι όταν σκοτείνιαζε αράδιαζα από μνήμης χαμένες κουβέντες για να ζήσω την ανάσταση ή τη δευτέρα παρουσία πίσω απ' την αλήθεια θα ήθελα να ήταν ακόμα χτές [παύση] IL QUASIMODO : .....είμαστε ποιητές προσωπικά γράφω ένα φανταστικό μέλλον ένα επινοημένο λεξιλόγιο για τον εαυτό μου αλλά σε μιαλαϊκή παράσταση η πρωταγωνίστρια θα μιλήσει για την παρωδία του άντρα που δεν αγαπήθηκε για λόγους οικογενειακής ρουτίνας ''ερωτεύτηκα τον μύθο του παντεπόπτη αφηγητή πού καιρός για τέρατα και σημεία το θέμα είναι να ξεχάσουμε όσους ξεκόβουν απ' τον ουρανό θα σάς προτιμούσα πιο παράλογους ο συγγραφέας πεθαίνει απ' τον κανιβαλισμό των προσώπων του στο μυθιστόρημα που γράφει Στη σκιά όταν τελειώσει έχει ζήσει κάθε παράφορο στίγμα'' τη μέρα ο υγρός αέρας σκαρφάλωνε μαζί μου τα ρούχα ήταν μουσκεμένα με δελεάζουν όλα αυτά έπρεπε ν' αποδειχτεί το Πραγματικό θα κλείνεις τα μάτια το πουκάμισο γεμάτο λάσπη η όσφρηση που δεν καταλαβαίνεις πώς ήρθε δίπλα και σε γυρεύει παντού 

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ QUASIMODO : .....φυλακισμένοι αφηρημένη μορφή αιώνιας ουδετερότητας /

στο βάθος έχει κάτι κοινό με τους λογισμούς του θανάτου και του ανέφικτου Απανθρωπιά επιμελημένη /

ήταν σαν ακίνητος εκείνη πήγε κοντά του ''θα μπορούσες να περνούσες απαρατήρητος απ' τους λεμβούχους''/

γι' αυτό πλησίασε λίγο πιο κοντά προχωρώντας στις μύτες των ποδιών του /

μια κούκλα χοϊκή ζωντανή ή νεκρή που αγγίζεται μ' εμπιστοσύνη Επικρατούσε σιωπή /

σα να ξεπήδησε από ένα καθρέφτη μαγικό τόσο μεθυσμένος που δε γινόταν να φύγει μόνος του /

μάλλον υπήρξε το αντίγραφο απεικόνιζε το χωριό στην πλαγιά του βουνού Υπογραφή : Καβάι Γιοκούντο [5]/

κανένας εδώ πέρα δεν του παραβγαίνει στην πονηρία το μόνο στραβοπάτημα ήταν πως πέθανε 

λόγω απροσεξίας / ''γνωρίζεις κανέναν απ' τους γείτονες ; καμιά αντίρρηση ;'' /

στον κόσμο της απρόσωπης τελειότητας φάνηκε να εισπράττουν ένα δυσοίωνο νόημα ίσως να ήταν έτσι η ζωή τους /

πρόκειται για το πιο μεγάλο θέατρο του κόσμου αλλοιώς το μυστικό και η γοητεία εξανεμίζονται Μετά απ' αυτό/

η σχέση τους διαλύθηκε είχαν τότε ένα σύντομο δεσμό Εκείνη τον κοίταξε για πρώτη φορά καλά Λες και της είχε γίνει πιο ξένος /

λέγοντας τ' όνομά του τα χείλη της ήταν μισάνοιχτα ο ήχος των κυμάτων έρχεται άγνωστο από πού /

''όταν κοιμηθώ κλείνω τα μάτια μετράω τους άντρες που δε θα με πείραζε να με φιλήσουν'' .-/ 

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[*] η γυναίκα με το ονειροπόλο χτένισμα

[1α] στο Λώρα Πάλμερ, Παρωδία και μεταφορά στο Κουρείο του Μένη Κουμανταρέα βλ. η λέξη, τ.54, μάης 86

[1β] Ζαν Ζενέ, Ο θανατοποινίτης, μτφρ. Γιάννης Αγγελίδης, η λέξη ο.π.

[2] J.Fowles - Η γυναίκα του Γάλλου λοχαγού, [κανονικά του ''Γάλλου υποπλοίαρχου''] μτφρ.Φαίδων Ταμβακάκης, επιμέλεια Παναγιώτης Κερασίδης, Εστία 2004

[3] φημισμένη η Λαϊκή Σχολή Καλών Τεχνών του Βιτέμπσκ με πρώτο διευθυντή τον Μαρκ Σαγκάλ και διάδοχό του τον Καζιμίρ Μάλεβιτς [βλ. Διαδίκτυο] [βλ. και Χάινερ Μίλλερ , το θεατρικό ''Μάουζερ'', επίσης Διαδίκτυο / βλ. θέατρο Άττις σκηνοθ. Θ. Τερζόπουλου]

[4] βλ. Νάσος Βαγενάς, Το άγχος του ποιητή / - Ο Χάρολντ Μπλουμ και η θεωρία της επίδρασης / η λέξη, σεπτέμβρης 89, τ.87 

[5] παραδοσιακός Γιαπωνέζος ζωγράφος που μνημονεύει ο Γιασουνάρι Καουαμπάτα [π.χ. Το Σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών]