Ποιοι είναι απέναντι στα κίτρινα γιλέκα - Παναγιώτα Μπλέτα

Τα κίτρινα γιλέκα είναι ένα πρωτόγνωρο κοινωνικό κίνημα, καθώς αναδεικνύει με τον πιο παραστατικό τρόπο, το έλλειμμα Δημοκρατίας όχι μόνο στη Γαλλία , αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Πρόκειται για ένα κίνημα που ξεκίνησε από τα social media στις αρχές του Νοέμβρη 2018 και πήρε γιγάντιες διαστάσεις, αφού μέχρι και σήμερα, μετά και την 25ο κινητοποίηση του με πορεία προς το κτίριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, δεν έχει καταλαγιάσει η ορμή του. 

Ενώ παρουσιάστηκε ως έκφραση διαμαρτυρίας στην υπερφορολόγηση των καυσίμων στη Γαλλία, εξελίχθηκε σε ένα ευρύτερο κίνημα αντίστασης, απέναντι στις οικονομικές πολιτικές που υιοθετεί συνολικότερα η Ευρώπη. 

Οι Γάλλοι έχουν πειστεί ότι, η Δημοκρατία τους δεν λειτουργεί. Και πώς να μην συμβαίνει αυτό, αφού σχεδόν σε κάθε γωνία της χώρας κοιμάται και ένας άστεγος. Φαινόμενο που ισχύει και στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. 

Ποιος ευαισθητοποιείται όμως; 

Ποιες είναι αυτές οι αναπτυξιακές πολιτικές που εφαρμόζονται για τον λαό χωρίς το λαό; 

·                     Είναι αυτές που συντηρούν και διευκολύνουν το μεγάλο κεφάλαιο να αρμέγει το λαό.

·                     Είναι αυτές που εγκατέστησαν την εργασιακή φτώχεια ως εργαλείο εκμετάλλευσης και ελέγχου των λαών.

Εννιά δισεκατομμυριούχοι στην Γαλλία ελέγχουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, καθώς και όλο το σύστημα που σύνθεσε τον αχυράνθρωπο Μακρόν και τον επέβαλε ως Μεσσία. 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των κινημάτων αντίστασης, που αναπτύσσονται σήμερα, αποτελεί η απορρόφησή τους από το σύστημα, το οποίο έχει την δυνατότητα να παράγει πλαστούς ηγέτες και πλαστές ιδεολογίες προκειμένου να εκτονώνει τις κρίσεις και να πείθει τους λαούς για το αντίθετο από τα δικαιώματα τους. 

Παρά το διάγγελμα Μακρόν όμως για τις φορολογικές μειώσεις και την απλοποίηση των διαδικασιών για την διενέργεια δημοψηφισμάτων, τα κίτρινα γιλέκα εμφανίζονται ως σταθερή δύναμη κρούσης και δεν πείθονται με καθρεφτάκια. 

Παρά τις στημένες δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν το 60% των Γάλλων πολιτών να λένε «στοπ» στις κινητοποιήσεις τους, συνεχίζουν αγωνιστικά τις προσπάθειες τους αποτελώντας την εξαίρεση στον κανόνα. 

Επιστρατεύτηκαν και άλλα μέσα, όπως το Συνταγματικό Συμβούλιο για την επιβολή διοικητικών απαγορεύσεων συμμετοχής σε διαδηλώσεις σε άτομα που αντιπροσωπεύουν «απειλή ιδιαίτερης σοβαρότητας για την δημόσια ασφάλεια», το οποίο τελικά ενέκρινε δύο άλλα άρθρα του σχετιού νόμου, αυτό με την πραγματοποίηση έρευνας σε τσάντες και αυτοκίνητα στις παρυφές των συγκεντρώσεων και αυτό με την αναγνώριση της σκόπιμης κάλυψης του προσώπου ως αδικήματος. 

Η Γαλλική κυβέρνηση κινητοποίησε επίσης τις στρατιωτικές μονάδες «Επιχείρηση Σεντινέλ» που δημιουργήθηκαν μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Charlie Hebdo, για να στηρίξουν την αστυνομία, αντιμετωπίζοντας τα κίτρινα γιλέκα ως τρομοκρατική δύναμη… 

Θεωρώ ακόμη και την πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων προβοκατόρικη ενέργεια, προκειμένου να εκτονωθεί το κοινό αίσθημα και να στρέψει τη προσοχή του αλλού πέρα από τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Προκειμένου να εξιλεωθεί το μεγάλο κεφάλαιο το οποίο έσπευσε να προσφέρει 300 εκατ. ευρώ για την ανοικοδόμηση του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων, απαντώντας στη έκκληση του Μακρόν. 

Εύλογο το ερώτημα «Ποιος τρομοκρατεί ποιόν;» 

Ο φόβος ότι, αυτό το κίνημα μπορεί μπορεί να ξεπεράσει τα όρια της Γαλλίας, όπως διαφαίνεται και να εμπνεύσει και άλλους λαούς να αντιδράσουν, οδηγεί σε αντιδράσεις πανικού από πλευράς της εξουσίας. 

Ποιοι είναι απέναντι στα Κίτρινα Γιλέκα λοιπόν; 

Μα φυσικά, όλη η εγχώρια, ευρωπαϊκή, αλλά και διεθνής πολιτική και οικονομική εξουσία, που δεν επιθυμεί την εξάπλωση αυτού του φαινομένου. 

Για να δούμε, θα θαυμάσουμε αλήθεια το αγαθό της αντίστασης να παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις; Εάν πάρει, σίγουρα θα αποτελέσει το μόνο παγκόσμιο αγαθό που θα αξίζει το σεβασμό μας, καθώς όλα τα υπόλοιπα αποδείχθηκαν σαβούρα προς κατανάλωση ηλιθίων…