η Ερσινόη στο Purgatorio του φωτη μισοπουλου

narration pour un cas 

......πίσω από τα κλειστά του βλέφαρα μια ατέλειωτη παρέλαση φαντασμάτων πλανιόταν και μετά εξαφανιζόταν [1α]

ΓΙΑΣΟΥΝΑΡΙ ΚΑΟΥΑΜΠΑΤΑ

......ο θάνατός της αποκαλύφτηκε τυχαία από τον ταχυδρόμο της γειτονιάς [1β]

ΙΒΟ ΑΝΤΡΙΤΣ

...αγοράζω σπίτι σε κάποιο ήσυχο κι απόκεντρο δρόμο ο θυμός με κάνει σφιγμένο ή απότομο όταν παρακολουθώ κάποιον να μιλάει Μένω αλλού απόμακρος έχασα την επαφή με τα πράγματα έβλεπα το αντίγραφο με τα πανύψηλα δέντρα και τη σκοτεινή παγωμένη λίμνη στον τοίχο πολλοστή φορά οδηγώ χωρίς λόγο οδηγώ σαν να εκπαιδεύω ένα σκυλί ή ένα πουλί μηχανικά με απάτες ή αυταπάτες ή πάλι μια ατμόσφαιρα τυλιγμένη στο άρωμα της ακινησίας ερωτοφάνειες φθαρμένες διαγράφονται αχνά στο πίσω μέρος μπορεί να πέρασα όλη τη ζωή μου καθισμένος διαβάζοντας παραλείποντας τις τελευταίες προτάσεις όπως οι σκέψεις μιας μοχθηρής νύχτας ή εκείνα τ' αντανακλαστικά της κατοικίδιας σαύρας Στοπ Επιβραδύνονται οι κυρτές όψεις της θάλασσας ξεχωριστό μεγαλείο τ' άλλα χαρακτηριστικά παραμένουν λαξεμένα από πέτρα μόνιμα έμενε η ανομολόγητη ανησυχία το κλείσιμο των λογαριασμών με το αναπόφευκτο τέλος οι ένοικοι έμαθαν τι ήθελε και τον έστελναν από δωμάτιο σε δωμάτιο σαν εντάφιο ήρωα δυσάρεστη είδηση στον εαυτό ποιες είναι οι λέξεις που είχα επιθυμία ν' ακούσω δεν ξέρω μου αρέσουν οι μοιρολατρείες αποφασίζουν τη δύσπνοια με αόριστα χρώματα θα μείνω χωρίς να κουνηθώ ήδη παρατηρώ το ζωηρό βλέμμα των κατατρεγμένων όπως το καλοκαίρι οι κυπρίνοι μεταμφιεσμένοι σε red pink τ' αστεία συνοδεύονται από φωνές και χειρονομίες μπαίνει η άνοιξη των μεθυσμένων φίλων ο ποιητής λέει στεκόταν ακλόνητος έμοιαζε με διπλωμάτη καριέρας μετεωριζόταν πάνω από την άβυσσο Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ, Η ΕΡΣΙΝΟΗ : ......το πλεονέκτημα απ' την μανία καταστροφής η σκέτη εξαθλίωση στους τοίχους εξαργυρώνεται σ' ένα είδος δημοπρασίας θύμιζε ν' αποτελειώνω την ηλικία μου τα ονόματα που είχα ήταν βάρος αρχίζω να μην μπαίνω στο σπίτι οι καλοκλειδωμένες πόρτες αφουγκράζονται την προφητεία τα ξεκάθαρα σημεία των καιρών κι απ' τα νεκρά πράγματα αγαπώ περισσότερο τους σχοινοβάτες κι ένα περασμένο Νοέμβρη που σύρθηκα ως τη μέση της κάμαρης αληθινή εκστρατεία 

 ....η Ερσινόη αγαπάει τα σκυλιά πριν κόψει την κλωστή με τα δόντια όπως επιχειρήματα φτηνά και άχρηστα που ανατρέπουν την ευημερία της ή ανήκει εξ ορισμού στην υπεράσπιση μιας εποχής που παρέλκει σε φλέβες ανθρώπων όπως οι δικές της έτσι αναστέλλονται αποφάσεις καταδικαστικές που την έστειλαν στην Κόλαση το ηχηρό φτεροκόπημα του Δάντη προσεύχεται υπέρ παντός αγαθού της ανθρωπότητας όρθια βέβαια στο βάθος των εσπερινών της ανέξοδα κι αδάπανα στάσιμη για χρόνια στο Purgatorio κρατάει με ύφος επίσημο να φορέσει ο Δικαστής το ακριβό παλτό που ξεσκονίζει σαν να σκάβει το λάκκο του δόλιοι καιροί που κυλούσαν σαν μελωδία και το μάγουλό της έκαιγε εγώ ερωτεύτηκα λοιπόν την Ερσινόη για τον τρόπο που φιλούσε στο στόμα τα κατοικίδια νοιώθοντας την έπαρση της εκδίκησης απέναντι στο αντρικό φύλο αλλά ένα απόγεμα Κυριακής που ένοιωθα διπλό το βάρος της απομόνωσης συνάντησα τον Κιρίλοφ [1] ''σύντροφε'' μου κάνει ''η εξέγερση στις αποβάθρες δεν αξίζει τον κόπο κι αργότερα θα μετανοιώσεις για όλα θα 'ναι όμως αργά όπως εκείνο το αστείο βιολί στη μέση της νύχτας ή η αθώωση γιατί κάτι πρέπει να υπάρχει προτελευταία στιγμή που βλάπτει αστόχαστα την υπόθεση των άλλων'' και τα τρένα έμειναν ακίνητα άγνωστο πώς και για ποιους λόγους φιλανθρωπικούς ή πολιτιστικούς έλεγαν κι έφευγαν με άδεια χέρια για το σπίτι πεισματικά με άρνηση λουσμένοι στον ιδρώτα της απόγνωσης τελματωμένοι κι αυτό που έβλεπαν δεν ξέρεις στ' αλήθεια τι είναι τι λένε οι άλλοι για σένα τότε φαίνεται η γύμνια ένας άνθρωπος που τριγυρίζει πένης και ενδεής στον κόσμο τα πράγματα απέχουν μια αιωνιότητα και κάτι απ' το αυλακωμένο καπέλο μου ''θα πρέπει να 'σαι κουρασμένος σύντροφε δεν ήταν εύκολο ταξίδι'' είπα ''προσπάθησε κοιμήσου υπάρχουν σκιές περιμένουν να επιστρέψουμε'' αλλά η βροχή αποταμίευε ανωνυμίες μόνο και μόνο να γλυτώσουμε το αόρατο ψέμα της Επανάστασης κατά μήκος του καθηλωμένου Υπερσιβηρικού

 ...μαζεύω και κρατάω καλά φυλαγμένες τις μπερδεμένες κλωστές σημαδεύουν το χρόνο που εξοικονομήθηκε το βελούδο κολακεύει το δέρμα των γυναικών οι παραμορφωμένες ζωές τους στο διπλανό δωμάτιο σαν πτώμα πνιγμένου εξασθένιζε η συλλογιστική των υπαινιγμών βράδιαζε κι όποιο άλλο σκοπό έβαζε ο νους του ανθρώπου και οι θυσίες έμεναν ακίνητες κι ατροφικές με λίγη προσπάθεια ξεχωρίζει κανείς τις λέξεις μία μία αναζητώντας τo υπέρτατο σχήμα στην παραίτηση που φέρναν τα γηρατειά τα γηρατειά μου Μου αρέσουν οι παλιές ξύλινες πόρτες το βογκητό του ανθρώπου ύστερα από κάποιον ανελέητο διάλογο Αβυσσαλέα κι επικίνδυνα ένστικτα στο προσκήνιο ''σύντροφε Κιρίλοφ ακόμα και η αμυδρή αίσθηση δυσαρέσκειας έχει απόλυτες πολιτικές συνέπειες στο άτομό μου'' αμέσως μετά αποστειρωμένη ησυχία εκείνες οι αξιομνημόνευτες μέρες της αποτυχημένης εξέγερσης γέννησαν έρωτες σε μια κρίση αποστροφής ή ζήλιας και πριν ακόμα η σχέση διαλυθεί ολοσχερώς της πήρα ένα σκυλάκι τσέπης από αυτά που συχνά ειρωνευόταν ο Τρούμαν Καπότε με χρήματα δανεικά φυσικά και περίπου αγύριστα ΚΙΡΙΛΟΦ : ......ένα φυσικό χαμόγελο ο ήχος όπως ανέπνεε απ' τη μύτη η γοητεία του σπιτιού που εξανεμίστηκε προσπαθώ να ζήσω ένα δρόμο αμέριμνο κι έπεφτα με το στήθος στη συμφορά το τεράστιο σκοτεινό βουνό είχε μαλακώσει την εικόνα του οι αγωνίες ξέμεναν σαν τα γυμνά κλαδιά έπαψαν ν' ακούγονται οι λογής θόρυβοι κανείς απολιθώνεται μες στο σκοτάδι και στη σιωπή -/ η Ερσινόη ταυτίστηκε με την Επανάσταση των άλλων ποτέ με τη δική της το μανίκι μουσκεμένο ιδρωμένο τραγούδι σκούπιζε το φως από το μέτωπο η αναπνοήξανάπαιρνε οσμή στις φλέβες έπρεπε να ισοφαρίσει παλιές διαφορές ''θα παίξουμε'' μου λέει ''αρκεί ο ύπνος να γίνει κερδοφόρος'' όπως ο θάνατος που ανακαλύπτει ο ταχυδρόμος σκόπιμα ή τα φαντάσματα στο τέλος της Επανάστασης καθώς περνάνε με το μέρος του εχθρού ξένα θελήματα ''Πλανεμένοι'' ''Λικβινταριστές'' Μαζεμένοι στο Purgatorio 

 ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1α] Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών, μτφρ. Εύη Κουκουμπάνη-Πολυτίμου, Καστανιώτης 2010

[1β] Η Δεσποινίδα, μτφρ. Χρήστος Γκουβής, Καστανιώτης 2010

[2] πρόσωπο στους Δαιμονισμένους του Ντοστογιέφσκι, σύμβολο ενός περίεργου ορθολογισμού ανάμεσα στην εξέγερση και τη μεταφυσική της [βλ. και Αλμπέρ Καμύ, Ο μύθος του Σισύφου, το κεφ. ''Κιρίλοφ'']