o Ιούδας ήταν ανήμπορος - του φωτη μισοπουλου

Η Κλέλια κοιτούσε απ' το πορτάκι του αμαξιού, ο φυλακισμένος ήταν πολύ κοντά της, - κείνη ακριβώς τη στιγμή απάντησε στην ερώτηση του πατέρα της : θα σ' ακολουθήσω

ΣΤΑΝΤΆΛ, ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΉΡΙ ΤΗΣ ΠΑΡΜΑΣ [1]

1.

ΕΥΜΗΛΟΣ

......δεν μπόρεσαν να παρατηρήσουν τίποτε - το πώς αυτές οι δυο κυρίες διαθέσανε την ώρα τους χωρίς να προκαλέσουν υποψίες - επιτέλους θα πήγαιναν στο Θέατρο των Μεγάλων Πραγμάτων - άκουσα ακόμα κι ένα έντομο να βαβουρίζει κοντά μου ή το δροσερό φως που γέμιζε το υπόστεγο απ' τα μεγάλα τζάμια - το βράδυ πριν τα μεσάνυχτα ο Ιούδας ήταν στου Φουκέ ο καιρός φαινόταν απειλητικός οι συχνά επαναλαμβανόμενες νύξεις είχαν κάτι ηρωικό κι επικίνδυνο σε υπέρτατο βαθμό - σήκωσε κατόπιν τους ώμους και στράφηκε σα να πήγαινε απ' την άλλη μεριά της θάλασσας - πέθανε κι αυτός φιλώντας τα παιδιά του αναπνέοντας την παλίρροια Έλειψε να καταρρεύσει ολόκληρο το Σχέδιο του Θεού - περιφρονημένος μετά και πριν την Επανάσταση - σύντροφοι - η αναχώρησή του αναγκάζει να μιλήσω τώρα - ίσως απαλλαχτώ από συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο - εκείνους τους άσπρους κύκλους γύρω απ' τις ίριδες - και πιο πάνω οι μεθυσμένοι από ευτυχία κι ευλάβεια - ο Κύκνος φαινόταν θρησκόληπτα απαιτητικός - ψηλός και ίσιος ακίνητος παρ' ότι προχωρούσε Θα σάς καλέσω να δειπνήσουμε έχω καταχωνιάσει το κλουβί στην πιο σκοτεινή γωνιά της ύπαρξης Η μουσική και τα κεράσματα έχουν το σκοπό τους όπως οι κρίσιμες ιπποδρομίες έτρεξα προς το τεφρό σκοτάδι μύριζε βροχή ο υγρός θερμός αέρας με συνόδευε σα νησίδα σιωπής - είσαι παιδί ακόμα - είχε περασμένο ένα κορδόνι στο λαιμό τον πέτυχα κατ' ευθείαν στο χαμόγελό του Αυτή η Κούκλα είναι δική σας είπε με επίσημο ύφος ο υπάλληλος πήρα το έπαθλο για την σκοπευτική μου δεινότητα δεν υπήρχε χώρος η φωνή του έπεφτε σαν κύματα πάνω στον τοίχο εκείνη όλο μίκραινε μίκραινε το πρόσωπό της κάτασπρο κύπελλο με μια σταξιά καφέ τα μάτια της σα να 'χανε χωθεί δάχτυλα μέσα - στην αρχή υπήρχε μόνο η λεπτή κουρτίνα δεν έβλεπες βέβαια ξεκάθαρα αλλά το βράδυ μπορούσες να διακρίνεις τις σκιές είχα την πρωτοβουλία να προτείνω παράταση παραμονής στην αίθουσα με τους παραμορφωτικούς καθρέφτες αν κρίνει κανείς από την έκφραση που είχαν οι εξερχόμενοι η φωτιά ήταν οι λέξεις - φυσικά είναι ανεπίτρεπτο να αγγίζει ένας ζητιάνος μια κυρία έγραφα Αγαπητέ και νεαρέ ανεψιέ μου γιατί την ίδια νύχτα με τσουβάλιασαν στο τρένο ξέρω ένα μέρος όπου της έχουν κλείσει θέση και της ίδιας πήγε να παραγγείλει αλλά την πρόφτασα κατάλαβα πόσο σημαντική θα μπορούσε ν' αποδειχθεί η επίσκεψή μου εκεί έχω την τιμή να τυγχάνω ο μόνος εν ζωή άρρην απόγονος ο πρώην άντρας της μόνο που δεν ήθελε ν' ακούσει το παραμικρό γι' αυτόν πήγαμε και πιάσαμε ομπρέλα άκρη άκρη στο πεζοδρόμιο ήρθαν κοντά στην πόρτα η Κούκλα κι Αυτή - χωρίς ή με υποψίες - έμαθα πια να ξεχωρίζω κάθε θόρυβο λοιπόν ερχόταν τακτικά στο σπίτι για να βρει τον Κύκνο έβγαινε για βίζιτες απ' το πρωί δεν ομολογούσε ούτε μια σκέψη για εξήγηση ή δικαιολογία ΑΥΤΉ : ....είπα μήπως τυχόν αδιαθέτησε η Κούκλα έτσι βιαστικά που κατέβαζε το φαγητό της -/ Κοίταξα πίσω απ' τον ώμο μου ενώ σηκώθηκε - συνέχισε : Θα λείψω όσο χρειαστεί -/ έκανε σα να μη συνέβη τίποτα - ο Κύκνος την ακούμπησε με τις άκρες των δαχτύλων κουβέντιασαν πότε θα συναντηθούν η κίνηση του νερού με βαριές δίπλες - ανακάθισε στη σκοτεινή άμμο το νερό κυλούσε στους γοφούς που άφηνε να ιδρώσουν στον αέρα σκαρφάλωσε στην Όχθη ψιχάλισε την απτή ουσία της Όχθης -το αγιόκλημα - και το πριόνισμα της Όχθης ανάμεσα στα στήθη της που πρόβαλλαν στην Όχθη όταν άκουσε να φωνάζουν το Όνομά Του ξέρει ένας Θεός γνωρίζει να αμείβει τους ικανούς και αφοσιωμένους σ' Αυτόν Αγαπητέ και νεαρέ ανεψιέ μου μετά χαράς θα πληροφορηθείς ότι είμαι εις θέσιν να αξιοποιήσω ευκαιρίαν περί την οποίαν κτλ κτλ αδυνατώ να υπεισέλθω εις λεπτομερείας - Θα διηγούνται τα πάντα ο ένας στον άλλο και δεν θα χώριζαν ποτέ πια η Αυτή άρχισε να κλαίει μαζί με την Κούκλα - Λέω εντάξει ο Ιούδας επέστρεφε απ' του Φουκέ ακόμα και για όσα δεν ξέρω ποιος διέσπειρε - το Σχέδιο είναι θα το λέω συνέχεια το Τέλειο Σχέδιο [μικρή παύση] 

Η ΚΟΎΚΛΑ : ..... μια ανέκκλητη ματαίωση δεν θα γινόμουν ποτέ όμως Κύκνος - το χρέος μου απέναντι σου - Κούκλα ! - έφτανε [παύση] κάνω και τα δυο εξ ίσου άσχημα μηρυκάζω το χρόνο ή ανασταίνεται ο γυρισμός - σε άλλη περίπτωση θα είχα γίνει θηρίο με τόση αναμονή

ΑΥΤΗ : .....το έγραφε ξεκάθαρα πάνω στο φάκελο η τελευταία προθεσμία εκπνέει τα μεσάνυχτα - επιδοκιμασίες ενός πολύπειρου ανθρώπου Λες να μην το πήρε είδηση ;

Ο ΙΟΥΔΑΣ : ......έτρεχα μέσα στον καθρέφτη προτού καταλάβω τι υπάρχει σ' αυτή τη βιασύνη - μού φάνηκε ύποπτη - αν και ο ρόλος μου είναι βουβός

Η ΚΟΎΚΛΑ : ......θα έκαμνε μεταβολή θα ζητούσε συγνώμη ο πέπλος της να στροβιλίζεται φωτεινός οι γόβες αστραφτερές την είδα ο ώμος προεξείχε με θράσος - σαν νέφος

Ο ΙΟΥΔΑΣ : ......παρομοίως - το πρόσεξα - άρωμα τριαντάφυλλο η φωνή να τρεμοπαίζει σαν Εδέμ βλέπαμε πως ήταν μια πλούσια κι αριστοκρατική κυρία - ώρα που ο ανακριτής πετάει την ιδέα για μια βόλτα στην πόλη
ΑΥΤΗ : ......καθημερινά περιμένει στη γωνία πιο κάτω για να του πω νέα κι ύστερα φεύγει κοιτάζοντάς τα πεθαίνει προτού ζήσει Μια στιγμή όρθια στο κατώφλι της πόρτας Μόνο αυτό [παύση]

Ο ΙΟΥΔΑΣ : ......Ο χρόνος είναι τυφλός καλά το λέτε - αν σκέφτεστε κάτι τέτοιο - θεωρώ ανάγκη να παντρευτείτε κάποιον Όποιον [παύση] Αρκεί να πληρώνει καλά για πληροφορίες αγνοουμένων

[ΣΚΗΝΙΚΟ : .....το κρίσιμο σημείο σα να απευθυνόταν στο κενό - το φεγγάρι φαινόταν τώρα καθαρά το φως του είχε φτάσει ως το βάθος του δρόμου - Μη σάς νοιάζει ποιόν θα συναντήσει - Κουβέντες -/ Δεν ξαναμίλησε Σκοτάδι Η λάμπα]

Ο ΚΎΚΝΟΣ : ......τις βροχερές μέρες μ' εξουσίαζε η εντύπωση της απόλυτης νωχέλειας στη θάλασσα έξω απ' το παράθυρο - είμαι σίγουρος ότι άκουσα βροχή αυτό το καταλαβαίνω πέρα για πέρα ήμουν σαν αμίλητος εκείνη ήρθε κοντά μου με τη μουσική πνοή που κάνει τα πρόσωπα ν' ανατριχιάζουν - κοιμήθηκα άνοιξε λίγο την πόρτα και μου είπε Παρακαλώ ελάτε όταν ετοιμαστείτε Βγήκα απ' το δωμάτιο και την ακολούθησα σώπαιναν καθώς περνούσαμε παρέμενε κάτι άδειο κι αναπολόγητο Μια στιγμή Θα το βρω Εκείνα τα αφρισμένα κύματα - για να γκρεμιστούν έπειτα κάτω απ' τη γέφυρα οι παλιές παρεξηγήσεις και τα φαντάσματα της προηγούμενης νύχτας το γκρίζο όσο και να είναι γκρίζο προερχόταν απ' το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών [2] τελικά σηκώθηκα απ' τα σπρωξίματα των γυναικών χωρίς τον παραμικρό σύντομο λόγο 

2.

ΣΕΛΆΝΑ

.....πρέπει πάντως να βρω μια καλή δικαιολογία ένοιωθα τη γη να μου διαπερνάει τα ρούχα έβαζα λίγο τροφή στα δάχτυλα και ξεψείριζα με προσοχή περίσσια το σκυλί - γινόταν πρωί την ώρα που σηκωνόταν να φύγει - ο Κύκνος αποδείκνυε ότι είναι λάθος να παίρνει κανείς το χειροπιαστό κατά γράμμα ρωτούσε ή απαντούσε μ' ένα τρόπο τεχνητό και παραμορφωτικό - πεθαμένα λιμνασμένα νερά - με την εντύπωση ότι περίμεναν το θάνατο κάποιου μικρού ζώου - το περιεχόμενο των συμβόλων συνεπάγεται τη σχετική αγωνία του βυθού των πραγμάτων έτσι τοποθετήθηκα στο κέντρο του πιο ρεαλιστικού κόσμου δια της βίας - σε μια αποικία τιμωρημένων [3][Σκοτάδι/Φως]

Ο ΙΟΥΔΑΣ : .....δεν κλαίω νομίζεις δηλαδή ότι κλαίω πάντα περνούσα τη νύχτα μακριά απ' την οικογενειακή εστία ψάχνω ένα μοιραίο μοχλό όπου κανείς πατάει επάνω του αποκρύπτοντας την πραγματική του φύση

Η ΚΟΎΚΛΑ : .....ν' απαλλαγείς από αυτά τα πουλιά μόλις επιστρέψουμε στο σπίτι απόψε - τ' απομεινάρια του φαγητού τους βρίσκονται ακόμα εκεί 

Ο ΙΟΎΔΑΣ : ....ένα ξέσπασμα οργής δίχως άλλο υπερβολικό για την περίσταση

Η ΚΟΎΚΛΑ : .....χαίρομαι που φεύγω και δε θέλω πια παρτίδες με τους δυο σας απλά σταματώ και κοιτάζω πίσω - όπως τα ζοφερά ενύπνια της Αποκάλυψης 

Ο ΙΟΎΔΑΣ : .....ο καιρός - Όταν βραδιάζει εξαπλώνεται το παγωμένο ψιλόβροχο το πρώτο αίμα που χτυπούσε τους κροτάφους δε νοιάζομαι μπορούσε να τις χαιρετήσει ο λεγάμενος μ' ένα σκέτο γράμμα 

Η ΚΟΎΚΛΑ : ......όλα έχουν τελειώσει πολύ πιο γρήγορα απ'όσο φαντάστηκα- θέλω να ξέρω αν είναι καλά- Αυτή [φωνάζει μερικές φορές ''Εμπρός ! Εμπρός !'' μα δεν παίρνει απάντηση - ''Δεν απαντά κανείς'']

Ο ΙΟΎΔΑΣ : ....χτυπήστε λίγο πιο δυνατά την πόρτα Προθεσμία μέχρι απόψε - νομίζω - ότι ήταν αναγκασμένη να αρνηθεί από την τελευταία φορά - το να κάνει δική του μια κοπέλα ενώ κοιμάται ! [παύση] Προσπάθησε να αιχμαλωτίσει το χέρι της ! Απελπισία - ή Δικαιοσύνη

Η ΚΟΎΚΛΑ : .......ο Κύκνος κοίταζε τα μάτια της άδεια σαν τα μάτια των αγαλμάτων και όπου τα πουλιά στεκόταν σταθερά πάνω στην παλάμη καθώς την έφερνε στο μέτωπο - δεν ήθελε ν'απογοητεύσει κανέναν - αρκετές φορές - καθημερινά καμιά εκατοστή - ο ερωτηματικός τόνος αφορούσε τους ακρωτηριασμούς της [λίγο φως σκοτάδι]
     Μπορεί και να κοιμούνται ακόμα - είπε ο Ιούδας ήρεμα και σαν σε χρώμα βιολετί - κάποια πέρασε απ' την πόρτα χωρίς να νοιώσει περιέργεια - πώς θα ήταν να κοιμάται κανείς έναν ύπνο που θυμίζει θάνατο τα μάτια του πήραν μια γελοία έκφραση γεννιόταν τώρα στο κορμί μιας νέας γυναίκας και την ίδια στιγμή η επιθυμία για απώλεια κι εξαφάνιση Mόρφαζε - Μείνε σήμερα μέσα και σκέψου όσα έγιναν - του έκανα - σύντομα αφήνεις τα εγκόσμια και αδειάζεις τη γωνιά μπορώ να σου ετοιμάσω τη βαλίτσα χωρίς έκπληξη - Ξύπνησαν το επόμενο πρωί αργά μισή μόνο νύχτα αρκεί για να γίνει η γυναίκα αξέχαστη περπάτησαν ώρες στην πόλη υπήρχαν ζητήματα και πράγματα που έπρεπε να κρατηθούν κρυφά απ' τον κόσμο ο Κύκνος μιλούσε στυφά και με το στόμα μπουκωμένο - Εργάζεστε κάπου ; τον ρώτησα - Ναι είμαι συνοδός ανελκυστήρα όπως ο Καρλ Ρόσμαν [4] απάντησε βιαστικά - μέσα από ένα κομμάτι χρωματιστό χωνί άκουγα τον σφυγμό του η υγρή μοναξιά του δωματίου δεν υπήρχε - Δεν κρυώνεις μ' αυτό το πουκάμισο ; - είπε Αυτή αν και ο Κύκνος δε φορούσε τίποτα δεν ήταν καν ημίγυμνος ο Ιούδας έβαλε τη στολή με τα σειρήτια και το πομπώδες πηλήκιο Θα σου χρειαστεί αν κρίνω από όσα μου είπες μουρμούρισε εμπιστευτικά ο Θεός Επειδή είδες τι πράγματα μπορεί να καταφέρει το κατάλληλο αγέρωχο ύφος - Νομίζεις πως οι νεαροί στο ξενοδοχείο μπορούν να με βάλουν κάτω προσβάλλοντας τον ανδρισμό μου αντέτεινε ο Ιούδας - τότε ο Θεός έβγαλε ένα ουρλιαχτό τρόμου τον άρπαξε και τον έσφιξε στο στήθος του δυνατά τον αγκάλιασε όπως αγκαλιάζει κανείς ένα ετοιμοθάνατο μωρό αυτός χώθηκε στο ασανσέρ με τους τουρίστες - στην αιώνια επιστροφή του ομοίου [5] - η δροσιά της γυναίκας ήταν ατόφια ανάμεσα στα μακριά βαμμένα νύχια και τ' ακροδάχτυλα σαν κάποιος να είχε σκαλίσει στο σημείο εκείνο το αιδοίο της 

Μάθαμε ότι για τους λόγους αυτούς απολύθηκε ο Καρλ Ρόσμαν

ΤΕΛΟΣ  

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] μτφρ. Γιάννης Μπεράτης, Γκοβόστης, αχρονολόγητο

[2] βλ. Γιασουνάρι Καουαμπάτα, ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΚΟΙΜΙΣΜΈΝΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ, διηγήματα, μτφρ. Έφη Κουκουμπάνη-Πολυτίμου, Καστανιώτης 2010

[3] Φραντς Κάφκα, Η σωφρονιστική αποικία κ.α. διηγήματα, μτφρ. Δημ. Κωστελένος, Ελεύθερος Τύπος 1995

[4] Φραντς Κάφκα, Ο Αγνοούμενος [Αμερική], μτφρ. Βασίλη Πατέρας, ΡΟΕΣ 2004

[5] έκφραση του Νίτσε στη ''Χαρούμενη θλίψη''