Οι αποκλεισμένοι – «Αφού χρωστάς δεν έχει χώρο για εσένα» του Γιώργου Φλωρά

Η κρίση που ήρθε από την πτώχευση της χώρας έφερε δυσμενείς συνέπειες σχεδόν σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας για τον Έλληνα. Αναλόγως πληγώθηκε το τμήμα των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και των ελεύθερων επαγγελματιών.

Γιώργος Φλωράς

Πληγώθηκε κυρίως γιατί οι πωλήσεις μειώθηκαν, έως και κατέρρευσαν σε ορισμένους κλάδους, την ώρα που οι υποχρεώσεις που έως τότε είχαν δημιουργηθεί παρέμειναν στα ίδια επίπεδα. Υποχρεώσεις που στην συνέχεια αυξήθηκαν λόγω αδυναμίας εξυπηρέτησης αυτών. Με άλλα λόγια χιλιάδες άνθρωποι του επιχειρείν πτώχευσαν, είτε με την σφραγίδα του Δικαστηρίου, είτε χωρίς αυτήν (οι περισσότεροι).

Αν ήθελα να περιγράψω με μια λέξη την κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή η κατηγορία των ανθρώπων του επιχειρείν θα ήταν «εφιάλτης». Εφιάλτης που προέρχεται ιδίως από τον αποκλεισμό που υφίστανται την περίοδο που η χώρα προσπαθεί να πατήσει ξανά στα πόδια της. Είναι η γενιά των «αποκλεισμένων». Βασική αιτία του αποκλεισμού των οποίον υφίστανται είναι, κατά τη γνώμη μου, η νοοτροπία που υπάρχει διάχυτη στην Κοινωνία ότι αυτός που επιχειρεί είναι πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Μια νοοτροπία που θεωρεί ότι όποιος επιχειρεί βγάζει πολλά λεφτά, όποιος επιχειρεί είναι απατεώνας, όποιος επιχειρεί και πέσει έξω το έκανε επίτηδες και έχει βγάλει στην άκρη πολλά λεφτά. Όλοι μέσα στο τσουβάλι.Αυτή η νοοτροπία έχει επικρατήσει στην χώρα τουλάχιστον δυο δεκαετίες. Και ακόμα είναι η άρχουσα νοοτροπία που αποτελεί εμπόδιο στο να δοθούν λύσεις ουσιαστικές και άμεσες.

Στην Ελλάδα έπεσε πυρηνική βόμβα με συνέπεια δεκάδες (ίσως και εκατοντάδες) χιλιάδες άνθρωποι του επιχειρείν να πέσουν έξω. Όποιος δεν το συνειδητοποιεί αυτό είναι απλά εκτός πραγματικότητας. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένες επιλογές σήμερα. Να συνεχίσουν αυτό που έκαναν και να προσπαθήσουν να καλύψουν το κενό, την ζημιά, με μελλοντική εργασία. Να σταματήσουν αυτό που έκαναν, αν πχ η αγορά τους διαλύθηκε, και να δοκιμάσουν κάτι άλλο στο επιχειρείν. Να αναζητήσουν εργασία ως εργαζόμενοι. Να τα παρατήσουν όλα και να φύγουν. Το ευκολότερο από όλα, όσο και αν ακούγεται άσχημο, είναι το τελευταίο. Να τα παρατήσουν όλα και να φύγουν. Γιατί τα άλλα τρία, που σε μια κανονική Κοινωνία, έστω και μετά την καταστροφή, θα ήταν τα λογικά είναι από αδύνατα έως τελείως αδύνατα.

Ο αποκλεισμένος αντιμετωπίζει παντού κλειστές πόρτες. «Αφού χρωστάς δεν έχει χώρο για εσένα». Δυνατότητα χρηματοδότησης καμία. Τραπεζικοί λογαριασμοί δεσμευμένοι χωρίς ακατάσχετο όριο, ενώ η χρήση POS υποχρεωτική. Δυνατότητα έναρξης κάτι καινούριου, σε άλλο κλάδο ή και στον ίδιο, αδύνατη λόγω έλλειψης ενημερότητας. Συμμετοχή σε προγράμματα ΕΣΠΑ αδύνατη λόγω όρων των προγραμμάτων. Αναζήτηση εργασίας ως εργαζόμενος έως και αδύνατο, ιδίως για ανθρώπους του επιχειρείν άνω των 45που έχουν μια ζωή εκτός αγοράς εργασίας. Νόμος Κατσέλη για τους αποκλεισμένους δεν υφίσταται. Στους αποκλεισμένους του επιχειρείν δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα της πρώτης κατοικίας (αυτό που λέγαμε παραπάνω πολίτες δεύτερης κατηγορίας).

Φτιάχτηκε η πλατφόρμα του Εξωδικαστικού μηχανισμού που ακόμα αγκομαχάει να βρει πατημασιές και παραμένει εκτός επιλογής για τους αποκλεισμένους, ιδίως λόγω κριτηρίου βιωσιμότητας. Νομοθετήθηκε η 2 η Ευκαιρία σε όσους πτώχευσαν χωρίς δόλο αλλά και αυτή η διαδικασία απαιτεί χρήματα για δικηγόρους (ενώ δεν θα έπρεπε με βάση την Οδηγία της ΕΕ) και για αυτό έχει αποτύχει προς το παρόν (πώς μπορεί ο πτωχευμένος να πάει στο δικαστήριο για 2 η Ευκαιρία με κόστος 4-5 χιλιάδες ευρώ?). Πληροφόρηση για τις διεξόδους που δίδονται στους αποκλεισμένους (όσες μπορεί να δοθούν τελικά) είναι ανύπαρκτη. Αντίθετα υπαρκτό είναι το καθημερινό κυνήγι το οποίο υφίστανται.

Ο ορισμός της αδικίας είναι ότι οι αποκλεισμένοι έχουν καταδικαστεί στον αποκλεισμό χωρίς ουδείς ποτέ να εξετάσει τον δόλο που είχαν ή δεν είχαν, για να βρεθούν σε αυτήν την κατάσταση. Δόλος που κρίνεται απαραίτητος σε κάθε «ποινή». Χρωστάς σε δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, ΟΑΕΕ και ενώ σε τιμωρούν με αποκλεισμό δεν ασχολούνται να δούνε αν έφταιξες ή όχι, όπως κάνουν σε άλλη κατηγορία οφειλετών, όπως ο απλός πολίτης (βλ. Ν. Κατσέλη).

Και αυτό την ώρα που η Νομοθεσία για τις Δημόσιες συμβάσεις ορίζει ως ανώτατο χρονικό όριο αποκλεισμού τα 3 ή 5 έτη, για αποκλεισμό από τις Δημόσιες Συμβάσεις των ενόχων για τα κατωτέρω απεχθή αδικήματα (βλ. Ν4413/2016 άρθρο 39 και 42): α) συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, β) δωροδοκία, γ) απάτη, δ) τρομοκρατικά εγκλήματα ε) νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, στ) παιδική εργασία και άλλες μορφές εμπορίας ανθρώπων.

Δηλαδή αν συμμετείχες σε εγκληματική οργάνωση ή αν εμπορεύτηκες ανθρώπους και καταδικαστείς τελεσίδικα, σε αποκλείουν από τις Δημόσιες Συμβάσεις για μάξιμουμ 5 χρόνια. Ενώ αν έπεσες έξω λόγω κρίσης και χρωστάς στην εφορία (πχ 30.000€) και δεν έχεις δουλειά για να τα πληρώσεις ή να τα ρυθμίσεις, σε αποκλείουν για πάντα.

Η Πολιτεία πρέπει να κατανοήσει επιτέλους ότι αυτόν που ασχολήθηκε με το επιχειρείν και αποκλείστηκε, δεν μπορεί να τον αντιμετωπίζει για πάντα ως Πολίτη Β’ Κατηγορίας. Και αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα. Για το καλό όλων. Να σημειώσω, τελειώνοντας, ότι αν δεν αλλάξει άμεσα, θα γίνουν πολύ δημοφιλείς υπαρκτές λύσεις όπως το να μετοικήσει κάποιος σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα και να αιτηθεί ως φυσικό πρόσωπο, μετά από 6 μήνες, εκεί την πτώχευσή του και την απαλλαγή του από τις οφειλές στην Ελλάδα. Η δικαστική απόφαση εκεί, πχ στην Γερμανία, έχει άμεση ισχύ στην Ελλάδα.

Στο Βέλγιο σήμερα υποβάλεις αίτηση πτώχευσης σήμερα, online, και αύριο έχεις την δικαστική απόφαση έτοιμη. Ότι έσοδο αποκτήσεις δε από την επόμενη ημέρα είναι δικό σου και δεν πάει στα χρέη της πτώχευσης. Ήδη η υπηρεσία αυτή παρέχεται στην Ελλάδα και αν δεν αλλάξει η νομοθεσία για τους αποκλεισμένους θα κάνουν χρυσές δουλειές όσοι την παρέχουν.

 ΠΗΓΗ

Οι «Πρέσπες» κατέδειξαν το αβυσσαλέο χάσμα λαού-κυβέρνησης

γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Από την πρώτη στιγμή, που έγινε γνωστό το περιεχόμενο της Συνθήκης των Πρεσπών, άνοιξε ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στο λαό και την Κυβέρνηση. Στη συντριπτική πλειονότητά τους, οι Έλληνες βροντοφώναξαν την αντίθεσή τους στο αντεθνικό περιεχόμενο της συμφωνίας, κάνοντας χρήση του μοναδικού μέσου που είχε αφεθεί στη διάθεσή τους: των συλλαλητηρίων. Αντιθέτως, η κυβέρνηση, με τα πολυάριθμα μέσα που έλεγχε, εμφάνιζε ως δεδομένη τη δήθεν εθνική ωφελιμότητα αυτής της συνθήκης.

Δεν θα επαναλάβω εδώ απόψεις μου, που έχουν καταγραφεί σε πολυάριθμα άρθρα μου, σχετικά με το ευρύτερο σκοπιανό πρόβλημα. Θα υπενθυμίσω, απλώς, ότι αυτές συμπίπτουν με τις αντίστοιχες του ελληνικού λαού και όχι με αυτές της κυβέρνησης. Και ούτε, συνεπώς, θα επιχειρήσω να αποδείξω την ορθότητα των σχετικών απόψεων του ελληνικού λαού, καθώς το πρόβλημά στο οποίο θα επικεντρωθώ στο σημερινό μου άρθρο, αφορά ειδικότερα στο χάσμα που χωρίζει λαό και Κυβέρνηση, στις επιπτώσεις αυτού του χάσματος και στην ανάγκη αντιμετώπισής του.

Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει την ορθότητα της μειοψηφικής άποψής της, έναντι της συντριπτικά πλειοψηφικής του ελληνικού λαού, αναγκάστηκε να επιλέξει μεθόδους, που δεν είναι απλώς θλιβερές, αλλά είναι και βαθύτατα αντιδημοκρατικές, όπως:

• Να στοχοποιεί συλλήβδην αυτούς που εναντιώνονται στη Συμφωνία των Πρεσπών σαν φασίστες, περιθωριακούς, καθυστερημένους κ.ά.
• Να επιλέγει ασύμβατους, μεταξύ τους, συνδυασμούς τεχνητών μεθόδων, προκειμένου να «αποδείξει» ότι τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια, σε ολόκληρη την Ελλάδα, συγκέντρωναν ολίγες μόνο χιλιάδες διαδηλωτών!
• Να μην αποτρέπει την Ελληνική Αστυνομία από του να χτυπά αλύπητα Έλληνες διαδηλωτές και από του να ρίχνει αδιακρίτως εναντίον τους χημικά, προκαλώντας έτσι επικίνδυνη βλάβη στην υγεία τους, με αναπότρεπτο φυσικά αποτέλεσμα τη διάλυση των συλλαλητηρίων.
• Να προβάλλει ή και να υποθάλπει προσπάθειες επιβολής της λύσης, που περιλαμβάνεται στη Συμφωνία των Πρεσπών, από ξένες δυνάμεις, που έχουν εμφανή συμφέροντα ευόδωσής της. Ειδικότερα, από τη Γερμανία, η ευθύνη της οποίας, για την εξαθλίωση της χώρας μας, είναι τεράστια όσο και αναμφισβήτητη.

Αυτά και άλλα αποτελούν εκφάνσεις προσβολής, περιφρόνησης και εξευτελισμού του ελληνικού λαού, από την Κυβέρνηση που αυτός ο ίδιος ψήφισε. Και όχι μόνο των Ελλήνων, εντός της ελληνικής επικράτειας, αλλά και της ομογένειας απανταχού της Γης. Δεν είναι συνεπώς αδικαιολόγητη η οργή του ελληνικού λαού, εναντίον των μεθοδεύσεων της κυβέρνησής του.

Ρυπαροί απόηχοι

Το αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση είναι, ανάμεσά και σε άλλα, η ανάγκη να αποδείξει ότι οι 153 βουλευτικές ψήφοι έχουν πολλαπλάσια βαρύτητα σε σύγκριση με την αντίστοιχη του 70% του ελληνικού λαού. Βουλευτικές ψήφοι που εξασφαλίστηκαν όπως εξασφαλίστηκαν. Η επιχείρηση πέρασε από πολλές φάσεις, μυστικών συνεννοήσεων και συνευρέσεων, που φυσικά δεν ήταν δυνατόν να είναι διαφανείς. Από την πλευρά του, ο λαός επιμένει να διαδηλώνει, ελπίζοντας ότι θα αποτρέψει, έστω και την ύστατη στιγμή, την ψήφιση αυτής της εθνικά καταστρεπτικής συνθήκης.

Οι δυσκολίες, που έτσι χρειάζεται να υπερπηδηθούν είναι τεράστιες, καθώς το 70% των Ελλήνων, που αντιτίθενται στη συμφωνία (σ’ αυτούς πρέπει να προστεθούν και πολλές χιλιάδες ομογενών) οφείλουν να χαρακτηριστούν συλλήβδην περιορισμένων δυνατοτήτων, περίπου ειδικών αναγκών, έτσι που να εμφανίζονται ανίκανοι να διαμορφώσουν έγκυρη γνώμη για το τι συμφέρει και για το τι βλάπτει τη χώρα τους.

Παράλληλα, να γίνει δεκτό ότι οι 153 πρόθυμοι να ψηφίσουν αυτήν την απαράδεκτη συνθήκη, αναγνωρίζονται ως υπεράνθρωποι, με κρίση και μόρφωση πολύ υπεράνω του μέσου όρου. Συνεπώς, έχουν υποχρέωση να επιβάλλουν τη γνώμη τους στα «καθυστερημένα» εκατομμύρια των συμπατριωτών τους! Στο αγωνιώδες ερώτημα για του που κρύβεται πανικόβλητη η δημοκρατία, απάντηση προς το παρόν δεν υπάρχει, καθώς ο υπεύθυνος για την περιφρούρησή της αρνείται να παρέμβει, όπως θα όφειλε.

Χάσμα λαού-κυβέρνησης

Το εμφανώς εξαμβλωματικό αυτό σχήμα, που είναι φυσικά αδύνατον να γίνει αποδεκτό, εκτός του ότι αποτελεί σοβαρότατη δημοκρατική και συνταγματική εκτροπή, τροφοδοτεί από τη φύση του και όργιο φημών. Αυτές, όπως είναι αναμενόμενο, κινούνται στο χώρο των μεθοδεύσεων για να εξασφαλιστεί ο μαγικός αριθμός των 150 συν και έτσι να κυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών.

Παρότι, το όλο σκηνικό δικαιολογεί κακές σκέψεις, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αποδεχτεί ότι Έλληνες εθνοπατέρες θα δέχονταν ποτέ να ξεπουλήσουν την πατρίδα, τη Μακεδονία μας, έναντι καρέκλας ή οποιουδήποτε ανταλλάγματος υλικού ή άυλου. Ποτέ των ποτών. Γιατί, ελπίζω ότι αυτό που συνέβη στα Σκόπια δεν συνέβη και στην Αθήνα!

Ωστόσο, οι εντυπώσεις που έχουν έτσι δημιουργηθεί είναι αλγεινές, καθώς ακούστηκαν μέσα και έξω από το Υπουργικό Συμβούλιο και τη Βουλή κατηγορίες και υπαινιγμοί για άθλιες συναλλαγές, που απαιτούν άμεση διαλεύκανση. Όμως, σε πείσμα της σοβαρότητας της κατάστασης, ουδεμία υπήρξε αντίδραση από την πλευρά εκείνων, που πιθανόν αφορούσαν οι κατηγορίες αυτές.

Ακόμη, ούτε επιλήφθηκε η αρμόδια κυβερνητική επιτροπή για να αποδείξει την αθωότητα τους και κυρίως, δεν επενέβη, αυτεπαγγέλτως, η Δικαιοσύνη, της οποίας η έρευνα θα εξυγίανε το τοπίο. Έτσι, οι φοβερές αυτές κατηγορίες επικρέμονται επάνω στους «πεφωτισμένους εθνοπατέρες» που εκστρατεύουν τώρα για «να σώσουν την Ελλάδα», ψηφίζοντας Πρέσπες!

Ο φόβος μπροστά στο δημοψήφισμα

Για θέματα εθνικά, και ιδίως της βαρύτητας των περιπτώσεων που αφορούν εκχώρηση ονόματος, γλώσσας και ιθαγένειας / εθνότητας, όπως σαφώς περιλαμβάνονται στη Συμφωνία των Πρεσπών, εξυπακούεται ότι επιβάλλουν τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Όμως, η Κυβέρνησή μας απέκλεισε το δημοψήφισμα, δεν το συζητά καν, σε αντίθεση με τους Σκοπιανούς, που έκριναν ότι όφειλαν να ρωτήσουν το δικό τους λαό, αν δέχεται τη συνθήκη των Πρεσπών.

Είναι σίγουρο ότι η πραγματικότητα, όπως έχει διαμορφωθεί, αποκλείει την προσφυγή σε δημοψήφισμα από την ελληνική Κυβέρνηση. Και τούτο για δύο βασικούς όσο και εμφανείς λόγους:

• Πρώτον, επειδή είναι βέβαιο ότι το αποτέλεσμα ενός τέτοιου δημοψηφίσματος θα ήταν ένα τρανταχτό ΟΧΙ στη συνθήκη των Πρεσπών. Αλλά αυτό το ΟΧΙ η Κυβέρνηση αδυνατεί να το κάνει δεκτό. Και τούτο, επειδή από κοινού με τους «πεφωτισμένους βουλευτές», η Κυβέρνηση των Ελλήνων έχει, προφανώς, λόγους να δείχνει πεπεισμένη ότι ο λαός είναι καθυστερημένος και ανίκανος για κρίση! Συνεπώς, οφείλει να βοηθηθεί στις επιλογές του. Άλλωστε, και το 2015, η ίδια Κυβέρνηση «έσωσε» το λαό από την (δήθεν) εσφαλμένη ψήφο του ΟΧΙ στα μνημόνια, μεταλλάσσοντας την σαφέστατα εκφρασθείσα λαϊκή βούληση από ΟΧΙ σε ΝΑΙ.
• Δεύτερον, όπως είναι γνωστό, η ΕΕ είναι κάθετα εναντίον των δημοψηφισμάτων στο χώρο της. Και αν, κάποια χώρα-μέλος της κατορθώσει να ξεφύγει και να προχωρήσει σε δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα σπάνια συμφωνεί με τα σχέδια της Ευρώπης. Γι’ αυτό, και από την επομένη ενός δημοψηφίσματος, επικεντρώνονται οι προσπάθειες στην προετοιμασία των κατάλληλων συνθηκών, που απαιτεί ένα επαναληπτικό δημοψήφισμα με το ίδιο ερώτημα, αλλά με την προοπτική διαμετρικά διαφορετικής απάντησης. Ευρωπαϊκή τακτική που δείχνει ότι δεν είναι μόνο η ελληνική Κυβέρνηση που κρίνει ανώριμο το λαό της για τη διαμόρφωση ορθών επιλογών, αλλά τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο φρονεί και η εκάστοτε ηγεσία της ΕΕ, για το σύνολο των λαών-μελών της.

Το μέλλον της Συμφωνίας

Εκτός απροόπτων εξελίξεων, η αντεθνική αυτή συνθήκη των Πρεσπών θα ψηφιστεί, με κατεπείγουσες διαδικασίες αφενός για να αποφευχθεί ο κίνδυνος τυχόν συνειδητοποίησης του τι ακριβώς πράττουν κάποιοι από τους πρόθυμους να ψηφίσουν την καταστρεπτική συμφωνία, αφετέρου για να μην παραταθεί η αγωνία της κυρίας Μέρκελ, ώστε να έχει ένα χαρούμενο Σαββατοκύριακο.

Από την πλευρά μου, ωστόσο, προσπαθώ να αντλήσω παρηγοριά από την πεποίθησή μου, που ήδη κοινοποίησα στο Facebook, ότι τώρα αρχίζει ένας νέος μακεδονικός αγώνας, που πρέπει οπωσδήποτε να κερδηθεί. Πράγματι, το νομικό πλαίσιο αυτής της συνθήκης ανοίγει αρκετά παράθυρα, μέσα από τα οποία θα δοθούν μάχες για την ακύρωσή της. Και, ακριβώς, επειδή η απώλεια της Μακεδονίας, που είναι βεβαία με βάση τις ελληνικές παραχωρήσεις, σημαίνει και το τέλος της Ελλάδας, οι μέλλουσες γενιές οφείλουν να γίνουν συνεχιστές των Μακεδονομάχων.

 ΠΗΓΗ

Το «Σιωπηρό» Παιχνίδι Με Τις Συνταγματικές Τροποποιήσεις Της ΠΓΔΜ

Η απουσία συγκροτημένου, επισήμου εγγράφου στην ΠΓΔΜ, που να καταδεικνύει στοιχειωδώς τη μορφή την οποία θα έχει το Σύνταγμα της γείτονος χώρας μετά τις πρόσφατες αναθεωρήσεις διατάξεών του, στη βάση της Συμφωνίας των Πρεσπών, έχει αναδειχθεί στη Βουλή ως κομβικό ζήτημα των σφοδρών αντιπαραθέσεων μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

«Θεωρώ αδιανόητο το γεγονός ότι καλούμαστε να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση χωρίς να έχει κατατεθεί ακόμα στο ελληνικό Κοινοβούλιο το οριστικό, αναθεωρημένο και κωδικοποιημένο κείμενο του σκοπιανού Συντάγματος, όπως προέκυψε μετά τη διαδικασία αναθεώρησης. Πώς είναι δυνατόν η Βουλή των Ελλήνων να κληθεί να πάρει μια τόσο σημαντική απόφαση χωρίς να γνωρίζει, τελικά, στη λεπτομέρειά τους ποιες είναι οι διατάξεις οι οποίες αναθεωρήθηκαν και τι μορφή θα πάρει τελικά το κείμενο του Συντάγματος της γειτονικής χώρας;», σημείωσε με έμφαση λίγο πριν αρχίσει η τελική μάχη στην Ολομέλεια, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυρ.Μητσοτάκης.

Στις συνεδριάσεις της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων το περασμένο διήμερο η ΝΔ διά του κ. Γ. Κουμουτσάκου, καθώς και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης έθεσαν το θέμα αυτό, με την κυβέρνηση να εμφανίζεται με δύο γραμμές άμυνας: Αφενός υπογραμμίζεται πως το κρίσιμο στοιχείο είναι όσα αναφέρονται στην ρηματική ανακοίνωση των Σκοπίων προς την Αθήνα, με τις διαβεβαιώσεις της γείτονος ότι οι προβλεφθείσες συνταγματικές τροποποιήσεις έχουν ψηφιστεί. Αφετέρου, και ειδικότερα σε απάντηση του αιτήματος να κατατεθεί στην ελληνική Βουλή το επίσημο κείμενο του Συντάγματος της ΠΓΔΜ με καταγεγραμμένες και ενσωματωμένες τις τροποποιήσεις, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κατέθεσε ένα έγγραφο στα αγγλικά, το οποίο «αλίευσε» στο διαδίκτυο και ειδικότερα σε κυβερνητική ιστοσελίδα της ΠΓΔΜ. Ο κ. Κατρούγκαλος σημείωσε ότι από το έγγραφο αυτό μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι οι τροποποιήσεις –βάσει της πρακτικής στην ΠΓΔΜ- δεν «ενσωματώνονται» στο συνταγματικό κείμενο, αλλά παρατίθενται στο τέλος αυτού.

Βουλευτές και άλλοι που πήαν το κείμενο αυτό στα χέρια τους, με την προσδοκία να δουν έτσω και με αυτή τη μορφή τις τροποποιήσεις που προκύπτουν από τη Συμφωνία των Πρεσπών, διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχουν. Με αφορμή αυτό και επικαλούμενος εκ νέου τη ρηματική διακοίνωση, ο κ. Κουμουτσάκος υπογράμμισε κατά την διάρκεια νέας παρέμβασής του: «Τι λέει η ρηματική διακοίνωση; Προσέξτε: Οι τροπολογίες αυτές αποτελούν συστατικό μέρος του Συντάγματος της Δημοκρατίας Μακεδονίας και τίθενται σε ισχύ με τη θέση σε ισχύ της τελικής Συμφωνίας, της Συμφωνίας των Πρεσπών και πιο κάτω λέει: και με την κύρωση του πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ από το πρώτο μέρος της τελικής Συμφωνίας, δηλαδή το πρώτο μέρος, από εμάς. Δηλαδή, τι λέει η ρηματική διακοίνωση; Λέει ότι θα ισχύσουν οι τροπολογίες όταν εμείς κυρώσουμε τη Συμφωνία και όταν κυρώσουμε και το πρωτόκολλο ένταξης. Αυτό έρχεται σε κατάφωρη παραβίαση των προβλεπομένων στη Συμφωνία των Πρεσπών. Ερωτάσθε, κ. Υπουργέ, ζητήσατε διευκρίνιση με ρηματική διακοίνωση ίσου δεσμευτικού βαθμού και θεσμικής υπόστασης κείμενο από τα Σκόπια να μας εξηγήσουν γιατί με αυτό παραβιάζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών; Αυτό πρέπει να απαντηθεί, κ. Υπουργέ και πρέπει να απαντηθεί και τώρα και στην Ολομέλεια».

Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, κατόπιν τούτου, αναγκάστηκε να παράσχει εξηγήσεις λίγο πριν το τέλος των συνεδριάσεων της αρμόδιας κοινοβουλευτικής Επιτροπής, από τις οποίες αναδείχθηκε ένα στοιχείο που έμενε για καιρό (και εν μέσω οξύτατων συγκρούσεων για διαδικαστικά και άλλα θέματα εντυπώσεων) «στη σκιά»: Ειδικότερα τονίστηκε πως η Συμφωνία των Πρεσπών εμπεριέχει πρόβλεψη σύμφωνα με την οποία οι συνταγματικές αλλαγές που ζητήθηκαν από τα Σκόπια δεν θα ολοκληρωθούν με το να τεθούν σε ισχύ πριν από την κύρωση της Συμφωνίας από την Eλλάδα, αλλά μετά όχι μόνο από την ψηφοφορία στο ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά και από την κύρωση και του Πρωτοκόλλου Προσχώρησης της γείτονος στο ΝΑΤΟ. Ως γνωστόν, η εντύπωση που είχε καλλιεργηθεί στο εσωτερικό της χώρας μας, ήταν εξ αρχής εντελώς διαφορετική.

«Ήταν πράγματι για τη δική μας διασφάλιση και είναι ένα από τα διαδικαστικά σημαντικά επιτεύγματα της Συμφωνίας ότι αυτή θα ερχόταν για κύρωση στην Ελληνική Βουλή μόνο όταν είχε ολοκληρωθεί η συνταγματική αναθεώρηση στο άλλο μέρος. Αυτό έγινε. Ολοκληρώθηκε η συνταγματική αναθεώρηση. Αυτοί περιέλαβαν μια διαλυτική αίρεση που δεν αποκλειόταν από τη Συμφωνία που πρακτικά λέει ότι εάν εμείς δεν κυρώσουμε τη Συμφωνία και αν εμείς δεν συμφωνήσουμε μετά την κύρωση να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, αυτοί θα επανέλθουν στην κατάσταση ante, που είναι προφανώς εκ μέρους τους λογικό. Δεσμεύονται επομένως να ολοκληρώσουν τη διαδικασία εφόσον υπάρχει αμφοτεροβαρής δέσμευση», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Κατρούγκαλος.

Η επίμαχη αναφορά της ρηματικής διακοίνωσης επί της οποίας γίνονται οι συζητήσεις στο Κοινοβούλιο είναι η ακόλουθη: «Οι τροποποιήσεις τίθενται σε ισχύ κατά τη θέση σε ισχύ της Τελικής Συμφωνίας για την Επίληση των Διαφορών (Σ.σ. έτσι τιτλοφορείται η Συμφωνία των Πρεσπών) και την επικύρωση του Πρωτοκόλλου Προσχώρησης στο ΝΑΤΟ από το Πρώτο Μέρος (Σ.σ. την Ελλάδα) στην Τε΄λική Συμφωνία. Οι τροποποιήσεις στο Σύνταγμα της Μακεδονίας δεν έχουν νομική ισχύ, δεν τίθενται σε ισχύ και είναι άκυρες, εάν δεν πληρωθούν αμέσως οι προϋποθέσεις αυτές».

Οι καχύποπτοι σημειώνουν ότι σκληροί κύκλοι στη γείτονα μπορούν να αλλάξουν διαθέσεις και αφού η Ελλάδα συμφωνήσει στην προσχώρηση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, εκείνοι να μην περάσουν στο Σύνταγμά τους τις τροποποιήσεις.

Οι σκεπτικοί απλώς περιορίζονται στο ερώτημα: Για ποιo λόγο, έστω και τυπικά και με αναφορά της προαναφερθείσας «ρήτρας», δεν έχουν ήδη συμπεριληφθεί στο συνταγματικό κείμενο της γείτονος οι επίμαχες τροποποιήσεις;

 ΠΗΓΗ

ΟΗΕ: Ζητά διάλογο στη Βενεζουέλα προς αποφυγή καταστροφής

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες απηύθυνε έκκληση για διάλογο στη Βενεζουέλα ώστε να αποτραπεί μια κλιμάκωση που θα οδηγούσε σε καταστροφή. «Ελπίζουμε ότι η διεξαγωγή διαλόγου θα είναι δυνατή για να αποφευχθεί μια κλιμάκωση που θα οδηγήσει σε σύγκρουση, η οποία θα ήταν καταστροφική για τον λαό της χώρας και για την περιοχή».

Αυτό δήλωσε ο Γκουτέρες σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιθώριο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός και δόθηκε στη δημοσιότητα μέσω Facebook.

«Ο Γενικός Γραμματέας (του ΟΗΕ) υπογραμμίζει την άμεση ανάγκη για όλους τους εμπλεκόμενους παράγοντες να δεσμευτούν σε έναν περιεκτικό και αξιόπιστο πολιτικό διάλογο για να αντιμετωπιστεί η παρατεταμένη κρίση στη χώρα», αναφέρει παράλληλα ο εκπρόσωπός του Στεφάν Ντουγιάριτς σε ανακοίνωσή του.

Ο πρόεδρος του κοινοβουλίου της Βενεζουέλας Χουάν Γκουαϊδό αυτοανακηρύχθηκε χθες Τετάρτη μεταβατικός «πρόεδρος», αψηφώντας τον Μαδούρο και δημιουργώντας κλίμα πολύ μεγάλης έντασης στη χώρα, αλλά και διεθνείς διπλωματικές τριβές. «Κυρίαρχες κυβερνήσεις έχουν τη δυνατότητα να αποφασίσουν τι θέλουν», όταν πρόκειται να αναγνωρίσουν ποιος εκ των δύο είναι ο νόμιμος πρόεδρος, πρόσθεσε ο ΓΓ του ΟΗΕ στις δηλώσεις που έκανε από το Νταβός.

Οι ΗΠΑ και ο Καναδάς και αριθμός χωρών της Λατινικής Αμερικής, με πρώτη τη Βραζιλία, αναγνώρισαν τον Χουάν Γκουαϊδό ως πρόεδρο, ενώ η ΕΕ ζήτησε να διεξαχθούν εκλογές και να εισακουσθεί η φωνή των πολιτών της Βενεζουέλας. Η Ρωσία αντιθέτως επέκρινε την απόφαση των δυτικών χωρών να υποστηρίξουν τον Γκουαϊδό και η Τουρκία εξέφρασε την υποστήριξή της στον Νικολάς Μαδούρο.

Ο Γκουτέρες ζήτησε επίσης τη διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας για τις ανθρώπινες απώλειες στις ταραχές στη Βενεζουέλα, σύμφωνα με τον εκπρόσωπό του. Οκτώ άνθρωποι σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις με την αστυνομία αυτήν την εβδομάδα, σύμφωνα με αξιωματούχους στη χώρα. Πηγές της αντιπολίτευσης κάνουν λόγο για 14-16.

ΠΗΓΗ

Η Ρωσία μπορεί να επιστρέψει στη σκακιέρα των Βαλκανίων;

Του Πάνου Ιγνατίου 

Το ισχυρό και καλά συνδεδεμένο ρωσικό συμβούλιο διεθνών σχέσεων προτείνει να οργανώσει η Μόσχα μια πολυμερή διάσκεψη για να διαιρέσει εκ νέου τα Βαλκάνια σύμφωνα με τις εθνοτικές διαφορές, γεγονός που θα προωθήσει την αμφιλεγόμενη πρόταση του πρώην Βρετανού διπλωμάτη Timothy Less στα τέλη του 2016 που επίσης κάποιοι εκτιμούν ότι θα ανοίξει  το κουτί της Πανδώρας, ενώ κάποιοι αναφέρουν ότι η Ρωσία πιστεύει ότι αυτή η διαδικασία είναι «μη αναστρέψιμη» και ότι θα πρέπει, ως εκ τούτου, να επιδιώξει να «καθοδηγήσει υπεύθυνα» γεγονότα, όπως ακριβώς προσπαθεί να κάνει όταν πρόκειται για την «αποκέντρωση» της Συρίας.

 Ιστορικό ανάγνωσης

 Η επίσκεψη του Προέδρου Πούτιν στη Σερβία την περασμένη εβδομάδα αποτέλεσε την ευκαιρία για το εξαιρετικά επιθετικό  ρωσικό συμβούλιο διεθνών Σχέσεων  να δημοσιεύσει τρία πολύ σημαντικά άρθρα για τα Βαλκάνια, τα οποία αναφέρονται παρακάτω.Κάθε ένα από αυτά τα άρθρα συνδέεται απρόσκοπτα με το επόμενο, με το πρώτο να είναι ενημερωτικό για το τι συμβαίνει στα Βαλκάνια, το δεύτερο να εξηγεί τη σημασία του ρόλου της Ρωσίας στην επίλυση του «Ερωτήματος του Κοσσυφοπεδίου», ενώ το τελευταίο   προτείνει μια λύση-πακέτο για την περιοχή.

Βασικά αποσπάσματα

Το τρίτο από αυτά τα αναλυτικά άρθρα - η πρόταση για μια λύση-πακέτo - που αποτελεί τον πυρήνα του επιχειρήματος που στήνεται, καθώς θα μπορούσε να επεξηγεί την δυναμική επιστροφή της Ρωσίας στα Βαλκάνια παρόλο που συνεπάγεται σε έναν τεράστιο κίνδυνο , αυτόν του να ανοίξει κατά λάθος το κουτί της Πανδώρας. 

Τα ακόλουθα είναι μερικά από τα βασικά του σημεία:

"Οι εξωτερικοί παίκτες επιδιώκουν πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα στα Βαλκάνια. Κατά κανόνα, ταιριάζουν μόνο με τις πραγματικές ανάγκες της περιοχής και του πληθυσμού της ... Φαίνεται ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι εξωτερικοί παράγοντες θα αρνηθούν και θα ενεργήσουν μονομερώς και οι ενδοπεριφερειακές πολιτικές δυνάμεις θα είναι διαπραγματεύσιμες. Ωστόσο, είναι επίσης αδύνατο να αφήσουμε την κατάσταση από μόνη της, αλλά και να δώσουμε μια «λευκή επιταγή» σε όσους προτιμούν τις καταστρεπτικές πολιτικές που βλάπτουν τα Βαλκάνια και τους λαούς  και τις προοπτικές μιας , βιώσιμης, δίκαιης και συνολικής διευθέτησης από το να πάρουν μονομερείς αποφάσεις. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα ήταν εξαιρετικά συμφέρουσα και επίκαιρη η Ρωσία να προσφέρει μια πολυμερή μορφή ενός «γενικού βαλκανικού διακανονισμού» σε ένα σύστημα αναφοράς που θα ήταν αναμφισβήτητα επωφελής για όλους τους πολιτικούς παράγοντες της ενδοκοινοτικής οικονομίας και τις εξωπεριφερειακές δυνάμεις ... 

Ακόμα κι αν μια τέτοια  πρόταση αντιμετωπίζεται με εχθρότητα, θα πρέπει να προταθεί. Ανεξάρτητα από την επίλυση των προβλημάτων της μεταπολεμικής κληρονομιάς, η δημιουργία ενός μόνιμου «Βαλκανικού Συμβουλίου» αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα. Θα περιλαμβάνει εκπροσώπους της Ρωσίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας, της Τουρκίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Σλοβενίας και της Γερμανίας ως διεθνείς παρατηρητές, με διαμεσολάβηση εκ μέρους της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και απεσταλμένους όλων των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων»  Ένα άλλο σενάριο είναι η «Μόνιμη Βαλκανική Διάσκεψη» υπό την ηγεσία της ΕΕ και με τη μεσολάβηση υψηλών εκπροσώπων από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Μια τέτοια απόφαση θα μπορούσε να εφαρμοστεί μεταβάλλοντας τη μορφή των συνομιλιών στις Βρυξέλλες και με τη συναίνεση των Αλβανικών και Σερβικών κομμάτων. Το τρίτο σενάριο είναι η «Μόνιμη Βαλκανική Διάσκεψη  με ευρεία συμμετοχή» υπό την ηγεσία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Θα συνεπαγόταν αύξηση του αριθμού των βαλκανικών διαπραγματευτών και θα συνεπαγόταν μια σειρά διαφόρων εδαφικών ανταλλαγών, που θα βασίζονταν όχι μόνο στην εθνότητα, αλλά και στα γεωπολιτικά συμφέροντα κάθε βαλκανικής χώρας καθώς και στην εγγυημένη βιωσιμότητα τέτοιων ανταλλαγών.  Το τέταρτο σενάριο είναι η δημιουργία της "Βαλκανικής Ένωσης", η οποία βασίζεται στην ΕΕ. Η Τουρκία, ως "αιώνιος" υποψήφιος για την ΕΕ, θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια τέτοια "Ένωση". 

Η Ρωσία επιδιώκει φαίνεται τη συμμετοχή της Τουρκίας για να έχει ισχυρό ρόλο και λόγο στην διέλευση των αγωγών απο τη Ρωσία – Μαύρη Θάλασσα – Τουρκία- Ευρώπη διαμέσου των Βαλκανίων. Αν θα φέρει πιθανόν  ενστάσεις η Γερμανία και οι ΗΠΑ η Τουρκία θα στραφεί προς τη Ρωσία σε μια συμμαχία και να προσπαθήσουν μαζί με την Κίνα του Silk Road One Belt Road να αντικαταστήσουν την Γερμανία στα Βαλκάνια. Ομως η Γερμανία θέλει να διατηρήσει την Εθνική Οδό Βερολίνο – Βαλκάνια – Κωνσταντινούπολη – Βαγδάτη ! Στα Βαλκάνια η  Ρωσία θα μπορεί να ελέγξει τους Χριστιανικούς πληθυσμούς η Τουρκία θα ελέγξει τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς και η Κίνα θα ανοίξει το Χρηματοκιβώτιο και θα λαδώσει τις μηχανές για την κατασκευή των μεγάλων έργων.  

Η «αυθόρμητη» και αυταρχική εδαφική αναδιοργάνωση που σχεδιάστηκε για τους βαλκανικούς λαούς μετα την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας  δεν τους προσέφερε καλύτερη ζωή και καλή σχέση μεταξύ τους. Μερικοί εκπρόσωποι τοπικών περοιοχών  και της κοινότητας των εμπειρογνωμόνων έχουν  την ετυμηγορία ότι "απέτυχε άθλια". Οι εθνικές ομάδες χωρίζονται μεταξύ διαφορετικών πολιτικών οντοτήτων σε διαφορετικές χώρες και δεν αισθάνονται πάντα άνετα εκεί. Τα ζωτικά τους συμφέροντα απειλούνται και είναι δυνατόν να είναι ανεξέλεγκτα σε  πιθανές συγκρούσεις και αναδιανομή εδαφών  εξαιτίας κάποιων εξωτερικών παραγόντων αλλά και εθνοτικών διαφορών. Πολλές χώρες και περιφερειακές οντότητες δεν είναι απλώς βιώσιμες. Το επιτυχημένο μέλλον τους μπορεί να συνδέεται αποκλειστικά με την ένταξη σε ομοεθνέις ομάδες , την ένωση, τις συμμαχίες, την αναζήτηση κάποιων άλλων μορφών και συνιστωσών της κρατικής υπόστασης προκειμένου να επιβιώσουν ως οντόττητες.  Μπορούν να υπάρχουν κανονικά μόνο υπό εξωτερικό έλεγχο ή ως μέρος κάποιας άλλης οντότητας.

 Διατηρώντας ωστόσο την τεχνητή ύπαρξη εθνικής  και εδαφικής οριοθέτησης δεν οδηγεί πουθενά. Πχ είναι πολύ δύσκολο για τους Σέρβους να μετακινηθούν σε περιοχές ανταλλαγής που ζουν Μουσουλμάνοι.  Θα δημιουργηθούν περισσότερες εντάσεις, θα τροφοδοτήσει διάφορους ακραίους εθνικιστές και λαϊκίστες, θα συσσωρεύσει δυναμικές κρίσης, οι οποίες υφίστανται ήδη σε μεγάλο βαθμό. Θα πρέπει λογικά να μετακινηθούν πληθυσμοί και να διαχωριθστούν εθνοτικά.  Συνεπώς, στην περιοχή, καθώς και στις διεθνείς κοινότητες εμπειρογνωμόνων, διάφοροι παράγοντες και οι συνθέσεις τους διοργανώνουν μια  άτυπη συζήτηση για να περιγράψουν τα πιθανά σενάρια της διευθέτησης των Βαλκανίων μακροπρόθεσμα.

Μεταξύ των εξωτερικών παραγόντων, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ο πιο ενεργός υποστηρικτής της δημιουργίας «εθνοκεντρικών κρατών», δηλαδή της «μεγάλης» Αλβανίας, της «μεγάλης» Σερβίας και της «μεγάλης» Κροατίας. Αυτό το σενάριο θα σήμαινε την ακόλουθη εδαφική ανταλλαγή:

 - "Μεγάλη" Αλβανία: η Δημοκρατία της Αλβανίας, το μεγαλύτερο μέρος του Κοσσυφοπεδίου, μέρος της Μακεδονίας, τμήμα της Σερβίας (Bujanovac και Presevo), η περιοχή Ulcinj του Μαυροβουνίου. Αυτό συνεπάγεται ότι η Αλβανία όταν ενδυναμωθεί θα αρχίσει διακδικήσεις σε βαρος των νοτίων γειτόνων της.

 - "Μεγάλη" Σερβία: η Δημοκρατία της Σερβίας, η Δημοκρατία της Σέρπσκα με πρόσβαση στη θάλασσα στην περιοχή Herceg Novi (Μαυροβούνιο) και οι σερβικές κοινότητες στο βόρειο τμήμα του Κοσσυφοπεδίου, συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Μιτρόβιτσας.

 - "Μεγάλη" Κροατία: Δημοκρατία της Κροατίας, και μια τρίτη ονότητα  στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη [Herceg Bosna (Herzeg-Βοσνία)]. Το Μαυροβούνιο θα λάβει μέρος του, ιστορικά, Σερβικού Σαντζακίου

 - Βοσνία-Ερζεγοβίνη στα σύνορα της Ομοσπονδίας Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με την πιθανή επιλογή δημιουργίας συνομοσπονδίας με την Κροατία / Σερβία / Μαυροβούνιο.

 - Η ΠΓΔΜ θα βρισκόταν σε χειρότερη θέση, χωρίς να ελέγχει τα περισσότερα από τα δικά της εδάφη. Επιπλέον, υπάρχει εδώ μια τάση να δοκιμαστούν  οι διαφορές  μεταξύ της Βουλγαρίας, της Ελλάδας, της Αλβανίας και της Σερβίας. Ένα από τα πιθανά σενάρια για τη Μακεδονία σε αυτή την περίπτωση είναι η δημιουργία μιας συνομοσπονδίας με τη Βουλγαρία ή τη Σερβία. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να προσμετρηθούν οι στόχοι αυτών των χωρών έναντι της Ελλάδας.

 Το κουτί της Πανδώρας δεν πρέπει ποτέ να ανοίξει !  Το θέμα είναι ότι ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να προκύψει από οποιαδήποτε διμερή ιδιωτική συμφωνία για ανταλλαγές και αναθεωρήσεις που θα ξεπεράσει την πολυμερή μορφή συμμετοχής και τη "δέσμη μέτρων", ειδικά υπό την πίεση της Ουάσινγκτον, ακολουθώντας μόνο τις δικές της γεωπολιτικές φιλοδοξίες. «Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ελέγξουμε περαιτέρω καταστροφικές διεργασίες που ξυπνούν από αυτή την προσέγγιση στο μέλλον. Τουλάχιστον, αν είναι δυνατόν να το αποφύγουμε.»

Ωστόσο, η ένταξή τους σε οποιαδήποτε από τις προαναφερθείσες πολυμερείς μορφές αλλάζει σημαντικά την εικόνα. Πρώτον, επιτρέπει να  προωθήσουν οποιαδήποτε ενέργεια με οργανωμένο και ελεγχόμενο χαρακτήρα. Δεύτερον, παρέχει την ευκαιρία να συνδυάσουν  όλες τις πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες είναι ξεχωριστά απαράδεκτες και διαμορφώθηκαν σε διαφορετικές περιόδους, σε ένα ενιαίο "πακέτο", συντονισμένο και εγκεκριμένο από όλους που να είναι αποδεκτό. Τρίτον, ανοίγει τις προοπτικές παροχής ισχυρών διεθνών εγγυήσεων για την "επίλυση τύπου πακέτων" επιτόπου. Τέταρτον, «καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού να είναι σαφείς και αποδεκτοί από όλους τους παίκτες.»

 Από το σχέδιο "Yinon" Προς την πρόταση του Timothy Less

 Κρίνοντας από το κείμενο, οι συγγραφείς γνωρίζουν πολύ καλά τους κινδύνους που συνεπάγεται η πρότασή τους, αλλά φαίνεται να πιστεύουν ότι η Ρωσία θα πρέπει να προσπαθήσει «να καθοδηγήσει υπεύθυνα» αυτό που θα μπορούσε να θεωρήσει ως το σημείο αυτό ως μια «μη αναστρέψιμη διαδικασία» παρόμοια με τις επιλογές που αφορουν  στο σύστημα «αποκέντρωσης» της Συρίας. Στο πλαίσιο της Μέσης Ανατολής, το «Σχέδιο Γιουνιόν» του Ισραήλ «για το διαχωρισμό και την κυριαρχία της περιοχής φαίνεται να έχει κατορθώσει εν μέρει στη Συρία μετά την ίδρυση μιας αμερικανικής« σφαίρας επιρροής »εντός των ελεγχόμενων από Κουρδικό στοιχείο  περιοχών ανατολικά του Ευφράτη και ενός τουρκικού σε τμήματα του Βορειοδυτικού. Συνεπώς, δεδομένου ότι η Ρωσία στερείται πολιτικής βούλησης, κινήτρου και εντολής για την ανατροπή αυτών των διαδικασιών, έχει αναλάβει τη «παθητική διευκόλυνση» τους ως μέρος της μεγαλύτερης φιλοδοξίας του 21ου αιώνα να γίνει η υπέρτατη «εξισορροπητική» δύναμη στην Αφρο- Ασία. Ομοίως, η Ρωσία είναι έτοιμη να εφαρμόσει τις εμπειρίες που έμαθε στην περιοχή της Μεσογείου στα Βαλκάνια, εκτός από  «υπεύθυνη καθοδήγηση» της πρότασης του πρώην βρετανικού διπλωμάτη Timothy Lenn «για την εκ νέου διαίρεση των Βαλκανίων κατά μήκος των εθνοτικών γραμμών και με βάση τα Εθνικά κριτήρια με μια περιφερειακή διαφοροποίηση του «σχεδίου Yiunion» Ο κοινός στρατηγικός παρονομαστής μεταξύ των δύο θεάτρων της Ευρασίας - Βαλκανίων είναι ότι η Ρωσία φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι δραστηριοποιείται μέσα σε αυτό που οι αναλυτές περιγράφουν  ως το πρότυπο Εξουσίας  του 19ου αιώνα, δίνοντας προτεραιότητα στις σχέσεις του με τις λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις παρόμοιων μεγεθών μέσω της διαλεκτικής διπλωματίας την αντιληπτή δαπάνη των μικρών και μεσαίων εταίρων της. Τα  γεγονότα ομως  συμβαίνουν πριν από ό, τι πιστεύει η Μόσχα ως ο πιο ρεαλιστικός τρόπος για την «εξισορρόπηση» των περιφερειακών υποθέσεων και την επιτάχυνση της αναδυόμενης πολυπολικής παγκόσμιας τάξης που επιδιώκει.

 Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για τους αντικειμενικούς παρατηρητές, είτε επειδή η Ρωσία - όπως κάθε χώρα - θα επιδιώξει πάντα να προωθεί τα δικά της συμφέροντα πρωτίστως και κυρίως, τα οποία θέλει να υλοποιήσει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για βαλκανικές υποθέσεις. Για παράδειγμα, η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου του 1878 επεδίωκε να προωθήσει τα συμφέροντα της Ρωσίας μέσω της δημιουργίας μιας λεγόμενης «Μεγαλύτερης Βουλγαρίας» πριν οι διπλωματικές παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων  αρχίσουν και το αποτρέψουν , ώστε κάτι παρόμοιο είναι πιθανόν  να συμβεί στο εγγύς μέλλον εάν η Μόσχα θεωρεί ότι η ρωσική διευκόλυνση της εφαρμογής της πρότασης του Timothy Less θα ενίσχυε την επιρροή της στην περιοχή μέσω της διαλεκτικής διπλωματίας και άλλων μεθόδων ως ήπια δύναμη που προσπαθεί να πείσει ότι δεν θέλει την αποσταθεροπόιηση και πρέπει να τους πείσει για να μην τις φορτώσουν μετά όλες τις ευθύνες.. Είναι σημαντικό ότι ο νέος περιφερειακός εταίρος της Ρωσίας, η Κροατία, θα επεκταθεί εδαφικά μόνο βάσει της πρότασης του Ρωσικού Συμβουλίου Διεθνών Σχχέσεων, ακριβώς όπως η Βουλγαρία ήταν έτοιμη να κάνει με  τη Συμφωνία του Αγίου Στεφάνου, ενώ η Σερβία θα έπρεπε να διαπραγματεύται για ανταλλαγή  μερικών από τα  εδάφη της. ‘Οταν όμως κάνουν αναφορά στην Συμφωνία του Αγιού Στεφάνου σήμερα εννοούν την περιοχή του Αγιού Στεφάνου που αρχίζει από την Ουγγαρία και καταλήγει στα Ανατολικά Βαλκάνια !  Αν η Ουγγαρία αρχίσει την αποσταθεροποίηση με διεκιδκήσεις που ήδη υπάρχουν κατά των γειτόνων μέχρι που θα φτάσει η ένταση και θα ανοίξει «Το Κουτί της Πανδώρας»;

 Η σύνδεση του Κοσσυφοπεδίου

 Τελικά,  όλη αυτή η περιφερειακή διαδικασία κατακερματισμού ξεκίνησε με το Κοσσυφοπέδιο, το οποίο άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας παραβιάζοντας την ανυποψίαστη αρχή ότι τα εσωτερικά διοικητικά σύνορα πρέπει να παραμείνουν αμερόληπτα μετά την ανεξαρτησία των συστατικών οντοτήτων τους. Αν και σχετίζεται, η ανεξαρτησία της Βοσνίας από τη Γιουγκοσλαβία ήταν διαφορετική από την αυτονομιστική εκστρατεία του Κοσσυφοπεδίου εναντίον της Σερβίας, διότι η πρώην αποτελούσε μια εσωτερική μονάδα ισοδύναμη με τους άλλους πλέον ανεξάρτητους ομολόγους της, όπως η Σερβία, ενώ το Κοσσυφοπέδιο ήταν μια αυτόνομη επαρχία υπό τη δικαιοδοσία του Βελιγραδίου. Οι εξωτερικά υποστηριζόμενες προσπάθειες ανασύνταξης των καταθλιπτικών εθνοκεντρικών -φυγοκεντρικών δυνάμεων (πρωτίστως μεταξύ αυτών και του φασιστικά υποστηριζόμενου έργου του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου της λεγόμενης "Μεγάλης Αλβανίας") που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί η πρόταση του Timothy Less και το οποίο έργο λαμβάνει μαζική ώθηση από την προοδευτική διάλυση της ΠΓΔΜ ως κράτος μετά την πρόσφατη αλλαγή του ονόματος και  το αλβανικό δίκαιο.

 Ο πρόεδρος της Σερβίας Βούτσιτς είναι ύποπτος- σύμφωνα με κάποιους που θέλουν να τον παρουσιάσουν έτσι- ότι συνωμοτεί για να αλλάξει το σύνταγμα της χώρας του, προκειμένου να αφαιρέσει το απόσπασμα που ορίζει ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της επικράτειάς του πριν από τη σύναψη συμφωνίας για την «πώληση της περιοχής» που αποτελεί το  λίκνο του πολιτισμού της Σερβίας για ταχεία ένταξη στην ΕΕ που πάλιν όμως δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να προηγηθεί η  πολιτική του αυτοκτονία, εκτός αν το σχέδιο εκτελείται με τη σωστή "κάλυψη". Στην περίπτωση αυτή, η σχετικότητα της εγχώριας μαλακής εξουσίας της πρότασης του Ρωσικου Συμβουλίου  να "καθοδηγεί υπεύθυνα" αυτό που πιστεύει η Μόσχα για να είναι η «μη αναστρέψιμη διαδικασία» της αναγνώρισης της "ανεξαρτησίας" του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, διότι θα μπορούσε να στηριχτεί για «να μαλακώσει το χτύπημα» Για το τι πρόκειται να κάνει ο Vucic. Η Ρωσόφιλια είναι ζωντανή και καλά στη Σερβία, οπότε οι άνθρωποι μπορεί να αντιδρούν διαφορετικά σε αυτό το γεγονός αν έχει την έγκριση της Ρωσίας.

 Αυτό δεν είναι μόνο άγρια κερδοσκοπία είτε επειδή ο Βούτσιτς επισκέφθηκε τη Μόσχα τον περασμένο Οκτώβριο, κατά τη διάρκεια της οποίας η ρώσικη εφημερίδα  Kommersant ανέφερε ότι ο σέρβος ηγέτης ζήτησε από τον Ρώσο ομόλογό του να υποστηρίξει το σχέδιό του για το Κοσσυφοπέδιο Ο Βούτσιτς περιέργως είπε αμέσως μετά ότι «πήραμε όλα όσα ψάχναμε. Συμφωνήσαμε με τα πάντα»  αν και« δεν μπόρεσε να αποκαλύψει τις λεπτομέρειες ». Εν πάση περιπτώσει, ήταν ενδιαφέρον ότι ο ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ δήλωσε ένα μήνα αργότερα ότι « Εάν το Βελιγράδι θεωρήσει ότι οποιαδήποτε λύση διευθέτησης είναι αποδεκτή από τη Σερβία, με εποικοδομητικό τρόπο» σηματοδοτώντας ότι η Ρωσία δεν θα είναι « περισσότερο Σερβική από τους Σέρβους στην αμφισβήτηση της βούλησης της διεθνούς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Σερβίας» αν περικόψει μια συμφωνία για το Κοσσυφοπέδιο. Εάν είναι επιτυχής, τότε ο «συμβιβασμός του Κοσσυφοπεδίου» του Βούτσιτς θα είναι το γεωπολιτικό αποκορύφωμα της «επανάστασης του 2000». Μπορεί να είναι αλήθεια αυτά τα σενάρια ; Είναι πιθανόν να αλλάξει το Σύνταγμα και να ενσωματώσει το Κοσοσοβο και να ξεκινήσει η πορτέια απιστυρεφής !  Οι σέρβοι έχουν διεθνώς νομικό διακαίωμα να επιστρέψουν στο Κοσσυφοπέδιο  και ήδη το 80 % των αντρών είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για αυτό. Αν όμως επιστρέψουν στην Σερβία την Republic of Srpska και να ξεχάσουν το Κόσοβο  ίσως να συμφωνησει ο λαός. Ίσως , αλλά το Κοσοβο είναι η καρδία της Χριστιανικής Ορθόδοξης Σερβίας  και θα υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις και θα αποτελέσει εστία μεγάλης σύγκρουσης για τον Βουσιτς. Τι σύμφώνησε και πήρα τα πάντα από τον Β Ποήυτιν μονο οι δυο άντρες το γνωρίζουν.

 Τελικές Σκέψεις

 Για το τόσο αμφιλεγόμενο σχέδιο όσο και η σκέψη μιας Ρωσικής Οργάνωσης πολυμερούς διάσκεψης για την εθνική αναδιανομή των Βαλκανίων, οι εμπειρογνώμονες της ρωσικής ομάδας προβληματισμού δεν μπορούν να προσβληθούν διεθνώς επειδή επιθυμούν να προωθήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα με «δημιουργικό» τρόπο, ακόμη και αν αυτό ισοδυναμεί με την επανάληψη των στρατηγικών βασικών στοιχείων της συριακής κατάστασης στη Σερβία. Αντί του «σχεδίου Yunion»  για την περιοχή της Μέσης Ανατολής, η πρόταση για τα Βαλκάνια, που εκτοξεύθηκε αργότερα το 2016, του Timothy Less, χρησιμοποιείται ως πρότυπο, αν και στις δύο περιπτώσεις φαίνεται ότι η Ρωσία παραιτείται από το «αναπόφευκτο» των δύο σχεδίων και πιστεύει ότι είναι καλύτερο να προσπαθήσουν να «καθοδηγήσουμε υπεύθυνα» αυτές τις διαδικασίες προς την κατεύθυνση των συμφερόντων της Μόσχας όσο το δυνατόν ρεαλιστικότερα. Ενώ παραμένει να δούμε αν το Κρεμλίνο είναι δεκτικό προς τη σύσταση του Ρωσικου Συμβουλίου και  το γεγονός ότι εκτυλίσσεται αυτή τη στιγμή είναι σημαντικό από μόνο του. Πριν δυο χρόνια η Ρωσία δεν αποδεχόταν την  Διάσκεψη των Βαλκανίων που προτάθηκε από τους δυτικούς. . 

politis

Τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από την συμφωνία των Πρεσπών...

 

Τεράστια συμφέροντα κρύβονται πίσω από την συμφωνία των Πρεσπών και η Γερμανίδα καγκελάριος δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε διαφορετικό από το να επισκεφτεί την Ελλάδα για να πιέσει κυβέρνηση και αντιπολίτευση προκειμένου να κυρωθεί από την Ελληνική Βουλή το κουρελόχαρτο που ακούει στο όνομα Συμφωνία των Πρεσπών, υπερασπιζόμενη με αυτό τον τρόπο τα συμφέροντα του Γ’ Ράιχ.

Το περιεχόμενο της συμφωνίας και τα προβλήματα που αυτή θα δημιουργήσει στα Βαλκάνια αναφέρθηκε και αναλύθηκε με πληθώρα άρθρων, όμως περιορισμένη αρθρογραφία υπάρχει για τους λόγους που ...τόσο εσπευσμένα πιέστηκαν όλα τα μέρη για αποδοχή αυτής της «καθ’ υπαγόρευση» λύσης.

Τα επιχειρήματα που επικαλείται μεγάλη μερίδα της αρθογραφίας και του πολιτικού λόγου, απέναντι στο κείμενο της συμφωνίας, αναφέρονται στην χρήση του ονόματος και στην αλλοίωση της ιστορίας, όμως πίσω από αυτά κρύβεται μία αλήθεια η οποία ρητά αναγράφεται στην συμφωνία.

Η γερμανικής έμπνευσης συμφωνία μιλάει για κράτος περίκλειστο και κάνει αναφορά στο δίκαιο της θάλασσας, δεσμεύοντας με αυτό τον τρόπο την χώρα μας να παραχωρήσει στην ουσία κυριαρχικά δικαιώματα στο νεοσύστατο κράτος και στην ίδια την Γερμανία.

Δεν είναι μακριά ο χρόνος που θα φανεί το σχέδιο του Ράιχ. Το σχέδιο είναι μεγαλεπήβολο και αφορά την σύνδεση του ποταμού Αξιού που περνάει από την Αξιούπολη του Ν. Κιλκίς με τον ποταμό Μοράβα και τον Δούναβη.

Ένας πλωτός ποταμός από όπου τα εμπορεύματα θα φθάνουν από την καρδιά της Ευρώπης στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, παρακάμπτοντας με αυτό τον τρόπο την σημερινή θαλάσσια διαδρομή από τα στενά του Γιβραλτάρ μήκους 1700 χιλιομέτρων.

Ανάπτυξη λοιπόν και υπέροχο το σχέδιο, γιατί λοιπόν δεν το προβάλει ο Τσίπρας προκειμένου να καρπωθεί τα οφέλη τέτοιας επιτυχίας;

Την απάντηση στο ερώτημα  δίνει το άρθρο 13 της συμφωνίας.

“Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι το δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος είναι περίκλειστο κράτος, τα Συμβαλλόμενα Μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που θα έχουν και πρακτική εφαρμογή…”

Η Ελλάδα υπέγραψε την σύμβαση την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της Θάλασσας η οποία σημειωτέων μας δίνει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια ενώ η Τουρκία δεν την υπέγραψε.

Κατά συνέπεια οποιαδήποτε αμφισβήτηση της συμφωνίας είναι αδύνατη.

Αποδεχόμενοι όμως της συμφωνία, για το δίκαιο της θάλασσας, αποδεχόμαστε και το τρίτο μέρος της συμφωνίας που ασχολείται µε τη διεθνή ναυσιπλοΐα διαμέσου των στενών, στενά που θα δημιουργηθούν όταν θα συνδεθούν οι τρεις ποταμοί. (Δούναβης, Μοράβας, Αξιός).

Η νέα πλωτή οδός θα διέπεται από το καθεστώς της διώρυγας και κατά συνέπεια το «περίκλειστο» κράτος των Σκοπίων αποκτά δικαιώματα επί των Ελληνικών Θαλασσίων ζωνών δηλαδή της Ελληνικής ΑΟΖ.

Φυσικά οποιαδήποτε διένεξη επί τέτοιων θεμάτων θα την στηρίξουν όλα τα παραποτάμια περίκλειστα κράτη όπως είναι η Αυστρία, η Ουγγαρία και η Σερβία, που έχουν σχέση με την νέα διώρυγα που θα δημιουργηθεί.

Δεν ξέρω αν χαρακτηρίζονται ουτοπία τα προαναφερθέντα, εκείνο όμως που είναι καταγεγραμμένο είναι η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας την οποία προκάλεσε η Γερμανία.

Εκείνο που επίσης αποτελεί πάγια τακτική κρατών όπως η Γερμανία, είναι ο διαμελισμός κρατών για να προκύπτουν μικρά και ανίσχυρα κράτη ώστε να περιοριστεί η δυνατότητα αντίδρασης.

«Όπερ έδει δείξε» ήταν η φράση που χρησιμοποιούσε ο Ευκλείδης ολοκληρώνοντας μία μαθηματική απόδειξη και ο χρόνος θα δείξει αν, με μαθηματική ακρίβεια, όλα τα παραπάνω θα ξεφύγουν από το «φανταστικό» και θα δημιουργήσουν νέο χώρο πεδίου μαχών.   

Ανδρέας Κεσίδης.

   

  

   

Σχέδιο Πούτιν και Ερντογάν για τη σταθεροποίηση της Συρίας

Για τα μέτρα που θα λάβουν για να σταθεροποιήσουν την κατάσταση στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας μίλησαν οι πρόεδροι Ρωσίας και Τουρκίας.

Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών επισήμανε ότι η κατάσταση στην περιοχή, όπουΜόσχα και Άγκυρα επιχείρησαν να δημιουργήσουν μια ζώνη αποκλιμάκωσης,επιδεινώνεται με ραγδαίους ρυθμούς και ότι τελεί σχεδόν υπό τον πλήρη έλεγχο των ανταρτών του μετώπου Αλ Νόσρα.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανέφερε ότι οι υπουργοί Άμυνας της Ρωσίας και της Τουρκίας έχουν ήδη διεξάγει συνομιλίες σχετικά με τη λήψη συγκεκριμένης δράσης στην Ιντλίμπ και ότι τα μέτρα αυτά, τα οποία δεν περιέγραψε, θα εφαρμοστούν τώρα.

«Δυστυχώς υπάρχουν πολλά προβλήματα εκεί και τα βλέπουμε» δήλωσε ο Πούτιν, έχοντας στο πλευρό τον Ταγίπ Ερντογάν.

Όπως υπογράμμισε, η Τουρκία κάνει πολλά προσπαθώντας να διορθώσει την κατάσταση, όμως απαιτείται περαιτέρω δράση από την Άγκυρα και τη Μόσχαπροκειμένου να «ρευστοποιηθεί η δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων».

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης τύπου που παραχώρησε με τον Τούρκο πρόεδρο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν είπε ότι συμφώνησε να φιλοξενήσει σύντομα μια σύνοδο όπου η Ρωσία, η Τουρκία και το Ιράν θα μπορούσαν να συζητήσουν την κατάσταση στη Συρία.

Επίσης, ο επικεφαλής του ρωσικού κράτους σημείωσε ότι οι ΗΠΑ θα βοηθήσουν στη σταθεροποίηση της κατάστασης στη Συρία, εάν τηρήσουν την υπόσχεσή τους περί απόσυρσης των στρατευμάτων τους από το βορειοανατολικό τμήμα της χώρας.

«Εάν αυτή η απόσυρση υλοποιηθεί θα είναι ένα θετικό βήμα, θα βοηθήσει στη σταθεροποίηση της κατάστασης σε αυτήν την ταραχώδη περιοχή, που αυτή τη στιγμή ελέγχεται από τους Κούρδους μαχητές» είπε ο Ρώσος ηγέτης σε δημοσιογράφους.

Άλλωστε, η ανάπτυξη των αμερικανικών δυνάμεων στη Συρία ήταν παράνομη,τόνισε ο Πούτιν.

Εξάλλου, σύμφωνα με τον ίδιο, Ρωσία και Τουρκία συμφώνησαν πως θα συνεχίσουν τον συντονισμό των προσπαθειών τους να διευκολύνουν την επιστροφή των Σύρων προσφύγων στην πατρίδα τους.

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του τουρκικού κράτους υπογράμμισε, μετά τις συνομιλίες με τον Ρώσο ηγέτη, ότι είναι σημαντικό να αποτραπεί το ενδεχόμενο ενός κενού εξουσίας στη Συρία μετά την απόσυρση των Αμερικανών στρατιωτών, που θα επέτρεπε σε τρομοκρατικά στοιχεία να περιφέρονται ελεύθερα εκεί.

«Είναι καίριας σημασίας να μην επιτρέψουμε να δημιουργηθεί ένα κενό εξουσίας που θα αντικαταστήσει τα αμερικανικά στρατεύματα στη Συρία, μόλις αποσυρθούν. Πρέπει να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο να πάρουν τον έλεγχο παράνομα στοιχεία στη Συρία μετά την αποχώρηση των Αμερικανών από τη χώρα» είπε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Άγκυρα και η Μόσχα δεν διαφωνούν σχετικά με τη ζώνη ασφαλείας στη βόρεια Συρία.

Ποιοι εμπλέκονται στην υπόθεση της αποφυλάκισης του Αριστείδη Φλώρου

Αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα διερευνώνται στην υπόθεση της αποφυλάκισης του επιχειρηματία Αριστείδη Φλώρου και ενός ακόμα ισοβίτη που βγήκαν από τις φυλακές με πλαστά ιατρικά πιστοποιητικά.

Μάλιστα, συνολικά στην Εισαγγελία Διαφθοράς έχουν φθάσει προς έρευνα 370 φάκελοι πρόωρων αποφυλακίσεων, οι περισσότερες από τις οποίες δεν φαίνεται να εμφανίζουν πρόβλημα, αλλά υπάρχουν και πολλές που είναι στο μικροσκόπιο των εισαγγελέων.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την έρευνα της Εισαγγελίας Διαφθοράς για την περίπτωση της αποφυλάκισης Φλώρου προέκυψε, ότι εμπλέκονται σε αυτή συνολικά 16 άτομα από τα οποία οι έξι είναι γιατροί. Εκτός από τους έξι γιατρούς, οι οποίοι σύμφωνα με πληροφορίες υπηρετούν στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, σε ιδιωτική κλινική αλλά και στο ΚΕΠΑ Νίκαιας που εξέδωσε ιατρικές πιστοποιήσεις για τον Φλώρο,για την υπόθεση ελέγχονται υπάλληλοι του ΙΚΑ, δικηγόρος και άλλα πρόσωπα,μεταξύ των οποίων, βεβαίως ο ίδιος ο Αριστείδης Φλώρος αλλά και ισοβίτης που βρέθηκε να έχει κάνει χρήση των ιδίων μεθόδων προκειμένου να αποφυλακιστεί.

Οι εμπλεκόμενοι είναι αντιμέτωποι με αδικήματα που διερευνώνται, καθώς προς το παρόν, είναι στο στάδιο της διαδικασίας ως ύποπτοι, για εγκληματική οργάνωση, δωροδοκία παθητική και ενεργητική, ψευδείς ιατρικές βεβαιώσεις, πλαστογραφία και χρήση πλαστού.

Όλοι οι εμπλεκόμενοι ζήτησαν και πήραν προθεσμία για τις 4 Φεβρουαρίου προκειμένου να μελετήσουν τη δικογραφία και να προετοιμάσουν τις εξηγήσεις τους, ενώ η Εισαγγελία Διαφθοράς, πέραν των δύο «σκαστών» περιπτώσεων, Φλώρου και ισοβίτη, συνεχίζει τις έρευνες προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχουν και άλλοι κρατούμενοι που έκαναν χρήση πλαστών ιατρικών γνωματεύσεων για να βγουν.