Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019

Αποκάλυψη: Στρατόπεδο 2.000 μουτζαχεντίν με τις... ευλογίες των ΗΠΑ μια ανάσα από την Ελλάδα



Την υποστήριξη της προεδρίας Τραμπ έχει μια πολιτική σέχτα που στόχο της έχει να ανατρέψει το καθεστώς στη Τεχεράνη. Περίπου 2000 μέλη της ζουν μάλιστα σε ένα στρατόπεδο μια ανάσα από την Ελλάδα (στη γειτονική Αλβανία), σύμφωνα με το Spiegel.

Σε έναν επαρχιακό δρόμο στη βορειοδυτική Αλβανία, ένα περίεργο μείγμα ανδρών και γυναικών που συμβιώνει σε ένα στρατόπεδο είναι αρκετά απασχολημένο με την προετοιμασία του για να ανατρέψει το καθεστώς του Ιράν.
Τρεις φορές την εβδομάδα πολλοί από αυτούς εξασκούνται στο να… κόβουν λαιμούς, να σπάνε χέρια, να βγάζουν μάτια με τα δάχτυλά τους και να εκτελούν το Glasgow Smile, το οποίο έχει να κάνει με το κόψιμο των μάγουλων από τη γωνία του στόματος και ανοδικά προς το αυτί! Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ένα πρώην μέλος της ομάδας.  
Το στρατόπεδο μεγέθους περίπου 50 γηπέδων ποδοσφαίρου, προστατεύεται από ψηλούς φράκτες και βρίσκεται μόλις 35 λεπτά από τα Τίρανα. Οι «κάτοικοί» του ζουν σε ένα δικό τους κόσμο. Δεν τους επιτρέπεται να έχουν κινητό τηλέφωνο, ρολόγια ή ακόμα και ημερολόγια. Οι πληροφορίες αυτές διαψεύδονται πάντως από τους υπεύθυνους του στρατοπέδου, αλλά τα πρώην μέλη επιμένουν.
«Η κόρη μου μένει κάπου εκεί» λέει ο Μοσταφά Μοχαμάντι, ένας Ιρανός 61 ετών. Είναι η Σομαχέ, 38 ετών. Ο πατέρας της ζει στον Καναδά και υποστηρίζει ότι κρατείται στο στρατόπεδο παρά τη θέλησή της και γι΄ αυτό εκείνος έμεινε κάμποσους μήνες στην Αλβανία τον περασμένο χρόνο. Κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης εκεί, τους είπε πως «δεν ασχολούμαι με την πολιτική. Θέλω μόνο να δω την κόρη μου».
Όπως και οι υπόλοιποι, η Σομαχέ είναι μέλος του «People’s Mujahedin» μιας πρώην στρατιωτικής ομάδας της αντιπολίτευσης του Ιράν η οποία έχει αναγνωριστεί από ΗΠΑ και ΕΕ ως τρομοκρατική οργάνωση πριν το 2012. Τώρα όμως αρκετοί συνεργάτες του Αμερικανού πρόεδρου τούς υποστηρίζουν. Άλλωστε έχουν έναν κοινό σκοπό: θέλουν να ανατραπεί το καθεστώς του Ιράν και τώρα που η ομάδα έχει τη στήριξη της Ουάσιγκτον, ελπίζουν πως έφτασε η ώρα.
Άλλωστε πριν από λίγες μέρες, στο συνέδριο για τη Μέση Ανατολή στη Βαρσοβία, ο Ισραηλινός πρόεδρος Νετανιάχου μίλησε για την πιθανότητα πολέμου με το Ιράν. Και ο συνεργάτης του Τραμπ Ρούντι Τζουλιάνι κάλεσε σε αλλαγές στο Ιράν.
Για περίπου 30 χρόνια, χιλιάδες μέλη του «People’s Mujahedin» βρίσκονταν σε εξορία στο Ιράκ, αλλά το 2013 πολλά από αυτά μετακόμισαν στην Αλβανία. Και από το 2017 η πλειοψηφία τους ζει σε απομόνωση στο στρατόπεδο.

Από τότε όμως ολοένα και περισσότεροι αυτομολούν. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι τους υπέστησαν βασανιστήρια. Οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες να φορούν μαντήλες. Και όλα αυτά στο όνομα του ηγέτη – φάντασμα Μασούν Ραζαβί, τον οποίο κανείς δεν έχει δει από το 2003. Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει καν αν είναι ζωντανός. Φωτογραφίες από τη δεκαετία του ’90 δείχνουν απλά έναν άνδρα με μουστάκι που φορά μια πράσινη φόρμα.

Ο εξαφανισμένος ηγέτης

Όσοι ζουν στο στρατόπεδο είναι μόνο ένα μέρος του κινήματος που ηγείται η Μαριάμ Ραζαβί, σύζυγος του εξαφανισμένου ηγέτη. Η 65χρονη κινείται μεταξύ Αλβανίας και του γραφείου της στο Παρίσι από όπου ηγείται του πολιτικού βραχίονα της ομάδας, του «Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης του Ιράν», το οποίο είναι ενεργό σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Το συμβούλιο είναι δομημένο ως μεταβατική κυβέρνηση έτοιμη να αναλάβει την Τεχεράνη μόλις το καθεστώς ανατραπεί, ενώ διατηρεί γραφεία σε πολλές πρωτεύουσες όπως και στην Ουάσιγκτον όπου μάλιστα βρίσκεται πολύ κοντά στον Λευκό Οίκο.
Την προηγούμενη Δευτέρα, στα 40α γενέθλια της Ιρανικής Επανάστασης, στο βιντεοσκοπημένο μήνυμα του το Αλί Χαμεϊνί δήλωσε πως «δεν νομίζω πως θα γιορτάσετε πολλές ακόμα επετείους».
Πίσω στο στρατόπεδο, δύο αγάλματα λιονταριών φυλούν την μεταλλική πύλη, ενώ οι φρουροί διώχνουν όποιον κάνει το λάθος να σταματήσει. Τρεις άνδρες βγαίνουν αλλά αρνούνται να απαντήσουν σε οποιαδήποτε ερώτηση, υποσχόμενοι πως αυτές θα απαντηθούν την επόμενη μέρα. Ποτέ δεν γίνεται αυτό.
Το Spiegel απευθύνθηκε σε δικηγόρο της ομάδας ο οποίος αρνήθηκε να απαντήσει για την Σομαγέ. Μόνο όταν το περιοδικό έστειλε ένα email ρωτώντας για τα όσα κατηγορείται, εκπρόσωπος έκανε δήλωση, αρνούμενος τις κατηγορίες. Στους ιστότοπούς της η οργάνωση υποστηρίζει πως παλεύει για τη Δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και για τον αυστηρό διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας στο Ιράν...

Από τον Σαντάμ, στις ΗΠΑ

Όσοι έζησαν στο στρατόπεδο πάντως έχουν διαφορετική άποψη. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει το περιοδικό η οργάνωση επί της ουσίας είναι μια σέκτα από την οποία δύσκολά κανείς μπορεί να ξεφύγει. «Λειτουργούν με ψέματα, χειρισμό και τρομοκρατία» υποστηρίζει ένα μέλος τους επί 27 χρόνια. Όταν ήταν 20 ετών του παρακράτησαν τα έγγραφα και του είπαν πως αν έφευγε από την οργάνωση θα κατέληγε σε ιρακινή φυλακή όπου θα βασανιζόταν. «Μας έλεγαν ψέματα για να εξασφαλίσουν την πειθαρχεία μας. Μας υποχρέωσαν να διακόψουμε κάθε σχέση με τις οικογένειες μας» υποστηρίζει. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η οργάνωση βασάνιζε όσα μέλη ήθελαν να εγκαταλείψουν ή έστω τολμήσουν να κάνουν ενοχλητικά ερωτήματα.
Φυσικά η οργάνωση τα αρνείται όλα. Στο παρελθόν λάμβανε χρηματοδότηση από τον Σαντάμ Χουσεΐν αλλά τώρα τα μέλη μαζεύουν δωρεές ως «Ένωση για την μελλοντική ελπίδα» ή «Οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ιράν».
Σε σχέση με το στρατόπεδο υποστηρίζουν πως η χρηματοδότηση καλύπτεται από υποστηρικτές της αντίστασης εντός και εκτός Ιράν. Πληροφορίες όμως θέλουν να δέχονται χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ, την Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ.
Η οργάνωση ξεκίνησε να εκπαιδεύεται από τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ ήδη από το 2007 στην έρημο της Νεβάδα. Τότε οι ΗΠΑ ακόμα την αναγνώριζαν ως τρομοκρατική οργάνωση. Σήμερα από και το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας τους υποστηρίζει.
Όσοι ξέφυγαν από το στρατόπεδο υποστηρίζουν πως εκεί βρίσκονται πάντα σε ετοιμότητα πολέμου. Σε κάθε δωμάτιο ζουν έξι άτομα και ξυπνούν καθημερινά πριν τις 5. Εκτός από εκπαίδευση για μάχη σώμα με σώμα, φροντίζουν και το στρατόπεδο. Έχουν στήσει μέχρι και ομάδα διαδικτύου όπου χρησιμοποιούν ψεύτικα προφίλ για να προωθούν την προπαγάνδα τους. Παράλληλα στρατολογούν νέα μέλη από το Ιράν.
Ο υπουργός Εσωτερικών της Αλβανίας αρνήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα του περιοδικού γιατί τους ανέχονται. Έγγραφα όμως της αμερικανικής κυβέρνησης καλύπτουν το κενό της ενημέρωσης. Μετά την πτώση του Χουσεΐν η κατάσταση για αυτούς ήταν επικίνδυνη στο Ιράκ. Η Χίλαρυ Κλίντον αναζήτησε μια λύση σε συνεργασία με τον ΟΗΕ και η Αλβανία δέχθηκε να δεχθεί ένα μέρος των μελών της Οργάνωσης. Οι ΗΠΑ με την σειρά του δώρισαν 20 εκατομμύρια δολάρια στα Ηνωμένα Έθνη για να τα επενδύσουν στην Αλβανία. Το 2013 οι επικεφαλής της οργάνωσης άρχισαν αγοράζουν γη για να χτίσουν το στρατόπεδο και δεκάδες κοντέινερ που φιλοξενούν τα μέλη και τις υπηρεσίες τους.
cnn.gr

Η Ευρώπη σε αχαρτογράφητα ύδατα: αναζητώντας νέο “σημείο ισορροπίας” σ’ έναν αβέβαιο κόσμο


Γιώργος Στάμκος*.
Το 2019 είναι μια πολύ κρίσιμη χρονιά για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης. Σημαντικά γεγονότα και αλλαγές αναμένεται να αναταράξουν και να αναδιαμορφώσουν γεωπολιτικά την γηραιά ήπειρο. Το Brexit, ειδικά αν είναι “άτακτο”, καθώς και τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών του Μαΐου 2019, θα είναι δύο καθοριστικά γεγονότα για την πορεία της Ευρώπης. Στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης γεγονότα όπως η πορεία εκτέλεσης του ιταλικού προϋπολογισμού, που επηρεάζει τη σταθερότητα της Ευρωζώνης, η εξέγερση των “κίτρινων γιλέκων” στη Γαλλία, που έβαλε τρικλοποδιά στη μεταρρυθμιστική ορμή του προέδρου Μακρόν, η αποδυνάμωση της καγκελαρίου Μέρκελ (το CDU εξέλεξε ήδη τη νέα αρχηγό του), η αδυναμία συντονισμένης διαχείρισης του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος, η άνοδος εθνολαϊκιστικών καιευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων, σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας, δημιουργούν ένα ολισθηρό περιβάλλον αστάθειας κι ένα εντεινόμενο αίσθημα ανασφάλειας στους λαούς της Ευρώπης. Η Ευρώπη, για πρώτη ίσως φορά από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δείχνει να πλέει σε αχαρτογράφητα ύδατα, όπου παραμονεύει το απροσδόκητο.
Αλλαγές στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Τον Οκτώβριο του 2019 θα πρέπει να εκλεγεί νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς επίσης και νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Για τη θέση του δεύτερου θα δοθεί μάχη ανάμεσα στον ευρωπαϊκό νότο, που επιθυμεί ένα νέο κεντρικό τραπεζίτη που θα ασκεί πολιτικές φιλικές προς την ανάπτυξη και στη νομισματική χαλαρότητα, και στον ευρωπαϊκό βορρά που επιδιώκει η Φρανκφούρτη (έδρα της ΕΚΤ) να ακολουθεί περισσότερη νομισματική σταθερότητα και λιγότερα ρίσκα. Αυτές οι διαδικασίες φαίνεται πως θα γίνουν σ’ ένα έντονα διχαστικό περιβάλλον, όπου νέοι συσχετισμοί δυνάμεων θα έχουν διαμορφώσει ένα διαφορετικό πολιτικό τοπίο, δύσκολο για την επίτευξη συναινέσεων και αποτρεπτικό για να περάσουν νέοι νόμοι και μεταρρυθμίσεις σε πανευρωπαϊκά ζητήματα, όπως για παράδειγμα τη δημιουργία κοινού ευρωπαϊκού στρατού, κοινού υπουργού οικονομικών της Ευρωζώνης καθώς και η αναθεώρηση της Συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, που είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα. Σε αυτό θα διαφανεί ξεκάθαρα πως, πέρα από τον παραδοσιακό διχασμό της Ε.Ε. σε βορρά και νότο που είναι κοινωνικο-οικονομικός, υφίσταται πλέον κι ένας διχασμός μεταξύ δύσης και ανατολής που είναι έντονα πολιτικός, σήμα κατατεθέν του οποίου αποτελεί η τελείως διαφορετική “πολιτική κουλτούρα” διαχείρισης του μεταναστευτικού προβλήματος και η διαφορετική αντίληψη σχετικά με τις αξίες, πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η πρόκληση του Brexit
Καταλύτης σε όλα αυτά θα είναι φυσικά το Brexit, και ο τρόπος με τον οποίο το Ηνωμένο Βασίλειο (Η.Β.) θα εγκαταλείψει την Ένωση στα τέλη Μαρτίου -αν τελικά το εγκαταλείψει. Ένα άτακτο Brexit θα δημιουργούσε χαοτικές καταστάσεις στο Η.Β. ενώ θα αποσταθεροποιούσε την Ε.Ε. και πιθανόν θα επιβράδυνε ακόμη περισσότερο την οικονομία της. Ένα συντεταγμένο και αμοιβαία αποδεκτό Brexit, μπορεί να περιόριζε τις αρνητικές επιπτώσεις και στα δύο μέρη, αλλά δε θα έπαυε να θεωρείται ακρωτηριασμός της Ε.Ε. κι ένα αρνητικό προηγούμενο, που δε θα απέτρεπε σε κάποια άλλη δυσαρεστημένη ευρωπαϊκή χώρα να μπει στον πειρασμό να ακολουθήσει. Η Μεγάλη Βρετανία, μετατρεπόμενη ξανά σε νησί στη βορειοδυτική άκρη της Ευρώπης, θα έβλεπε την οικονομία της να καθηλώνεται και το γεωπολιτικό της ρόλο να περιορίζεται. Σε κάθε περίπτωση, μετά το Brexit, τίποτε στην Ευρώπη δε θα είναι ξανά το ίδιο.
O ευρωσκεπτικισμός του Τραμπ
Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί και ο ευρωσκεπτικισμός του αλλοπρόσαλλου Αμερικανού προέδρου Τραμπ, που κάθε άλλο παρά φιλικός είναι με την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία βλέπει περισσότερο ως οικονομικό ανταγωνιστή και αντίπαλο, παρά ως φίλο και σύμμαχο. Η απειλή εκ μέρους των ΗΠΑ ενός εμπορικού πολέμου, που θα στοχεύει όχι μόνον στην ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία αλλά και σταεμπορικά πλεονάσματα της Ευρώπης, ίσως οδηγήσει την Ε.Ε., όχι τόσο σε αντίποινα, αλλά στο να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία και να διευρύνει την οικονομική της συνεργασία με την Κίνα καθώς και στην ενίσχυση πολυμερών σχημάτων οικονομικής συνεργασίας.

Ευρώπη, Ρωσία, Ουκρανία
Η ομαλοποίηση των σχέσεων της Ε.Ε. με τη Ρωσία περνάει καταρχάς μέσα από τη τήρηση της Συμφωνίας για τους Πυραύλους Ενδιάμεσου Βεληνεκούς (INF), που καταστρατηγείται στην ανατολική Ευρώπη τόσο από την Ουάσιγκτον όσο κι από τη Μόσχα. Οι Αμερικανοί κατασκευάζουν νέα μεγάλη στρατιωτική βάση στην Πολωνία και οι Ρώσοι στη Λευκορωσία, σχεδόν η μία απέναντι της άλλης. Το τελευταίο που θα ήθελε να δει η Ευρώπη θα ήταν να γίνει πεδίο ενός νέου πυρηνικού ανταγωνισμού μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.
Η ομαλοποίηση των Ευρω-ρωσικών σχέσεων περνάει φυσικά και μέσα από το Ουκρανικό ζήτημα. Οι Βρυξέλλες τάσσονται αναφανδόν υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας και της ευρωπαϊκής πορείας της Ουκρανίας, ενώ η Μόσχα, εκτός από την προσάρτηση της Κριμαίας, επιθυμεί στη διάσπαση και στην ουδετεροποίηση μιας χώρας την οποία, θεωρεί, το λιγότερο “δυσλειτουργική”. Η Ρωσία εγκατέστησε ήδη πυραύλους S-400 στην Κριμαία και κατασκευάζει τον Turkstream, αποδεικνύοντας πως, εκτός από κυρίαρχη δύναμη στη Μαύρη Θάλασσα, μπορεί να επηρεάσει και τις ευρωπαϊκές ισορροπίες και εξελίξεις μέσω της “ενεργειακής διπλωματίας” της και όχι μόνον. Αποτελεί κοινό μυστικό άλλωστε πως η Μόσχα πριμοδοτεί πολιτικά την άνοδο ευρωσκεπτικιστικών και εθνικιστικών δυνάμεων, αλλά και πολιτικών όπως ο Όρμπαν και ο Σαλβίνι, στο εσωτερικό της Ε.Ε. ώστε να την αποδυναμώσει με την αύξηση των φυγόκεντρων τάσεων.
Νέο “σημείο ισορροπίας” στις Ευρω-ρωσικές σχέσεις;
Στα δυτικά Βαλκάνια η Μόσχα επιδιώκει επίσης χώρες, όπως η Σερβία, η Βοσνία και η Βόρεια Μακεδονία, να παραμείνουν εκτός ΝΑΤΟ, και προσπαθεί να τις δελεάσει ή να δημιουργήσει προσκόμματα ώστε να καθυστερήσει όσο γίνεται την ευρω-ατλαντική τους ενσωμάτωση. Γι’ αυτό και αντιτίθεται ανοικτά κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών αλλά και της προσπάθειας προσέγγισης της Σερβίας με το Κόσοβο, επιδιώκοντας αυτά τα ζητήματα να παραμένουν ανοικτά, ως μόνιμη πηγή αποσταθεροποίησης στο “μαλακό υπογάστριο” της Ευρώπης.
Μέσα σε αυτό το περίπλοκο περιβάλλον είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί ένα “σημείο ισορροπίας” στις Ευρω-ρωσικές σχέσεις, ωστόσο όμως η Ε.Ε. είναι αναγκασμένη να το επιδιώξει. Το ίδιο είναι από την πλευρά του αναγκασμένο να κάνει και το Κρεμλίνο καθώς η ευρωπαϊκή αγορά είναι ζωτικής σημασίας για τα ρωσικά ενεργειακά προϊόντα και κατ’ επέκταση για την οικονομική ανάπτυξη της Ρωσίας, που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό της που απαιτούν πολλές και επώδυνες μεταρρυθμίσεις (π.χ. στο συνταξιοδοτικό, αλλά και μια σειρά νέων φόρων), οι οποίες και θα αποδυναμώσουν σημαντικά τη δημοφιλία του Πούτιν.
Συμπέρασμα
Εν κατακλείδι το 2019 είναι μια δύσκολη χρονιά για την Ευρώπη, γεμάτη πολιτικές αλλαγές, κρίσιμα γεγονότα, διαμάχες και διπλωματικές συγκρούσεις, που ενδέχεται να απειλήσουν με εκτροχιασμό το τρένο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αν τελικά καταφέρει να ξεπεράσει επιτυχώς το σκόπελο αυτής της κρίσιμης χρονιάς η Ευρώπη, από το 2020 και μετά, θα είναι πιο ισορροπημένη και θα μπορεί να ατενίζει το μέλλον της με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Διαφορετικά θα εισέλθει σε μια αχαρτογράφητη ζώνη όπου όλα μπορούν να συμβούν.
*Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com) είναι Συγγραφέας και Δημοσιογράφος, ειδικός σε θέματα Βαλκανίων και Γεωπολιτικής.

Λεφτά υπάρχουν για τους βουλευτές προστάτες μας - Πόσα και ποιοι τα πήραν,


Ο Πολάκης μάλλον δεν είναι τίποτε μπροστά σε πολλούς άλλους που νοιάζονται 

για το καλό μας. 

Μία ματιά στον παρακάτω πίνακα δείχνει τα ποσά που δανείστηκαν οι πατέρες 

του έθνους.