Κυριακή 31 Μαΐου 2020

η αμηχανία του Ρασκόλνικοφ - του φωτη μισοπουλου


prose - départ épuisé pour la maison



.....ως το παραλήρημα, παράπεσε σε κήπους ασυγχώρετων οργίων στην Τραπεζούντα
Edgar Allan Poe, Al Aaraaf [1]



1.
......όσα μου έτυχαν εκείνη τη μέρα σα να τα είχα ζήσει και τα είχα ξεχάσει εδώ και πολλά χρόνια - απομακρύνθηκα μ' ελαφρούς ιδιότροπους ήχους στη χαμηλή βλάστηση η πόρτα ήταν πράγματι ανοιχτή νοιώθω ευχαρίστηση κυρίως που θα φανώ αποκρουστικός - πρόλαβε - προηγείται - το κερί στο χέρι καχεκτικό- έμπαινα στο δωμάτιο με το χείλος ανασηκωμένο λιγάκι πάνω απ' τα χαλασμένα μου δόντια

- η υπόθεση δεν αφορά κανένα αποτελεί δικό μου μυστικό κοιτάχτηκα στον καθρέφτη - παντού τέλματα - μέσα στα νερά τούς θάβουν και το τραγούδι ακολουθεί μερωμένο σφυρίζοντας στους τοίχους τις ρωγμές και το φως η σιωπή η βαθιά σιωπή οι συνήγοροι αρρωσταίνουν αποκτώντας την ετοιμοθάνατη νευρικότητα της νύχτας θα έμενα ώσπου να κατασταλάξει η ιστορία με τη σακούλα γεμάτη καπνό κρεμασμένη στο λαιμό σαν υποζύγιο ζητούσα λοιπόν αυτό που δεν γίνεται ; παρακαλώ πηγαίνετε η Σόνια κοιμόταν ερωτεύομαι μόλις γίνομαι διάσημος βαθμούχος ή ποιητής - κάτι με κέντρισε στη στιγμή -- μα γιατί να πεθάνω ; ρώτησε εκνευρισμένος ο Ρασκόλνικοφ - Αν όχι τώρα - αργότερα - ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΦ : ...εννοείτε δίχως συχώρεση ;-/ .... : δικάζεσαι απ' την κοινή λογική έχουν επινοήσει την κρίση των ενόρκων ήταν κι ο καθρέφτης της φτηνής τουαλέτας- βερνικωμένο ξύλο σαθρό με την βιασύνη του πυρετού τελείωναν οι λέξεις της παρεκτροπής μου καταλάβαινε τι είχε συμβεί ήταν όμως χαρούμενος  -κλείστε το παλιόσκυλο στο φέρετρο ούρλιαζε - έβλεπε την κενή κλειδαρότρυπα και διάβαζε το μέσα της - ημερομηνία αναχώρησης χωρίς προειδοποιήσεις απαιτείται η ίδια νύχτα το τρένο στην αποβάθρα 17 η πρέπουσα αξιοπρέπεια - όταν απλωμένο πουκάμισο με μανίκια μαυρισμένα - : ώσπου είδαμε την πλάτη στη γωνιά του διαδρόμου γυρισμένη προς το μέρος μας. Έφευγε.

.....τα πάντα ωραιότατα τελειώνουν σε μια οκνηρή κι απολαυστική μεταπήδηση στην τέχνη - θυμίζουν τον εαυτό τους αιωνίως -
Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ : .....καθίστε καθίστε [λαχανιασμένος σπρώχνοντας μπροστά τις καρέκλες σωριάστηκε σε μια απ' αυτές σκύβοντας με κόπο
 - αρκετά φορτωμένος αφοσιωμένος ίσως η αποστροφή προς την πειθαρχημένη κίνηση εξασφαλίζοντας την αθανασία εκείνες οι λακκούβες της θερινής νεροποντής] Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ [κλαψούρισε]: ...Ω ήταν τόσο γλυκός νεκρός Ψιχάλιζε όταν βγήκαμε απ' το θέατρο Β' ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ : [η ερωμένη καθόταν ολόισια σπαρμένη φακίδες και μεγάλα μάτια σαν ηλιοτρόπια τα φτερά του καπέλου της πηγαινοέρχονται επικίνδυνα θρηνούν το θάνατο του Πιερ Φρανσουά [2] μαζί με άλλες κυρίες των τιμών ονειρεύονται όπως όταν ζούσε καθώς δε γνωρίζουν τίποτε γι' αυτόν καμιά απογοήτευση δε σκιάζει το όνειρό τους Με τρεμάμενο χέρι] : ......ποιος ξέρει τι συνέβη όπως η προσβολή που αγνοήθηκε - ήταν τόσο ανοιχτόκαρδος - αδύνατο ν' απαντήσει με βεβαιότητα στις ερωτήσεις όσο για τη σύλληψή του είχε κάτι ληφθεί στα σοβαρά υπόψη [παύση]-/ Αναρωτήθηκα : η απόλαυση της μελλοντικής φήμης είναι απόλαυση του Παρόντος στο κάθε διαίσθημα - πρόκειται για βράβευση της ψευδαίσθησης του πρώιμου πεπρωμένου : Σύντροφοι - οι επισκέπτες είναι αναγκασμένοι να διασχίζουν ως κανονικοί εισβολείς τα δωμάτια των ερώτων τους κι εγώ είμαι άρρωστος - γέρος για πρώτη φορά - ηρεμία και πολλή θέρμη για το αποχαιρετιστήριο γεύμα το μόνο μέρος που δεν ερεύνησα : Η σκάλα. Δεχτείτε μας βέβαια από ευγένεια όπως στην κλίμακα του Ιακώβ - με βάση τις καταδίκες που είχε επιτύχει - είδε τη Ναρκίσσα τη Σόνια να τον αντικρίζουν πίσω απ' το γραφείο του όπως και τότε σαράντα χρόνια πριν στο άβολο συρτάρι καταχωνιασμένος για πάντα :- Οφείλω να κατανοώ αλλά μπορώ να αισθανθώ ο,τι θέλω είπε- Τα παράθυρα του τελευταίου ορόφου αντικαθρέφτιζαν αμυδρά τη λάμψη του φεγγαριού 



 2.
......χρωστάς τώρα - εδώ - και θα χρωστάς - σύντροφε - μέχρι τέλους - ίσαμε την εποχή που οι περαστικοί θ' αρχίζουν να σε σιχαίνονται - πριν φτάσω στην πόλη ακουγόταν θόρυβοι φωνές ο νυχτοφύλακας φορούσε ανοιχτόχρωμο πλατύ καπέλο και το φανάρι ηλεκτρικό ο Μίλτον ξέρετε έγραφε ένα σονέτο σαν η ζωή να εξαρτιόταν αποκλειστικά απ' αυτό [3] υπήρξε η στιγμή που το διαπίστωσαν - τότε εξανεμίστηκε το μεταφυσικό μου στερέωμα-το ανατρίχιασμα αυτής της παράξενης μορφής - σάρκας - όπως ο περίπατος στη Νεκρά Θάλασσα
ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΦ : ......παρελκυστική τακτική - ταιριάζει καλύτερα - ανήκει στην Ποίηση ή την Επανάσταση
ΣΟΝΙΑ : ....και ποια η αξία του έρωτα ολόκληρη αγορασμένη ο Θεός παραμένει το πιο αμφιλεγόμενο ζήτημα - το φάντασμα από την επαρχία - καιροφυλακτεί - μόνος λόγος να τελειώσει κάποιος τις υποθέσεις του υπόγεια και γρήγορα σε κάθε απόκριση που γεννιόταν κι όλες οι υποθήκες ήταν έγκλειστες εφιαλτικές η επαγρύπνηση του φόβου διατήρησε τα απολεσθέντα στοιχεία της ζωής αφυπνισμένα κάπου αλλού

- Επανειλημμένες απόπειρες δεκεμβριστών- σκεφτόμουν αδιάκοπα τη λεωφόρο Νιέβσκι έχει χαθεί σχεδόν η μνήμη εκείνου που την έστησε - αρκετή δόση αφέλειας και υπεροψίας - έφυγε - αυτός ή αυτό - μες στ' όνειρό μου η ομολογία αφορούσε την ομίχλη φτιαγμένη απ' τον αιώνιο τόπο που δεν θα γνωρίσουμε -βοηθήστε -βοηθήστε τους να επανορθώσουν το άδικο που έγινε έστω χαμηλόφωνα και κρυφά καθώς επιζήσαμε έως σήμερα με ψιθύρους από κομμένες αναπνοές ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΦ: ....αναζήτησα την ενότητα υπερβατική πέρα απ' το έγκλημα και τον έρωτα-ξανάκλεινα τα μάτια  -/ κι αν δεν ήταν τα καταχθόνια σχέδια της εξορίας η αιωνιότητα θα περνούσε απαρατήρητη - απάντησε η Σόνια -η μυρωδιά του φωτός και του δέρματος - Έκλεισε το παράθυρο για να μην έλξει την προσοχή και τράβηξε προς τη σκάλα για τις αποβάθρες

..../ μέσα στη νύχτα ήρθε στο μυαλό του η παράγραφος κάτι που διάβασε αλίμονο αν μαθαίναμε ότι βρισκόμαστε ακόμη στα παιδικά μας χρόνια - ένοιωσε την αιφνίδια ώθηση να γράψει αλλά δεν ξέρω τι - ούτε ο ίδιος ή όσες γυναίκες ηττήθηκαν κατά κράτος - η σκέψη αιωρείται σαν φτερό πάνω από τη ζωή ή τα στεγνά κενοτάφια - Δεν πρόκειται να πεθάνουμε - ακούστηκε να λέει - αγάπησα με πάθος τ' αναγνώσματα και τους αφηρημένους διαλογισμούς του Ρικάρντο Ρέις [4] ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΦ : ....Καρολίνα Ιβάνοβνα τι ζητάτε ; μια μέρα ω του θαύματος πεθαίνουμε
- θα πουν ότι κατέληξα με μια ασήμαντη γυναίκα έτσι όποια πόρτα κι αν άνοιξα ήταν απλά να επιβραδύνω την καταστροφή -/ [παύση]
Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΦ : ....μου δάνεισε τον δεξί της μηρό πόσες πραγματικότητες επιβιώνουν σαν Τετελεσμένο ; - κρυμμένη προσεκτικά η φωνή του εκφωνητή σιτίζεται απ' την ανωνυμία - η βραδιά - προμηνύοντας βροχή - αδύνατο να επιστρέψουμε ιδιότητα που ανήκει στους θεούς ή στους ημίθεους ΣΟΝΙΑ : ....μπορώ επίσης να σου δανείσω έναν απ' τους μηρούς μου για μια νύχτα- η ερωτική ιδιοφυΐα θα είναι η τελική εκδοχή μη αντιστρέψιμη κι εκείνο το σεντόνι θα το διπλώσω μετά την εκτέλεση - οι εικόνες υπήρξαν αξιοσημείωτες στις προθέσεις των δημίων θρηνούμε τον επιτάφιο της πιο κρυφής προσωρινότητας και ανησυχίας
-/ Ποιος είναι αυτός λοιπόν που διαρκώς ξυπνάει και τι του φταίξαμε ; - τα ελάχιστα δαχτυλίδια με τα ψεύτικα διαμάντια γύρω γύρω
- αδειάζουν - στις πλατείες συνάζονται οι παλιοί ονειροκρίτες ο Απολεσθείς Παράδεισος εξασφαλίζει την μεγαλειότητα του τυπωμένου χαρτιού κι εγώ διατηρώ ένα σχέδιο για το ύστατο ποίημα - Πρόκειται να ζήσω αληθινά φωτίζοντας τη λήθη 



 ΤΕΛΟΣ

τα πρόσωπα
ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΦ
Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ
Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ
Β' ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ
ΣΟΝΙΑ
Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΦ


  
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Tρία Ποιήματα, μτφρ. Τάκης Παπατσώνης, Συνέχεια 1990 
[2] Πιερ Φρανσουά Λασεναίρ [1800-1836], Γάλλος εγκληματίας με λογοτεχνικές ανησυχίες - στη φυλακή συνθέτει μια συλλογή ποιημάτων η οποία εκδίδεται έξη μήνες μετά την εκτέλεσή του [βλ. μτφρ-εισαγωγή-σημ. Χάρης Βλαβιανός / επίμετρο Richard Zenith : Fernando Pessoa, Ηρόστρατος, Εξάντας 2001]
[3] Fernando Pessoa ο.π.
[4] όνομα ετερώνυμου του Fernando Pessoa



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου